I,
55"e Jaargang.
Woensdag 8 Januari 1902.
No. 10746.
De terugkeer van een doode.
JL
BUITENLAND,
V
ai
eks
■res
37.
V
V
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Ylaardingen fl, 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weckVoor Schiedam en Vlaardingcn 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zjjn.
Bureau Boterstraat fig.
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere rege!
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zy
innemen.
Advertentiën bq abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde teleime advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Hnterc. telefoon No, 133.
Ali«£JII3EN OVERZICHT.
SCHIEDAM, 7 Jan. 1902.
luld-lfrlka.
Een Renter-telegram dd. 4 dezer uit Pre
toria deelt aangaande de reeds gemelde ver
rassing van de afdeeling Scots Greys mede
Terwijl de kolonne deze week Bronkhorst-
spruit binnenkwam, kreeg men eenige Boeren
op een hoogte in het gezichteen eskadron
Scots werd hun achterna gezondenen vond
een grootere strijdmacht dan verwacht werd.
De Scots weiden afgesneden en verloren
7 doodeo en 10 gewonden. Later werden de
Boeren verdreven.
De Zuid-Afrikaansche politie onder majoor
Beresford heeft Zaterdag in midden Oranje
Vrijstaat veldcornet Leroux, korporaal Eras
mus, 33 man en 30 geweren genomen. Veld-
kornet Pretorius en 10 anderen zijn gesneu
veld.
Honderd man van het Standertoncom-
mando onder commandant Brilz hebben be
proefd de oorsterspoorlijn over te steken met
het doei zich bij De Wet aan te sluiten.
Generaal Spens volgde hen en de blokhuizen
openden hun vuur. Toch slaagden vijftig man
erin de lijn over te komen, de rest keerde
terug en liep op de eolonne-Spens die er 24
gevangen nam. De Boeren verloren boven
dien een paar dooden en gewonden.
Behalve de reeds vermelde aanvullings-
verliezen van Tweefontein vermeldt de offi-
cieele lijst van het Britsche departement van
oorlog nog zes gesneuvelden, negen gewon
den, onder wie twee officieren, twee vermisten
en 19 aan ziekte gestorvenen.
Kitchener seint: Het onlangs verspreide
gerucht, dat twee officieren van den inlich
tingendienst op verraderlijke wijze door Boe
ren bij Waimbnd zouden zijn doodgeschoten,
is ongegrond.
De »Kreuzzeituog" schrijft:
»De oorlog in Zuid-Afrika heeft ons het
eene raadsel na het andere opgegeten. Een
menigte wijze tactische lessen zijn daar te
schande geworden en nieuwe er voor in plaats
gekomen; aan den eenen kant beweeglijke
troepjes die zich van tijd tot tijd vereenigen,
splitsen en geheel verstiooien, aan den ande
ren kant een stelsel van blokhuizen, hel ideaal
van bevesligingskunsl en defensief optreden
dat de spoorwegen en het omliggend gebied
moet beveiligen een stelsel waarvan vooral
de openbare meening in Engeland veel ver
wachtte.
Voor elk kenner van den oorlog is met de
invoeting van dit stelsel de oorlog voor de
Ëngelsche zaak echter verloren Reeds het
ontwerpen van zoo'n plan beleekent moreele
capitulatie, de uitvoering heeft deu iniierlijken
Uit het Duitsch,
VAN
GAmffiLBE REUTER.
lot:
in
1
em
re.
NT.
1
„Ziet tl, lieve mevrouw Dun.it u moet
mo dat niet kwalijjk nemen men 'kon
toch Mijn liemel, de jonge meisjes zijn
tegenwoordig tóoh' zoo gevoelig en pukkel
'baar U moet me goed (begrijpen ikzou
voor geen geld willen, dab We boos van el
kaar gingen onze kinderen zijln toch
vriendinnen. Marie heeft zioh zoo thuis bij
u gevoeld' mijn man en ilc zijn liet erover
eens, dat zij zich in do laatste jaren prachtig
ontwikkeld' heeft. Naar lichaam c<n ziel, moet
«k zeggen
„Mevrouw ük zou or natuurlijk voor
zorgen, dat de jonge meisjes' van den nieu
wen huisgenoot weinig te zien (kregen. Men
'kan toch in iedor geval afzonderlijke
■maaltijden
„Lieve mevrouw* Dorrit, stel u daar niets
van voor, zoo iets is niet vol te houden. Hij
is toch uw man daarmede is alles ge
zegd."
Mevrouw Dorrit zweeg. Met het laatste
woord, was inderdaad alles gezegd.
Da bezoekster stond op en gaf mevrouw
Donit de hand.
„Ik' vind het prettig, 'dab ik u alleen ge-
sproken heb. Ik 'kon niet' sdlirijlven, dalb va
Marie* terug wilden nemen. Dat leek mo to
verschrikkelijk. Walt u za naar het hotel zau-
(icnl Niiat waar, u begrijpt dab we nie't an-
:j aers handelen konden, in h'eti belang van ons
fcind 1"
ondergang van het toch al niet zeer kranige
leger tot noodzakelijk gevolg. Wie kruipt
graag in den winter uit een warme pels,
welke slak verlaat onnoodig haar huisje,
welke gewone soldaat zoekt den dood in het
veld, als zijn dienst achter beschermende
wanden hem zijn bestaan verzekert
Een door en door flink leger laat zich door
kranige aanvoerders wel meesleepen, zelfs ten
slotte achter zijn borstweringen vandaan
brengeu maar een leger, bovendien nog uit
huurlingen of oppervlakkig afgerichte aan
vullingstroepen bestaande, dat in het veld eer
noch buit te behalen heeft, en dat gedeeltelijk
reeds herhaaldelijk gevangen genomen en
weer losgelaten is, zal zich toch alleen in de
dringendste gevallen uit versteikingen ver
wijderen die het zoowel beschermen tegen
zware nedei lagen als tegen de zekere kogels
van de Boeren. Een overwinning over de beide
republieken moet met de afbakening van deze
veilige gebieden als onmogelijk beschouwd
worden."
Chamberlain zette te Birmingham de eischen
van het imperialisme uiteen, en zeide, dat zelfs
indien een catastrofe ons uit de geschiedenis
zou uitwi=schen, dan zouden onze nakome
lingen en bloedverwanten in Australië en Ca
nada onzen naam en roem nog handhaven.
De kwaadsprekerij van vreemde volkeren was
pure afgunst. Het Ëngelsche volk moest op
zich zelf rekenen, alleen staand in een schit
terende isolatie, omriugd en gesteund door de
verwanten in Australië en Canada en andere
koloniën. Hoezeer hij ook den oorlog be
treurde, gaf hij toch de voorkeur aan den
oorlog, met al zyn kwaad en verschrikkelijk
heid, boven een lage overgave van de positie
en van het vaderlijk erfdeel. Elke opoffering
was beter dan dat Engeland zou wegzinken
en een vervallen staat zou worden, en het
vertrouwen van de verwante volkeren zou
verliezen, die in de toekomst zijn macht en
voorspoed zouden evenaren.
Lord Londonderry, de postmeester-generaal
gisteravond te Chester het woord voerend,
zeide, dat er geen spiake kon zijn van eenige
onafhankelijkheid te lateu aan de Boereu.
De tegenslagen nu en dan, die de Ëngelsche
soldaten ondervinden, waren het gevolg van
de laatste pogingen van overwonnen mannen,
die door het blokhuizenstelsel in het nauw
waren gedreven.
Bryan zeide nog in zijne redevoering te
Cleveland, dat hij het een schande vond, dat
de regeering der Vereenigde Staten nog geen
officieels uiting van sympathie voor de Boeren
had gegeven.
De sManchester Guardian" bevat een brief
van de vrouw van een voornamen Boer, die
in een niet genoemd concentratiekamp ver
toeft. Daarin zegt de schrijfster o.a. hoe uit
de ingesloten geschriften voldoende blijkt,
hoe bet in de kampen gaat, maar dat ondanks
alle ellende, lijden, dood en hongersnood de
geest, der lijderessen niet is gebroken en zij
meer dan ooit vast besloten zijn tot het einde
te volharden, omdat zij weten wat dat einde
zijn moet.
Hoevelen van ons roept zij uit moeten
nog op het altaar d°r vrijheid worden ge
offerd, hoevelen moeten hun nuttige levens
nog op het slagveld eindigen, hoeveie vrou
wen moeten nog weduwen en hoeveel kin
deren nog vaderloos wordenwij weten het
niet, maar wij weten, dat zoo zeker er een
rechtvaardig God in den hemel is, Hij ons
niet zul verlaten in onzen bangen nood en
dat ons vertrouwen in Hem op zijn tijd zal
worden beloond.
Persoonlijk, gaat zij voort, word ik goed
behandeld en woon in een huis, maar mijn
laudgenooten, beter, ouder en zwakker dan
ik in honderden gevallen, worden uitgeroeid
in de tenten. Ilc ben daarom niet dankbaar
voor de mij betoonde zachtheid, vooral daar
sk toch evengoed gevangene ben.
Er zijn drie dingen, die iemand bizonderlijk
treffen, nl. lo. de gebrekkige voorziening,
die voor deze arne lieden wordt gemaakt
2o. Hun onverwoestbare iioop op de toekomst
en hun vastberadenheid om te volharden, en
3o. hun zindelijkheid ondanks de bezwaren
van het reizen in treinen en het kampleven
En het schijnt, dat hoe grooter het lijden
wordt, 't welk zij te verduren hebben, en
hoe meer zij geroepen worden te scheiden
van hun dierbaren, des te grooter hun
vastberadenheid en hun geloof in den eind
uitslag wordt.
En toch is hun toestand dikwijls droevig
genoeg om een hart van steen te breken,
vooral als men ziet, wat de kleinen hebben
door te maken en hoe deze wegkwijnen met
holle wangen en ingevallen oogen, in plaats
van hun vroolijke stemmen te laten hooien
De schrijfster verhaalt dan van een moe
der die binnen 17 dagen al haar 8 kinderen
in het kamp te Standerton verloor, terwijl
haar zuster er in hetzelfde moordhol vier
verloor.
De sterfte in het kamp van de schrijfster
was by het schrijven van dezen brief iets
afgenomen, maar mazelen en kinkhoest hadden
er geweldige verwoestingen aangericht. Van
een vlottende bevolking, die steeds boven de
2000 is, zyn in het jaar, dal het kamp be
staat, 500 overleden 1
De schiijfster zegt ten slotte, dat, al mag
ook een aantal lmrer landgenooten zich ver
raders beloond hebben, het Transvanlsche volk
over het meere.nleel niet behoeft te blozen.
Zij vechten goed en velen van hen met de
Presidenten en den heer Reitz aan 't hoofd
zijn deskundigen geworden in koken, wasschen,
schoenmaken en kleermaken, om niet te
spreken van hun vaardigheid in het maken
van hoeden, pijpen en andere zaken.
De sNorddeutsche Alg. Ztng." vestigt de
aandacht op de door de Deutsche Wochen-
ztng." openbaar gemaakten blief, waarin de
schrijver zegt, dat alle door hem uit Neder
land verzonden brieven aan een vriend in
Duitsch Zuid-West-Afrika bij direct vervoer
„Zeker, mevrouw, ilk begrijp liet volko
men 1"
Weer gaven de beide dames elkaar do
hand. De professorsvrouw beproefde ze bar
tel ijk te drukken, maar dit werd slechts
flauwtjes beantwoord.
Me rouw Dorrit was alleen. Toen zij de be
zoekster uitgeleide had gedaan en weer te
ruggekeerd was, bleef zo* in do deur staan en
keok radeloos de kamer rond. Een zachte len-
toschcmcring begon haar schaduwen in alle
hoeken to werpen, slechts bij do ramen was
liet nog tamelijk licht; de witte hyacintlien
waren zilverachtig getint en ademden sterke
geuren uit. Het was zeer warm, want men
had te bard gestookt.
Mevrouw Dorrit drukte angstig do hand
tegen het voorhoofd, haar hart 'klopte lioor-
ba"ar. Zij liep plotseling naar de schrijflesse
naar 'too, nam een paar 'brieven op, ging
naar bet licht toe, Hole don eenen na den
anderen uit het couvert, keelc ze in, legde ze
weer near, en 'het scheen, als trok er bijl
ieder dezer bewegingen een nieuwe sluier
van zong over haar vriendeilijik gelaat.
„Drie blijven er van de tien," dacht ze.
„Teu laatste zaülen ze allen weggaan. Het
gaat ook niet hoe zou het moeten, gaan,
Neen ilc zou heb zelf ook niet doen. Be
zeker niet. Ach, Helge* Heiige
In dezci euciht kwam een oude smart bo
ven en loste zich plotseling, na jaren van be
rusting, in een stroom van tranen op, die
stil en haastig over dc wangen van mevrouw
Dorrit rolden. Haastig worden ze gedroogd.
Want van 'buiten kwam eon geraas van
trappellende voeten, van ttiischcnde Meorcn,
van vroolijke meisjesstemmen en gelach
over do gang en drong de kamer b'nnen, die*
zich tegclijik met frissdien, konden lenteadem
begon te vullen. Al dio jonge gestalten
brachten hem van hun wandeling, in haar
rokken en haren thuis. Du mevrouw D'orrit
bier, mevrouw Dorrit daar Mevrouw Dor
rit, de storm 1 Maar men wordt er warm
van! Do lente komt! Eii Ilelge's hoed, is
weggewaaid! En: mevrouw Dorrit, ik krijg
een kus, want ik had vooruit mijn opstel
'klaar! En: bloesem van wiigenboomen heb
ben we gevondenEnwe hebben elkaar
met dorre bladeren gegooid', in het bosob,
en mademoiselle beeft ze in haar hals gekre-
gen en schudde* zicli af, als een kwaadaardi
ge poedel 1
„Maar, Marie, wal een vergelijking."
„Ach, vergeef me, lieve, engelachtige1 me
vrouw Dorrit! Mogen we? Mogen we?"
„Go moogt niets dan u milMecden en aan
het wenk gaan. Alleen Halge en Marie blij-
ven hier
„Marie, een verrassing voor je. Je
moeder is van middag gekomen. Mademoi
selle zal je1 naar liet hotel brengen. Zij was
zooeven nog bij' mijt"
„Mama? Mama? Wat betcekent dat?"
„G-a nu, mijn kind'. Helge, ik moet je eens
spreken. Ja, Helge de profcssersvrouw
zou Marie graag een paar dagen vóór Pa-
schcn a'l mee naar liuis nemen."
De lamp was gebracht, een groote lamp
met een rosezijden kap, die do kamer treurig
verlichtte. Helge ging moe en vol welbeha
gen in een lagen, Engclselicn rieten stoel
z:tten, wat verdrietig, omdat haar vriendin
al zoo spoedig zou weggaan, on tegelijk met
jonge begeerlijkheid het schaaltje met koek
jes monsterend, dat op d'e 'theetafel stond.
■Nu moest mevrouw Dbrait het liaar zeg
gen. Hoe zou zo nu beginnen Wat zou haar
eerste woord zijn Hoe zou> Helge hot opno
over Hamburg niet terecht kwamen, en bij
verzending over Loriden-Kaapstad te Kaapstad
aan censuur werden onderworpen het was
dringend noodzakelijk het zwarte kabinet te
Hamburg zijn handwerk te beletten.
De sNorddeutsche" merkt daaromtrent op
Het Rijkspostbestuur heeft tot nu toe noch
van het publiek noch van het bestuur der
Nedeilandsche posterijen klaehten ontvangen
over het verloren raken van brieven. liet
behoeft nauwelijks te worden gezegd, dat dat
zwarte kabinet te Ilambuig alleen in de ver
beelding van den briefschrijver bestaat.
De brievenmalen tusscheu Duitschland en
Duitscb Zuid-West-Afrika worden reeds
sedert 1 October 1901 tusscheu de beide-
postbestuien in gesloten zakken heen en weer
gezonden. Dat voor dien tijd af en toe brie
ven uit Duitschland naar Duitsch Zuid-West-
Afrika bij verzending over Kaapstad geopend
zijn, daarvan zijn eerst kort geleden twee
gevallen bekend geworden. Op welke gronden
deze opening heeft plnats gehad wordt van
de zijde van Duitschland nader onderzocht.
©«aiepgde SSedcdccllmgcn.
Engeland.
Do „Nordd. Allg. Ztg." weerspreekt hot
bericht dat het aanstaande bezoek van den.
prins van Wales aau het Duitsche Hof oen
gevolg zou zijn van een ui'tnoodiging van
keizer Wilhelm, Koning Edward hoeft den
Keizer door (bemiddeling van zijn gezant la
ten weten dat hij voornemens was den prins
te zenden om den Keizer bijl gelegenheid' van
'diens geboortedag (27 Januari) gioliik te wen-
solien en de Keizer liet antwoorden dat hij
den prins gaarne als gast op zijn geboorte
dag zou verwelkomen.
F r a n k r ij 'k.
Aan hot jaarfeest ter gedachtenis van
Gambeltta, sprak Zondag dei minister van
oorlog generaal Andre aan tafel. Hij wees
■erop dait hot plicht is 'dc klachten van 'lijden
dien öu bekommerden aan ta hooren en zoo
veel mogelijk tel verzachten en stelde voor
aan de drie woorden, die de ltónze der repu
bliek vormen Vrijheid', Gelijkheid en
Broederschap nog toe te voegen het woord
Gerechtigheid.
Do minister werd! levendig toegejuicht.
Spanje.
De politie* moet te Xeres, te Algar en te
Arcos (in do provincie Gad'ix) uitgebreide
anarchistische samenzweringen hebben ont
dekt. Zij namen stuhkon in beslag behelzen
de* plannen tot brandstichting* in tal van par
ticuliere eigendommen.
Italië.
Te Rome zijn anarchisten dn hechtenis ge
nomen, die onder verdenking-staan een aan
slag beraamd tel hebben op het loven van ko
ning Carlos van Portugal.
men? Hoe was het ook mogelijk geweest,
het geheim te houden voor haar kind, en
waarom had ze liet gedaan?
Misschien Misschien wist Helve liet
O
reeds lang* zes lien jaaige meisjes weten
soms zooveel meer, dan die* moeders vermoe
den. Misschien zou ze haar dadelijk begrij
pen en het liaar verlichten.
„Kunt ge je vader eigenlijk nog herinne
ren?" vroeg de moeder op gedrtikten toon.
Haar bruine* oogen keken langs haar doch
ter.
„Neen, mama." Helge lachte hardop. „Ik
was toch pas een jaar, toen hij stierf."
„Ja, juist. Dat had ik vergeten. Vijftien
jaar dus vijftien jaar Natuurlijk kunt
ge jo dat niet meer herinneren heb was
een verschrikkelijke tijd een vreesdijlko
tijd dat koele jaar
Meviouw Dorrit zat op de leuning van den
breed en rieten stoel. Helge sloeg dc armen
om haar ht'cn. „Mijn arm, lief moedertje!"
En toen vroeg ze plotseling de vraag, die
ze, vreemd genoog, nooit te voran gedaan
had Ze vroeg zoo verstandig, als walde ze
zeggen ik beu toch haast volwassen en men
kan me vertrouwen
„Waaraan is papa eigenlijk gestorven? U
■b-ebt het me nooit gezegd."
Mdviouw Dorrit antwoordde langen tijd
niet. Toen zeide ze zacht: „Rij was krank
zinnig."
En weer volgde ca* een lange* stilte*. Me
vrouw Dorrit voelde slechts, hoe Helge's arm
haar vaster omvat hield, hoo het bleekö ge
zichtje zich tegen haar borst vlijde.
„Mijn kind," fiuiterde ze 'teedcr en streek
haar liefkozend* over 'het liaar, „mijn lief,
goed kind."
Ze koorde* Holga eindelijk murmelen
Du its chl and.
De „Köln. Volksztg." en da „Drosd1. Anz."
behandelen beide, de* veel besproken ver
houding tusschen Oostenrijk en Dnitscaland
en Italiëzij erkennen, dat een verkoeling
met te ontkennen valt, vooral die tusschen
Dui'tsohland en Oostenrijk, naar aanleiding
van die ongelukkige Poolsehe quaestie, dia
zoowel tusschen. het Germanisme on het Sla
vendom, als tuaschcn Protestantisme en Ka
tholicisme gaat. Ook vestigen, de bladen ca
de* aandacht op, d'at de Italiannsche koning
er niet aan de<nkb aan Berlijn het traditio-
ueelc bezoek ta brengen, al is de hofrouw
reeds lang geëindigd.
Tc Home is men -ontstemd, over de artike
len, die de „Neue Freie Presse" gepubliceerd!
heeft over heb Drievoudig Verbond, naar
aanleiding van. de: toenadering tusschen,
Frankrijk en Italië, welke woea- een stapje
nader schijnt door do verklaringen, d'iö do
Fransche minister van Duitonlantlsclie Za
ken, Dölcassó, aan do „Giorualo d'Itaiia"
heeft mccnen te moeten afleggen.
Intusschen is de verhouding nog niet zoo
bedenkelijk; of dc koning van Italië dienk't
over een bezoek aan het Oostenrijkschei Hof.
Eerst zou keizor Frans Jozef naar Italië ko
men men'ti achtte zelfs een ontmoeting tus
schen hem en den Paus mogelijk te maken,
doch de Paus zou geweigerd hebbel keizer
Frans Jozef te ontvangen, omdat hij dan del
■gast was van Victor Emmanuel; dei koning
zal nu omgekeerd een bezoek aan Weenen
brengen.
Twee bewoners van Exdn, in Pruisisch Po1-
len, een slager en een winkelier, zijn voor
den rechter te Kronberg verschenen, omdat
dö eerste op zijn winkelruit Josef als voor
naam had st-aan in plaats van Joseph, en de!
tweede Stanislaw in plaats van Stanislaus.
De rechter meende, dat men hier te doen
had met een geval van anti-Pruisische agita
tie eu veroordeelde beide beklaagden, inhoo-
ger beroep, met bevel d'e Poolsóhe schrijfwiji-
ze door de Duitscho te vervangen.
Rusland.
In ncgeoringskringen nxoct men weer oen
nieuw middel van russificatie van Finland
hebban uitgedacht, nl. om aan de Finschei
rechtspraak den doodsteek toe te brengen.
Om dit te bereiken, zou men heit Hoogge
rechtshof m Finland willen afschaffen.
Naar beweerd wordt, zou zelfs reeds eon
commissie benoemd zijn om de* vervanging
der Finscihe rechtspraak door dc Russische*
voor te bereiden.
Kreta.
De Hooge* Commissaris, Prins Göcrgo van
Griekenland', zal, naar men meldt binnen
kort aan de gezanten der 4 Mog'endhöden-
voogdessen van het eiland petities aanbie
den van oom 40-ta.l plaatsen van Kreta, wel-
„Hoe vreeselijik is dab," en ze antwoordde
haar zacht: „Ja, kind, hot was heel vreese-
lijk. Eindelijk kon hij niet meen bij' ons tlnus
blijven. Hij werd in een inrichting opgeno
men. Daar is hij nu sedert vijftien jaar op
gesloten."
„Mama mama toeft bijl?"
„Zijn lichaam leeft zijn geest was dood
zijn ziel O, God, wat weten we van
deze geheimzinnigheden af Helge hiji'ker-
innerde zich ons uieib meer. Hij leefde slechts
m verwarde droomeu De doctoren zeiden,
er was nog een zwakke hoop, dat hij eens
boter Icon worden, lfc geloofde dat allang
niet meer. Alio jaren bezocht dk hem ééns.
Hij kende me met meer."
Mevrouw Dorrit beschouwde het meisje
oplettend, terwijl ze spra'k. Helge was zeer
bleek. Haar schoone oogleden met de lange
wimpers beefden over de neergeslagen oogen,
die haar moeder niet durfden aanzien, uit
vrees, dal baar blik, haar het moeilijke dat
ze'-van plan was te zeggen, nog zwaarder zou
maken. Deze tcedere, opgewonden, zenuw
achtige natuur, die het aanzijn verschuldigd
was aau feu vader, in wiens hersenen, do
ziekte reeds heimelijk storingen teweeg
bracht, die ter wereld gebracht was onder
angst en ziolepijn door een gemartelde moe
der, die opgroeide met een steeds grootera
prikkelbaarheid van het gevoelsleven, die ge-
Loelig was, als die planten, die door een te
hee'en zonnestraal, een windvlaag of een re
genbui te onrechter tijd in haar ontwikke
ling belemmerd, ziek v ord'ou en verdorren.
„Mijn Helge!" Heb meisje* sloeg de oogen
op. Do moeder zag op 't gelaat dear wilden
angst, de fantasie had zich begeerig meester
•gemaakt van die jeugdige liefrsenen.
Wordt vervolgd.)
