56"* Jaargang.
De laatste Oorloistóen i» iet ffeslea
va» ie Kaapkolonie.
üF.
Zondag 21 en Maandag 22 September 1902.
No. 10962.
Tweede Blad.
De mislukte Detective.
m
'S,
«SS
V
I.
uur).
0,
ènes.
ms.
mek'
oe.
SC! EDA MS CHE HU RAIT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaar dingen fl. 1.25, Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per week Voor S c li i e d a m en V 1 a a r d i n g e n 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zjjn.
BureauBotcrstraat BS.
Prijs der Advertentiën: Van 1—6 regels 11. 0.92; iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën by abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Meine odeertentiëa opgeno nen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. Telefoon Mo. 133.
Zooals reeds vroeger gemeld, ligt het in
ouzo bedoeling, do gebeurlonisscn der laat
ste dagen van den Zxiid-Afrikaansclien oor
log, waarvan de markies de Kersauson, neef
van kolonel de Villebois-Mareuil, verhaalt
in tie „Petit Bleu", weer tc geven in den
geest als met do artikelen „Met Do Wet in
do Kaapkolonie-' van den/elfden schrijver.
In do hoop dat deze interessante reeks
ecu oven gunstig onthaal moge vinden als
de vorige, vatten we de pen op, ten einde
den krij'gshafligen markies op den voet te
kunnen volgen.
liet is een algemeen bekend feit, dat de
vrede in Zuid-Afrik» tussclicn do Engelschc
regeering en db twee Boerenrepublieken is ge-
tcekend den 31en Mei 1902 te nnüdornacliL
to Pretoria. De Boeren-commando's on do
Hollandsche rebellen die nog in liet westen
van do Ivnap m 't veld waren, vernam» die
tijding eerst 14 Juni, des avonds te 9 uur
tweo weken nadat do vredesafkondiging
Europa, ja do gchccle wereld met verbazing
had vervuld.
In hot midden van April 1902 werden do
operatics id het uiterste westen van de Kaap
geleid door den generaal-en-ehef Snnits ex-
advocaat cn vechtgeneraal in dienst van
Transvaal, met samenwerking der comman
danten Maritz en Van der Venters, die res
pectievelijk 1200 en 800 man onder hun be
vel hadden staan. "Wij waren werkelijk mees
ter van den toestand aldaar en van liet on
afzienbaar-uitgestrekte land, dat wij met
gewold van wapenen in bezit hadden geno
men. De laatste overwinning van de geza
menlijke commando's van Smuts en Mnritz
was de bezetting van Concordia, oen groot
dorp in Namnqunlaud, waarvan de Britscho
bezetting, ruim 250 man, zich zonder slag
of stoot aan ons overgaf. Mnritz sloeg daar
op hot beleg voor Ookiep op 100 K M. van
de kust gelegen.
Omstreeks dezen lijtl bracht een Engelscb
parlementair onder bescherming der witte
vlag belangrijke dépêches voor generaal
Smuts. Smuts werd daarin door liet Bocren-
gouvernement. opgeroepen tegen den lóen
Mei „ter confercntib te Vcreeniging, om
mede de vredesvoorwaarden, aangeboden
door Zijne Britscho Majesteit, te bespre
ken".
Do verkeerswegen tussclicn Tiansvaal en
dat gedeelte der Kaapkolonie zijn zoo on
eindig lang, dab wij eerst mi ook tijdingen
van De la Roy. Db Wet, Botha en Sloyn
ontvingen, die ons op do hoogte stelden van
de Engclselio nederlagen dor colonnes An
derson en Ivekewich, en niet te vergeten de
'verplettering van Methucn's logernfdeeling
nabij Tweebosch door Do la Bey, Meiihuen's
gevangenneming en invrijheidstelling, cn do
verovering van zijn elf kanonnen. "Van na
dere berichten waren wij een gcruimen tijd
weder verstoken
In aanmerking genomen de schitterende
zege van De la Roy en 'L overige Boerensuc-
Naar E. FAIIROW.
ces, daarbij gevoegd onze eigen krijgsverrich
tingen in het W. van de Kaapkolonie, alles
«aamgenomen, deed veronderstellen dat do
geest der ons aangeboden vredesvoorwaarden
werkelijk „vrede" zou adbmcn cn dat En
geland ongetwijfeld vrijheid cn onafhanke
lijkheid zou verlecnen aan een volk dat al
les had ten offer gebracht om huis en haard
te verdedigen.
Tot nu toe klonk het woord „vrede" als
in een dioom ons in de ooren, want wo wa
ven er van overtuigd dat we nog zeker eeni-
ge jaren op liet oorlogsveld voor het mes
hadden.
Van vrede zou, volgens onze meening, al
leen sprake kunnen zijn, als de gcheelo
Kaapkolonie was opgestaan om de beide Re
publieken lo hulp te komen en die opstand,
die zeker band over hand veld won ni op
den langen duur liad moeten slagen, die op
stand was nog slechts in zijn kindsheid.
Onze oudere kameraden of zij' elite een
voorgevoel hadden te worden doodgescho
ten, zeiden „Wij zullen nooit den vrede be
leven." En waarlijk, wanneer men den oor
log gedurende drie lange jaren heeft mede
gemaakt en alle mogelijke ontberingen kent,
dan is men aan dien toestand van „always
on guard" zoo gewoon geraakt, dab „met
den vinger aan den trekker van liet geweer"
slapen een tweede natuur wordt. Men ver
geet den toestand van „vrede", men kan zich
dien niet meer voorstellen.
Hoe liet zij, de verrassende medocleeling
die onze generaal' kreeg, maakte bet uit-
ziclit op stakitug der vijandelijkheden waar
schijnlijk, hoewel do gevoelens daaromtrent
tussohen Boeren en Kaaps olie rebellen nog
al uiteen liepen Do tijding van vrede viel
„ons mense" dan ook ruw op bet lijf. Ver
beeldt u, zou men bij liet opdoemen van een
stofwolk aan den bonzon zijn geweer in rust
kunnen laten, want bet was geen Engelsche
cavalerie die daar kwam aanhollen! Dat wa
ren geen vijanden, want liet was immers
vrede! Men kon rustig zijn huisdeur sluiten,
om niet elk oogenblik naar buiten te moe
ten vliegen, oor en oog open voor verdach
te geluiden van onraad, op d'e vleugelen van
d'en wind aangebracht?
Het was immers voortaan overbodig, met
liet geweer in do band te slapen' Men zou
bij het ontwaren van een silhouet van een
ruiter in do verte niet meer liet verlangen
koesteren cn den plicht te vervullen bobben
om zich in staat van verdediging te stellen.
IIoo was het mogelijk? Als in een
droom Vrede
Do meeste burgers gaven zich dan ook
vooreerst gecu rekenschap van oen plotselin
ge n omkeer in den gang van zaken, zij ble
ven hardnekkig zich aan liuu ongeloovig-
heid vastklampen.
Eu anderen vroegen zich ontroerd af, of
zij in den eersten tijd van dozen vrede niet
werktuigelijk naar den mauser cn de patro
nen zouden grijpen om een vijand na tc ja
gen, die niet meer bestond, in bun verbeel
ding hoorden zij roods boe bet verstand dan
ten slotte zou zeggen „staak die nuttolooze
pogingen, zoudt gij' een vrij volle nog willen
verdedigen
En zij daclitcn 't zicli werkelijk in, bet
heerlijke vredesidcc de vrede met onaf
hankelijkheid dan eindigden hun mijme
ringen met vreugde-uitingen.
Zij, waren gelukkig. Alzoo liaddeu zij niet
ie vergeefs ioderen nacht God gesmeekt om
air.'
l
;ale-'.1
t ure.
Emil Folder voelde ziek van jongsaf aan
getrokken tot de criminalistisclic beroepen
cn hot liefst ware bij dbtcctive geworden.
Gclioime-politibspeurhond, dat was zijn
ideaal!
Intusschcn werd liet helaas niet verwe
zenlijkt, daarvoor d'roeg EnuTs papa, ecu
bezittend rentenier, angstvallig zorg, omdat
liij nu eenmaal alles wat maar eonigszius met
„do misdaad" in verband stond of cr slechts
naar zweemde, uit don grond' van zijn liart
verfoeide.
Officier van Justitie, dat was voor Emil
oen godenbaantje, doch niets van d'at alles.
Menigmaal slaakte Emil hartbrekende ■ver-
zuehtingen en soms overlegde hij bijl zich
zelf „Wanneer de oude heer maar ziet dat
ik talent hob voor hot vak, dan is er wel
licht gelegenheid op 's mans ijdalheid' te
werken, oen beroemden zoon te hebben
is toch geen kleingheid. Wat kunnen som-
nrigo menschen tooli zotte gedachten koes
teren 1"
Zeker, het hoogste geluk van den ouden
Folder was een beroemden stamhouder, zelfs
do planken moclit hij betroden en op het
toonocl een schitterende carrière zooken
D'at was zeker een overwinning, op bet
heldhaftig vaderhart behaald, toen net be
roep van tooncelspeler werd toegestaan.
Edoch Emil ging zich aan den handel wij
den. In zijn eerste woede over de besliste
weigering van d'e vaderlijke toestemming
tot het detective-beroep gaf Emil na afge
legd gymnasium-eindexamen te kennen lie
ver haringvisscher dan acteur te worden.
In dit opzicht bezondigde onze Emil zich
aan schromelijke overdrijving, nfct dat hij
zijn lust aan haringen botvierde, integen
deel, een allerliefst goudVischjo bracht hem
zelf het hoofd op liol.
Onderwijl was Emil als volontair bij de so
lide bankiersfirma Ernsthagen Co. te Ber
lijn in dienst getreden. Het hem opgedron
gen baantje stuitte hem van uur tot uur
meer tegen de borst en bij zijn groote ver
achting voor 't koopmansberoep wist hij' de
verschillende takken van bedrijf niet uit el
kaar to houden, althans liij, als volontair,
achtte zieli minstons eon oven, waardig lid in
do maatschappij als bij'v. een accountant.
vrede; God was rechtvaardig cn goed. llij
verhoorde d'e dagclij'kscho beden, ieder uur
van den dag spraken onze harten tot liem
van de vurige smeekbeden van bon die hem
vroegen den zwakke bij te staan tegen den
sterke en liet recht to doen zegevieren over
het hemelt-orgendkte onrecht!
Iïet was aan den avond! van den 24cn
April dat generaal Smuts afscheid nam van
zijn burgers in de kerk van Concordia. Nooit
zal ik die treffende scène vergeten in dat
nederige bedehuis, reeds gehuld' m de wazi
ge avondschemering. De generaal sprak ons
kort en krachtig toe:
„Men spreekt tot ons van vrede," zeide
hij, „maar dat is voor u geen reden om niet
voortdurend op uw hoede te wezen, uw
moed en vastberadenheid ook maar een en
kel oogenblik in den stock te laten Ruiter
lijk zeg ilk u mijn mcening, ik geloof aan
dezen vrede niet en evenmin schijnt het mij
toe dat commandant Maritz er veel waarde
aan hecht. Hoe liet zij, burgers, laten wij do
krijgsverrichtingen niet staken, verdubbelt
liever uw waakzamen ijver. Laat niemand
van u dénken„Waarvoor zou ik vandaag
mijn loven wagen, wanneer morgen db vrede
wordt afgekondigd?" Juist door in den
strijd te volharden totdat bet uur der zeker
heid' slaat, door u te blijven gedragen als
helden, die gij formers waart, daardoor toont
gij dat. gij strijdt voor een glorierijk land.
En dan zal er bij mijn terugkomst als liet
waarlijk vrede is, slechts vreugde bij ons
heersehen. Is mijn boodschap echter „Het
is oorlog", welnu, mannen, dan zal het ook
een strijd wezen op leven cn dood, een strjjd,
opnieuw aangevangen, verbitterder dan ooit
te voren I"
II.
Velen zal liet wonderlijk toeschijnen,
wanneer zij li ooren van een generaal die over
oorlog en vrede spreekt in een kerk. In
Transvaal, Oranje-Vrijstaat cn Kaapkolonie
is liet godsdienstige element zoo nauw ver
bonden niet allo levensomstandigheden, dat
zulks als de naluuilijksto zaak der wereld
wordt beschouwd.
Nauwelijks had dan ook generaal Smuts
zijn warme toespraak geëindigd of onze
godsdienstleeraar, ook veldprediker, beklom
den kansel, om als man des vredes de aan
spraak van den veldheer aan tc vullen.
Db predikant moedigde ons aan, vertrou
wen in G-od te hebben, „want", zeide liij.
„Hij zal zijn volk ito de ure des govaars niet
verlaten."
Een psalm met warme oprechtheid gezan
gen, bewees wel dat deze zonen van Afrika
een onbegrensd vertrouwen stekten in dien
God, eten Almachtige, die aan hun bittere
ellende voorgoed een eind ging maken, hen
ging vcr'ossen uit de roofzuchtige klauwen
hunner vijanden
Den volgenden morgen, 25 April, 's mor
gens om 9 uur, vertrok generaal Smuts Ge
ëscorteerd door 250 man en met onze beste
wcnsclien vergezeld, begaf hij zieli op weg,
dien langen, eihdeloozen weg naar Vereeni-
ging. Na twee dagreizen naar liet noorden
werd hij met alle mogelijke onderscheiding
ontvangen door ko-lonel Cooper, die hem een
vrijgeleide tor hand stelde, voldoende om
veilig achter elke Engclsehe linie te komen.
Zooals ons allen was aanbevolen, verdub
belden ook onze officieren bun waakzaam-
In de oogen van Friclchen Steinmann, liet
bekoorlijke goudVischje, was hij, een der
steunpilaren van do Beurs, beter dan allo
andere kantoorbedienden; zij prees hem
steeds waar hij zelf bij was. In vertrouwen
vertelde Emil haar dan van den idealisl'i-
scheii droom zijns levens, den verstomden
detective-droom. Ze durfde hem niet uit
lachen, dooli bracht schuchter in liet. mid
den dat ze de -gedachte, altijd met misdadi
gers te doen te hebben, wel wat griezelig
vond.
„En de rechters dan, juffrouw Frida?"
„Ik zou ook nooit met een officier van
justitie witten, trouwen, dat beloof ik je! En
ook vind ik het vebl edeler, de beschuldig
den te verdedigen, zooals een advocaat doet,
dan ze op to jagen ten einde ze in handen
der justitie over te leveren."
Emil's oogen schoten vonken Het was
hem ter oore gek-rnen dat sedert kort een
jong en handig advocaatje Frida 't hof
maakte! Zou dat werkelijk een toespeling
zijn 1
,,Ik geloof," zeide hij met verheffing van
stem, „dab dames zich nooit de bevredigin
en de gemoedsrust kunnen voorstellen na
het listig betrappen en arresteeren van een
beruchte» spitsboef
beid. Mot oen onverschrokken aanvoerder
als de jonge commandant Maritz aan liet
hoofd, leed' liet geen twijfel of wij konden
slechts niéuwe lauweren voegen bij de ovci-
winningen, reeds door hem behaald in de af-
geloopen maanden.
Maritz sprak nooit over den vrede. Zeer
merkwaardig, geloof ik, dat een heimelijk
voorgevoel liem weinig goeds deed verwach
ten van zulk een opgedrongen vrede. Het
was alsof hij er bang voor was. Vroeg men
zijn mcening over dit onderworp, dan luid
de bet antwoord meestal kortaf
„Waarvoor zouden wij over vrede spreken,
waar ons nog zooveel te doen staat?"
Sedert de af rei ze van Smuts koesterde hij'
werkelijk een grootsch plan. Mnritz wilde
een nieuwen inval doen, gericht naar het
zuilden, als liet kon zelfs Kaapstad aantasten
om do Engelschen eens wakker to schudden
en hen te toonen dat Boeren cn rebellen de
eigenlijke meesters waren van het gcheelo
westen van do kolonie. Met dit dool bet hij
alle commando's in zuidelijke richting op
rukken, uitgezonderd Schocman's comman
do, dat met 300 man m de omstreken van
Games achterbleef.
Meer cn meer ging men inzien de onwaar
schijnlijkheid va.n een naderenden vrede,
immers commandant Maritz waagde een
nieuwen inval! Slechts den 15en Mei, den
datum, vastgesteld voor de bijeenkomst der
Boercncliefs te Vcreeniging, stegen vurige
smeekbeden ten hemel, ten gunste van. do
staking dér vijandelijkheden door een alge-
heelc verlossing der beide republieken.
Do Afrikaaiiders die tegen den zaaitijd'
naar bun boerderijkjn waren getrokken en
geen deel namen aan deze laatste vijande
lijkheden,, vroegen ons overal angstig naar
tijdingen van den vrede. Wo konden hen
evenmin als onszelf geruststellen. Maar
ouzo ijver en ons kalme doortasten stelden
hen gerust. En overal waar wij langs trok
ken, op Boerenhoeven waar jonge meisjes
waren, hield men danspartijen, ons ter oere.
Wij dansten mede en waren uitgelaten van
vroolijkheid.
De zekerheid van onze zegepraal meenden
wij ook op te merken aan bet gedrag van
den vij'and. Overal liet bij, de hielen zién cn
vluchtte meer cn meer naar het Zuiden, den
bouw van blokhuizen, waarmede men begon
nen was tusschen Victona-Road en Lam-
berts-baai, in den steek latende.
Weldra kwamen de geruchten ons ter
ooro 111 steden waar ontsnapte gevangenen
waren doorgetrokken. Do onderhandelingen
duurden voort, zei men ons. De. onafhanke
lijkheid van Transvaal' en Oranje-Vrijstaat
was verzekerd cn een quaestie van enkele
dagen. Er bleef nog slechts to bespreken do
amnestio der Kaapsclio rebellen van Hol
landsche afkomst eu Britscho onderdanen.
Dat was, zoo verhaalde men, tot nog toe het
ecnilge struikelblok voor den vrede
Maritz, die al deze geruchten onder do
nood ige reserve aannam, trok zijn omina ti
de's samen nabij Calvinia. Nacht en dag
was het „opzaal" 0111 zoo spoedig mogelijk
te Kaapstad aan te komen cn den Engel
schen een gevoeligen klap toe te brengen.
Do vijiand! verborg zicli overal of sloop spoe
dig weg, zelfs v rmeden de Engelschen do
kleine patrouilles veidontdekkers, die Ma
ritz ca- op uit stuurde om den weg tc ver
kennen. Do noodlottige datum van den 31en
Mcil verstreek, zonder dat wij cr zelfs liet
flauwste idéé van hadden, dat de teerling
reeds geworpen was «1 dat het lot van de
dierbare Zuid-Afrikaanseho republieken
reeds was beslist dat alles gedaan '\as
en op wrik een rampspoedige wijze
Den .nu Juni vei trok Maritz naar Zocte-
water, een Engclseh kampement, dat hij
moe&t nemen, voor en aleer hij zijn ojj-
marseh naar Kaapstad kon voortzetten. Op
enkele mijlen van Van Rhijus dorp kwam
echter ecu parlementair onder bescherming
van de witte vlag 011s tegemoet cn klampte
commandant Maritz aan, wieti llij een dé
pêche van generaal Kitchener ter hand stol
de. Zij bevatte de tijding dat de vrede gere
kend was en Maritz weixl uitgenoodigd rijn
commando's zoo, spoedig mogelijk te laten
oprukken naar den naastbijzijnden spoor
weg; zij hield verder in dat generaal Hm 1 its
binnen enkele dagen zou terugkomen fin
ons de noodige ophelderingen over de vie-
desvoorwaarden en do nlgemccne ontwape
ning te geven.
Maritz deelde onmiddellijk aan allo com
mando's de tijding van het staken dor vijan
delijkheden mede, doch in plaats van 111 de
richting van een spoorwegstation op te imr-
cliccrcn, verwijderde hij zijn commando's
verd'er van do spoorlijn om ze 111 Busliimiiis-
iand, een woeste streek ontoegankelijk voor
Britscho troepen, achter te laten, terwijl hij
zelf, vergezeld van zijn staf, zicli zou Ik ge
ven naar Tontclboscli Kolk aan de v'Loh-
rivier.
De verschillende tegenstrijdige gemieJs-
bewegingen bij do bevestiging van liet \ro-
desgerucht waren opmerkelijk.
Bij hot vernemen van de blijde tijdin? ga
ven de bewoners van het westen dei" Kaap
kolonie ondubbelzinnige blijken \an vieug-
do. Men twijfelde cr niet aan of de vmlcs-
voorwaarden waren gunstig voor de Boeien.
Overal word do vierkleur van Trans."aal ge
plant, na liet avondgebed bief men als uit
één mond bet volkslied aan „ons vij,111de
is weggevlucli, 011s wacht een blijde dag
I11 onze kampen hecrsclite evenwel ge< u
opgewekte geest, üc dappere sirijdois „voor
vrijheid cn voor recht" walen \cibluft cn
angstig. De kwelling van don twijfel toeken
de zicli op aller gelaat cn ik melkte» op, dat
de kameraden, somberder gestemd waren
dan op den dag van den moesten tegenspoed.
Wat betcekendcn ditó woorden „algemee-
11e ontwapening?" Optimisten legden ze al
dus uit: „ontwapening van allen, zoowel
van Engelschen als van Boeren". Todercen
zette toch do wapenen aan kaait, de Ivaap-
scho rebellen als zij naar hun haardsteden
terugkeerden zoowel ari de Engelschen, wan
neer zij naar huil lantï vertrokken "11 de
vrijgevochten landstreken ontruimden l Het
was immers billijk dat dc ontwapening al
gemeen was, niet waar?
Maar er waien pessimisten die bleven
twijfelen en dc schouders opliaaklen, tmwijl
zij verklaarden cr niets van tc begrijpen.
Ecu levendige dibcussio werd over dit rog
vage onderworp gevoerd. Zouden wellicht dc
Kaapsehe rebellen op minder voordeelige
voorwaarden zijn behandold, dan de bewo
ners der beide Republieken? En wal
dezo laats ten betreft, niemand twijfelde cr
aan of zij waren volkomen onafhankelijk.
Wij waren het er allen over ecus dat: „Als
de vrede getcckend was, dan kon het niet
anders of Transvaal en Oranje-Vrijstaat wa
ren onafhankelijk." Dat stond bij ons als
een paal boven water.
We herhaalden liet in onszelvcn. in oir/o
Die taak is voor mij helaas ook niet weg
gelegd, want in het najaar neemt papa mij
bij zich in de zaak. O, kon ik vóór dion tijd
nog eens het grondig bewijs leveren, dat ik
v.erkolij'k voor hot d'otectivc-beroep talent
bezit."
„Zeker, ik geloof ook wel, dat je er talent
voor hebt," merkte Frida vergoelijkend
aan, ,,7.ooals je weet, had' Goetlie veel talent
als graveur."
Emil lachte, dom was hij in 't geheel niet.
Eenige dagen later had Emil tot zijn
grdoto verrassing gelegenheid zijn deteetive-
hórt eens op te halen, hij kon a,ls aspirairt-
dctectivo in een opsporihgszaak diensten
pracsteeren, waartoe zijn vriend Scliulze,
een detective van naam, hem in staat stel
de. Deze politieman had' den jongen koop
man stocd's opgewarmd voor zijn lievelir.gs-
idoeën.
Scliulze was ziek geword'en en juist dien
morgen kwam een telegram uit Nou-Lubin
van d'en volgenden Inhoud':
„Do gerechtsdienaar Pfeil met 100,000
mark de plaat gepoetst naar Berlijn. Over
dag vermoedelijk in hotels to vinden, in
vrouwelijk gezelschap. Middelbare gestalte,
haar, baard zwart, oogen donker, nous,
mond gewoon, vreemd accent. Opsporing
verlangd' en overbrenging naar gevangenis.
Officier van Justitie euz."
„Dus pas goed op jc tellen, vriend zeide
Scliulze. „Hier heb je mijn iiisigne, hetgeen
ik feitelijk niet mag afgeven. Ik doe het al
leen om je een kans te geven je speurdcista-
lent eens aan den dag te leggen en natuur
lijk uit pure vriendschapDraag cr alsje
blieft goed zorg voor."
„Zeker, vriend, wees cv volkomen gerust
op," riep Emil lucnthariig, „en buiten
dien, ik sta immeis voor allo gcsolgen in.
„Ja, ge zijt een geluksvogel. Nooit gelde
lijke zorgen l Maar komaanIk wcnsch jc
vee geluk op jc recherche vooral moet je je
niet laten overweldigen. En weet ook dat
signalementen niet van overwegend belang
zijn, want d'e schurken verstaan uitnemend
do'kunst zich in een ommezien onherkenbaar
to maken, haankleunniddeltjes etc."
„Ja, zeker, dat weet ik alles zeer goed
betoogd'e Emil minachtend. „Ik zal mijn
oogen en ooren maar flink open zetten eu
voor vandaag de hotels maar even afloo-
pen. We zullen wel zien. wat cr van komt."
W ii t -
