55"M Jaargang.
Zondag 5 en Maandag 6 Januari 1902.
No. 10744.
F,
Eerste Blad
PRINSES DE LERNE,
4
Sluiting' BeiirsTürug.
s
P
KENNISGEVIN G.
BU1TEKLANB,
V
V*
V
lot:
)oge
jelfs
erea
te.
ijn
e.
ïem
xie,
37.
jrr.|
SCH1EDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dageljjks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prigs per kwartaalVoor S c lx i e d a m en Y1 a a r d i n g e n fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Ylaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau «nierstraat 68.
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; ieücre regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zg
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zjjn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde öe?e>e«*fes»**ëiB opgenomen tot den prgs van 40 cento
per advertentie, bg vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. Telefoon So. 123.
CJB(
BUUGE MEESTER EN WET II OUDE 11S
van Schiedam,
Goiet op arl. 18 der wet van den 4den De
cember 1872 (Staatsblad no. 104), lot vuoi-
ziening tegen besmettelijke ziekten
Brengen bij deze ter kennis van de inge/e
tenon, dat ton huize van den lieer N. F.
ELZEVIER DOM, gemeente geneesheer, Linge
Haven No. 98 alhier, np de gewone spi eek uren,
dncimiandelijks en wel op den centen Dinsdag
van elk kwartaal, gelegenheid zul bestaan tol
kosteloozo inenting en UerinCnUng
tegen pokken.
Scliiodam, 4 Januari 1002.
Burgemeester en wethouders voornoemd,
VERSTEEG.
De Secretaris
WIJTEMA,
BURGEMEESTER en WETHOUDERS van
Schiedam,
brengen ter algemeene kennis dat vanaf
hc«lcn de Beursbrug, wegens herstelling,
voor bet verkeer GESLOTE» zal zijn.
Schiedam, 4 Januari 1902,
Burgemeester en Wethouders voornoemd
VERSTEEG.
De secretaris
WIJTEMA.
ALGEMEES OVERZICHT.
SCHIEDAM, 4 Jan. 1902.
ïuid.AfrlltB,
Vnn het Oorlogntcrrctn.
Vredesvoorstellen.
In den uaoht van 31 December maakte
Braco Hamilton een n ach te>l ijken marschön
slaagde hij erin een Boercnlager te verras
sen.
De Boeren zagen de Engelsbhe strijdmacht
aankomen. "Velen ontsnapten over do grens
van Swaziland, maar 22 Boeren werden ge
vangen genomen en 14 Wagens benevens 500
stuks veo buitgemaakt.
De buit., die Do Wot bij, Twoefonlein ge
maakt ibceft, wordt als volgt beschreven
67 wagens mot ammunitie, 1600 tot 1800 go-
weren en 150 wagens met levensmiddelen.
De officieele verliczenlijst geeft als gesneu
veld op 6 man, als gewond. 12, als vermist 2
en als gedeserteerd 2. Aan ziekten zijn be
zweken één officier en 42 man.
De correspondent van do „Standard" te
Pretoria erkent, in een brief van 6 Decern-
Verhaal uit den tijd van de Restauratie,
DOOR
ERNEST BATJDET.
47)
In plaats van te gehoorzamen, ging ik vlug
naar mijn secretaire toe, dio open stond. De
wierp het bocikje in een lad®, dio ik good af
sloot en waarvan ik den sleutel in de plooien
van mijn corsage verborg. Vervolgens keerde
ik me naar Jean toe en inijfn oogen, hem
aanziende, verboden hom hot te komen ha
len, terwijl ik hernam
„Ik zou geen rust hebben, als ik wist, dab
go .die papieren bij. u iiadt,"
Bij deze woorden werd hij zeer bleek. Ik
dacht, dab hij', gehoor .gevende aan dö in
spraak van zijn hart, op me toe wilde snel
len. Maar hij bedwong zich, en zefide
„Maar welke reden moet ik aan mijn
vrienden opgeven, als zo me vragen, waar
dio kostbare, papieren zijn, dio ze mij hebben
toevertrouwd
Terwijl hij mij dat vroeg, zag ik, dab hij.
eteolsgowijs c«n blik op do pendule wierp. Ik
veinsde niets gezien te •hebben. Maar daar ik
was gaan zitten, nood'igdc ik hem met een
gebaar uit, naast mij' plaats 'e nemen. Hij|
'lxsi', dat in 1901 „elk gevecht van belang
door de Boeren uitgelokt" is, al meent hij
te mogen zeggen, dat die gevochten alle op
een of twee uitzonderingen na in het voor
deel dor Eivgelsehen geëindigd te zijn. De
correspondent twijfelt geen oogenblifc, dat
de Engolschcn het winnen zullen: deze vul
len hun verliezen gemakkelijk aan, de Boe
ien kunnen dat niet. Maar hot zal langzaam
gaan, aangezien de Engelschen „hen niet
kunnen bevechten (of niet willen) gelijk zij
het de Engolsehen doen."
Louis Botha heeft een rond schrijven ge
zonden aan alle kommandanten, waarin hij
hun verzoekt don strijd vol te houden, daar
iie't Engelsche parlement begin Januari bij
eenkomt, wanneer gevraagd zal worden om
nog meer geld teil einde den oorlog voort
te zetten. Het Engolsclie volle zal dit niet
toeslaan, zegt Botha, en dientengevolge zul
len de troepen uit het land worden terugge
trokken.
Het departement van Oorlog maakt een
brief openbaar, gericht aan een dame, dio
een uitknipsel had gestuurd uit het „Deut
sche Blatt" van 15 Deoember. In dezen
brief geeft lord Roberts do meest stellige
verzekering, dat de meded-eeling in genoemd
blad gedaan, met .betrekking tot de ver
krachting van Boerenvrouwen en-meisjes uit
Transvaal en den Oranje-Vrijstaat door En-
gelsche officieren en soldaten, en het zenden
van alle wouwen' boven 12 jaar uit liet con
centratiekamp te Irene naai- Pretoria, voor
onzedelijke doeleinden, onvoorwaardelijk on
gegrond is.
Uit Australië wordt aan het „Hbld"' toe
gezonden een petitie van burgers van heb
Gemec-nobest, bestemd voor het bestuur van
de Prsebyteffiaansche. kerk in Victoria.
In dit stuk wordt „in het belang van den
vrede en de goede verstandhouding tusschen
mensclien en volkeren" de medewerking van
liet' kerkbestuur ingeroepen om het denk
beeld ingang te doen vinden, dat de agressie
ve veroverings- en vemietigiugsoorlog in
Zuid-Afrika gestaakt behoort te worden.
In uiterst gematigde termen wijzen de on
derteekenaars op bet schandelijke van den
oorlog, op de barbaarsch© oorlogvoering, de
onmenscthelijke concentratiekampen en liet
onvermijdelijk gevolg voor Engeland's naam
c-u aanzien, als de oorlog aldus wordt voortge
zet.
Het stuk eindigt 'aldus
„Daarom vee-zoeken wiji u in den naam van
al wat heilig is, als vertolkers en bewakers
van liet Evangelie van Vrede om aan het
volk uiteen te zetten de volkomen onveree-
nigbaarlieid van zulk een oorlog met do
Christelijke grondbeginselen een oorlog
die overhaast is aangegaan door ons volk zon-
d©T een volkomen kennis der feiten, en
het Parlement en de Regeering van Austra
lië aan te sporen om tob liet Parlement en
de Regeering van liet Vercenigd Koninkrijk
het verzoek te richten de vijandelijkheden te
staken op zoodanige voorwaarden als twee.
dappere en vrijheidlievende Staten, zonder
zich te vernederen of aan den eerbied voor
gehoorzaamde en toen onze. handen elkaar
aanraakten, bemerkte, ik aan de koortsach
tige warmte van de zijne, dat hij aan de
zelfde onrust ten prooi was als ik. Dit was
do uitwerking van de bezorgdheid, d-f ik
hem betoond had, door het gevaa-.ijke bode-
je weg to sluiten.
„Welk© reden ge aan uw vrienden opgeeft,
dat 's mij hetzelfde, ige zult. er wel een vin
den, die hun voldoet. Overigens komt dat er
weinig op aan. Wat er voor mij op aan komt
is, dat, daar ge verdacht wordt, er geen
stukken op u gevonden worden, die u zouden
kunnen aanklagen. Ik wil niet in angst zijn
voor uw leven."
Hij kwam dicht bij mij eu vroeg op een
angsligen toon, tegelijk vermetel en beschei
den
„U hecht, dus waarde aan mijn leven V'
Het Was geen tijd om te aarzelen, en daar
ik hem niet wilde laten vertrekken, moest ik
mijn wil wel tooncn. Dé deed het met een
koenheid, dio, alg ik or mi aan denk, me in
Verwarring brengt.
„Uw leven is me dierbaarder, dan het
mijne.'"
„O, (D'orothéefluisterde hij.
Hij1 vatte mijn hand'. Ik gevoelde rno
machteloos, toen hij, ziju, hoofd togen mijn
schouder legde. Wat had ik hem. reeds lief!
Ik vergat alles, mijin naam en mijn rang!
Zelfs .liet visioen van mijn. totale overgave,
waarvan mijn zwakheid de. voorbode was,
zichzelf te kort te doen. zullen kunnen aan
nemen."
Het is een verblijdend teeken dat zulk een
verzoekschrift wordt opgesteld en gc-t-eekend,
ook in Australië. Maar niet daarom alleen
vestigen wij de aandacht op het stuk.
Een zeer betreurenswaardig feit heeft zich
daarbij voorgedaan. Naar de secretaris van
het comité voor het verzoekschrift ons
senrijft, is de petitie door het Kerkbestuur
„allerbeleefdst geweigerdzonder dat dit li
chaam den inhoud kende daar bij, don brief,
waarin verlof word gevraagd om het stuk te
mogen overhandigen „in het belang van de
vrede", geen afschrift van liet ve-zocikschriffc
was gevoegd.
Dus, schrijft de secretaris: „was de beslis
sing (van liet kerkbestuur) feitelijk oen vo
tum tegen liet belang van den vrede. Wat
zijn de machtigen diep .gevallen!"
De »Ind, Beige" bevat liet volgende bericht
over de reis van den pries van Wales naar
het Duitsche hol.
Deze reis wordt beschouwd als te zijn liet
gevolg van de onderhandelingen door graal
Von Metternieh, den Duitschen gezant te
Londen, aldaar gevoerd betreffende den Zuid-
Alrikaanschen oorlog.
De plechtige opneming van den Engelschen
troonopvolger in de orde van den Zwarten
Adelaar zou slechts als voorwendsel dienen.
De prins van Wales is zeer in het bijzonder
geschikt om den rol van bemiddelaar te
spelen, omdat hij bij geen enkele gelegen
heid een standpunt heeft ingenomen ten
opzichte der Zuid-Afrikannsche zaken, waar
van hij zich steeds zorgvuldig verre heelt
gehouden.
Men heelt zelfs gezegd, dat hij in geen"n
deele de opvattingen deelde van de Clmm-
beriain-kliek, en dat hij stei k gekant is tegen
de voortzetting van den oorlog. Eerst was
het bericht verspreid, dat keiier Wilhelm
naar Londen zou komen om met koning
Ednard een onderhoud te hebben en daarna
langs diplomatieken weg, zich inet president
Kruger in verbinding te stellen om dezen tol
eenige concessies te bewegen.
Docli deze reis zou op een slechte wijze
door de bevolking van hel Duitsche rijk zijn
opgevat en beschouwd zijn geworden als een
bepaalde tegemoetkoming gedaan aan Enge
land vanwaar de tus-chenkomsl van den
pi ins van Wales en diens aanstaande reis
naar Bei lijn. Men neemt algemeen aan
bet is nog steeds de Ind. Beige, die aan
het woord is dat deze reis de zaak van
den vrede een belang! ijke schrede voorwaarts
zal laten doen.
De graaf de Turenne, een Franscli ge
zant, zendt aan do „Ind. Beige." den volgen
den brief. D® daarin uitgesproken ïneniiingen
laten wij natuurlijk geheel en al voor reke
ning van den schrijver
„Lord Roscbery sprak in een zijner laatste
ledevoeringen de meaning uit, dat Engeland
goed zou doen, door zijn edelmoedigheid
een zekeren vrede in Afrika te verzekeren, en
de gevoelens van wrok' te verzachten, die do
tegenwoordige oorlog bij 'de Boerenbevolking
heeft opgewekt.
„De Staatsman, die aldus sprak, heeft
zich gemaakt tot. de «oho van de publieke
verdween. Dc zag niets, -dan dat .hij in mijn
macht Was en mijn innerlijke stem, die hij
niet. kon hooren, herhaalde, steeds
„Ge zult niet weggaan."
Hoelang we zoo bleven zitten in extase,
zwijgend, terwijl het 'Moppen van onze
harten hoorbaar was weet ik niet. Ik had alle
besef van tijd verloren. Plotseling werd de
keten verbroken. Hij' stond op en zuchtte:
„Ik moet uit den bomél nederdalen, prin
ses, ik moet weg."
Tb was even vlug als hij opgestaan on ant
woordde
„Mij verlaten? Waarom? We zijn alleen,
Jean. Mijn echtgenoot is op weg naar Lon
den. Niemand heeft je- hier zien binnen
gaan. Re laait, je niet gaan. En jij1 zoudt ma
willen ontvluchten?"
„Afijn vrienden wachten mo. Dc hob Bap-
tistine gelast zo te ontvangen als zij. vóór
mij' kwamen. Maar ik heb beloofd, dat ik
tegen 'twaalf uur op zijn allorlaast, tegen
woordig zou zijn."
D'it nu wilde ik juist niet. Maar hoc hot
hem te zeggen? Hoe hem te zeggen, dat de po
litie hem opwachtte op huil rendez-vous, zon
der in hem he'l gevoel van zijn plicht op te
wekken? Anders zou hij zich van mij. losruk
ken en zou ik machteloos zijn, hem te weer
houden. Om hom hier te houden, om lietm
zijn plicht te doen vergeten, moest hij: het
gevaar niet kennen. Deze noodzakelijkheid
drong zich aan mijl op. Zijl schreef mij mijn
meening in rijn geboorteland. Behalve de
Jingo's is men, 't zij liberaal of conservatief,
algemeen van meening, dat het gewapende
conflict, waarom het gaat, niet bijgedragen
heeft tot den goeden Britschen naam bij -de
vreemde volken noch tot het toenemen van
zijn politiek en militair prestige, daar de
oorlog veM langer geduurd heeft dan de
grootste optimisten hebben durven denken.
„Maar de edele lord heeft gezwegen (c-n
met reden) over den weg die gevolgd moet
worden om het begeerde -doel te bereiken.
Het is op dit oogenblik niet goed, raadgevin
gen van gematigdheid te geven, die zekere
concessies van principes in zich sluiten, aan
een volk, dat 50 jaar lang door de fortuin
vertroeteld is en dat het daardoor des te on
aangenamer vindt, zicli door eenige duizen
den gewapende Boeren in zijn wensdien weer
streefd to ziion. Er zijn zeer weinig personen
m Engeland, die geneigd zijn, moedig een
van dio oogenbhkkelijke tegenspoeden, die
menigvuldig zijn in de geschiedenis van an
dere landen, de grootste niet uitgezond end,
onder hel oog tc zien.
Yerwanb aan Engelsche families en vriend
schapsbanden hebbende met de Boeren, go-
loof ik, dat zonder den schijn van partijdig
heid op mij' te laden, heb mij vergund zal
zijn, de. gapingen in Rosebery's redevoering
aan te vullen, waarbij de ondervinding die
ik in do Zuid-Afrikaansehe politiek door ecu
verblijf van vier jaar aan de Knap de Goede
IIoop opgedaan heb, mij' ten stade zal ko
men.
Wat liet meeste gewicht dn de schaal legt
in het tegenwoordige conflict, is dat liet
voorafgegaan is door'n langdurig gespannen
toestand. ITet verschil dateert van de inbe
zitneming der mijnen hij Kimbc-rley door de
Britsclie regeering.
'Do vermeerdering' van Engebeh gebied,
O O O
gepaard gaande met een vermindering van
dat der Boeren, heeft verschillen in het le
ven geroepen, die moeilijk to verzoenen zijn,
ou waarvan de oplossing dit alternatief is:
•de uitroeiing der Afrikaanders of een modus
vivendi, die in staat zou zijn de verschil
len uit den weg te ruimen.
Wanneer een volk, dat over onuitputtelij
ke bronnen, zoowel wat geld als manschap
pen betreft, beschikt, besloten is tot de
uiterste grenzen de uitioeiing van een kleine
bevolking door te zetten, moet het ontegen
zeggelijk z.jn dool hereiken, zelfs wanneer
zijn tegenstander erin zou volharden den te
genstand vol te houden.
Dit feit moest eigenlijk geen nadere be
wijzen of versterkingen noodig hebben om
dadelijk liet denkbeeld van een oogrubiikke-
lijke verzoening te doen aannemen.
Er zijn er echter andere van oen niet min
der verheven karakter, die, eveneens strij
dende voor een ophouden der vijandelijkhe
den, verdienen genoemd to worden.
De mooiste parel van Engeland is de ge
hechtheid, die de koloniën liet moederland
toedragen. Alen behoeft slechts naar Canada
te gaan, om to zien, hoe de bevolking tot ver
zoening gekomen is, toen een verstandig mi
lliter den olijftak kwam brengen. Ook zou
de strijd, dien lord Kitchener voert, hoewel
hij zonder genade is, de volkomen verdwij-
gegedragalijn voor. Ik veinsde van mijn po
gingen af te zien, hem te willen weerhou
den. Alaar ik merkte op, dat het pas lialf elf
was en dat, daar hij eerst te middernacht,
verwacht werd, hij nog eenige oogcublikken
aan mij kon wijden. En zachtjes haalde ik
hem over, d'e plaats weer m 'te nemen, die hij*
zooevcn verlaten had. Hij. bood geen weer
stand. Hij! was zoo zwak tegenover mij,Weer
lag zijn hoofd op mijn schouder. Weer omgaf
ons onze zwijgende tcederheid. Ik won alchis
nog een half uur. Toen zag ik, dat zijn blik
weer de pendule zocht. Een beweging, dio
hij maakte, waarschuwde mij, dai hij wil
de opstaan. Ik sloeg mijn armen om zijn hals
•>n zeide klagend, overwonnen:
„Ga niet, Jcnn. Ik heb je lief."
Na deze bekentenis zochten mijn lippen
de zijne Toen we uit onze extase ont
waakten, was het ver na middernacht. Hij1
kon niet meer naar zijn rendez-vous gaan.
Toen beleende ik hem de hcole waarheid,
waarom ik liem weerhouden had. Hij was
te gelukkig, te veel overtuigd van de innig
heid van mijn liefde, om boos te zijn of zich
to beklagen. Maar hij was begaan, mot het
lot van zijn vrienden en maakte zich onge
rust over hetgeen zo wel van hem zouden
denkou. Tk stelde hem gerust. Had bijl miji-
zelf niet gezegd, dat alle bcwijizen van schuld
vernietigd waren? Wat kon hij dan voor
zijn vrienden vreezen? Bij gebrek aan beken-
tenissen en bewijzen zou men hen niet voor
ning van het Boerenras niet ten gevolge,
kunnen hebben. Uit den tegenwoordigen oor
log zou zelfs een bedreiging blijven voor een
nieuwen.
Door een immanente actie der natuur ver
wijderen de deeltjes van een lichaam, zoodra
zij in beweging gebracht zijn, zich van het
middelpunt. Noch wetenschappelijk, noch
historisch is er ééii uitzonderng oji dien re
gel. Door zich to verwijderen, hebben do fi
lialen van Engeland een onafhankelijkheid
verkregen, die tol onmiddellijk gevolg een
vermeerdering van moreclcn invloed gehad
heeft. Evenzoo zal hel in Zuid-Afrika gaan,
wanneer de Britsclie- regeering, afstand
doende van een tot het uiterste toe doorge
dreven centralisatie-politiek, door dfet vol
macht aan de ondei handelaars gegeven, in
plaats van de wrok van het verleden gesteld
zal bobben do gevoelens van dankbaarheid,
gelijk aan die, waarvan wij- de- uitdrukking
zien in Canada en Australië.
Ik ontveins mij niet, dai, door zoo'n denk
beeld op te werpen ik er mij aan blootstel,
veel tegenspraak te ontmoeten. Maar toch
blijf ak mi voorstander van de oplossing, die
gebod autonomie zou geven aan do landen
ten zuiden van Bechuanaland, behalve in de
betrekkingen tot builenlandsche mogendhe
den.
Of die federatie dan Veicenigde Stalen of
Common-Wealth of Dominion of South-Afri
ca zal hooien, is van weinig belang. Ik hen
overtuigd, dat voorstellen in dien geest gun
stig door president Kruger zouden ontvan
gen worden. Op hot oogenblik inderdaad dat
de ontegenzeggelijke meerderheid der Engel
sche wapenen geen enkele hoop op succes
van een voortzetting der vijandelijkheden
overlaat, moet de omgeving van den Presi
dent wat water in den wijn doen, indien zij
r.iet een verantwoordelijkheid op zicli wil
nemen, die de geschiedenis haar nooit verge
ven zou. De eer der Boeren is gered na den
schitterenden tegenstand, dien de Engel-
schen beginnc-n te breken."
Servië.
De minister-president Buitseh heeft naai'
het vooi beeld van zijn collega in Griekenland,
aan den correspondent van de s Figaro",
Degastan, allerlei inlichtingen verstrekt om
trent de Servische politiek, en wel in het
bijzonder over de betrekkingen van Servië
tot de Baikanstaten, tot Oostenrijk-Ilongarije
en tot Rusland. De minister is danrbg zoo
voorzichtig geweest zich slechts in algenweue
bewoordingen uit te laten.
Alleen liet Buitseh deze reserve varen, toen
hem naar het reisplan van liet koningspaar
naar St, Peteisbnrg en naar de troonopvolging
gevraagd werd. Betreflende lu t eeiste punt
vei klaarde de minister-president: sDezereis
za! plaats hebben. Dat de datum nog niet
definitief is vastgesteld komt daardoor, dat
de Czaar zicli op 't oogenblik niet wel genoeg
voelt om gasten te ontvangen. Zoodra de Czaar
hersteld zal zijn, zal het koningspaar zich
naar Rusland begeven."
Toen de journalist opmerktesDat kan mis
schien nog lang duren", antwoordde Buitseh
«Wat zal ik daarvan zeggen Er is niet alleen
ons iiof. De koning en de koningin van Italië
het gerecht kunnen brengen en na een ge
vangenschap van een paar dagen zouden zo
weer in vrijheid worden gesteld. Wat hem
betrof, hij had zich nu to beschouwen als
mijn gevangene. Ilijl zou het hotel de Lcrne
iiiei verlaten, vóór ik een middel gevonden
had, 'liem over cle grenzen 'te laten brengen.
Tot zoolang zou hij bij mij blijven, verbor
gen, vrij van alle gevaar.
Bij alles wat ik gedaan bad, bad ik slechts
Bcttina als medeplichtige en van die aan
hankelijke, verknochte persoonlijkheid had
men geen verraad te vreezen. Ik zeide hem
dit alles, terwijl ik hem omvat hield, oog in
oog, hem een vergiffenis vragende die niet
geweigerd kon worden en die ik ontving
door nieuwe kussen
Nu is alles gezegd. Ik behoor aan Jean,
naar lichaam en ziel. De dood alleen kan den
band verbreken, die ons verbindt. Jean is
mijn echtgenoot voor God. nij zal het voor
de mensehen zijn, als de prins de Leme eer
sterft dan ik. Ik heb hem willen tocbohoo-
ren, mijn geweten verwijt mij niets. Wat ik
voor hem heib gedaan om hem Je redden,
zou iedere vrouw gedaan hebben, voor don-
gene dien ze liefheeft. De wereld zou me kun
nen veroordeolen door die morcele wetten,
die soc'.alo conventies aan t© halen, dio zoo
dikwijls de aanleiding zijn tot opstand. Alaar
al degenen, die het rijk van cle liefde- gekend
hebben, zullen me vergeven.
(Slot volgt)
