*j'
Zondag 18 en Maandag 19 Januari 1903.
No 11061
F.
56"" Jaargang.
Tweede Blad.
m
m
Brieven uit de Hofstad.
r.
r in e Lieden.
dest
UIT DE PERS.
BONENLAND.
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl, 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs per weck: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
aan bet bureau bezorgd zijn.
Bnrcau t Bsterstraat ög,
Prijs der Advertentiën: Van 1O regels 11. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die 2»
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeetige voorwaarden. Taneven hier
van zijn gratis aan bet Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag- on Zaterdagavond verschijnen, worden
zoogenaamde kïei»# ad&ertionftëia opgenomen tot den prijs van 40 cents
per advertentie, by vooruitbetaling aan het Bureau to voldoen.
Istere. Selefooa K®, 123..
F
jait
eEl-
ile. r
ari
BFf.l
U vraagt mij', 'M. do R., u nu en dan eens
wat uit Den Haag to willlen sdlirijven. Nu,
ik weet, dat hot mot alleen uw stadgenootcn
zijn die graag eens wat hooren uit die „heer
lijk c' stad, zoo lief en opwekkend voor iien
die houden van do nabuur, zoo „dol gezel
lig" voor hen d!io van uitgaan houden, zoo
„interessant" voor liefhebbers van kunst eu
oudheid, zoo geschikt voor hen die graag
„dicht bij het vuur" zitten, enz., enz. Welk
Nederlander heeft niet vaak van dio eigen
schappen. genoten en wio is met graag eons,
al ia 't maar in gedachten in die fraaie ge
zellige, interessante stad, waar zelfs de meest
jammerenden onder de „jongeren" van on
zen tijd, drinkt me, niet altijd een sbralk ge
laat kunnen toonqn.
Daarom wil ik nu en dan wat vertellen
van wat daar voorvalt in het „hart van Ne
derland" o neen' dat gaat niet, want dat
ss Amsterdam Nua ïateu we Den Iïaag
dan maar noemen het „hoofd" van Neder
land; dab kan hest, want daar zetelt do Rc-
geentag, daar troont do wijsheid dio met het
ambt gekomen is, daar vergaderen de bes
ten, de vroeÜsteu, daartoe waardig gekeurd
door het gansche land (voorstanders van al
gemeen kiesrecht gelieven deze laatste uit
drukking, dio mij juist zoo mooi te pas
kwam, naar hun smaak to verbeteren)
daar wordt gedacht, beraadslaagd, gestre
den, beslist tot heil van 't vaderland, pto-
vincife on gemeente
Gedacht nu, do Hagenaar die daarbij
meer in 't bijzonder do vroede mannen in
den Raad zijner gemeente op het oog heeft,
zet bij: de gedachte aan al dat „denkon" van
de heeron wal eens een zuur geziekt, 't Gaat
er vooral den laataten tijd soms vreemd naar
too! Ik vertel daarvan wel eens later,
want nu nu kan ik niet anders 6chrijvcn
dan over do quacstie, die de ooievaarsstad
al lang geheel vervuld! heeft en welker op
lossing als men 't reeds een oplossing noe
men wilL oenigo dagen goleden in do
Haagsche bladen met gespatieerde» of vette
letters te lezen stond do tramquaestie.
Want o! Den Haag is een schoon© stad
en het zal dat wol altijd blijven, troetelkind
van natuur en fortuin beide als rij' ismaar
men is or in sommige opzichten nog zoo ach
terlijk, vergeleken zdfs bijl plaatsen van veel
minder aanzien en boteekenis.
De middelen van verkeer o. a. in dit lust
oord van Nederland, ja van een doel van
Europa zijn allertreurigst onvoldoende.
Trams vindt man er, tnssehen de belangrijke
eindpunten allerzonderlingste omwegen bo-
schrijtvond1, mot enkel spoor, zoodat telkens
op d'o wissels gewacht moot worden, en zóó
duur dat „do hreedo zoom der "burgerij" er
weinig of geen gebruik van maakt. Voorts
zijn twee uitgestrekte buurten der stad met
\rele duizenden inwoners, Dluinoord en de
nieuwe stad om 't Regentesscplem, met de
overige doelen alleen verbonden door "n paar
verschrikkelijk hobbelende en slingerende
omnibussen. Deze dingen, d'io nagenoeg uit
sluitend dames on lieeren vervoeren, nk die
welke togen zeeziekte bestand zijia, zijn voor-
Naar hel Duitsch.
al tussiehen tweeën on zossen of als -er maar
een wolkje aan do lucht is, propvol', 'tls
waar, zoo ge het geluk hebt er in to komen,
ge zit er gezellig en knus en lang, vooral
lang1 Want zoo'n „bus" rijdt melt u bijna do
gansdlie Residentie rond, en go hebt er over
vloedig don tijid om nw oogen te sluiten en
to droom e n van de beloofd© Weimarstraat of
eeuiig ander eindpunt van uw reis. Als ge
ten mixxste niet wakker gehouden wordt
door al' het gesnap der Indische nonna's of
wakker selmkt, als go o een op uw schoot
krijgt, dio geen „zechoencn" genoeg heeft
om straffeloos door het stampende, slinge
rende voortuig te loopen. Er struikelen en
vallen nergens zooveol vrouwen als in zoo'n
Haagseke bus!
Er moet een, einde aan dilen toestand ko
men het kan niet langer zoo! Electrfeche
trams moesten vliegen langs dc breedo bou
levards en straten van de fraaie nieuwe wij
ken en ze verbindbn met bet hart der stad
en onderling. Maar hoe
De Haagsolie Tramwegmaatschappiji heeft
concessie itot 1926. Zo wild'e wel haar twee
Sohcveningsch» Jlijnen in elcctr&che met bo-
vengrondsch Trolleysystecm veranderen,
maar eisolito dan nog -10 jaar verlenging der
concessie, d. w. z. Den Haag nog 40 jaar lan
ger aan handen en voeten aan haar gebon
den te zien. Dat werd onzen vroelden man
nen te krasMot algemeene stommen beslo
ten ziji do vorige weeklo. geen coucessie-
vorlcnging na genoemd jaar meer te verloe-
neuen met groote meerderheid' 2o. vier
nieuwe oleetribcho lijnen aan te leggen, tra
cé, systeem, tarief, dienstregeling enz. nog
nader vast te stellen3o. aanleg en exploi
tatie hiervan aan de H. T. M. aan te bieden.
Waarschijnlijk zal deze nn wel eieren kiezen
voor haar geld en die nieuwe lijpen aanvaar
den en dan zullen vanzelf ook de oude lijnen
in elecitrischo moeten veranderd worden,
enz.dan 'krijgen wij een goed' tramstelsel.
Weigert zijl echter, dan geeft zeker artikel'
der tram-concessie aan de gemeente hot recht
tot een soort van naasting, lil. wanneer het
overwegend! gemeentebelang zulks eischt, do
concessie van oenigo, desnoods van allo lijnen,
in te trekken. Nu, dat overwegend gemeen
tebelang is waarlijk wel aanwezigDe waar
de der traminstallatib zal alsdan aan de H.
T. M. moeten worden vergoed en sommigen
zijn bevreesd! voor dri kosten. Maar d'iö waar
de zal wel niet te hoog geschat worden, ala
de 'gemeente reeds tot den aanleg van vier
concurreerende lijnen heeft besloten en hij
de wetenschap dat db H. T. ML op do waarde
van haar materiaal nieb behoorlijk afge
schreven heeft, zoodat, naar men zegt, o. a.
de waarde der baan zolve hooger geboekt
staat dan waarvoor dio thans nieuw te ma
ken zou zijn.
Maai' dan zou db gemeente zelve moeten
gaan exploiteeren en wijl hebben onlangs
juist vernomen, dat op een levering van be
weegkracht door onze dleotrikch© oentra!©
niet vóór 1906 t© rekenen valt. Wij zonden
gedrild moeten hebben. Maar een Hagenaar
heeft veel geduld: hij komt nooit tijjd to
kort. „Och," zei de condricteur van de bus,
toen i'k liem na het in den Raad' gevallen be
sluit ©enigszins boosaardig opmerkte, dat de
dagen van zijn bus geteld waren en dat er
weldra elebtrisch© trams zouden vliegen in
de plaats van zijn hobbdkastjes, „och,
meneer, liet zal zoo'n vaart nibt loopen't Is
nog maar alfoen in beginsel aangenomen.
Een mooi idee, jaMaar u weet, volgons do
theosofen komt een goede gedachte met zijn
incarnatie r»ms eerst na drie geslachten te
rug Tot hoever gaat u?"
Ja, dat zei zoo'n Haagsche omnibuscon-
ductour en dien vindt me" toch ook maar al
leen in Dbn Haag
Intusschen zullen w© maar geduld heb
ben over drie, vier jaar al misschien rijden
al dio ouderwetschei vervoermiddelen niet
meer door „het grootste dorp van Europa".
Oude kost.
In haar nummer van 14 Januari had de
„Standaard" een hoofdartikel „Politiek en
christendom", waarin werd betoogd dat do
socialisten spreken als vroeger do liberalen,
v'.aar zij roepen: politiek heeft met gods
dienst niets te maken; en dat evenals toen
door do woorden van Groen van Prinsterer
dezo bewering te niet gedaan wordt.
„liet Volk", hierop antwoordende, noemt
het „oude kost" wat do „Standaard!" op-
discht. Dezo antwoordt hiciop
Do qualificati© is niet onjuist; doch ze
treft niet ons, maar dc sociaal-democraten.
Immers zijl komen weer met heb oude
liedje, waaraan liet socialisme zich schor ge
schreeuwd heeft; politilek heeft mot gods
dienst niets t© maken.
Mot dit dountj© pogen de opportunisten
onder do socialisten, Troolsbra voorop, do de
mocraten onder allo christelijk© partijen
voor him partij, althans voor hun candida-
ten, te winnen.
Spreekt liet dan niet van zelf, dab deze
taktiek van onze zijde moet worden heatre
den, en dat daarbij! „de oud© slagwoorden
van Groen van Prinsterer" voortreffelijk
dienst kunnen doen?
Groen juist heeft ons christenvolk ge
leerd, tegen dio gevaarlijke leuze op zijn hoe
de te zijn. En als do socialisten met di© leu
ze weer komen, dan weten we nog altijd geen
beter© tegenleuze dan die van den stichter
onzer partijtegen de Revolutie het Evan
gelie.
Zeker, de heeren Troelstra c s. pogen aan
do vroeger© leuzen van het liberalism© een
glimp van nieuwigheid te geven; maar met
al do franjes, di© zij' er om hangen, blijft
het „oud© kost" di© zijl uit d© liberalistische
keuken hebben gehaald, om haar, wat opge-
warfd, onzen mcnschen opnieuw voor te zet
ten.
Daarom zijn we voor onze lezers ook met
oud© kost gekomendie van Groenen we
zijn verzekerd, dat dio wel zoo goed zal heb
ben gesmaakt als het bedorven en beschim
meld© kostje van Troclstra cn d© zijnen.
Nog geeft do „Standaard" in haar blad
van gisteren een hoofdartikoltje getiteld
„Politieke opvoeding", waarin zij op den
voorgrond stolt de wijz© vau tegenschrijven
zooals „Het Volk" dit doet.
Ziji schrijft
„Het Volk" is het orgaan der parlemen
taire socialisten. Het war© te wensdhen, dat
de redactie het adjectief parlementair ook
voor d'en toon. van haai' blad in toepassing
bracht.
Parlementair is d'io toon allerminst, wan
neer „Het Jolk" zich bezig houdt met ©en
tegenstander. Onverschillig of die tegenstan-
Het was in het laatst van December en
do winter had reeds zijn intrede gedaan, met
als oen opwekkend, helder-vriozcnd dement,
maar als een knorrig©, grimmig© grijsaard,
die dik'ko sneeuwwolken door liet luchtruim
zond, achtervolgd! door gure windvlagen die
met do natte sneeuwvlokken in 't gelaat sne-
d'en.
Men moest wèl zeer jong en zeer optimis
tisch. zijn om zulk oen winter met vreugde te
begroeten zoo vergenoegd en Mij als die
twee kleine schoolmeisjes di© op liet ven
sterkozijn in de groot© schoolpoort zaten en
lustig babbelden en wachtten op 'n ongeluk
kig vriendinnetje, dat bij, de onderwijzeres
in 't handwerken verloren tijd meest inha
len,
„Sneeuw, sneeuw," jubelden d© kimcren,
blij en vol hoop op de donker©, natte straat
(kijkend of er wat van ihtui baantje-glijden
terecht zon konien.
„Ja, nu hebben we winter," zei het ma-
gerebïondje wijsneuzig. „Ik draag ook reeds
lang wollen kousen zio maar, geheel nieu
we!" on trotscb. stak zij hot zwarte, dunne
beentj© to voorschijn.
„Ik heb nog geen warme," antwoordde do
andor, een ineengedrongen, mager figuurtje,
cn zag treurig naar haar versleten katoen
tjes. „Maar spoedig is het Kerstmis! En ik
mag naar twee Kerstboomen gaan, denk
eens, naar twee'"
„Ja hé Li na, jij bent arm en dan heb jo
recht op bedeeling," zeide de eerst© uit do
hoogte, en ging voort„Mama geeft ook al
tijd. hemden en jurken en grootmama breit
oen menigte mutsen. Maar het is toch eigen
lijk ©en schande van zoo'n Kerstboom be
deeld to moeten worden."
„In 't geheel geen schande!" viel Lina
trotscli in d© red1©. „Het is nu geen schande
meer aim te zijn integendeel, weet je
zijl had .groot© 'lust het mama'skindj© een
'kleine eocialistiseho terechtwijzing te geven,
toen een derde, die tot nog te© had' gezwe
gen, schuchter vroeg
„Maar Lina, wat krijg j© dan al zoo van
een Kerstboom?"
„O, bijl den een krijgen we alleen een
boekje en een peperkoek en daarvoor moe
ten we dan. vroeselijk veel Kerstliedps zin
der liberaal, vrijzinnig-democraat of één van
de christelijke partijen is, in den regel' is do
toon van haar verweer denigreercud, meest
al minachtend, dikwerf kwetsend en hoo-
nend', grof en plomp.
Vooral wanneer de redactie met om to
doen heeft.
Nu, w© zijn daaraan van die zijd© gewoon
en zullen ons humeur er mot door laten be
derven.
Ten slotte kwetst een blad, dab met zulke
taal zijn tegenstanders bejegent, zich zelf
het meest.
Alleen maar, arme lezers! di© op dergelij
ke wijze politiek worden opgevoed door hun
lijfblad. Da meeste lezers van „Het Volk"
zullen wol geen ander blad onder do oogen
krijgen
Do redactie vergeet hier, dab Van di© poli
tieke opvoeding haai' later de wrang© vruch
ten moeten ten deel vallen. Menschen, dio
d tg in dag uit geprikkeld! en verbitterd wor
den tegen andersdenkenden, sullen ten slot-
to niet alleen hun goed humeur, maar ook
.ran vertrouwen in hun woordvoerders ver
liezen.
Wc zijn er nog niet, maai' als straks do
sociaal-democraten nog moer invloed moch
ten verkrijgen, dan zullen da Troelstra's en
d© Vliegens het ondervinden, wat het is d©
mensehen stelselmatig te hebben vorbitterd
tegenover een ieder dife van hen afwijkt in
gevoelen.
gen. Maar bijl anderen worden er kousen cn
schorten, mooi© poppen, appelen en noten
uitgedeeld'!"
„O riepen do toehoordere&sen verbaasd.
„Moeder zegt," ging Lina wijfelend voort,
„dat ik moet zien zen paar stevige laarzen
machtig te worden. Onze soep-juffrouw is
ook bij een Kerstboomen bij' haar zal ik
er om verzoeken."
„Wat is dat, een soep-juffrouw reeg de
kleinste, die eerst itn 'b voorjaar op de schooi
was geltomen.
„Gch, domme Marie," lacht© Lina, „een
soep-juffrouw is een juffrouw die op school
meehelpt soep uit to doelen. Aanstaanden
Maandag beginnen dio uitdeelingen pas. Ik
lic-b er mij! reeds lang voor opgegeven, want
wat je er krijgt, is goedVan do portiers-
vrouw krijgen w© ieder een bord en een le
pel en als dan de juffrouw met de groote
soepterrine komt, dan roepen we allemaal
hoera.1 En dan steekt iedereen zijn bord
naar voren en d© juffrouw lacht en zegt:
Kinderen, eet mij toch niet mede op met de
soep!"
„En hoe smaakt die soep vroeg Marie,
de vroolijke Lin© .in spanning aankijkend.
„O, heerlijk. Eenmaal' per week krijgen
we erwten of boonern, dan grutten en Vrij-
'i Rijks Financiën 1902.
W'ü hebben gisteren reeds met een enkel
woord de aandacht gevestigd op de gunstige
cijfers, welke de regeeiing in de »Staats-
couiant" heeft openbaar gemaakt over de
opbi engst der rijksmiddelen over 1902.
Gaat men de onderdeelen der middelen na,
dan vindt men voor 1902 (och enkele minder
gunstige verschijnselen. Niet alle onderdeelen
toonen vooruitgang, vergeleken met 1901.
Allereerst de directe belastingen. Deze
hebben te samen we! f 142.000 meer opge
leverd en 71/o ton boven de ramiog, maar
twee er van zijn achteruitgegaan. By het
recht op mijnen, dat slechts 117.759 gaf, is
de daling ruim f 6000 geweest. Van rneer
beteekenis is het echter dat de bedryf-be-
lasting, die in 1901 het zeer hooge cyfer
van f 7,188,800 bereikte, luim 111/2 ton
boven de raming, in 1902 tot f 6,657,200 is
teruggegaan.
Dit bedrag is nog 31/2 Ion boven de raming
en dus geen tegenvaller, maar het verschil
met 1901 is toch aanzienlek. Men moet
hierbij intusschen in aanmerking nemen dat
die cijfers geen juist beeld geven van de
opbrengst dier heffing, Deze loopt immers
van 1 Mei tot 30 April, terwijl de staat der
middelen zich van 1 Januari tol 31 Decem
ber uitstrekt. Van het eene dienstjaar wordt
soms belangrijk meer dan van het andere
vóór 1 Januari aangezuiverd, wat in 1901
het geval kan zijn geweest.
Wat de andere directe belastingen aan
gaat, heeft de personeele welker dienst
jaar met het kalendetjaar samenvalt -
i 377,000 meer opgebracht dan in 1901, dat
zijn voorganger met slechts f6000 overtrof
fen had. De gsondbelasling is met bijna 2
ton vooruitgegaan, f 40,000 meer dan in
't vorig jaar. De vermogensbelasting toont
een stijging met 1 ton, waaromtrent het
zelfde geldt als van ae bedrijfsbelasting: het
dienrij&ar is van 1 Mei tot 30 April. Op deze
ciags altijd aardappelsoep met wortelen,daar
houden wo allen het meest van. Soms ook
schaft d© pot vlecadli en op juffrouw';; ver
jaardag bobben, we itedeir een kleine worst
extra gekregen."
„En 'lieb jo dan genoeg als je een bordje
gegeten hebt?" vroeg de tweede.
„Eén bord'! "Wat denk je 'twee volle
borden krijgt ieder en zóó'u stuk brood
zij mat met de handen een reuzen-brood
en als men dringend vraagt dan 'kan men
nog een derde bord krijgen. 'Moeder zegt al
tijd, ik moet maar niet verlogen zijn, d'o stad
moet toch alles betalen."
Do laatste meded'eelingen werden bij bet
opstappen gedaan; de kinderen waren al
pratendci do poort uitgegaan eu scheidden
een eind verder. Alleen Mori© ring nog met
OO O-
Lina moe, alsof zij maar niet genoeg lof bad
•hooren verkondigen over de goede hoedanig
heden der sehool-socp.
Toen, terwijl zij zich bezinde nog een
boodschap te moeten doen, sloeg zij haastig
een zijstraat in. Zo was -een teer wezentje
dat door d© ruw© wiind en natte sneeuw
moest voortsnellen'baar kousen, en schoei
sel waren niet veel beter dan. di© dor „arm©
Lina".
Hot kind zag er uit alsof rij veel liefde en
heffing is echter reeds een zeer aanzienlijk
bedrag afbetaald, f5,326,000 of verre boven
s/3 der raming, welke f7,464,000 bedroeg.
Py de accynien zijn de meeste onder
de cyfers van 1901 gebleven, al ia de gr
zamenlijke opbrengst in 1902 nog bijna 12
ton hooger geweest. Uit wijn is f8600, un
gedistilleerd 1131,000, uit zout f4000, uit
bieren en azynen f 35,000 minder ontvangen.
Dit werd echter ruimschoots vergoed door de
f 1,162,000 die uit suiker en de f215,000
die meer uit het rundvleeseh binnenkwamen.
De raming der accijnzen weid met 21/4 mil-
lioen overtroffen. Alleen het gedistilleerd en
de wyn gaven iets daai boven, de overige allen
meer, suiker zelfs 18 ton, het geslacht 4 ton,
zout f47,000 en bieten en azijnen f23,000.
Van de overige mul ielen toonen verder
enkel de domeinen een achteruitgang met
f40,000 bij 1901 en met f 10,000 bij de
taming.
A.-It. Kamerclnb.
Men leest in »De Nedei lander"
Naar men ons meldt, zal de heer De Waal
Malefijt, de president vau dea.-r, Kamerclub,
met het oog op zijn geschokte gezondheid,
als zoodanig aftreden. De heer mr, Th. Heems
kerk zou trachten ontslag te nemen als wet
houder van Amsterdam en zal op dringend
verzoek zijner pariijgenoote» optiedcn als
president der a.-r. K imerclub ert als leider
der a.-r. party, m en buiten de Tweede
Kamer. Daarmee zou hij èn do pnr'ij èn h -t
Centraal Comité zeer belangrijke iienstet.
bewijzen.
Liberale Unie.
In eeno verandering der leden van de libe
rale kiesvereeniging Vou uitgang te He-u ri.\
is met algemeene stemmen b—Ioten zich by
de Liberale Unie aan te sluiten.
Electriücho vet lichting der spoorwegen.
Van betrouwbare zijde wordt asm het
»N. v. d. D." medegedeeld, dat van hooger-
hand de wenschelijkheid is te keunen gege
ven, de spoortreinen hiei te lande elec-
trisch te doen verlichten. A'- gevolg daar
van zouden bij de verschillende spoorweg
maatschappijen reeds de noodige plannen
daarvoor in bewerking zijn.
Tor. Christ, Verzorging van krankzinnigen
in Nederland.
Nog etceds woTdt gebouwd aan de vol
tooiing van do stichting voor krankzinnigen
voor bot Noorden des lands, uitgaande van
do Vereeniging tot Christelijke verzorging
van 'krankzinnigen in Nederland.
Déze week zijn weder e-enige gebouwen in
'gebruik genomen, ril. 2 paviljoenen, één voor
40 en één voor 33 patiënten, een behuizing
voor don geneesheer-directeur dr. Wier inga,
oen werkplaats voor stille bedrijven, een
dubbel© woning, enz. Op dit oogenblik is 't
aantal patiënten geklommen tot ruim 400.
Wanneer do geheel© bouw zal! opgeleverd
worden, zullen er 500 patiënten verpleegd
kunnen word'en. Meor patiënten zullen niet
op „Dennen-oord" komen, daar aan de ver-
eoniging is toegestaan door de regeering een
stichting voor 500 patiënten te hébben.
In het geheel zal d© stichting uit 30 ge
bouwen bestaan. Heb terrein is 80 H.A.
groot.
Men 'kan zich een denkbeeld vormen van
dez© groot© stichting, als wij med«loeien,
dat er voor niet minder dan f 600,000 is ge
bouwd.
zonneschijn noodig had on warme Idee-
ding en goed, krachtig voedsel, d!an zouden
do bleeke, ingevallen wangen wel blozender
en gevulder worden en d'o holle, ernstig©
oogen meor levenslustig tintelen.
Voor een winkeldeur bleef de kleine staan
en na nog oenigo aarzeling maakte z© do
dfeur zachtjes open. Het was geen schitte
rend verlichte bazaar, maar ecu klein manu-
factuur-wmkeltje, nauw en duister Goedkoo-
pe artikelen werden er verkocht, die in den
winkel van elkaar gescheiden lagen: mut
sen, kinderjurken, doozen met zeep en aller
hande linten.
Marie maakt© een angstig© hoofdbuiging
voor dé winkel-juf en trok uit haar school-
tasch een net-tecgcbonden pakje te voor
schijn.
„O, lieve gunst-, alweer kantwerk'" zei do
oudachtige wirikehnadaiu, di© achter de
toonbank bezig was met een eindeloos stuk
linnen band on to rollen. „Wat wil je moe
der daarmed© toch aanvangen? Niet één
stukje heb ik verkocht van den voorraad,
dien je mij verleden maand hebt gebracht.
De zaak gaat ovter 't algemeen slecht en dan
kom je nog altijd datzelfde kantwerk mijt
in d© handen stoppen. Neen, ik kan z© wer
kelijk niet 'gebruiken,"
