59"" Jaargang,
Zondag 18 Februari 1906
No. 12009
Derde Blad
Dcxe courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1,25. Franc©
per post 1.65,
Prijs per weekVoor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nun miers 1 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een aur
san het bureau bezorgd z\jn.
Boreas i Boterstraat ©9.
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92iedere regaf
meer 18 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die
innemen.
Advertentie» bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven hksr»
van zjjn gratis aan bet Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag» en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde Mei»# aiïrcrteniiëra opgenomen tot denprjjs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
ENGELSCHE BRIEVEN.
LXXV.
OVER KUNST EN NOG WAT.
(Van onaeni Londtensdhon medewerker.)
Londbn, 11 Februari 1906.
Do liefhebbers en kenners vaar schilde
rijten hebben dezer cl'agein een ondervinding
opgwfean, welke 'haast atteon in Londen
mogelijk iis.
Men 'heeft utumeliijk mecir dam. 20 schilde
rijen. voor dbn ding1 gfeh'aaldl van Turner, die
nog immer geldlt, voor don maoh.tiigsten en
kraditigtsten Engeilec'hou scitoilldëir uit dö
eerste kolft den* 19 do eouw.
iMbn sttellto zich v'oor dat de duectcmr vam
ons Rijksmuseum ons op een gocd'en dag
kalan kwam. vertel Ion d at hij! en zijm voor
gangers eoa 50 jaar of zoo, een paar dozijn
M'airissen in een kelder 'hadden laten staan
vervuilen, beroeton en 'berodlcen.
tllcn mist d'aib ze cir waren, doch on de
een of andere' manier is db beroamdie kuneb-
'keuner John Ruskin in dien waan ge
bracht, 'dlat ze ten eerste niet „af" waren
en ten •twc-ed.c niaatd zwakke staaltjes van
Turners kurist 'te ziem gaven. Hoe. heb saj,
sfedtarf 1851, toen Turner stierf, zijp. op
gezag van Ruskin al! dlie kunMstufck'en be
graven dn de kekteas Vani d'e National Gal
lery, in geEöleohap van ©em massa aquarel
len Van: denzeifdbn sdhildler, die driar dbor
Cooke, dbn oud-'hooMredtaélteua* der „Daily
News" sdijn; opgedblvau.
Zo zijn nu schoongemaakt en hangen 'in
db bekendb „Ta,te gallery" bij do Theems,
officieel 'bekend ailfe de galbrijl voor moderne
Brijtsctoe kunst.
Zo zijn* veel mooier dan die, wolke we
allen kennen uit die National Gallery en
wol1 om: eon zeer tragische redbn. Tuinier
heeft verf gebruikt die verbleekt en ieder
een bejaanmerit cfiu d'iö reden, het vtamnin-
d'eren in- kracht en gloed! van; ziiju heerlijke
stukken. Ieder dlio wat voorstellings
vermogen heeft, kan zicfh, nu eon begrip
vormen van do oonsipronkeilijko sicihooimcidl
dbr strikkou in de National. Gafary, welke
Ruskin als d© best© uitzocht. Do halve
wuiw, in het dbmikor clboaigebrlaaht, heeft
Van dteo stukken db friscbheid! geredi.
Men kon ei- inkutfechon zeker van '«©zen
dat da National G-aflery niet alleen znl'ko
verborgen' schatten "huisvest. In db reu-
zejikaisteelcn, waarmee gansdto Groot-Briit-
rannië ©veirdiekb is, zijln zo Idiote en kelders
waar db eigenaren waarschijn® jjk! nooit ko
men. Ja ar zijn fcastooliani die za nooit be
zoeken on niemand! woet wat daar vorbor-
gtell' lilgt en in. den i'oop der tijdten wellicht
'bedbrvön en vergaan is.
Goou wonid'eir daar ook dlat men. haar van
varscihiiEonde zijicten or op aandringt diaft
een oewrnirisaq van bekwam© cm bevoegde
deakundliigeu benoemd! woaidb, welke ©eau stel-
selïnatlig onderzoek instelt en dlan begint
met do donkere on ven.ecC'U. toekan van db
groot© muisoums eau dien gelijken.
Dit zoui dan! een voortreffelijk middel
wtezon om do anefcenfolijkem. oudlor de kun
stenaren tot (meerder eoi'a te brengen. Docih
m dien tussaheinbijp behoeven wa db ortge-
stocvenan* niet links te laten liggen. En
daarom, zij! to'iter met ingenomenheid! gewc-
"®n op ©en tentoonatelffing in db bekend©
öal dhr Fine Arit Society, iin Bond street.
Daar konden wa dezer diaigen de aquarel
len^ genieten Van een zestal, Xediorlauclsohc
«Risten, Waarond'etr werk vaati Amtzenius,
Haverman, Gruppo, Sclhwegel, Le Comte.
VcMjvall -db waterverven van Amitzeuius
vfokkon, toen afc or wap, zeer diet aand'aicht
van liiet En'goleche paiblitek.
vor dkair yandatm:, in Regent Street,
oon interessaaito kosmopoliitascho kninst-
wntoonstöffing te zibni, in d'e New Gallery.
udtei! Ehigefechön;, A.morikaaien, Russen,
Dmtsdhers, Fran.schon enz.,, maakt Ncdtor-
'aiu'd! met Israël, Mieadlag, Baiueu', Bruck-
®an enz. ge©n sitoht figuur.
Dezer dagon wordlt dfe tentoonsteïïing gc-
Sbton, om opgevolgdi te worellen door oan
van gnaivures, waaribiji vooaiali db producten
Aanoitilka. zmillbn tooiicii wolk goh voor-
1^1^®anö dl0 gini'ph&cho lamst daar maakt.
,1<:'011,1 eon 'a'n'clera xed'eaa zall die tomtoou-
atelting interessa,nt wezen. Men zal er na-
.ïtta jk öon zeer niftgebrcsiida .vbrza'moliing
vindbn vla.ni hat work van den onlangs ovor-
ttü1 Dudtsöltoii öcOuMér Menzol. Niet
R Tï kri^ron' wc 35 etukken hibr uit do
jiischö National Gallodiw, dkiartoe dbor
do Piituiaische rogeoiing afgestaan, dodh. db
Bri'tsche ircg'eering z'aï ook inzondbn walt
*zo ea- vaan heeft in heb Victoria en Albert-
M'usoum, hot vroogcro South-Kcnsington-
Mnseaim-. Vorder hobbein altortei parhiculier-
ron 'Wör en op 't vaslt-dandl luu,n medi0Wer-
king verleend, zoodlait men eon good en
volledig ovbrzieht krijgt van. d!e fcumivt van
don 'gibobem sclliildiea*.
Ook op muzikaal gebied) weeirt Londten
zich. roeidls nu 'godiuclht en men moet erkon.-
hen, dat over hefc aOgomeon, 'hot piuMiök on
die airtisitonj h'ie.r nibt meer zoo ver ten
achter zijln, alk een. jaar of tien; geleden
nog het geval was.
Nora. Clench, geeft met 'haar d'ames-quar-
tet in Bochstein Ila® oen reeks van 6 con
certen, waar .men, behalve Beethoven; en
liaydh, niu ook Cfesair Frank, Dvoaulk,
Tbdha.iiküfwsky, Debussy hoont on zeer
goed! hoort.
Latnond heeft Iiiibtf in dieealfdb zoal nL«r
zijn uitnemenda Beethoven-v'tea'tolking, eeia
even groot .succesi als ten uwenb. Dan heeft
zich d'aaa* een jong© violiste toten 'hooren
EdKb Reynolds, dlte, hoewel' wat rnw, toch
onoim muzikaal speelt.
Of toet nu evenwel daarom, een Engelse®,
operkvgtezolSchap alk dat van MoodyMan
ner's, geaiadbn is om: naar Nederland te -gaan,
is weer eemi andlaria quaestie. Nederland! is
op 't punt van muziek en opoia wel ver-
wenldl an zelfs een: goed gezelschap als dlat
Van Moody—Manners zal db haindien vol
■liebbbn;, oim hcfe pniblitek te bevredigen.
Dat gaat nog eer met e«ii tooneelsbuk,
zooails bleek torn mon „tho Walls'of Jo-
nichb" in Nodiailand! giarg opvooron. Nu
was ten eorste dlat stuk van Sutro, wat in
houd en plfami betreft, daartoe zeer ge
schikt, teawijil in dfe tweed© plaats dei ac
teurs en actrices in een mifeut optreden,
waarin z© zich thuis voelen. Men moet dia
hier ovbumin in dtibp tiragirfte als in zear
realistische rollen zien. Ook de besten wor
den 'inplaats van tragisch mel-odromatisoh.
En als szb boeren, vissöhens, werklui en dfer-
golijlken uit te ;beeMen kiijlgen, worden ze
zoo onma&nupïijk mogelijk.
Xni Terry's thealtre wordt uni; bijvoorbeeld,
gegeven „t'he heroic Sfcubbe". 't Is 't verhaal
van een ischoenmalker cllic platonisch ver
liefd' 'iö op een van zijin voorname klanten,
'fc Is 'een soorlt v'ain. toonbanldicfdb, zooals
en' wol 'beïeefd wordfen. Wekwi dat sculc
wordt zeer goed gespoeld, hoewel db rol
van Stubbe natuurlijk ontzettend moeilijk
is. Onze schoenmaker moet aam den eenon
katnii onze iirmrib opwekkoni, aan den ande
ren ons niedlelijdbn. Doek db ironie moet
geen smadblSjke Verachting, 'hdt m-edelij'dten
■geen weeë meewarigheid! woirdfen. En Jaanea
Wedchi speelt xol! uitetekend!.
Arthur Bourohibr1, die het eoröb hier „the
Walls of Jericho" speelde, treedt nu op in
„Brothers Officors". Hiji is daan* eau „trcxu-
piar", fdiib toet 'Victoria-kruis, onze Militaire
Wiibmeordb, 'krueig, een brave, nobele vent.
Ook 'bij wordt Vemlieifd! op een voorname
claim e en zon dhr sutóces.
Doch nu komt inl dat stuk eein „caiid
shairpca-", een soodt van kwartjesvinder in
't g'root voor en die maaier waarop diio man
eten fclliuffea'1 en brutaï'on openijdbr uithangt
is eenvoudig ongenietbaar. Hij! meent dht
liiji .een hooige toorlat opzet, doch gaat enkel
wijdbeens staan, rnfdt dear buik Vooruit. Hij
spreekt onbeschaafd Ehgelsdh, dbclli ver-
beten-t zichzelf onmiddallijlk. In eeai wooid
het is eem echt Elngetoctoo oonventioinoeilo
acteuai, die alls 't- waUo e»n groot fefciket hieeft
aangehangeu met „Past op, ik ben een
sdiumk" orop.
Een a.ndeind eiigeuaardlilgheldi viel me op
in „Thio Sflarict Phnp-eauel'", eon stuk uit
die Eriinïsahe revolhtie, dat dim het „Now
Theatre" wordit geigeveu om -waarin Julia
Nci'Tsom heldin; k Nu is JuiKa Neiilson zeer
zeker een hoogst 'begaafete tnaigedieame.
D'odlx alto Lady Blakemey da z© woeir voel' to
tragisch. Eni dan komt ca* diilt 'bij. Z:e is
Einigelisoho van. dfeu Franschon zellfkanfe en
spreekt dlaarom, zoea* terecht, toet Engelsch
met Firamsch aecout.
Nu zou in het gewone loven dlat Frausoh
accént steukca* uitkomen, naaa*m;aitei do
spreekster meer opgewonden werd en.liiairt-
stoctotollijker.
B'ij La'dly BTakoney zien we proeres liet
ïegonoVergceteldfe g'obauren. Hoe toairtsitooh-
toLijkor Imar woordiem worden, hoo zuiver
der haai* Engelsch is.
Doch ook dit stuik zoui in Nediarland zeker
wel kijketrp trekken, als 'b niet reeds vottaaid
en vertoond ia
ALLERLEI.
DE KONING VAN NOORWEGEN.
Door, oen gewezen adelborst en
studiegenoot van den koning.
Op zekeren herfstdag van het jaar J.88G
kwam op hot oude opleidingsschip „Dron-
ning Louise", liggende in dat deel van de
Kopenhaagscho haven, dat bekend is onder
den naam van Ilönsebroen (de kippenbrug),
een kleine jongen met eon groote tasch
op den rug. Als oudore adelborst had de
schrijver van deze regelen de wacht, toen
de jongen werd aangespa*oken door een lan
gen matroos, die daar op wacht stoncl.
„Hoem der?" („Werda vroeg de ma
troos van de wacht.
De jongen keek heni aan en liet zijn tasch
vallen, die zeker in zee zou zijn terechtgeko
men, als de matroos haar niet gegrepen had
„Wat wou je, mijn jongen?" vroeg de
zeeman.
Do knaap antwoordde riiet. Hij was er
klaarblijkelijk niet aan gewend, Ier verant
woording geroepen te worden.
„Ie bent een aardige zeeman 1" ver
klaarde de matroos. „.Te weet niet, hoe je
heet en wat je komt doen! Welk nummer
heb je, kleine man?"
„Honderd zestien," gaf de jongen verle
gen ten antwoord.
„Dat is een to hoog cijfer voor zoo'n
moederskindje als jij bent! En zeg mij nu,
als 't je blieft, je naam, want je hebt er
toch zeker wel een. Kom, voor den dag
ermee!"
„Karei!"
„Is dat alles?" vroeg de schildwacht
minachtend.
De jongen knikte. De matroos wendde
zich tot mij.
„Officier van do wacht, ik moet u een
kleinen zeeman komen aanbrengen, die al
leen maar een voornaam beeft, en nog wel
een kleintje, maar niets meer. Hij weet
niets en dat is hem goed aan te zien ook."
Op deze eigenaardige manier kondigde
do lange Peter of Peter de Groote, zoo
als wij hem noemden dat nietige ventje
aan, gekleed als een eenvoudig matroos, on
die niemand anders was dan Prins Karei
van Denemarken, bestemd om eens do echt
genoot te worden van Prinses- Maud van
Engeland en als koning Haakon VII de
kroon van Noorwegen te dragen.
Het werd niet voor den volgenden avond
op de „Dronning Louise" bekend, dat wij
den kleinzoon van koning Chris liaan aan
boord hadden. Men moot echter niet den
ken, dat de wetenschap, wie de knaap was,
zijn kameraden eea gevoel van vrees of
eerbied inboezemde. Integendeel, zij begon
nen dadelijk plannen to maken om hem
te ontgroenen. Op het land en in burger-
Ideeren zouden wij den 'jongen prins allen
eerbiedig bejegend hebben; maar aanboord
schatten wij hem .gelijk met alle andere
leerlingen.
Bij de kleine Deensche zeemacht moet
wie het tot zeeofficier wil brengen, begin
nen, mot negen maanden hel. werk vaneen
gewoon matroos to doenhij heeft het dan
ook in geen enkel opzicht beter dan dozc.
Als hij dezen tijd doorkomt en een goed
examen aflegt, wordt hij adelborst. Een an
der, nog moeilijker examen brengt hem
weel* een graad hoogor; één rang onder
dien van tweeden, luitenant. Dezen rang
bereikt hij pas na een derde examen., dat
heel streng wordt afgenomen. Er worden
ieder jaar niet meer dan zes of zeven aspi
ranten tot tweede luitenant bevorderd. De
studie voor zeeofficier is zeer zwaar.
Prins Karei maakte deze geheel door,
maar voelde zich altijd meer tot do prakti
sche dan. tot de wetenschappelijk zijdoervan
aangetrokken. Hij is daardoor juist, geschikt
geworden, om do kroon te dragen van Noor
wegen, dat meer dan vijf eeuwen lang zijn
zee-koningen had.
Ik was als oudste adelborst belast met
het toezicht over de afdeeling leerlingen,
waartoe de prins behoorde. Ik moest hen
aan tucht gewennen en mocht vooral geen
zachte leermeester zijn. Als ik eenige nei
ging had getoond om te toegevend te we
zen, dan zonden mijn medc-a.delborston mij
wel tot de orde geroepen hebben. Ik ging
eersl met mijn koninklijken leerling naar
den kwartiermeester, die hem een stalen
mes en vork, een tinnen lepel, twee linnen
borden en een tinnen beker gaf. Op den
terugweg viel de jongen tegen de ladder
en liet al zijn nieuwe schatten op dek
vallon. Het geraas, dat hij' hiprdoor maakte,
deed een bootsman uit zijn. middagdutje
ontwaken, zoodat deze in hevigen toom
luiere, felefoes Me. 183,
den onhandigen leerling begon uit te schel
den; ik voegde er uit plichtgevoel nog een
woordje bij.
Met den klank dezer dubbele bestraffing
nog in de ooren, zat de arme prins aan
tafel, waar zes andere nieuwelingen hem
zaten aan te kijken, zooals zeeroovers het
een hulpeloozen gevangene zouden doen.
Die jongens, waarvim de meesten niet lan
ger dan een week aan boord waren, sche
nen zich meer bewust van hun meerder
heid over den nieuweling dan een admi
raal het voelt over zijn minderen.
Do laai s taan gekomen e moet aan boord
den eersten dag altijd aan tafel dienen.
De jeugdige prins, die zich had neergezet
met het uiterlijk van iemand die verwacht
dat hem Titles zal worden voorgediond
moest het eten gaan halen'. Hij vroeg ieder
een naar de keuken, de een stuurde hem
naar boven, een ander zond hem naar de
hul van den admiraal, eindelijk vertelde
een goedhartige jongen hem, dat hij- de
kombuis moest hebben en niet de keuken;
en toen hij met. een grooto terrine erw
tensoep beneden kwam, vonden zijn bak-
genooien het noodig hem een standje ie
maken, omdat hij zoo lang wérk had ge
had. Toen hij wou beginnen te eten, klopte
zijn buu rman hem op den schouder en weös
hem op soep, die hij op den grond gemorst
had en die hij eerst moest opvegen.
Na tafel moest de prins de borden wa.s-
schen. Een van de jongens gooide zout in
het warme water, dat daarvoor gegeven
was, zoodat de zeep natuurlijk niet
schuimde.
„Je moet de zeep eerst op de borden
smeren, en die dan met warm water over
gieten, groentje," riep een van zijn mak
kers. „Dit ventje kan nog niet eens bor
den wasschcn,t jongens I"
Twee weken lang was hij het mikpunt
van allerlei geestigheden en toen die om
waren, was hij innig overtuigd van zijn
eigen onwaardigheid. Wij brachten hem tot
het inzicht, dat zijn koninklijke geboorte
niets beteekende en hij die geheel verge
ten moest, als hij ooit een knap zeeman
wou worden.
Van het opleidingsschip ging de prins later
naar de „Jylland", en daar ontwikkelde hij
zich van een verlegen leerling tot een dap
per jong zeeman. .Het moeilijke leven aan
boord, waar niemand iets om zijn rang
gaf en hij eenvoudig had te gehoorzamen,
was van goeden invloed op zijn karakter.
Hij leerde daar werken en spelen, verdra
gen en genieten, als andere gezonde jon
gens van zijn leeftijd.
In 1S95 onLmootto prins Karei zijn bruid
aan het hof te Kopenhagen. Men zegt, dat
zij elkaar op het eerste gezicht lief kregen.
Het volgend jaar trouwden zij in Bucking
ham Palace, bij welke gelegenheid het En-
gelsche volk groote bewijzen van sympathie
gaf. Zij hebben één zoon, Alexander gedoopt,
maar dio nu in Noorwegen Olof heet.
Door zijn karakter en opvoeding moei
prins Karei of; koning Haakon de
liefde van zijn volk winnen. Hij is een
echt zeevarend vorst én dal is uitstekend
in Noorwegen, waar de helft van het volk
zeeman is en de andere helft hot wensclil
te zijn.
Do jonge vorst kent de taal en de ge
bruiken der Noren. Hij weet, dat zij van
vrijheid houden en hoeft zelf liberale en
democratische neigingen.
JIU-JITSU.
„Hier werd de slag van Waterloo gewon
nen!" schijnt Wellington op do speelplaats
to Eton gezegd te hebben. Dit wordt dik
wijls aangehaald, wanneer men de menschen
van onzen tijd duidelijk wil maken, dat
lichamelijke geoefendheid dor soldaten een
der hoofdvoorwaarden voor den goeden uit
slag van een strijd is.
Door do uitkomst van den laatston oor
log verbaasd, hccfl men naar de oorzaak
van Japans krijgsgeluk gezocht, en meent
dio gevonden te hebben in do gymnastische
oefeningen, die in het land „der opgaande
zon" gehouden worden,
JiuJitsu, in onze taal spiorbreken, zoo
noemt men die oefeningen, die hef lichaam
stalen en het buigzaam en lenig maken,
waarbij echter ook een menigte kunstgre
pen gebruikt worden, die den beoefenaar
in staat stellen een sterkeren tegenstander
te' overwinnen. In Engeland en Amerika
trok deze Japanscho kunst do aandacht;
men liet onderwijzers in dat vak komen
en niet alleen mannen, ook vrouwen be
gonnen zich in liir-Jit.su te oefenen. Er
werden ook boekon en bandleidingen ter
onderwijzing in dezö kunst uitgegeven. 'Aan
een daarvan dat van G. Irving Hancock is
het volgende ontleend:
In hot oudo feudalo Japan bestond een
afzonderlijke krijgsliedenstand, de „Samu
rai", dio de vorsten in den oorlog bij
stonden, ten teeken van hun stand twee
zwaarden mochten dragen en in menig
opzicht overeenkwamen met de Europeesche
ridders uit de middeleeuwen. Voor den
krijg loofden zij; op iederen anderen licha-
melijken arbeid zagen zij neer. Zooals onze
ridders hun steekspelen hadden, oefenden
zich ook de Samurai ijverig in het om
gaan met de wapenen. Onder hen ontstond
een reeks lichaamsoefeningen, die verschilt
van ons gymnasticeeren, worstelen, vech
ten en boksen, maar toch ook eenige over
eenkomst daarmee vertoont. Dit is het
Jiu-Jitsu, dat sedert eenige tientallen van
jaren gemeengoed van het Japansche volk
is geworden.
De hoofdzaak daarbij is een tweegevecht,
dat zoo lang wordt voortgezet tot een der
beide partijen zich overwonnen geeft. Men
maakt daarbij geen gebruik van de gebalde
vuist, doch van do vlakke hand. Wie Jiu
jitsu wil leeten, begint met den buitenkant
van do geopende hand tegen harde voor
werpen te slaan. Men gebruikt daarbij ook
de pink, en maakt de kracht bij het slaan
gebruikt, steeds grooler, zoodat de hand
gehard wordt; ten slotte wordt deze zoo
stevig en ongevoelig, dat men door een
loodrechten slag op een stok, dezen ge
makkelijk kan doorbreken.
Dan zoekt de Jiu-Jilsu-leerling de gevoe
lige plekken van zijn lichaam op, zooals
een bepaald plaatsje in den bovenarm,
waar veel zenuwen samenkomen; deze
slaat en knijpt hij en leert daardoor niet
alleen de juiste ligging ervan bij zijn te
genstander kennen, maar maakt ze ook
bij zichzelf ongevoi. 'g.
Verder versterkt hij al zijn spieren en
tracht zich zoo lenig mogelijk te maken.
Een vari de eerste oefeningen daarvoor
noemt men den vingerstrijd. Do strijders
plaatsen zich hiervoor tegenover elkaar,
strekken de armen zijwaarts en drukken
do handen met gekruiste vingers, tegen
elkaar. Dan laten zij zich voorover val
len, zoodat zij meL de borst tegen elkaar
en met de beenen zoover mogelijk naar
achter staan. In deze houding beginnen zij
te worstelen, waarbij ieder zijn borst zoo
stevig mogelijk tegen den ander aandrukt
om hem weg te dringen. Wie den ander
van af het midden der kamer tegen den
muur weet te duwen, is overwinnaar in
den strijd.
In een volgende oefening staan beide par
tijen met. de ruggen tegen elkaar en hou
den de armen zijwaarts gestrekt, zoodat
do handen ongeveer op de hoogto van het
middel komen. Zij' haken de handen zoo
in elkander, dat do vingers gekruist zijn
en de raggen der handen tegen elkaar lig
gen. Nu buigt de een zich naar voren, zoo-
,dat hij dori ander van den grond optilt en
houdt dezen zoo lang mogelijk in de hoogte.
Bij al die oefeningen moet men opletten,
dat er niet te veel van hef hart wordt ge
vergd. Verder passen zij natuurlijk alle re
gels toe, dio ook onze sport-beoefenaars in
praktijk brengen. Heeft men nu het lichaam
voldoende geoefend, dan begint liet eigen
lijke Jiu-Jitsu. Daartoe behoort o.'a. de
„worp over den schouder". Daarvoor pakt
do aanvaller don rechterpols van zijn te
genstander en duwt diens arm van achter
over zijn linkerschouder. Snel laat hij zich
dan op zijn linkernie vallen en drukt
den arm van zijn tegenstander; naar
beneden, tot diens hand op den grond
komt. Nu richt hij 'zich op, wat ten
gevolge heeft dat de ander over
zijn schouder op den grond valt. Natuur
lijk verzet deze zich daartegen en het gaat
er nu om, wie de meeste tegenwoordigheid
van geest, de grootste vlugheid cn behen
digheid bezit.
Dat. verscheidene dezer handgrepen ge
vaarlijk zijn, ligt voor de hand, maar de
Japanners zijn een aardig soort van volk
cn zij zorgen er wel voor dat ea* op do
speelplaats voorzichtiglioid in acht wordt
genomen.
In hoofdzaak is het voor onze bescluir
ving echter een verouderde vorm van
lichaamsoefening. Daar in het verre Oos
ten is het dan ook een kind der middel
eeuwen, en het zal de vraag zijn, of de
kunstgrepen der Samurai zich op den duur
in hel moderne Japan zullen kunnen hand
haven. Want men kan toch op allerlei'
andere wijzen zijn lichaam stalen en zijn
gezondheid behouden. Praktisch is Jiu-Jitsu
SCHIEDAMSCHE COURANT
