IN
56'" jaargang.
Vrijdag 23 Mei 1902.
No. 10858
te
aüt
De zaaiende hand.
Kennisgeving.
rr$
Si
TJÏ}N Ij A NI>
wi.
V
SCHIEO AMSCHE COURANT
OVEB
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaals Voor Schiedam en Vlaardingen fi. '1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prgs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen lü cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BurcsuBtotcrstraat 68.
ir hillijl
No.f
Prjjs der Adven en tien Van 1t) tegels 11. 0.92 lento»- ie-,
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaat- die
innemen.
Advertentiën bq abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven ine
van zijn gratis aan hel Bureau te bekomen.
In de nummers, die Din s d ag-en Zaterdagavond verschijnen, v/or ei
zoogenaamde telaim» mdmtxrematiSa opgenomen tot den prijs van 'm
per advertentie, bij vooruitbetaling san het Bureau te voldoen
latere, telefoon Wo. (23
Inrichtingen welke gevaar, schade of
iilnder hunnen veroorzaken.
SAJt
58
d
if. Ef»
1.25
enisen
f 0.25.
IÜILL
'-uctei
M.50
igstuk
1 0.65
ion es
r O.OÖ,
dar'p
f0.3ö,
in dl
RINK,
di uk,
ir, en
in
!0 Cl.
2 90,
1.50
090
aegie,
250.
ragen
2.90.
2.90,
3.50.
2.50,
,meU
1.50.
2.40.
en en
0.35
BUUQE MEESTER EN WETHOUDERS
van Schiedam,
Gelet op de bepalingen der Hinderwet
Geven kennis aan do ingezetenen dat op heden
aan de fit-ma II. JANSEN Co. en hare recht-
veikrijgeriden vergunning veileend is tot op
richting van een distilleerderij, in liet pand
staande aan de Zijlstraut no, 10, kadaster sectie
A no. 574.
Schiedam, den 22sten Mei 1902.
Burgemeester en Wethouders voornoemd
VERSTEEG.
Be Secretaris
W IJ TEM A
ALCEWKSSSf ©VKK'SlGlI'r,
SCHIEDAM, 22 Mei 1902.
Suld-ifrl ka,
PRETORIA, 21 Mei.
Zes gemachtigden, door de conferentie te
Veieeniging gekozen, met inbegrip van leden
der beide regeeririgen, De Ia Reij en De Wet,
en acht secretarissen, zijn Zondag hier aan
gekomen. Zij hebben een huis betrokken
naast ICitchenei's residentie.
Milnev is gisteren hier aangekomen.
De heer Bennet Burleigh geeft in de
^jDaily Telegraph" een verslag over de krijgs
verrichtingen. Omtrent de operaties tegen
Beijers in het N. van Transvaal (in't voorbij
gaan zij opgemerkt dat de Jingo dezen
Boerengeneraal quahficeert als rule zie! van
de onrust en hel bloedvergieten in het N
van Transvaal") schrijft de correspondent
o. a.
Den 27en Maart ging Colenbrander met
500 man van het le Kitchener's Vechtver-
kenners, zjjn eigen korps, uit Krugersdorp
op weg. Aleer dan de helft van zijn man
schappen had geen paarden en moest loopen.
Van de 240 paarden, die de colonne had,
hadden er velen den kwaden droes. Tiou-
wens bjjnn bij elke colonne gaan een groot
nathal soldaten te voet, uit gebrek aan paarden
De coirespoDdent vindt het schande, dat er
in de garnizoeren en op de posten, waar de
dieren van weinig nut zijn, toch zooveel
paarden worden gehouden, terwjjl de drijf-
kolonries er te weinig hebben.
Den 22en Maart kwam Colenbrander te
Nauwpoort aan. Daar voegden zich 250
N'orthamptons en wat minde,r vau liet Wilts-
regiment bij hem. Zoo ging men op den
trein en den 30en was men te Pietersburg.
kreeg Colenbrander nieuwe versteikin
gen en denzelfderi avond trok de expeditie
er op uit. Bij de colonne bevonden zich 150
Nationale Vei kenners, ongevepr 100 man van
Boman
VAN
IDA BOY—ED.
En toen liet avond was en de lantaarns
[tide stille stad ontstoken waren, ging er een
keurige stoot door de stilste straten, om
tooi* ontmoetingen gevrijwaard te zijn.
Vier mannon droegen den brancard,
baarnetter ging Ebba en naast .haar An-
Zo kon zich nauwelijks bbheorscheu. Dat
'as te vreesclijk. Hot was slechts een oogen-
Wtk eon toestand, welke een. kwartier
iaurde. En toch eerst in dozen gang
alleen het gansckc, tragische lot van deze
?romv zich uit te drukken
Deze draagbaar, die men bij dag nooit
lVcr straat zag gaan, zonder een gevoel' van
te ondervindenHaai* aanblik
steeds ongelulc of dood aan
Wie daar wol hot laatste in godra.gen zou
'ju? Een verongelukteoen drotnken man?
ftnand met oen viozo ziekte 'Dacht Helcne
iar oo'k mot afschuw aan. Moest de sterk©
wboUucht haar daai*aan niet herinneren
Ziji had do oogon gesloten, toen Ebba baar
„We zijn zoo vei*," en stom en met
C ^oten oogleden had) ze zich laten opnemen
1 I1 Iragon.
Andreas Alteneok ging zwijgend naast d©
'liefde. Hij' gevoeld© d'at oen onzogbaav
,3u oen pijnlijke huivering haar ziol moest
ïl'n.
•telt,
ils.
ais.
ly»
ïtric
ure.
Steinacker's Ilorse en evenveel van de Pie
tersburg Light Ilorse (de voormalige Bo^ch-
veldkarabinieis). Een fijn troepje dus.
Dan wordt de tocht beschreveu en eeoige
schermutselingen, het ontzet van Fort Edward
le Spelonken. Bij een vervolging van de
Boeren, toen er gerust werd, kwam van
Niekerk, een onderbevelhebber van Beijers,
in den mist dichtbij een troepje Nationale
Verkenners. Hij hoorde Afrikaansch spreken,
ging er heen en werd door de schavuiten
gevangen genomen. De correspondent schrijft
verder van 'ettelijke Boeren die gedood of
g3wo»d werden, zonder dat de Ergeischen
verliezen lijden of onder omstandigheden, die
niet duidelijk zijn. Wat zal er in die wilde
wereld met het uitvaagsel van het Engelsehe
leger, dat onder Colenbrander diende, weer
gebeurd zijn
(Iet hger van Beijers in het Malipsdal
werd voor den aanval aanhoudend door
zwaar geschut bestookt. De pas, die tot het
lager leidde, werd door de Iuniskillings, on
der dekking van de kanonnen genomen.
Maar „zonder de hulp van 250 bevriende
inboorlingen, die voedsel, water en munitie
voor de soldaten aandroegen, hadden de En-
gebehen niet voort kunnen gaan. Van deze
vrienden, als waterdragers gebruikt, doodde
de vijand er dén en vei wondde er acht."
Beijers ontkwam ten slotte naar Haeneits-
burg met 50 ruiters en 150 voetgangers. Met
800 man ging Colenbrander op de vervolging
uit.'Ouder de gevangenen waren ïvier burgers
die zich overgegeven hadden en uit het vluch
telingenkamp (te Pietersburg) ontsnapt waren
(wat hebben de Engelschen met die vier ge
daan?), verscheidene vreemdelingen en een
vrouw, die als man verkleed gewapend was
op het laatst weid zij door den schouder ge
schoten. De wond was niet gevaailijk, maar
het was genoeg, want zij liet haar geweer
vallen en schreeuwde van ontzetting.
Terwijl eerst het geiucht werd verspreid,
dat Jack Hindon, de vermaarde treinvermeler,
zich was komen overgeven aan de Engelschen,
bljjkt nu, naar de »Times"-correspondent uit
Pretoria seint, dat het een van Hindon's hel
pers, zekere Mac Kenney, was, die z(jn onder
werping is komen aanbieden.
F r a n h r Ij k en Rusland.
Het bezoek van President Loubet aan
Craar R'lcolnas II.
Gisteren 'had te Krasnoje Solo de groote
wapenschouwing 2^aats 0vür da Russische
troepen, die door den Keizer en zijn gema
lin, Loubet, Ie Keizerin-moeder en de mees
te Grootvorsten 'en Grootvorstinnen word
bijgewoond. De President liet, in een rijtuig
gezeten, do troepen aan zich voorbijgaan,
terwijl de Czaar te paard naast 'het rijtuig
heb défilé gadesloeg.
Na de revue, bij, het dejeuner dat daarop
vol'gde, bracht do Keizer den volgenden
toost uit
„Mijnheer do President! Mij,n troepen,
die gij zooeven hobt zien defilecren, zijn ver
heugd, eer te bobben kunnen 'bewijzen aan 't
hooggeachte hoofd van den bevriend en Staat.
vervullen. Dat hiji op dit uur aan haar zijd©
was, moest haar alles zeggen. Woorden wer
den er niet gewisseld.
Nog een paar schreden en het klein© buis
was bereikt. Reeds van ven*©, in het schijn
sel der lantaarn, zag men vrouw Vosz en
mijnheer en juffrouw Möller staan wachten.
Andree vatte Ebba bij) den arm. „Ik wil
hier afsolioid nomen," zeide liij, „dab is mis
schien beter."
„Ja dat is misschien beter," herhaalde
ze mechanisch.
„Eu iedor uur ik ben altijd bereid
te helpen begon hij.
Heb werd hom te machtig. Hij kon bijna
niet spreken. En ook haai* was het, alsof
haar hart zou breken.
Zij groep zij'n hand. „Dank!" zeide ze
met betraand© oogen, „hartelijk, hartelijk
dank voor alles!"
„Ekba," sprak hij, „dierbar© Ebba niet
waar, ik mag spoedig komen ik bob je
zoo veel' te zeggen, op te helderen zöo
gauw je dezen eersten schrik to boven zijt."
„Neen,",zeido zo „neen! Kom niet! Heb
gaat niet. Hcuseli niet! Ik mag aan niets
meer denken, dan aan mijn zorgen
Iliji drukt© haar da hand. Altijd weer. Hij
gevoeld© en wist het: dit was heb oogenblik
niet, om van geluk, liefde ©n hoop te spre
ken. Voor hen verdwenen do mannen juist
met hun treurigon last in het tuintje voor
het liuis.
Eeu laatste, krachtige handdruk zij
rukte zicli los en ging d© mannen achterna.
Moeilijk ging liet de 'klein© trap op^n
toen namen zo boven da vrouw, dio daar
nog steeds met gesloten oogen lag, van haar
D'o levendige sympathieën welke heb Rmssi-
sche leger bezielen ten opzichte van het
schoone Fransch© leger zijn ons bekend, zij1
vormen de ware wapenbroedersekap, die wij
mot des le meer voldoening kunnen consta-
tceren, daav deze indrukwekkende macht
niet bestemd is om agressieve plannen te
steunen, maar integendeel om liet behoud
van den algenieeneu vrede te bevestigen en
don eerbied! te verdedig&u voor d© liooge be
ginselen dio liet welzijn der natiën verze
keren haar vooruitgang bevorderen. Ik ledig
mijn glas op don voorspoed en don roem
van liet schoon© Fransche leger."
President Loubet antwoordde „SireIk
dank Uwe Majesteit mijl hot groote genoe
gen te hebben verschaft de schoone troepen
te bewonderen, wier fiere houding, krijgs
haftig© gang en nauwkeurige bewegingen
aantoonen, dat hot Russische leger door on-
oplioudelij'ken vooruitgang dapper zijn hoo-
ge icputati© handhaaft. Evenals de gemeen
schappelijke sympathieën en hoogcre belan
gen twee valkeren hebben vercenigd, even
eens verbinden edel© wapenbroederschap en
wederkoerige achting nauw twee legers. Deze
indrukwekkend© strijdmacht is voor nie
mand een bedreiging, maar zij veroorlooft
aan Rusland en aan Frankrijk, darin ter
zelfder tijd slechts een waarborg te zien voor
de uitoefening van hun rechten, een beschut
ting waaronder ziji i'n allen ernst kunnen
voortzetten den vruchtbaren arbeid die, ter
wijl hij hen voorspoediger maakt, hun macht
en hun wettigen invloed zal vermeerderen.
Uit naam van het Fransche leger, dat niet
vergeten heeft de eer welke Uw© Majesteit
het heeft aangedaan door zijn maneouvre
bij te wonen, drink ik op den voorspoed' en
den roem van het dappere Russische leger."
De „Morning Leader" verneemt uit 'Mos
kou, dat de politie den Czaar ernstig heeft
afgeraden heb voorgenomen bezoek aan Mos
kou te brengen. Do berichten wijzen op een
samenzwering.
V
President Loubet is dus, zooals men gis
teren en heden hierboven ziet, zeer geest
driftig door de Russische bevolking ontvan
gen. Hot enthousiasme der Russen behoeft
bij dat der Fransch en niet achter te staan,
en do manifestaties hebben bewezen, dat in
het Cz ar en-rijk het Fransch-Russisch vei*-
bond niets van zijin populariteit verloren
heeft. Allen die het wel meenen met Frank
rijk, zullen zich daar eenstemmig over ver
heugen ©n zij, die den vrede liefhebben,
kunnen constateeron, dat dit verbond, het
welk als da beste waarborg voor den Euro-
pecschen vrede beschouwd kan worden, ver
sterkt is door de ontmoeting der beide
Staatshoofden.
Daar d© Fransche minister van buiten-
landsch© zaken, 'Delcassé, don President ver
gezelt en daar graaf Lamsdorff officieel aan
de besprekingen deelneemt, mag men aan
nemen, dab do politieke toestand' nauwkeu-
treurige rustplaats en droegen haar do ka
rn er binnen, dio eens haar meisjeskamer ge-
woest was. Ebba had al allerlei sicrlijtke din
gen overgebracht en hel zoo aardig ingericht
als mogelijk was. Maar Hel'ene zag niets. Ze
opende de oogen niet en toch zag men wel
aan haar korte ademhaling, aan menige klei
ne handbeweging, dab z© niet sliep.
„Als ze maar huilen kon," zeide Ebba tot
kaar vader, dio diep geschokt, met natte
oogen en gevouwen handen radeloos erbij'
zat.
Hoe zou dit afloopen? Hoe zou men le
ven? Wat bracht do toekomst?
„Ebba," mompelde hij, „nu moet ik ech
ter waarlijk aan liet weidt, Mijsu boek moet
nu eerst gauw afgemaakt worden, opdat ik
een professoraat zie te krijgen
Ebba streelde hem over de grijze lokken.
„Zeker, papaatje. D© volgend© week. En uw
book zal ons van alle zorg ontheffen. Maar
denk nu maar nergens over. Ik heb tocli
immers die mooie betrekking biji juffrouw
Drews."
„Er drukt te veel op jou, mijn kind," zei
de hij treurig, „teveel
„In hot geheol niet, papaatje. Hot is toch
een groot geluk, dab uw kind' geen zoon is,
maar een dochter. Want kijk eens, nu kan
ik buitenshuis verdienen en in liuis all©
vrouwelijk werk doen. Wil u wol' eens gauw
een vroolijker gezicht opzetten!'We hebben
veel vroolijkhoid noodig voor onze arme He-
lene. Zoo
En ze 'gaf den ouden man, die half opge
ruimd, half angstig tot haar opzag, een liar-
telijken kus.
rig onderzocht zal worden, dat de hoofden
der heide regeeringon gemeenschappelijk
hun beschikkingen zullen maken om het
hoofd te kunnen bieden aan complicaties, die
in een dichthijzijnd'e toekomst zicli zonden
'kunnen voordoen. Rusland en Frankrijk
toch moeten den toestand nagaan, die ont
staan is door do nu zekere hernieuwing van
het Drievoudig Verbond. Daar Frankrijk in
den Jaatsten tijd nauwo handelsbetrekkngen
met Italië heeft aangeknoopt en Rusland
"zijnerzijds dio zoekt aan bo knoopen met
Oostenrijk-Hongarij'c, zullen de regeeringen
ta Parijs en Petersburg te beslissen hebben
in welk opzicht die betrekkingen in overeen
stemming zij;n te brengen met d© lioud'ing*-
welk© do Tweebond moet innemen ten op
zichte van den Driehond. Verder zullen
Lamsdorff en Delcassé lange besprekingen
moeten houden over den in het Uiterste
Oosten door de Engolsch-Japansche conven
tie onstancn toestand. Dit voor het tegen
woordige. Wat de toekomst betreft, moet
het Fransch-Russisch verbond niet alleen
zijn belangen bewaren in liet Uiterste Oos
ten, maar ook in de Balkanstaton en in het
Noorden van Afrika, in Marokko, waar voor
Frankrijk veel' op het spel staat.
De regocringen te Parijs en Petersburg
zullen zicli vorder moeten verstaan over de
maatregelen, te nemen, om de occonomische
belangen der beid© volkeren, di© zij vertegen
woordigen, te beschermen, want liet is wel
waarschijnlijk, dat indien D'uitsahland zijn
protectionnistische neigingen verwezenlijkt,
alle groot© Europecsdie mogendheden zich
op occonomisch terrein tegen het Duitsehe
Rijk zullen verhinden. Zoo kunnen dus de
gesprekken tussclien Nicolaas II en Loubet,
Lamsd'orff en Delcassé'zeer gewichtig zijn
en indien zij', waaraan men niet behoeft te
twijfelen, gemakkelijk tot overeenstemming
kunnen komen, dan zullen wijl binnenkort
do pvactischo resultaten van 's Presidenten
reis naar waarde kunnen beoordeolen.
Op dit oogenblik is alles nog aan het feest
vieren in het Russische rijk en slechts met
zekerheid is nu te constatecreu, dat het Rus-
siscli-Fransch verhond' talrijke vrienden in
beide landen telt, niettegenstaande de bit
tere aanvallen van sommige politici. Men
kan daaruit bestuiten, dat een verbond, het-
welk zoo lang weerstand biedt aan de aan
vallen, die er op gedaan worden, het gevolg
is van een weldoordachte, goed' geregeld©
politiek.
./-vrvyv r-. s
■N>eiae«s«J© teigcn
België.
De minister van binneniandsclie zaken
heeft in den Setmal het koninklijk besluit
voorgelezen, waarbij de pailementsz'uting
voor gesloten woidt vesklaaid.
Duitse.h la nd.
Bij de ontvangst van het bestuur vau den
uLaiidcsau'-.'-chtiss" door den Keizer betuigde
Schlumberger zeer aangedaan zijn dank voor
Het ging alles zoo ordelijk in Ebba's huis
houding toe, zoo gemakkelijk, dat tante
Louis© ook niet gelooven kon, dat het zoo
veel weak was, daar zij do voorbereidingen
niet zag.
lederen morgen stond Ebba reeds om half
zes op en zag dan haar werk voor de school
na, voor ze 'haar vader en Helen© het ontbijt
bracht. Van acht tot twaalf uur was ze op
school, snelde dan naar huis en maakte heb
middageten klaar. Ondertusschcn had vrouw
Vosz al heb grove werk gedaan en de vaat
van den vorigon dag afgowasschen.Om twaalf
uur, als Ebba thuiskwam, ging vrouw Vosz
weg. 's Middags was er veel werk de school
schriften moesten gecorrigeerd worden, en er
was veel te naaien en te verstellen. Helene
en haar vader moesten hij goed weder naar
buiton en men kon de lijidendo vrouw en
don zwakken grijsaard toch niet alleen laten
gaan. Do 'koffie en1 het avondeten moesten
ook weer klaar gemaakt worden.
Maar liet was -bijna ongeloofelijk, hoeveel
men op één dag doen kon, als men van des
moi-gous tot 's avonds 'laat alles tot op do
minuut goed verdeelde.
En wat verlichtten haar heide zieken haar
het wenk! De oude man door een roerend©
bescheidenheid en tevredenheid, 'Heleno
door volkomen apathie.
D© dokter had gewild, dat ze zou opstaan.
Zo was opgestaan, zat meestal' stil op haar
kamer en ging op Ebba's verlangen ieder en
dag een half uurtje uit.
Ebba had een zwarte japon gemaakt, ge
heel op de manier van de golvende, fijugo
plooido gewaden, di© Helen© altijd gedragen
had.
de opheffing der dictatuurparagraaf, die een
blijden weerklank in de harten van Elzas-
Lotharingen heeft gevonden. De Keizer, zeide
hij, kan overtuigd zijn, dat de bevolking dit
bewijs van allerhoogste welwillendheid zou
weten op prijs te stellen en toonen het ver
diend te hebben. De gevoelens van sympathie
en vereering voor den Keizer konden door
dit bewjjs van vertrouwen slechts groeien,
evenals ook Elzas-Lotharingen daardoor enger
en vaster aan het Ryk werd gesloten.
Op de toespraak van Schlumberger ant
woordde de Keizer als volgt
ïDe opheffing der dictatuurparagaal is een
langjarige wensch der bevolking van het
Rijksland. Dat ik dezen wensch niet dadelijk
in de eerste jaren mijner regeering inwilligde,
berust op twee gronden: In de eeiste plaats
moest ik eerst de liefde en de trouw m\jner
onderdanen winnen en mij het uit wederkeerig
elkaar begrijpen vooi tvloeiende vertrouwen
van de Boudsvorvten verwerven.
In de tweede plaats bejegende Int buiten
land mij bij de aanvaarding der regeering
met diepgeworteld, zij het ook ongegrond
wantrouwen, daar het verwachtte dat ik naar
oorlogslauweren streefde. Daartegenover was
het mijne taak het bu tenland te overtuigen,
dat de nieuwe Duitsehe keizer en het Rjjk
van zms waren, hunne kracht te wjjden aan
het behoud van den viede. Het Duitsehe volk
weet nu, welke wegen ik besloten ben in te
slaan tot zijn heil. Zijne vorsten staan mij
trouw ter z(jde met raad en daad.
Het buitenland, verre daarvan verwijderd
in ons een bedreiging van den vrede te zien, is
gewend met ons te rekenen als een onwrik
bare rots des vredes. Nadat nu het Rijk van
binnen is bevestigd, naar buiten overal een
geachte positie vei kregen heeft acht ilc het
oogenblik gekomen om aan de bevolking van
het Rijksland dit bewijs van welwillendheid
en vertrouwen te geven".
Ten slotte sprak de Keizer zijn innigsten
dank uit voor de loy de houding van het Rijks
land, waarop hij onvoorwaardelijk bouwde.
Italië.
De patrioti=che bedevaart naar Caprera,
ter herdenking van den twintigsten steifdag
van Garibaldi, zal zeer indi uk wekkend wor
den. De minister vnn marine heeft vier oor
logsschepen ter beschikking vnn het comité
gesteld. Aan deze bedevaart woidt politieke
waarde gehecht omdat de voorzitter van den
miuisterraad Zanardelli eraau deel zal nemen.
Hij zal vergezeld zijn door admiraal Morin,
minister van marine
Rusland..
Den mooi denaar Balmaschof was gratie
van de doodstraf beloofd als hij zijn hand
langers noemdehij weigerde echter en be
trad met vasten lied het schavot. De Gaar
wenschte op het laatste oogenblik de dood
straf nog te veranderen in levenslange opslui
ting in de ondeiaardsche gewelven van
Schiiisselburg. doch de minister van binnen!,
zaken bleef beslist op de terechtstelling
aandringen nopdat geen soortgelijk geval
zich meer voordoe."
Toen ze deze voor de eerst© maal binnen
bracht, en den hoed, waarom een zwart©
crope sluier de weduwsluier toen was
er op bet doodsbleeke gelaat der arme
vrouw een plotseling© kleur gekomen, en de
lange, dunne vingers had ze vast ineenge
vouwen.
Ebba stoud daar wachtend met een hart,
kloppend van angst.
Maar stom bedwong de andere, wat er in
•haar om mocht .gaan.
En Holene liet zich de rouwjapon aan
doen en haar mond sprak nog geen woord
over hem, om wiens dood zij ze droeg.
D'cn kogel had) men niet verwijderd. Dok
ter Lubbers zeide, d'at als hij' later niet zak
te, hij dan op een onschadelijke plaats zat.
Dat vervulde Ebba met groot© zorg, zij ge
loofd© niet aan een onschadelijke pl'aats, 't
schoen haar zoo dikwijls toe, dat Helen© het
benauwd had. Maar Lubbers zeide iets van
leekenangsten, en wat kon men dan anders
doen, dan hem gelooven. Een groot chirurg
uit Hamburg of Kiel kon men niet laten
komen. Tante Louis© zwoer biji Lubbers en
Ebba kon geen dokter van buitenaf betalen.
Een groote steun voor het begin van deze
geheel nieuwe huishouding en voor vele in
d'en zomer nog te verwachten uitgaven, wa
ren de vijf 'liondea*d mark, dio Fausta zond.
Met innigen dank nam Ebba heb geld) aan
het was door de geefster* zelf verdiend: en
werd van ganscher harte gegeven.
(Wordt vervolgd.)
