58'" Jaargang.
Zondag 15 Mei 1904
No. 11466.
Tweede Blad
ITIZOEK YAN TAHTE MA1WINE
Uureaut Votemroat G9.
INDISCHE PENKRA.SSEN.
BINNENLAND.
SCHIEDAMSCHE
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.'
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingenfi. 1.25. Franco
^Prfoper weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
5a„ het bureau bezorgd zjjn,
'5V
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zjjn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde leteine adcerteniivn opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. Telefoon No. Jt.23.
LX.
It heb''t in dC11 hmtslon tijd nog al druk
«eiail over Europcosche ca Inlamlsehe Amb
tenaren. Jk heb u bij herhaling gesproken
uil Residenten, Assislont-Rcsidciilen en
Controleurs, vooral ook van Regenton, Pa
th's en Djaksa's. Ik deed dit en toch ver
zuimde ik tot nog toe u een helderen kijk
te geven op de hier zoo typische werking
onzer ïegcermacliiiic.
Die fout moet worden hersteld.
'tlsandeis wel moeilijk schrijven, lezers!
voor een publiek, beslaande uit voor een
duizendste misschien aan deskundigen en
halfwelers, terwijl de rest, de verpletteren
de meerderheid, van niets afweet, zoodra
liet Indische zaken geldt!
De halfwelers zijn nog 't moeilijkst
(e bevredigen.
Onder hen rangschik ik in de eerste
plants lal van o u d-g a s t e n, die zoo gaar
ne zich beioepen op hun veeljarig v e r-
blijf in de tropen lees: op Batavia of
op Socrabaya en daarom meenen, ik
neem gaarne aan te goeder trouw, dal ze
volkomen op de hoogte zijn! Boe zouden die
heeren 'n Amerikaan betitelen, die na twin
tig jaar of langer op '11 Amslerdamsch han
delskantoor werkzaam te zijn geweest, dc
Yankee's ging wijs maken daardoor een veel
beter begrip clan zij te hebben verkregen
van dc toestanden in Hongarije, Spanje of
het BalkanscJiiereilaml
De vergelijking is volstrekt niet gezocht,
lozers, integendeel. Onze Amerikaan zou
tenminste heel aardig kunnen meepraten
over Groot-Mokum, terwijl daarentegen ne
gentig percent van H.H. Europeanen op Ba
tavia bijv,, geen flauw besef hebben van de
locale nooden en behoeften.
Ik heb op Padang indertijd een kolonel
gokend, die bijna veertien jaren, met tus-
schcnpoozen, op de Westkust, van Sumatra
diende, en daarom erg boos werd, toen on-
dcrgcteekemle, na vijf maanden verblijf, een
andere mcening had over 't karakter der
Maimer's dan hij. Bedoelde hoofdofficier was
een uitstekend mcnscli, een aangenaam chef
en cea kranig soldaat, maar van Sumatra-
nen had hij nu eenmaal geen verstand.
Men begrijpe mij wel, die onkunde is hem
volstrekt niet kwalijk le nemen. Niet ieder
een hier in Indië heeft de noodige roeping
en ook tijd voor etlmogiaphisehe studie. De
meeste Europeanen voelen zich daarenbo
ven niet bijster aangetrokken lot den In
boorling, zelfs de Indo's worden met den
nek aangezien, ook al zijn ze beschaafde
ontwikkelde menschen, omgekeerd halen de
i,kleurlingen" natuurlijk de „lolokV (vol
bloed Nederlanders), wal men (lie Indo's
mol kwalijk nemen kan, maar deze zijn op
bun beurt weer trolsch, ongenaakbaar, ja
hondsch, tegenover hun neefjes, de fnlan-
krs, wal echter wel heel dwaas eu ver-
koord van die kleurlingen is.
De Inlanders eindelijk, tenminste hier op
•kiva in de binnenlanden, zijn erg schuw en
roesachtig voor den blanke cn minachten
van den weeromstuit hun bloedverwant, den
Do familie Klein zat gdzellig bij, do ont
bijttafel, Eon aangename koffi rigour
hcersehto in do kamer. Modder las do cou-
Kuit, vader on zoon do julsb aange-komou
oneven ca Lotte smeerde de boterhammen,
die Vader en 'broeder imoe naar het kan-
mor zouden nemen.
„verduiveld, dat is rau een prettige ver
rassing," verbrak de Vader plotseling d'e
stille en wierp oen brief op do tafel.
„Tante Mal wine 'komt morgenD'at höb
jelui nu van die overdreven u-itnoodigin-
gen."
Hij nam den brief weder ter hand eu las,
spottend don klemtoon •op olkwoordl leg
gend: „Daar jdui mijt steeds zoo hartelijk
orzodkt, wil ik mriju principes ontrouw
w°idcn en niettegenstaande mijn vast voor-
nemon, nooit meer op reis te gaan, bij jelui
^toien. Naar ik hoop, bereid <i'k jelui daar-
„blanda idjoo" x). Chincczcn, door du bank
zeer flinke nijvere burgers, staan bij nie
mand hoog aangeschreven, behalve natuur
lijk als ze hooi rijk zijn, wat nu juist niet
voor hun moraliteit kan pleiten. Aan hel
gros der Arabieren heb zelfs i k het land,
doch dal heefl nu niets met don „bangsa"
(landaard) tc maken, want 'k heb onder die
natie ook enkele vrienden, degelijke koop
lieden, die volstrekt niet solidair zijn met
'I zoodje schijnheilige avonturiers, dat uit
Arabië naar hier kwam. De domme bijgeloo-
vige kleine man) is zeer hang voor die kerels,
ziet ze liever gaan dan komen, doch durft
ze geen trap geven, omdat ze de landgenoo-
ten zijn van den Profeet. Waar ik maar
kan, tracht ik die suggestie te breken cn
vertel den Inlander, hoe juist de Arabieren
het Mohammed in zijn leven zoo moeilijk
hebben gemaakt. Peranakan's, dal zijn lui,
die hier reeds geslachten lang in Indië wo
nen, de taal van hel land spreken en meest
al ook Inlandsch bloed in hun aderen heb
ben, maken dikwijls een gunstige uitzonde-
i'iiig.
Te Buitenzorg was ik zeer bevriend met
twee van de hetere sooit.
Veel broederschap tussehen de verschil
lende rassen onderling bestaat er dus niet!
iloo dat zal moeten bij een eventueelen
„prang" (ooilog) met den B. Y. (Buitenland-
sehon Vijand), zou ik heusch niet kunnen
zeggen. We zullen hel moeien afwachten en
mochten de donkere wolken, die thans den
politieken gezichtseinder verduisteren, nog
voorbijdrijven, mochten we er ditmaal weer
eens zonder kleerscheuren afkomen, welnu
dan ook van stonde af aan den slag, om
veel misverstand over eu weer, veel niet-
begrijpen op te ruimen, om een toestand
van meer onderlinge waardeering, van sym
pathie, van broederschap xe vestigen.
Laat ons hopen dat 't thans nog niet tc
laat zal blijken!
Men is hier op 't oogenblik zeer in span
ning over de politieke gevolgen van den
oorlog in Oosl-Azië, over den geweldigen
strijd, die uitgebroken is tussehen hel Kleine
dappere doch wel wat al te arrogante Ja-
panecsje tegen den domuien loggen Rus.
Zullen wij uit hel gedrang kunnen blij
ven
Onze marine is zwak, liet leger klein en
de overgroole massa der bevolking hebben
wij helaas! niet warm welen le maken voor
Hollands belangen. Als die millioenen neu
tnuil zouden blijven toezien, ware al veel
gewonnen, doch anders we moeien cr
maar niet aan denkenEu aan wie de
schuld? Als ieder Nederlander hier steeds
zijn pliehl gedaan had, zou thans liet ge
vaar niet dreigen! Rus noch Japanner noci
IJiil zouden hel wagen op te treden legen
ons leger, als zij dat leger wisten gesteund
door de sympathie der volksmassa.
Iloe sterk zouden wij geweest zijn, als
onze voorvaderen ïeeils waren begonnen
met de opheffing van den Inlander, als
onze bruine landgenuoten zich thans „en
masse" één gevoelden mei het broedervolk
in hel Westen, als we in slede van een leger
huurlingen, hier nationale bataljons kouden
mobiliseeren, bataljons gedeeltelijk aangc
voord door deii adel des lands en gerecru-
tcerd uit Iiilaudsehe en Indo-Europeeschc
1) „blanda idjoe" blauwe Hollander, een
scheldnaam, die Inlanders on vreemde Oosterlingen
(onder elkaar) aan den Indo-Europeaan geven.
oen 'kleine vreugde.
Op de gezichten der aanwezigen was
11 een -groote, noch een kleine v-rougdlei
0 emerken en Max zoowel als Lotte lid-
-« zich tamelijk sciherp uit over liet groote
noch
genot, d'at lien wachtte. Moeder 'keek stil
on schuldbewust voor zich. Ziji toali was heb
g'owoost, die) in ihe'b vaste geloof aan tante
Mal'wine's verzekering: „dat zij) voor een
reis goe-u voet meer zou verzetten," geen
brief verzonden had zonder de hartelijkste
nibnoodiging. Ilaar t ceder nVoedcrharb be
rekende namd'ijk, dat db kinderen nog eens
een kleinigheid van tante Malwine te ver
wachten hadden en daarom was het, dat zijl
zoo dikwijls en zoo 'hartelijk aan tante 'ge
schreven had.
„Nu, wo moeten ons in het onvermijde
lijke schikken," ■meende meneer Klein, ter
wijl hij opstond! om naar het kantoor le
gaan. ïlij was procuratiehouder van een
groote bankinstelling, waar ook zijn zoon
Max werkzaam was. Vader en zoon gingen
dus beiden op weg. Lotte volgde hen spoe
dig om naar tcokenles tc gaan. Mevrouw
Klein ruimde zuchtend do ontbijttafel op
en begon toen te zaruen met het dienst
meisje het rookkamertje in een gezellig
logeerkamertje te veranderen, wat niet zoo
ete gemakkelijk was. Met een centimetor-
maat liepen mevrouw Klein cm Mina heen
en weer en verdroegen d'e nood'ig meu
bels. Ondertussdieu was tante M'aUrine iu
militie! We hadden dan hier niet zulke dure
vrijwilligers van noodc en de gelden, uitge
geven aan hooge handgelden, passage cn
gagementeu, hadden kunnen worden besteed
aan een kiachtige lorpedovlool,
Zal ons thans nog een kans gelaten wor
den om het verzuimde le herstellen, of wel
is het beschikt, dal een Wereldoorlog uit
breekt, een leuzen wore teling tussehen de
Geschillende lijken, waarbij Insulinde voor
ons land kan verloren gaan cn als nood
zakelijk gevolg ook 't kleine dan onbedui
dende staatje Nederland van de wereldkaart
zou verdwijnen! 'tis u al meer gezegd door
zeer wetenschappelijke mannen, daL onze
onafhankelijkheid niet beslist zal worden
in uw Amslerdamselic Stelling, maar hier
in Azië, op Java. op dc hoogvlakte van Ban
doeng!
Ik ina,g{ 'L u met ontveinzen lezers, dal de
toekomst van ons vaderland vrij donker is.
Ue lange viedc heeft ons doen inslapen.
Het „Er komt immeis locli geen oorlog"
was de domme phrase waarmede men pa
triotten meende dood lo slaan. Onze weer
macht hier en in Holland is niet, wat ze had
kunnen, wat zo had moeien zijn.
Nu zit men in duizend angsten, even
als do nalatige huisheer, die voor een veel
te lage premie zich verzekerde en een ge
weldigen brand vlak bij zijn eigendommen
ziet woeden. Men nam bel waarachtig in
het vorige jaar clou Nedeilandsciieu Minis-
tor van Oorlog nog kwalijk, dat Zijne Exc.
op zoor handige wijze de snolvmukanonnen
er wist door te krijgen, en nu, wie weet
hoe spoedig ze noodig zullen zijn?!
O! moge de strijd in Oosl-Azië geen aau-
leidinng geven tol een wereldoorlog!
Maar laat ons d a n in 's hemelsnaam niet
weer inslapen, wo weten immers nu. et-
ka li brand komen, laat ons dan voortaan
beter zorg dragen voor de assurantie! Une
nation avertic en vaul deux!
Mocht, het echter tc laat zijn, valt de
vonk in bet buskruit, dan rest ons, zonen
van oud-Rolland, zoo hier als in patria,
niets dan de wapens op te nemen en le
vechten, lo worstelen, zoolang als wij kun
nen. Moeten wij onder gaan, zij 't dan Ioch
met cere I Ouzo overw inuaars mogen ons
niet verachten, ook niet na onzen val!
Dc Aljehers zeiden vroeger: „de Hollan
ders zijn dapper maar dom". De geschie
denis moet kunnen getuigen: „Nederland
was misschien duin cn kortzichtig, maar
heldhaftig tol bet laatste!" \Ye zijn dal
verschuldigd aau de schimmen onzer voor
vaderen
Ik beu wel eig afgedwaald van '1 oor
spronkelijk doel dezer Penkras. Vergeef me,
er wordt liier in den laalstcn lijd in de
llollandsehc en Malcisehe pers zooveel over
den oorlog gesproken, er slaan voor ons
zulke groote belangen op het spel, dat ik
niet anders kon dan mijn gemoed eens luch
ten.
Nu hel overmoedige Japan den lichlschu-
wen Russisclicn Beer den oorlog verklaard
heeft, nu is hot waarlijk tc hopen, dat de
beschaafde verlichte volken van Europa en
Amerika hun regeeringeu zullen dwingen,
dwingen desnoods met geweld, tot strikte
neutraliteit.
Laat die twee vrijwel nog barbaarscho
rassen elkaar plukharen zooveel als ze wil
len, laten ze elkaar financieel uitpuilen,
eikaars vloten vernietigen, eikaars legers
havenen lot den laatsten man, doch Engel-
sehen, Frauschen, Duits-diers, Amerikanen,
zij moeten blijven toezien, tot dat de juislo
tijd gekomen zal zijn, waarop een interven
tie tot de mogelijkheden behoort, om een
einde aan den strijd te maken.
De eerste vorst, die liet waagt de we
reldvrede in gevaar tc brengen, die zijn
zwaard op de weegschaal werpt en zoo op
offeren wil hel geluk van vele volkeien,
verdient te worden gestootcn van den troon
en verbannen uit zijn Rijk. Zou één man
het recht hebben om hel doodvonnis to
leckenen van honderdduizenden? Dat kan
niet wezen 1 Koningin der Aarde, machtige
Leidster der Publieke Opinie, verhef locli
uw slem in alle talen en waarschuw de
volkeren ju souveroinen
Er beslaat locli maar één soort van recht
vaardigen, heiligen oorlog en dal is de oor-
leg v< or vrijheid en lechl, lot bescherming
van Land en Volk
Roept Wilhelmiiia ons leu sliijdu, als 'n
vijand langs den grenspaal rukt, hel zou
laag en laf zijn thuis le blijven. Tracbl
vreemde inaeht ons rood-wil-ldauw bier neer
le halen, elk burger grijpe dan naar '1 ge
weer! Tot onzen hmt-den snik zouden wij
moeien trachten le handhaven ons viijo
Koninkrijk, zoo binnen ats builen Europa,
maar overigens zeggen wij hel Bertha voir
Sn liner .vol geestdrift na: „die Waffon nio-
dcr!"
Een werelds!rijd tussehen de beschaafde
volken, bcleekeul algcheeleu ondergang on
zer cultuur, revolutie en eindelijk ook nog
de zegepraal van liet gele rasWij dansen
op een vulkaan, lezers!
Laat ons hopen, dat liet gezond versland
vair natiën cn regeerders zal zegevieren
dat noch diplomatiek geknoei, noch 'n om
gekochte Pers, noch de oorlogszucht van
enkele kasten, ons voeren zullen naar den
afgrond, dan zal er wel gevochten worden
in Korea of Japan, dan zullen er noodwen
dig eenigc tienduizenden domme Russische
boeren cn gele Japansche dwergen worden
ter neer geveld, wal voor die arme kerels
zeer zeker is le betreuren, doch de \Yes-
tersche beschaving, onze cultuur zal niet
vernietigd worden, wetenschap en kunst zul
len niel onder gaan, de strijd zal blijven
zooals 'I behoort: gelocaliseeut.
En waarom ook niet? Een worsteling lus-
sclien Russen en Japanners moei hel ver
liehle Westen al even koel laten als 't vech
ten van twee Kafferstammen. Voor wie zou
men in 's hemelsnaam partij kiezen? Laai
de volkeren eens bij relorendum stemmen
voor ooi-log of vrede, voor Rusland of Ja
pan! Slechts enkele gekken zouden strijd
verlangen, misschien wel uit zucht naar
avontuur en een handjevol Franselie en
Engelsehe dwazen kozen allicht partij voor
liet donkere Rijk van den knoei of-voor de
zich heel wat inbeeldende Jappie's.
Vrede zou zeker 't algemeenc verlangen
blijken en de honderd-duizenden blanco
briefjes zouden getuigen van 'I moeilijk
plaatsen der sympathie.
De Russen kennen wij alleen uit boeken
en courantenartikels, uit hun dom fanatis
me, uit hun vrees voor wal licht, en de
Japanners die ik hier in indië mocht ont
moeten, hij elkaar een kleine honderd, ga
ven mij don indruk van een vrij venvaand
onmogelijk ras van mensehen. echte parve
nu's oj) intellectueel gebied.
Nog onlangs moest ik me geweid aandoen
om zoo'n vlegelachtig dwergje niet een flin
ke oorvijg toe le dienen, 't Was in het Hotel
op Soekabocmi, waar een Japanner van Ba
tavia 0]i meer dan litmdsclie, echt sinjo-
achtigc; wijze, den gedienstigen, beleefden
Socndaneescheii mandoor (obcrkelluer) be
handelde. Och! Rus of Japannees, 'lis lood
om oud ijzer I
Lt. Clockener Brousson. b. d.
Sindanglaja,
haar woning bezig can koffer van ontzag
lijke grootte in te pakken, die nog dateer
de uit de tij'den, dat men met de diligence
reisde en iedere reis oen reusachtige ge
beurtenis was.
Tante M'alwiue had eigenlijk niet 'het
redht zoo oaid-envetsoh te zijn. 'Z-iji was vijf
tig jaar oud, maar zij liad' met de meubels
van haar ouders ook lrun gewoonten over
genomen. Ter' verontschuldiging van de
klaarblijkelijke ongastvrijheid! dor familie
Klein dient gezegd, dat tante Mal'wine oen
origineel was. -Zulke origmeclc-n kunnen,
zoolang zij' geen kunstenaars, maar hooi ge
wone particuliere mouschjcs zijn, alleen
voor do buitenwereld grappig zijn, name
lijk walmeer die d'e oene of amaero anec
dote van zul'k oen origineel to hooren krijgt.
YToor de naast.■- bloedverwanten echter zijn
zij een groote last en die families zijn do
gelukkigs-ten, die er geen o-riginoelen op na
houden. Tante 'Malwine was een origineel
iu de meert verschrik kol ii'ko be toeken is
van het woord.
Desniettegenstaande verliep de eerste
avond na- haar aankomst-, zo-o'dra dc schrik
over haar rouzeukoffer overwonnen was,
tamelijk gezellig-. Tante vertelde van haar
woonplaats, haar gastvrouw van BerHjin,
en toen zij naar bed ging, wierpen meneer
cn mevrouw Klein elkaar oen 'blik too, die
zeide: „Misschien wordt het nog niet zoo
org
Maar don volgenden d'ag gevochte tante
zich roods geheel en al thuis. Zijl toonde dit,
door open hartig alles te zeggen, wat kaar
niet beviel. En liet was tamelijk wel alles,
wat haar mishaagde. In de eerste plaats
Mina, het dienstmeisje en do trots van me
vrouw Klein. Want 'Mina was reeds drie
jarou bij d'e familie Klein in dienst, con
wonder, Waarop geen der m-edolodon van
het dameskransje kon wijjzen. Dat Mina in
haar .moild evon volmaakt was als -in dio
kookkunst, was een geheim Van mevrouw
Klein geblcvc-n. Tante Malw'ine) was echter
spoedig adhter deze eigenschap gekomen
cn had d-e-n geheelen d'ag door ruzie met
-het wonder.
De tweede stc-en des aanstoots was Flock,
een kl-jin mopshondje, de lieveling van papa
Klein.
Toen zij het voor de eerste maal zag,
zei de ze: „Dat is als in het paradijs:
menscih cn dier tezamen. Maar- i,k zou lie
ver niet met dit dier in een kanier wonen."
II. SI. de Koiilnglu-iloeder In Amsterdam.
Omtrent Hr. Ms. bezoek aan dien schouw
burg en liet daar plaats gdliad hebbend
souper, kunnen wij thans no-g 'het volgende
mededeelen
Te kwart voor zes uur verscheen de bur
gemeester daar en vijf minuten later- kwam
IT. AI. de Koningin, vergezeld vaar jorikvr.
Van d© Poll en jon'kvr. Itersou, aanrijden.
jpen enkele jongen, half bedeesd, waagt
een hoera-h, dat geen weerklank vindt.
Slechts een oogenblik is IT'. M'. te zic-n.
Ziji draagt dezelfde japon, zwarte zijlde' met
fluweelcn biais en zig-zag, als bijl haar aan
komst. Maai- de korte schoudermantel is
nu veiwangen door oen grooten avondman
tel van peiie 'gris met gouden loovc-rtjcs,
vallend tob op db knie. Op t hooggekapie
haar draagt IT. ST. een diadeem, waarvan
uit 't midden een sluier van witte zijde
neerhangt tot op den rug.
IT'et is even voor zes uur. 'IT, M. wordt
binneu verwelkomd' door het bestuur van
de Wagner-ve-reeniging en wordt naar den
foyer geleid. D'aar worden de leden van 't
bestuur aan TI. M'. voorgesteld', o. m. de
heeren Viotta, Bunge Jr. eu Bunge Sr. H.
M. onderhoudt zich im'inzaam met de hee
r-en afzonderlijk. Zij- spreekt over het succes
der vroegere AVagner-voorsteM i ngen, noemt
'den naam van Van Dyck, van wiens talent
zij', zooveel goedis gehoord heeft-. Vervolgens
begeeft IT. 'M. zich naar de Koningsloge.
Deze loge heeft- voor -hedenavond1 een ver
andering onddrgarn. Ziji is verkleind naar
do beide zijden, maar achter is oen 'klem
salon getimmerd d'at straks a.ls souper-
zaaltje. zal dienen.
In dc' loge neemt II. AT. plaats in den
grootcn fauteuil en achter haar ili-r. de
Ranitz. Terzijde van II. AI. iet wat naar
achteren, zijn zetels ,voor de jlcvrn. Van de
Poll en Viiiii Itersou geplaatst. H. AI', ziet
het op witte zijd© gedrukte programma in
en onderwijl spoedt de dirigent, de beer Tl.
Viotta, zich naar zij-u plaats iu 't orkest
en -onmiddellijk vangt de voorstelling van
„Lohengrin" aan,
In de enbre-acto tussdben het eerste on
tweede bedrijf werd! TT. AT. een souper voor-
gediend in liet uitgebouwd salon. Aan heb
souper namen met H, AT. deel jkv-r. Van
Itersou, jkvr. Van de Poll en de heeren 'De
Ranitz en Paul van Wieldre-chfc.
IT. AT. de konigiu bleef gedurende do
entre-aetes en de pauzes van de voorstel
ling in de loge en liet salon daarachter,
waar zij zich met den burgemeester c-e-nigeu
tijd! onderhield.
H-et publiek, dat -hoopte, d!at lï. Al. zich
in den foyer zou hegeven, zag zijn hoop niet
verwezenlijkt.
En Flock word in do badkamer opgesloten.
Dat Loth telken-les kreeg, waagde -men
tante mot haar oudjorwetsclie opvattingen,
niet te bekennen. Bij het middageten disch-
to mevrouw Klein rijkelijk o-p, want zij
hoopte daardoor de onaangenaamheden van
den dag te doen vergoten. Tante at met
go-eden eetlust, maar zeide aan het einde
van den maaltijd met melancholieke! stem:
„Mijn hemel, wanneer ik cr nog aan donk,
-hoc in het huis van mijn ouders allerhande
lekkernijen op tafel kwamen, wanneer er
bezoek was!"
Overdag bewaakte zij als een gevangen
bewaarder de familielkd'en en telkens vraag
de ze: „Waar ge je heenV„Waar kom je
vandaan?" en nooit zag zij het noodzake
lijke van de visites in. Een-maal had men
haai' overreed zelf con wandeling te- dioen,
maar zij' bald niets anders gedaan, dan ver
ontwaardigd de vele olectriscJie tra-mmen
te tollen, die zij had ontmoet. iZiji rekende
uit, dat liet 1'50 in het uur waren eu stelde
de familio Klein verauwoordelijk voor heb
rumoer waarbij je hooren en zien verging.
De welopgevoede leden van de familie
Klein berustte-n Stilzwijgend in kun lot.
Afet Flock en ATina was het e'chter een
