56*" Jaargang.
Dinsdag 4 November 1902.
No. 10999
NINA.
BUITENLAND.
J
V
V
Italië.
BINNENLAND.
SCHiEDAMSCIIE üflüT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Ylaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen "worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan het bureau bezorgd zijn.
BureauBo terstraat 68,
Prijs der Advertentiën: Van 1—6 regels fl. 0.92; iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op vooröeeiige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde Meiime advertentiët* opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Enterc. Telefoon No. 123.
AliGESïEESf OVERZICHT.
SCHIEDAM, 3 November 1902.
Zuid-Afrika.
Uit Mentone wordt aan de sDaily Mail"
gemeld dat Paul Krugei's terugkeer naar
Zuid-Afrika wordt iegengespioken.
Kruger zou volgens de sBirmingimm Ga-
zette", na van Chamberlain's voorgenomen
bezoek aan Zuid-Afrika te hebben gehoord,
den minister een brief hebben geschreven,
waarin hij diens aandacht in liet bijzonder
vestigt op drie punten, te weten de behan
deling der Alrikaanders in de toekomst, bet
uitzetten van de Boeren uit officieele ambten
en de gebiedende noodzakelijkheid van een
edelmoedige gift in geld aan de Boeren.
Het blad vindt het noodig er bij te voegen
dat de brief in zeer verzoeningsgezinde be
woordingen is gesteld.
Aan de Londensche bladen werd uit Lis
sabon geseind, dat Chamberlain den wensch
had te kennen gegeven, Lorenpo Maiquezte
bezoeken, waarop hem geantwooid was, dat
hij hartelijk welkom zou zijn op Portugeesch
gebied.
Officieel wordt echter te Londen bekend
gemaakt, dat Chamberlain de reis naar de
Kaap zal doen via Suez en Duiban, niet te
Lorenjo Marquez aan wal zal stappen en niet
naar Rhodesie zal gaan.
De Engelsche sEconomist" wijdt een arti
kel aan de reis van den heer Chamberlain
naar Zuid-Afrika, en komt daarin tot de
volgende conclusie
De politieke belangen van Zuid-Afrika
worden op dit oogenbhk in ongewone mate
getemperd door economische overwegingen.
De Rand dieigt met opstand en haalt pre
cedenten aan uit de Amerikaansche revolutie,
maar steeds met het oog op vrijstelling van
belasting voor de mijnen. In de Kaapkolonie
gaat de Bond te keer tegen de politiek der
progressieve partij, maar heeft steeds het
oog op het verkrijgen van schadevergoeding
voor eigendommen, die gedurende den oorlog
zijn weggenomen.
De progressiever) brandmerken sir,Gordon
Sprigg als een verrader, maar steeds met
het oog op een bijdrage van de regeering
ten behoeve van noodlijdende loyalisten. Het
schijnt alsof het eemge wat noodig is om
al deze eisehers tevreden te stellen, is bun
zakken te vullen, De heer Chamberlain zal
dit waarschijnlijk niet doen in die mate dat
hg populair wordt in Zuid-Afrika, maar hij
zal toch onvei mijdelijk iets in die richting
moeten doen, als de eenige manier om zijn
zending te doen slagen. Maar het moet ge
daan worden ten koste van den Brilschen
belastingbetaler; diens beurs zal in alle
geval lichter worden, onverschillig wie er
geholpen wordt.
Het blad zou op dit punt heel wat ge
ruster zyn, indien sir Michael Hicks Beach
nog kanselier der schatkist ware en den mi
nister van koloniën op diens reis vergezelde.
Omtrent het vertrek van De Wet uit Lon
den to 114 naar Southampton wordt het
volgende bericht. Een groote menigte had
post gevat nabij' Waterloo-station. Eenvoudig
als zijn goheele persoonlijkheid is het ver
trek van den generaal geweest. Geen bloe
men, geen toespraken, niets dan tflkele
vrienden, die hem uitgeleide deden.
D'o generaals Botha en De la Rey, de heer
Fischer, do secretarissen der generaals en
een groep dames en hoeren waren bijl zijn
vertrek tegenwoordig. Commandant C. B.
Wessels, neef van generaal Botha, zal De
Wet tot aan Kaapstad' vergezellen.
Toen het ©ogenblik van vertrek naderde
en de menigte al meer aanwies, liad d'e poli
tie handen vol werk om de geestdriftige En-
gelschen in bedwang te honden. Van alle
zijden drong men op om De Wet voor 't
laatst to zien en hem als 't kon nog de hand
te drukken.
Aan het afscheid scheen geen eind te ko
men. Een dame, aan den arm van generaal
Bo'tha, biedt De Wet een bouqnetje viool
tjes aan. Do Wet bedankt haar glimlachend.
Eiindelijik neemt liij plaats in het voer
hem en zijd gezelschap gereserveerde spoor-
rijtuig. Nog een oogenblik praten De Wet
en Botha en De Ia Rey op zaehten toon met
elkaar, en wisselen een laatsten handdruk.
Eén lid van het Engelsche parlement, John
Burns, de leider der arbeiderspartij, kwam
nog De Wet een goede reis wenschen. De
trein zet zich in beweging, hoeden en zak
doeken nog eenmaal gezwaaid, een laatste
groet: „Good luck, general!" „Good bye,
De Wet!" en de eenvoudige held veriaat
Londen.
Een dam© vroeg aan generaal Botlia:
„Zijt gij. boos dat hij vertrekt?"
„Ik hen bedroefd1 om 'hem te zien vertrek
ken," luidde het antwoord.
Ferreira, de secretaris van generaal De
la Rey, verklaarde in den loop van een in
terview, dat twee oorzaken generaal Do Wet
noopten terug te kceren naar Zuid-Afrika:
ten eerste oefende liet Europeesche klimaat
slechten invloed uit op zijn gezondheid en
ten tweedo zijn verscheidene zijner familie
leden ziek.
Van Kaapstad zal De Web over Heilbron
reizen. Do duur van Botlia en De la Rey's
verblijf in Europa is nog niet vastgesteld,
doch men beboeft niet te verwachten dat zij
binnenkort reeds naar hun land zullen te-
rugkeeren.
De Wot scheepte zich Zaterdagavond in
aan boord van de S a x o n, liggende te
Southampton. De generaal weigerde elk in
terview en verklaarde niets te zeggen te heb
ben betreffende zijn plannen voor de toe
komst.
In den loop van een conferentie, die ge
neraal Bon Viljocn te Birmingham hield,
maakte hij een toespeling op de aanstaande
Naar F. W. ROBINSON's roman
uit de Artisbonwcreld.
46)
„Ja, hoe heb ik heb nu, Nin?" vroeg de
gbem van haar man vlak: bijl liaar oor. „Ik
zoek je overal."
„En ik heb hier gezeten sedert je mij in
den steek liet."
„Wat Dat spijt me zeer!" stotterde
hij. „Ik liep een paar oude vrienden an de
amen en en je weetklassieke mu
ziek daar zijn mijn ooren niet tegen be
stand'
„Waar is doktor Gravabb?" vroeg zij.
„Ik weet het niet. Was hij dan niet bij
je?"
„Neen."
„Drommels, hob je dan alleen liicr geze
ten? En oom dan 1"
„Die bad er spoedig zijn bekomst van
Paul Ruskoff hield mij' gezelschap en wilde
den oudon bekende spelen. Onbeschaamd
van hem, vind jo niet?" vroeg zij scherp.
„Ik weet het niet,"" zei hij na kort be
raad. „Eigenlijk heeft bijl liet toch zeer ver
in do wereld gebracht, en liij! is zeer in zijn
voordeel veranderd
„Ja, en hij vertelde nog van den ouden
tijd, smeekte me, al zijn slechte woorden
van vroeger to vergeven, Ben je niet ja-
loersch
„Nu nog mooierriep Hans uit, dio het
uitproestte van 't lachen. „Hiji mag het op
mij zijn, voor miijh partMaai- wie hoeft den
inzet van het spel gewonnen, 'hij! of ik?"
reis van minister Chamberlain naai- Zuid-
Afrika. Volgens Viljocn is Chamberlain de
meest bekende en misschien daarom als de
meest verafschuwde portoon gehaat onder
de Afrikaanders. Zijn bezoek zal den Boe
ren doen zien dat de> Engelsche regeering
verlangend ib op de hoogte te komen van den
werkelijken staat van zaken aldaar.
De generaal verklaarde verder, dat de
nieuwe Engelsche onderdanen zich. over bet
bezoek zullen verheugen en dat dit hun een
noodzakelijk vertrouwen in de regeering zal
inboezemen en hun bewijzen dat de geruch
ten en denkbeelden die ten aanzien an de
redbn van Chamberlain's reis zijn opgedo
ken, ten ecnenmale van allen grond zijn ont
bloot.
Lord Methuen, gedachtig aan de gi oot
moedige behandeling, die hij van generaal
De la Rey te Tweebosch onden-ond, Ver
klaard© gisteren in een rode to Devise, de
hoofdstad van het graafschap waar Methuen
geboren is, dat bijl onder do Boeren de
meest eerbiedwaardige en de meest ridder
lijke karakters heeft aangetroffen.
De liberale bladen dio deze bijzonderheid
bespreken, hopen dat door deze verklaring
van Metlmen en dio van generaal Botha in
de „Contemporary Review" de publieke opi
nie van de Engelsclien ten aanzien van het
Boerenvolk, weder het verzoeningsgezinde
karakter zal aannemen, dat zoozeer de komst
der generaals in Engeland bad gekenmerkt.
Uit Pretoria wordt gemold dat bet En
gelsche gouvernement machtiging verleende
tot het oprichten van een vrijwilligerskorps
in Transvaal. Een commissie is benoemd om
een onderzoek in te stellen naar de bij de
regeering ingekomen eischeu om schadever
goeding voor verliezen door den oorlog be
rokkend.
Te Weenen is aan bloedvergiftiging over
leden dr. Joseph Simon Senz, een jonge
Oosbenrijksche medicus, dio zich in den oor
log in Zuid-Afrika zoozeer onderscheidde.
Iu 1899 vestigde hiji zich in den "Vrijstaat.
Toen de oorlog uitbrak, trok hiji als officier
van gezondheid met Do Wet mede en viel
in handen der Engdschen; hij, werd naar
Kaapstad gevoerd en na eenigen tijd op
eerewoord ontslagen. In woord cn schrift
heeft hij daarna zijn ervaringen medege
deeld1.
©emengde Hededeclingee.
„Ja, een sped van heb noodlot was
heb," zei' Nin toonloos.
„Hm ik begrijp je niet goed
„Begrijpen was toch nooit je „fort",
Hans," riep Nin hitter.
„Maar Ruskoff heeft 7.M1 zeer naar bo-
hooren gedragen, dat moet gezegd worden,
Nin," ging hij voort. „Geen gemaakte druk
te, zooals zulk volk meestal aan den dag
legt. Hiji kwam aanstonds naar miji toe en
vroeg mij, oprecht om vergeving voor zijn
gedrag in het Regenboog-theater weet je
nog, toen hij mijl bijna doodsloeg en hij
bekende nu, toenmaals niet wel bijl 't hoofd
te zijn geweest. Daarop wonschte hij: mij ge
luk met mijn huwelijk, Nin, en ik moet je
zeggen, het had me nieu verwonderd wan
neer hij daarbij, tranen bad vergoten, zoo'n
benauwd gezicht trok bij! Wij 'hielden ons
den buik vast van het lachen, toen 'hij na
zijn plechtstatige buiging den aftocht blies.
„Alzoo een amende honorable
„Juist, Nin. En het deed me waarlijk
aan."
„Dat wil zeggen dat liet jou en jo vrien
den stof tot lachen gaf. 'tis te, hopen, dat
hij er niets van gemerkt heeft," zei Nin, ze
nuwachtig met haar waaier spelend'.
„O, toen was hij reeds ver weg on inder
daad 'heb ik hem voorkomend to woord ge
staan. Ik moet je zeggen dat ik hem inder
tijd graag mocht lijden, totdat ik bemerkte
dat ik niet een medo-minuaar te deen had.
Als vreemdeling gedroeg hij zich ook fat
soenlijk en hiji was de eenig© „vriend", die
mijl teruggaf wat ik hem somtijds voor
schoot, al! waren heb een paar shillings. Och
ja, en bijna vergat ik het om hem te
toonen dat ik geen wrok nieor tegen hem
Engeland.
Uit Londen wordt aan de „Figaro" ge
meld dat men tob nu toe heb bezoek van den
Duitschen keizer aan zijn oom Edward te
Sandringham op S November, beschouwde
als een privé karakter te bezitten. Do cor
respondent ils te weten gekomen, dab het be
zoek wel degelijk een politiekon grondslag
heeft. Men brengt nl. de uitnoedigmgen tot
audiëntie biji die gelegenheid aan ministers
Balfour, Chamberlain, Brodrick en. aan lord
Roberts en Lansdowne daarmede in ver
band.
Yan den grooten Britsdken kabel door
den Grooten Oceaan fe Vrijdagmorgen het
laatste deel' gelegd. De ministers Chamber
lain en Scddon wisselden, telegrammen van
gelukwensching. Ook tusscben Canada en
Australië zijn officieele telegrammen gewis
seld.
Portugal.
Den 24en November zal do Koningin den
eed als regentes aan de Cortez afleggen.
Gisteren werd uit Aden aan de „Indépen-
danco" gemeld dat de Italiaansche regoe-
ring de waarborgen bot het tachtigen van
de zeero„ -ei-s door Turkije met voldoende
achtte mi last gaf Iddy, oen broeinest van
zeoroovers aan de Rcode Zee-lrusb in Zuid-
Arabié, te bombardceren. Dit is dienzelfden
dag geschied.
D uitschland.
De feestelijkheden ter gelegenheid van de
inwijding van de nieuwgebouwd© hooge-
soliool voor beeldende kunsten cn muziek
te Charlottenburg, werden gisteren (Zon
dag) bijgewoond door bet Keizerlijk paar.
De Keizer hield een rede, waarin hij her
dacht wat bet Koninklijk Huis had gedaan
voor de kunstacademies, en de stichting van
liet nieuwe gebouw door keizer Friedrich,
een warm kunstbeschermer evenals zijn fijn
begaafde gade. Do Keizer betoogde verder,
hoe bijl de bevordering van de mousclienver-
edelende kunst beschouwde als een der voor
naamste Qieersohersplibhtenliiji wilde de
leeraars en leerlingen ook heden vermanen,
zich te spiegelen aan de onbereikbare, klas
sieke voorbeelden, en in navolging van de
groote meestere van alle latere eeuwen de
kunstidealen te leiden in de banen aangewe
zen door de overlevering en door d_- onver
anderlijke wetten van schoonheid, harmo
nie en acsthctica. De Keüzor riep de kunste
naars op, hun beschavende taak te vervul
len en allo lagen des volks omhoog te heffen
uit de dagelijksdie sleur tot de hoogten der
kunst, en het schoonhddsgevoel en d'on zin
voor het edele, die hijzonder eigen zijn aan
de Germaansbh© stammen, te koesteren ©n
te versterken.
De „Regeeringsbode" meldt dat de com
mandant van hot garde-korps, de -idjudant-
goneraal grootvorst Paul' Alexandrowitsel
een oom van den Czaar, uit den dienst is
ontslagen.
Volgens do „Daily Express" is dr. Mer-
zejewski. een voornaam specialist voor de
behandeling van krankzinnigen, naar Liva-
dia ontboden, om den Czaar to behandelen
wegens een zenuwaandoening.
Er zijn opnieuw teekenen van een bewe
ging onder de studenten aan d© hoogeschool
te Kieff. Men zegt dat reeds kleine ongere
geldheden hebben plaats gehad.
voedde, heb ik hem verzocht aanstaanden
Zondag bij' ons te komen dineeren."
„Hetgeen bij', zooals van zelf spreekt,
beeft afgeslagen," antwooidde Nin snel.
„Toch niet Eerst wilde hij tegenwer
pingen maken, doch ik stond' er op en teu
slotte zeid'o hiji „ja, ilk kom", waarop hij mij
krachtig d© hand drukte cn afscheid nam."
Nin zag haar man aan. Zijn galaat was
hoogrood en opgeblazeuer dan in den laatsten
tijd het geval was, zijn uitpuilende oogen
waren in d© hoeken met bloed beloopen en
zijn zenuwachtig lachje had' iets afstootends.
„Laten wij maar naar huis gaan," zei ze
opspringend.
„Naar huils?"
„Ja, alsjeblieft, ik wil naar buis," zei Nm
bijna smcekead.
„Daar komen de niensclicn alweer binnen
om Ruskoff nog weder te hooren ik zou
niet weten, wat te doen als liiji vanavond nog
eens met me sprak. liet is me, alsof ik hem
haat ell jou ook en de gekccle wereld.
Wil je me nu naar huis brengen ja of neen 5"
„Zekor Nin," zei hij, haar verschrikt aan
ziende, terwijl hij haar den arm bood. „Dat
wederzien heeft jo zenuwachtig gemaakt.
Naar het schijnt hen jo vermoeid, afgemat.
„Ja, ik ben zeer moe zeer afgemat..."
„Zullen wij niet eerst afscheid nemen van
gastheer en gastvrouw, om daarna..."
„Neen, neen, ook dat niet. Laten we naar
huis gaan, op staanden voet!" nep Nin.
Hans antwoordde met zijn alledaagscli-
onverschillig stopwoord„Ook goed en
arm jh arm verliet het echtpaar het salon.
Op de breodc vestibule-tra,p ontmoetten
zij d'okter Gravatt, die ook naar buiten ging
en diep in gedachten scheen verzonkeu.Hoo-
Rusland.
Donderdag ontving Czaar Nibolaas te Yal
ta liet buitengewone gezantschap van den
Sultan dat hem rijk© geschenken aanbood.
Bij een gala-diner, dat daarna plaats had,
biacht de Czaar een dronk uit op den Sul
tan van Turkije.
D'enom arken.
De kroonprins is Zaterdagmorgen van zijn
bezoek aan "Villielm's liof te Kopenhagen
teruggekeerd. De 'kroonprinses en verschei
dene ander© leden van d© koninklijke fami
lie stonden aan lieu station waar ook de
niiniktor-president en de leden van de Duit-
sche legatie tegenwoordig waren.
Rumenië.
Koning Carol zal' bij' zijn bozoek aan vorst
Ferdinand van Bulgarije te Roustehouk op
11 dezer vergezeld zijn van zijn minister-pre-
sident Stourdza en den minister van buiten-
landsdie zaken Bratiano. Op 13 Nov. gaat
do Koning, vergezeld door vorst Ferdinand,
met dions minister van oorlog cn den Bul-
gaarscben premier Daneff, oen bezoek bren
gen aan Plewna en omgeving om de slagvel
den t© bezichtigd'.
Y e r. S t a t en.
President Roosevelt is met den minister
van oorlog op reis gegaan naar de kolendis-
tricten van Pennsylvania, liet tooueel van
de jongste groot© werkstaking. De president
koert beden (Maandag) te "Washington te-
ïug.
Hofbericht.
H. M. de Koningin heeft f 5000 beschik
baar gesteld voor het Nederlandsch sub
comité voor zieke en behoeliige inlander? in
de residentie Semarang, als blijk Harer groote
belangstelling in en warme instemming met
het streven om gelden te verzamelen ten
behoeve dezer noodlijdenden.
Tevens deed H. M. bij de aanbieding dezer
vorstelijke gift den wensch uitspreken dat
de pogingen der comités, hier en in Indië,
met succes mogen worden bekroond.
Na dit schitterend voorbeeld door H, M,
gegeven mag men verwachten dat alle Neder
landers, die onzen inlanders een warm hart
toedragen zich zullen beijveren, om dezen
wensch van H, M. in vervulling te brengen.
wol hiji hun „goeden nacht" in 't voorbij
gaan sl'echts verstrooid veinsde te beant
woorden, was liern niets van deze pijnlijke,
oor Hans zoo onbegrijpelijke, scène onb-
gaan.
„Moet ik hem ook verzoeken voor aan
staanden Zondag?" vroeg Hans fluisterend
aan zijn vrouw.
„Noen," antwoordde zij' kortaf. Hans
mompelde zijin „ook goedl", op een toon als
of hem aan dien gast niets gelegen was.
XXY.
Lady Kan© gevoelde zich den volgenden
morgen uiteb in haar gewone doen, al kwam
de werkelijkheid haar thans niet m&er zoo
fabelachtig voor als don Vorigen avond. De
door lord Kane zonder haar medeweten ge-
noodigdo tafelgasten voor don komenden
Zondag haddfen haar uit haar humeur ge
bracht. Zij had er zich over geërgerd er. er
gerde zich nog, doch achtte het niet gepast,
daarm nu nog verandering to brengen. Lord
Kane's aard stemde eenmaal voor overijlde
besluiten, en hij1 ging daarbij; niet met do
gevoeleus van anderen te rade. Bovendien
was bet thans te laat, de ui'tnoodigingcn te
rug to trekken. De gasten konden dus vrij
komen en gaan. In 'b vervolg zon zij
daar evenwol een betere regoling in bren
gen. Doigolijke dingen konden eenmaal ge
beuren, doch nooit weder, al moest zij ook
Paul Ruskoff 't voor do voeten worpen, dat
hij zijn bezoeken aan haar buis achterwege
zou laten. Het was onnadenkend van bom,
klakkeloos die uitnoodigïng te aanvaarden;
het had hem heter gepast, wanneer hij meer
fierheid aan den dag had' gelegd. Zij kon het
niet niet elkander rijmen na hun vijandig
scheiden, na dio voorvallen, vedorzijdsche
beschuldigingen en verzooningsscènes, zich
nu toch biji haar op te dringen, dat verraad
de noch tact, noch trots en het was hem ge
heel onwaardig. Hiji liad om harent- ©n zij
nentwil weg moeten blijven! Do mannen
zijn dwazen, overlogde Nin bij zich zelf, zon
der te vermoeden, dat ook Carlyle lang voor
baar, dio uitspraak had vereeuwigd. Dat
Ila.ns een model-exemplaar van dat ras ver
tegenwoordigd1©, stond biji haar als een paal
boven water, toen hij, des Zaterdags zijn
„verrassingen" tor tafel bracht.
„Nin, wij zullen morgen met ons achten
aan tafel zijn," begon hij. „Stel alsjeblieft
de keukenmeid daarvan op do hoogteHen
is een aangenaam, klein gezelschap en do
oude, vreolijke tijd! zal er i'n belichaamd zijn.
Ieder van ben kent do overigen en zal toch
verbaasd wezen, die hier aan t© treffen. Dat
is het grappigste van het geval
„Wat, zog je? "Wie komen er alzco?"
„Nin, raad eens!"
„Laat mij liever raad geven, voordat jo
tot uitnoodigen overgaat," zei Nin boos.
,,'tls best mogelijk dat ik die nienschen
niet lijden mag en dat Ruskoff ze niet gaar
ne in gezelschap ontmoet."
„De een zoowel als de aud'or is een vriend
uit den, ouden tijd en je dweept immers al
tijd met dien goeden tijd, Nin!"
„Doe ik dat werkelijk?"
„Ja zeker, meer zelfs dan je wel denkt!
Hoe dikwijls heb ik j© riet zien opfleuren,
als .liet gesprek daarop kwam, en dan hoor
de ik jo lachen, zoo hartelijk als vroeger
voordat je mijn vrouw wordt," besloot hiji
weemoedig.
(Wordt vervolgd
