55"" Jaargang.
Dinsdag 21 Januari 1902.
No. 10757.
ALISB.
,SK'd
BUITENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prqs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per wetkVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
llnrcau Bolerstraat 6§.
Adverten tiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
Reclames 30 cents per regel. Groole letters naar de plaais die
zy
Prijs der
meer 15 cents,
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeehge voorwaarden. Tarieven hier
van zyn gratis aan het Bureau te bekomen,
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, wonier.
zoogenaamde itleitaa ad«es-t&ntiët» opgenomen tot den prijs van 40 cenis
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere, Telefoon So. £33.
■nsiDUr|
ALGKMEEM OVKRKtCHT.
SCHIEDAM, 20 Jan. 1902.
2 u 1 d - A 1 r I li h.
Twee nieuwe Engi'lt>che misdaden.
<S. J. Scheepers, -j- EUr. Krnutc.
Van het Oortegsstcirein.
Er%. IS. I.OUIV. -j-
CrRAAFF EEINET, 17 Jan.
Het-doodvonnis over Solieepieirs is hier .he
den afgekondigd. Kitchener- liecft het von
nis bevestigd'.
Het proces tegen Kntzingor begint do
volgend'o week.
GBAiAiPF RETNET, 18 Jan.
Scheepers i» ih-cidonrraniiddag om 3 uur ge
fusilleerd.
Koud, zooals hot daar staat' liet bericht
van deze nieuwe Engclse.he misdaad, welko
alle vroegere bijna overtreft.
Men herinnert zich, dat de heldhaftige
Boorencommandant Scheepers, die in dé
Kaapkolonie een belangrijke rol had ge
speeld, zwaar ziek werd!, zijn commando aan
een anderen Boer overgaf en biji toeval go-
vangen worcl genomen dóór de Bngelsehen.
die hem bijna stervend' in een hospitaal von-
d'en.
Zoodra lxijj zij,n ziekte (typlms) t-c boven
was gekomen, werd hij naar do gevangenis
overgebracht, om laten* voor een lechtbuuk
terecht to staan wegens hoogverraad, rebel-
o O
Fie, moord, opnuiiiug tot moord, en al wat
verder loid Kitchener en zijn handlangers
tegen d'o verd'edigers van hun vaderland
trachten 111 te brengen.
Een ieder zullen nog' voor den geest staan
dio korte berichten over het proces. Twee
maal luid'de het: ,.IIet proces moet worden
afgebroken, omdat Scheepers te zwak is." Ja,
zoo handelen de JEngeïsdhe militairen op
aansporen van ühambcu-lainDe zaak had
echter voortgang, reeds 27 Dcc. sprak Schee
pers zijn eigen verdediging uit, het vonnis
werd dien dag gevold, nranr eerst lieden
wordt dc uitslag bekend gemaakt.
Van do zeven beschuldigingen van moord
wees hij de1 verantwoordelijkheid van zes
van zich. uio naar zijd zoggen ten deeledoor-
Van. der Sferwe's volk waren bedreven, ter
wijl and'cre naturellen die aan het verken
nen waren, in een gevecht door het volle van
Fouchó gedood waren. Hij erkende een spion
uit de naturellen biji Worcester lei hebben
d'oen doodschieten, maar eerst nadat deze
was schuldig verklaard cloor een krijgsraad.
Hiji had' treinen venriokk die gebezigd wer
den om voorraad aan do troepen toe te. voe
ren, en had er op 'doen vuren. Zijn gevange
nen had hijl steeds op menschlievendo wijzo
behandeld: zij moesten té voet gaan, maar
kregen paarden ais de weg door een lastig
land liep, c.n hun voedsel was hetzelfde als
dat van zijn manschappen. Hij ontkende
d'at hij zijn gevangenen aan hot vuur der
Uit het Fransoh, van J. LERMINA.
Britten had blootgesteld!; integendeel had!
hij hun bescherming] verleend. Bij, twee ge
legenheden had hij kleurlingen doen afran
selen omd'at zij bericht gaven van de aan
wezigheid dei' Republikeinen op plaatsen;
en dit had1 hij' gedaan op verzoek d'er Boe
ren, die door die verklikkers in moeilijkheid
geraakten. Die Wet's bevelen waren om zul
ke verklikkers streng la behandelen. Een
maal had hij een naturel die ami het ver
kennen was met d'o gccseüiug laten gaan,
loon hij hem had moeten doodschieten als
hiji zijn orders was nagekomen. Sclnepeas
zeide Vrijstaatech burger te zijn en van
Bloemfontein te komen, waar hij met bet
liC'liogra,fiseh departement in verbinding
was. De gevangenen hadden nooit bij, hem
geklaagd'. Hiji heeft verzocht getuigen :i dé
charge l'e mogen oproepen of liet hem toe
gestaan is, wij' weten het niet, evenmin op
welke gronden hij veroordeeld is. Alles is
een geheimzinnig waas! Alken dat koude
feit: Gideon Jacobus Scheepers is IS Jan.
des middags om 3 uur gefusilleerd.
Niet onaardig zegt het IILld." aan het
oinde van een artikel over den nil, helaas,
d'ooden Boeroncommandant
Lord' Kitchener hoeft er wel lang over
gedacht. Ilceft hij, soms gevreesd voor de
aan Botlia toegedichte bedreiging dat de
dood van Scheepers gewroken zou v c rden
door 'den dood' d'er Engelsehe officieren, die
in Botha's macht zijn?
Misschien maar in elk geval deze vree",
als ze bestaat, is ongegrond.
Want Loans Botha is geen lord K 'c'."3-
ner of Khartoum!
Schciapers d'oocl! Ben nieuwe misdaad op
Engélemdfa tooh reeds zoo groot sehuüberit1
En hetzelfde bericht, dat ons de" tijding ,?n
dezen moord! want'ietb anders is liet niet
brengt, zegt heel kort maar welsprekend
„Hel proces tegen Krilzingcr begint de vol
gende Week." Een ml aiding voor een nieu
wen moordOok iliijl zal het met d'cn dood!
moeten b-ekoopien, dab hij zich verzet heeft
tegen ecu bratalcn, wreeden, zedbloozen,
geen mensclielijikhcid kermenden indringer.
Ja, alles wat eens dö eer van Engc-land
uitmaakte, stort wel ineen, de voroordce-
ling van dir. Krause tot twee jaar gevange
nisstraf is er een nieuw en overtuigend be
wijs van. Uit dc telegrammen hebben onze
lezers Zaterdag reeds gezien, dat dc brief
van dn*. Krause, die beweerde opruiing tot,
moord bevatte, niet eens zijn bestem
ming bereikt heeft en dus ook geen gevolg
kan gehad hébben, dat zij niet tot moord!
aanzetten, maar in werkelijkheid de be
doeling hadden. Broekkma aan te zetien
tot middelen, d'ie oen einde zouden maken
aan het drijven tegen die Republieken van
Douglas Porstcr, den eenigen getuige, die
gehoord' is. Niettegenstaande de verdediging
van mr. Isaacs is dr. Krause tooh veroor
deeld en' wel tot de hoogst mogelijke straf.
Particuliere telegrammen melden, dat biji
een aanval in het Westen van Transvaal
door dc Boeren op de troepen van generaal
Metliuon, do Eugcïsehen een Maxim-kanon
verloren hebben, tocbelioorend'c aan bet 13e
regiment yeomanry. Te midden van liet ge
vecht zijn do muildieren, die dc bespanning
van liet kanon vormden, op de vlucht ge
slagen, evenals bij 'Nicholson's Nek, en naar
de Boeren overgeloopon.
4>
Hij zag zicli teruggewezen, cerat beleefd',
vervolgens mot een. duidelijkheid, die hem
alle hoopi deed vcirliczen. Teruggcstooteix
dbor degelijiko liedon, sloot hij zich aan bij)
do looze schalken, die, door zijn ijcleÜK'kl! b»
vleten, van zijn dwaasheid misbruik maak-
teuhijl was weer door zijn vroege ren haal
bezeten; or is geen erger woede, dan d'ie
van do miskenden. Hij. zou wedt. «rustig en
volhardend work ter liand hebben kunnen'
nemen. Niets daarvan. Dat zou een verne
dering geweest zijn
En langzamerhand waren de paar duizend
gulden van den dokter uitgeput. Claiiac
gleed ui,cfc een verschrikkelijke vlugheid naar
den afgrond der schande. Verlaten d'oor
hen, die om den uiteriijken schijn van ele
gance en goeden toon, 'Kom onwaardig had
don gebruikt, verviel bij' tot lage handelin
gen, gevaarlijken omgang, vooral voor ecu
man, dio or ,iu het geheel geen principes van
moraal op na hield'.
Eu Wat weird or van Alise?
'Lij wist niets, zo vermoedde niets, ze ver
trouwde on had lief.
Ulo meest misdadige man zou blozen, zijn
vrouw doalgenoolo to mafcen van zijn schul
dige gedachten. Voor Ali'se bleef Gaston, dio
m woodo ontstoken was tegen do verdorven
maalschappiji, do onschuldige hold, d'iodoor
het noodlot achtervolgd werd.
Om do genegenheid van Alise te ken
schetsen, is liob woord aanbidding niet over
dreven, Zij' vond hem nobeler, schranderder
dan élk ander. Aan zijn woord geloofde zo,
als aan het heilige boek. Gehoor gevende aan
dc behoefte van babbelzucht, die de onlus
tige zielen eigen is, had hij haar overbluft,
haar als 't waro dronken gemaakt door zijn
plannen, die haar schitterend en prachtig
toeschenen. Eli Alise was gelukkig, vroeg
niets meer, alle vrees en voorgevoel verge
tende.
Langzamerhand echter had het verwon
derlijk vrouwelijk instinct haar den twijfel
ingeblazen. Gaston, d'io uren achter eikaar
uit was, .gaf nooit een enkele verklaring van
do wijze, Waarop iiij' zijn tijd doorbracht;
liiii was dikwijls verlegen, somtijds moe, en
zóó onverschillig, dat Aliso ziek erover ver
wonderde en liet haar verdrietig maakte.
Het gevolg1 hiervan was: kuren zonder be
paalde oorzaak, en dientengevolge twisten,
welker hevigheid eindigd'e met de onderwer
ping van de verstandigste.
Wat gebeurde1 er? En plotseling kwam do
gedachte in haar ophij houdt niet rncea-
van mij, hij heeft een ander lief! En Aliso,
diö zoo zacht, zoo aanhankelijk was, ver
kloekte, niet alleen van smaad, maar van
hevige woede. Hijl bleef dikwijls uit lot drio,
vier uur in den morgenhij kwam eerst to
gen het aaubreibeii van den dag thui's
'Do nacht werd voor dc anno Vrouw een
vrcesellijiké kwelling. De 'gedachte, dat hij
haar ontrouw was, dborpriemde haar als de
punt van een dolk; zij dacht er dikwijls aan,
do stad' dn te loopen om hem te zoeken, en
moa naait" huis tc nomen.
Aldus wachtte op een Aprilmorgen in
1825 Aliso, aan het venster van het huis in
do Rue dó B'aune' met beklemd hart en
Bij) liet veroveren van een Boerenstell'ng
bij Griqua-stad mot du bajonet zijn een ma
joor en vier man gesneuveld, benevens vijf
man zwaar gewond.
De „Stamland'' verneemt uit Brussel, dat
het hoofdd'epot den Boeren in dei nabijheid
van Zoutpanbergi tussch'en de Olifant- en
Krokodil-rivieren in een ontoegankelijke
Greek, reusachtige vootruden bevat van ge
weren en ammunitie.
'De Times" spreekt op goed gezag] liet be-
kendte verbaal over Kritzinger's gevangen
neming tegen. Kritzinger werd gewond ter
wijl hiji zelf trachtte tusscheu de blokhuizen
door tei komen.
De lieer Gibsón Bowes zal heden aan
minister Chamberlain vragen of de Britscbe-
regaering, sedlert d'e mcdedeieling van dén
hoer Schalk Biuger in zijn schrijven aan
lord Kitchener van 5 Sept. dat zijn regec-
ring overweegtd e wenschetijkheid om aan
't Britsclic gouvernemeut gezamenlijk vre
desvoorstellen tc doen, ©enige me ded©cling
tc 'diër zake lieeft ontvangen, hetzij van
lord Kitchener, hetziji „langs cm anderen
weg".
Met cl'ien „anderen weig" wordt hier be
doekt, door bomidd'ding van dr. Kuyper.
Eén inzender spreekt in d'o Daily Mail zijn
vertrouwen uit, dab onder de v-ertegenwoo -
dige.rs van heb geheel© lciger des Rijks, En
gelsehe cu koloniale, dio bij de kroning van
koning Eiduard! zullen tegenwoordig zijn,
ook d'o Boeren, die nu aan Engelsdie zijde
vechten, een plaatsje zullen krijgen. Welk
beter antwoord zoude men kunnen geven,
vraagt hij, aan ouzo bcschimper» op hel
vasteland, dan de aanwezigheid van rnan-
n 'i die men ons beschuldigt zoo barbaarsch
11 uO handbilen?
Andries Cronjé d'e verrader, gearmd met
Roberts in dén kronjngsstoet marcheerend,
zoude inderdaad een schouwspel zijn, dat
oen diepen indruk op hot vasteland zoude
maken. En op fatsoenlijke Eiigclsclien ook!
Do „Nederlander' bevat afschriften. var
brieven, betrekking hebbende op d'e terecht
stelling van Witkam Hofmöije-r Louw, op
'last der Engelsehe overheid in do Kaapko-
kolppende polsen. Zij boog zich halverwege
uit hot raam, zoodat do wind lunar door de
zwarte lokken, speeldte.
Eensklaps begon zo te beven, stootte een
lichten kreet uit en boog zich nog verder uit
het venster.
Zij had juist iemand om den hoek van 'b
plein zien komen en dé Rue de Beaune zien
inslaan. Dat was.hiji! Maar neen. Wel
dra herkende ze een buurman, mijnheer
David Davidot een persoonlijkheid zoo
a lied angst h mogelijk -wieu zo een groot-
toezond en een tceken gaf om nader tc ko
men
Mijnheer Davidot naderde vlug, open ie
mot zijn passe-partout de straatdeur c-n
kwam de trap op.
Op hot portaal waren twee deuren. Door
ceil die open stond, vond hij dc jonge vrouw
staan, die levendig zeide
„Ik vraag u vergiffenis, maar ik heb van
nacht bij u binnen moeten gaan, uw moeder
was weer niet goed."
„Was ze erg ziek?' vroeg mijnheer Davi
dot, wiens gelaat zieb smartelijk vertrok.
„Ze sliep slecht men zou zeggen, d'at
ze door booze droomen gekweld werd Ik
hob beproefd' haar gemist te stellen Ze
sprak maar, sprak maar door! Zo is
nu veel rustiger."
Dit zeggende gaf ze aan mijnbeer Davidot
d'en sleutel terug, dien hij liaar icderen
avond' ter hand stelde, als hij uitging om
nie't voor liet aanbreken van den dag terug
te keereii. Mijnheer Davidot, die genood
zaakt was door zijn bezigheden welke
niemand! wist heb, of had er ooit aan ge
dacht liet hem te vragen ied'eren nackb
uit to gaan, was niet zonder bezorgdheid
lonie. Louw's zuster, mevrouw Rei nose,
schreef den 24en November aan haar oud vs,
ds. en mevr. Louw van de Paarl
„Gij zult verlangend zijn, iéts to ven ne
men van de laatste levensuren op aarde van
uwen lieven jongen. Gisterochtend ging, ik
hem om ongeveer lialf elf zien en bleef etui
half uur bij' hem in zijn cel. Andries en Mi-
in waren biji me en hiji had' Mina a,l dien
tijd op zijn knie, Andries vlak naast hem
em hiji scheen zoo verheugd ons allen to
zien. Het was een zeer gelukkig half uur,
Hiji was zoo vroolijk en opgewekt, en sprak
over God.s grootss goedheid, die hem zooveel
goeds geschonken had „Dat gij liier zijl,
deze bloemen, dierbare brieven, de Bijbel
en 'boven aJk'a Zijne tegenwoordigheid,'' zei-
d'o hiji. En hij ging voort en vertelde van
den grooten viede en de liefde die hij in
zijn hart ge voel dé, een vrede, dien niets ver
storen kou; en toen hij' zweeg, zeulc ik:
„Ja, want ak Ilij stilt, wie kan dan beioc-
ïen,'' terwijl ik naar den tekst aan den
muur weeg. Toen men ons kwam zeggen
„licit is tijd," sprong hij zoo vroolijk op,
maar zeidé toen ontroerd'; „Wel zuster, dan
moet ik jou groet." Dat woord en de inwen
dige strijd' d'ien hij klaarblijkelijk voerde,
deden mijl pijn eu ik 'Seidc ..N-oen, niet
„•groet", alleen „tot weerziens", want Maan
dag of Dinsdag kom ik weer." Maar hij nam
lang eu loeder afscheid van de kinderen en
zeide, dat liet hem zoo speet dat Johan er
ui, t was en gaf ons toen zijn kopje als cc»
herinnering voor Joliau.
„Toen wij naar huis gingen, hoorden wij.
dat ar om half twaalf een vonnis op liet
marktplein zou uitgesproken, worden. Allen
waren verlangend tei weten, wie dc gevange
ne was en wij wachtten om den stoet voorbij
te zien trekken.
„Dapper, als een man, schreed' hij \ooit.
Rechtop) met vasten, on wankelbaren tred.
Zijn schoon gelaat was niet bleek. Slechts
enkele minuten duurde het voorlezen van
het vonnis -en toen ging hij terug; zijn geL
laatsklcur niet verbleekt, rijn fierheid met
verminderd hij was onveranderd.
„Thuis wachtten wij, in ademlooze span
ning op den terugkeer van mijn mail. lazen
liet ergste op zijn gelaat woorden ."aren
nan wel'ijil tb noodig.
„Doek er was nieil veel tijd te verliezen.
Dana (Kolbe) haastte zich om een laatste
maal voor Willie te bereiden, terwijl mijin
man naar liet stadhuis erugging om verlof
te vragen naar hem toe te gaan. Ifij kreeg
ih-cit en kwam. toen thuis om iets te eten en
nam mij om 2 uur met zich mee.
„Omstreeks 2 uur waren wij er (in de ge
vangenis) en vonden hem lustig bozig d'o
weinige zaken, die hij! gebruikt had, bii él-
kaar te pakken om ze in een doos door Boe-
zak naar huis te laten brengen.
„Toen 'do doos weg was, legde ik mijn ar
men om den gespui orden hals, en terwij' liiji
het hoofd op mijn sclioudéir legde, zeide ik
over hef lot van zijn moeder, oen ziekelijke
tachtigjarige, die liet. grootste gedeelte van
d'en dag sluimerde, maar soms uit haai' ge
voelloosheid gewekt werd' door zenuwachtige
aanvallen, die zich in oen onsamenhangend
gepraat en hevige huilbuien openhaarden.
„Ik dank u van ganscher harte," zeide
mijnbeer Davidot met een werkelijk dank
baren klank in zijn stem. „Heeft cle aanval
lang gedhurd
„Ongeveer een minuut of tien
„En," zeide Davidot met een zekere aar
zeling, „heeft zo vcpl gesproken? Hebt
u verstaan wat
„Niets d'un woorden zonder verband,'" viel
de jonge vrouw hem in de rede. „Zij ijlde.
Ze wist zelf niet waf ze zeide
Mijnheer Davidot was een klein, oud
mannetje, met een koddig uiterlijk, gebuid
in een jas, die tot den hals was dichtge
knoopt, en een hoed met b re ede randen op>
het hoofd.
Bij dc laatste woorden van Aliae beefde
hij, alsof deze hem een ongekend verdriet
veroorzaakten. Ilij* opnendc de lippen half
als om iets te vragen, maar hij zweeg, haal
de de schouders opi en opmude dé deur van
zijn woning.
Iu de lcanier, die door een lamp verlicht
werd, .sliep de moedea- fn lief groote ledi
kant, dat dt' liclft van het vertrek innam;
haar ivoorachtig gelaat was kalm, de adnn-
haling geregeld'; do gesloten oogen gotuh'-
o o1 o - o o o
den van da herkregen rust. Op het lange
breede gelaat schenen de diepe rimpels als
uit steen gehouwen. Deze vrouw was noo'i-
solioon geweest, maar men zag, dat onder
dit. omhulsel, door dé jaren en liet lijkten ver
welkt-, nog energie woond'e.
„Al ging ik ook in een dal der schaduw des
doods ik zal geen kwaad vreezen, want- Gij
zij't met mij., Uw .stok en Uw staf. die ver
troosten mij." Wijl zetten ons neer, mijn
man aan zijn rechter, ik aan zijn linkerkant.
„Uit al wat. bij sprak, bleek duidelijk zijn
vertrouwen in Je verdienste van Jezus, zijn
bereidheid om God fa ontmoeten, de liope
dar heerlijkheid
„Hij nam van allen afscheid (hij vermeld
de hunne namen) en zeide, dat- het hem
zoo speet, dat wij alleen zoo bedroefd zou
den zijn, maar wijnnoest-en „dit" beschouwen
als een overplanting slechts een stapi
„Voordat wij scheidden, knielden wij neer
eu 'baden samen. Hij begon toen volgdb
ik en mijn uian eindigde. Zoo „deden wij
hem uitgeleide" op zijn. korte reis naar liet
eeuwig tehuis
„Heb was een schoone morgen geweest,
maar om om-Jreck's 12 werd d'e lucht lang
zamerhand bewolkt. Tegen 2 uur werd het
een beetje stormachtig en er viel een fijn
mot'regentje. Tegen 3 uur 's middags lioor-
d'cn wiji een zacht gerommel in do verte. Do
zon scheen niet meer, hot scheen mij ioei
al-of de natuur ons hare deelneming wilde
betuigen.
„Bij onze hubelijke godsdienstoefening
lazen wij' gisteavond' Opienb. 21 en van
morgen 1 Tiiess. 4.
„Wiji namen don tekst uit dé doos, pn-e-
oic-s zooals zijn dmrbare banden licm er in
gelegd hadden en hingen hem vanmorgen op,
met „als Hiji stilt, wie zal dan beroeren" op
ons neerziende.
«iiïtavotsdto JJcdedec-IRnsren.
Engeland.
Barllett, het conservatieve parlementslid
voor Sheffield, is overleden aau de gevolgen
eener operatie.
Volgens dé Express" is het depaitement
van oorlog voornemens de cavalerie-regimen-
len te versterken met een vijfde escadron.
De nieuwe kruiser L o n d o n, die Vrijdag
morgen te zes uur Poitsmouih had verlaten,
om gedurende dertig uren oefeningen te hou
den is na vier uur moeten terugkeeren, daar
de machines niet op voldoende wijze wet kten.
F r a n k r ij k.
De lei iers van do republikeinsche rechter
zijde uit de Kamer, waaronder de heeren
Méline, Ribot, Poincaié a. hebben reeds
een begin gemaakt met de groote campagne,
welke met het oog op de aanstaande alge-
meene vei kiezingen gevoerd zal worden,
De vooi uilstrevende republikeinen zullen
een optoep tot het land richten en een
heel groot politiek banket organiseeren.
Duitschla nd.
De. Keizer heeft zes nieuwe ridders in de
Haar zoon bleef voor liaan staanhij be
schouwde haar lang, boog zich toen tot haar
over en kuste haar op het voorhoofd. Was
het verbeelding? Maar het sclie-en, dat, bij,
de aanraking van zijn lippen, de oudo
vrouw een onwillekeurige beweging maakte.
Hij richtte zich weca' opi, eenigszins b'eck.
Hij drukte levendig zijn handen toge-., het
gelaat en kwam weer op liet portaal. Dc
jonge vrouw was haar eigen woning binnen
gegaanmaar de- deur was open gebleven.
Misschien vermoedde se, dat haar buurman
nog terug vvild'e komen. En werkelijk kloi>
te mijnheer Davidot aan eu trad, na een
toestemmend antwoord' ontvangen te heb
ben, binnen.
„Nog eens, mevrouw Aliso, kom ik u be
danken. Overigens is hef de .laatste nm-ht
dien ik buiten 'stalis doorbreng, en voortaan
zal mijn moeder niet meer alleen zijn."
Maar Alise luisterde nauwelijks naar
hem. Zij was naar hét raam teruggegaan eu
luisterde, van daar ongeduldig naar liet
weeiklinkcn van een lang verwachten stap.
Davidot keek naar haar, alsof hij haar
ic-ts te zeggen liad' en tooh aarzelde hij om
to spreken. Vervolgens nam hij' een besluit,
zijn stem, die van nature waf ruw was, ver
zachtend
„Mevrouw, ik zal u wel onbescheiden
toeschijnen; maar u zij't altijd zoo goed voor
mij geweest, voor mijn moeder, dat het me
leed doet, ja, dat het me leed doet, ie zien
dat ii verdriet hebt."
A'lise maakte een hoogmoedige beweging:
„Wie zegt u, d'at ik verdriet heb?" zeido
ze bijna toornig.
(W*rdt vervolgd.)
