gi
N,
55"" Jaargang.
Vrijdag 21 Februari 1902.
No. 10784.
,F
rs,
Kennisgeving',
ALISE.
LOOT i
0^5
UL
BUITENLAND,
L»
i
md i
SCHIEOAMSCHE COURANT
S) Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
L Prjjs per kwartaal: Voor S c h i e d am en V1 a a r d i n g e n fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
t Prigs per weckVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
titter.' Afzonderlijke nummers 2 cent.
ir. Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
Barcan Boterstraaf CS.
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zy
innemen.
Advertentiën tyj abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hu:t
van zjjn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde mdesertentil'n opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bjj vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. Telefoon ISo. 123.
Inrichtingen welke gevaar, schede of
hinder kunnen veroorznken.
at van
mijn
mei
van 4
:ns en
mdenl
:agen)
t een
uwers
R,
1902,
-Menl
I No.'
1305
Van
eieren
tHOF*
n.
zelfde,
rende
zijn.
i van,
;er en
■engd
12%
Eiwit,
-looze1
louw-
zak:
f 1.30
tej.ót-
ir nog
)epót- j
prijs,
voe-,
schap.
npeld
t
LOO,j
IJV,
BimGEMEESTCU UN WETHOUDERS VAN SCHIEDAM,
Gezien het verzoek van W. KERSTEN om
vergunning tut oprichting van een slacht
plaats in liet pand aan de Noordmolonstraat
no. 06, kadaster sectie A no. 1058.
Gelet op do bepalingen der Hinderwet
Doen te weten
dut voormeld verzoek niet de bijlagen op de
secretarie der gemeente is ter visio gelegd
dat op Donderdag den Oden Rlaait as., des
middags ten 12 ure, ten raadhuize gelegenheid
zal wol don gegeven om bezwaren logen hot toe
staan van dut verzoek in te brengen en die
mondeling of schriftelijk toe te licluen en
dat gedurende drie dagen vóór het tijdstip
hierboven genoemd, op de vecieturie der gemeente,
van de schriitusen, die ter zake mochten zijd
ingekomen, kennis kan worden genomen.
En is hiervan afkondiging geschied, waar liet
behooit, den 20s'en Februari 1902.
Burgemeester cn Wethouders van Schiedam,
VERSTEEG.
De secretaris
WIJTEMA.
A Ia BUK KM OVËKZICHT.
SCHIEDAM, 20 Febr. 1902.
ii i d - A f r i h a.
Bennet Burleigh, de correspondent van de
Daily Telegraph", seinde Maandag uit
Pretoria
Een aantal van de Wet's burgers, die door
de laatste gecombineerde beweging van de
Engelschen oostwaarts waren gedreven, heb
ben getracht noordwaarts te ontsnappen over
den spoorweg bij Greyiingstad. Gisternacht
hebben de palrouiileerende gepantserde trei
nen den vijand aangevallen en teiuggedreven.
Gedurende de afgeloopen week hebben zich
meer dan 80 Boeren overgegeven aan liet
nieuwe corps gewezen burgers en Nationale
Verkenners.
De bewoners van de concentratie-kampen
te Pietersburg en Heilbron zijn per spoor
vervoerd naar nieuwe kwartieren aan de
zeekust te Durban.
Men meldt dat de Ia Ri-y zich weer hij
Kemp aansluit. Ook deelt men mede dat et-
alle drie maanden brieven van den heer
Kruger bij de commando's komen. Nieuwe
aanhangers uit de Kaapkolonie nemen de
plaats in van de meeste Boeren die gevangen
worden genomen.
Een Boer behooreude tot de Wet's strijd
macht, die vandaag gevangen is gemaakt,
heeft aangeboden de geheime voorraadplaatsen
met geweren en schietvoorraad van de Boeren
aan te wijzen.
Uit heit Fransoh, van J. LERMINA.
iach-f
IFF,
f
Ifti,
sque,|
li'»,
Act.
Ie.
i ure, i
1.37. i
31)
Pogende van deze overwinning to genieten,
was A-lise besloten weer tot hot gewone le
ven terug to keeren. Zo was een paar uur
tjes bij mevrouw Davidot gaan doorbrengen
daar zij modelijden gevoelde met dongene,
dien ze niet meer te vreezen had en sprak
Jang met haar over haar zoon, haar erbar
men voor iiem inroepende.
Do oudo vrouw antwoordde niet, haar
steelsgowijs opnemende, trachtte zij te be
grijpen waarom Alise die verloren zaak be
pleitte.
,,Zijt go bang, dat hij u Kwaad zal doen?"
vroeg zij.
„Mij V' vroeg Alise, huiverend bij dc ge
dachte zich onwillekeurig ven-aden te heb
ben. „In wolk opzicht? Dank zij den hemel,
heb ik niets met de politie to maken."
„Maar," hernam mevrouw Davidot, „als
u zioli tegen hem te verdedigen licht, weet
u dat ik bereid ben
Alise liad gezwegen. Was het op haar ge
laat to lezen, dat zc de vrouw van een moor
denaar was 1
Do uren gingen voorhij. Alise ging naar
haar kamer terug, stak de lamp aan en be
gon to borduren. Twco dagen geleden had
Gaston haar geschreven. Ze leed onder dit
stilzwijgen, maar zc wilde liever niob ant
woorden. Iedere dag die voorbij ging verze
kerde zijn veiligheid. Ze had gezworen ge
duldig to zijn, zij zou haar woord houden.
Fouchó en O lendaal bevinden zich met
ongeveer 100 man ten westen van Barkley-
Oost. Fouchó moet invalide zijn hetzij ten
gevolge van wonden of door een val van
zijn paard.
V'
Lord Kitchener's maandrapport over Decem
ber is evenals de vorige volkomen onbelang
rijk. De opperbevelhebber verklaart daarin
dat de strijdmachten der Boeren thans zijn
nbeperkt" tot Oostelijk Transvaal, de Maga-
liesbergen, het noord-oosten van den Vrijstaat
en de Kaapkolonie ten noord-oosten van
Kaapstad, alles dank zjj den blokhuizen. Verder
zijn er slechts kleine commando's, welker
getalsterkte aotibeteekenend" is en welker
werkloosheid wijst op een steeds dalende be
langstelling voor den nutteloozon strijd".
Ten bewijze van deze bewering had loid
Kitchener kunnen herinneren aan de reeks
van berichten in het begin van deze maand
losgekomen, die duidelijk bewijzen shoe werk
loos" deze ïonbeteekenende" commando's in
de Kaapkolonie en den Vrijstaat zijn.
Kitchener kondigt den bouw aan van een
blokhuizeolinie van Lambertsbaai over Cal-
vinia naar Victoria-West aau deo Kaapschen
spoorweg en hij vermeldt verder dat hij een
onderzoek heelt ingesteld naar de oorzaken
van de ramp bij Tweefontein, welke hij niet
voldoende acht opgehelderd.
V
Jean Can óre, de welbekende en geestige
Fransche oorlogscorrespondent, die tangen tijd
uitmuntende schetsen van het Zuid-Afiikaan-
=che oorlogsterrein heeft geschreven, maar
nu in Frankrijk is teruggekeerd, bespreekt in
de »Echo de Paris" da kwestie der Tians-
vaalsche goudmgnen. Hij zegt, dat als een
geschiedkundig feit nu we! voor ieder, die
zich een nuchter oordeel kan en wil vormen,
eindelijk vaststaat, dat deze oorlog om die
mijnen is begonnen.
In de tweede plaats bespreekt Cariöie de
vraag, waarom de Boeren die mijnen, de
oorzaak der verwoesting van hun land, niet
vóór de ontruiming van Johannesburg ver
nield hebben, wat, volgens zijn ervaring, door
liet Engelsche leger zelf uit haal tegen de
goudinijnzwenrlelaars met groot genoegen
zoude zijn waargenomen. Hij verhaalt, hoe
een Engelsch generaal bij den intocht in
Johannesbuig uitriep »0 die stommelingen,
wat een ezels Wij moeten er ter wille van
die vervloekte goudsjacheiaais voor vechten
en die Boeren zelf laten de mijnen met vrede.
Zij verdienen waarachtig wat zjj krijgen
Ten slotte zegt Carrère hoe hoofdzakelijk
door het optreden van den Franscheu consul-
generaal Aubert te Pietoiia voorkomen is,
dat de mijnen verwoest zijn, wat tiij een
geluk acht. Consul Aubert wees president
Kruger en de door dezen reeds te vergeefs
tot bedachtzaamheid aangespoorde heethoof
den onder de jonge Boeren en de lersclie
brigade op het onverstandige van een ver
nieling. En zijn overtuigende argumenten,
zijn herinnering aan de groote Fransche en
üuitsche belangen bij de mijnen, zegepraal
den. Men achtte de sympathie op het vaste
land meer waard, dan de vernieling van
goudmgnen, waaruit men toch geen schil
let tje goud kon wegnemen.
Eensklaps werd er geklopt. Aliso keek
naar do dour, alsof zo door de pa nee! en heen
kon zien. hoe do onbekende eruit zag, dien
ze wantrouwde. Misschien was het dc lakei
van Gaston. Nu 7.ou zo hem toch ondervra
gen.
Er werd harder geklopt.
Ze opende do deur en deinsde verschrikt
terug. Want ze kende dien man met de gal
getronie, die haar man dien avond had mee
gebracht
„U, u hier?" zeide ze Jiuiverend. „Wat
wi't u
Vaucroix of Laverdière trad, zonder z.elfs
do hand aan den hoed te brengen, haastig
binnen, gooide dc deur mot zijn voet dicht
en 7,eide op bruialen toon
„Is Clairac hier?"
Alise gevoelde dat ze wankelde: dat was
het. verleden, dat weer opdook, dat verleden
hetwelk ze dood waande, met die vrouw,
daarginds in het ziekenhuis. En toen, of
schoon zo niet angstig was, week zo erug
voor dit bandictengelaat, welks ruwe stem
dreigend streng klonk.
Toch antwoordde ze stamelend:
„Mijnheer Clairac, mijn echtgenoot, is
niet thuis."
„Niot thuis? Uitgegaan? Goed, dan
zal ik wachten."
En zonder oen uitnoodiging af tc wach
ten, liet hij zich op een fauteuil vallen, die
kraakte onder het gewicht van deze Tita
nen-gestalte.
Alise, die haar koelbloedigheid terug
kreeg, staarde hem een oogcnblik aan. Dit
was dus de man, die Gaston tot een misda-
digei gemaakt liad die hem vau het recli-
De Londensche correspondent van de sEcho
de Paris" maakt bij de officieele statistiek
betreflende de sterfte in de concentratie
kampen de volgende schrijnende opmeikingen:
De Engelschen moesten ten aanzien van
het menschelijk geslacht de gevoelens van
belangstelling toonen die zij jegens dieren
aan den dag leggen. Vandaag is er bij het
parlement een wetsontwerp ingediend, strek
kende om wreedheid jegens wilde dieren in
gevangenschap te vooi komen.
»Zeer zeker zal het wetsontwerp beter
ontvangen worden dan als het Boeren betrof.
ïGisteren is een vischkoopman door den
politierechter veroordeeld tot 3 pond boete
wegens wreedheid, omdat hij karpers gedood
had door verstikking, tengevolge waarvan zij
natuurlijk hadden moeten lijden.
»En de Bóeren-kinderen in de concen
tratie-kampen
Een krijgsgevangene vertelt aan de »N.
R. Ct."
By onze ambulance had zich een nurse
aangesloten. Deze jonge dame schoor zich
geregeld iederen morgen, dronk rum iri groote
hoeveelheden, vloekte als een oude matroos,
wist met muilen en paarden beter om te
gaan dan menige man, had een zware bas
stem en liep over de aaide als een dragonder.
In dén woord een zeer bijzonder vrouws
persoon. Voor den oorlog was zij onderwijzeres
aan eene school geweest.
Kort geleden echter zie ik tot mijn groote
vei bazing in de Natal Mercuiy dut er te
Durban zekere miss van Broegei van Pietoiia,
aan boord van een stoomschip door sergeant
Brooke der detectives van Duiban gearres
teerd was en bij de airestatie bleek dat men
niet met een vrouw, maar met een man iu
vrouwririeederen te doen had. Voor het
representee ren der zwakkere sekse werd hij
tot een maand harden arbeid veroordeeld.
De kisten en koflei s waren alle voorzien
van vrouwskleederen en hij werd ook in het
bezit gevonden van een brief van lord Kit
chener betreflende verlof naar Europa, gea-
adresseeid: Miss van Broegel. Ik verkeetde
in woede toen ik dit las. Stel u voor dat
men gedurende 4 maanden aan een man
den eerbied betoond heeft die men verschul
digd is aan de andere «ekse en voor hem iu
nat weder tenten heeft opgpslagen enz. Maar,
als ik hem nog eens ontmoet, zullen wij
afrekenen.
Wat plan er bij hem was, kan ik niet
vatten.
V
Wij waren met het commando nabij Lhid-
leyspooit. Ik lig onder de wagen te lezen
Daar komt een jonge Boer. t> Dok ter", zegt
hij, vtiet dokter nie allernet voor mij een
paar spelden nie?" »Neen", zeg ik, nwat
wil jij er mede doen?" »Oh, ek gaan trouw
en mij bruid het nie garen nie om die
bruidskleed te weik nie, nou mot ons hem
zoo maar mit spelde vaststeek, dokter moet
toch ook op die btuiiolt kom."
Ik antwoord »Ja, ou vriend, ik zal daar
wezen" en geef hem een dozijn veiligheids
spelden die ik nog had.
Dio bruiloft moest u gezien hebben. Wij
te pad liatl afgeleid Toom kwam in haar
op, de behoefte om" hem haar verachting iu
hot gelaat te slingeren, 7.icli op hem te wre
ken voor al de doorgestane kwellingen
Er was een stilte geweest, die Vaucroix
niet van streek had gebracht; hij draaide
zijn duimen om met een zenuwachtigheid,
die hij niet trachtte te verbergen.
„Ik heb u gezegd, mijnheer," hernam Ali
se kalm, „dat mijn echtgenoot niet thuis is.
Het is nutteloos om te wachten hij zal niet
terugkomen."
Vaucroix sprong uit den stool op en haar
recht in het gelaat ziend'e, zeide hij
„Vaarom die leugen? Hij mag wezen
waar hij wil, hij zal toch altijd terugkomen,
van naclit, morgen
Aliso richtte zich met waardigheid op.
„Ik lieg niet, ik heb nog nooit gelogen.
Ik zeg u, dat mijn echtgenoot voor verschei
dene dagen op reis is."
„Op reis?" riep de man uit., „maak dat
anderen wijs, kleintje! Er zijn te veel ban
den, die hem liier binden. Als u dat gelooft
cn tocili is 't mogelijk u zijt te onnoo-
zol en laat u alles wijsmaken."
Deze gemeenzame toon, die iets bcsclier-
meiids had, vertoornde dc jonge vrouw nog
meer, die bijna boos antwoordde
„In ieder geval zijn dat mijn zaken en
niet de,uwe. Voor het laatst zeg ik u. dat
ik alleen ben en mijn echtgenoot noch van
avond, noeli morgen terugkomt on dat,
bij gevolg
Zij had de lamp genomen cn liep naar de
deur, met het doel liom te laten vertrekken.
„Dat wil zeggen," zeide Vaucroix op
staande, „dat u mij do deur wijst
komen in een hall afgebrand huis bij elkaar.
Daar zitten de jonggetrouwden. Zij in een
witte japon, van boven tot onder met spelden
aan elkaar gehecht; zonder hoed, maar met
een wit kapje en een paar groote veldschoe-
neri. llij met een oud zwart pak, waarvan
de broek ongeveer 15 cM. te kort was, alsook
de mouwen van de jas, verder een paar
dansschoenen en een roode das.
Maar nu het (eest. Het diné bestond uit
een gebraden varken met mieliespap en kaf-
feibier en werd opgeluisterd door muziek van
een harmonica. Fijn was het. Het mooiste
was echter dat men op ongeveer 3 K.M,
afstand hard aan het vechten was en de
order kwam Alles uit tot versterking.
Daar ging de bruidegom heen. Toen hij
den volgenden morgen terug kwam, was zijn
jonge schoone verdwenen. De Engelschen
waren er 's avonds geweest en Imdden de
familie kalmpjes meegenomen.
Spanje.
De ongeregeldheden te Barcelona.
't Is te Barcelona als te Triest, ook in
Spanje beweert men, dat de anarchisten de
troebelen verwekken, dat de anarchisten op
de politie schieten, dat do anarchisten bar
ricaden oprichten. Maar men weet toch zeer
precies de redenen d'er werkstaking van de
metaalbewerkers te Barcelona, men weet
door Welke omstandigheden de andere werk
lieden gemeenc zaa.k gemaakt hebben en
waarom pl. m. 100,000 man liet werk hebben
neergelegd. Indien men moet aannemen dat
alleen de anarchisten de beweging in Span
je op touw gezet hebben, dan mag, neen
moet men erkennen, dat die anarchisten in
Spanje almachtig zijn, dat zij' oen ontzaglij
ke kracht ontwikkelen, want er is geen en
kele geregelde partij, die 100,000 man in
één dag zou weten bijten te brengen. Wan
neer de gewone partijen daartoe niet in
staat zijn, dan kunnen de anarchisten, die
geïsoleerd zijn, die over geen hulpbronnen
■te beschikken hebben, zulks neg minder.
Er moet dus iets anders zijn en dat andere
moet de regeering flink onder de oogen
zieu en stellen als een belangrijke quaestie,
waarvan de oplossing urgent is.
Uit de discussie, die in de Kamer gehou
den is, blijkt dat do regeering de werksta
king te Barcelona niet heeft kunnen voor
zien, daar d'eze plotseling uitgebroken is en
zich over allo beroepen met zulk een snel
heid verspreid heeft, dat het denkbeeld van
en revolutionnair complot dadelijk evenals
in Oostenrijk ontstaan is. Maar terecht
heeft Lerroux, republikoiusch afgevaardig
de voor Barcelona, geconstateerd, dat de
huidige algemcone staking slechts een inci
dent is in den kolossalen strijd, sodort lang
door do arbeiders begonnen en hij hoeft ook
verklaard, dat allo regeer.ingen, die elkaar
in Spanje opgevolgd zijn, verantwoordelijk
zijn voor den toestand, daar zij hun plicht
verzaakt hebben, door zich niet voldoendo
bezig tc houden met dc sociale problemen.
Wij golooven wel, dat Lerroux de quaes-
„Mijuheor
Op dit oogcnblik, niettegenstaande allen
weerzin dien deze persoon haar inboezemde,
vond zo het niet ongeschikt, dat hij geko
men was. Het was de laatste tegenstander
dio voor haar opdoemde en volgens haar
oordeel de minst gevaarlijke van allen.
Vaucroix zag haar aan. Hij was een goed
gelaatkundige. Zeker, zij loog niet. Claiiae
liad haar wat op dc mouw gespeld, om er
vandoor te kunnen gaan. Maar Vaucroix
had geen tijd, haar dit uit tc leggen.
„Het zij zoo!" zeide hij. „Op reis dus,
waarheen
Alise besefte vlug de onmogelijkheid, om
dit te zeggen deze man zou Gaston hij zijn
beschermer opzoeken
„Ik weet niet waar mijn echtgenoot is,"
verklaarde ze met opgeheven hoofd, om haar
leugen te verbergen.
Vaucroix scheen een oogcnblik na tc den
ken vervolgens zeide hij op don natuurlijk-
sten toon van dc wereld
„Dat vreesde ik alik had ook een brief
geschrevenliet is dringend noodig, dat liiji
dien ontvangt U wilt hom dien wel doen
toekomen, niet waar?"
Hij had een papier uit den zak genomen.
De grootste strikken zijn de beste. Alise
dacht niet na en denkende zich van haar
onaaiigcnamen bezoeker te bevrijden, zei ze
„Ik zal or mij mede belasten u kunt op
mij rekenen
Vaucroix barstte in lachen uit:
„Eli zoocven wist u niet, waar hij was
Ziet ge, kleintje, tegen zulke oude wolven
als ik zijl ge niet opgewassen. Maar," voeg
de hij erbij, zijn gelaat dicht bij dat van do
tio gesteld hoeft, zooals zij behoort gesteld
te worden. D'o regeering heeft ongetwijfeld
tot plicht de orde door alle middelen te
handhaven, zij kan niet toelaten, dat de
volksleiders door geweld hun pïannen trach
ten te verwezenlijken, zij moet zooveel mo
gelijk uitbarstingen zien te voorkomen,
trachten aan de verschillen, tusschen kapi
taal en arbeid bestaande, die heftigheid tc
ontnemen, die ons anders tot een socialen
oorlog zal voeren, maar voornamelijk iu
Spanje zijn allo regecringen, zoowel die van
den liberalen Sagasta als die van de conser
vatieve Silvola en Azearraga in dit opzicht
in haai- plicht te kort geschoten.
Sagasta heeft Dinsdag in de Kanier ge
zegd, dat zijn Kabinet 600 werkstakingen
waaronder 170 belangrijke, opgelost had. Er
zijn dus 600 werkstakingen geweest sedert
de liberalen aan hot bewind zijn gekomen,
d w. z. in nog geen jaar tijds. Dit alleen is
een krachtig argument tegen dc politiek
van Sagasta, dit alleen bewijst, dat hij on
machtig is geweest, den toestand liein dooi
de conservatieven nagelaten, krachtdadig te
vei beteren, dit alleen bewijst, dat de toe
stand der arbeiders in Spanje ellendig is en
dat niets gedaan is om dien te verbeteren.
En hoe nog heeft do liberale regeering do
600 werkstakingen opgelost? Op dezelfde
wijze waarop zij' nu die te Barcelona tracht
te beëindigen door het, afkondigen van den
staat van beleg, door haar toevlucht te ne
men tot die middelen, welke de liberalen
steeds aan Silvela verweten, toen zij in de
oppositie waren.
Indien men zijn hulp moet gaan zoeken
bij de gewapende macht 0111 de orde in do
straten to handhaven, clan doet diit niets
dan verbittering ontstaan bij liet volk en
liet heeft dikwijls sledlils tot resultaat die
troebelen te veranderen in revolutie.
V*
Telefonisch is uit Barcelona te Madrid door
de ïlmparcia!" bericht oi tvangen dat er ie
Subadel! en Tarrasa ernstige dingen zijn ge
beurd, maar dal hel. wegens de censuur,
onmogelijk is ze bekend te maken. Te Hosta
Fianca is er ook een ernstige botsing ge
weest. De stakers hadden barricades opge
worpen en de troepen voerden een charge uit
met de bajonet. Tal van weiklieden zijn ge
kwetst. De universiteit en alle scholen zijn
gesloten. Alle hoofden van werkliedenver-
eenigingen zjjn gevangen gezet.
flemeogiic ücdcdccltngcn.
Engeland.
Op de vergadering van het algemeen be
stuur van de National Liberal Federation was"'
gisteren een drukke opkomst van gedele
geerden. Er werd een motie voorgesteld door
het uitvoerend bestuur waarbij de politiek
van onvoorwaardelijke overgave veroordeeld
en veiklaard werd dat eea op regelmatige
wijze tot stand gebrachte vrede, voortvloeiende
uit een behoorlijke regeling, noodzakelijk was
voor de toekomstige bevrediging en veiligheid
arme vrouw brengende, „ik wil, hoor me
good, ik wil uw echtgenoot dadelijk zien,
of
„U zult me vermoorden misschien?"
zeide Alise koeltjes.
Heb woord was liaar onwillekeurig ont
snapt; al liaar hoimolijke afschuw was ge
legd in die paar woorden.
„Aha!" zeide de man, terwijl hij een stap
achteruit trad. „We kennen de geschiedenis
dus? Die stommerik! Zulke dingen aan
vrouwen te vertellen!"
Aliso had haar onvoorzichtigheid inge
zien zo trachtte zich tc verdedigen
„Wat bedoelt u? Ik weet niets Als
ik u dat zeide, dan was het, omdat u op
zoo'u dreigenden toon tot mij spraakt
Alise praatte zich vast.
„Geen praatjes u verliest uw tijd en
doet mij den mijne verliezen, die kostbaar
der is dan de uwe, dat verzeker ik u. Als ik
Clairac moet spreken, on spoedig ook, dan
is dat juist over de zaak iu kwestie. Wij
hebben," zcido hij, met een belcekenisvol
gebaar de hand aan do keel brengende, „ge
meenschappelijke belangenzeg waar ik
hem vinden kan. Ik ben niet van plan hem
tc conipmioittecren, wees daarvan verze
kerd, de rest schenk ik u
Aliso, die terecht wantrouwig was. zou
zich liever hebben laten dooden, dan hem
zijn zin te geven.
Wordt vervolgd.)
IANÏ
I'