a 59'" laargang.
No. 11979.
Derde Blad
De jonpte jtffronw Falllait
FARIJSCUE KRONIEK.
ALLERLEI.
Dom «mraat verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam-en Vlaardingen 1.25. Franco
post fl. 1.65.
Prij» per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiên voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een uur
tan het bureau bezorgd zjjn.
Bureau i Boterstraat 19.
Prijs der Advertentiên: Van 16 regels fl. 0.92iedere regel
meer 15 cents. Reclames SO cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiên bij abonnement op voordeolige voorwaarden. Tarieven hier
van zijn gratis aan liet Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine (tdcerfeottStt opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan bet Bureau te voldoes.
Interc. Telefoon Sio. 128.
Plarijs, 2 Januari 1906.
iMHjtu laatste tohrijkén besloot ik met do
toezegging een deir aan'ganainia 'karnton va,n
Paaijtsin lietOMit tc stellen, althans eendgs-
ziiis uit te woi'dön oVer zaken, dlio het nrem:-
sckelijlk bestaan in dé FkanSüh» Hoofdstad',
in een o'f andiea- opriiölit, moer wm-oolijikon
of Vd-gemakkelijken d'ain zo in Holfond
dben. Ihiba-too o-vergaandc jnoat ik echter
togimieai «eet te verklaren dlat de Occius niet
Ibdjaondlor 'ruim is. On gewaar af van voor
pessimist aan-geriet» te werden, beweer ik
«iat ons vadtetriand! vme kloven Finanikrijk
te verkiezen is wat do «wvtcrieéio «temen
ten van hkst liov'en betreft. Deze zijln in dc
Republiek, ook voo(r dd lagere klassen,
iioewol iets weelderiger, ontegenzeglijk
dbrndkar en sü'echbcr dian ten onzent. Wat
nui db woelde aangaat, tHaaaitwn. gewent
in'en «kili! spoodüig, terwijl hot ontbreken
erVan, wanneer men 'lvaar niet igokendl heeft,
ia het minst niet déetrb. Ik zoor -dlus den
Barijlsdlieri liumilkoétsiiea* of handwerksman
volstrekt niet gcflhikfcigcr willen noemen,
omdait hrjj zich. 's zomers het genot -vtato per
ziken vea-oorloovcai 'kam. (die hij het poind
veiikoéht wandiou) en 's winters d'at van
Portugoesriho oeslterei, uitstekend maar iets
kleiner dlan- do 'ZbouavscUto, waarvan' con
dozijn v'aak ntett meet* dén 15 öoivten kost-.
Wel acht ik den kleinen irurgar, ninrbto-
uaar of winkeliier, ongelulkkiigar dan ten
onz&nk, omd'at sMj Voor een appartement
van drie kleine vertrekjes gcm'a;kkö!iij|k; 1000
franks teuir 'hebarfb, omdat ilujj eiken dag
een som van 1 tot 2 frank voor vclnptaat-
fiingfiikosteii qrp zrjn bégröotóntg hoeft uit
te trekken, en omd'at hij1, wanneer hij zich
con extra-ui bgan'g vbnoorloovten wil1 d'ado-
'lijik vooir het minst eon loniis di'or kwijjb is.
Tegenover d-io nadoelen, waarbiji ik nog
véél andere zou kunnen veegen, staart,
dectlrte één voordeel', 't welk, ik moot ilicfc
erkennen, uitat gering gcaoht moot wonden.
Het its de vrijheid! Van 'beweging in hot
d'agelijkscih teven. Al' laat die politieke en
juriidiscihö vrijjheid', in weerwil]' va.il de .te-
(roemdo redhten vaiv d'cn. menscili in dc
Republiek nog altijkll wel ielte tc- wenschbn
overlig, zoo- is Pal-ijls niettemin iliefc Do'rado
van hem, die zijp. gang wil1 gaan, zonder
dat hij door huren1, kennissen of vrienden
bespied wordt. Men kan jaren lang ini een
appartement wonen zond'er, zelfs Vaar aange
zicht, de liédbu te kennen, diio op dbzelfde
vetodieping, daarna'adt, gehuisvest aijjn.
Geen. halau kraait er rr'aac of mevrouw
twee, één of geen e£n meid' iliouidlb, Nie
mand! 'bamoeiit ribh, zoo men het zelf niet
I.
Toen professor Ashhurnham schreef, dat
hij voor de maand Augustus twee kamers
hij de familie Falkland zou nomen, was
het een groote gebeurtenis voor: hen. allen.
Mevrouw Falkland kreeg dadelijk het hoste
zilveren theeservies voor den dag en zocht
het fijnste tafelgoed uit. De dames Honoria
en Adeline bestudeerden staathuishoud
kunde, het vak van den professor. Deze
dames waren niet meer zoo jong, als zc
eens geweest waren, en zij begrepen dal
ze den professor hot meest genoegen zou
den doen, door belang, te stellen in wat
hem het naast aan het hart lag. Alleen
Phyllis, de jongste dochter va.tr dc familie
Falkland, scheen, geen aamlccl te hebben
in do algemieene blijdschap.
„Het zal wol nel. gaan als verleden zo
mer, toen mijnheer Buxton Mor. was,"
klaagde zij. „Professor Ashlmmham zal
niet eens in de gelegenheid gesteld wor
den, om van. mijn bestaan iels te vermoe
den. En ik houd ér juist van om met
hoeren, tc spreken. Adeline en Honori;r. zijn
zoo zelfzuchtig; zij geven mij nooit, dc ge
legenheid' om een .woordje ie zeggen, als
zij in de huurt zijn en zij zijn altijd in
de huurt!"
„Kind,"- antwoordde haar moeder, „be
denk, dat je pas twintig heul, terwijl je
zustere
„Moeder!" riepen dc twee genoemde da
mes verontwaardigd in koor.
„Ik waarschuw je," zei Phyllis. „Ik zal
zorgen, dat professor Ashhurnham mij op-
merkt, al zo,u ik er ook voetzoekers voor
wil, met hébeteen. men cob, drinkt, aantrekt,
of "uitgedJo. Da Parijlzieinaar tkiam in veeJl ge
vallen aan de eisohon voldoen van dio te-
trdkking of 'beaxrepsomgoving, waarin hij
geplaatst as, zondek ridh hij de im'Mrtirag
Vain zijn. huishouden of rij» •ïevwnswSjjze aan
het oog dier wereld te storen. Hij fcan, in
dien hij' 't wil, als 'b ware den dubfodl1 leven
leidbn, ee:n officieel', als men het zoo 'noo-
men mag, en een privé leven en blijft,
wab hot 'laatste betreft, in zijln d'otani en
laten vrijt Zeer ikairaikitofïsbidk on natiuiuige-
faaw hooft Alphonse Daaridbt daarvan een
tafreel' opgdlrainglön. in 'Nluima Rouimesbaii'.
In dien roman wordt de levenswijls geschil
derd van ecu oud! vriend Van d'cn. minister,
dlio zildh voed 'in. idb groote werol bowccldt,
doeiW iriemancl! hij! ®rdh ontvangt. W'anneer
Numai horn onverwacihts 'konrt hezodken,
ziet diij| tob zijn groote vdrbazing dlat hij in
oen kam'cr'tie van con zesdie v'caidiopi'ng
woont, waar nauiwolijikh plarSjs is voo® cem
bed ou een stoet. Iif dlie opisodb l!igb indter-
diaatl! niets ovoivlravens
Het -hangt Van don vnijfon avil iaf van
iedcir, dio niet 'db verplichting hoeft mou
se;! ion tc ontvangen, aijju woning Au tc rich
ten als oen Zigcnncr on in Parijis geilid|t, al
is het raietm jnridisdhon zin, ton minste uit
m'aa.tsaliapipcTijjk oo'gfp'uint, hot Elngolsdho
spreekwoord „my houiso is my ciastfe".
Het spreekt van zelf dat daarmee niefc
getogd wil worden1 dat «r heel! vöol Kodten
gevondem woaxten wier privé leVein niét in
over-aonstemauing is met hun rang in do
nva'atschappiji. Dat in' groote mate de vri ji-
(li.eid bestaat to feVcaz gelijk -men goedVlin.dt,
iis odlitor reeds voldtoonde om. Parijjs voor
Verédiiillendc oategWrioën Van personen tot
een Dorado to stempellen.
Toch. hetwij'fcJ ik hot. of de Hollanders
die Mj con koit.verMiijif ald'aaa- möt db stad
wog]loo'pon, hun ghedtdrift hewaren zou-
dbn, indien ze er wonen bleven. Herhaalde
lijk lieb' ik dat g'edureindo d'o l'a'atste dagen
dés jaalrs moeten hetoogen aan lamdigtanoo-
ten, die de grenzen ovongevlogen wiairen ter
gölegtoiillieiid' van dé jaiaallijlksohe automohiel-
tentoonsteilng ca hot ging in één moeite
door i ti db Fransciho IToofdsbad' 'Eea^stmis
hïéïd'oii. De „.aultomobielsail'on" was dit, jaar
werkoïijlk zoo verb'lindbnd mooi en dc
„Réveillon" is oveiral' met zulk een animo
.gevierd', d'at atlie vireeundelingen opgetogen
Waren. Vooral-zijl -aib nooit 'to Voren, in de
„Viiltlc Lumière" geweest -wareai, toonden
zich uitbundig 'ijl hun lof, Vclrgetténdie dat
zij! 'dén Vengiïl'd'ou kant der Greote St'ad
zagen, cm dlaib de fceetrijidé ervan zwaarder
woagt dlani: heb vergtui'dBeï. Hoe hét zijl, er
waren «oo eeuige Hollamdens 'te Piarijb
uit alle provincies des 'landfe lliiéh ik jonge,
cal ook geftreuwdb lied'en', igjebsien. S'oms
scheen het op somimigö plalaitsen van dén
Boulevard of ea- een Hol'andlsöhé ihwasita
ha-d- plaats gehad. Doali' plidlrtm'atiiigi zijp
nagenoeg a!l' die hieai-on1 na -Kerstmis weer
alfgereiscl, tein eindci zich op Oudfcjaars-
avond' in het vaderland! te hevindbn, waar-
medé ik geneigd! hen 'huin- diss te oprechter
geluk, te wanschen, dlaair ik zulks can groat
voorrecht adht, dab ik sinds jaa*ctn. ge
mist hob.
Hot „HedVcïsme", anders gozdgd1 aaitt-
paitaiotisme, is indé'rd'a-ad een bheotiie, waar
van Ncdlorla.nd, naar ik Van harte hoop,
nog lang gespaand1 moge blijven. In Frank
rijk heeft dit vadérfandribocDienend' stolsel
aVcinwel reedis wortel' geschoten, al l'Ciken
d'czo ook niet zóó voralsdb,,Konveïsteni"hofc
wel willén dben, voorkomein. Do verklarin
gen dar 28 bcschulidSlgd'en. dïo aan heb einde
d'es jaa.rs voor heb Hof van Assises terechls
stonden,' zijln op dat punt etelliig oivetdlrc-
von. E-r woixibn natuur,tijk oen menigte Van
lieden, gevondten, dis zich. aangetrokken g'o-
voeTe-n door 'het humanitarLsbiscihe dénk-
beeild van een wereldlvcrbrocdctrinig, welk
op ffloh. zelf zonder twijfel' aanmoodliging
vietrdie-nt, en er zijln nog moor personen, dio
de teer va.li d!e „déapea.u dians lo fumiior"
daarom: IvuWigen, onndat zo het geanakke-
Lij!kea* vindén idol), door een ander tc laten
vordöd'igon, da n zolf d'e wapens op te vat
ten. Voor die categorieën i!s Henvó's' leen1
dan ook in waarivoid' verleiütolijjk genoeg.
Trourwans, tegen afschaffing van d'cn oor
log door middle! ecner algomeeno weriksba-
fciing van soldaten is, hl. beginsel', niet veel
to zeggén'. Doch, waa-r 'db toepassing rijmer
loeïj, volgons Horivé sol'f, gepa'aad' Ibohoort-
to gaan met een verzaking van. aio igovocit
Van vadériandbHefde, zou dé natuur wel
eens sbenkér dan clë leer kunnen blijken.
De gehechtheid' aan dén vaidJetrliandsdlion
bodoni' is een gevöd' wa-airvan men de rcciht-
matigiheid Ikan dfeciuteeren, 'd'och; dat niet
temin blijft bestaan. Even goed zou men
op maatschappelijk 'gebied! een Ktol'sol1 van
coHecticvei kiivdksropvocidï'ng kun nan- pre
diken (gdlijik dan ook reeds gepredikt en
toegepast is) 't welk gepaard' zou gaan
mét de verscheuring van allië 'baudém tus-
scheu do oudere en het kind'.
't Is dus to vclrwachben dlat er ten allen
tijde en in alle landén lieden zulten ge
vonden wonden, dlio de Waarheid' bawijizem'
vaar don hekontden, regel uit Gijpbrechb van
Aemsto'l. Voor het ©ogenblik: blijift Hervé's
stefeal' een utopie, die niisd-adig wordt zoo-
dra- ze, gelijk bij' het geïncrimineerde
affiche 'liet geval was, tot moord aanzat.
Hét schuldig, diait -d!e gezwotreaien over 26
dér 28 anti-mffitainistoii: hebben uitgespro
ken, is derhalve even rechtvaardig -als heil
zaïi-im. Het was, op gerechtelijk géhiedl, een
waardig einde van heb oud'e ia-ar, zoo v'or-
vuid van krijigSgesdWreonw en oorlogsdirei-
gementan
P.S. Naar aanleiding v'an. mijn voor-
laiattslto eorrespondënti'c-i over vrouwen dio,
voor mannein bestemdé, beroepen uitoofe-
ojidor zijn raam moeten afsteken. Hel.kan
mij niet schelen, of hij een oude geleerde
is. Ik wil niet hein spreken!"
II.
Professor Ashhurnham liep zijn kamer
uit, de gang af met hot uiterlijk van iemand,
die zicli niet veilig voelt, Hij slankte een
zocht van. verlichting toen hij d.e deur be
reikte, zonder dat Honoria of Adeline hem
hadden opgemerkt. Hij wou naar liet don
kerste hoekje gaan, toen een stem hem
vroeg„Blijft u?"
„Blijven, blijven?" stamelde de professor,
torwij! hij probeerde iets van zijn onder-
vraagster te zien.
„Deze maand bij ons?" maakte de stem
duidelijk.
„11 ik weet niet," zei dc professor.
„U zult niet blijven," zöi Phyllis. „Ik
weet liet wel. Ze doen het geen v,a.n allen,
lvr zijn er al zooveel gekomen on gegaan.
Mijnbeer Brixlon, een architect, die zich
overwerkt bad, was hier verleden jaar.
Twee dagen lang moest hij telkens maar
weer opnieuw Adeline liet. verschil tus-
scheu-Gotliisclien. en Roinaansche bouworde
uitleggen. Toen kreeg hij een telegram, dat
zijn oudtante dood was. Het was heel
treurig. Hij moest nutuur lijk dadelijk weg."
„Ja," zei do professor, „dal. kan. ik best.
begrijpen." Toen kreeg hij een kleur en stot
terde verlegen„Ik vraag u om vergeving."
„Waarvoor?" vroeg Phyllis oiinoozel.
De professor vond liet maar heter geen
uitlegging tc geven.
„Stel u belang in, staathuishoudkunde?"
vroeg hij, sterk den n.admk op liet voor-
vooniaa.niwoord leggend.
„Neen," antwoordde Phyllis beslist, „dat
doe ik niet."
Dc professor mompelde zoo iets van „dc
hemel zij dank!"
„Wat zegt u?" vroeg Phyllis beleefd.
„Ik wou zeggen, dat ik de heclc maand
denk te blijven," antwoordde de geleerde.
III.
Dit. zijn raam kijkend, zag de professor
een roodo japon in den tuin. Hij lei zijn
pen neer en dacht na.
„Ik geloof," sprak hij „dat Honoria van
morgen een blauwe japon aan had en Ade
line een witte."
Hij stond op en liep op de tecnen naai"
de deur. Eerst keek hij om hel hoekje,
om liet terrein te verkennen. Hij kwam
gelukkig in don tuin aan, waar Phyllis hem
met een glimlach verwelkomde. Zij was in
haar eentje aan liet croqnetten en vroeg
liern met haar mee te spelen. Ilij was
niet zoo oud als ze eerst gedacht had,
vond Phyllis.
Hij voelde zich ook inderdaad jong, en
zeifs vond hij, dat hij iedero minuut jonger
werd. Hij schreef rial toe aan "de heerlijke
buitenlucht en dc uitmuntende tafel van
mevrouw Falkland, Hij was blij, dat hij
maar besloten had om tc blijven.
Toen het spel uil was, sprak liij: „Wat
is dc ontspanning van zoo'n eenvoudig
spel goed voor iemands zenuwen. Wc zou
den morgen misschien weer eens zoo'n
spelletje 'kunnen döcn."
„Wel ja," antwoordde Phyllis, „dat zou
best kunnen."
.IV.
Don volgenden morgen haastte de pro
fessor zich naar het croquelveld, waar
Honoria op hem stond, te wachten.
n.cn, -héb ik een brief ontvangen, did1. Scihie-
dain 8 December, ouddrteekend' „con wer
kende vróuw, 'd'ie na. hot schrijven van dézen
brief aan het heeriijiko werk va.ii (koueon
stoppen mag- beginnen." De schrijfster légt
mij: „oppervlakkigheid"' ten laste „bij) hefc
bcha-ndelon van emisilige ond'or'W'elrpeii". Of
schoon dit voor een kronieksclirijivandi jour
nalist, d!öor pl'aatsgethtek vlaak g e d w. o m
en oppervlakkig te rijn, geen bijbxmd'er
ernstige besahuldigiiig w, zal ilk ctr uicibte-
min gaarne op antwoorden dbor, indien de
gjciogeniheidi zicih biedt, een vfcrdiuidéliijiking
van miijin. meening aan do adhialitoib v'ast
to knoopen. Ale niet gaamio met anonymi
in liet strijidpeirk begeiven.de, stél ik ochtesr
de voorwaard'-a dhit mijn dorrospondon-tx; ino
vooiviï haar naam en poeiitio dbeb wétem-
TUVE-NIS.
SOCIALE VROUWENARBEID IN
HET LAND DER BOEREN.
Miss Hobhouse, die zooveel voor de zaak
der Boeren deed, heeft aan dc mogelijkheid
gedacht om hij sommigen, wier akkers braak
moesten liggen, huisvlijt voor de vrouwen
in te voeren.
Daartoe moest, zij. eerst zelf in haar eigen
ind kant maken en wol weven lecren.In
hel. liegiin van liet vorige jaar keerde zij
met. twee helpsters naar Zuid-Afrika terug,
Hoe hot haar ging, d.ccldc zij haar vrien
den in brieven mee. Het kant. maken le
verde niet veel op, maar liet wol weven
des Le tneor. De mogelijkheid, oin van de
wol dor Zuid-Afrikaansche schapen kleercn
cu tapijten te vervaardigen, trok de Boeren
zeer aan, te meer omdat huil land ver
schillende verfstoffen oplevert. De brieven
van miss Hobhouse zijn uitgegeven, wij
laten er hieronder eeuige uittreksels uit
volgen.
Philippolis, 9 Maart.
Onze groote werkkamer ziet. er werke
lijk netjes, zelfs gezellig uit met d.e zes
tien spinnewielen en de weefstoelen, dio
er in geplaatst zijn. Zc is zeer ruim, licht
en hoog, mei vier groote vensters en een
deur aan den cellen, twee vensters en een
deur aan den anderen kant, de zon schijnt
er 'smorgens en 's avonds in.
Het was een hoele loer, dc velen, dio
mee wilden doen, terug te houden en haar
ongeduld 'tc bedwingen om aan 'den gang
le komen. Ik hen besloten, op kleine schaal,
met slechte weinigen te beginnen, Zaterdag
avond zullen dus zes meisjes komen, aan
wie alles zal worden uitgelegd en die zelf
zulten mogen kiezen, wat ze het liefst wil
len doen. Binnen enkele dagen zullen wij
dan in staat zijn liaar aantal' te verdubbelen
en zoo voort te gaan.
11 Maart.
Om viier uur ontvingen wij onze eerste
leerlingen. Zij waren zeer he]angstollend
wij verklaarden haar onze patronen en de
machinerieën. Maandagmorgen komen zij
om 8 uur terug, om aan liet werk te be
ginnen; de werkuren zijn van 8—1*2 en
van 4Oi/s uur. De meisjes, schijnen vlug
van begrip en zeer dankbaar voor de haar
aangeboden, gelegenheid. Dc vaders heb
ben reeds laten vragen, of zij mogen komen
0111 dc spinnewielen en weefstoelen na te
maken, wat wij natuurlijk heerlijk vinden.
Wij voelen ons hier nu geheel thuis.
19 Maart.
Sedert dc vorige week zijn wij flink voor
uit, gekomen. Maandagmorgen om S uur
verschenen zes meisjes, die er opgewekt,
ijverig, schuier, en bedaard uitzagen. Zij
gingen aan hot werk, zooals de eend naar
het water en beschaamden ons door dc
vlugheid, waarmee zij leerden spinnen, en
de handigheid, waarmee ze aan de weel-
stoelen zaten, alsof ze nooit, iels anders
hadden gedaan. Miss Clark leert een meisje
met de breimachine omgaan en wij heb
ben zooveel bes tellingen voor sokken,
dat wij er goede zaken mee zou
den kunnen doen als wij meer machines
adde.il.'Wij bezitten er evenwel maar twee.
Het meisje heeft in d.oze, week verbazend
snel aangeleerd. O111 hij ons te komen,
staat zij om halfdrie op, wascht, hakt. en
strijkt, zorgt voor de zusjes, want haar
moeder is in liet. kamp te Bot.hulië gestor
ven. Het is wel zwaar voor een zwak meisje
bij al Tiaar huiswerk nog zes uur met. de
machine bezig t.e zijn, maar zij wil het
niet opgeven.
26 Maart.
!Wij zijn deze week met dertien meisjes
zeer vlijtig geweest. Waarschijnlijk zullen
allen over oen week in staal, zijn zelfstandig
to werken en anderen Ie onderwijzen. Een
Boer maakte 'de vorige week een spinne
wiel voor mij, ik hoop, dat, dit voorbeeld
navolging zal vinden. Ik zal een heel le
ger spinsters moeten hebben voor de wol,
die noodig zal zijn om alle weefl.oeslcllen
in gang tc houden. Dan kan ieder meisje
thuis spinnen cu haar wol verkoopenik
hoop, dat dit gebeurt als de Boeren ccn
aantal spinnewielen vervaardigen. Ons
werk wordt hier zeer gewaardeerd.
26 April.
Daar wij nog slechts 26 dagen onderwijs
hebben gegeven, vind ik dat de meisjes
veïbazend ver 'zijn gekomen. Ik luid een
paar strengen wol meegenomen oin er do
eerstbeginnenden doeken van te laten ma
ken, en die waren dadelijk zoo netjes, dat ik
er zelf voor huishoudelijk gebruik van kocht
en er wat van aan den predikant gaf. Deze
ging daarmee naar Bloemfontein en andere
plaatsen, waarop ccn groot, aantal bestel
lingen volgden.
Johannesburg, 1.2 Mei.
Ik ging naar Johannesburg om het werk
„O, professor Aslibuniham," barstte zij
uit, „hoe ondeugend van u, dat u mij niet
vertelde, dal u zoo dol op croquettenis I
Ik had dat in 't. geheel niet vermoed!"
„Ik houd er heclemaal niet van," gaf
de ongelukkige professor ten antwoord. „Dat
wil zeggen, ik dacht, dat ik er van hield,
maar het is niet waar. Het hangt zeker
samen met mijn spijsvertering."
Honoria's gelaat klaarde op,
„Dan moet u geroosterd brood en gorte-
water gebruiken. Ik zal dat gauw voor u
klaar maken."
„'t Is niet noodig," bracht de professor
hier tegen in. „"Wat beweging zal mij weer
geheel in orde brengen. Ik zal wat in het
boscli gaan wandelen. De gelegenheid om
in stilte 11a te denken zal ien goede
komen aan mijn nieuwe werk over „Het
Bestuur 'der Volken".
Toen liet de professor dooi' een reeks
krijgslisten Honoria op liet croquelveld
ontweek Adeline, die bloemen plukte 111
den tuin, waar do professor eens gewan
deld had en zocht Phyllis op, die hij verzocht
met hem te gaan.
V.
Het was de laatste avond van des pro
lessors verblijf bij de familie Falkland. Hij
zat met Phyllis onder de veranda.
„Juffrouw Phyllis," sprak hij opeens, „ik
hen niet zoo oud, als ik er uitzie.
„U ziel. er heelemaal niet oud uit," ant
woordde Phyllis moedig.
„Werkelijk niet?" vroeg hij verheugd.
„Neen, zeker niet," antwoordde Phyllis
ernstig.
„Juffrouw Phyllis," begon hij en hield
toen .plotseling op,
„Ja?" moedigde Phivlis hem aan.
„Juffrouw Phyllis," sprak de professor
voor do derde maal, „ik heb nagedacht over
een vraagstuk in de huishoudkunde."
Weer kon de professor niet voortgaan.
Weer mompelde Phyllis:
„Ja?"
„Hel vraagstuk van uw moeders huis
houden," legde de. professor uit. „Uw moe
ders inkomen is vrees ik ontoerei
kend voor haar zelf en drie dochters."
Hij keek Phyllis vragend aan. ilaaroogen
flikkerden, maar zij bleef ernstig.
„Nu heb ik bedacht," ging dc professor
voort, „dat, als ccn van uw moeders doch
ters trouwde, het voor haar een verlich
ting zou zijn."
„Dat is zoo," gaf Phyllis toe.
De professor verloor eensklaps zijn
schoolschc manier. Hij sprak met een stem
hcesch van aandoening:
„Juffrouw Phyllis, ik hen nog niet to
oud 0111 tc trouwen, cu mijn inkomen,
schoon niet groot, stelt mij in staat ccn
vrouw tc onderhouden. Wilt u mijn vrouw
worden? liet zou uw moeder verlich
ten."
„Is dat dc ecnigc reden, waarom u liet
mij vraagt?" vroeg ze, terwijl zc moeite
deed haar lachen 111 te houden.
De professor wreef zenuwachtig met zijn
zakdoek over zijn voorhoofd.
„Er komt, geloof ik, wel bij dat ik van
u houd, juffrouw Phyllis," sprak hij. Phyl
lis lachte.
„Natuurlijk, houdt. 11 van mij, ik hacl
dat al lang gemerkt," antwoordde zij.
„Maar ik kon u toch niet heioven, uw
vrouw to worden, voor u '1 zelf wist!"
