54"e
Jaargang
Woensdag 13 Februari 1901.
No. 10471.
SCHULDEN.
UIT DE PERS.
BUITENLAND,
V*
SCH1EDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Boreani B«terstra»F68.
De IIogerhuizen.
ïHet Volk" dient het x>Vad." van repliek.
Het meent, dat het »Vad." ook wel voelde,
dat er nog meer licht noodig is, getuige
de laatste zinsnede van dit blad, dat het
den wensch uitsprak, dat de aanklacht tegen
Ringia niet lang meer slepende zou blijven.
Het »Vad." heeft gelijk zegt »Het Volk",
na die uitspraak van den Hoogen Raad is
deze zaak zóó donker, dat ieder, ook hij die
niets van de feiten afweet, dat donker
tasten kan.
Eenige personen, wien niet het minste
persoonlijk belang bij de zaak kan worden
aangewezen, leggen onder eede verklaringen
af, die minstens in staat zijn, twijfel aan de
juistheid van het gewezen vonnis te wekken.
De Hooge Raad werpt die verklaringen
als van nul en geener waarde over boord,
op grond dat hij er geen geloof aan hecht;
hy kwalificeert ze dus als leugens en de
getuigen als leugenaars.
De belangrijkste dezer getuigen lokt nu een
aanklacht wegens meineed tegen zich uit. Nu
moet het blijken, of de Hooge Raad bij zijn
arrest eenvoudig op onbewijsbare vermoedens
is afgegaan, dan wel, of er feiten zjjn, die
hem het recht gaven, de beëedigde verkla
ringen voor verzonnen praatjes te beschouwen.
Want die verklaringen zyn van dien aard,
dat zij óf waar, óf opzettelijk gelogen moeten
z§nvan vergissing kan hietbij geen sprake
zijn.
Een maand of vjjf verloopen sedert de
indiening der meineedklacht tegen Ringia,
zonder dat van eenige rechtsvervolging blijkt.
Den Minister van Justitie wordt hieiopin
de Kamer gewezen hij weet zich niet anders
te redden uit de tegenstrijdigheid, dan door
te zeggen, dat hij nog eens zal overwegen,
of de klacht niet vervolgd zal worden.
Nóg een maand verloopt: de advocaat, die
de klucht tegen Ringia heeft ingediend, deelt
in de bladen mede, dat hjj vöor de zóóveelste
maal den Officier van Justitie heeft gevraagd,
of er nu eindeljjk over de vervolging zal
worden beslist, maar dat hij tlmns, na zes
maanden, nóg ten antwoord krijgt, ïdat de
ziak nog hangende is".
Weer verloopt een maand. Hij, die de zaak
met zijn logisch verstand beredeneert, kan
tot geene andere conclusie komen, of de
minister van justitie zal, nu blijkbaar geene
vervolging mogelijk is, de gelegenheid voor
gratie gebruiken, om de zaak tol het thans
alleen mogelijke einde te biengen.
Hei thans alleen mogelijke!
Want de reeks van dwalingen en misstappen
in de Hogerhuiszaak is door den Hoogen Raad
met één vermeerderddeze heeft zonder
bewijs getuigenissen als onwaar ter zyde ge
steld, die op zichzelve eene nieuwe behande
ling voor den rechter mogelijk en noodzakelijk
maakten I
Deze laatste misstap kan alleen door gratie
worden opgeheven.
Maar dón volle gratie voor allen:
Gratie uit rechtsgevoel, niet als gunst
bewijs.
In plaats daarvan, wordt de straf een weinig
Roman van
F. VGN KAP.FF—ESSEN-THEE.
37)
Roods van jongs af aan had er tusschen
hen een wedenzijdsohl vertrouwen bestaan.
Zij was zooveel jonger dan liij, imaar daar
om riep ze juist bijl al'le kinderlbwisten zijn
gezag in. „Paul heeft liet gezegd,dab was
voor kaar beslissend. Hij liiad altijd gelijk,
wist altijd uitkomst. En bij was vooer bal
W-rwi-v» «-V, «^^*„•11 1 11 nt
nvAviiaitp naJlt?D UlibupcUUUA3 CVUllclUCj
bij voor liet bakvisclije de aairdiga hofmaker
was, dien allen haar benijdden. Bet gavoilg
hiervan was een onuitgesproken verbond,
tót iedere® prijs en onder allo omstandighe
den. Hij' bad nu bijlna drie jaar zoo goed
als niets van Liselotta gehoord, Slechte af
en toe ©en groe'b. Toch1 stond, ziji an zijn vea>
baalding afgescheiden van do andere men-
schen als ©on zelfstandig) wezen, «en per
soonlijkheid, die in haar manier van zij® op
hem geleek. 2üj was de oenige, die hom' mis
schien niet veroordeetan zou, als ze alles
wist.
Maar zij was veraf onbereikbaar. In
zijn positie kon hiij de oude befareikkragen
niet weer aanknoopen, Want hij kon een
vrouw niets aanbiedbn. Waarschijnlijk
dacht ze niol m eer aan hem.
Toen zij den laatste® brief aan hetm
schreef, wae zo nauMeJijks negentien jaar...
hoe kon haar h-eele beschouwing van hot le
ven en haar meening over hem veranderd
zijn
Bij zat eenzaam in een Hoi®. wij nlokaal
verlicht een gunstbewijs voor personen, die
wel recht, maar geen gunst van het gezag ver
dienen, daar zy tot heden eene houding tegen
over de justitie en het gezag hebben aan
genomen, die, neemt men hunne schuld aan,
alles overtreffen wat aan brutaliteit en zede
lijke verhardheid ooit is geleverd.
Deze mannen hebben tot den laatsten dag
hunner gevangenschap hunne rechters ge
hoond 1
Zulke menschen pleegt een minister van
justitie geeri gunsten te bewijzen.
Wanneer hij hen dan toch rnet deze gunst
tracht af te schepen, is dit het beste bewijs,
dat hij zelf de noodzakelijkheid inziet, zijn
weigering, om recht te doen, ietwat te ver
zachten.
Ook het Volksdagblad" wjjdt nog een
artikel aan deze zaak.
Nagaande, wat de verschillende bladen bier
eer schreven, acht het de redeneering van de
^Standaard" zeer juist.
ïHet ministerie der raiddenmannen zal
moeten ondervinden, dat de beste staatkunde
tcch nog altijd die is, waarbij men onomwon
den en rechtuit zjjn standpunt inneemt en
niet twee kanten tegelijk wil uitzien.
De spitsvondigheden, waarmee noen thans
de gevailen beslissing wil goedpraten, be-
teekenen weinig. De zaak Hogerhuis is niet
een gewone strafzaak. In het algemeen moge
de redeneering van het aHBl." misschien
opgaan, in dezen is zij verkeerd.
Sedert jaren wordt reeds voor een her
ziening van het veroordeelende vonnis ge
ijverd alle pogingen om een beter on
onpartijdiger onderzoek te kiijgen, stuittena(
op de tegenwerking der rechterlijke autori
teiten, die nmeenden dat het toestaan van
een nieuw onderzoek een baleediging zou zijn
voor de eerlijkheid en het doorzicht onzer
justitie.
Tegenover het rechtsgevoel van de menigte
kwam de ambtstrots van den rechter in ver
zet. Hoe zouden ouingewijden beter kunnen
oordeelen, dan magistraten, wier beroep hei
is de listen en lagen der misdadigeis teont
dekken en tegen wier scherpzinnigheid ook
de sluwsten die het ormoozele volk weien
mee te sleepen het moeten afleggen.
De magistratuur begon te vreezen, dat het
toegeven aan de eischen der menigte aan
bangheid zou woiden toegeschreven en men
bleef zich verzenen, ook toen door de agitatie
telkens nieuwe en nieuwe gronden van twijfel
aan de schuld der vei oordeelden werden
blootgelegd."
Nu bad men het rechtsgevoel van duizen
den kunnen schenken zonder aan eenige
rechterlijke beslissing te kort te doen en thans
moest uit de daad der regeering nog ePn
benepen tiots van den machthebber spreken,
ndie tegenover de dringende en eisciiende
menigte eigen wil wensclu door te drijven
en in koppigheid een teeken van hoogste
kracht ziet.
Klein is het besluit der regeering geweest
en de bekrompenheid van haar inzicht ook
in deze zaak zal zeker bij den aanstaanden
verkiezingsstrijd een wapen worden in de
handen harer tegenstanders, die zij wellicht
heeft gemeend door haar halfslachtig besluit
althans dit wapen te kunnen ontnemen."
Prijs der Advertentiën: Van 1—6 regels 11. 0.92; iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Taneven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Itleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bjj vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon Mo. 123.
m het oentram. Heb is ongelooflijk std in
daz© Memo, onaanzienlijke wijinhuizen, van
welke men niet begrijpen kan. hoe ze bosbaan
kunnen. Zij hebben overdag maar eeni kletin,
maar vast aantal stamgasten; hun eigen
lijke zaken doen ze buutensliuis, want wat
ze leveren is goed an wondt gaarne aanbe
volen. Maar als gezegd', men vmdb er stilte
en eenzaamheid.
Do ffesch MoézeLwijln van één Maik vijf
tig, 'die voor hem stond, was weer onverant
woordelijk. En toch was ze d!e stomme ge
tuige van een varschrikkeilijik uur van eer
lijke afrekening' van Paul mek zich self. Men
heeft zulke uren noodig, om nieb onder te
gaan. Eu zij zijtx met 6eu Mhxk vijftig met
be duur betaald.
Ditmaal had Inseilotba tóch* een hartklop
piug. Zij was anders een dapper meisje, ging
alleen naar den schouwiburg, kwam des
avonds laat alleen thuis eu snauwde een
ieder, die haa* 'te n'a. kwam. zoo af, dat hij
een eind wegvloog. Maar wat zijl nu gedaan
had, ging tóch do perken ito buiten. Een
jongen man een reud-ez-vous gaven in Ber
lijn, in een banketbakkerswinkel dat wa.s
toch sterk. Als hij eens met kwamDan
had zie ten minste geen rendetz-vous gehad,
maar wais dan booh geblameerd en dab zou
zij haar leven lang niet vergeten.
Paul Wey©r had haar niet afgeschreven-
Hij (had kunnen vermoeden, dat zo bijl haar
zustor inwoonde en kadi dus kunnen schrij
ven. En toch was heb nu reeds vijf minuten
over zessen Hoe dwaas was zo geweest!
Voor zoo iets was ze niet mooi genoeg. Eer
lijk als ze was, ook tegenover zich zelf, 'keek
ze heimelijk in den spiegel. Zijl was niet
«tgeineeti overzicht.
SCHIEDAM, 11 Febr. 1901.
Zuld> Afrika.
Van hat oorlogsfcerrein.
De geruchten, die wij gisteren reeds ver
meldden, schijnen toch misschien bewaarheid
te worden. Dom Cat los van Portugal zou au
fond zyn land in den strijd tegen de Boeren
gewikkeld hebben en men zou ieder oogen-
blik de officieele openbaarmaking kunnen
verwachten van een verdrag, volgens hetwelk
Portugal zjjn troepen zal leenen aan Kitchener
om als garnizoenen te dienen langs den
spoorwegzoodat op die manier de Engelsche
generallissimus in staat gesteld zou worden
zijn troepen los te krijgen en ze te gebruiken
tegen Botha, de Wet en de la Reij. Verder
zou die overeenkomst den Engelschen het
recht geven de Portugeesche grenzen te over
schrijden en zoo de Boeien in den rug aan
te vallen op de gisteren beschreven manier.
Wy het halen dat hetgeen wij hier schrij
ven, volstrekt nog geen zekerheid is, maar
ook met het oog op het gisteren gepubliceerde
telegram achten wij het goed om er de aan
dacht op te vestigen, tot goed verstand van
de eventueele toekomstige gebeurtenissen in
Transvaal en Portugal. In afwachting
willen wij ook nog wijzen op een ander ver
schijnsel nl. dat de oogen zells der meest
chauvinistische Engelschen een weinig begin
nen open te gaan.
Bij vergelijking van de definitieve verlies-
lijsten met de eerste door lord Kitcheuer
gegeven 1'ysten begrijpen zij de valschheid
der laatsten, zij gelooven niet zoo erg meer
aan het terugdrijven der Boeren door French,
zooals Kitchener het belieft voor te stellen,
en ?y geven er zich rekenschap van dat het
gevecht b<j Bothwel! eerder een echec dan
een overwinning van' Smith Dorrien ge
weest is.
Ook de optimistische berichten uit de
Kaapkolonie vinden niet veel geloof meer,
want zy herinneren zich dat optimistische
telegrammen allyd op een verrassende wyze
oveieenkom-t vei toonden meteen veihoogit'g
der oorlogscredielen. Andeion zijn er weer,
die niet de schuld aan Kitchener geven, maar
aan hel War-Office, dat zij beschul-iigen ian
achtei houden van telegrammen zooith dat
over een gevecht tusschen De Wet en Kuox,
waarbij de laatste een kanon vei looi,
Het zyn niet twee, zooals wy gisten»
meldden, maar drie tremen, die de Boeren
hebben aangevallen en door dynamiet laten
ontsporen op den lijn naar Natal, na den
aanval op den posttrein tusschen Graylings
stad en Vlakfontein Woensdag j.l., waarbij
naar men zegt ook de Belgische consul-gene
raal gewond is.
Lord Kitchener's laatste telegram dient
nog wat aangevuld te worden. Voor de aan
rukkende Ëritsche colonnes, seint hij, nok
een Boerenleger van 7000 man onder Louis
Botha in Oostelijke richting gestadig terug.
Ongeveer 800 wagens met tal van Boeren-
famihën ziju voor de bezetting door de Eu-
mooi, ni 't geheel niet! Geen mooie tint,
geen mooie oogen- on een mager figuurtje.
Hierbij kwam nog da.t geamanoipeerdfei, dat
toch mat echt vrouwelijk was genoeg,
wat za gedaan, had, was een dwaasheid, een
onvergeeflijke dwaasheid.
„Kient u me met meer, mejuffrouw?"
vroeg een vrooüjke, sonore mannenstem
naast haar.
Neen, zij had (Pauil met (herkend. Deze
lieer nrat den baardi was al oen poosje hier,
was eerst ergens anders gaan zitten en had
zeker gezien, Koe ze van louter angst haar
room vergat. Bij had zeker ook gezien dat
ze in den spiegel gekeken tod? Het was
uiuh to uoxu, hem uisv te Lerheimeu duur
dien baard. Wie: had gedla-cht da>t. Paul zoo'n
groote® bramen baard zou krijgenAan zijln
levendige oogen was hij dadelijk to herken
nen. Maar zij kon toch iedere® binnenko
mende® heer met in da oogen zien
„Neen, mijnheer Weyer, ik heb u nieb her
kend. Ik dacbt dat u niet zoudib komen!"
„Maar mejuffrouw a-iep hijj betoedigd
uit.
Nu zaten ze naast elkaar aan het Heine
marmeren 'tafeltje. Paul doed alsof heit d©
eenvoudigste en natuurlijkste Zaak van de
wer-eld was. En Eisalotto at mot voorgewen
den honger haar room op.
Eindelijk vatte ze moed.
„TT hebt u zeker wel verwonderd oven
mijin brief?"
„Verwonderd?" riep hiij levendig, „dat is
veel te zwiak uitgedrukt! Verheugd) héb xk
me, ontzaglijk verheugd'!"
„Achmaak to-oh geen praatjes. Compli
mentjes behoef je mij, met te zeggen."
„Dut is or geen in 't geheel met1 Hebt
u or eon vooistdling van, mejuffrouw Lis-e-
gelschen door Ermeio naar Amsterdam ge
trokken en groote kudden vee zijn door de
Boeren naar het Oosten gedreven.
Botha's leger voerde eenige gevangenen
mede en een vredesagent, die ter dood ver
oordeeld was. Uit alle berichten bljjkt dat
de Boeren zeer bitter gestemd zijn.
Onder de Buerenverliezen in het gevecht
bij Bothwell, twintig mijlen ten oosten van
Carolina, noemt lord Kitchener de voor ons
onbekende Boerengeneraals Spruiten Rande-
meyer. Omtrent zijn eigen verliezen geeft
hij nog geen specificatie.
Het nieuws van het gevecht bij Tabaiks-
berg, door ons aieeds 'gemeld, ia vervat in een
lang Reuter-telegram uit O ast-Don den. Of-
fioieel isj dlaaironutreint nog mets mie doge-
deeld.
Bet telegram meldt, dat 'de kolonne van
majoor Grewe den morgen van den 31en Jar
mian uit het noordoosten in het gezicht
kwam van Tabaksberg, een lagen, vlaktop-
pigen heuvel tosschen Bloemfontein en
Smaldeel, met twee uitloopers, een naar het
oosten en een naar liet zanden
Toen de kolonne de® berg naderde, hoor
de men aan de andere zijde vuren, waaruit
majoor örewé besloot, dat kolonel Pilcher
daair in gevocht was met de Boeren. Hij
rukte in draf voorwaarts en zag ee® aantal
Boeren wijken, waarschijnlijk voor Pilchw-'s
lyddiotgranaiten. Dadelijk richtte hiji zij®
kanonnen, drie vijftien-ponders -én ee® pom
pom op den vijand, en de Kaffrarian Rifks
bezette® den uiblooper, vanwaar de Boeren
niet aftrokken. Toe® dei Boereu door de®
nek in den berg waren getrokken, schenen
zij niet te weten, welken weg zij zouden op
gaan, zij trokken nn links, dan rechts en
het was ten «enenmale onmogelijk hen af
te snijden. Grewés kolomu© had bevél om
de® vijand dn he' noorden of heb oosten
vast te houden en keerde daarom naar het
kamp terug. Waar dit kamp was gelegen,
vermeldt het bericht met. Wed dat daartoe
gemarcheerd moest worden in zuid west olij
ke richting langs de zindelijke punt van
Tabaksiberg.
Toen de Britsche cavalerie in het gezicht
van de zuidpunt van den berg kwam, zag
zij twee mannen rustig bijeen staan naast
hun gezadelde paarden. Door de kijkers zag
men dat dit Boeren waren en om hen te
overvallen, werden onverwijld dé kanonnen
ui weiking gebraoht,. Natuurlijk deden deze
uitstekend werk, maar de Boeren sprongen
op hun paarden en galoppeerden weg. Toen
ging d© Britsche cavailerie 'hen aclu'crna met
den pompom. Plotseling vertoonde zich een
sterke Boerenmachb op den iliiikeawlengel en
de pompom nam tegenover deze stelling om
Iran nadering te belette®.
Nauwelijks was het kanon afgelegd, of de
Boeren openden een hevig vuur van den top
van den berg en uit ©en donga op den rech
terflank, waar een sterke troep Boeren m
hinderlaag, was gelegd. Dë pompom gaf 30
schoten en geraakte toen m het ongereede
Gedurende het verdere van den middag kon
hij geen dienst-, meer doen.
Op di)t tij'distip was heb gevecht algemeen
geworden. Do Boeren waren vijf- of zesmaal
zoo sterk als de Engelschen en vielen op
beid© flanken en in den rug aan.
lotte, hoe xld leef eenzaam, verlaten, hard
werkend, kampend' met zware zoxgen, daar'
ginds, var in het Oosten, waar geen fatsoen
lijk menec'h komt? Genoeg verheugen,
dat is nog te weinig gezegd 1"
Hij zucht;©, dat overkwam hom zelden.
Maar hij kon dat lieve, dappere meisje niet
kussen, zooals hij zoo graag zou willen, dus
bleef ex- niets over dan te zuchten.
„Vertel toch eens, Paul, hoe heb je eigen
lijk gaat? Want daarom 'heb ik je alleen ge
schreven. Maar wees oprecht. In (Mansburg
vertelde men altijd] dat je achteruit ging,
dat da zaak al verloren was. Slechts een
paar lieden hielden vol, dait je veel geld ve®
dien uw. Evg uu «tjiis, w<ut daar \au aan is,
maar eerlijk1
Paul wilde mot anders. Eu hij zeilde haar
alles, alles wat hij op 't hart had. Wat deed
dait hem goed'Hoe hij eens in een asyl
overnacht had, hongerig, zonder een cent
op zak, en hoe hij den dag daarop aan zelf
moord gedacht ihad. Zeker, Rudolf's sofa
stond nog altijd' voor hem klaar; maar wat
verder1 Zijn strengen biwder tot last. rijn,
dat was erg -r dan de' dood En toch is het
moeilijk om te sterven op één-en-twiutxg-
jarigen leeftijd! Voorloopig gaf hij aan Ru
dolf's sofa t,e voorkeur1 Zijn examen had
hij mot. glans afgelegd. 'Nu was bij' cfein héél
and vercter. Het zou nu toch jammer zrijn,
om te scerveu. Maar hoe moest hij verder
leven? Hij moest weer beginnen mot schul
den te maken. Hij vond een woekeraar, die
hem borgde, omdat hij, dö zoon van zijln va
der was. En itoen kocht hij weer op ctre-
diet do zaak, die hij nu nog had. en be
gon vlijtig te werken. Maiar do schulden
knaagden aan zijn leven. Steeds x-ente beta
len en oude schulden aflossen, dat wias een
Majoor Crew© slaagdo er dooi' een schit
terende beweging an, het 'konvooi in veilig
heid te brengen op een oploopend terrein, op
den linkerflank, nadat de Britsche flaxxk-
hrocp daar ©en stelling had bezet erikde
©ogenblikken voordat de 'Boeren daar aan
kwamen.
Het gewioeavuur was allervea-schriikkelijkslt
en werd nog hevig®* toen do duisternis viel.
Onder bedekking van hun flankvuur en het
vuur van den betrg drongen de Boeren tus
schen zeven en acht uur in den avond op.
De munitie der Engelsche® geraakte uit
geput en daar cte vijlandi bedde flank-en had
omgetrokken, waren zij' genoodzaakt terug
te trekken. Het was onmogelijk den pom
pom te redden, hot stuk moest worden adx-
targidaten, nadat pogingen, o®i héb weg te
halen, reeds zware verhezen hadden gekost.
Do Britsche troepen brokken al' vechten
de naar het kamp terug, waar de wagens xn
iaagcr Waren gebracht. De vijand drong aaxx
allo 'kante®, op.
In den nacht iwerdon verschansingen op
geworpen, maar de Boeren hielden zich ver
der rustig. Den vbligenden morgen tx*ok de
kolonne, gevolgd door db 'Boeren, al vech
tende naar hot Zuidwesten, vereenxgde zioh
met genei'aal Knox en trok nxot dezen naar
Bloemfontein.
De Boeren waren ondex* bevél van De
Wet en telden 2500 mam.
Wij hebben eenige dagen geleden gemeld,
dat in de nGazette" het ensemble der tele
grammen opgenomen is, die door lord Roberts
gedurende zijn opperbevelhebberschap aan het
War Office gezonden. De commentaren van
de Engebche bladen zijn uiterst merkwaar
dig om te lezen, daar ieder er stof in vindt
om zijn zaak te veidedigen: over het alge
meen troosten zich de imperialisten met de
oedei lagen der Engelschen en hun overwin
ningen iiie op nedeilagen gelijken met de
woorden van generaal Hunter:
rMen heeft niet te klagen over de kanon
niers maar over de kanonnen." In i,eder
telegram van den veldmaai schalk, ziet men
inderdaad dat de oiganisatie der Britsche
üoepen meei dan ellendig is, dut de inten
dance onvoldoende de cavalei ie slecht bei eden
en gewapend is. in 'tkoit dat alle middelen,
hem (d. i. Roberts) gegeven, sieclit waren.
Men behoefde daar eigenlijk geen bevesti
ging van. In het begin van den oorlog, toen
de operaties in Natal in vollen gang waren,
weid liet reeds bewezen, dat de Engelsche
officieren zeer onvoldoende kaarten ter hunner
beschikking hadden, dat gelieele regimenten
rardwaalden en in de Boei enkampen terecht
kwamen. Ook werd bewezen, dat het War
Office niet voorbereid was op één dei groote
moeielykheden die zich later voordeden en
het is dan ook met recht, dat het War Office
de verantwoordelijkheid draagt van de neder
lagen in het eerste deel van den oorlog.
Maar later Toen lord Roberts het opper
bevel op zich nam, waren de eerste fouten
eenigermate hersteld, Ontzaggelyke verster
kingen waren reeds op het oorlogsterrein
aangekomen, nieuw oorlogsmateriaal was in
Kaapstad aan wal gezet, een plan de campagne
gemaakt, volgens hetwelk Transvaal en Vrij
staat in enkele weken onderworpen moesten
voortdurende strijd. Hij ihadi dag uodb.
nacht rast. Zijn geheele wezen, zijln gedach
ten, zijn ivex'te, zijn streven, zijn Moed al
les behoorde aan zijn scliuldeisolieira. Voor
hen alleen lec-fde hij heb was een soort
waanzin. En die schuldeis obers ontnamen
hem niet alken de vracht van zijn arbeid,
maar ook heb vertrouwen zijns vadei*, de ge
negenheid van zijn broeden*, maakten het
liern onmogelijk kef te hebben, zich 'te ver
loven een nv&nseh te zijn. Hét wae al
mooi. dat hij ademen mocht, want hiji had
sohuldeischers! 'Dat was de inhoud van zijn
loven.
Met 'half verstikte stem, maar- hartstoch
telijk, Vei Lviuc hij] dj ü- Do iUkti muren vaifél-
tjas stonden zeer ditoht bij idkaar. Hij boog
zich tot li-eb kleine, scherp igfeteekfende meis
jeskopje, opdat se zijn fluisteren zou ver
staan.
Liselobte doeg mot haar lepeltje in de
rest van haar room. Haar grauwgx-oene oogen
schenen heel donker. En uitdrukking van
energie lag op haar fijn. gezichtj-o. Men zag,
hoe ze 'luisterde, hoe zij ieder woord! opnam
ai (haar geheete ziel.
„Moest je dan schulden maken?" vroeg
ze nu kort, diep opademend.
„Of ik moest-? (Mijn. hemel, ik vertelde je
toch alles, Liselobte! Ik moest niet, als je
het zoo wilt. Ik had ©en broodschxijver of
een -dagloon©!- kunnen wordén, of bij mijn
vader kunnen gaan bedélen, of wissels op
hem trekken ik had! hem misschien kun
nen dwingen."
Maar dat alles had hij niet gedaan. Want
hij wild© geen proletariër en geen schooier
worden wilde slechts een fatsoenlijk,hoo-
ger bestaan zich' scheppen.
(Wordt vervolgd
