VOOR DAMES.
YOOR KINDEREN.
ik
Gedrukt iek Drukkerij v. d. Schi
1
jdamsche Courant.
iMH—II M IIHIIII 'ii ii r-f- rnn 'n' i n niuii'iininir—i< mwnimimim i nwami
stooin tot beweegkracht wist aa.11 to won
den,, was Dón ia Papin, do "beroemde pro
fessor uit Marburg. Don löd-en Juni hoeft
men to Kassei oen gedenk toeken voor hem
opgericht op de plaats waar 200 jaar ge
leden Papin zijn eerste protwen deed met
de door hom uitgevonden machine.
Den 12don Augustus 1017 werd de ge
leerde te Blois geboren. Nadat liij in Pa
rijs gestudeerd Imd, vestigde hij ach daar
als arts, maar bestudeerde later onder lei
ding van onzen beroemden landgenoot
Huijgcns wis- en natuurkunde. In 1G75 ging
bij naar Londen, waar hij in aanraking
kwam mol uitstekende geleerden als lloyle.
In 1RSI maakte Papin zijn uitvinding he
kend, die nu nog onder don naam Pnpi-
niaanscho pot bekend is. Na voel omzwer
ven nam hij de benoeming tot hoogleeraar
aan de l.oogoschool te 11 ar burg aan. Hier
gaf bij hooggeschatte colleges niot alleen
in wis- en natuurkunde, maar ook in de
daaraan verwante vakken. De toestellen,
voor de proeven bcnoodigd, vervaardigde
hij meestal zelf.
De Landgraaf van Ilcssen waardeerde
zeer de door Papin uitgevonden en ver
vaardigde znigpomp, de zoogenaamde ,,Hes-
sische pomp", evenals een naar hetzelfde
beginsel ver v aa rdigde een tri f u gaal - venHla-
lor, de „Hessischc blaasbalg", die in een
steenkolenmijn bij Allcndorf gewichtige dien
sten bewees. Huijgcns, Lloyle en Leibniz
schallen de uitvindingen van Papin hoog
en de Fransehe nkade.mie van wetenschap
pen benoemde liem tol eorrespotmeerend
lid.
In 1(590 voinl Papin de stoommacliino
uit. Hij maakte die bekend onder don ti
tel: „Een nieuwe 'manier om zeer groote
beweegkracht voor geringen prijs te ver
krijgen." Die eerste machine kon voor
verschillende doeleinden gebruikt worden,
zelfs wordt ervan gesproken, om met be
hulp van zulk een machine een
galei voort te bewegen, Er was dus
al bet idee van een stoomboot.
In 1706 toonde Papin bet. model van
•zijn eerste stoommachine
Karei van Hessen, en in
voer hij met het eerste
Kassei naar 11 linden. De
sche schippers uit Minden beletten hem
echter verder te gaan -, zij vernielden het
schip «n de machine. In een in 1707 te
Frankfort versdienen geschrift beschreef
Papin de machine, die eerst 7? jaar la
ter door James Watt weid uitgevoerd.Ter
wijl Tapin door de kracht van den stoom
de krachten der da'mpkrings- en samenge
perste lucht in werking stelde, liet Watt
met gebruikmaking van het beginsel van
den Papmïaansehen pot alleen de stoom
werken.
Het was Papin, evenals zooveel groote
mannen, niet vergund de vruchten van zijn
arbeid te genieten. Hij was zijn tijd te ver
vooruit. Ontstemd en verdrietig ging do
geniale uitvinder opnieuw naar Engeland,
in de hoop daar ineer waardeeiing te zul
len vinden. Maar ook dio hoop werd be
drogen. Zijn vrienden deden hun best,
maar ze konden hem niet voor gebrek
bewaren. Dus is Papin, op wiens geniale
'uitvinding ons stoomtijdperk berust, in
armoede en ellende gestorven. Men weet
niet eens in welk jaar hij stierf. Hij on
derging dus het lot van zoo menig genie.
Alillet heeft voor Papi..si geboortestad
Blois een bronzen standbeeld van den ge
leerde gemaakt en nu is, zooals boven ge
meld werd, ook te Kassei
ken voor hem opgericht.
aan 'Landgraaf
het volgend jaar
stoomschip vajn
domme, jaloer-
cen gedenktee-
■■iwwHManDniiiniiiiwMiwii
Heeds sedert onheugelijke jijden heeft men
bet vleescb van den zalm boog geschat.
Ansonius, die omstreeks 350 jaar n, Chr.
leefde, prijst den moczclzalm als iets bui
tengewoon lekkers. In Schaffhauseii be
taalde men in 115-lt! voor een pond zalm
5 ets. In Ierland kostte in 1701 een pond
zalm nog 5 ets. In 1827 ving men ineen
arm van de Memel op één dag duizend
zalmen. Alen begon echter onverstandig
veel viscli weg Ie halen, daarbij kwam de
scheepvaart, enz. dat alles is de oor
zaak dat de zalm geen votksvocdsel meer
is en hij nu all mn maar op de tafel der
lijken voorkond.
iWiwüttMnnq
ON Big EN DII A Pil OU 1ST!: N.
Een rechtsgeleerde: Niemand laat zicli
gemakkelijker weerleggen dan iemand, die
zichzelf aanklaagt.
Een schatter: Hoe hoog de menscli ook
geschat wil worden mijn geringschat
ting is hem aangenaam.
Een schrijnwerker: Sommige dingen kan
men jaren lang schaven, zonder dat ze
glad worden.
Een slager: Het meiischcnharl is een
woist niemand vermoedt wal daar inzit.
Een hoedenmaker: Jammer, dat niet
ieder groot hoofd ecu groot tioofd is.
Een weerkundige: Den echtelijken hemel
bedekken dikwijls wolken die alleen
wegtrekken om plaats te maken voor an
dere wolken.
Een book bin dei Er wordt belaas zoo
veel in deze wereld goed gebonden
wat spoedig uiteenvalt.
BEN HUIL
Er is te Indianapolis de Meridian
Street, bet mooiste deel der stad, een
groot gebouw, dat door de inwoners, ge
woonlijk „de Ben Hur appartementen"1
wordt genoemd, want het werd gezet voor
een deel van het geld, dal Wallace met
zijn boek verdiende.
Waarschijnlijk heeft geen roman zijn
schrijver groeier voordeel opgeleverden
toch behooule „Ben Hur" tot die lange
lecks handschriften, die niet gunstig ont
vangen werden. Eenigen tijd na zijn ver
schijnen scheen zijn lot hen, die liet afge
keurd hadden, gelijk te geven. De eerste
twee of drie jaar stelde niemand er be
lang in, het weid weinig gekocht en Tiet
boek bleef in het magazijn liggen, totdat
op zekeren rjag. toen de andere tegelijk
uitgekomen boeken reeds lang vergeten wa
ren, „Ben Hur" opeens naam begon te
maken.
Eigenaardig is het, dat Hit boek twintig
jaar gezocht bleef. „The Prince of India',
dat met groote drukte was aangekondigd,
werd spoedig vergeten, terwijl Ben Hur
nog maar steeds gevraagd werd. Vijf of
zes jaar geleden werd er weer in sterker
mate de aandacht, op gevestigd toen 'de
roman gedramatiseerd werd. De ontvang
sten van Wallace cn na zijn dood van zijn
erfgenamen bedragen honderd vijftig dui
zend dollars, terwijl liet stuk in Engeland
en Amerika groot succes luid. Alen kan
wel "aannemen, dat Ben Hur nu nog aan
de familie van den schrijver ongeveer
veertig duizend dollar per jaar opbrengt.
DE ZALAI.
Ongetwijfeld is de zalm een onzer fijn
ste visschen. Jammer, da! hij tegenwoor
dig betrekkelp weinig meer voorkomt, ter
wijl er tijden geweest zijn. dal hij zoo
overvloedig was, dat de dienstboden de
voorwaarde stelden, niet meer dan twee
maal in de week zalm te moeten eten.
GEHOORZAME BIJEN.
De lieer Gaston Bonnier deelde aan de
Academie des Sciences ccnige luzondorhc-
den mede omtrent liet leven der bijen. Hij
lette op, dat bijen 's middags als ze water
komen halen van de bladen van water
planten, den honig, dien hij daarop ge
logd had, niet aanraakten. Maar 'smorgens
namen zij den honig wol wieg. Hij meen
de dat dit kwam door de strikte gehoor
zaamheid der bijen aan 'de. hun gegeven
bevelen. Ze verzamelen geen honig, wan
neer ze zijn uitgezonden om, water te ha
len.
lil het Amerikaan sche museum van na
tuurlijke historie is een vlinder, die den
schenker, den nu overleden Dr. Streckev
uit Pensylvanië, bijna 2000 pond beeft
gekost. Dit zeldzaam voorkomende indekt
een wijfje leeft alleen in Sierra
Leone, cn bovengenoemde verzamelaar on
dernam een tocht, dio meer dan twee
jaar duurde, met geen ander doel dan dit
dier aan zijn verzameling toe te voegen.
NIETS IS ONAtOGELIJK.
Door een toeval is professor Alilnc, de
beroemde seismologist, er toe gekomen, zijn
studie van aardbevingen te maken. Hij was
een en twintig jaar, toen Field, een Ame-
nkaansch millionair, aan de school waar
bij studeerde, liet vragen of een jongmenseh
naar Japan wou gaan. De tegenwoordige
professor werd daartoe uitgekozen.
„Kun je Dinsdag vertrekken?" vroeg
Field.
De student antwoordde, dat liij dan te
weinig tjjd zou hebben, om zijn boeltje
'•"ren te pakken, daar het al Vrijdag was.
„Kijk eens, jongmenseh," zei Field, „er
waren slechts zes dagen nooclig voor dc
schepping der wereld; :-,D de bode wereld
in dien tijd geschapen werd, kunnen zeker
je bezittingen in minder lijd hijeen gepakt
worden. Schrijf maar een briefje aan mijn
secretaris om hem te zeggen welk salaris
je verlangt."
Dinsdag was de jonge man op reis naar
J'apan.
de man en wees op den zak van den ko
ning.
De.se begreep wat dc n'ian bedoelde en
gaf hem zijn portret op een goudstuk ge
stempeld.
„Heb je mijn laatste werk gelezen
vroeg erin prulsc,drijver aa,n zijn vriend.
„Dat hoop ik," was dicgis antwoord.
LIEFHEBBERIJEN VAN GROOTE
AïANNEN.
Boi. ru hield dol veel van kegelen, cn
ah hij alle negen omgooide, was hij ge
lukkiger dan wanneer hij Jiet prachtigste
gedicht geschreven had. Buffon voiul het
heerlijk 's morgens naar bet gebabbel van
zijn barbier ie luisteren. Karei dc Groote
genoot als hij met anderen kon zwemmen
en daarbij zijn meerderheid toonde. Boyle,
dc groote natuurkundige, keek graag naar
een poppenkast; hij kon daar op straat
tijden lang hij blijven. T'asso zagTiet liefst
ecu maskerade en genoot van de dolle
vroolijkheid van het volk bij die gelegen
heid.
NEDEHLANDSCHE WIJSHEID,
hij, die luistert naar der nature
tenunc klaar, der nature stem, die Gods is.
Guido Gezelle.
Zalig
V aarom
zenissen
hel leven bedorven met mui-
Vosmaer.
Des nachts vordubblen en verslimmen
De zorgen. l)'a\ ontzon verlengt de
zwarte schimmen.
Vondel.
Zelfkennis is macht, omdat
Jool' bot bereikbare tracht Ie
maar het daarboven liggende
men Maar-
verkrijgen,
vermijdt.
Wallis.
Waak vooral bij 't begin der verzoeking.
Men overwint den vijand hel lichtst,
wanneer men niet duldt, dat hij over den
drempel der ziel treedt, maar hom ter-
lond bij '1 aankloppen belet binnen te
komen.
Thomas ii Kcmpis.
touglie
Houdt lant voor
ende swijg! al stille.
Anthonius dc
llooverc.
AIODE.
De mantel, dio bij plechtige gelegenhe
den aan het hof gedragen wordt, is in
verschillende landen aan bizondcre regels
gebonden. Eén bepaling geldt overal: de
lengte van den mantel hangt af van den
rang dergene, die hem draagt. Keizerinnen
en koninginnen dragen hem Ier lengte van
vier meter, prinsessen hebben hem iets
minder lang, terwijl hofdames geen lango
ren dan drie meter mogen dragen.
In Rusland wordt heel weinig overgela
ten aan den persoonlijken smaak. De man
tel van niet zeer gracieusen vorm is on
veranderlijk een soort bizantijnsch gewaad
met langen sleep, van veren geheel open
en met lange mouwen, die lijken op die
van Anna van Cleef op haar portret van
Ilolbein. De slof en de' kleur zijn verschil
lend volgens den rang van de draagster.
Voor de keizerin is hij van goudkleurig
laken gevoerd mot hermelijn, terwijl de
andere dames hem van met goud gebor
duurd fluweel dragen. Op liet hoofd draagt
men daarbij dc kakoehnick met paarlen
en edelgesteenten geborduurd.
Aan het Spaansdie hol' woull veel meer
vrijheid gelaten aan den eigen smaak. Alen
kan verm en kleur van den mantel zelf
kiezen. Voor de koningin is de mantel
van karmozijn fluweel met de Léonsdie
leeuwen en de Castiliaansche toien» er
in goud op geborduurd.
lu "Engeland bestaat dezelfde vrijheid;
de mantel der koningin is van karmozijn
fluweel, omzoomd incl hermelijn en be
zaaid met groote in goud gebordumde
kronen.
Aan ons hof alleen is het geen gebruik
zulk een mantel tc dragen.
den ook 's avonds hel gesprok en gaan
mee bij liet bezichtigen ven dc merkwaar
digheden der stad.
Daar niet meer dan zeslion dames te
gelijk worden opgenomen, kunnen ze door
dien omgang veel loeren.
Natuurlijk kunnen ze "verder alle lessen
nemen en vooulnichten bijwonen, dio ze
willen. Bij de keus "dezer lessen enz. ïs
de directrice steeds bereid baar inlichtin
gen tc geven.
EEN VERLOVING.
Mejuffrouw Derlha Krupp, de oudste
dochter van den overleden Fried rich Al
fred Krupp, heeft zich verloofd met den
gezantscluipsraad van het Pruisische ge
zantschap bij het Valikaan, den heer Gus-
tav von Bolder mid Halbaeh, De verlo
ving heeft in Duitschland ,vee.l belangstel
ling gconden, omdat zij de rijkste erfge
name van liet land is. De bruid werd den
2§sicn Maart 188G bij Essen geboren. Haar
ader was er op gesteld, dat ze veel van
natuurwetenschap en wiskunde, zou loe
ren. Toen hij in November 1902 stierf,
kwam er een eind aan haar lessen. De
volgende jaren ondernam mevrouw Krupp
met baar dochters ieder jaar Tango rei
zen. Dit jaar leerden dc Verloofden elkaar
tti Home kennen. Hel huwelijk zal in liet
volgend voorjaar plaats vinden.
EEN VROUWELIJKE CCW-B0V.
Ofschoon er tegenwoordig in Amerika
wel geen enkel beroep meer bestaat,dat
niet door vrouwen bekleed kan worden,
is hel tocli ook daar ieils lmilcangewouiis,
nis een vrouw of een jong meisje zich
aan den paardemlressuur wijdt. Dit beroep
wordt 1 uitgeoefend door Aliss' \Viniioiia.il
von 'Old, die op de boerderij van luiar
vader in Willow Lake in den slaaf New-
Jersey woont, on in spijt, van haar jeugd
'zij is pas 21) jaar reelds mlanig wild
paard tol oen gehoorzaam' rij- of trekdier
heeft opgevoed. Aliss Wiunonah heeft een
groot doel van haar jeugd in Zuid-Dako-
ta doorgebracht, waar zij in de gelegen
heid was de cow-boys, te zietn wenken en
hun methoden ie heren kennen. Zij'bracht
het eindelijk zoover, dat zij de moesten
hunner in menig opzicht overtrof an zelfs
dieren wist te hemmen, waaraan 'haar
mannelijke collega's zich niet of te ver
geefs gewaagd hadden.
INA1AKEN VAN ONRIJPE KRUISBESSEN.
Kruisbessen worden het besL mets loom
ingemaakt: Men doet hiervoor de uilge^
zochte 'droge 'hossein in elnunlpiagiicflessclicn,
die 'men niet een kurk afsluit, en dan
met sfxoo omwikkeld, zoo lang in water
kookt, tol. zo tot op' drie vierdes van de
Ilesch zijn geslonken. Dot flessdien moe.
ten in het water koud worden. Dan wor
den de kurken er vast ingeslagen en met
touw
vastgemaakt.
EEN LEKKER SCHOTELTJE.
1 L. room of volte njolh, 250 (I. sui
ker, wat vanille, 3 eetlepels meel,
eierdooiers, en 1 theelepeltje water, wor
den goed geklopt, dooreen geroerd cn ge
kookt; het nwuig-wd wordt, wa.nl op kou
dc gekookte, vruchten, appels, kersen enz.,
ook ongekookte sinaasappels gelogd. Alen
kan er nog geklopte» room bij gewen, wat
echter niet noodzakelijk is.
Aioeder: „Jan, ik zie dat je broertje het
kleinste stukje taart heeft. Heb *j° hem
laten kiezen, zooals ik je gezegd had?'
Jan: „Ja, ik zei, dat hij mocht kiezen
wat hij wou, het kleinste stukje of niets;
on hij nam dit."
Goede reden. „Wel, Tom, oude jongen,
laat je jc baanl'staan! Dat moest je niet
doen," sprak een handelsreiziger, die een
vriend tegenkwam.
„Ja, zie je," was lied antwoord „mijn
vrouw heeft een das voor mij gewerkt, dio
ik moet dragen, cn
„Zeg maar niets mecrj" vieJ de ander
hem in de rede, „ik begrijp er alles van."
Koning Chris li aan van Denemarken was
zeer vrijgevig. Eens kwam hij' een bedelaar
tegen, die hem om zijn portret vroeg
koning vond dit een vreemde vraag,
zei dal hij er geen Bij zich liad.
„Uwe Alajcstcit heeft er wel een!" zei
Dc
en
HET TEHUIS VOOR STUDEERENDE
VROUWEN TE PARJJS.
In Parijs, waar het zoo moeilijk is, niet
al te duur fatsoenlijk onder dak tc ko
men, is nu een tehuis geopend met het
doel om aan buil.eiilandsche vrouwen,
die cr studcercn willen, een goedkoop
onderkomen te verschaffen, waar ze ook
in haar studie met raad cn daad bijge
staan worden.
liet huis bevindt zich in do Rue d'As-
sas 715 in liet quartior du Luxembourg en
in de onmiddellijke nabijheid van deSov-
bonnc, liet college dc Franco enz. Het
qti,artier du Luxembourg is een heel nis-
lig, mooi stadsgedeelte, prachtige lanen
cn de 'heerlijke Jardin du Luxembourg
liggen vlak bij hel huis, dat zelf ook een
kleinen tuin beeft.
In het tehuis mogen buitenlamlschc vrou
wen van boven de zeventien jaar komen,
die de Fransehe taal zoover machtig zijn,
dat zc er zich eenigszins verstaanbaar in
kunnen uitdrukken. De prijs hangt af van
dc ligging en grootte der kamers en is
van 130 lot 150 francs per maand. In
dien prijs is inbegrepen woning, kost, be
diening en al het onderwijs, dal. daar aan
huis wordt, gegeven. De dames mogen mee
nemen wat ze willen, maar het is raad
zaam, niet te veel met zich mee te voeren,
leder moet meenemen 1/2 dozijn blinddoe
ken en evenveel servetten, een goed woor
denboek en 'de Fransehe hoeken over taal
kunde die men bij het bestudeeren der
taal gebruikt beeft.
Naast de stoffelijke voordeden, die de
dames in het goed bestuurde huishouden
aan welks hoofd pen uitnemende kracht
staat, worden aangeboden, genieten zij ook
geestelijke voordeden, doordat ze bij haar
studiën gesteund kunnen worden.
Er wordt in het tehuis slechts Fransch
gesproken; goede leeraressen geven er les
in taal- en letterkunde. Dc leeraressen lei-
DE SOEP EN DE TAART,
leder zit al aan tafel, behalve Wim,die
in een hoek van die eetkamer nog met
zijn soldaatjes speelt, terwijl hij zicf, da
papa de soep opschept.
„Kom gauw zitten, veint," zegt mania
„anders knort papa.
Eiiwl'„dijk gaat Wim onwillig zitten. Zijn
oogen zijn ernstig 'cn er spreekt vasdihera
deaiieid uit zijn houding.
„Je boial, Vim," zegt papa.
Wim beweegt zich niet, zooda.1 zijn va
der de woorden nog
Toen houdt mama.
in Wim twee lepelt
scheppen.
„Eet. het warm' op, lieveling."
eens he.iha.aJL
het bord op, waar
dampende soep zie
Alweer soep!" stribbelt
papa,
'Wi'nii legen,
„je krijgt soep
„Natuurlijk," zegt
net als iederem dag."
Als jongste is Wim wei wat verwend on
'hij 'mag wel eens wat incur zeggen dan
dc anderen.
„Eet. nu uuuir eerst, je soep op, dan
kan je later praten," zegt. zijn moeder, ter
wijl ze liet bord voor 'beun zeit.
Maar Wim, schuift tiet weg, etn zegt:
„Ik eet goicin soep meer."
Ra,pa kijkt hem ernstig aan 011 zegt:
„Wal is dat nu voor een comedie? Aloet
boos worden V"
Wim denkt na. Niets dan droog brood,
dat is niet vóel. Maar hij gelooft, dat
men eindelijk wel meelijden zal krijgen cn
blijft volhouden.
Maar al kreeg hij ook niets dan droog
irood, hij zou toch biel buigen; bij1 laat
zich liever verhongeren.
De vader vraagt voor cfe laatste maal:
„Wil jc 1111 ,gehioorza!m|cn, ja of 110011?"
„Nee," antwoordt. Wim kalm.
„Goed. Zet zijn hord soep cm een stuk
brood voor hem, dan kan hij kiezpn."
Wiin wordt wat bang. Misschien zon
liet toch heter zijn, maar too te geven,
maar zijn eigenliefde doet hem volhou
den.
AVimi heeft er al dagen lang over na
gedacht, wat een gekke gewoonte het is,
vóór 'biet eten zöo'n bord vol nattigheid
in jc maag Ie stoppen, terwijl er zooveel
lekkerder dingen zijn, die je aan heleind
pas krijgt, en waarvan je dan maar con
beetje mag nemen.
„Niet zooveel taart, dan word je ziek,"
moet je dan iioorcn. Als jc niet zooveel
soep had gegeten, zou er toch me er plaats
voor dc taart zijn overgebleven.
De wmdiercm zitten onderwijl te éten. liet.
nikt lekker en Wim krijgt trek. Als hij'
zijn soep nog opat, zon Lij er ook wal
111 krijgen Alaar neen, dat wil hij
niet.
Hij kijkt maar voor zich en merkt nie.t
eens, dat zijn vader zijn broer Jan een
toeken geeft, dat. Jan naar vader megaait,
lat vader tiicni, wat in 't oor fluistert 011
een geldstuk in de, hand geeft, waarna
Jan de kamer uitgaat.
Wim zit. na Ie- denken. Als je dan toch
soep moei eten, waarom kan het dan niot
na het andere eten. Dan kon jc eerst van
liet andere zooveel nemen, als je wilt, cu
de soep op een dessert bordje na, krijgen.
Ms allo kinderen dit. eons eisohtou
dntu mioes-tcn do ouders wel toegeven.
Dc anderen pralen onderwijl druk inlet,
elkaar, maar Wim luistert niet.
„Wildier, 'mag ik nog wat doperwtjes?"-
raagt Jan, die van zijn geheimZiimigo
wandeling terug is gekom'en. „Ze zijn heer
lijk
Dapa laat Marie bireneiikomWn.
„Wat heb je vandaag lekker gekookt,
meisje, ik hob echt gesmuld."
Wat scheelt Wiin," vraagl Alarie, „is
hij boos?"
Ja, hij wil geen soep eten, omdat je
geen pudding hebt gemaakt. Geen dessert
geen soep. Dat is je straf
Winv begrijpt, dat men 0111 hem laclit.
Alaar hij doel, alsof hij niets uilenkiL. Ilij
blijft maar gebogen zitten over zijn bord.
soep. Alaar bij is nog' hoos. Ilij! zal een
groeten kruistocht op touw zetten, waar
in iille kinderen zuilen uittrekken logen
de barbanrschheid der ouders, die lien
dwingen om'die akelige soep te eten.
„Alarie, breng nu het dessert maar,* zegi
papa.
,,U weel loeh, dal er geen pudding is,"
luitwooidt Alarie.
„fllaar er is een taart.."
„Wat voor taart?"
„De taart, die Jan is gaan bes let le 11 0111
hel. ongeluk te vergoeden."
„O, dat wist ik niet."
iWitn wist 'hel ook niet. Dat woordje
taart doet. hem luisteren, en voor heiteerst
kijkt dvij naar iels anders, dan zijn stuk
brood. Ilij ziet verlegen rond. Die taart
'kon wel een bedenkseltje zijn om hem er
in le laten loopen. Zijn oogen willen al
weer naar zijn brood Icrugikecrcn, als-hij
in Maries handen can "heerlijke vruchten-
taart ziet.
„Er is toch 'wel een taarl," zegt hijhij
zichzelf. En hij denkt, dat de soep-, die
hij nog niot opgegeten heeft, arict minder
echt is pui de taart. Zijn gedachten bewe
gen zich tusschem die twee zaken. Hijhc-
gïnt spijt le krijgen over zijn gedrag.
Nu zou liij wel gehoorzaam' willen zijn,
maar hoe moei hij het doetrri
Papa snijdt oudertusschcn do taart. Ilij
verdeelt ze in zes stukken. Onder tafel
lelt Wiin op zijn vingers: papa on juama,
dat i's twee, zijn drie broers, dat. is vijif.
Er blijft dus «en zo-Me stuk over. liij
krijgt weer hoop. Dat stuk is natuurlijk
voor hemt Alaar zijn vreugde duurt slechts
kort. Papa zcigt legem Alarie, lenvijl hij
baar hel. zesde stuk geeft:
„Hier, Alarie, dat is voor jou."
Wim is zoo ontdaan, dat hij van zijn
stoel op staaf.
„Wou je iels?" vraagt, zijn vader, die
liiQiu heeft aangekeken, zoo lang de taart
in de kanier is.
antwoordt 0011 klagelijk
'komt 'tusschenbeitlo
zal wel zoet zijn 011 zijn
om oen groote jongen ic
soep
■\vor-
'Alama
„Wim'
opeten,
den."
„Zoo wordt er altijd tegen kinderen ge
praat," zegt die kleine oproerling.
„Dal is mogelijk," zegt papa boos. „Alaar
't is zeker, dat kinderen, dio geen soep
eten, ook geen dessert krijgen."
„Dat kan ino niet schelen," antwoordt
Wiin. „AVc krijgen toch geen pudding, om
dat de- kan met room omgegooid is."
Ilij weet op alles' antwoord, die bengel.
Papa wordt nu heel boos cal zegt, dat
Wim, niets dan dro-og brood te eten
krijgt,
...Ja, nee papa,"
stemmetje.
„Goed, ga dan
"Wiin. verzamelt
iveer,. zitten.'
al
pa
zegt
Wim Jieeft de les
miecr logen de soep
ze bom ook heerlijk,1
bungei'.
pjjL niocdj als hij
ziet, dat Alario aniet het zesde- sitiuk taart
weggaat, roept hij haar:
„Zou je mijl soep alsjeblieft weer warm
willen maken ze is zoo koudi gewor
den dan zal ik ze- bij je in dei keuken
opeten."
Iedereen lacht en Wjmi lacht ook mee,
want hij ziet in de ougen van zijn vader
het begin van vergeving,
„Alaak Wimis soep neer warm ém breng
ze dam bier, Ataxie. Wim! zat ons, heit ge
noegen doen ze bij ons op te eten. In de
keuken zou jc taart hicinl hinderen."
AVjm, geeft zijn va'ricr een zoen en pa
tegen Jan:
„Koop er nog maar oen stuk taart hij."
begrepen. Hij" zal niet
brommen. Nu smaakt
want hij heeft eigen
