I kilter van dei Siittelaar.
n
56"* Jaargang.
Donderdag 19 Juni 1902.
No. 10881.
F.
m
1
BUITENLAND.
V
G3>
B
»N
I's.
J
tre.
.37.
ji».
SCHIIEDAMISCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen tl. 1.25. Franco
per post n. 1.65.
Prijs per weckVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
WI1 het bureau bezorgd zijn.
Bureau Motcrstraat 68.
OVERZKGItT.
SCHIEDAM, 18 Juni 1902.
%uld. Afrl ka.
Een telegram van lord Kitchener bericht
beden, dat in Transvaal en de Oianjerivier-
kolonie allen zich nu hebben overgegeven;
inde eerste kolonie 11.225 man met 10,813
geweren, in de laatste 5395 man met 5280
geweren. De lijst van hen, die zicli in de
a kaapkolonie hebben overgegeven, is nog niet
volledig-
De «Daily Mail" meldt dat de bezettings
troepen die in Zuid-Afrika blijven, in twaalf
afdeelingen gesplitst zullen worden, elk onder
bevel'van een generaal. Transvaal wordt, in
vier afdeelingen verdeeld. Generaal Feather-
stonhaugli zal het bevel voeren in N.ital en
generaal Settle aan de Kaap.
Vóór de ontbinding vat) liet venaderskorps
der «Nationale Verkenners" hebben zyne
aanvoerders met Ëngelsche offlc'eren ten
feestdisch aangezeten. Andries Cronjé, Piet
de Wet, Vionel, Celliers en de Ëngelsche
generaal Jan Hamilton hielden aanspraken.
De zegeningen van het leven onder Britsch
bestuur werden hoog geprezen.
V*
Sir J. Leng heeft in het Lagerhuis ge
vraagd, wanneer de censuur in Zuid-Afrika
opgeheven zou woiden. Austen Chamberlain
antwoordde voor de regeeiing, dat hel depar
tement van oorlog met Lord Kitchener over
de zaak van gedachten wisselde, maar dat
hij nog geen dag voor de opheffing kon
noemen.
De eigenaren van de mijnen in Zuid-Afrika
zuilen bij slot van rekening den oorlog niet
behoeven te betalen.
Chamberlain vei klaarde in het Lagerhuis,
dat men niet van plan was om de De Beeis
en andere Zuid-Ahikaansche diamant- en
goudmijnen buiten het gebied van Transvaal
en den Vrijstaat in de kosten van den oorlog
te laten meebetalen.
"V*
De dappere Boeren-commandnnt Kritzin-
ger is eenige dagen geleden aangekomen op
Ceylon, waarheen bij verzocht verbannen te
worden. Op dit eiland toch bevindt zich ge-
taal Olivier met zijn dochter. En jvritzinger
is verlootd met dit rnehje. Den 26en Juni
tal hun huwelijk gesloten worden.
Het It 1) k s I a n d.
Het vei trouwen dat Duitschland getoond
heeft in de verduitsching van Elzas-Lothn-
fingen, beeft menig Franscltman natuurlijk
pijnlijk getroffen, want ofschoon niet ieder
Naar hot Fransch
van
ANATOLE LE BRAZ.
15)
(Slof.)
Eon oogenbük (keek hij rond met den on-
rustigou, verscheurenden blik van een roof
dier, dat gevangen is, toen nam hij uit zijn
rik een kruikje, dronk den inhoud daarvan
in één teug ledig, toen een dor toortsen grij
pende, die binnen zijn Bereik brandden,
wierp jiij deze met een heftige bewegin
naar het andere einde van het vertrek, in
het veevoeder. Dit alles geschiedde in min
der tijd dan ik noodig heb om hot u mede
k declen, en binnen enkele seconden stond
do zolder in brand. Een verstikkende, scher
pe rook verhief zidh in zwarte kolommen
®ja eerste gedachte was om het paneel in
k drukken dat toegang gaf tot de hangka
mer, maar ik trachtte te vergeefs liet te for
tteren, liet Was met palen geschraagd. De
ttnige toevlucht die mij nog overbleef, was
en doodstrijd te verkorten door mijzelf eon
kogel' in heb hart to jagen. Holaaè, in mijn
■'krik had ik don revolver lat.cn vallen ik
woop op handen en voeten om liem to zoe-
Als ik üiean gevonden had, dan zou ik
°P dit oogeriblik niet meer in leven zijn. Do
stikstof belette het mij, zij verlamde al mijn
bewegingen. Mijn slapen bonsden, alsof de
'nbijzijiude oven 'in mijn hersenen ronkte.
5 sn nu aau berustend in mijn lot, ging ik
°P den rug liggen en vouwde de handen, be-
ïe'd om te sterven.
•liWel te rusten, mijnheer de douane-be-
atnbto," spotte een stem, die mij oneindig
bi" verwijderd toescheen.
even heftig als Deroulêde betoogde dat het
rijksland mopst heroverd worden, Frankrijk
bleef het verlies betreuren eu uit den aard
der zaak werd gehoopt op een mogelijken
terugkeer van dat gebied onder Frankrijk,
waarbij in de eerste plaats gerekend werd
op de gevoelens van de inwoners zelf van
Elzas-Lotharingen.
Doch liet betoonde vertrouwen van Duitsch
land slaat aan deze hoop den bodem in.
De Fransche sociaal-democratische afge-
aardigde Jean Jaurès heeft in de Fransche
Lamer de teere qunestie aangeroerd. Hij
heeft den stier bij de horens gevat en de
«question bifilante" van de tribune der Kamer
besproken. Hij waarschuwde, met zijn gewone
rondborstigheid, tegen liet blijven koesteren
van het «revanche" denkbeeld in Frankrijk.
«Het uur heeft geslagen om te voorschijn
te treden uit het gehuichel, de bijgedachten
en dubbelzinnigheden" zeide hij o. m
«Het is een reden van zwakheid voor een
groot land om zekere quaesties in voorraad
te houden"«Of gij wilt of nietGe
zult moeten beslissen óf tot een politiek van
vrede, óf tot een politiek van oorlog in de
uitgebreidste beteekenis".
En Jauiós noemde het verkeerd om zich
te houden nan Gambetta's beroemd gezegde
»Men moet steeds er aan denken, doch nooit
erover spreken." De nationalist Lepelletier
liet daarop dadelijk volgen: «3ambetta ver
giste zich, men moet. er steeds over spreken I"
en Déioulóde zond uit zijn ballingsoord
een geestdriftig telegram van instemming
met dezen uitroep, terwijl zyn partijgenooten
een krans gingen leggen op het graf van
Gambetta.
In Duitschland begroet men met vreugde
le woorden van .Tauiès en hecht men weinig
waarde aan de betoogingen der nationalisten.
De «Voss. Ztg." had echter van den moed
van Jaurès een nog uitdrukkelijker verklaring
gehoopt, maar erkent dezen moed ten volle
«zijn moed bestond niet in het overdenken
van de quaestie, maar in het uitspreken"
en dat dit is geschied, is dun ook een gerust
stelling te meer voor Duitschland's bezit.
Prijs der Advertentiën; Van 16 resrels fl. 0.92; iedere rese:
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaau die i
innemen.
Advertentiën bq abonnement op voirdeelige voorwaarden. Tarieven n.ei
van zijn gratis aan bet Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, wor'en
zoogenaamde ïnleitta ndmmrtantië** opgenomen tot den prijs van 4» cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. Telefoon Wo, 123.
,C! ti b n.
De Spaansche rpgeering heeft besloten een
minister-resident te Havanna te benoemen,
dat wil zeggen zich bij de republiek Cuba
te laten vei legen woordigen. De Koning heeft
ook aan den consul last gegeven president
Palma een bezoek te gaan brengen eri hem
mede te deelen dat hij van den Koning een
brief ontving waarbij Zijne Majesteit de nieuwe
republiek, die tot Mei 1898 een Spaansche
kolonie was, erkent.
Cuba schijnt echter de onafhankelijkheid
niet te zullen behouden.
De economische toestand is er bedroevend
en verergert van week tot weekduizenden
werkloozen loopen rond; de planters kunnen
niet werken bij gebrek aan geld, leenen
kunnen zij niet; en van alle kanten van liet
Terwijl hij deze spottende woorden uit
stootte, stortte de rens rvan Treztèl neder
Alleen liet beeld van onze liove Vrouw van
de smokkelarij bleef staan te midden der
vlammen. liet vciihief zich afgrijselijk som
ber en als bezield met oen vervaarlijke,
droefgeestige levenskracht. 'Men zou zeggen,
dat 'haar mond zich samentrok in ecu gebed,
dat haar stompen zioli bewogen. Ik sloot do
oogon om niets moer to zien, stamelde werk
tuigelijk drie- of vier woorden van een ge
bed eu viel toen in zwijm, met den naam
van Vefa. op de lippen.
NI.
Aan haar was het, mijnheer, dat ik mijn
behoud tc danken had. Toen ik op een mor
gen weder tol bezinning kwam, was mijn
eerste gedachte dat ik een reis had gemaakt
naar ik weet niet welk onbekend land. Mijn
ziek .geheugen stelde trnij slechts onsamen
hangende stukken van verwarde eu drijven
de beelden voor oogen, gelijk onvolkomen
spookbeelden van landschappen, van verre,
door imist heen gezien. Ik verbeeldde mij,
dat ik langen tijd had rondgezwommen in
duister en diep water. Daarna waren het
onophoudelijke mars dien geweest,onder ver
zengende zonnestralen, op een met rotsen be
dekten grond. Overmand door vermoeienis
on wanhoop was ik in slaap govallen en was
nu uit een zware sluimering ontwaakt, met
een klam lichaam, zware ledematen en een
pijnlijk hoofd.
Ik sloeg mijtn oogon op. Ik bevond mij in
een ruim ledikant met kolommen, met een
hemel met stof bekleed, versierd met Voor
wereldlijke dieren, die te midden der bloe
men speelden.
„Wat is alles toch vreemd," dacht ik.
Tegenovor het becl, aan den anderen kant
Van de kamer, die er mij' bijzonder groot en
eiland komen eensluidende berichten van de
ellende, waarin de njjverlieid gedompeld is,
De bladen van Cuba zeggen, dat de armoede
een algemeen verschijnsel wordt en dat over
eenige maanden zeer velen zelfs honger zullen
lijden.
In zijn eerste congresrede wees de presi
dent van Cuba reeds op de sombere vooruit
zichten die in nauw vei band stonden met de
weinige toeschietelijkheid der Ver. Staten om
Cuba reciprociteitsrechten toe te slaan. De
«Post" schrijft dan ook, dat de huidige crisis
op Cuba voor een groot deel toe te schrijven
is aan de politiek van den Amerikaansclien
Senaat.
Ook de correspondent van liet «Berl.
Tagebl." seint in dien geest en hq noemt
het toetreden van Cuba tot de Amerikaansche
Unie de eenige kans, die het eiland heeft
om weer tot bloei te geraken. Deze corres
pondent gaat zelfs zoo ver, dat lig het aan
nemen van het reciproeiteitsverdrng op het
oogenblik ais geen uitkomst meer beschouwt,
zóó rot is de economische toestand. Zelfs
zou de reciprociteit op het gebied van uit
wisseling van goederen een voorbereiding
beteekenen tot het opnemen van Cuba in het
groote Amerikaansche Statenverbond. De Ver.
Staten willen echter den sehjjn bewaren en
Cuba zoo ver laten komen tot het zelf inziet,
dat deze oplossing de eenige uitweg is om het
eiland van algeheelen onderpang te redden.
Het is zeker geen edele weg die door den
senaat woidt bewandeld om te verkrijgen
dat Cuba' zich in de Unie zal oplo=sen en
vooral is het dit riiet omdat de Vereenigde
Staten zich steeds hebben uitgegeven voor
beschermers van Cuba.
Het is alleen dan mogelijk dat Cuba weer
opleeft als het voor zijn suikerproductie in de
Vereenigde Staten afnemers vindt en dit is
het juist wat het onmogelijk schijnt te zullen
worden gemaakt als het als afzonderlijke
staat wil blijven bestaan. Door uithongering
zul het verplicht zijn toe te geven en te
ver-vnelten met zijn beschermer.
Er moeten wel gioote belangen bij op hel
spel staan dat zulk een systeem gevolgd wordt
in een zelfden tijd dat zeer humane voor
waarden worden gemaakt om een einde te
maken aan den strijd met de andere ex-
Spannsche kolonie, de Plulippijnen, waarmede
op voorste! van president Roo-evelt vermoede
lijk een wapenstilstand zal worden gesloten
op 4 Juli den «Independance Day".
Gelukkig voor de Cubanen komt er in den
Senaat zelf langzamerhand een pm tij die bet
wreede van de plannen afkeuit, doch of liet
mogelijk zal zijn voor Cuba om zich staande
te houden als de Vereenigde Staten niet ten
volle de jonge republiek in bescherming
nemen, staat te bezien.
tSemengfie B2r»3cdee(tnficra.
Ei n 'g 1 a. n d,
Dte Koningin met don Prins en do Prin-
diep uitzag, was een hoog raam, maar zoo
danig gedrapeerd mot lange, afhangende ne-
tcldocksohc gordijnen, dat do dng cr slechts
zcor flauw en schemerachtig doordrong. D'e
voorwerpen, de meubels, waren als omgovon
door een geheimzinnige, onderzeeSclie at-
mosplhcer, en er hcersdhto een zoo volmaak
te rust, alsof geen enkel menschelijk geluid
haar gedurende eeuwen verstoord had. Welk
ecu betoovcrenJ tehuis was ditTeu. gevol
ge van wolko omstandigheden bevond ik
mij hier? Ik wilde dit iemand vragen, maar
behalve dat ik geen enkel leveud wezen zag,
beefde ik er voor terug', om de betoovering
te verbreken dia over alles hing en mij een
zeker gevoel van behagdijkheid on zaligheid
schonk. Ik was op het punt om opnieuw on
der do dekens tc kruipen toen hol scha
duwbeeld van ecu man zich afteekende tus-
sclien mijn bed en het raam.
„'Herkent u mij, luitenant?"
Ik onderscheidde ruwe trekken, een zwa-
rcu bruinen baard en helderblauwe oogen.
„'Dag, QuémémcrZog me eens Wat
doe jij hier?"
„Ik bon douane-beambte en dus uw
ziekenoppasser U bent er mooi aau ont
snapt, weet u dat wel?"
En liij' voogdo er vroolijk aau toe:
„Kom nu eens hier, juffrouw Vefa. De
gevaarlijke kaap zijn wij1 eindelijk gepas
seerd."
„Vefa D'eze naam, eensklaps uitge
sproken, had op miji de uitwerking van een
„Sesam". De poorten van het verleden open
den zich weder. Evenals 'bij' het verbreken
van oen slagboom, vlooiden de herinnerin
gen toe, onstuimig, benauwd, prikkelend. In
een oogwenk doorleefde ik alles weder: To-
mej liet sousterrein, het. zonderlinge voor-
raadmagazijh niet het gezang van „misere
re", den goddeloozeu avonddienst, hot too-
neel ano't Lézangar cu ten slotte den brand,
ses van Wales woonden gisteren de wedren
nen to Ascot bijzij reden in pleöbtigen op
tocht van Windsor Castle naar Ascot.
Dit is voor het eerst in veentig jaren, dat
do rennen te Ascot die altijd als de ko
ninklijke rennen bekend waren, tengevolge
van de gewoonte der souvereinen om die bij
te wonen werkelijk meer dan in naam
koninklijk waren, daar na don dood van
prins Albert, 'koningin Victoria geen enke
len wedstrijd meer wilde bijlwonen.
'Ik; Koninklijke stoet bestond thans uit
negen open rijtuigen, niet postiljons en voor
rijders, gekleed in scharlaken, blauw en
oud met witte pantalons.
De Koningin werd luido toegejuicht door
de duizenden toeschouwers, die langs den
weg en in het park bijeen waren. De ren
nen werden door prachtig weder begunstigd.
De Koning is thuis gebleven. Men zegt
dat ihij' last heeft van spit in den rug, ook
wordt als zijn ziekte iheupjicht genoemd.
'De prins van Wales moet gezegd hebben
dat de koning kou op zijh. maag had gevat.
In den loop van den middag deed do ko
ning een toertje in een gesloten rijtuig, bij
zag er gezond uit.
Hot .parleanenit heeft in de kroningsweek
vacantie, ingaande den 25sten Juni.
Te Dublin is weer eens een Iersch parle
mentslid gevangen 'genomen, MTIugh, we
gens „misdadige samenzwering en vreesann-
jaging." Hiji was daarvoor te Sligo voor den
rechter gedaagd, maar klam weg gebleven.
Het dwangstelsel wordt iu Ierland nu flink
toegepast.
F r a n k r iji k.
President Loubet zal, vergezeld van de
minister Combes, André, Pelletan en Dou-
mergue, een bezoek brengen aan Algiers en
Tunis.
kamer heeft na een levin'dig debat
De
met 314 tegen 216 stommen een motie aau
genomen, waarin de anti-patriotische, anti-
Fransöhe en lasterende campagne van de
„Dirgue Patrio franyaise" wordt veroordeeld
en besloten wordt een enquête naar de ver-
kiezing-Syveton, in het tiweede arondisso
ment van Parijs, in te stellen.
Het ministerie Combes heeft uitvoering
gegeven aau haar voornemen, maatrogelen
te nemen tegen de priesters, die bij de jong
ste verkiezingen van hun geestelijke macht
misbruik maakten, om invloed te oefenen op
de stemmingen.
Voor tien geestelijken van Hau'te-Garon
ne, is bij) ministerieele beschikking besloten
het traktement in te houden.
den verwoeden brand, waarbijl Biet afschu
welijke afgodsbeeld prijkte als duivelsche
meusch wording.
Tengevolge van den uitroep van den bri
gadier, 'trad evenwel een tweede schaduw
beeld oen vrouwelijk ditmaal van uit
den achtergrond der kamer te voorschijn
En zoodra. ik Blaar zag naderen, tenger en
teer in het harmonieusc ruischen van liaar
slepend gewaad, was het miji alsof heb licht,
de opstanding en het leven mij te gemoet
traden. Ieder barer voetstappen, van een
bijzondere lichtheid, deed in mijn borst een
hoe langer hoe heerlijker, hoe langer hoe
sterker aandoening ontwaken. Terwijl ik
mij vastklemde aan den arm van Quémómer
gelukte liet mij, om op mijn stoel plaats te
nemen.
„Hier is zij die u gered heeft," fluisterde
hij mij in, „ziji .was 't> die het eerst den rook
bemerkte; zij die door haar overmaolit op
Treid-Noaz verkreeg dat hij het paneel deed
wijken, ziji die, sedert dien, drie volle weken
zonder ophouden en zonder een enkele
klacht
„En de andere?" vroeg ik.
Hij antwoordde niet, maar 't ruime zwar
te kleed van het jonge meisje zeide mij alles
Door den kap van haar rouwsluier die haar
geheel bedekte, had liaar gelaat den onzeke-
ren weerschijn van het maanlicht dat dooi
de woltken breekt. Zij was genaderd tot bet
benedeneinde van mij'n bed, en stond daar
onbewegelijk, met neergeslagen oogen, iu de
schaduw van do twee kolommen. De lianen
kwamen mij in de oogon zonder dal ik
eigenlijk wist of ze veroorzaakt werden door
dankbaarheid of medelijden, door berouw of
ontroering. Allerlei gevoelens kwamen in
mij op; ik had zoo gaarnè ronduit gezegd
„Zie lioe ik lijd door -uw lijden, en hoe uw
liefde mij aanvult.".
Mijn lippen 'bewogen zich krampachtig.
Generaal Bonnal, lid van het technisch
comité van den generale» staf der infanie-
ic, stond volgens dc „Latcrne" onder ver
denking zich onrechtmatig, 18 jaar geleden,
een hem door een minderjarige toever
trouwd bedrag te (hebben toegeëigend. Hij
reeds deswege voor ccn krijgsraad ver
schenen, terwijl het vonnis den minister van
oorlog weid toegezonden.
De minister van oorlog, generaal André,
heeft nu president Loubet gistcicn een be
sluit doen iotikonen, waiubij generaal Bon
nal op non-activitcit wordt gesteld.
Duitscbl a nd.
Do keizer heeft den rijkskanselier, die
den veldtocht bij Biet Koninklijk huzaren-
regiment als actief dienend officier medege
maakt cn als ritmeester tot dc reserve be
hoorde, op het 30-jarig ganii/.oensjubileum
van het ïegimcnt, dat gisteren te Bonn ge
vierd werd, den rang van majoor verleend,
niet (le uniform van hel ïegimcnt en plaat
sing bij de suite van het leger.
Dc Beiiijnschc politie heeft bericht ge
kregen dat zich onder de ltaliaanscho
straalartistcn, speciaal, onder de orgel
draaiers, anarchisten zouden bevinden. Zij
liecft reeds eenige (huiszoekingen gedaan,
maar tot lieden schijnt nies bijzonder gevon
den te zijn.
Oostenrij k-H o n g a. r i j c.
Anlwooiclendc op een interpellatie van
Fraiisz Kcssutlh verklaarde minister Szoll,
dat dc belangen des rijks hem belottcn voor
het oogenblik mede te deelen of het handels
verdrag, dat in 1903 afloopt, zal worden op
gezegd of niet. Dc quaestie van opzegging
wordt bij, reglement geregeld. Betreffende
do Oostcnrijlkselh-Ilougaarschc quaestie zul-
len de onderhandelingen mot Ooscnrijk bin
nen enkele maanden zijn geëindigd.
I tali
Do politieke betrekkingen tusschcu Italië
en Zwitserland zullen niet zoo spoedig zijn
hersteld als men vermoedde.
Dq ltaliaanscho rcgcermg wil hier niet
toe mede werken zoolang het anarchisten-
blad „Risvcglio" te Geneve, ongestraft zijn
campagne tegen het Italinansdic hof kan
volhouden. Zwitserland zegt, niet uit eigen
beweging tegen het blad te kunnen optre
den cn Italië weigert met ccn bepaalden
eisdli te komen.
Rusland.
In Finland was bij de inspectie een aan
tal dienstplichtige jonge mannen weggeble
ven. Van een 70-tal dat voor den rechter
geroepen werd kwamen er slechts enkeion.
Zij legde een vinger op dc hare, en ziide
mot een sombero, doffe stom „De hemel eij
geloofd! De koorts is overwonnen. Voort
aan hebt gc niets moer te doen dan uzelf in
acht te nemen. Wat zal uw moeder, die in
de kamer (hiernaast rust, gelukkig zijn als
zij het verneemt. Ik ga het haar even vei tol
len Vaarwel, mijnheer!"
Eensklaps kreeg ik den indruk van een
plotselinge koude, van ccn diepe duisternis,
die mij omgaf. Ernstig en langzaan;, met
haar zachten tred ging het jonge meisje
naar dc deur.
„Ik smeek u." viep ik radeloos uit, „ga
niet weg!"
Zij keerde zich even om. Door deze bewe
ging viel haar sluier af cn ik zag dat haar
voorhoofd bedekt was niet een witten band,
zooals dat der nonnen. Evenals destijds in
mijn droom, scheen zij mij toe eensklaps be
roofd tc zijn van haar kroon cn haar stralen
krans. Ik begroef mijtn gelaat in de handen.
Het scheen mij' toe, dat ik op het punt was
te zinken in een zee zonder bodem Toen
ik uit deze verdooving jot mijzelf kwam,
lag mijn moeder geknield voor mijn bed. Zij
bad.
„Is het waar? Is ziji weg weg?" snik
te 'ik.
Mijn moeder kuste mij en zeide
„Zij wachtte alleen op uw herstel, mijn
kind, om haar laatste wijding te ontvangen."
•En zo voegde er aan toe
„Betreur hot niet Zij was van heb ge
slacht der heiligen deze dochter van den
smokkelaar."
„Mijn geschiedenis is uit, mijnheer," zei-
do do ex-kapitcin Le Deurnat, op het oogen
blik dat de schitterende- 'zomersterrebeelden
zich boven onze hoofden vertoonden; „ik
betreur niets, maar ik heb ook niots verge
ten."
