allerlei"
viau cen Itavftdltolblbér, dia bestudeerd! def
tig tracht to imponeer»®, tot was juist do
joviafo toou spreSkcn, do owilitai® kxmtö-
raadscih appeffijke toon, [gepaiard! aan buitan-
gowotto Ikonms van zalkon en fedte®, dit» hlie®
eaiibiicd on vertrouwen afdwongen.
Do gouvorn our-gen c®aai Sh'ooft con groot
déd! van zijn leven to v'elda op Abjcln door-
gefbnacüit, had dbs maar wöiniig gelegenheid,
om door porsoonKjjka aanschouwing eianig
■begrip to krijjgteu Van do toestanden lui ca" op
JiaVa on groot was mijn vérlbaejing) dan ook,
Gat, in 'bftroklkeiliijjk korten tijld, déze mian
van do daad) zidb or had ingewerkt, wat toch
blodk nit da vca-sdkilïondö zé éi- juiste vra
gen on opmerkingen, gciduinondb 'liet zoo in.
teréssaaitë gesprek van. dié dirio Tango nren.
All kadi gatuw vepgat ik gdkeeiT, dat daar
eeai gouvernoriir-igeneinaail! zat, d'at ilk „ExceJ-
I'entie" moest zeggen on ni'et in do roden
vaillton mocht.
Hot was mijl aktof ik met con 'goedé kan-
nis ov'tar vcrscbilltondo Indisch» vraagstmlk-
ücen eon gezdligen iboomi zat op te zetten.
Zoo nu en idlan ontvM arriji zalifs öe® zooi'
ongepast: „Pardon generaal, d'at ben ik
niet keel oman!' mat n Cons!" en dan li'et
do Landvoogd' mij flcaltaj contoa-'airig'iUm.en-
ton ddbitearon, zonder oofc maaa-> 'n oogen-
bffik boos to worden, over diiö inbreuk op
dö étiquette.
Wij qpraken over d'o oeconomisdho toe
standen op Java, over den geest d'e® bewol
king, oVetf don Isllatm, oVer do vooruitstre
vende dénkbéeiM'en dér Jong-Indjërs, over
do belangen van. den adel', over da toestan
den on verhoudingen in. Solo on Djogtja), over
dé mogehjlkiheid om shot volik voor elen ded
weerbaar to maken togen don B. V., over
ïtob bij|dscdnrmfb „Büntang Hïndiila", orgaan
dea* rnaear ontwikkdid'an, koadom over tal van
zaken', did ilk reed's vroejgar nuet TJ in mijln
Bedkrasisen - beihauddl'd bob. Ton dlbtto gaf
GenoraaT Van Hksntz mij) toretemiming om,
Wanneer ik iets urgents bad xniodo to doelen,
dit per brief regelrecht aan Zijne Excel-
'lentio té doen
TJib het bovenstaande zal' 't TJ, oven als
mij, tblans goed duideiijfc zijn geworden, dat
er kier op Buitenzong eten man Zetolt, dfë
begrijpt koe Indië moot werdén. bestuurd,
"die niet alleen will ialfgaan op officiëelé rap
porten on bescheiden, dodhl ook" bij dien
pairtidulE'er om voorlichting aanklopt.
Meer wil Sk e!r op 't oogenblitk niieo van
Bëjggén, dan nog aüéen dit, dat i!ki hoop^
dat 'gouvernenr-'geneiiaal Van Heutsz min
stens een tiental jalrer aan het bewind
blijft, om dan, zeker naar don wenscih van
Veilen, to wordén opgevolgd 'doon don zoon
Van „koning Otto", den niet mindbr ener-
giteken on kundilgcn directeur van binnen-
landSoh 'bestuur, D. van Rees, dia stralks,
alé algtaneeno secretaris, samen met dien
landvoogd gaat werken aan do opheffing van
ons heerlijk Indjië.
Als direct 'gevolg van mijn besptlekiugien
met Zijne Excellentie en wel' voornamelijk,
waar di'e betroffen toet tijidsdhrift dé „Bin-
tang HHiidia", 'ben iik verplicht vooadloopig
twee a drie maanden to Batavia en Buiten-
zong te blijven, terwijl ïk daarna, gedurondé
zes maanden, een reds a l!a Van Kol door ge
heel Indië hoop tö mak-en, om' overal) miet
d!a Hoofden van Gewesbehijk Bestuur te
confcreere-n.
Do eerste weken zullen mijp. Fonkrassen
Welfficht meer ongeaiageilidi moeten, verschij
nen en Ikon ik TJ massidhien 'alleen nog
eenigë bijzonderhoden Van Bataivife on Bui
tenzorg mededoëlon. Zoo ben ük h.v. van
plan miet u oen bezocik te brengen aan hteb
Vincanfcmsgesbidht te Buitenzorg, aan db
opiumfabriek te 'Batavia, het heri-bénig».
sticht alhier, het dwiangarbefdkrskw&rtïer
te Glodbk,' de partaoulitere landerijleai in dfen
omtrdk enz., cpdat db teem ook Van diio ba-
lllangrijlke instdlngen nog oen duidbljjk bd-
grdfp krijgen kan.
Ben mooi zomertoiiet was gbhiecl
bedorven dbor de aanraking met heb
nat vol natte vasdln en mtenber Talbtb nam
zijin hodd atf nuet het doel1 zijn excmia te
m'aken.
hEaar in plaats daarVan, deihsdb hij| terug
en het wcord, dat oVer zijn lippen kwam,
liad niet veel van een vea-ontsdhulfdiging.
De draagster Van db bedorven japon Was
Annie, 'die vreeseüijjk; bloosde, terwijl ziijj o-p
dien arm van Grant AVilbemfoss lleun'dte.
„Wat is 'd'at?" sdhreeauwde mieneer Talblbi,
terwijl! hij het vdsohnet lieen en weer sliin-
gerjb, alsof hij den jongien WilbemEoss er db
htergens mee whdb verhirijizelbn.
EMbt een Hik op het visidluiet, antwoordde
Gpandt woolijk:
„Een mooie vangst, mieneer Tabh een
zeer mooie vangst!"
„Jij 'bedriegster 1"
Dit was een van die klledne onaangename
uitdrukkingen, die mieneer Taibb zijn doch
ter bij hun komst in hun p'en«ion toevoegde.
En Annie ffia haar vtees Voor den ivter-
scShnilkkelijken twistzoeker, zeoals aij baar
w'ader noemidb, nog niet had verilbnen, ki'omjp
ineen onder de heftige ter^chtwijping.
Gélukkig had maneer Tom Tabib het niot
alleen te zeggen. Penel'opa mengde zich ook
in de zaak en het resultaat Van' een koelb;
sdh'eipö woordenwisseling wias, dat hij' ziich
uit d!e voeten m-aa^cte daar hij' bij1 derge
lijke twifetgeisprekken t-odli steeds aan het
kortste ein'dfe tedk.
.Zijp varjblijjf te Whitby zou waarscihïjnlïjk
va.ii korten duur geweest ziijin, indliiem er
niet een omstandiigheid bijgekomen was, dje
eVen wellkom alls onverwacht mocht ihiesten.
Grant Wiffiberfossi zelf, verliet Wlnthy
Ga ik dan -straks met idb snelheid van ons
Tweed» Kannenlid op touméo, dan znllbn
mijh Tonlkrasscn uit dten aard der z;uuk zeer
vlHrehtige roidmitovon zijin, waarna ai'leon liet
meest göwiobbigo zal' worden ibchanddd, t-ea"-
Vij! -ik daarna waarschijhldjik eea maandjes
verlof" ïvaar Europa neem', om cons 'n
oogenhlikjc uiit te blazen. Na teamgkomst in
Iud'ië hoop ik' dan, l'angzaami rpifcctndlë, dezo
Pc-nla'asson op den oudbn voet te mogen
voortzetten.
Er zijn toch nni roods eenigo couranten
afgavaJil'on 011 wd omdlab mon mcondd, dhb
do l'ezais genoeg van Insulindb hadden gd-
Iboord en itneeir belang zouden steflien in de
toestanden van Rusland'!
Alö dit w'caikolijlk zoo i's, dan betreur ik
hot ton zoorste, want dan schijnen dJio übzeirs
heb nog maar steeds niet te snappen, dat
hier in Azië aan -dfen Equator,- het Voon-
naamsto deel van hot Koninkrijk lilgt en
dat hot voor ons kind 011 volJki Van veel' mceu'
gewicht is, hoo d'e inïandett' leeft eai dénkt
dan b.v. dé Russisch» boer. Niet gepoeig
kan 'liet worden herbaal dl, dat ons Holland!
staat of valt mot heb bezit Van schoon
Insul'indo 1
'Zij(, 'diö imiaai" cesnig hegliap- 'hchib'on van
Japan's bodbelingon, ook mot dit eilundon-
rijjk zullen het boiuuon, dat db Koloni'alio
pvolKtick voor onZei toekomst heel! wat mleer
hotoekont dan h.v. hot parbijgeibasipe! en dén
striijd tuSsdhcn Christenen »n P'ag^niiston in
patr.ia.
Wij moeten zorg dinagen, dat da h'civoT-
'kling hica* zidh goluMdg voelen gaat ondea*
onza Vkg, wij moeten unlet kracht ageoron
tegen alten, dli'ë ta conservatief zijn in hun
cleukbedl'don omtrent Ind'ië en wijl moeten
tav'ens het vreemde kapitaal) op ggooto
sohaal toclatein, om ondier Neerlamds Opper
bestuur hitar mied'o te Weaken aan do sodiiaito
évolubifeder Indiërs. Als Anneaiikauen, Duiit-
sëlaei"s, Engelsdh'en, Franschlen hEea" holan-
gon hdblbon, als hot volk verdbr wxsrik en
eten in oVorvioodl heeft, dan zal Japan zich,
nog Wei bw.eeta.aal! bedenken, -alllvorens zijn
oorlogsvloot en transportors naar) JavaJs kus
ten ta zenden.
Lt. Clockenek Beousson, b. d.
Buitenzorg.
Schrijvers en uitgevers.
Als cr cón land ter wereld is, waar men
alles in den meest vlcicndcn vorm weet
in te kleetlen, is liet 'China. In Europa
gaat er geen dag voorbij, dat een uitgever
zich in de onmogelijke omstandigheid be
vindt, ontvangen manuscripten te retour-
neeren en waarbij hij zijn hersens pijnigt
om den auteur een beleefd, vaag, afwij
zend briefje to doen toekomen. Maar nooit
zal hij het in zijn hoofd krijgen, zijn im
perious „non possumus" te versieren met
zulke schitterende metaphoron als zijn be
leefde collega's van het gele ras doen. Om
een staaltje te geven van de hoffelijke wijze
waarop men in China de bittere pil van een
weigering weet te vergulden, laten wij hier
een schrijven volgen, dat door tien uitge
ver van een Cliinceschen auteur hijidci te
rugzending van zijn manuscript werd toe
gezonden
„Illustre broeder van do zon cn denman.
Wij hebben uw manuscript met het groot
ste genot gelezen. Bij het gebeente onzer
voorvaderen zweren,wij u, dat wij één zoo
groot meesterwerk nog nooit onderdo oogen
hebben geliad.
Wanneer wij hel in druk gaven, zouZ.
M. dc keizer ons bevelen uw werk als cri
terium te stellen en niets meer te laten
drukken dat cr mee gelijk stond. Daar zulk
een werk als het uwe niet in tienduizend
jaar zou gcpioduceerd worden, zonden wij
u met beving uw manuscript terug, u dui
zendmaal om vergiffenis smeekend. Zie
mijn hoofd is aan uw voelen en ik ben
de dienaar van uw 'dienaar
dén dag na dio ongelukkig» ontmoeting)
mot zijtn toekomstigen schoonpapa.
'Mfeneter Taiblh ovartuligdè zi'ch, door na
vraag aa-n liet hotel!, dut hij, inderdaad ver
trokken was en toen eir hmieven Van Galant
aan Annfia Wwamen, sbeïdiö hij, zichzelf te
vreden -met een nanwtkiurig onJttanzoek naar
d'e poststempels.
Grant, zoo ïtedbneieirdlel meneer Tobb, is
waarschijnlijk idboaj izijjn chief tetiuggeawpen
en het was niet te verwachten, dat hij
spoedig Weer atarilbf zou. (ktrijgën.
Niettegenstaande d'at, Vergat hij niet
spoedlig hetgeen hij| noemde „heb schande
lijk hedrog" Waonvan hij heb sliaidhtoffar Was
geweest. Hij zou i'n het veaiVolg op zijn
'ho-ede Zijn.
Er Verhop wieer e(ën Weiefc en Grant was,
zooals uit zijn bribven billeek, nog te Londen.
-Meneer Tabh wildé echte® niet opnieuw
het gév'aar loepen bexlrogjen ta Worden, of
schoon het hiem reekHs Verveielde, dia dam.es
steeds op haar tochten te moebeu vergei-
aoïïlen.
Eens stleldo hlij voor, oen vischtoehtj» te
ondernemen), mam" zijn vro-uw was da ai" niet
vooa" te vinden.
„Ga aniaiair aMteen," zet'de zdjg „Annie en ik
gaan het Da-iibykastoel bezoeken. TViji h)e|b'-
twni d'at nog nooit gezien."
Toen herinnerda zich mieneer Taibb ook
plotseling, dat hij Ihlet evenmin gezaien hlad.
Het was vooa* 'hem wee® em vlealoreu dag.
"Wat gingen 'hem oudb klaateöHen, iriuïnes Van
abdijen en 'dea'-guLijPte, zaken aan Een uu® in
een klbim vfssclhSardb'ootje o-p zee was elan
girooter genot woon heim-
Op dén da'g Van het 'bezoek aian, het Dunl-
ibj'kastoal' 'krwam Grant Wil'V n"os3 naai1
Wihitby terug.
In hetzelfde genre bestaan er brieven
van Victor Hugo aan zijn jeugdige corres
pondenten, maar de uitgevers in Peking
spannen toch wol de kroon,
Russische sleur.
De Russische marinestaf to St. PcLcis-
burg vat zijn taak nog al gemakkelijk op,
zooals mag blijken uit hot volgendo. De
schrijver Demtschinski geelt van wat hem
zelf in de marinekansolarij overkwam, een
levendige beschrijving. Demtschinski, die
om conige inlichtingen lo verkrijgen, den
marinestaf opzocht, vond in 'do wachtka
mer 1015 wachtende dames, groolen-
dcels in rouw, Ofschoon 'de bureau-uren
reeds sedert tangen lijd begonnen waren,
of, boter gezegd, hadden moeten beginnen,
was geen der lioogo ambtenaren aanwezig.
Er ontspon zich nu tusschen Demtschinski
cn een beambte hot volgende gesprek:
Wie is do chef van den staf? Admiraal
Rocljestwensky. Is hij hier? Neen,
hij is naar Japan! Toen vernam mijn
heer Demtschinski, dat het de held van
Tsoeschima was. Om nog iots meer te we
ten te komen, vroeg hij verder: Wie
is nu chef van den stal? Admiraal Be-
sobrasow. Is hij hier? Neen, hij is
met verlof! Wie is hier dan chef?
Admiraal Wirenius. Kam ik hem spie
ken? Neen, hij is sedert eergisteren uit
de stad. Je houdt ine toch niet voor
den gek, doch wie vervangt hem? Ad
miraal (de naam was niet ie ver
staan). Maar die is zeker hier? Neen,
maar misschien zal zijn tweede ambtenaar
admiraal Riedermüller komen, doch lvij is
juist weggegaan. Nu, dan wil ik toch
den adjudant spreken I De oudste ad
judant is mijnheer Siloti. Goed, meld
mij dan s. v. p. bij mijnheer Siloti aan.
Die is er ook niet, maar het is mogelijk,
dat hij na tweeën komt.
Maar voor den drommel, wie kan ik
dan spreker
Itier is slechts de dienstdoende ambte
naar. Spoedig daarop verscheen in de
wachtkamer een overwerkte lagere beambte
en liep mot oen vermoeid jgezicht langs
de wachtenden. Eindelijk vernam mijnheer
Demtschinski, dat de betalingen aan de fa
milies der officieren gestaakt waren, daar
van don commandeerenden generaal geen
officieel bericht over dc verliezen in don
slag bij Tsoeschima ontvangen was en de
slat daarom niet kon weten, wie teelde of
wie gevallen was. Op do opmerking, dat
toch officicele verlïeslijsten gepubliceerd
waren, antwoordde de beambte, dat dc
verlioslijstcn volgons Japanscho on Fran-
sche opgaven opgemaakt waren, maar geen
„officcelc" waarde hadden. Wat ben ik
toch begonnen? vroeg mijnheer Demt
schinski, bij hel verlaten van den staf, zich
af, vijf admiraals, dio bohooren te wer
ken, cn toch op den voorgeschreven tijd
is er geeii enkele aanwezig i Ook een ver
klaring voor Port Arthur en Tsoeschima!
Een griezelige geschiedenis.
Lord Glamis, oudste zoon van den graaf
van Strathmore, in Engeland, is verleden
Vrijdag meerderjarig geworden, en, zooals
de overlevering wil, werd hem Donderdag,
kort vóór middernacht, het geheim toever
trouwd, dal aan Glamis Castle gehecht is.
Alle oude Engelsche kasteden hebben de
ceno of andere spookhistorie, welke door
de eeuwen heen overgeleverd wordt, en
zoo ook liet kasteel van den graaf van
Slralhmoic. Maar buiten dc gewone spook
geschiedenis bezit Glamis Castte nog iets
anders, namelijk een geheime kamer, waar
in nooit iemand den voet gezet heeft, en
waarvan de ligging zelfs aan niemand be
kend is. Slechts drie personen kermen het
geheim, de graaf van Strathmore, zijn oud
ste zoon en opvolger, van'het oogenblik
dat hij meerderjarig is, en dc rentmeester
der goederen.
Do jonge hqar, was geen vreemidHing in
die' plaats.
De 'aimibtenairen op Wat station, süoegbn
vtoor heim, aan «n naiunvdliij|ks h'ari Grant het
station verlaten of hijl breid een neusadh-
tigon vissicthie® istaandei, die miet Ituïd» stem
uitriep
„Wd' aMetmiaahtiig meneer Grant!"
„Hoe gaat hét Dan V' zeid'e Grant en
drukte hairtelijik db hem toegestoken hand',
„je 'bént juist dlel oman, dten ik uoodüg
héb."
„Verbazend," ®iep die oud» zeomlan, t>c®-
wijjl liiij, vol 'beiwon'dleiiiinig kieék naa® d|e
krachtige gestalte voor hem!' „u is groot
gewoa-dlan! CMïjl Ibojlna ov'e® het hoofd g|e-
grocidi. Dat ia wat anders, dan toon ik u alsl
knaap dn dé iboot diroeg voor don eersten
zeiltocht in db baaa. Dat wore®, nog eens
tijidbn. Tij'den a!si wijl, zijn. fetvenals de mem-
schen, die de tij|d!etn zoo goed' analalktem. Daa»
was todn db oude* Sin WaMiada
Gtnant viel- Öiomi in de redie ,en zedde, dat
hij ejlgtaihjlk nileb g/eüuwnen was oh owe®
oude tijldten te spréken, maan cfat hij, nui
oneer aan db toelkomst moest dénken. En die
benden hadden een 'langdurig ondtataauid.
„D'enk cm aan, Dan," zsild'e Grant ten
slotte geen geweld] .geibhuiikon. Et wil uit-
s|l!uiltend een scène veozmijldlen en ik kan m'e
op jou vOrlateln om een paar mietjes op
•helm te passen."
„Dat ikimt u. mender Grant!" lacht»
Dan. „Voo® een jaia® of tweq, als u weet.
'Zooa'ls u zegt, geen geweld m'aan u >hëeft
taaar, één Waardije te zejggenj,. of ik verinorseiD
die Memo wiesp.
,,'Zd zijin gekomen, meneer."
Meneer Tabb ondiarbralk zijn mewgeu-
Sinds honderdon jaren heeft men getracht
te weten to komen wat deze kamer' bevat,
maar het geheim is steeds goed bewaard
gebleven.
Natuurlijk zijn er allerlei gissingen in om
loop gebracht, dio, ovenals het geheim zelf,
door de geslachten ovorgeleverd worden.
Zoo zegt men, dat do kamer de geraamten
bevat van een vijandig opperhoofd, Ogilvy,
welke aldaar met zijn gansche clan door
een Strathmore ingemuurd werd, en dat
zij, door honger razend gemaakt, elkaar
als wilde dioren verscheurd on opgegeten
hebben.
Anderen gelooven, dat in ieder geslacht
der familie, als het gevolg van een vloek,
een monster geboren werd, half mensch,
half pad, hetwelk telkens bij de geboorte
in dezo kamer geworpen en ter dood ge
bracht wordt.
Eens vroeg een gravin van Strathmore
aan den beheerder der goederen haar het
geheim toe te vertrouwen, waarop hij ant
woordde: „Mevrouw, indien gij slechts den
aard van het geheim kondt raden, zoudt
gij oogcnblikkelijk op dc knieën vallen cn
God danken dat gij er onbekend mee zijt."
Natuurlijk heeft het geheim van Glamis
Casile meermalen dc nieuwsgierigheid der
menschen opgewekt cn vooral van hen
die op het kasteel vertoefden. Sir Horace,
de vroegere Engelsche gezant te AVeenen,
verhaalt in zijn gedenkschriften de volgen
de ware geschiedenis.
Een vroegere gravin van Strathmore be
sloot van oen tijdelijke afwezigheid der
graven gebruik te maken, om de ligging
der geheime kamer 3 ontdokken. Tezamen
met eenige gasten, welken op het kasteel
verbleven, besloot zij aan elk venster een
witten handdoek uit te hangen, en het ven
ster, dat zuik teeken niet vertoonde, zou
natuurlijk aan de geheime kamer teebehoo-
ren. Juist toen men bezig was het plan
ten uitvoer 'te brengen; kwam, de graaf
thuis, on, na do gasten weggezonden te
hebben, viel bij' hevig uit tegen zijn vrouw,
wie hij haar gedrag heftig verweet, haar
ter zelfden tijd bevelend oogcnblikkelijk het
kasteel te verlaten en er nooit meer weer
te koeren.
Een andermaal logeerde een jonge ge
neesheer op liet kasteel, 's Avonds op zijn
kamer bemerkte hij dat hot tapijt op zekere
plaats dubbelgevouwen was. Om dit te ver
helpen, verzette hij een meubel cn be
merkte een geheime deur. Rij opende de
ze en zag ee'n trap, die hij voorzichtig
afging. Deze trap leidde hem in ecu lange,
draaiende gang, op het pinde afgesloten
door een stevigen muur. Hij ging terug
naar zijn kamer, en, zonder aan iemand zijn
avontuur te vertellen, legde liij" zich ter
ruste. Den volgenden morgen, terwijl hij
nog te bed lag, bracht men hem een cheque,
voor zijn honorarium, tegelijk met het be
richt, dal een rijtuig aan "do deur wachtte
om hem naar het station te brengen.
Honden als politie-agent.
Bijna ieder heeft er van gehoord, dat
men honden in liet legor gebruikt, oorlogs
honden, zooals men ze genoemd heeft. Als
spoorzoekers en schildwachten zijn honden
natuurlijk van groote waarde. Sedert kort
is men echter in België een slap verder
gegaan door honden in te deelen bij de
politiemacht. Men leert deze diereu do die
ven en gevaarlijke personen, die ze wel
licht zullen ontmoeten, kennen door aan-
gekleede poppen. Hot is onnoodig te zeg
gen, hoeveel tact en geduid er noodig is
voor deze soort van africhten. Maar dc
honden-delcctives zijn heel intelligent en
wanneer ze éénmaal goed afgericht zijn,
vergissen ze zich heel zelden. Wanneer zij
een misdadiger aanvallen, trekken ze hem
spoedig op den grond, waarna ze hem niet
verder lastig vallen, alleen ais hij een po
ging doet te ontsnappen, heeft hij veel kans
wandeling! en keek d»n ouden Dan Ruddea-
niïmwsgierig 'aan.
„Wat bedbe! je, Rudder?" vroeg Hijh
„De makteeilaiii,, mieneer. Do haai krioelt;
e® van on wo bunnen er genoeg vangen,
om dia boob na een xiiu® vtissdbon te doie®
zi'nken. TJ ziulb er natuuirillijlk geibrruift van
maken true near
Dan sprak alsof hij| geilieel eaitlh'ousilasb
waa. Vroieig-etr eens bad aniënear TaJUb etetn
pnaJdhbigen dalg gëhad! Met die nraitoëeleïi-
vangst »n hij fMarumeirda zich d'at n.u.
H)ij| keieik op rijn hoinlog». De diamirs zaten
aian het ontibijit. Zij! zouden niet zoo stpoedl'g
ge rated zijin. De vferfflefldlinig was groot on
wat .betdekendé oen uurtje
Bij aarzleidte cdhtei* nog en Mj) zag nalairj
do lucht hoven. tan. „Er srihijint onwoein te
zuilen komen, Rudldlail,'" zefiidie hijl, „zooi het
gaan regenen?"
„Regen," lialcilite d'e oudla Dan. „Hitte
m'eneetr, 'allicen hitte. W'annöe® 'hét dn dé
eerst» twee urem; negen,t di'an mag u' mijjn
boot een welek 'lang gratis igébtriudlkeai." Dat
aanbodi gaf den dioarsllaig! en mien'eer. Taibib
staipto 'in dé hoot. iZondeai tie! waichten of
er nog meer passagjéan (kwamen, hedslali
Dan liiet ibinuine zedi ten db IkToïna boot gléedi
iu de ribhting dér zee.
E® -Was naiufWeidjjka wind! genoeg om e»u
luiaifcr uit te bfeaen, miala® Dan's sterke
armen on een sterfte db brachten hen] spoe
dig 'e»n etnd weg.
i,Zijin wa nog niet vér genoeg?" vtroeg
maneer Ta'b'b, toen da ruïnes van dé oudb
abldij op d!o hotel hoa Hanger hoe Meaner
Killenen te Wartdten.
„Nog! een minuut, onaneer, nog eten mi
nuut!" zeiido Dan.
Do iptatiiUt dluwdé llamg «n neer Tabh
eenige heten op to loopen. De honden óp I
gen stalen halsbanden met punten, waare
aan een officieele penning hangt. Verfc»
heeft men ze voorzien van een waterproef
dekkleed, dat zij in stormachtige nachta
dragen. Iedere politie-agent wordt op zijn'
nachtelijke tochten door een hond veree.
zeld, die de gewone ronde met hem doet
Men zegt dat sedert het verschijnen der
honden-politie-agenten, de misdaden slerï
verminderd zijn in de districten, waar d»
viervoeters patrouilleeren.
Een ontsnapte dwangarbeider.
Dezer'dagen is te Parijs een zekere Jo
seph Sporn gearresteerd, die liet aristoers.'
tisch leventje van dwangarbeider 'heeft
geleid.
Eerst was hij handelsbediende, in iggg
werd hij veroordeeld door het hof van ap.
pél van do Seine tot eenige jaren dwang,
arbeid wegens bewezen diefstal, daarna
dook hij weer op als matroos, als huis
knecht, en keerde eindelijk tot het hap.
delsvak terug.
Gedurende don tijd, dien hij in dwang-
arbeid doorbracht, vond hij toevallig aan
den oever van de Marowijne het lijk van
een matroos, die door galeiboeven vermoord
was. Zich van dc papieren en de kleeren
van den doode meester 'te maken, wasvoor
Sporn het werk van een oogenblik.
Het getukte hem, zich in te schepen aas
boord viut een schip, bestemd naar Hol-
lands Guinea, waarop hij als chef-kok wcrl
aangesteld. Eenmaal in Guinea, zag hg wel
kans naar Venezuela te komen, en hij was
zoo gelukkig, te Caracas een plaats te
krijgen als huisknecht brj een protestantech
geestelijke. Maar Joseph Sporn kreeg plot-
seling heimwee. Zijn grootste wensch was
naar Frankrijk terug te keeren, en hij
scheepte zich in, kwam toen vervolgens te
Ajaccio, te Marseille en eindelijk te Parijs.
Sedert zijn terugkeer had hij in do Reu
de Levis een.kantoor opgericht, met het
doel gestolen effecten te verhandelen. Hij
heelt voor de rechtbank zijn laatste mis
daden hekend. Den 31sien Aug. j.l, bood
men aan de Compagnie ParisLyon—Mé-
diternméc vijf blauwe obligaties aan, nieu
we fusie, waaraan de coupon, do verval-
coupon voor October 1905 ontbrak. Hetcf-
fectenbureau, dat do coupons, die aan de
obligaties waren gehecht, verifieerde, con-
staleerde dat deze valsoli waren.
Bij informatics van bank tot bank kwam
men spoedig hij den eersten kooper, en
dat was Sporn. Dezo weigerde ridderlijk
ook maar de minste aanwijzing te geven
van wien hij do valschc effecten kreeg.
„Ziet u, mijnheer de rechter," zei hij
heel kalm, „het is verkeerd zijn vrienden
aan te klagen. Ik wil niet voor verklikker
spelen. Ik hebwel heel wat ongelukken
in mijn leven gehad, maar ik heb nooit
iemand verraden. Gij zoudt niet willen dat
ik later wroeging daarover had. Overigens
heb ik alles gedaan. Laat men mij veroor-
deelen, ik verlang niets anders."
Een onderzoek heeft aan het licht ge
bracht, dat de effecten eerst vervaardigd
waren voor de bank der Compagnie, maar
door deze bank, als niet aan de eischen
voldoende, geweigerd waren. Men zou ze
vernietigen, maar zij werden onderschept
en in circulaire gebracht.
He smartkreet van een dramaturg.
Het schouwburgseizoen is reeds begon
nen en een stortvloed van premières stort
zich over hot publiek cn dc critici uit,
daar do schouwburgdirecteuren zich zoo
spoedig mogelijk van een vast repertoire
voor den aanstaanden winter witten voor
zien. Een tijd van pleizier is dit wel voor
geen der betrokken personen; het onple
zierigste van allen gevoelt zich evenwel
de dramaturg, wiens stukken nu voor een
dikwijls zeer critisch gestemd publiek de
zou. juist ziljjn vraag1 'lnadhiailen toe® Dan du
riemen intootk, heb zet® noefdleb e® 'kot
anke® overhoord' wite®p. Toetni hegön. Dan nefc
visdhbujig in oudé te nralten en maneer Tabh
was zoo vol beilau'gsbeBiing! liln dft werk, dat
Ihlij -ondiere zaken, dlié van veeL snefe® belang
wameaa nieb opameirkto.
In dks eerste püiaató was 'héb anker nifit
d'iep genoeg neergelaten e® heb bengdda
nu déed'loos in heb wabe® on h'adl évengoed m
dé boob ikiunnetn hljjveu, dl» met dé eb me*,
moair steeds veirdér van Lob Hand afdreef.
In dé bwe-ede plaats bléefk aneuee® TaWb
aon goed! wieoriprofeeb te aijn. Br kwiams wef-
ketüijjk ®en onwee® opzette® en ihob teét
naa®, alsof- er een hW'g pak regen zöd
komen.
Meneer Tabb bemerkte 'rEt ihét eerst toen
iheimi een dlnuppél' op den neus viol e® sp00'
dl|gi daarop igoot die) negem bijl stroom»® ne®
De stevige boot tehee® te trillion onde®
knaölib van, den stortregen, di» meue®!
T-albb voor een oogöniblïlk dé spiriaalk bens'n
Toen (hij1 d» etpraiók weter teaiugvond, h
D'an zitth iln zajin o>ltepiak gestoken. Plot-s«i^
sprong meneer Taibb op en stoaildla naar 9
verwijderde klippon
„iZao je ihoit? zie je tot?" gild» hij!
zi'ohzallf. „Wiji drijlv-en wieg. De zeel in.
„Dat schijnt zoo!" zeiidé Dia® 'kortaf.
jyMaa® iwat ziui1 je nu dèen," sdhiréduswi
miene'er Talblb. „Hijpoh tot ao'i'ï todh.'
,',Er is geon windl," zeddie Don.
„Nietan dlan da i'i-emcn, idoot dio je hen
„lik k'amt tocli niet (in d» tovon k(®a«»
miet déze db. Het is Ibete®, dlat wé wadbt®'
Dan Rudder ödheen bijjzondé® kato o»
zjidb zeea* op zijjn geaniak te
Monear* Tialbb dlaairen tegen wam buiten
zélf van Wiped®,
