niet bestemd om den mensch 'tot
5tC dienen. Onwillekeurig bestaal bij
os der menschen een weerzin legen
fbraik van hoiKlcnvlccscli, beigeen
ria'at verklaren uit de genegenheid van
£>'ienseh tegenover bel trouwe dier.
\cl dier verzet zich en U'aelil zijn
Recht to verdedigen, men lette sleehls
ta haat, dien bij den hondenslager
L( Het is een stap terug op den
fjcr beschaving als men het gebruik
liojidenvlcescli duldt.
HET DORP DER VEGETARIËRS.
gcll vindt men do niajestueu.se ver
beid van geweldige bergen, en de
:je schoonheid van een uilgeslrckt
"ea zeelandschap zoo gelukkig voree-
jjiet de heerlijke bekoring van het
taais aan het bovenste gedeelte van
lag» Maggioro. Op, ZwiLscrsch grond
el'over Brissago, tegenover de mooie
ïioneilar.den, aan den voet van steen-
.jjc heuvels, ligt Ascona. Op den top
"een dier heuvelen leclt in ruime ele-
e houten gebouwen, afgescheiden van
overige menschheid, een "kolonie vege-
Jïanrien en vrouwen uil alle dcc-
I ',jc[ wereld, van de meest verscheiden
a-dienstigo gezindheid, moede van het
juinde wereld cn misschien verzwakt
■reeft al 'te rijkelijk genieten van dal
ja zoeken hier in een werkelijk priini-
relevenswijze geestelijke en lichamelijke
;i en de verloren gezondheid.
Ie midden van een groep oude boo-
cziet men op den top van den heuvel
.poort niet dit opschrift: „Sanatorium
■i'e Verita" (Berg der Waarheid). Daar
ar ligt een groole goedverzorgde tuin,
mn een aantal grooterc of kleinere
jachtige huisjes ligt. De leider .lezer
aio is do heer Hcnry 'Ocdeiikoven.
3d doel der Monte Verita is de voge
ls zoowel hier als later in andere
Al bijeen te brengen. De vegetariërs
:m overtuigd, dat de tegenwoordig ge-
Adijko wijze van voeding, klecdingen
dng, de oorzaak is van de lichamelijke
geestelijke ontaarding, zoowel als van
misstanden der maatschappij, trachten
ton koloniën sociale inrichtingen op
slarischcn grondslag le vestigen, die
1 bun mogelijk maken meer overeen-
listig de natuur te leven,
lij trachten hel. bewijs te leveren, dat
isiarismc de gezondheid en liet algc-
*n welzijn beoogt, dal hel in ieder op-
it beter is dan ge-mengde voeding, dal
toe vrijere ontplooiing van harmonisch
en, de ontwikkeling van liet. individu
wlert, dat liet ten slotte lol een lo
uwijs leidt, die alle weelde en ontaar-
:z cn ondeugden der groole moderne
Melpuntcn der "beschaving, zoowel als
iilw landelijke bevolking buitensluit,
ar openstaat voor iedcren vooruitgang
wetenschap .als der kunst; door de
'arische levenswijze verdwijnen lang-
Eitliand lastige, kleinzielige conventies
11e mogelijke deugden treden in plaats
de overal elders lieerscliende ondeug-
1 Dit wordt tenminste alles iu theorie
le vegetariërs verkondigd. Of dc
Atijk ermee in overeenstemming zal
5 zal do tijd leeren. i
PiNKSTËRGEBRUIK.
k Duitschlamd heeft men de gewoonte
1 Pinkster bet buis te versieren met
Aetakken. Men noemt den berk daar
■iitoom, de tak'kon meitakken. Deze ge-
Mtc is een overblijfsel van liet oude
«ansclie- Meifeest, dat van '112 Mei
W werd, In dien tijd deden volgens hot
ter tijde heerschende geloof de goden
s» geheimzinnigs reis over do aarde.
W, de dondergod, verjoeg met drcimen-
toondcrslagen de boozo geesten. Aan
*v;is ook de berketnk toegewijd. Nog
4 is Pinkster vee! meer dan Paschcn,
ectde lentefeest, omdat de natuur die
1 Pasclicn pas begint te herleven, zich
a in haar volle pracht aan ons ver
at.
HUN MAAL.
fcn vrouw, wier man zijn gezin ver
bloosde om zijn tijd in de herberg
'J ie brengen, trad op zekeren dag
de kroeg binnen, waar baar man
'drie anderen zat te drinken.
.p plaatste 'oen locgcdeklen schotel op
•hiel voor hem en zet:
dacht, dat je bet veel te druk had,
thuis te komen eten, daarom heb ik
k maar. hier gebracht."
warop vertrok zij,
man laclitc Ietwat verlegen. Hij
•?rijn vrienden om zijn maal met hem
n' '*'ocu Bij Bet deksel van den
*1 nam, zag bij dat die niols bevatte
.J® stukje 'papier, waarop geschreven
•A..hoop dat dit. jna.nl jc aangenaam
le vrouw en kinderen hebben
hetzelfde,1"
Een
toevallig.
itoi°r' van zijn gezelschap was
•rinii ICrl;uiSd® natuurlijk Hit 'terug
to -en' za'b een kleinen jongen, dio
l jfmre6ieris
!*ALC 't° <Jen vos hier langs zien komen
■"jj: longen yroeg hij:
'vraaglusLig van aard was
Js het
een 'groote?"
dc
Bij
„Heeft hij een tuigen staart?" ging de
jongen voort.
„Ja, ja een ruigern staart," antwoord
de jager ongeduldig; „welken kimt ging
uit?"
„lleeft bij lange, "ooren
„Ja, zeker, maar zeg mij dan toch in
welke richting 'hij ging.''
„Ik weet bet niet," antwoordde de jon
gen.
,Maar," voegde bij fer trolscli bij;, „ik
heb er thuis 'net zoo een op een plaatje."
Van een mooi meisje met roode ban
den zei iemand:
„Zij ziel er lief uil, maar baar banden
zijn te verlegen." t
TOEKOMSTPLANNEN.
Papa; „Karellje, als je groot bent, wordt
je soldaat,"
Kareltje: „Och nee, Papa, ik zou toch
'el eens vrij willen zijn van kindermeisjes."
Gouverneur: „Iloe heet de zee lusselicn
Oosl-Azië cn West-Amerika?"
Dc vorstelijke leerling zwijgt.
Gouverneur: „Juist, Uwe Hoogheid, liet
is de Stille Oceaan."
ielWr 'Sro°ie," zei- de jager
ut kant ging hij. -uit?" j
'DE IIYGROTOME.
„Eigen Haard" geeft 'afbeeldingen,' van
een nieuw, uiterst 'doelmatig toestel om
postzegels op Ui plakken, wat vooral voor
groole kantoren' van, 'veel nul is. Het toe
stelletje is to kien bij den lieer A. C.
Druijn, Kerkstraat 319, Amsterdam.
Men doet op de daarvoor bestemde
rol een bepaald aantal postzegels. De rol.
niet bijv. 1000 postzegels wordt in het
toestel geplaatst en het kantoorpersoneel
is dus verantwoordelijk voor dat get.nl.
,Dc strook wordt over een ron'd.sel en, on
der een guttapercha rolletje geschoven',
dc alsdan te voorschijn' komende zegel
wordt, even, nauwkeurig go'cdgcslcld op
den perforatieraud en klaar is de lly-
groto'mc.
Men neemt nu liet zeer merkwaardig
geconstrueerd, do'ch doodeenvoudig stem
peltje in de ban'd, drukt dat door de ope
ning van, het dekstuk op den daarvóór
liggendert zegel, pikt dien, daardoor op en
brengt dan met den, stempel den postzegel,
die juist voldoende bevochtigd is, tor
plaatse waar in.cn hem opgeplakt wcn'scht
te 'zien.
De bevochtiging geschiedt, onder liet
neerdrukken' van, den. Stempelaar, door
middel van een drietal viltlappeu, die in
een soort watcr-rescrvoiirljc bevestigd zijn,
dat nu en' dan, gevuld moet worden.
Voor kantoren' ip deze Nederlan.dsche
uitvinding van, bizonder groot belang, maar
ook gewone menschen, die veel postze
gels moeten plakken, kunnen er gebruik
van maken'.
H1NKSTE11G E D A Cl J TEN.
Een mcnsch kruipt ove.r d'aarde, arm
cn blind,
En zoekt zijn brood en loopt en lacht
en spreekt,
Eu speelt zijn leventje als een klein,
druk kind,
Totdat één Vonk 'zijn, dorre Ziel onLsLeokl,
En ook in hem dc Wereldbrand
uitbreekt,
Tin hij zijn God bij 't licht dier Vlammen
vindt.
Van Eedcn.
Zijn wij' wat 'God ons gemaakt heeft,
worden wij waartoe Hij ons hestcm'de.
Gorter.
Gods geest komt 'over dc aarde met
bloemen.
Gods geest komt in dc; harten met vuur.
Laurillard.
Uit heiligen geest en uit vuur, worde
uw hart, worde uw leven herboren.
Ten Kale.
Er is in 'den mcnsch een goddelijke vonk,
die hij iu 'zichzelf brand,en,de moet hou
den cn in anderen moet trachten op tc
wekken.
Mme. de Stack
VOOB DAMES.
MODE.
Bloemen van alloxioii so.ort cn, kleur
schrijft de mode voor de zomerhoeden
voor en als wc langs de hoedenwinkels
gaan, moeten' wc erkennen, dat er ook
geen nroo'iier sieraad, mogelijk is. Men
maakt tegenwoordig werkelijk mooie kunst
bloemen, eclit naar dc natuur. Maar mooie
bloemen zijn' duur. Daarom kiiezc men ze
van niet al te tecro kleuren, zoodat zo
een zomer mee kunnen, want niets is
lcelijker dan verkleurde bloemen opeen,
overigens no'g goeden, hoed. Tot dc bloe
men, die "bet best haar kleur, behouden',
behoort ontegenzeggelijk de papaver, die
heel natuurlijk van zijde wordt nagemaakt
en wel twee of drie zomers kan duren.
Even sterk zijn geraniums. Gele bloemen,
zoo'als gouden regens, 'enz. zijn ook niict
zeer gevoelig voor, liet zonnelicht. Reel-
dig staat wat ook duurzaam is, een krans
hopbloasems van groenachtig wit.
Do roos in al haar schakeeringen, van
zacht rose, tot diep purper neemt toch
we] altijd dc eerste plaats iln onder- de
bloemen, die tol sieraad .dienen. Maar
daarmee gaat liet als met zoe'veel andere.
Hoe prachtig ze zijn in haar kleurenrijk
dom, binnen e,enige weken is de heerlijk
heid verdwenen, liet is dus bet beste ze
an beider rood te kiezen. Zacht Ula-
kleuriige bloemen cn lichtblauwe, alsver-
geet-iiirj-niieten verblonken, in den regel
hepl snel. Viooltjes zijn sterk, maar wat
heel algemeen.
•In plaats van bloemen kan men ook
vruchten zooals bessen voor. versiering
nemen. Op kiinderh.oeden staat bijv. heel
aardig e,cn 'garneersel van, kersen. Daar
voor blijven ook'steeds aardig de oude
bekende kransjes veldbloemen, madeliefjes,
margarifiiten, enz.
EIGENAARDIGE LIEVELINGSDIEREN.
Dc meeste vrouwen h.ouden van, huis
dieren, sommige Engelsche dames voelen
zich evenwel minder aangetrokken tolde
algemeen gehouden soorten als honden
en katten, maar temmen, liever, wilde die
ren.
Dc Hertogin van Marlborough heeft bij
voorbeeld behalve, baar mooie" honden,
sommige bizondorc dieren, zooals pelika
nen, slangen en een gier, die alle in Blen
heim worden gehouden, waar ze een
voortdurende bron van bewondering en af
leiding zijn voor haar .kinderen.
Weinig vrouwen bezitten, een grooter
invloed o,p dieren dan. de Hertogin van
Bedfort, die een kleine diergaarde heeft,
waarin zij builen gewoon veel belang stelt.
Dc hertogin heeft voel studie gemaakt van
liet onderwerp en beeft een, kostbare bi
bliotheek over natuurlijke historie. De
macht die zij op dieren bezit, is bijna
griezelig, zij heeft een barer paarden ge
leerd tc buigen, te knielen cn dood te
gaan liggen, haar geduld als dieren,lernster
is- dan ook onuitputtelijk. Zij spreekt met
dc, dieren alsof hel. mensclicn. waren en
zij ondergaan gaarne haar sympalbieken
invloed,
Miss Alice Rothschild houdt ovenals liaar
gc.heele familie voel van beesten, en,houdt
te Waddcsdon een verzameling zeldzame
vreemde dieren, waaronder zich. dc be
roemde' heilige llindoc-stier en de lec-
lijke, kwaadaardige lama bevinden. Zij heeft
ook een aantal prachtige tropische vogels,
's-Zomers bemoeit zij zich veel mot al
die 'dieren, maar 's winters is zij altijd
te 'Grasse, waar haar villla Victoria, naar
de, overleden koningin genoemd, bekend
is. om de. prachtige» tuinen.
'Veel dames, hebben ook apen in, baar
bezit, zooals lady Warwick, die in haar,
kasteel ook cons een jongen olifant be
zat, die. daar bijna volkomen vrij- was..
Kameleons, di-c eigenaardige dieren, die
van kleur veranderen, naar de plaats, waar
zij zich bevinden, zijn de lievelingsdieren
van mevrouw Hollond. Soms 'is de ka
meleon helder groen. dan. weer ascli-
grauw als de. bast van, een, boom. Met
zijn kleinte1 .pogjos, en, gekruld grijpstaartje
ziet hij er wat griezelig uit; maar zijn,
planteren! zijn aardig cu. bij' kan aanhalig
zijn, c.cn| eerste vcreischte voor een, lie
velingsdier. 1 lij is het gelukkigst, 'als liij
zich kan, vasthouden aan een dames-fichu
pf kanten, omslag, cn liecft allerlei, wijzen
om zijn, blijdschap daarover uit te druk
ken. -Jammer, dat het, Epjgelsclio klimaat
niet goed voor hem is. Verledens jaar
verloor mevrouw llollon/l al haar kame
leons toen ze op reis was, maar ze
beeft zich een nieuwen, voorraad aange
schaft, die goed door den winiter kwamen.
DE VROUW; 'EN DE LIEFDADIGHEID.
Op hef internationaal liefdadighcidscon-
gi'cs te Milaan zijn de vorige- week op voor
stel van dr. Miinsterberg uit Berlijn de
volgende wenschcn met algemeene stemmen
uitgesproken:
1. Het congres is overtuigd dal, do eerste
grondslag voor werkdadige voorzorg ton
Ixdioeve van bchocfligen gelegen is in een
grondige kennis van hun algcmeenen toe
stand en liun bijzonderen nood. Deze ken
nis kan noch enkel door praktische erva
ring, nocli door medelijden verkregen wor
den, maar uitsluitend door een stelselma
tige opleiding.
2. Deze opleiding moet zich uitstrekken
over de Le verleenen hulp, den leeftijd cn
den toestand der bchocfligen in allo bi
zonderheden, gelijk zulks in dc daartoe
strekkende instellingen in Amerika cn to
Amsterdam geschiedt. Een afzonderlijke op
leiding is noodig voor dc verzorging van
zieken, kinderen en voor eerste hulp.
3. Door haren aard en maalschappelij
ken toestand is de vrouw in de eerste
plaats geroepen tol. die taak. Daarom be
hoort haar opleiding op dit gebied te wor
den bevorderd cn in de opvoeding der
meisjes een ruime plaats tc worden inge
ruimd aan sociale toestanden, belangstel
ling voor misdccldcn cn begrip van liet
openbaar leven. 'Dit is ook de beste voor
bereiding tot liet huwelijk en het moeder
schap, en stelt haar in slaat ook buiten
liet gezin maatschappelijke- plichten to ver
vullen. i
werk. In do grooterc werken, zooals por
tieres en vuurschermen, neemt men meer
Ilaliaanschc en Byzantijnsche patronen, die
toch ook een verdere ontwikkeling der
Griekscho zijn. Dc school wordt bestuurd
door ecnige dames en staat onder bescher
ming van prinses Nikolaas van Griekenland.
BRUIDSJAPONNEN.
Weinig bruiden weten da.t witte bruids
japonnen betrekkelijk nieuw zijn. De Ro-
rneiinsche dames in den vroegslen tijd trouw
den in het geel; en nu wordt in liet Oos
ten nog veel rose gedragen door brulden.
In de middeleeuwen en den lijd der re
naissance droegen bruiden rood. Dc meeste
vorstinnen uil. dc huizen Plantagenet en
Tudor trouwden in die vroolijkc kleur, die
in sommige deden van Engeland nog in-
hcoinsch is. Maria Stuart bracht een ver
andering in dc briiidskleeding. Bij haar hu
welijk mei. Frans I in 1558, was zij- gekleed
in wille broeaal.zijde mei een sleep van
zacht blauw Perzisch fluweel van zes el
lang. Deze nieuwigheid veroorzaakte heel
wal, beweging in dien lijd. Pas tegen liet
eind der zeventiende eeuw werd wit alge
meen voor bruidskleed genomen.
PAT'JT.
Madame Pat.tr, die in Rome geweest is,
vertelde daar aan een dagbladschrijver dat
ze in 1885 le Weencir drie liederen bad
gezongen op een concert, waar ook de
keizerlijke familie aanwezig was; (oen men
baar luide om een vierde vroeg. „Ze zul
len geen noot meer van me hooren,"sprak
ze tot haar hnpressario. Op dat oogenblik
kwam iemand baar uil naam van den kei
zer vragen of zc het publiek niet ter wille
wou zijn. Ze had den moed om standvas
tig te blijven. „Vraag den keizer of hij den
volgenden Zaterdag voor mij wil zingen,"
zei zc. „Als hij dat wil doen, zal ik van
avond nog een lied geven."
De eerslc vrouwelijke professor in Fin
land is juffrouw Alma Süderhjelm, die de
zer dagen aan de universiteit te Ilelsing-
fors werd aangesteld tot het docceren van
algemeene geschiedenis.
Iu de tuinbouwschool voor beschaafde
vrouwen (directrice Dr. Elvira CasLner) tc
Marionfelde-Berlin, hebben vijf vrouwen bet
examen afgelegd, drie verkregen een di
ploma met „zeer goed", twee met „goed".
Van dc gcëxaininccTdcn hebben drie reeds
een betrekking gevonden, één bekwaamt
zic'li nog verder en één gaat 'trouwen. In
April begon de nieuwe cursus.
EEN VROUW: ALS SCHIPPER.
Bij 'het te Kopenhagen afgenomen exa
men voor schipper werd voor liet eerst,
een dame toegelaten. Juffrouw Anna Tliiele
legde een uitstekend examen af.
RECEPTEN.
Het inmaken van rabarber.
IJe stengels worden gewasschcn, in kleine
stukjes gesneden cn. in fiesschen met wijde
halzen gedaan. Dan gi-el. men er zooveel
frisch, koud water op, dat do stukjes ermee
bedekt zijn, sluit do fiesschen goed met
nieuwe kurken en plaatst zc iu den kelder.
De rabarber blijft zoo goed frisch en kan
gebruikt worden, als men hem noodig
beeft.
Rabarhcrvla.
Dc rabarber wordt gewasschen, in stuk
jes van een vinger-lengte gesneden en onge
schild in water gekookt, dan door oen zeef
gegoten, maar niet uitgedrukt, daar bet
sap anders troebel zou worden. Het zoo
verkregen sap wordt met veel suiker en
wal vanille op liet vuur gezet; als het
kookt wordt er waf aardappelmeel, dat in
koud water is gemengd, bijgedaan, op 1
L, sap 100 Gr. cn dan wordt alles nogeens
aan dc kook gebracht. De vla wordt koud
gegeten.
YOOB KINDEBEN.
HANDWERKEN IN ATHENE.
Een der belangrijkste inrichtingen van
het moderne Athene is dc Koninklijke Hcl-
lcens'che llandwerkscliool. Hier kan men
ongeveer tweehonderd meisjes bezig zien
met. hel maken van kant en ander werk.
Alen gebruikt daarvoor zooveel mogelijk lu
linnen uit liet land zelf. Alen doel ook zijn
best, de oud-Grieksche patronen na te vol
gen, zoowel voor kant als- voor borduur-
DE PINKSTERGEEST.
Dc Pinkslcrklokkeii luidden vroolijk door-
het land. De lrcnrcl zag er op zijn mooist
uit. Zijp blauw kleed was zoo helder en
frisch, alsof hel fonkelnieuw was, en dc
zon stond er midden in te schilferen. En
ook op aarde was alles in feestgewaad.
De hoornen waren dicht in blad, dc bloe
men bloeiden ea geurden en zelfs dc door
nige ro-zenslruik droeg ter cere van den
feestdag dc eerste roode bloesems. Want
Pinkster is eeri vreugdefeest even goed als
Kerstmis en Pascben. Alet Pinksteren wordt
ons de heilige geest geschonken en wij
hoeven er het hart maar voor open tc
stellen om dien te bezitten. Ala ar dal open
stellen is nog zoo gemakkelijk niet, euve
len leeren het hun leven lang niet, endair
krijgen zij natuurlijk de Pinksfergavc niet.
En anderen leeren het zonder het le wil
len; de Phikstcrgeest komt tot hen. Zoo
ging het Frans.
De ouders van "Frans waren rijke lieden,
die de grootste boerenhofstede mijlen ver
in den omtrek bezaten. Dat was wel' niet
altijd zoo geweest. Zij waren met niets
begonnen, maar- omdat zij van den morgen
tot den -avond vlijtig doorwerkten eiirrog
tets meegaven aan ar me ren. clan zij, werd
bun arbeid gezegend. Frans hoofde zich
j zich nk-i zoo hard iu Lc spanneu; die was
dadelijk bij zijn geboorte een rijke boeren
zoon. Hij was geen vriend van werken en
sparen. Dal vonden zijn oudcis verdrietig
en de vader zei meer dan eens„Wie
niet wcrkl, zal ook niet eten!" cu dan
werd Frans hongerig van latei gestuurd.
Maar bij gaf er niet veel om. Hij ging naar
den tuin, stopte zijn zakken vol vruchten
en ging die onder een boo-m liggen opeten.
„Frans," vroegen arme kinderen hem
dikwijls, „geef ons een paar kersen!" Zij
stemden begeerig toe te kijken, hoe bijlag
le smullen.
Alaar hij schudde 'bet. hoofd, schold ze
uit en dreigde ze met steunen te gooien.
„De booze Frans" heette hij in het. dorp
en „de luie Frans!" Hij wist dit wel,maar-
gaf er niets om. liet ecnige waar hijom
gal', waren de voortdurende vermaningen
zijner ouders en toen zijn vader hem tot
werken wou dwingen, pakte lrij op zekeren
dag zijn boeltje en liep weg. Werken!
dat was goed voor anno mcnscdron. Hij
hoofd-c dat niet te doen. Waarom liet zijn
vader hcnr toch niet met rust? Frans be
sloot Luilekkerland te gaan opzoeken, waar
iemand dc gebraden duiven in den mond
vliegen, zonder dat hij een vinger hoeft
uit te steken. Maar hoe hij ook vroeg, hij
kon den weg naar dat. land niet vinden.
Hij werd eindelijk zoo moe en hongerig,
dat hij het liefst naar vader cn moeder
teruggegaan zou zijn, maar daarvoor
schaamde hij zich. En bovendien wist hij
niet waar hij was. Hij- was verdwaald. Toen
werd hij angstig en ging op een booimstanr
met dc handen voor liet gezicht bitter zit
ten wcencn. Een geritsel in de nabijheid
deed hem na een oogenblik opzien. Daar
zag hij een stokoud mannetje met bruine-
kleeren, een sneeuwwilten tot het midden
reikerrden baard cn een gezicht door dui
zend rimpels en plooien doorgroefd.
Frans klaagde don oude zijn nood cn
vroeg hem den weg naar Luilekkerland.
De man lachte.
„Ik ken dien weg wel. Alaar hij is moei
lijk le begaan. Hij voert door het dal van
den arbeid cn is heel lang."
Toen JVans het woord arbeid hoorde,
trok hij den neus op. Toch besloot hij:den
weg tc gaan, want arm. het einde ervan
lag Luilekkerland met al zijn heerlijkheden.
Hij wou dus maar in den zuren appel bijten.
Maar dc oude stelde éérr voorwaarde„Je
moogt nooit tegenpruttelen! Jc moet zwij
gend gehoorzamen I" Ook dat beloofde
Frans, al was het clan mei. een zucht.
De oude man lachte cn ging hem voor.
Als Frans geweten had, wat hem op die
wandeling wachtte, dan 'zou hij zich ze
ker nog op 'het laatste oogenblik bedacht
hebben. Want hef dal Van den arbeid was
een ongebaande wildernis vol doornen en
struiken! Iedere schrede, die men deed,
moest uren zich eerst hemen. Frans kreeg
dadelijk bij hef begin van den tocht een
scherpe bijl van den grijsaard. Daar moest
hij een fliftk gebruik van maken, hoe zwaar
liet hem ook viel. Slechts langzaam kwam
men vooruit, Alaar in de verte schemerden
als een heerlijke vergoeding de rijstebrij-
lxu-gcn van Luilekkerland. En dit vooruit
zicht versterkte Frans altijd weer opnieuw,
als 11ij mismoedig ging worden.
En terwijl hij hij nu zoo dapper voorl-
workle. gebeurde er langzamerhand iets
ongeluofelijks. Het werk, dat, Frans gehaat
had, zooals nic-ls ter wereld, begon hij
plezierig te vinden. Zijn slaperige oogen
begonnen te schilleren en bij leerde vroo-
lijk en prettig lachen cn zingen. Naast hem
werkten nog vele andere mensclicn zich
door dc struiken been en daar was me
nige zwakke onder. Vroeger zou Frans
er zich niet veel om bekommerd hebben,
of iemand zich moeite moest geven ofniet.
Nu oeliler hielp Hij zijn huren gaarnemet
een paar- bijlslagen, om zich den weg te
banen, en verheugde zich over zijn kracht
en volhardingsvermogen. Nu zou men den
ken, dat Frans gauw in Luilekkerland zou
zijn aangekomen door zijn harde werken.
Alaar dat was zoo niet. lie zoete rijstebrij-
bereen bleven al lijd op dcnzelfden afstand
van licnr. Zij schenen onbereikbaar. Toen
wierp hij eindelijk zijn bijl weg. Dc oude
grijsaard keek licm verbaasd aan.
„Waf kan Luilekkerland mij ook sche
len!" zei Frans. „Ik Heb geen lust meer
om daar op den rug te gaan liggen omhoog
kijken! En in gebraden duiven lieb iklicele-
rnaal geen trek."
De oogen van den oude straalden. „Uit
stekend! Alaar wat dan?"
„Ik wil naar huis," antwoordde Frans.
„Hier werk ik voor niets. Thuis doe ik
er mijn ouders plezier nrec."
De grijsaard knikte. „Zal ik je "den weg
wijzen?"
„Als u hem kent."
„Zeker." Hij pakte Frans bij dc schou
ders, draaide hem onr cn daar -zag deze
zijn dorp voor zich liggen. En dc blanke
torentop schitterde in den zonneschijn cn
dc Pinkslerklokkon luidden Frans tegemoet.
Verbaasd wreef hij zich de oogen uit. Toen
keek hij achterom. Alaar daar was alles
verdwenen liet dal van den arbeid, de
rijstebrijbergen en liet mannetje met den
witten baard. Frans schudde eerst liet
hoofd, en uitte daarna een juichkreet,
wierp dc nruts in 'de lucht cn liep ziels
vergenoegd naar zijn dorpje toe. Daar
werd hij mol open armen ontvangen.
„AVat heb je geleerd daarbuiten in de
wereld, jongen?" vroeg zijn vader.
„Werken 1" antwoordde Frans trotsch.
Toen lachte dc boer.
En als later de arme kinderen liem 'om
iets vroegen, gaf Frans hun lachend alle
koekjes, die bij van zijn moeder had ge
kregen.
