mm
Biirttr-ATMHtoM (8 Ssliieiaiii.
54"" Jaargang.
Zondag 10 en Maandag 11 Maart 1901.
No. 10493
Eerste Blad
DE FALKNER'S nail feil ÏALKENBOF.
Kennisgeving.
EUFEM1A YöN ADLER JFELD-BALLESTREM.
BUITENLAND.
•te - f*. >- ■*-"f-
CHIEMilMSOHE COURANT
Deze uittmuil verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
S'rij- pei kwartaal: Voor Schiedam enVlaardingen 1.25. Franco
pt'i pn.-l li - 1 .Go,
Prijs pei week: Voor Schiedam en Vlaardi'ngen 10 cent.
Af'/.ondei iijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Adveituutiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
,i u, tel bureau bezorgd zijn.
Bureau t Boterstraat 68.
Prijs der Advertentien:- Van 16 regels 11. 0.92; iedere lege!
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeehge voorwaarden. -Tarieven hier
van zjjn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Itlein» atdeertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere, telefoon No. 133.
inamespwaazss* coacs»sr|
Dn BuiiGnnnnsTiat van Schiedam,
Gelet op tie eiiciilaiie van den lieei Commissaris
der Koningin in de provincie Zrnd-Ilollnnd van
5 Februari j.I,, A No. 4li/S 2de Afd.
Provinciaal Blad No. 10)
Brengt bij deze ter kennis, dat de milrcieus-
veilofgangeis van de liclrting van i897, die van de
Regimenten Uiaaien zijn overgeplaatst lil) de tiem-
afdeelingen der ïïegiunmten Vehl-Artilleriege
durende den na te Bolden tijd, krachlens ait. 12ö
dei militie-wet,ondei do wapenen moeten komen,als-
1,3 der lichting, van 1 i Ml t. tot en met 3 Apul 1901,
1/3 10 Apr. s i> 30 v
l/.i 2 Mei i) ti 23 Mei
Woidendü mitsdien de navolgende miheien-
veilofgïitiger, hij deze opgeroepen, zich op nateinel-
dt'ii dag, des namiddags voor vier me, hij z in
koips, het 9de legiment l'eld-Artillerie, giniuoens-
pl.uts L'ieda, te bevinden, en nel
op YVoens iag 10 Apiil 1901:
JOHANNES IIUBIMÏTDS IIULHOVEN,
loteling dczei gemeente.
Vooits weidt de bellekken verlofganger ver
wittigd, dat hij zich, voorzien van al de voorwerpen
ttui hludtng in uilrw>lipy door hem hij ziinveitiek
met gioot vei lof medegenomen alsmede van vei-
lofpas en zikboekje, oj> het bepaalde tijdstip by
zijn koips moet bevinden; dat hij zicli echter
vomaf tei Gemei-nte-Secietaiie moet vcivoegen,
zoowel tot liet aftoekouen van zijn veilofpas
als tot liet ontvangen van de pas-agebiljetten en
het daggeld uaaiop hij blijken zal aanspraak to
hebben dat hij, in gebreke blijvende op den be-
pulden dag onder de wapenen te komen, bij zijne
lateis opkomst zooveel langei in dienst wordt
genomlen en hij, aan de opioepmg niet voldoende,
als descrtoui zal worden behandeld; dat hij,
wegens zitlh of gehelen aan de opioepmg met
kmummie voldoen, rlanivan moet doen blijken
do n eeno ter Gemeente Secietane over to leggen
i/uwcAundige vei klaring, onder vei phelitiug zich,
unveiwijld na zijn hoistel, hy zijn koips te ver
voegen.
Na deze opeub.ue kennisgeving vvoidt de be-
iiokkui milicien geacht van zijne veiplichting
kennis te dngen, waaidooi lit] gebonden ts, zonder
veideie opioepmg, aan de vooisclneven opkomst
te voldoen, zood.u bij liter geene onwetendheid
ten deze zal kunnen voorwenden.
Sthied.im, don 9don Maait 1901.
Dc £ur//cmcei,tc)' voornoemd,
'VERSTEEG.
Zij (lie wonschen te woi den toegelaten tol
liet Eind-Ëianten aan bovengenoemde
inlichting, hetwelk zul afgenomen woiden
op Woensdag 27 en Eïondei <Iag 28
Maart e.It., kunnen zich bij den Dirrcleui
aanmelden 's avonds tustchen 7 en O uur.
De Directeur,
J. A. II ING MAN.
Bom au van
Algnaeen overxlclis.
SCHIEDAM, 9 Maart '1901.
2uld-lfrlka.
Van het oorloga terrein.
De „Independence B-elge'j die over het al
gemeen zeer pessimistisch is, beschrijft den
toestand als volgt:
„Men hoopte int eindelijk heden «-enige ze-
kciheid te krijgen omtrent de voorgewende
en beruchte onderhandelingen tusachen lord
Kitchener en Botha. Sir Henry Campbell
Baunerman moest in den loop van de zitting
van gisteren (het artikel is van 8 Maart) een
vraag ten dien opzicht» stellen aan -de re-
geenng. Do vraag is gesteld en Balfour
heoft op de meest ontwijkende wijze geant
woord, dat er besprekingen zijii gevoerd,
maar dat het onmogelijk was op dit oogen
blik in bijzonderheden te treden. Alen is dus
gerechtigd te geloovcn a! wat men wil en
zij, die verzekerd hebben, dat de overgave
van Botha tussclien de Engelsehe generaals
besproken is kunnen hun beweringen vol
houden evenals zij, die verzekerden, dat
Botha trots de Engelscho voorstellen had
afgewezen.
„Eï is iets gebeurd, ziedaar alles, en er
moet op dit oogenblik nog iets gebeuren, om
dat Balfour geen verklaringen wil geven uit
vrees dat een mogelijke verzoening zon mis
lukken. Maar men moet .bekennen, dat, in
dien Engeland weikelij'k een einde zocht to
maken aan den oorlog cm zooveel mogelijk
de belangen der ooilogvoerende partijen
tracht te verzoenen, de rcgecring dat op de
meest onhandige wijze doet en het is niet
door zich toe te v-ertiouwen aan Sir Alfred
Mitner, die juist naar Pretoria vertrokken
is, dat zij haar doel zal bereiken
„Indien er iemand is, -dien de Bomen te-
ïecht wantrouwen, is het die ijverige en trou
we dienaar van Chamberlain, die een zoo
rampzaligen invloed op dc gc-beui betrissen
van Zuid-Afnka had. Voordat de ooi log uit
brak, voordat de besprekingen tussclien Lon
den en Pretoria ten opzichte van den toe
stand der Uitlandcrs een einde hadden ge
nomen, doed Alfred Miitier het mogelijke en
.miogelijko om den oorlog onvermijdelijk te
maken. Het etaat vast, dat liij- den zin der
verklaringen van President Kragcy -cm Pro-
-ident Steyn heeft vervalscïït.; 'het staat
va»! dat de regeering te Londen zich geba
seerd lieeft op verkeerde beoord'eding van
den toe-4and, om do mem dorheid van het
Engelsche volk aan de zaak van den oorlog
te verbinden. Toen Chamberlain, zoodra de
verovering der beide Republieken zeker
-ehecn, sir A. Mitner als Hoogen Commissaris
of algemeen administrateur der koloniën
aanwees, doden zelfs do imperialisten protos-
ten hooren. Het schoen een wrecdo ironie
om als bestuurder aan de Boeien te geven
den man, die hot meest er -too had bijgedra
gen hen te gronde te richten. Aan de Boe
ren nu dienzelfden Alfred Milner voor c
stellen als vredesonderhandelaar (d. w. z
9)
„Sesam, open u," riep Fal'luier, toen de
coupé wegioldo on hijzelf op don drempel
van hot atelier stond, gereed om weg te
gaan „deze tilicaterpunses geeft moeilijke
raadseltjes op cisch't veel van iemands ge
loof Bluffen behoort tot het handwerk, dou-
in, Roo-dJhnar, dat weten wij leeken ook!''
In zijm woning teruggekeerd, vond Fa'k-
ner ctn telegram, waarin zijn moeder hem
onmiddellijk wegens den naderenden dood
van den leenheer, zijn oom, naar den Fal-
kenliof riep.
"Waan- het luisdteude woud van het Duit-
schc Moorden koJ.-e, schaduwrijke plekjes
biedt, waar geen bijl het gewaagd heeft do
eiken cn beuken to vellen, om jn hun plaats
ratelende en rookende fabrieken 'to doem
vei rijzen, waar 'heinde on ver niets te zien
m dan hemel, bosuil en nu 011 dan een klein
glinsterend meer, daar ligt do Fai'benhof.
liet groote grauwstee 11e 11 gebouw met zijn
vier vleugels, met rijn v>nr rondo, mut klim
op begroeide hoogo torens, gionsfc dicfot aan
hot woud, dat hoer 111 een path herschapen
is, terwijl voor het front con onafzienbaar
grasveld zich uitstrekt, omzoomd door
maandroosjes en perken van de edelste ro
zen. De bijgebouwen zijn door struiken en
boomgroepen verborgen, zoodat heit schijnt
ai'eof do Falkenhof eenzaam to midden van
het groene woud ligt een grauwe, steen-
gewovden droom uit lang vervlogen dagen
dat de 'Boeren hun wapenen zullen neerleg
gen) is e-en handeling van zeer groote on
handigheid, is den overwonnenen een abso
luut nuttdoozc vernedering aandoen. De
Boeren kunnen niet meer vertrouwen heb
ben in M'ilner dan in Rhodes of Chamber
lain, en generaal Kitchener behoorde tot
het einde toe met Botlia to onderhandelen,
indien deze tenminste werkelijk geneigd is
do wapenen neer te loggen op eervolle voor
waarden.
„De Engelsche pers gaat door met- het
einde van den oorlog als nabij te beschou
wen en zij houdt zich druk bezig met de
periode van organisatie, die heb militaire
tijdvak zal volgen. Wij geloovcn eveneens
dat de Boeren an het vervolg sle-chts met
moeite hun tegenstand kunnen voortzetten,
maar het is verre van ons om te meenen dat-
de pacificatie der Republieken binnen eeni-
ge weken zou kunnen geschieden. Dc Wet,
die weer eenmaal blijken heeft gegeven van
zijn buitengewoon militair igenici, is de Oran
je-rivier overgetrokken en opereert met een
duizend man in den Vrijstaat. Hij heeft
geen kanonnen, geen munitie of levensmid
delen moer, het zij waar, maar hij, vindt hier
alle voordeel en van een ooriogrierrein dat
hij uitstekend keilt, getuige de wonderen
die hij er sinds 16 maanden volbrengt. Hii
kan er niet meer aan denken de Engelsehen
naar thet- Zuiden te jagen, liij kan zelfs niet
meer van die vermetele aanvallen op bolang-
rijtke Engelsche posten doen, maar zijn te
gen woordgheid .alleen is een voortdurende
bedreiging voor de verbindingslijnen van
Kitchener en men weet nooit tot welke mi
rakelen die bewonderenswaardige cavaleric-
generaal in staat i«*. Bovendien, -indien Bo
tha er een oogenblik aan gedacht heeft 0111
de wapenen neer te leggen, dan was dat al
leen omdat hij Do Wet in de Kaapkolonie
verloren waande, maar nu De Web heelhuids
is, in -den Vrijstaat zijn campagne weer be
gint, is het duidelijk dat- de positie van Bo
tha beter is geworden en dat hij' niet meer
behoeft te vreezen dat alle E'ngelsche troe
pen zich tegen hem alleen zullen richten. In
die omstandigheden zal hij misschien nog
wel het een of ander 'beproeven, an die om-
-landighcdcn, zal hiji misschien voor hol
oogenblik weigeren liet oor te leenen aan do
Engelsche voorstellen, en zal hij den strijd
volhouden, zooals De Wet volgehouden
heeft.
„Wij weten wel, dat dit veigeefseh zal
zijn, wij weten wel, dat geen enkele krachts
inspanning de oanfhankelijikhcid der Repu
blieken zal redden en dat het voortduren
van dien wanhopigen strijd slechts de kan-
een op succes zal verminderen voor lien, die
een administratieve zelfrogeering oischen
voor do overwonnenen. Dat is te betreuren.
Het uur om vrede te sluiten is voor de Boe
ren geslagen en wij zijn overtuigd dat Enge
land, zijn buitonlandschen toestand zoo ver
zwakt ziende door dezen vcrdcif("lijken oor
log, bereid is liun de grootst mogelijke con
cessies te doen; wam, de Britscho natie zal
nu Chamberlain wel weten te verhinderen
naar willekeur te handelen en men moet ten
Het gebouw ze-lf staande uit dei zestien do
eeuw en was oorspronkelijk voor een stich
ting voor adelijke dames bestemd, die daal
dcttlils kort bestaan had en 'toen opgeheven
was
Daar de oprichtster een Falknor igcweest
was, kwam 'de bezitting aan de Falknors als
een teen en een tak van deze familie betrok
het voor vast. In d-eu Joop van die zelfde
eeuw stierven cte andere takken van hot
oude gedacht uit cn de familie, van den Fal
kenhof bleef den naam voeren tob op den
huidigeu dag.
Er waron vele jonge Falkneis uitgevlogen
sedert 'dien velen hadden een rustig nest
gevonden, andoren hadden zich te hoog- ge
waagd in hun vlucht en waren met verzeng
de vleugels en gekuakten geeut geëindigd,
weer anderen waren ten onder gegaan en ge-
stoivon teirwijil enkelen moedig henen vlo
gen naar zonnige hoogLen zooails het in
lföl leven en in grooie families gaat in den
loop der jaren en eeuwen.
Nat was 'de trotschei Falkenhof maar zwak
bczot de oude vrijheer en zijn neef, de ge-
zanlschapsraad waien de< laatste mannelijke
leden van den ouden stam, en daar de eerste
met écn voet in hot graf stond en do laatste
nog ongetrouwd was, stond het bestaan dur
Falkucris op zwakke vooten.
Daaraan dacht vrijheer Alfred, toen hij
van liet station naar zijm ouderlijk buis ging
Hij liiaid daar- dikwijls aan gedadht cn Kon
toch niet besluiten te trouwen, eenvoudig
omdat do jonge dames, die bij ken do, hem
geen 'liefde ingeboezemd hadden. Hicmamd
van do dames boeide hem zoo, dat hij haar
tot vrouw zou wenscheu. Riet, dat hij gebla
seerd was, want voor -dezo ziekte van de
hoog geprezen negentiende eeuw bewaarde
hom zijh verslandmaar de leegjlïeid van
slotte tooh rekening houden met de opinie
■der beschaafde wereld, die, ook al laat zij het-
onvermijdelijke verlies der onafhankelijk
heid van de Boeren toe, niet do uitroeiing
zal toelaten der twee volkeren, die bewijs
hebben gegeven van zooveel moed.
Tegenover die beschouwingen willen wij
echter do onze plaatsen.
Riet tegenstaande 't (nu wij den Engolschen
tekst gezien hebben) duidelijke antwoord
vanBalfour„There have been c0m mu-
nicatious with Botha.'' d. i.Men ie in
gome-eon sch a p geweest met Botha,
gaan de jmgo's door aan dit antwoord deze
interpretatie te geven: „de ophanden zijnde
en onvoorwaardelijke overgave van Botha en
het einde van den oorlog". Alvorens echter
verder te gaan, willen wij nog iets zeggen
over hetgeen Balfour op Ranncrmau's vraag
geantwoord heeft. „Men is 111 gemeenschap
geweest met Botha" zegt het telegram.
Merkt nu op da.t er volstrekt niet geep roken
wordt van onderhandelingen (negota-
t i 0 n s), slecli ts over „oom 111 unie a-
tions" wordt gesproken, over gedachten-
wisselingen, Daaruit nu is een boel to halen
de „Times" kan bijvoorbeeld baar bewering
.staven dat er besprekingen zijn gcvoeidovei
een wapenstilstand, dook heel natuurlijk
'komt dat ons niet vooiuit dc woo;d»n des
heeren Balfour kunnen wij. jtüst met het oog
op 't „e ommuiucation s" met den bes
ten wil van du wereld niet halen, dat er on
derhandelingen zijn gevoerd. Daartegenover
staat weer dat Balfour weigerde inlichtingen
te geven, 'tgeen zou kunucn wijzen op „11 e-
gotiations", maar aan den anderen kant
toch zegt de minister „There li ave bee n,
d. w. z zijn geweest en hebben be
sprekingen plaats gehad. Moet dat be
ttekenen de gedachtenwissehngen zijn a f-
go b r 0 k o n Eu kunnen zij' later weer wot-
den opgevat Raadselen al to maal. Wij her
halen wat wij gistcicn schreven: „Wij moe
ten afwachten, totdat de Britsdio regeeiiug
wat meer vertelt."
Ru komen de volgende telegrammen:
PRETORIA, 5 Maart,
Lord Kitchener had den '27en Febnian
oen onderhoud met generaal Botlia. cn een
ander Boereu-annvoerdcr. Men ihoeft gespro
ken over de vraag of dc mogelijkheid be
stond de vijandelijkheden te eindigen.
PRETORIA, 6 Maart.
Het onderhoud tussclien lord Kitchener
en Botha, wordt hier en te Johannesburg be
schouwd als zeer bevredigend, hoopvolle ge
volgtrekkingen rechtvaardigende mot betrek
king tot iliet resultaat.
LORDER, S Maart. Do avondbladen be
vatten oen telegraim uit Pretoria van S
Maart, waarin wordt gemeld, dat er oen on
derhoud plaats had lussdien lord Kitchener
en kommandant-generaal Botlia, Het onder
houd duurde geauimen tijd. De uitslag is on
bekend.
Eerst telegram No. 1. Dat komt vrij aardig
overeen met hetgeen Balfour gezegd heeft en
met hetgeen wij verder weten. Er hebben
hoofd cn hart, die uit al die aaidiige, mooie
gezichtjes hem togen lachte, had licm altijd
weer daaivan terug doen solmkken.
„Der Wahn ist kurz, die Reu' ist lang,"
had een waarschuwende -stom hem dikwijls
toegefluisterd, wanneer hij do rechte meen
de gevonden te hebben, en dan had de vrec-
scüjke gedachte, zijn geheole leven te moe
ten doorbrengen aan dc zijde van een on
sympathieke gezellin, hem weer bevrijd van
de dreigcnd'e boeien. Zoo was hij acht-en-
dei'tig jaar gewoiden en gezantschapsraad
bovendien, en dat hij deze snelle bevorde
ring alleen aan zijn veistaud te danken had.
kon niemand ontkennen; de mooie Falknor
was de hoop van alle moeders met huwbare
dochters.
Hij had ernstige, bijna strenge opvattin
gen van liet- .leven en van zijn pLiditen, en
Je diplomatieke loopbaan, waartoe zijn oom,
zijn moeder en zijn stiefvader hem gedwon
gen hadden, viel niet in zijn smaak dc
wetenschap trok (hem meer aan en hij was
ook van plan, zicli geheel daaraan te wij
den zoodra hij vrij zou zijn
Ru .ging hij deze vrijheid misschien tege
moet, door zonnige velden, schaduwrijke
bosdiwegen en gemende weiden, maar hij
kon do wenkende 'vrijheid niet vroolijk be
groeten, want eerst moest deze zijn 00111, aan
wien hij innig verknocht was. den dood aan
doen, en dan
,De tweede gedachte werkte hij' niet uif,
misschien omdat het niet goed is, iedere ge
dachte uit te werken, niisaelnen ook omdat
het rijtuig juist deu broeden kiczehveg in
sloeg, die, aan beide zijden door beuken be-
uhaduwd, naar den zirddij.kcn zij-ingang
van den Falkenhof voerde.
Toen het rijtuig onder den overdekten op
rit stil hield, trad zijn stiefvader op Alfred
gedachtenwisselingen plaats gehad, d. «v. z."
dat mevrouw Botha haai man 22 of 23
Februari bezocht en er bij hem op aandrong
een onderhoud met genei aal Kitchener aan
te nemen, die niet meer de »on\ooi waarde-
lijke overgave" eischte en eeruge concessies
deed; Botha stond er als een goed patriot
en eerlijk krijgsman in toe met Kitchener
samen te komen in Middelburg en te luisteren
naar hetgeen de Engelsche generaal zou heb
ben te zeggen.
"Wat er echter besproken is, kan men
slechts gissen uit hetgeen er na dien tijd
gebeurd is. Den volgenden dag 28 Februari
keerde Kitchener naar Pretoria terug, de
strijd werd in het Oosten en elders voortge
zet. Blijkbaar heeft dus Botha de voorstellen
van den Engelschen generalissimus afgewe
zen. Er hebben gedachtenwissehngen plaats
gehad, maar zij zijn op niets uitgeloopeu.
Vanwaar nu dat optimisme dat blijkens
telegram no. 9 in Pretoria en Johannesburg
heerscht, liet optimisme, dat dadelijk naar
Engeland is ovet geslagen. Zouden de Engel
schen op hun verschil teruggekomen zijnen
nieuwe concessies aan deu Boetengeneralis-
-imus gedaan hebben 't Is mogelijk zie
telegram no. 3. Maar dat telegram is wel
een beetje verdacht door de snelheid dat
van generaal Kitchener, van den vorigen
avond over Lichtenbuig was pas een uur
van te voieu gepubliceeid.
Nu is het waar dat het War-office wel
eenige uren noodig heeft om het teleguun
pasklaar te maken voor het publiek, door er
in te schinppen en er bijvoeging! n in te
lasschen en men kan dan desnoods over dat
bezwaar heenstappen en aannemen «lat er een
nieuwe samenkomst heeft plaats gehad. Maar
dc vraag is ol Botlia andere vooi waarden
zal aannemen dan de onafhankelijkheid der
beide republieken en omdat dit duidelijk be
wezen is geloot en wij aan andere voorwaar
den niet.
Een telegram uit Lorenco Maiquez weet
zelfs al te melden, dat bet ondei houd zou
tiitgeluopen zijn op een wapenstilstand van
zeven dagen teneinde Botha in de gelegen
heid te steiieu met de andere Boorerigeiie-
laals Ie confeieeren. Mocht dit waar zijn
dan bewijst dit, dat Engeland don oorlog
mo-de is en hioiby net initiatief genomen
beeft en tevens blijft het onwaarschijnlijk
dut die wapenstilstand op vrede zal uitloopen,
tenzij de Engelschen uitgebreide en ver
strekkende concessies doen.
En wij geloo>en niet dat de Boeien erin
zullen toestemmen viode te sluiten, zoolang
zij in staat zijn den eüendigpii toestand van
het Engel-olie leger te zien. Hun eigen toe
stand moge uiet schiiteicnd zijn, maar zij
hebben zooveel verloren, dal hun bijianiets
te verliezen ovei blijft; Engeland daai entegen
veiiiest bij iedeieu dag dat de ooi log voort
duurt zooveel, dat Transvaal en Vrijstaat
«uilen inzien dat het nuttig is den strijd tot
liet uiter-Ie voort te zotten.
Andete bladen berichten weer dat de voor-
waai don waarop Botha zich zon overgeven
zijn: amnestie voor alle Boeien die den eed
van neutraliteit geschonden hebben, schade
loosstelling aan allen wier hoeven verwoest
Falknor toe c-11 rijzige mannenfiguur met
een verstandig, uitdrukkingsvol gtsla-ri, liet
sluike, half vergrijsde liaar glad naar achte
ren gekamd, zoodat do eigenaardig ronde,
katachtige vorm van het hoofd rnerkbnar
was. Een bril bedukte zijn oogen, de volle
enor was donker, evenals de 'borstelige wenk
brauwen die de oogen beschaduwden Dit
was doctor Rusz, de „lecimoester", zooals do
bedienden van den Falkenhof li-, 111 nog al
tijd noemden, een onmiskenbaar voorname
verschijning, wiens nauwgczet.heid, zooals 111
alles, ook iu zijn kleeding aangenaam uit
kwam hij scheen altijd geiced den parket
vloer van. een hof to belleden, zoo zorgvul
dig en vlekkeloos was zijn 'kleeding
„"Welkom, lieve zoon," nop hij met zachte,
sympathieke stem en stak don vrijheer beide
handen toe, „wij hebben uw komst met on
geduld tegemoet gezien
Falkncr icgdc zijn rechterhand vluchtig
in de- uitgestrekte- handen hij had den
man al niet mogen lijden, toon deze nog zijn
leermeester was. Toen doctor Rusz met zijn
moeder in het huwelijk trad, weid dat ge
voel nog bitterder, want half volwassen zoons
zijn wantrouwend tegenover sficfvaders en
noch hij noch doctor Rusz zelf. hadden de
hartstochtelijke uitbarstingen vergeten,
waarmede de jongeling het bericht ontving,
dat zijn moeder zijn leermeester tot echtge
noot nam, die buitendien jonger wn.s dan
zij. Die toenmalige vijandige verhouding
had plaats gemankt- voor een kalm ontmoe
ten, dab de wereld vriendschappelijk noem
de*, maar Falkncr's afkeer van den echtge
noot zijner moe-den- was niet geheel geweken,
en in zijn binnenste kookte het iedeieu
keer, wanneer doctor Rusz hem zoon
noemde.
„I-s het al zoo erg mot oom 1" vroeg 'hij als
antwoord op do begroeting van zijn süei-
vader.
,Ht-i was gisteren erger," antwoordde do
doctor en noodigdc dc.11 vrijheer uit, met
hem naar binnen te gaan. ,.De oude li-eer
had een hevige benauwdheid, waarna luj je
hier verlangde te zien, alsmede den juriitic-
taad uit E. 's Avonds verloor hij, het be
wustzijn, dat toch voor een doel weer terug
kwam. Maur ik vrees, ik vrees
En doctor Rusz schudde beteekemsvol liet
hoofd.
Boven aan dc Uap werd de aangekomene
door zijn moeder begioet, een statige vrouw,
wie men liet met aanzag, dat- ze ouder was
dan haar man. Zij moest vroeger moor ge-
weebt zijn, maar haar trekken waren hard,
haai koek blauwe oogen zonder goedheid,
m een ijskoude trek van hoogmoed lag in
de nederhangende mondhoeken. In tegen
stelling' van haar echtgenoot was ze eenvou
dig geïcleed', ouderwetsoh en "bijna zorgeloos,
iooals men dikwijls bij oude dames ziet, -dio
afgezonderd leven en met de jengd die net
heid meenen te kunnen afleggen, die een
vrouw tot 111 don hoogsten ouderdom met
ontberen kan.
„Goeden dag, Alfred," zeule ?e kort, want
ze liaatto gevoelsuitingen, maai oen zuihtere
glans in haar koele, doordringende- oogen be
wees, dat de aankomst van haar zoon haar
verheugde: het instinct, dat ook hij de die
ren moederliefde genoemd woult.
„Je ziet er veimoeid uit.' voegde ze ei-
even koel op den zelfden toon aan toe, ter
wijl ze dc sombere kamer binnen gmg, waar
zo gewoonlijk verlijf hield; op de groote ta
fel in hot midden had zc eenige vcivcrsohm-
gen klaar laten zotten.
(Wordl vervolgd.)
