54*"
Woensdag 27 Maart 1901.
No. 10507.
BE FALKSIR'SvaiieilALKffiOI.
Jaargang.
Kennisgeving*.
BUITENLAND.
EÏÏFEUA VON ADLER3FELD-BALLESTREM.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt d ag e 1 ij k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalYoor Schiedam en Vlaardingen 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan 'iet bureau bezorgd zijn.
BurcaisBotcrstraai
Prijs der Advertentiën: Van 46 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zi,<
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeehge voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde tzétverSenXiën opgenomen tot den prijs van -40 cents
per advertentie, bg vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Snterc. ïelefoon No. 128.
De Büüöemeester van Schiedam,
Brengt bij deze ter kennis van de ingezetenen
Dat liet kohier der Personeele belasting no. 2,
dezer gemeente, over het dienstjaar 1901, door den
heer directeur der directe belastingen te Rotter
dam op den 22sten Maart 1901 executoir
verklaard, op heden aan dan ontvanger dei-
directe belastingen ter invoidoring is overge
maakt.
Voorts wordt bij deze herinnerd, dat een
ieder verplicht is, zijnen aanslag op den bij de
v/et bepaalden voet te voldoen; alsmede dat
heden de termijn vnn ces weken ingaat, binnen
welke de reclames tegen dezen aanslag bohooi en
te worden ingediend.
En is hiervan afkondiging geschied, waar het
behoort, den 26sten Maart 1901.
De Burgemeester voornoemd,
VERSTEEG.
ASgenteen oversSebt.
SCHIEDAM, 26 Maart 1901.
Xalil'Alriba,
Van het oorlogafcerr-ein.
In een telegram do. 24 Maart, meldt lord
Kitchener, dat de kolonne onder bevel van
Babing'on ten Zuidwesten van Ventersdorp
1500 Boeren, onder generaal De la R©y,
heeft aangevallen. Zij' verstrooide dezen en
vervolgde ze snel, met het resultaat, dab het
konvooi, twee veldstukken met 320 bommen,
een pom-pom, zes maxims, 15000 patronen,
160 geweren en 53 wagens genomen werden.
140 Boeren werden gevangen genomen. De
Engelsche verliezen zijn geriug. Vele Boeren
werden gedood en gewond.
Uit Standerton komt nu een uitvoeriger
bericht over den aanslag op den trein bij
Vlaklaagte, en over den jongsteu marsch van
generaal Campbell. Het luidt:
Komimandant Buys is er vanochtend (22
Maart) met 400 Boeren ,in geslaagd, een
proviaudeeringstrem te vermalen op -"ijl
K.M. ten noord-en van Vlaklaagte. De mijn
die op den spoorweg gelogd was, ontplofte
onder het midden van den trein. Het esccr-
te verdedigde de ontspoorde wagens totdat
het door de overmacht ovennand was. De lo
comotief en de vijf voorste wagens zijn onge
deerd te Vaal aangekomen. Onzerzijds drie
gewonden. Men heeft versohoiden Boeren
zien vallen. De Boeren zijn met allerlei buit
gemaakt en voorraad in twee wagens en ver
scheiden Kaapsohe karretjes weggereden.
Generaal Campbell, die meer dan een week
bij de Lange's Brac was opgehouden door
heb wassen van do Kliprivier, is vanmiddag
hier aangekomen, hij. heeft zijn wagens dooi
de rivier laten drijVen, na do lading met
vlotten naar den overkant tc hebben ge
bracht. Zijn manschappen hebben zwaar ge
leden van typhus- de zieken en de soldaten
Roman, van
23)
„Ziet u wel, dat u me niet kent!" riep Do
lores bijna vrool'ijk. „Wat heb ik nu van de
wereld te wachten, als de eeniga vriend uit
mijoi jeugd mij miskent? Aan uw goede mee.
mng as me veel gelegen, waarde Engels. En
daarom wd ik hot u zoggen, maar u alleen:
Bij God en bij alles wat m© heilig is, ik heb
Alfred Falkner hef erfgoed, onder -de meest
kieaiho termen, aangeboden of willen af
staan, voor altijd, zonder voorbehoud en
'hij heeft hot me voor dei voeten geworpen.
De manier waarop hij dit deed, heeft een
klooa busschen ons doen ontstaan ilc kan
hem den'Falkenhof niet voor de tweedemaal
aanbieden, -dat is beneden mijn waardig
heid."
Engels stak Do-lores zijjn grove rechter
hand door den tabaksdamp toe.
„"Vergeef me," zeide hij eenvoudig, en zij
legde zonder aarzelen haar hand in -de zijne.
„Die trotsche mijnheer Alfred een echte
Falkner!"
„Ook ik ben een echte Falkner," ant
woordde Dolores, „en wanneer wij, de twij
gen van een zelfden stam, -elkaar niet ver
staan, dan zijl heb zoo hiji heeft het zoo ge
wild, ik met, God is mijn getuige."
„Goed, m-aar heb is nu de taak van den
trotschen vrijheer, de zaak aan -allen uit te
leggen, die deze verkeerd begrij'p-en."
„Dat i» me onverschillig," zedde Dolores,
die gewond werden in de talrijke gevechten
op den tocht naar Vrede en op den terug
weg, zijn naar het hospitaal gebracht. In die
gevechten is één soldaat gesneuveld. Geue-
raad Campbell heeft zeven lijken van Boeren
begraven; nog verscheiden Boeren zijn ge
dood en een eveinjed'ig aantal igewond.
De „Indépendance Beige" ontving van
hoar correspondent te Londen de bevesti
ging, dat Kitchener een maand lang de on
derhandelingen met Botha aanhield, omdat
zijn plannen schipbreuk hadden geleden en
hij igebreb lilad aan wapenen, ammunitie en
paarden, die hij sedert dien ontving.
In het Lagerhuis verklaarde Chamberlain
dat de vredesonderhandelingen zijn 'geëin
digd. D'e regeering blijft 'bij haar vi'oeger te
kennen gegeven inzichten en is niet "voorne
mens de onderhandelingen opnieuw te ope
nen.
De heer- Bal four deelde mede, dat d'en 18n
April de begrooting ter tafel zal worden ge
bracht.
Sir Robert Reid bood een petitie van de
heeren Merriman en iSauer aan, die daarin
verzoeken door het Huis gehoord' te worden
met betrekking tot de voorwaarden van de
afdoening der Zuid-Afrikaans-che quaestie.
Do correspondent van de „Telegraaf" te
Kaapstad heeft, een onderhoud gehad met
Piet de Wet, den voorzitter der beruohte
Vredescommissie.
Wij laten dit onderhoud hier volgen -.
„Wat zal uw vredesbeweging uitwerken?"
„Op de kammandanten in Transvaal en
Vrijstaat niets, dat is zeker. En op de Ko
lonie ook niets meer, sedert de Bond ons zoo
wonderlijk behandeld heeft. Ik had den heer
Theron, van Britstown, gevraagd hierheen te
komen; ik ontmoette hem te Wellington;
ik legde hem al onze voorstellen bloot
zwart op wit en mr. Th. vond alles goed.
Hij sohreef nu de kopstukken van den Bond
aan een vergadering met ons te komen be
leggen de heeren v. Zijl van Clan William,
du To.it, van Graaff Rei net, N. F. do Waal
van Middelburg en D', de Waal van Kaap
stad. D-e telegrammen werden uit Welling
ton verzonden, en daar de heer Theron liever
te Worcester of Beaufort Weet wilde velga
deren dan tc Kaapstad, ging ik naar de
Kaap om de noodige permitten te krijgen
De Gouvernetu wist van onze plannen af.
maan moest tot zijn spijt zijn secretaris stu
ren met de boodschap, dat de Militairen niet
kond-en toestaan, dat wij m districten, onder
de krijgswet, zouden vergaderen.
Zoo kwam de heer Th. dus hierheen. Pas
was hij evenwel hier, of ik kreeg een brief
van hem, dat hij zich m-et de vredescommis-
sie maar liever niet verder wou inlaten,
daar hij' haar status niet erkennen kon.
En de heer Th. ging onmiddellijk naar huis.
Ook de heer v. Zijil ging weer heen, zonder
ons zelfs gezien te hebben. Eh van de andere
heeren heb ilc nooit iets gehoord."
De Bond wilde dus niet meewerken, waar
om, zegt Pief de Wet niet. Hij' ontkent, dat
hij onder de gevangenen zou rondgegaan zijn
om een petitie geteekend te krijgen, gericht
aan de kommandanten in het veld en hun
en na een kleine pauze voegde ze erbij„Het
wordt donker ik moet naar het kasteel,
anders gaan ze me no-g met fakkels zoeken."
Zij stond op en legde de spinnende Ida
op de sofa. Toen gaf ze Engels de hand.
„Goeden nacht," zeide se hartelijk, „ik
kom nog eens terug om wat te praten in het
schemeruurtje, als u het goed vindt. Dat
doet goed, als men den dag met niet al te
vroolijk© gedachten heeft doorgebracht,
want",waarde vriend, er zijn dingen, die zeer
veel leed veroorzaken en dat met Alfred
Falkner heeft me zeer gedaan 1"
Zij boog zich, om den kwispelend en Knie
per te stieelen en verliet zonder verder iets
te zeggen het „torentje".
De jonge meesteres had den eersten nacht
op den Falkenhof onrustig doorgebracht. Zij
lag achter de zware damasten gordijnen van
haar groote ledikant en kon niet slapen; toen
haar oogen echter tegen den morgen van ver
moeidheid toevielen, verstoorden vreemde
droomen haar -korte rust.
Zij was eindelijk Iaat in den morgen ver
schrikt opgestaan, en had -eenigen tijd noo-
dig, om tob zich zelf te komen en de zeker
heid te verkrijgen, dat ze werkelijk geslapen
en gedroomd' had, en niet, als overspannen
lieden, geesten gezien had. Eh tooli had ze
er op kunnen zweren, dat do houten betim
mering daar aan den muur, die de bibliotheek
van de slaapkamer scheidde, verschoven was,
en door d'e daardoor veroorzaakte opening
„do booze vrijvrouW gekomen was, juist
zooals ze op bob portret stond', dat m aan
haar bed gekomen was en haar toegefluisterd
wagende om de wapens neen- te leggen. Vol
gens P. de W. bezocht hij de gevangenen al
leen om na te gaan, wie onrechtvaardig ge
vangen zit en zoo zijn ei* nog al velen. En
al is heb voor de commissie moeilijk om alle
gevallen te onderzoeken, toch maakt zo rap
porten op en verzoekschriften tob invrijheid
stelling dier ongelukkigen.
(Ik geloof, dab de heer De Wet, hier of de
waarheid verdraait, of leugens vertelt; im
mers hij heeft bepaald tob de gevangenen
-gesproken over heb teekenen eener petitie,
maar hij1 werd uitgejouwd dit vertelt
iedereen, zelfs de predikant der gevangenen
2e. we hebben nooit van een geval gehoord,
dab door deze vredescommissie een gevange
ne verlost werd; 3e. de militairen zouden
de vredescommissie niet alle mogelijke facili
teiten geven om gevangenen te bezoeken en
overal heen te reizen, alleen omdat enkelen
of velen onschuldig gevangen zitten. Zoo zijn
de khafab niet1 Als er geen Conventie van
Genève was, zouden we nog heel wat meer
beleefd hebben.)
Ik werd dan ook onrustig en waagde een
krasse vraag
„Wie zit er 'achter uw brief van Kroon
stad
„Niemand; ik schreef dien als voorzitter
dezer commissie. Wij hadden geen rugge
spraak met de Engelschen. Lord Kitchener
wist er evenveel van als het mannetje in de
maan. Wat) waai* is, is waarmen mag over
mij. van opinie verschillen, maar men moet
geen valsohheid zien, waar die niet is, of
iemand veroordeelen voor men hem gehoord
beeft. Zooals de zaken nu staan, heeft verder
vechten voor onze rnensehen geen ander ge
volg, dan dat het land -geheel vernield wordt.
Toen de Emgelschen de Republiek binnen
trokken, hadden wij' moeten ophouden de
overmacht was te sterk. W-ij hadden onzen
plicht gedaan, dit had de heele wereld er
kend. 'Hadden wij toen de wapens neerge
legd, dan waren wij- thans al onder een zelf
standig bestuur geweest; er zou niets ver
woest zijn en vele wonden waren dan zeker
al weer geheeld. En zoo denk ,ik nu nog, dat
't beter is om nu de wapens heer te leggen
dan nog langer te wachten. Ons land is vree-
selijk verwoest en als het nog veel langer
aanhoudt verliezen wij -al onze mensehen.
Heb lestje, dat overblijft, zal te arm en te
geruïneerd zijln om zelfstandig te kunnen le
ven. Alle gronden en plaatsen zullen dan
vallen m handen der Engelsche kapitalisten
en onze menscheu worden „bijwoners"t de
dienstbaren in een eens bloeiendeu staat.
President Kruger heeft met zijn verren blik
dit al lang geleden gezien. 'tWas toen de
Engelse-hen te Kroonstad waren, dat hij een
brief schreef aan Steyn, dat bijl en de Volks
raad besloten hadden niet verder te strijdc-n,
en het land onder prot-est over te geven aan
de Engelschen, daar de Burgers niet meer
vechten wilden. Maar Steyn wilde er niets
van hooren en zoo duurde de oorlog voort.
Nog eenmaal, na. den slag bij Derdepoort,
een paar dagen na het occnpeeren van Pre
toria door de Engelschen, stuurde president
Kruger een brief naar ons.
Toen hadden Volksraad en Krijgsraad in
Transvaal beide besloten den strijd te eindi
gen. Maar toen weer schreef president Steyn
aan president Kruger en Christ, de Web aan
Botha dat, daar de Vrijstaat Transvaal tot
zoover geholpen had, deze nu maar niet zoo
uitscheiden kon en de Vrijstaat besloten had
vol te houden. „De was als kommandant zelf
overal bij."
Daarom zijn de Engelschen zoo verbitterd
op ons land cn veel minder op Transvaal.
Daarom, zijn in Transvaal haast geen huizen
verbrand en bij ons verschrikkelijk veel.
Daarom hoort men sedert September 1900
niet meer van Louis Botha, die er ook sterk
tegen is den strijd voort te zetten en zijn
het in Transvaal alleen De la Rey, Ben Vil-
joen en Beyers, die genoemd worden."
Deze „daarom V (P. de Wet spieekl, zoo
als de meeste m-ensohen ten Noo-rdcn van de
Oranjerivier, veel mooier Afrikaanse! dan
ten Z.), deze daarom's laten we voor reke
ning van den zegsman. Wat ik bqiaaid weet
is, dat in Transvaal gelieele dorpjes of ge
huchten vernield zijn, zoo bijv. Wonderfon
tein, dat- mij na aan 't harte ligt, en waai
alle huizen verbrand en de school, die met
verbranden kan, meen gehakt is. Ook dat
Louis Botha nog de krijgsoperaties in het
O. van Transvaal leidt.
P. de Wet leefde maanden te Durban op
parool. Bij was in December 1900 terugge
gaan, over Pretoria naar Kroonstad Tot
Pretoria (over Standerton) had hij m Trans
vaal geen verwoeste huizen gezien; ook niet
tusschen Pretoria en Vereeniging. Maar van
Vereenigïng tot Kroonstad was alles ver
nield. Hij had teen een brief geschreven aan
den veldmaarschalk, -er op wijkende, dat de
afgebrande huizen nog veel betere schuil
plaatsen en fortificatiën waren voor de Bur
gers dan de andere, en dat dit branden dan
doelloos en daarbij zeer wreed was.
De Wel. zogt, dat Reuter zeer onbetrouw
baar is; niets wat van R. komt, kan men
hier gelooven. Het beste is nog het officieele
nieuws van Kitchener, ofschoon dat ook
lang niet altijd de waarheid is.
Hij wil, dat de Burgers nu vrede maken
en liever wachten tot Engeland in moeilijk
heid komt met een of andere Eiiropeesahe
mogendheid wat zeker vroeg of laat ge
beuren zal. Op interventie valt met te ho
pen. Daarom is 't dwaasheid voor een 10 a
15,000 burgers om rich te laten slachten
door een natie, che over 200,000 man troe
pen beschikt.
«teaaengeSc SIededecï£mgess.
had: „Ik groet u, Dolores, bevrijdster! Ik
zal bij u zijn, tot de vervulling is gekomen!"
Toen had ze haar nog een kus op het voor
hoofd ge'drukt, een langen, innigen kus, die
Dolores, bijl de herinnering daaraan, nog
deed hui veren, en was van het bed gegaan
naar een kleine Madonna-beeld, dat boven
den bidstoel aan het voeteneinde van het
bed hing. Op dit beeld had ze glimlachend
gewezen en den eemen kant van de lijst aan
geraakt, toen had ze die hand ,als groet aan
Dolores, gekust en was denzelfden weggegaan
dien ze gekomen was
Eenigszins verward dear de levendigheid
van dien droom, stond Dolores op en kleed
de zich. In het torenkamertje stond haar
ontbijt al Haar, -door juffrouw Kohier zelf
sierlijk gerangschikt. Bij het gaan door de
schilderijenzaal wierp Dolores een vorschen-
den blik op het portret dat zooveel indruk
op haar gemaakt had, dat ze er van «room
de do „booze vrijvrouwe" glimlachte even
treurig als gisteren.
Juffrouw Kohier scheen zeer v.-rheugd
haar meesteres vroolijk en gezond weer te
zien.
„Ik hoop, barones, dat u niets wederva
ren is," zeide ze vorschend en schudde ver
baasd liet grijze hoofd, toen ze hoorde, dat
geen geesten de nachtrust van de erfgename
van den Falkenhof gestoord hadden.
„Hebt U prettig gedroomd?" vervolgde ze
ha.r onderzoek.
Dolores stemde dit, na -een oogenblik te
hebben overlegd, toe, want onaangenaam
was haar droom niet geweest zij' was ge-
'kust on men 'had tegen haar geglimlacht.
Na h'eb ontbijt kVam Engels, en met hom
De Ophir is giseren te Malta aangeko
men de hertog en de hertogin van Cornwall
en York zijin aan wal gegaan.
Drie dagen heeft het getuigenverhoor in
de procedure van Chamberlain tegen de
„Morning Leader" geduurd. Jo-e zelf -was 8
uren lang in een kruisverhoor gewukkcld' en
zeker niet erg op zij'n gemak. Adv. Rufus
Isaacs begon Zaterdag rijn pleidooi, dab hij
gisteren vervolgen zou.
werkte ze een paar uur onafgebroken, om
zich iu te laten diclitcu omtrent den toestand
van den Falkenhof en verbeteringen tot
stand 'te brengen, wat Engels nooit van den
oigenzinnigen vrijheer gedaan liad kunnen
krijgen. Toen bezocht ze de verscnillende ge
bouwen met liemi en nam den inventaris in
oogemschouw, hier aan liet dienstpersoneel
geschenken uitdeelend, daar een vriendelijk
woord sprekend, bij allen de hoop op een
goede toekomst achterlatend.
Eindelijk, tegen den avond, liet ze zich bij
mevrouw Rusz aandienen ,die haar koel en
terughoudend, zooals nu eenmaaLhaar ge
woonte was, ontving, in tegenstelling met
de houding van den doctor, die met harte
lijker en voorkomender zijn kon. Doloies
iiad in het geheel geen antipathie tegen den
man van haar tante; ze waardeerde zijn hoo-
go geestesgaven zeer, bovendien was ze zelf
een veel te eerlijke on oprecht© natuur, om
de hartelijkheid van den doctor te wantrou
wen. Rusz was rich bewust van den indruk,
dion zijn schitterende gaven op Dolores
maakten en hij besloot dezen zich ten nutte
te maken.
„Ik hoop dat-, daar u ons toegestaan hebt,
zoolang op den Falkenhof te blijven, wij ook
reclib goede vrienden zullen worden," zeide
hij op zijln zachte, sympathieke manier. „Hét
tegendeel zou voor bedde partijen zeer onver-
kwikkelijik en noodlottig zijil
„U moet niet van „toestaan" spreken,"
antwoordde Dolores, en aan een plotselinge
ingeving gehoor gevend, sloeg ze haar arm
om den hals van mevrouw Rusz en kuste de
wangen der koele vrouw. „Als ik mijn zin
had, dan zoudt u nn meesteres van -den Fal-
Een bedrag van 2400 pd. st. zal eerlang
aan het Engelsche parlement worden ge
vraagd voor d'è oprichting van een stand
beeld voor Gladstone in de Westminster
Abdij.
Koning Leopold der Belgen vertrekt nog
deze week uit Brussel naar Parijs eu Rome
en gaat vervolgens naai' N:izza.
In liet boek van Dreyfus over zijn proces
en gevangenschap zullen d-e teekeningen, die
de schrijver gedurende zijn gevangenschap
maakte, en die zijn-boek zeer verduidelijken,
worden gereproduceerd. Heb boek wordt op
gedragen „A mes enfants".
Men meldt uit Parijs:
In de Kamer valt de heer Waldeck-Rous-
scau in antwoord op den heer Ribot, de je
zuïeten en hun onderwijs aan. Ildj' verzoekt
de Kamer over artikel 14 te stommen en
stelt de quaestie van vertrouwen.
De Kamer verwerpt met 297 tegen 248
stemmen de splitsing in zake do stemming
door Cazollc-h voorgesteld. Heb amendement
vail den hoor Denis, strekkende om in arti
kel 14 de woorden „noch er onderwijs te ge
ven" te schrappen, wordt venvoipen.
De eerste paragraaf van artikel 14 woidt
aangenomen Het amendement van deii heer
Bouiiet biji paragraaf 2 om do straffen te
verzachten, wordt verworpen.
Het vooistel van den heer Lanjuinais, om
de discussie tot morgen to verdagen, woidt
met 338 tegen 218 stemmen verworpen.
Aitikel 14 wordt ten slotte in zijn geheel
aangenomen met 318 tegen 239 stommen.
(Langdurig applaus op de banken van de lin
kerzijde.)
In dezelfde zitting verdedigde de heer
Bourgeois op uitvoerige wijze artikel 14,
waarbij aan niet wettig erkende congregaties
het geven van onderwijs verboden wordt.
Met 293 tegen 220 stemmen wordt aanplak
king van deze rede gelast.
De heer Leygues, minister van Onderwijs,
hield een lange rede, waarin hij artikel 14
en de leekemnoraal verdedigde.
De Koning van Portugal heeft, overeen
komstig zijn beloften aan de delegatie van dö
liberale unie van Oporto, de opheffing bevo
len van verschillende congregaties, o. a. van
de orde der visitatie. De bisschoppen die,
gelijk men weet, als zoodanig lid van de
Eerste Kamer zijn hebben besloten een
wetsontwerp in te dienen tot handhaving
van de geestelijke orden.
De Czaar eu Czarina zijn naar Izarskoë
Selo vertrokken om er twee maanden te ver
blijven. Grootvorst Michael en Grootvorstin
Olga zijln daar ook.
Mac Kinley zal 28 April een reis onderne
men, die niet minder dan een maand zal du-
rem. Ter gelegenheid van het te water laten
van de O h i o te San Francisco zal hiji naar
kenhof zijn, lieve tante, maar uw zoon heeft
het niet gewild, en hij heeft- me daarmede
zeer gegriefd."
„Goed kind," zeide ze, Dolores de hand
drukkend, en dab meende ze werkelijk, op
haar eigen koude manier.
„Dus blijft- me niets anders over, dan den
Falkenhof goed te bestiu-en, met het oog op
de nakomelingen van uw zoon," ging Dolo
res voort, „en dat zal ik trouw doen, tot
mijn dood de aanvaarding van de erfenis
minder krenkend maakt voor zijn trots!"
„Nii, mijn zwager zaliger hhd nog een an
der voorstel om de zaak in orde te brengen,"
merkte doctor Rusz op.
„Hoe minder we over dit voorstel spreken,
hoe beter," antwoordde Dolores rustig, maar
beslist, ofschoon ze niet Areihmderen kon, dat
ze daarbij sterk bloosde.
Rusz bemerkte dit natuurlijk ook eu re
gistreerde dit blozen in de analen van rijn
gul ïeugen.
Ei- werd nu afgesproken, den hoofdmaal
tijd van den dag, liet diner, 'gemeenschappe
lijk in de eetzaal van den zuidelijken vleugel
tc gebruiken en 's avonds hiji Doloiesi thee
te drinken,
„lk hoop daarbiji reel van uw wijsheid te
profiteeren zeide Dolores tot doctor Rusz en
deze antwoordde dadelijk„Dan kunnen wij
elkaar aanvullen, want ik houd hartstochte
lijk van muziek en voornamelijk oefent de
zang een groote bekoring op mijt rut
„Va beneriep Dolores vroolijk. „Wo
man singt, da lasz dich ruhig nieder, böse
Menschen liaben keiue Lieder."
Wordt vervolgd
