54*"
No. 10496.
DE FALKHER'S van iïï IALIEM0I.
Jaargang.
Donderdag 14 Maart 1901.
UIT DE PEES.
V'
EDFEM1A VON AD L E R F E Lü -B ALLE 5T REM -
BUITENLAND.
Deze couuuit verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
rei post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen lu cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan 'iet bureau bezorgd zijn.
Bureau t Botcrstrsat S3.
Prijs der Advertentiën: Van 1—6 regels ft. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bjj abonnement op voordeehge voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Hleine tedeerfetatiën opgenomen tot den prijs van 40 cems
per advertentie, bg vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Enterc. telefoon So. 12&.
[Iet votum der Kamer.
De uitslag van de stemmingen over de
verschillende amendementen in de Kamer
zitting van gisteren met de daarop gevolgde
verklaring van den minister van oorlog, dat
hij schorsing vroeg ten einde te kunnen over
wegen, wat de regeering te dot-n stond,
geeft natuurlijk tot veel geschrijf on raeonings-
uitingen aanleiding en geen wonder.
Te voren had do minister het amendement
Van Gilse onaanneembaar verklaard en de
Kamer hechtte aan dit amendement met een
meerderheid van drie stemmen hare goed
keuring.
In tegenstelling met het regeeringsvoorstel,
dat voor de ter volledige oefening ingelijfden
bij de onbereden corpsen een diensttijd van
hoogstens 12 maanden wilde bepalen, waar
beneden men kon en waar beneden de minister
ook wilde gaan, wilde de heer Van Gilse c. s.
een maximumtijd van 8Vs maand bepaald zien
met de mogelijkheid om bij gebleken onvol
doende geoefendheid, de onvoldoende ge-
oefenden hoogstens tot 12 maanden onder
de wapens te houden.
Den voorstellers van dit amendement ont
brak het niet aan vertrouwen in dezen mi
nister, doch een opvolger zou een langeren
diensttijd kunnen invoeren, in geval het regee
ringsvoorstel ongewijzigd in de wet kwam.
De »N. It. C." vraagt, of dit een reden
was om de wet te laten struikelen, In aan
merking genomen, dat de minister, zelf
voorstander van den korten diensttijd, onder
sterken tegenstand van velen in het leger,
zijn meening omtrent de korte oefening heeft
volgehouden, doch bjj het missen van de
absolute zekerheid, dat voortgaande ervaring
hem gelijk zou geven, niet de gelegenheid
tol verlenging wilde afsnijden, indien, tegen
zijne verwachting, de korte oefening niet
voldeed, meent het blad, dat ook bij deze
gelegenheid weder de politiek van alles of
niets van do radicalen heelt gezegevierd, oen
politiek, die dezen keer op niets is uiige-
loopen.
liet wmen echter niet enkel radicalen, die
voorstemden, doch ook de geheele Katholieke
paitij, zoodat het de »N. R. Ct." voorkomt,
dat het vermoeden moet rijzen, (lat men aan
die zijde in de aanneming van liet amen
dement een afdoend middel heeft gezicu, om
de wet te doen vallen,
A1 wederom een poging om tol veistcr-
king en reorganisatie onzer levende strijd
krachten te komen mislukt" zegt liet »Vad."
idmmeis na de houding, door den Miniatei
van Ooi log ten aanzien van den verkorten
oefeningt-tijd van den aanvang aangenomen,
kan niet worden verwacht, dat degesehorste
beraadslaging zou worden hervat, nu mei
het arm.nd.-Yun Gilse de S'/a maand in het
ontwerp werden vastgelegd."
liet »Vad." acht het een zondei ling resul
taat, dut terwijl de minister voor koi ten
oefentijd is eu daarbij steun vindt in een
sterke fractie der Kamer, juist op dien ver
korten oefenii gstijd het wetsontwerp valt.
Ware het advies van den heer Van Raalte
ten aanzien van de volgorde der stemmingen
gevolgd, zoo ware volgens het ïVad." de
wet te redden geweest.
«Wat nu?" vraagt het nDagblad". Zal de
behandeling der legerwetten worden vóórt-
gezet? Na de schorsing der zitting kwam
gisteren geen mededeeling van de regeering,
de ministers waren niet aanwezig.
iRIen heeft vernomen dat de Regeering
dadelijk na do beslissing der Kamer een
telegram heeft gezonden aan II. M. de
Koningin.
De Koninklijke beslissing moet nuwoiden
afgewacht misschien verneemt men die reeds
morgen of zal daarvan althans in den aanvang
dor vergadering blijken.
Doch hoe dit ook zij, do heden door de
Kamer genomen beslissing getuigt weder op
nieuw op schitterende wijze hoe verbazeud
groot de regeei kracht is van het tegenwoor
dig Kabinet."
»De uitslag der vele stemmingen is voor
het aanhangige ontwerp noodlottig geweest",
zegt het sllatidelsblad". ï>Tal van kogels vlo
gen op moer of minder afstand voorbij, maar
die eene kogel was raak. Hij trof het ontwerp
in het hart. De minister van oorlog, die tot
het uiterste van toegeeflijkheid is gegaan
tegenover de leden die de militaire lasten
tot een minimum willen terugbrengen, is
toch als offer juist van d i e leden gevallen.
Zij wilden dezen minister in wien zij den
anli-militairistischen bewindsman bij uitne
mendheid zagen, toch niet zóóveel vertrou
wen, dat zij de beschikking over een langoren
oefent'jd in zijn handen wilden leggen dan
Z. Exc. zelf voornemens is toe te passen.
Langzamerhand werd het een zwaar stuk
werk de beteekenis en de bedoeling van
enkele vooischriften duidelijk te bevatten,
maar al was de viaag gerechtvaardigd, of
de bepalingen in hun onderling verband nog
behooilijk uiUoerbnar zouden zijn, of de
tegenstrijdigheid van gedachtengang van ver
schillende voorschriften geen aanleiding tot
verwarring en onnoodige onkosten zou geven,
het is voor den minister zeer jammer. Een
illusie jarenlang gekoesterd ziet bij te niet
an.
n.Met den minister Eland daalt weder ten
grave een chef van het departement van
oorlog van gioote bekwaamheid, die evenwel
Ie vastheid van overtuiging en de volhardiug
miste, zouder welke in den parlemeiitaiicri
strijd slechts nederlagen en teleurstellingen
to wachten zijn.
De man achter de groene tafel moet wel
eigenschappen bezitten, die zeer veel gelijken
op die van een diuenleimner. Die óen oogen-
blik aaizelt, die één oogenbiik ophoudt de
ergrulering te beheerscheu door de kracht
van zyn willen eu kun non, is weg.
Opnieuw blijft een zeer gewichtig volksbe
lang en s o u f r a o c e. Daarbij komt dat
er thans een votum ligt ten gunste eener
oefening van acht maanden in de wet.
Dit zul, ook in do toekomst, de oplossing van
het vraagstuk voorzeker bemoeilijken.'
Roman van
i2)
De zielco man vestigde zijn stokoligeu, ver-
standigcn blik op het mamielijk-schooiio ge
laat van zijn neef on daarbij kregen zijn an
ders van boosaardigheid fonkelende oogen
een eigenaardige, droomcrige uitdrukking.
„Je bent een goede jongen," zoide'hij mat
en na een pauze voegde hij erbij„de zaak
heeft me toch aangegrepen en bewogen
ik dacht, dat je hulton je zelf zoudt gera
ken dat zou me niet zooveel kwaad ge
daan hebben I Ga nu en zend me een glas
wijn, of ieis om op te sterken, hoort go?
Blijf echter op den Falkenhof, tot de justi-
tieraad komt
Hij leunde uitgeput in don stool en Falk
ner verliet de kamer. In de bibliotheek ech
ter moest hij even blijven staan om zioh eon
oogenbiik in te denken iu dit keerpunt van
zijn loven.
De teleurstelling, die hij ondervond, was
groot, en de ontzegging nog grooter, want
zonder .hebzuchtig te zijn, is het plotselinge
verlies van 'n groote bezittiug, deze „nevvus
rerum" in de wereld, altijd moeilijk te dra
gen, zelfs dan, wanneer jeugd, kracht en be
kwaamheid daar zijn om 'liet verlies, zij het
ook niet te vergoeden, dan toch te verzach
ten. Mcnschen, die de "luxe in het leven niet
kennen, die niets gevoelen voor liefhebbe
rijen, voor verzamelingen, voor hoekon enz.,
komen hun smart over het verlies van ver
mogen of gedroomde erfenissen spoediger en
gemakkelijker te boven dan zij, die een meer
Ook de 3)Telegraaf" betreurt het, dat het
voorstul van Raalte verworpen werd en dat
ook nu weder een poging tot hervorming
onzer ievende strijdkrachten in het water
is geloopen. Het blad is van meening, dat
de op het laatste oogenbiik verschenen derde
nota van wijziging van den minister betref
fende art. 125 doch iu nauw vei hand met
art. 122 het vertiouwen in hem wel niet
versterkt zal hebben.
In geen geval mocht de minister de half
slachtigheid van zijn stelsel trachten te ver
helpen door een stap in de tegenovergestelde
richting door de waarde der vooraf behoorlijk
geoefenden neer te drukken, gelijk hij deed
door zijn voorste! om uitdrukkelijk in ait.
125 te schrijven, dat de tot korte oefening
ingelijfden tusschen den eersten Maart en
den eersten Juli twaalf maanden voor her
halingsoefeningen zouden moeten opkomen,
die dan voor de helft voor wachtdiensten en
corveeën zouden weiden gebruikt, ter ver
vanging van het blijvend gedeelte.
De minister verklaarde alvast met het aldus
gewijzigde aitikel 125 te wenschen te staan
of te vallen en dit alles heeft waarschijnlijk
den indruk gemaakt, dat do minister zich
liet slingeren tusschen allerlei tegenstrijdige
indrukken.
innerlijk en eenzaam bestaan traohten te
verhoogen door wat in hun smaak valt, cn
slechts met ruime middelen is te verkrijgen.
Alfred Falkner behoorde niet tot do men-
sche.i, dio het geld lichtzinnig mot volle
handen tot onwaardige doeleinden wegwer
pen, hij speelde ook niet, maar genoot van
het leven, door te reizen en zijn tehuis met
kostbare schilderijen en kunstvoorwerpen te
vei sieren. Hij kon zioh die liefhebberijen
vei schaffen, want hij had de middelen er-
loc, cn al maakte hij ook geen soliulden met
het oog op de tc verwachten groote erfenis,
werd hem toch dikwijls veel, zelfs geld
daarop aangeboden.
En nu zou alles anders worden, nu moest
hij den strijd om het bestaan zelf aanvaar
den en oppassen dat 'hij in zijn stand, met
zijn inkomen, dat hij, verdiende, kon blijven
leven. En zijn moeder
Do gclieelo teleurstelling, die hij zooeveu
ondervonden had, kromp ineen tob niets bij
de gedachte aan zijn moederhoe zou zij dit
dragen Voor haar was het honderdmaal
moeilijker zich oen eigen bestaan te schep
pen dan voor hem, die jeugd, kracht en be
kwaamheid bezat, aan het bestaan gouden
vruchten af te dwingen. Vel is waar had ze
haar tweeden man
Falkner glimlachte bitter in zioh zelf.
toen hijt zich den man dacht, die zijn moe
der zoo belieerschte, dat hij zelfs haar moe
derlijk gevoel aan banden legde en naar zijn
goedvinden regelde. Nu kon hij bewijzen, of
zijn liefde groot genoeg was, om voor hun
beiden te werken 1
Maar do tijd ging voorbij en de zieke
daar binnen had een verfrissching noodig.
Falkner haalde diep adem, als wilde hij een
nieuw leven met dezen ademtucht inzuigen,
Hgcmcca overstcht.
SCHIEDAM, 13 Maart 1901.
Zuld>SfriIia.
Van het oorlogsterrein.
Reu tor seinde gisteren uit Londen:
In een telegram uit Pretoria van heden
meldt lord Kitchener, dat De Wet zich ten
Noorden van Brandfort bevindtaanhou
dende regens belemmeren de bewoging
van de Engolsohc troepen. De kolonels Gor-
ringe, De Lislo, Grenfell en Hcnnikcr ver
volgen twee benden in de Kaapkolonie.
liet gordijn zal dus naar het schijnt, bij
na vallen over do onwaardige comedic, die
den Engclschcn belastingbetalers hun ver
driet. wat moot verzachten, door hen icderen
morgen tc doen gelooveu dat Botha zioh
„morgenochtend" zal overgeven. De como
die had tob motto het uithangbord van do
beroemde herberg: „lieden voor geld, mor
gen voor niets." Gisteren was het, dat Bo
Üha bereid was zich over tc geven, maar De
Wet wilde niet; lieden zegt. men nu weer,
dat Steyu zich zeer moedeloos heeft uitgcla
ten tegenover zijn burgers en niet begreep
waarom men don strijd voortzette. Acht
maanden geleden beweerden de Engclschcn
dit ook al; zij hadden dien tijd maar moe
ten gebruiken 0111 wat ïlollandsdi tc leeren,
tan konden zij nu Stcyn een beetje beter
verstaan.
Maar wij zouden bet hebben over Kitche-
icr's telegram. Hoe nevelachtig (zooals ge
woonlijk trouwens) de termen van vlilehc-
ïer ook zijn, zij moeten nu toch de oogen
aan dc jvugelsdicn wel ecu beetje doen open-
man.
.■li verliet do bibliotheek. Buiten^ in de
j.;ang, kwam hij juffrouw Kohier tegen, dc
huishoudster, die, iu haar eeuwige grijs-lus-
Heren japon, liet zwart-zijden schortje en 't
.wart-kant-cn doekje over de grijze liarcn
die haar oud, verschrompeld gezicht omlijst-
.en, jaar in, jaar uit als een onvermoeide
oezige huisgeest door de gangen en kamers
van den Falkenhof draafde. Sedert hij voor
het eerst op den Falkenhof kwam, kende
Alfred doze kleine juffrouw Köhlcr, en ze
was nog altijd dezelfde gebleven, alleen het
haar was grijs geworden. Zij droeg haar ja
ponnen nog altijd naar den snit, die in haar
jeugd mode was, haar manchetten en dc
kousen, die onder de kruisbanden van haar
lage schoenen te zien •waren, waren steeds
verblindend wit.
Falkner hield haar staande, toen ze hem
snel buigend voorbij wilde gaan en verzocht
haar, zijn oom de gevraagde verfrissching te
willen brengeu.
„Ach ja," riep ze ijverig, „een glaasje
Sherry of Port zal mijnheer den
baron goed doen. Ach," voegde ze er treu
rig bij, „hij maakt geeu grapjes meer met
me, als ik bij hem kom cu wat erger is, hij
snauwt me niet meer af nu zal het wel
spoedig met hem afloopeu!''
Zij trippelde de trap af eu Falkner stond
weer op de binnenplaats misschien voor
het laatst in zijn leven, dacht hij. En toen
ging hij langzaam, zeer langzaam naar de
somboie kamer, welke zijn moeder bewoon
de, waarin de meubelen zoo stijf en recht
stonden cn geen sieraad op schoorsteen of
tafel tc zien was.
In de diepe middelste vensternis op de
liooge bank, zat mevrouw Rusz cn breide;
haar man zat bij den uitgedoofden haard, 'n
„Stortregens bolcmmeren de bewegingen
van de Engolsche troepen," zoo seint Kit
chener. Ziedaar reeds het bewijs dat er ab
soluut geen sprake is van een wapenstil
stand. Dat wij dezer dagen niet gehoord heb
ben, dat de generaals French, Smith-Dor-
ricn of ■Metliuen Injn honderdste „grrroote"
overwinning behaald hebben, dan is daar
van niet een wapenstilstand dc oorzaak,
doek do regen. Do Engelsche generalissimus
zegt niet of die „stortbaden" algemeen zijn,
op alle punten van het uitgestrekte oorlogs-
terrein, of die vcrwenschtc regen terzelfder
tijd de oorzaak is geweest van de mislukte
vervolging van De Wet en van heb echec der
pogingen van French om voor goed de troe
pen van Botha en Lucas Meyer in het Oos
ten van Transvaal te vernietigen.
Maar wat wel liet voornaamste is, Kitche
ner meldt absoluut niets van de beweerde
vredesonderhandelingen; hij spreekt als
iemand, die geen enkele reden 'heeft om het
einde van den oorlog als nabij te beschou
wen, maar als iemand, die zelfs te verstaan
geeft, dat de Engelsche troepen weer zullen
beginnen „te maroheeren en te ovenvinnen"
wanneer de regens zullen ophouden.
Hij zegt dat in het Oosten van de Kaap
kolonie verscheidene duizenden Engelsclien
oenige hondorden Boeren vervolgen, dezen
zijn hen echter ongeveer 36 uur vooruit,
terwijl Dc Wet ongeveer twee dagen voor
sprong heeft op de kolonne-Piic-lier, die nau
welijks te Bloemfontein is aangekomen.
Wij meenen dan ook den toestand als
volgt te kunnen weergeven:
liet is duidelijk dat er een verplaatsing
van het ooilogsterrein heeft plaats gegre
pen. Botha, die zijn troepen wat heeft zien
verzwakken door de wanhopige pogingen,
door French beproefd, zal waarschijnlijk
zijn Voornaamste vcrdedigingsliniën naar 't
Noordon brengen, tusschen Lijdenburg en
Zoulpansberg, terwijl hij eenige verspreide
kommando's zal achterlaten om den spoor
weg PretoriaLorenyo Marquez een enkele
maal op tc blazen.
Kitchener zal dus genoodzaakt zijn, ook
zijn aanval Noordwaarts te lichten, d. w. z.
naar dat doel van Transvaal, waar de En
gelsclien nog met geweest zijn. Als zij daar
komen, voorspellen wij ze niet veel succes
iemand, die deze streken keilt, verzekerde
ons ecnigen lijd geleden, dat geen Engolsch-
man, die er in komt, clcn tciugweg zal vin
den.
Dc Wet zal zich wel naar do Vaal bege
ven, om dc achterhoede van Kitchener ecu
bezoek to brengen, terwijl De Ja Key Johan
nesburg cn Pretoria met omstreken voor
zijn rekening neemt eii dc troepen die nu
nog in de Kaapkolonie zijn, den spoorweg
naar liet Zuiden met hun tegenwoordigheid
zullen gaan voreeren.
ITct' zal dus een nieuwe campagne zijn,
die nog lang kan duren en even gunstig zal
zijn voor de Engelsclien ah de vorige. En
daar zij den oorlog moede zijn cn hun laat
ste pogingen bij Botha. (Balfour kon er gis
teren in het Lagerhuis weer niets over zeg-
book in de hand houdend. Zijn blik trof
snel eu vorsehend den binnenkomenden
stiefzoon, als wilde hij diens gedachten ra
don.
„Nu, hoe voiiui ge uw armen oom?"
vroeg bij op liefdevolleii toon.
„Zeer veranderd," antwoordde Falkner
kort.
„Ja, het loopt af met hem," merkte me
vrouw Rusz kalm op, terwijl zij een nieuwe
naald begon.
Er zijn vrouwen die altijd breien, iu iede
re stemming, met dit verschil slechts, dat
ze het iu opgewonden stemming sneller doen
dan anders; vrouwen, die alle aandoenin
gen wegbreien en in lange kousen omzet
ten, die in vreugde en leed, in zomerhitte of
winterkoude met de naalden klepperen en
dio, als anderen trachten te vergoten en
troost zoeken, de gevallen steken oprapen
cn patentstckeu breien zij, doen denken
aan die voischrikkclijke breisters, die ten
tijde van het schrikbewind in Frankrijk, om
de werkende guillotine zaten en bij het val
len van de hoofden onverschillig kousen
breiden voor hun levensonderhoud.
Alfred Falkner liet zich moe in een Imo
gen stoel bij de canapé-tafel vallen hij
wist nog niet hoe hij het aan zou pakken,
om zijn moeder in kennis te stellen met dat
gene, wat hij zooeven bij zijn ooin gehoord
had.
„Je waart lang bij hem," merkte doctor
Rusz aan, „troft ge hem bij volle bewust
zijn aau
„Hij was volkomen heldor," antwoordde
Falkner, „cu legde mij de bepalingen van
de erfopvolging uit
„O, zoo!" zeide doctor Rusz cn legde zijp
boek weg, het begon hem te interesseeren.
gen) mislukt zijn, zullen zij misschien nog
meer concessies aan dc Boeren doen, ze ver
schuilende onder den titel„Botha wil zich
overgeven."
De „Daily TelegrapV-correspondenl te
Bloemfontein seint:
„Men weet nog altijd niet waar Do Wet
is. Volgens mijn inlichtingen is hij ten oos
ten van den spoorweg en rukt hij kalmpjes
op Dewetsdorp aan. Van daar zal hij waar
schijnlijk trachten naar Wepcner te komen,
waar de vijand een soort van burgerlijk be
stuur heeft ingesteld.
„Ruim twee maanden lang hebben de
Boeren in Dewetsdorp voorraden bijeenge
bracht. Zij hebben groote hoeveelheden le
vensmiddelen gehaald uit de distrieten aan
do grens van Basutoland, de rijkste graan-
streek van het land. Er is daar ruimschoots
voedsel voor monsehen en dieren.
„Dc Boeren verklaren dat Do Wet in licfc
geheel niet gelooft dat hij niet door onze li-
niën van Bloemfontein naar Tabanchu en
Ladybraud zou kunnen slippen, zoodra luj
klaar is om Botha in het Noorden to gaan
opzoeken.
„De Boeren hier verzekeren mij dat De
Wet zijn prestige bij de Boeren heeft verlo
ren en dat een'ieder steeds heviger veront
waardigd wordt over de roekeloozo voortzet
ting van den oorlog. Voor hel eerst hoorde
ik de Boeien met haat en afschuw over De
Wet spreken. Zij zeggen dat Botlia cn De
Wet beiden toegeven dat er geen hoop meer
is. Botha houdt, als man van eer, alleen
nog maar vol, omdat hij zich niet wil over
geven, wanneer hij niet de verzekering
krijgt dat dc Kaapselio rebellen geen haar
gekrenkt zal worden cn dat de onderwer
ping van de Vrijsta Iers door Engeland zal
worden aangenomen, daar de Transvalere
hen oorspionkelijk hebben bewogen, om te
hunnen behoeve naar do wapens te grijpen.
Behoeven \vi) deze laatste zinsnede nog te
corrmicnteeren
Reuter seint uit Bloemfontein
Gedurende de laatste dagen zijn een aan
tal gevangenen, paaiden en vee, door ver
schillende kolonnes in het Zuiden gevangen
genomen en buitgemaakt, aangekomen.
De troepen van Plumer brachten acht en
twintig nieuwe gevangenen, ncden kwamen
honderd en vijftig nieuwe gevangenen aan.
Uit de officiecle verliezcnlijst blijkt, dat
er 8 Maart bij Stillcnbosclivallei gevochten
isdc Engelsclien verloren één officier (ge
dood) en 4 manschappen (zwaar gewond).
Na een debat van twee dagen heeft het
Lagerhuis dc motie, waarbij een onderzoek
wordt gevraagd over het geval van generaal
Col vil le, die van zijn betrekking tc Gibral
tar werd ontheven naar aanleiding van zijn
beleid bij Sauna's Post en bij Lindlcy in
Zuid-Afrika, verworpen met 262 tegen 148
stemmen.
Uit Kaapstad wordt gemeld dd. 12 Maart:
Twaalf gevallen van pest kwamen lieden
„Nu, daar is niet veel aan uit te leggen,"
melkte mevrouw Rusz op. „Jij bcut erfge
naam en daarmede is het uit!"
„Neen, lieve moeder, die ben ik niet,"
antwoordde Falkner, besloten de zaak op 't
tapijt te brougcu.
Mevrouw Rusz zag liaai zoon een oogen
biik aan, maar hield niet op met htcicn.
„Ik vind dat zulke grappen niet tc pas
komen," zeme ze rustig maar sclieip.
„Nu, oom kon zich die veroorloofd heb
ben, ik proef hem eruit," meende doctor
Rusz, zijn stiefzoon scherp aanziend. „Mis
schien zeide hij, je ook, wie meer aanspraken
op den Falkenhof heeft dan jij."
„Zeker, dat deed hij," antwoordde Falk
ner geprikkeld als altijd, wanneer de man
met die honig-zoote woorden sprak. „Oom
Friedridi von Falkner eu zijn nakomelingen
zijn van rechtswege erfgenamen van den
Falkenhof
„Ah!" Mevrouw Rusz was opgestaan
en had liet breiwerk midden in de kamer
geslingerd haar koude oogen fonkelden,
haar vuisten balden zich in een oogen
biik echter was haar man aan haar zijde.
„Kalm, Adellieid, kalm, vrouwtje," ver
maande hij zacht, haar handen streelend.
„Begrijp je niet. dat je goede zwager een
grapje met Alfred gemaakt heeft? Want,
naar ik gehoord heb, moet baron Fricdrich
in Brazilië gestorven zijn, en dan had hij
slechts een dochter
„Deze dochter erft- den Falkenhof, cn
eerst na haar dood vervalt het leengoed, dat
een zoogenaamd spilleleen is, aan mij of
aan mijn nakomelingen," verklaarde Falk
ner rustig.
(IYordl vervolgd
