gi N, 55"" Jaargang. Vrijdag 21 Februari 1902. No. 10784. ,F rs, Kennisgeving', ALISE. LOOT i 0^5 UL BUITENLAND, L» i md i SCHIEOAMSCHE COURANT S) Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. L Prjjs per kwartaal: Voor S c h i e d am en V1 a a r d i n g e n fl. 1.25. Franco per post fl. 1.65. t Prigs per weckVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent. titter.' Afzonderlijke nummers 2 cent. ir. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur aan het bureau bezorgd zijn. Barcan Boterstraaf CS. Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zy innemen. Advertentiën tyj abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hu:t van zjjn gratis aan het Bureau te bekomen. In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde mdesertentil'n opgenomen tot den prijs van 40 cents per advertentie, bjj vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. latere. Telefoon ISo. 123. Inrichtingen welke gevaar, schede of hinder kunnen veroorznken. at van mijn mei van 4 :ns en mdenl :agen) t een uwers R, 1902, -Menl I No.' 1305 Van eieren tHOF* n. zelfde, rende zijn. i van, ;er en ■engd 12% Eiwit, -looze1 louw- zak: f 1.30 tej.ót- ir nog )epót- j prijs, voe-, schap. npeld t LOO,j IJV, BimGEMEESTCU UN WETHOUDERS VAN SCHIEDAM, Gezien het verzoek van W. KERSTEN om vergunning tut oprichting van een slacht plaats in liet pand aan de Noordmolonstraat no. 06, kadaster sectie A no. 1058. Gelet op do bepalingen der Hinderwet Doen te weten dut voormeld verzoek niet de bijlagen op de secretarie der gemeente is ter visio gelegd dat op Donderdag den Oden Rlaait as., des middags ten 12 ure, ten raadhuize gelegenheid zal wol don gegeven om bezwaren logen hot toe staan van dut verzoek in te brengen en die mondeling of schriftelijk toe te licluen en dat gedurende drie dagen vóór het tijdstip hierboven genoemd, op de vecieturie der gemeente, van de schriitusen, die ter zake mochten zijd ingekomen, kennis kan worden genomen. En is hiervan afkondiging geschied, waar liet behooit, den 20s'en Februari 1902. Burgemeester cn Wethouders van Schiedam, VERSTEEG. De secretaris WIJTEMA. A Ia BUK KM OVËKZICHT. SCHIEDAM, 20 Febr. 1902. ii i d - A f r i h a. Bennet Burleigh, de correspondent van de Daily Telegraph", seinde Maandag uit Pretoria Een aantal van de Wet's burgers, die door de laatste gecombineerde beweging van de Engelschen oostwaarts waren gedreven, heb ben getracht noordwaarts te ontsnappen over den spoorweg bij Greyiingstad. Gisternacht hebben de palrouiileerende gepantserde trei nen den vijand aangevallen en teiuggedreven. Gedurende de afgeloopen week hebben zich meer dan 80 Boeren overgegeven aan liet nieuwe corps gewezen burgers en Nationale Verkenners. De bewoners van de concentratie-kampen te Pietersburg en Heilbron zijn per spoor vervoerd naar nieuwe kwartieren aan de zeekust te Durban. Men meldt dat de Ia Ri-y zich weer hij Kemp aansluit. Ook deelt men mede dat et- alle drie maanden brieven van den heer Kruger bij de commando's komen. Nieuwe aanhangers uit de Kaapkolonie nemen de plaats in van de meeste Boeren die gevangen worden genomen. Een Boer behooreude tot de Wet's strijd macht, die vandaag gevangen is gemaakt, heeft aangeboden de geheime voorraadplaatsen met geweren en schietvoorraad van de Boeren aan te wijzen. Uit heit Fransoh, van J. LERMINA. iach-f IFF, f Ifti, sque,| li'», Act. Ie. i ure, i 1.37. i 31) Pogende van deze overwinning to genieten, was A-lise besloten weer tot hot gewone le ven terug to keeren. Zo was een paar uur tjes bij mevrouw Davidot gaan doorbrengen daar zij modelijden gevoelde met dongene, dien ze niet meer te vreezen had en sprak Jang met haar over haar zoon, haar erbar men voor iiem inroepende. Do oudo vrouw antwoordde niet, haar steelsgowijs opnemende, trachtte zij te be grijpen waarom Alise die verloren zaak be pleitte. ,,Zijt go bang, dat hij u Kwaad zal doen?" vroeg zij. „Mij V' vroeg Alise, huiverend bij dc ge dachte zich onwillekeurig ven-aden te heb ben. „In wolk opzicht? Dank zij den hemel, heb ik niets met de politie to maken." „Maar," hernam mevrouw Davidot, „als u zioli tegen hem te verdedigen licht, weet u dat ik bereid ben Alise liad gezwegen. Was het op haar ge laat to lezen, dat zc de vrouw van een moor denaar was 1 Do uren gingen voorhij. Alise ging naar haar kamer terug, stak de lamp aan en be gon to borduren. Twco dagen geleden had Gaston haar geschreven. Ze leed onder dit stilzwijgen, maar zc wilde liever niob ant woorden. Iedere dag die voorbij ging verze kerde zijn veiligheid. Ze had gezworen ge duldig to zijn, zij zou haar woord houden. Fouchó en O lendaal bevinden zich met ongeveer 100 man ten westen van Barkley- Oost. Fouchó moet invalide zijn hetzij ten gevolge van wonden of door een val van zijn paard. V' Lord Kitchener's maandrapport over Decem ber is evenals de vorige volkomen onbelang rijk. De opperbevelhebber verklaart daarin dat de strijdmachten der Boeren thans zijn nbeperkt" tot Oostelijk Transvaal, de Maga- liesbergen, het noord-oosten van den Vrijstaat en de Kaapkolonie ten noord-oosten van Kaapstad, alles dank zjj den blokhuizen. Verder zijn er slechts kleine commando's, welker getalsterkte aotibeteekenend" is en welker werkloosheid wijst op een steeds dalende be langstelling voor den nutteloozon strijd". Ten bewijze van deze bewering had loid Kitchener kunnen herinneren aan de reeks van berichten in het begin van deze maand losgekomen, die duidelijk bewijzen shoe werk loos" deze ïonbeteekenende" commando's in de Kaapkolonie en den Vrijstaat zijn. Kitchener kondigt den bouw aan van een blokhuizeolinie van Lambertsbaai over Cal- vinia naar Victoria-West aau deo Kaapschen spoorweg en hij vermeldt verder dat hij een onderzoek heelt ingesteld naar de oorzaken van de ramp bij Tweefontein, welke hij niet voldoende acht opgehelderd. V Jean Can óre, de welbekende en geestige Fransche oorlogscorrespondent, die tangen tijd uitmuntende schetsen van het Zuid-Afiikaan- =che oorlogsterrein heeft geschreven, maar nu in Frankrijk is teruggekeerd, bespreekt in de »Echo de Paris" da kwestie der Tians- vaalsche goudmgnen. Hij zegt, dat als een geschiedkundig feit nu we! voor ieder, die zich een nuchter oordeel kan en wil vormen, eindelijk vaststaat, dat deze oorlog om die mijnen is begonnen. In de tweede plaats bespreekt Cariöie de vraag, waarom de Boeren die mijnen, de oorzaak der verwoesting van hun land, niet vóór de ontruiming van Johannesburg ver nield hebben, wat, volgens zijn ervaring, door liet Engelsche leger zelf uit haal tegen de goudinijnzwenrlelaars met groot genoegen zoude zijn waargenomen. Hij verhaalt, hoe een Engelsch generaal bij den intocht in Johannesbuig uitriep »0 die stommelingen, wat een ezels Wij moeten er ter wille van die vervloekte goudsjacheiaais voor vechten en die Boeren zelf laten de mijnen met vrede. Zij verdienen waarachtig wat zjj krijgen Ten slotte zegt Carrère hoe hoofdzakelijk door het optreden van den Franscheu consul- generaal Aubert te Pietoiia voorkomen is, dat de mijnen verwoest zijn, wat tiij een geluk acht. Consul Aubert wees president Kruger en de door dezen reeds te vergeefs tot bedachtzaamheid aangespoorde heethoof den onder de jonge Boeren en de lersclie brigade op het onverstandige van een ver nieling. En zijn overtuigende argumenten, zijn herinnering aan de groote Fransche en üuitsche belangen bij de mijnen, zegepraal den. Men achtte de sympathie op het vaste land meer waard, dan de vernieling van goudmgnen, waaruit men toch geen schil let tje goud kon wegnemen. Eensklaps werd er geklopt. Aliso keek naar do dour, alsof zo door de pa nee! en heen kon zien. hoe do onbekende eruit zag, dien ze wantrouwde. Misschien was het dc lakei van Gaston. Nu 7.ou zo hem toch ondervra gen. Er werd harder geklopt. Ze opende do deur en deinsde verschrikt terug. Want ze kende dien man met de gal getronie, die haar man dien avond had mee gebracht „U, u hier?" zeide ze Jiuiverend. „Wat wi't u Vaucroix of Laverdière trad, zonder z.elfs do hand aan den hoed te brengen, haastig binnen, gooide dc deur mot zijn voet dicht en 7,eide op bruialen toon „Is Clairac hier?" Alise gevoelde dat ze wankelde: dat was het. verleden, dat weer opdook, dat verleden hetwelk ze dood waande, met die vrouw, daarginds in het ziekenhuis. En toen, of schoon zo niet angstig was, week zo erug voor dit bandictengelaat, welks ruwe stem dreigend streng klonk. Toch antwoordde ze stamelend: „Mijnheer Clairac, mijn echtgenoot, is niet thuis." „Niot thuis? Uitgegaan? Goed, dan zal ik wachten." En zonder oen uitnoodiging af tc wach ten, liet hij zich op een fauteuil vallen, die kraakte onder het gewicht van deze Tita nen-gestalte. Alise, die haar koelbloedigheid terug kreeg, staarde hem een oogcnblik aan. Dit was dus de man, die Gaston tot een misda- digei gemaakt liad die hem vau het recli- De Londensche correspondent van de sEcho de Paris" maakt bij de officieele statistiek betreflende de sterfte in de concentratie kampen de volgende schrijnende opmeikingen: De Engelschen moesten ten aanzien van het menschelijk geslacht de gevoelens van belangstelling toonen die zij jegens dieren aan den dag leggen. Vandaag is er bij het parlement een wetsontwerp ingediend, strek kende om wreedheid jegens wilde dieren in gevangenschap te vooi komen. »Zeer zeker zal het wetsontwerp beter ontvangen worden dan als het Boeren betrof. ïGisteren is een vischkoopman door den politierechter veroordeeld tot 3 pond boete wegens wreedheid, omdat hij karpers gedood had door verstikking, tengevolge waarvan zij natuurlijk hadden moeten lijden. »En de Bóeren-kinderen in de concen tratie-kampen Een krijgsgevangene vertelt aan de »N. R. Ct." By onze ambulance had zich een nurse aangesloten. Deze jonge dame schoor zich geregeld iederen morgen, dronk rum iri groote hoeveelheden, vloekte als een oude matroos, wist met muilen en paarden beter om te gaan dan menige man, had een zware bas stem en liep over de aaide als een dragonder. In dén woord een zeer bijzonder vrouws persoon. Voor den oorlog was zij onderwijzeres aan eene school geweest. Kort geleden echter zie ik tot mijn groote vei bazing in de Natal Mercuiy dut er te Durban zekere miss van Broegei van Pietoiia, aan boord van een stoomschip door sergeant Brooke der detectives van Duiban gearres teerd was en bij de airestatie bleek dat men niet met een vrouw, maar met een man iu vrouwririeederen te doen had. Voor het representee ren der zwakkere sekse werd hij tot een maand harden arbeid veroordeeld. De kisten en koflei s waren alle voorzien van vrouwskleederen en hij werd ook in het bezit gevonden van een brief van lord Kit chener betreflende verlof naar Europa, gea- adresseeid: Miss van Broegel. Ik verkeetde in woede toen ik dit las. Stel u voor dat men gedurende 4 maanden aan een man den eerbied betoond heeft die men verschul digd is aan de andere «ekse en voor hem iu nat weder tenten heeft opgpslagen enz. Maar, als ik hem nog eens ontmoet, zullen wij afrekenen. Wat plan er bij hem was, kan ik niet vatten. V Wij waren met het commando nabij Lhid- leyspooit. Ik lig onder de wagen te lezen Daar komt een jonge Boer. t> Dok ter", zegt hij, vtiet dokter nie allernet voor mij een paar spelden nie?" »Neen", zeg ik, nwat wil jij er mede doen?" »Oh, ek gaan trouw en mij bruid het nie garen nie om die bruidskleed te weik nie, nou mot ons hem zoo maar mit spelde vaststeek, dokter moet toch ook op die btuiiolt kom." Ik antwoord »Ja, ou vriend, ik zal daar wezen" en geef hem een dozijn veiligheids spelden die ik nog had. Dio bruiloft moest u gezien hebben. Wij te pad liatl afgeleid Toom kwam in haar op, de behoefte om" hem haar verachting iu hot gelaat te slingeren, 7.icli op hem te wre ken voor al de doorgestane kwellingen Er was een stilte geweest, die Vaucroix niet van streek had gebracht; hij draaide zijn duimen om met een zenuwachtigheid, die hij niet trachtte te verbergen. „Ik heb u gezegd, mijnheer," hernam Ali se kalm, „dat mijn echtgenoot niet thuis is. Het is nutteloos om te wachten hij zal niet terugkomen." Vaucroix sprong uit den stool op en haar recht in het gelaat ziend'e, zeide hij „Vaarom die leugen? Hij mag wezen waar hij wil, hij zal toch altijd terugkomen, van naclit, morgen Aliso richtte zich met waardigheid op. „Ik lieg niet, ik heb nog nooit gelogen. Ik zeg u, dat mijn echtgenoot voor verschei dene dagen op reis is." „Op reis?" riep de man uit., „maak dat anderen wijs, kleintje! Er zijn te veel ban den, die hem liier binden. Als u dat gelooft cn tocili is 't mogelijk u zijt te onnoo- zol en laat u alles wijsmaken." Deze gemeenzame toon, die iets bcsclier- meiids had, vertoornde dc jonge vrouw nog meer, die bijna boos antwoordde „In ieder geval zijn dat mijn zaken en niet de,uwe. Voor het laatst zeg ik u. dat ik alleen ben en mijn echtgenoot noch van avond, noeli morgen terugkomt on dat, bij gevolg Zij had de lamp genomen cn liep naar de deur, met het doel liom te laten vertrekken. „Dat wil zeggen," zeide Vaucroix op staande, „dat u mij do deur wijst komen in een hall afgebrand huis bij elkaar. Daar zitten de jonggetrouwden. Zij in een witte japon, van boven tot onder met spelden aan elkaar gehecht; zonder hoed, maar met een wit kapje en een paar groote veldschoe- neri. llij met een oud zwart pak, waarvan de broek ongeveer 15 cM. te kort was, alsook de mouwen van de jas, verder een paar dansschoenen en een roode das. Maar nu het (eest. Het diné bestond uit een gebraden varken met mieliespap en kaf- feibier en werd opgeluisterd door muziek van een harmonica. Fijn was het. Het mooiste was echter dat men op ongeveer 3 K.M, afstand hard aan het vechten was en de order kwam Alles uit tot versterking. Daar ging de bruidegom heen. Toen hij den volgenden morgen terug kwam, was zijn jonge schoone verdwenen. De Engelschen waren er 's avonds geweest en Imdden de familie kalmpjes meegenomen. Spanje. De ongeregeldheden te Barcelona. 't Is te Barcelona als te Triest, ook in Spanje beweert men, dat de anarchisten de troebelen verwekken, dat de anarchisten op de politie schieten, dat do anarchisten bar ricaden oprichten. Maar men weet toch zeer precies de redenen d'er werkstaking van de metaalbewerkers te Barcelona, men weet door Welke omstandigheden de andere werk lieden gemeenc zaa.k gemaakt hebben en waarom pl. m. 100,000 man liet werk hebben neergelegd. Indien men moet aannemen dat alleen de anarchisten de beweging in Span je op touw gezet hebben, dan mag, neen moet men erkennen, dat die anarchisten in Spanje almachtig zijn, dat zij' oen ontzaglij ke kracht ontwikkelen, want er is geen en kele geregelde partij, die 100,000 man in één dag zou weten bijten te brengen. Wan neer de gewone partijen daartoe niet in staat zijn, dan kunnen de anarchisten, die geïsoleerd zijn, die over geen hulpbronnen ■te beschikken hebben, zulks neg minder. Er moet dus iets anders zijn en dat andere moet de regeering flink onder de oogen zieu en stellen als een belangrijke quaestie, waarvan de oplossing urgent is. Uit de discussie, die in de Kamer gehou den is, blijkt dat do regeering de werksta king te Barcelona niet heeft kunnen voor zien, daar d'eze plotseling uitgebroken is en zich over allo beroepen met zulk een snel heid verspreid heeft, dat het denkbeeld van en revolutionnair complot dadelijk evenals in Oostenrijk ontstaan is. Maar terecht heeft Lerroux, republikoiusch afgevaardig de voor Barcelona, geconstateerd, dat de huidige algemcone staking slechts een inci dent is in den kolossalen strijd, sodort lang door do arbeiders begonnen en hij hoeft ook verklaard, dat allo regeer.ingen, die elkaar in Spanje opgevolgd zijn, verantwoordelijk zijn voor den toestand, daar zij hun plicht verzaakt hebben, door zich niet voldoendo bezig tc houden met dc sociale problemen. Wij golooven wel, dat Lerroux de quaes- „Mijuheor Op dit oogcnblik, niettegenstaande allen weerzin dien deze persoon haar inboezemde, vond zo het niet ongeschikt, dat hij geko men was. Het was de laatste tegenstander dio voor haar opdoemde en volgens haar oordeel de minst gevaarlijke van allen. Vaucroix zag haar aan. Hij was een goed gelaatkundige. Zeker, zij loog niet. Claiiae liad haar wat op dc mouw gespeld, om er vandoor te kunnen gaan. Maar Vaucroix had geen tijd, haar dit uit tc leggen. „Het zij zoo!" zeide hij. „Op reis dus, waarheen Alise besefte vlug de onmogelijkheid, om dit te zeggen deze man zou Gaston hij zijn beschermer opzoeken „Ik weet niet waar mijn echtgenoot is," verklaarde ze met opgeheven hoofd, om haar leugen te verbergen. Vaucroix scheen een oogcnblik na tc den ken vervolgens zeide hij op don natuurlijk- sten toon van dc wereld „Dat vreesde ik alik had ook een brief geschrevenliet is dringend noodig, dat liiji dien ontvangt U wilt hom dien wel doen toekomen, niet waar?" Hij had een papier uit den zak genomen. De grootste strikken zijn de beste. Alise dacht niet na en denkende zich van haar onaaiigcnamen bezoeker te bevrijden, zei ze „Ik zal or mij mede belasten u kunt op mij rekenen Vaucroix barstte in lachen uit: „Eli zoocven wist u niet, waar hij was Ziet ge, kleintje, tegen zulke oude wolven als ik zijl ge niet opgewassen. Maar," voeg de hij erbij, zijn gelaat dicht bij dat van do tio gesteld hoeft, zooals zij behoort gesteld te worden. D'o regeering heeft ongetwijfeld tot plicht de orde door alle middelen te handhaven, zij kan niet toelaten, dat de volksleiders door geweld hun pïannen trach ten te verwezenlijken, zij moet zooveel mo gelijk uitbarstingen zien te voorkomen, trachten aan de verschillen, tusschen kapi taal en arbeid bestaande, die heftigheid tc ontnemen, die ons anders tot een socialen oorlog zal voeren, maar voornamelijk iu Spanje zijn allo regecringen, zoowel die van den liberalen Sagasta als die van de conser vatieve Silvola en Azearraga in dit opzicht in haai- plicht te kort geschoten. Sagasta heeft Dinsdag in de Kanier ge zegd, dat zijn Kabinet 600 werkstakingen waaronder 170 belangrijke, opgelost had. Er zijn dus 600 werkstakingen geweest sedert de liberalen aan hot bewind zijn gekomen, d w. z. in nog geen jaar tijds. Dit alleen is een krachtig argument tegen dc politiek van Sagasta, dit alleen bewijst, dat hij on machtig is geweest, den toestand liein dooi de conservatieven nagelaten, krachtdadig te vei beteren, dit alleen bewijst, dat de toe stand der arbeiders in Spanje ellendig is en dat niets gedaan is om dien te verbeteren. En hoe nog heeft do liberale regeering do 600 werkstakingen opgelost? Op dezelfde wijze waarop zij' nu die te Barcelona tracht te beëindigen door het, afkondigen van den staat van beleg, door haar toevlucht te ne men tot die middelen, welke de liberalen steeds aan Silvela verweten, toen zij in de oppositie waren. Indien men zijn hulp moet gaan zoeken bij de gewapende macht 0111 de orde in do straten to handhaven, clan doet diit niets dan verbittering ontstaan bij liet volk en liet heeft dikwijls sledlils tot resultaat die troebelen te veranderen in revolutie. V* Telefonisch is uit Barcelona te Madrid door de ïlmparcia!" bericht oi tvangen dat er ie Subadel! en Tarrasa ernstige dingen zijn ge beurd, maar dal hel. wegens de censuur, onmogelijk is ze bekend te maken. Te Hosta Fianca is er ook een ernstige botsing ge weest. De stakers hadden barricades opge worpen en de troepen voerden een charge uit met de bajonet. Tal van weiklieden zijn ge kwetst. De universiteit en alle scholen zijn gesloten. Alle hoofden van werkliedenver- eenigingen zjjn gevangen gezet. flemeogiic ücdcdccltngcn. Engeland. Op de vergadering van het algemeen be stuur van de National Liberal Federation was"' gisteren een drukke opkomst van gedele geerden. Er werd een motie voorgesteld door het uitvoerend bestuur waarbij de politiek van onvoorwaardelijke overgave veroordeeld en veiklaard werd dat eea op regelmatige wijze tot stand gebrachte vrede, voortvloeiende uit een behoorlijke regeling, noodzakelijk was voor de toekomstige bevrediging en veiligheid arme vrouw brengende, „ik wil, hoor me good, ik wil uw echtgenoot dadelijk zien, of „U zult me vermoorden misschien?" zeide Alise koeltjes. Heb woord was liaar onwillekeurig ont snapt; al liaar hoimolijke afschuw was ge legd in die paar woorden. „Aha!" zeide de man, terwijl hij een stap achteruit trad. „We kennen de geschiedenis dus? Die stommerik! Zulke dingen aan vrouwen te vertellen!" Aliso had haar onvoorzichtigheid inge zien zo trachtte zich tc verdedigen „Wat bedoelt u? Ik weet niets Als ik u dat zeide, dan was het, omdat u op zoo'u dreigenden toon tot mij spraakt Alise praatte zich vast. „Geen praatjes u verliest uw tijd en doet mij den mijne verliezen, die kostbaar der is dan de uwe, dat verzeker ik u. Als ik Clairac moet spreken, on spoedig ook, dan is dat juist over de zaak iu kwestie. Wij hebben," zcido hij, met een belcekenisvol gebaar de hand aan do keel brengende, „ge meenschappelijke belangenzeg waar ik hem vinden kan. Ik ben niet van plan hem tc conipmioittecren, wees daarvan verze kerd, de rest schenk ik u Aliso, die terecht wantrouwig was. zou zich liever hebben laten dooden, dan hem zijn zin te geven. Wordt vervolgd.) IANÏ I'

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1902 | | pagina 1