riJ
w
I!
j9" Jaargang,
Zondag 3 December 1905
No 11946.
jDerde Blad
ES, f
ENGELENKOPJE.
est 3i
doel
Is
son
PARÏJSCI1E kroniek.
dam;
m.
INDISCHE PENKRASSEN.
oxxx.
IB
lie liü
>tellend(
reenCntji
ber
sch :di mm courant
üexe courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen/
rl.Pr^js per kwartaalVoor Schiedam'en Vlaardingen fl. 1,25. Franco
post fl< 'i.65.
prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentie;! voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór'een uur
|iet bureau bezorgd zijn.
ltureau; Koters trant 68.
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regcj
meer 15 cents. Reclames 30 cents per regal. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan liet Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde hteine advertentiën opgenomen tot denprga
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Velefoon No. 1S8.
Parijs, 25 November 1905.
uit,
OED,
v-Bovenstaande dlatum zögb waiarsdhijnlijik
■-f-aan de meeste ongetrouwde diames
fig of minder jonlg to Hofanl. Te
daarentegen ><valt dlaaiToip voor ge-
oategOrie der sdkoone edkse een
die in de iburgerikl assen op tradi-
wijzo vtrijl goed' in eer wordt gd-
Teglem 12 uur heeft mem, vooral in
Is rijten waar vrouwen ateliers gevestigd
de groepjes van jonge ouvrière's zibb,
medr uiitige&ten dlan. gewoonlijk), oVer
trui kunnen! rieal bewegen. Aan 't hbofdl
vaalk een jonge juffrouw, diie getooildi
jns met een gele mute, 'aMiians een muts,
jemaaikt met linten on Mbeimen, van the
it. Dat is db befaamde muts van „Sain-
i-Caidieme") Want dlie heilige, sdhiuts-
rnrw van <al'e ongetrouwds diames, vlierb
den naamdag, van welken haar Vollgo-
©en feestdag maken. Bijl de meteston
fbdjf d'ie gotegailheid' zëkidr een oprecht
Ie on> nooit bet embleem dei'
vrijsters td dkaigen, of, in bet Fransdh.
stgedfruikt „le codffen Saiinte öatlherdne".
ttgödirfulet „db coiffer Sainte Catherine".
Mb vToollik, maar Waarsohuwend! voot-
ïB, idijlgenl reeds nu de meisjes in een
tólr die den aanval'igeit teeiftijld van 25
jar bereikt hebiben dat Foofdld'elksel1 op.
WHijik dien ik er echter bij1 te .zeggen dat
id met dlie ou'dbtrdömsgrens zoo beel' nauw
nielfjenomen wordt. Het vraagstuk boe) oudl
aa dame behoort te rijn om d'en titel1 van
de vrfjbter d-edladhtig; te wordfen, is in
eVenmin opgelost als in Holland',
da men in bai'db Handen jegens
kt zwakke gedadht te teleafdi om a priori
te nemen dlat een ongetrouwde dame
èirie kruisjes achter dien nu-g beeft.
Toch is liet -voorgekomen dat 'liet van
-was een wettelijke limiet Voor liet
ri&rijbtersch'ap vast te stellen.
Eenige jaren geleden iheeft een erflater
aantal 'Beurzen' gesbidht voor „jonge
of jongelingen", die bun bestaan
jbd en ai aan Iran. ouders gewijld! liad-
h Onctetr db talrijke dandi'dlateml deed ricb
isfawKjk de vraag voor Wat te verstaan
onder ..jonge meisjes". Toen mem bet
lauwer niet eens, weiJd', heeft de prefect
decreet genconenl. 't welk bepaalde dat
s ongetrouwde vrouw Wemeden de der-
No. 22.
f 0.08/1
f lMi
t
f ï.-;,
2.9»:'
i 1.90/
vanni
f 1.75,:
2.40.|
Kleine!
2,50/
tofjes.
f 2.75.
en. 2e dr.
f 1.90/
f 160.
f 0.75.
h de kans te Hoepen: van legataris) te woT-
i mag de HoOlkmd'Sche vrouweliijke jeugd
iü dia toonaangevende aritspraak van een
bMh^ftiuctionn'aris vto-dr geiz!egd' bouidbn.
0e jonge meisjes ondier de dertig jaar,
f'tren dus ondter ellkaair op d'özen gedenk-
'uidigen Gag feest. Dat bestaat op So-m-
kostscholen in dlanspartijfiu era bot op
beren van tooneeflsbukjes, iu de meeste
ateliers, waar dloor vrouwen abfoicb wordt
vclriicht, in hot houden van een déjeuner
met ©en buitengewoon monu, het uitvoeren
van een ommegang op straat, naar een mar-
dhand! do vin of banketbaiklkeir toe en
'o av'oudö in lliet bezoeken van een of ander
theater. In do mod'ewiukeils, 'di.w.z. bij de
hoe'denmaialksbra, waalr db werksters meest-
ail het middagmaal, althans dat van 12 uuir,
krijgen, behoort het tot de traditie dat een
kalkoen, of 'bijl gebreke van diieu een gans,
d!an do 'hoofdscbotel vormt. Het is dlo ge
woonte dat. de jongste dor wdrksbers ilc
hoop geen mijfneu.' lezeressen te ontstemmen
door de vermelding Van dit merkwaardig
feit natuurlijk Vóóir bet voorsnijdten. eon
barer vingertjes steekt iu laten we zeg
gen bob tegenovergestelds van den snavel
van 'dat gevogelte. Waarom 1 Niemand van
het vak beeft bet me ooit kunnen uitlteggetn.
Heb heet d!at bet volgen van d en ritus ge-
lluk aanbrengt. „Tant mieux!" Do janga
zieltjes hebben dat op bet levenspad, 'b
welk in .Parijn onlgelluldkigeirwijb, niet alleen
in de Novembermiaand güiWberiig is, wel
noodig. Todh zijn, in het algeuneen, de Pa-
rij^ahe ouvriaros voor de luxe kleetdliil niet
zoo erg te beklagen, als men het soms van
sooiakstiscbe zijde will' 'dben Voorkomen.
Men. kan ör van pp aam dat de teekenaaa.'
die eens ter aanprijSzing van. «een wonder
dadig kinageneesmiklTdei' een affidlie veiWaar-
digde, waaaop een bloed'arm, in haar dak
kamertje ovfar een naaimaa'niiie .gebogen
naaistertje mot de blfeekste kleuren geschib
dbrd werd, overdiweai' heoft. In alle catago^
rieën van bandtenla^beidpiu zoowel als to'
■die Van de arbeitd'ers des' geestes 1 komen
ongelukkige individuen voor, iwder leven
een slavernij is, eu zoo oofe bijl de Panüjsdhe
ouV'rières. Doch het gaat .niet aan de groote
massa er van beslist ongeiMdag te noctmen.
Wie oens, gelijk ik, 'n groote, uit 'n dbbbel,
zes ved'diepi'ngen boog hu's bestaande', weak-
pl'aats als dlo van de couturiers Worth,
Paquin of Doucet bezoaht, aal1 bet met mij
eens zijn. De lin'diruk dien men dan opdoet,
heeft Veol van dien, welken een reusach
tige gl'azenl bijlenkorf zou maken, een bijlen-
'korf, gonaend van jeuigd' g, frisch leven, a-ui-
sdhénd Van Zijlde en satijn, sebdtterend van
licht, tintelend van zachte 'Id'euren, waair
albs met d'o grootste1 oU'de ix>ogaat, waar
bloemen en linten, geuren en nuances, hel
dere stominetjes en ernstige orders, deftige
gebaren en jeugdige opgewondenheid tot
een, soort Van symfoui'a van aairdsdhe weelde
ineenvlbeien, iaïs nergens tor wereld wordt
gdvonden. Het is waar dlat niet elk werlk-
stertje bijl eon van db dlrie genoemde fiima's
eon plahts vindt. Dodli er rijtn nog tientallen
van buizen mear van die sooib en ook rij),
d'o in dbftigo, maar min'dbr omvangrijk®
en met 'een Hein personeel' Wekkende ateliers
een betrekking hebben, rijta. niet te be
klagen.
Parijs 'libudt Voor db vrouwen grOoter
geVaren ini zijn, scihoot vsiiborgen dan de
bloedarmoede of de .afbeuling door een mee-
dbogenl'ooaani patroon. De socialisten zullen,
intfen ze oprecht rijn, düt niet tögensp'e-
ken. Ze weten wel beter, doch, ze exploitee-
ren gaarne db vrouw op hun manier, dat
wil zeggen tot 'het maken van op onjuisten
grondslag steunende propaganda.
Het Vilt evenwel niet te ontkennen dat
eir taft Van vrouwen en meisjes van den
Patlijjscihen bandlwei'kssband gevonden wor
den, dio niet in bet naaisters of dmi bot
modav'ak zijn (het is wellicht niet onnoodïg
er to dozör plaats op te wijben dat in bet
Fransdh onder „,modliste" of „modbs" alc'en
een bo-edenBnaakster of een hoedenwinkel en
noo:t oen japonnenmaakster wordt ver
staan) doch in eon van de Parijfeciho takken
van ind'ustrie alsvoeren,-, seboen'en-, bron
zen, lustres, metaal-, petten-, vesten-, lucd-
fers- en een eindeloos aantal van andere
fabrieken weiikeai. Die bobben, natuulriBjk
een mlinder aangename taak. Vaak. vearridh-
Ibven te weven en, helaas, zelifs geen
sokken moor te verstellen. Maiar eigenlijk
moest bet andters zijn. Gollijks monnilken, ge-
lljlko kappen. Eon vrouw, die mannen
arbeid verricht, moest dbor dear man, afe
goüjke on dlus als mian bdliandblld worden.
Ik Voor mij| boud te vboï van Schiller on, ook
vau Götho, om dat te doen. Todlr m'oet ik
«ven, ter loops, bet feit constateeron, d'at ük,
sinds op het, diiWbt bij mijn! woning gedegen,
postkantoor ,ale manneOSjjee beambten dooi'
dames rijii vervangen, blij hot binnenkomen
wee Word van de zuii'e onvriendfelijko ga-
zichten, die door elk lbketjo beenildjfcen.
Ik doeh' ik ga niet verder. Ik ben van
mijin ondferwett'p .afgc'dlwaalld'. Haat mo, orni er
tan slotte weer op te belanden, de hoop uit
spreken, d'at aille Parijfscth.e dbemtjes (De
Hemel beware me aniderè natiën op1 't oog
ten ze rn'ocHnaal werk of een arifcreddi die 'gebald! te hdb'ben!) beven die twint'g jaar,
dfe heden de 'Sint-iKahrieii gevierd beftïben,
't VoOigendl jaa'r getrouwd' zuü'on rijn en zijl in
haar eigen buis, al is bet nog mo klein,
een iwerkkringi mogen vindfen.
JHVENIS.
i.
>n
Engelenkopje stond voor het raam van
f 1.90/ S&venlcamer in een groote stadnaar bet
^wallen der sneeuwvlokken te kijken. Ze
^niet de mooie, teere, witte dingetjes,
js de kinderen» builen ze zien, maar
S|| %e, vuile vlokken, die al half gesmol-
fj1 en met roet bedekt langs het raam
I «den,
gezicht van het kindje, dat, zo voigde
M ®0Vei' <lacht, waai' ze vandaan zouden
,en waai' ze naar toe zouden gaan
51 f werkelijk de klccren der feeën' ge-
zouden woiden in het land der
•scuwvlokken, was half liedekt door een
van blond haar, waar twee dicp-
hwe dogen elfaehljg tusschen uitkeken.
moeder had haar Engelenkopje gc-
omdat zij, toen ze nog klein was,
ÉTeQ>op een van Rafaëls engelen leek.
'^dat die naam'zoo goed hij haai' paste,
)f ;''dzii nog altijd zoo genoemd en was haar
jg ^dijke naam Rosalinde, bijna geheel
I k'Vergeetboek! geraakt.
J\ I* f 'j'Selenkbpje dacht er altijd over, wat
geldig^ ^ën toch wel zouden doen, en ol zij
dens da] V 's zomers, als ze naar buiten ging,
ben.
si,
;u Rieden jaar \v as zij1 er op. uit gegaan, om!
llNschen d<> ,bpomen. en varens U
ze1 vvas pasteruggekomen,
toen
scili adellijk is Voer de igeizmdihei'd. Bij velen
is dit pcüiteir vrije VerlkieEinv of eigen
sobuïd. Da Parijsdlia vironw dJoet den man
zeen' dikwijls uit egen Vwoging cbucuir-
renbie aan oen eonouaientrie waaraan de
pabroons gretig voedsel igerven, uaiar de loo-
nen van vrouwen minder boeg rijn «n-
d'at ze bet beneden rich 'acht -dieneffbode
te wezen of in bet gerin van andleren vrou-
welijlk werk te Verridliten.
Kort geleden, splraik ik een vrouw diie all-
tijld werkzaam was geweest als madhincstik-
stei' in een schoenenfabriek. Haar Werd! een
dienst aangdbbden in een Ghfbig gezin
een diienst van 60* frank in *d© maand, bui
ten do bijlverdïenston. want dab iö bet loon
van een góede „bonne" te Palrijlsi. Met ver
ontwaardiging Weïgerldo ze dSeni aan te
nemen, d,aw zo d'an met een witten boeze*
ïaaa- oVer straiat zou moeten tloopenDiever
het. ongezonde ambacht 'van macihinestilk-
ster d.aa Van alle zorgen bevrijd te aij|n en.
zelfs gtej'd oVar te legjgetn in dienst bij
andterenZulik ©eml geval, d'at vrij varikl te
constateoi'en is, kensdiotst Voldoende d'a
treurige mentaliteit bdji de oVerglroote meer
derheid dei- Parijsidbe woulwen uit de
Volksklasse.
Op otuusöbaremd'e wijfe neemt ook te Pa-
rijp bet gilde der1 vrouwólljlke typewriters
toe. Geen band'el&kantoor,geen gmote ad!-
ministlratte, igeen winkoï bestaat er meer,
waar d'o cPrrespondtentie niet dbor vrouwe-
Hjtkei machinisten, iwtoridt geicopieerd! of, n»ar
een cbncept, wolrdt ulitgeW-erikt. DuiilzenidJen
en dri'zend'en jon'ge meisjes gcVen .nan dien
arlbeid' de vooriieur 'boVm tnenig eoht vroiu-
wefijk beroep. Do-eb ik laat commentaren
dlaarop aohtemwege, wetende Welk een femi
nistische wn'd' er in vaal landen, en vooral
in bet Noorden waiaf't. Em Voer gtoemi liief
d'ing zou ilk! d'o feministen tegen me wi'llen
hebben. Yoor mlijjn vTouiwellijPte doltega/s in
de journaliistiek, wier aanbal te Parijb ook
aï met clen dag verimeelfdert, ban, ik steedis
zoo Voorkom end' mogelijk. Mloclbt er een dit
lezen, d'an vorder ik baar op d!at te ge
tuigen. Ik kan bet niet Van me Varicrijgen
böt zwakke geslacht niet riRe mogollijjkte) e-etr
te 'bewijzen, ook al maken zlo er niet meen1
liaiar beroerv vau „biinimilisdhe rosen" in het
jut„Engelenkopje, waar ben je toch?"
had geroepen, tot ze er moe van werd .en
zo begon te vreezen, dat bet lieve kind
zoo ver van huis was gegaan, dat zo ver
dwaald'was geraakt.
Maar Engelenkopje vond geen feeën, en
zag geen kleine wezentjes in groene, van
bladeren gemaakte kleeien en met leliën
op hot hoofd; alleen enkele vuile kinderen
mei slordig haai' en heldere oogon, die haar
aanstaarden en liepen„Kijk eens, wat een
nuf!" en baar bijna doden verschrikken
door hun ruw gelach. Daarna had zij er
altijd ovei' gedacht, of er alleen „straatkin
deren", zooals juf ze noemde, in heLbosch
waren, en of de kleine armelijk gekleede
stumpers, die zij dikwijls- door het tuin
hek zag gluren, broertjes en zusjes zouden
zijn van de kinderen, die zij gezien had.
Juf zei, dat hot ondeugende, vuile bengels
waren. Maar Engelenkopje had medelijden
met ze, en dacht bij zich zelf, dat ze er
misschien wel aardig zouden uitzien, als
In db vorige Penforas zagen, we 't dan
wear, hoe gamakkollijlk bet domme volk rich
hier laat warten maken dbolr wat hocus
pocusl', hoe gevaarlijk die dóm'haid weizen
kan on boa urgent (het dus genoemd! mag
word'en, lieeil veel gelid! te besteden aan het
o-ndei'wijp der Inlanders.
Ik heb bet reed's vroeger betoogd! on 't
kan niet genoeg worden berbaail'd; „onder-
wiijb", „oniderWiijs" en nog eens „cmd'erwijs",
dht hebben onze bruine broedters noodig!
Bk kiteeg dezer dagen een zooi' iater-ecsan-
ton br'ctf over dozei kwestie en wel vau eon
beel gewoon niet adollijik Javaan uit Sema-
rang.
't Is met toestem'miing van dbn sdhrij1-
ver, dat ik dfeni brief onder uw oegeu
O
breng, in de 'hoop, dat d'an missclliten een
of aaitor Kamenll d naar deze stem uat het
bruin© volk luisteren zal1 en de Pi-egeöring
er op zal walilbn wijlzetn.
Onze Javaan schrijft on'd'er meer als
volgt
Het teigonwoolrdligfe- inlandsidho ond'elrwijfs
is o-nvöldoende. Tot dusverre heeft bet nog
weinig resultaten- opgeHevbrd. De bewennlg
van dbn Aimerikalan Dr. Victor S. Cl'arik,
dat wij, Javancsn nog geheel gelijk, rijn ge
bleven aan onze Voorouders, wlijlkt niet veel
vara de Waoiheiild1 af. Iedereen, kan waar
nemen, boe onbeholpen 'wij notg zijn. Heb
wokdfc als een bijrimd'ealbeild besdhlouwd',
wanneer oen inlander iete kan, .wat ge
woonlijk slechts Europeanen of CWimeezen
rmogen. Wij hebben, thans Wel! meer be-
hoeftoni dan vroeger, maar ons plrodhctie-
rmogten is niet vermeeuddiid', ja zelfs
minder d'an b.v. dlrie eeuwen griodten.
Bij ale bedrijnen rijn vrij ni-ets anders
dan wi'lllboze wetkbuigen.
Het is -cl'aarom noodlig, 'dat het onderwijs
wordt uitgebreid en hervormd, eu Wel in de
eerste plaats voor het lager© volk.
O-Vcanl' is gebleken, dat onderwijs een
krachtig middel is tot verfhbogtiing Van de
welvaart eenc-r natie.
Op een bevolking vaan pl.m. 29 mi'lilüoen
zielen zijn er thans opi Ja,Va en Mladbera
ongeveer 40 eerst© Hasse, 230 bweödio klasse
on 500 uubskl'e-scbolcn. Alleen! de tweede
klasse- en subsidEe-sdbolein kam men be
schouwen als voor het gewone vo-lic bestemd,
te zijlu. Wij hdbiben dlus één, school op ruim
40000 monedhen.
Tot do volksscholen zou- men ook nog
khmnen rekenen die tvele desa-pesautrems,
maar daar teert men siledlits bet lezen van
den Koran en db ete-rste plichten als
(Mbslim.
Nu is het wel w'aar, dat alle oefefning van.
don geest, boe gering ook, beter is d!am in
bot geheöl gcene, maar aian te bevelen zou
bet todh. rijln, wanneer er wat meer volks
scholen werden opgelicht, volksscholen) waan
li'et o-ncl'ei'wijls beantwoordt aan de eieidlion
van bet „praktische lev'en".
Vooriioop'g zou -d'at ond'orwije aicfc kirn-
norf bapale-n tot bet lezen en sdhinijivton van
de landsbarii met. eigen karakters en de vier
boofdlbewerkingen van de rekenkunst.
De twedde klasse scholen aoudten kumien,
vervallen.
Het volksonderwijs is Voor dö inlanders
niet alleen noodig om ben meer geschikt
te malkem voor dten strijd' om het bestaan,
om hen te leeren denken en rich bóhoorLijk
rokensdhap te geven van hun handel'n'gen,
maah' o-ofc om ze op te voedtem voor hoogere
ontwilklkeling, opdlat langzamerhand van die
mililioenen do meest geschikte elementen tot
hun redht aul'len kome».,, im bet belang dbs
van d'en dntellectueelten vooruitgang van dis
inlanidsdbe maatschappij!. Bij andere vólkern
is d'at ooik z.oo gegaan.
Waarom zouden wij], inboorlingen van
Nederlandsch-Indië, octa u'itzandoring1 op
den regal maken Onder onze liand'genooten
Vindt -men jammer genoeg nog tegenstan
dei's van het volksonderwijs, amd'at aij
vrcczem, dat de kleine mani omwiMlig zal wor
den voor handenarbeid'.
Maar als- meu aiagaat, kl'at hijlua alle Glri-
neescdio Singkek's kramibn, Itezon en sciililj-
veiL en to-ah, wat 'h'andenanbeid' betreft,
meer piestooran d'an inlandsdhe koelies,
dam bTlijjkt daaruit toe opgegrond bun vrees
ia. Trouwens bet is een overal erkende waar
heid, d'at de geedlireVen taal veel bijdraagt
tot verdere geestelijk© ontwikkeling.
Dat wijl Javanen iu vele oprichten nog
zoo achterlijk rijp, is dbs Voor een' groot
dloel' aan het onvo-ldlomde ondterwije toe te
srirrijfven. De wlkssdhoien bdlioeven elkj per
jaar niet meer d'an f 600 te kosten. De on-
derwijaea-s zoud'en een aa'laris Van ƒ15 tot
30 's maiands kunnen krijgen. Zij, dütei de
lessen op do eerste klasse sdhol'on met
vrudbt beibben gevolgd, zouden tot ondlelr-
wijzcr benoemd kunnen wordten.
Engelenkopje koek juf met de grootste
verbazing aan, en zei, na een poosje, „Maar
hoe weet u dan, dat die kindoren net zijn
als hun vaders en moeders?"
Juf bad maar niet geantwoord. Met Enge
lenkopje viel niet te redeneeren. „Ze vatte
de dingen to letterlijk' op."
Dit was een paar dagen geleden gebeurd,
en loen Engelenkopje hot aan haar moeder
bad verteld, had deze gezegd; „Juf had zo
geen „vuile bengels" moeten noemen; ze
zijn alleen enn en zielig cn hongerig. En
zo kunnen het misschien niet helpen, dat
ze vuil zijn. Er is niemand die op hen
past."
Engelenkopje had er zich over verbaasd,
wa'arom er dan niemand op hen paste. Klaar
moeder kon dit niet goed uitloggen. En juf
vond dat het kind vee! te veel nadacht
over „armen en rijken", en vond het jam
mer, dat „mevrouw haai' zulke dingen in
het hoofd bracht."
Nu zij zoo naar de sneeuwvlokken slorvd
goed gewasschen en beter gekleed wa'en, i to kijken, dacht Engelenkopje erover, of de
Zij "waagde het eens, hierover iets tot juf
tezeggen, maar deze was geen idealist
(zooals Engelenkopje) en hield vol, zonder
iets too te geven, dat ze vuile bengels
waren, en nergens voor 'deugden, evenmin
als hun ouders.
„Kent u dan bun vaders en moeders?"
vroeg Engelenkopje,'een beetje verwonderd.
„Neen Rosalinde", zoo nootndc juf haar
altijd, als'ze uit baar humeur was. „Waar
om dacht je, dat ik! 'zulke menschen zou
kennen?" was "het antwoord.'
arme kinderen nu ook, zooals gewoonbjk,
door hot, hek zouden gluren.
Eindelijk begon het, kjjken haar te vervelen
en zij ging do kamer in. Maar haar poppen
trokken haar niet pan, en dus keerde Enge
lenkopje zich van haar af en besloót iets
te gaan ondernomen.
„Ik zal. moeder gaan opzoeken", dacht ze
bij zichzelf, toen ze zag, dat juf weg was.
En ze ging de Lange breede trap af.
Terwjjl ze voorzichtig liep, dacht ze er
over, of juf haar zou missen, achternaloopen
en inhalen, voor ze moeders kamer had be
reikt. En in een donker hoekje, waar de
groote klok zoo hard tikte als haai' eigen
hart, zette Engelenkopje het op een loopen,
haastte zich de overblijvende treden af en
Likte eindelijk aan de zoo wel bekende
deur.
Engelenkopje klopte heel anders dan
andere menschen. De mollige handjes maak
ten op de deur een geluid, als liet zachte
tikken van den vleugel van een grooten
vogel. En moeder kende dat kloppen.
„Binnen", zei een stem. En Engelenkopje
was in behouden haven.
„Moeder", zei ze zonder eenige vooraf
gaande begroeting, ,,'k hou zooveel van u".
Daarop klom zo op moeders school en
deed allerlei vragen.
„Wat doen de vuile, kleine hengels, als
het sneeuwt, en moeder de Gans al haar
veoren uittrekt? Kijken ze vandaag locli
door het hek, moedertje?"
Moedei' moest eve" nadenken. „Wie kij
ken door het hek?" vroeg ze toen. „De
kleine bengels, die geen schoenen dragen
en er vuil uitzien, en die geen warme
kleeren hebben?"
Toen glimlachte moeder, want ze wist
nu weer, dat dit jufs woorden waren en
ze herinnerde zich, dat do „kleine hengels"
de arme kinderen waren, over wie
lenkopje dikwijls sprak.
„Misschien hebben ze geen lekkere war-
mo' kinderkamer" was het antwoord.
„Waarom niet?" En Engolenkopje's oogen
En ge
werden heel wijd geopend door vj agend mee
lijden.
„Omdat cr niemand is, die hun zoo'n
kamer kan geven; soms krijgen ze zelfs
geen eten."
Geen etenl Geen koekjes, als ze zoet ge
weest zijn! Geen lokkers bij het naar bed
gaan! Het Was niet te geloovcn. bloeder
moest zich vergissen. En dus vroeg ze maar
verder, met haar armen om moeders hals
geslagen.
Eindelijk bedacht zij iels. Wa;irom kon
de een ol ander dien kinderen geen kinder
kamer, en poppen, en eten en schoenen
geven? En als iemand dat kon, dan ze
ker moeder. Sinterklaas was toch ook in
hot land; en zoo'n goede rijke man. als
Sinterklaas, zou toch wel helpen, al kon
hij jUet ,dan ook niet geheel alleen doen.
„Waarom geeft u dien „vuilen, kleinen
bengels" geen mooie kinderkamer, moe
dertje?" vroeg Engelenkopje.
„Luister ééns, kindje," zei haar moeder,
„je moet die kinderen geen bengels noemen,
dat klinkt niet aardig."
„Het spijt mij," zei Engelenkopje boet
vaardig, „maar ik zal het niet weer doen."
Daar kreeg moeder een goeden inval.
„Engelenkopje," vroeg ze, „zou je het
prettig vinden, als die arme kinderen veel
kregen? Zal ik aan Sinterklaas vragen, of
hij naar hen toe wil gaan in plaats van
hij jou to komen?"
Engelenkopjes gezicht betrok een beetje.
Het zou zoo akelig zijn, als Sinterklaas
dit jaar niet door den schoorsteen in haaf
