re
I
1
go—Jaargang,
Zondag 2 December 1906,
No. 12251
Derde Blad
ge
m
4
-ê
M
Een onvergetelijke Sint-Nicolaas.
FItANSCHE BRIEVEN.
fi
•-i
li
BINNENLAND.
nemen,
tedig
r> geen
rachtige
EEL",
ren,
tien
tuk,
aardige
n285.
I
SCHiED
Deze courant verschijnt Ia ge 1 ij ks, mei uitzondering van Zon-en Foostdacen.
Prijs per kwartaalVoor S c li i c rl a m en V1 a ar d i n g e n £1,1.25. Franco
per po5'' J'' EG5.
Prijs per week; oor Schiedam cn Vlaai-dingen 10 cent
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor hot eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
,.nr aan bet bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. Ill (hoek Korte Ilaven.)
Prijs der Ad vcrtcn tifin: Van 1— G regels fl. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar <le plaats die zij
innemen.
A d ve r te n tië n hij ahonnemcnl op voordoolige vonnvnnrden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te hekomen.
In de nummers, die Dins d a g-, Donder d a g- en Z a t e r d a g a v o n d
'.'•wscliijnen, worden zoogenaamde kleine advertentie» opgenomen tol den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan liet Bureau te voldoen.
latere. Telefoon
f voor de Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
tot
.V
(Van onzen Purijschen medewerker.)
- OUVHIéRE'S.
Parijs, 25 November.
H'ic in Holland denkt, hij het, lezen van
hovengemeldcn datum aan iets bijzonders,
tenwj bij pcraoonlijk er reden toe heeft? Te
Parijs daarentegen is 25 November voor
duizenden van deerntjes een feestdag, welks
routering altijd min ot meer de harten doel
popelen.
IXnir die datum echter in 1900 op een
dag viel sinds de invoering vuil de wel
op den „repos liebtlomadaire" tot officieelen
rustdag geworden zijn de feestelijkheden
dit jaar vervroegd. Met andore woorden hrb-
Iiim reeds op 21 November, de traditioneele
ommegangen, de festijnen en de huls plaats
gevonden, welke de viering Van den naam
dag van dn Heilige Katharina voor de Pa-
rijsche meisjes en juffertjes meebrengt, die
op een atelier, en speciaal bij modistes en
damesk'eermukers werken. In do Hue de la
Paix, en de omliggende stniten heeft men
/cgisteren op het uur van het, dejeuner weel
bij dozijnen kunnen zien voorbij fladderen.
Tinkelen, boven de 25 jaar en nog niet voor
zien van een verloofde, hadden weer de min
of meer buitensporige of fantastische muts
van de schutspatrones der oude jongejuf
frouwen op bot hoofd, doch keken niet min
der vmolijk uit de oolijke oogjes. Allen
ivaren voor deze gelegenheid met bloempjes
getooid cn langs de ntooie winkelstraten
klonk een geschater en gejoel, dat cr in den
tegel niet gehpord wordt. Het was de meisjes
aan te zien dat ze zich gelukkig gevoelden.
Zoo er zich op dut oogenblik een filosoof in
die buurt beeft bevonden heeft hij. onder tuf
tan opmerkingen, zeker irt de eerste plants
die gemaakt, dat cr uit het 'wezen der
ireikstertjcs meer geluk sprak, dan uil dat
der aanzienlijke oi' rijke dames, die op dat
oogenblik uit de magazijnen kwanten en in
de prachtige eoupé's of auto's slapten, welke
gewoonlijk op viervoudige rijen beide kan
ten der Rite de la Paix garneer,m. Ofschoon
de schijn vaak bedriegt en altijd bedriegen
kan en men dus niet mag zeggen dat de
Saintc-Cntherine vierende meisjes, volmaakt
gelukkig waren, is er evenwel kans op dat
de filosoof in kwestie niet geheel cn til
ongelijk heeft gehad, indien hij, vooral wat
de Parijsche dames betreft, van de stelling
uitging dat het geld, uiterlijke praal en
liooge stand niet de voorwaarden van levens
geluk vormeig In de Frnnschc Hoofdstad,
war, stellig moer dan elders, alles op den
schijn berekend is, waar een geregeld, naar
do werkelijke inkomsten berekend bestaan,
betrekkelijk een uitzondering mag Jiecten,
waarbij de hoogere.standen de. gemoedelijke
huiselijkheid meestal ontbreekt, zijn vooral
de vrouwen, die in' de eerste plants niant-
sehnppelijke verplichtingen te vervullen en
Staar standi op le honden hebben, niet het
®inst beklagen. Ongetwijfeld zijn tal van
wcisjes, die een vrouwelijk handwerk uitoel'e-
•MS
T*
Ion dood mijner ouders, die mij geen
pi.hadden nagelaten, was ik naar de
Transvaal gegaan, om te trachten daar mijn
"(tuin te zooken. liet liep er mij niet mee,
M toen-de oorlog uilbrak, was ik genood-
®jjkt naar ons land terug te. koeren. Ik pro-
■Z?een ba(lntic vinden, maar het nan-
zoekenden was in dien lijd zoo groot,
er niet in slaagde. Ten einde raad
Wendde ik ntij tot een rijken oom, die op
buiten in Gelderland woonde en ont-
'Bg Van hem hot volgende antwoord
«waarde, neef. Reeds eenigen tijd valt
®j eet beheer vun mijn uitgebreide bezittin-
j®. moeilijk en denk. ik erover ccn rent-
hoe je 't noctncn wilt aan te
'v- Z°u jo die plaats bij mij willen ver-
1 cn, dan zou dit voor ons beiden aangc-
kunnen zijn.
salaris zal in het begin niet groot
lil»/ lnaar kan worden uitgebreid, zoo liet
jo voor de betrekking geschikt
kat voorwaarde stel ik van mijn
te"j dat je mij belooft niet verliefd
itifi n °P zuster mijner vrouw, me-
^Amhann vnn Bevonvoorde, die een
I's- van 't jaar bij ons doorbrengt.
hi-0 1 8aarnc zien, dat ze mot een
.eigenaar in de buurt trouwde.
VlvJe lu'in voorslag aanneemt, moet je
non, gelttkkiger dan de dames die de hoeden
en japonnen dragen, door haar vervaardigd.
Maar er is een maar. Voor do moeite
van die Ottvrièrcs, midinettes en hoe do
meisjes anders mogen heden is de tijd vim
onbezorgd levensgeluk kort. Rlecltls weinigen
er van blijven do units van do Heilige <"a-
tberiua, die haar op 25-jarigcn leeftijd i»
opgezet, dragen. Er zijn er niet veel „nui
coil font Sainto Catherine" gelijk ntcn bier
zegt. Een groot, aantal zeggen het horo'p
vaarwel nn bel kiezen van een echtvriend er.
dan is bet niet zeiden gedaan met de onbe
zorgdheid dor jeugd. Anderen valkn als offoi
van liet groote, kosmopolitische en nan de
jeugd lagen leggende Parijs, welks siludting
aan maagdekens, die vroeger door den Minn-
launis geëisclit, duizenden muien overheb.
De meisjes beseffen in don regel geenszins
hot geluk van baar onbezorgd bestaan en zoo
dra de deugdzame ITymen of wel de verlei
ding, waaraan zij onophoudelijk en onder
allerlei vormen zijn blootgesteld, vat op haar
beeft gekregen, zijn ze doo -,gaans voor ltel
magazijn of atelier verloren. Mnnr /eer enke
len vergrijzen derhalve inhei métier en bet
is niet moeilijk in te zien dat dezen juist
niet belmoren tot de beste concurrenten naar
een Prix de Beauté. Die brengen bet lot
eerste werkster of „première". Als zoodanig
verdienen ze gemakkelijk van 559 tot 1000
frs. in de maand, hetgeen als salaris ih hm
modistenvak een aardige „baton de maré-
ebnl" mag heulen. Ook zijn er dir een eigen
zaakje nla „mereière" (een gaivn- en band-
winkel zeggen wij ineen ik) of een ander
d-unesningazijn opzetten, of zich vestigen als
dameskleermaakster of hoedenmaakster in
het klein. Aan een dergelijke onderneming,
met geringe middelen begonnen, is in den
tegenwoordtgen tijd echter mot weinig risico
verbonden. Ook dan blijven de zorgen niet
uit en wordt de tijd dat men bij anderen
werkte in plaats van eigen meesteres te' zijn
vaak hard betreurd.
In 't algemeen wisselen de „onvriêres"
voor de vrouwelijke kluedij te Parijs dus
snel. Onophoudelijk worden zij die het vak
verlaten, aangevuld en op die wijze biijti
c!e kern of het gros vim het gilde altijd nog
jong en frisch cn kan de IJoofd-tad steeds
bogen op een categorie van jeugdige burge
ressen, die er een typische factor van liet
maatschappelijk leven vormt. De Parijsche
ouvrière is namelijk wijd en zijd Lekend om
verschillende buitengewone eigenschappen.
Vooreerst de handigheid en smaak bij baai
handwerk. Ofschoon te weinig bevoegd .in
bet vak om over hot rechtvaardige van die
verman rilheid een grondig oordeel Ij i t te
spreken, meen ik evenwel dat deze, wellicht
in onze dagen een weinig overdreven is.
Handig is men thans te Berlijn en te Lon
den zeker eveneens als in Parijs. Doelt wat
smaak betreft zijn do l'arisienries wellicht
nog de baas, vooral als ze in de leer zijn
bij ren heel groot patroon, waar ze dagelijks
met de mooiste zaken ter wereld in aan
raking komen. Inmiddels cn aleer ze die
vervaardigen, doen ze reeds haar best haar
gevoel voor smaak hij zicli zeiven up de
proef te stellen. En dat gelukt hnnr opper
best. Er gaat, voor bet oog, een bekoring
van haar uit, die men tevergeefs bij de jon-
mu^W.iiJiriTr'BrwuiiTOi
maar boe eerdei- hoe liever komen hij je
oom en lanlon."
Duimvük.
Natuurlijk dacht ik er geen oogenblik aan
dit aanbod te weigeren. Ik had geen keus
en ik kon gemakkelijk beloven niet op de
genoemde juffrouw verliefd te worden. Daar
mijn tante een eind in de veertig moest,
zijn, zou haar zuster'zeker geen jonge bloem
meer wezenbovendien baar naam tdleen was
reeds voldoende om tegen baar ingenomen
te ziju. Hoe zou men ooit op con Arabella
verliefd kunnen worden?
Ik vertrok dus zoo gauw ik kon uit Am
sterdam. Gewoon aan veel reizen, kwam ik
op 't laatste oogenblik aan den trein en
stapte juist in, loon bet toeken lol vertrek
gegeven werd. Nadat ik mijn reiszak bad
neergezet, keek ik eens in don co.uné rond
en zag daiir slechts oen jonge dame, die
strak uit liet raampje zat. te kijken. Als zij
geen behoefte aan mij bad, kon ik het ook
zonder haar doen en ik vouwde juist mijn
krant open, toen ze zich omkeerde en nu)
een gelaat liet zien, zooals ik er nog nooit
een aanschouwd had. Ze had een iritwhe ge
laatskleur, cu donkere blauwe oogen met
oogharen, zooals ik ze nooit anders dan op
een schilderij zag. Br verlangde te weten,
of lmar stem in overeenstemming was met
het gelaat en vroeg haar dus, of zo hot
raampje dicht wilde hebben.
Neen, dank u," antwoordde zo, „ik hotid
van frissche lucht.
Haar stem wa3 aangenaam met een licht
gore. vrouwelijke leden der hoogere bour
geoisie zoekt. Eenvoudig blijven ze zoo
veel mogelijk en ze zijn uiterst vindingrijk.
Met een kleinigheid weten ze zich mooi te
maken, hetgeen ook niet anders zou ktfunon
daar een ouvrière, die eon jaar of twee in
liet mode- of japonnenvak geweest is niet
veel 'meer verdient dan 50 a SO frank per
maand. Bovendien moeten ze voor baat-
eigen kost zorgen, met die uitzondering dat
de mndhtes bet tweede déjeuner van den
patroon krijgen. Daartegenover staat dat de
»nlari.-=en dezer laatelen dan ook evenredig
lager zijn dan die der japomipnmaaksters.
Was vroeger de Parijscho werkster :n den
regel een grisctte (de bekende Jenny
1'ouvrière mag als een uitzondering gelden)
dit' tijden zijn veranderd. Met- sommige
heldinnen van Paul de Koek heeft het groot
ste gedeelte van bet tegenwoordige geslacht
innerlijk even weinig gemeen als uiterlijk.
Niet dal men beden ten dage de ouvrière
deugdzamer kart noemen. Maar do artistieke
tint, bet bohème-aehtige, het /orgeloo/.e cn
ook het argioo/.e van tik' uit do tijden van
Hent-i Mürgor is verdwenen. De gansche
maatschappij is trouwens veranderd en do
werkster is met haar tijd meegegaan. Wie-
in Parijs vroeg opslaat en baar, tegen S ma
's morgens, van du hoogten der Faubourgs
naar het centrum der stad ziet afdalen, soms
gearmd met een jongmenseh dat er als een
eerzaam ellenjonker uitziet, altijd met vlug
gen tred, terwijl de hoogc Louis NV-hakjcs
als „lok-tok" op hut plaveisel klinken, al
tijd neljes cn zonder modderspation in het
ergste winterweer, altijd rechtop cn met een
démarche, welke midden houdt tussciien die
van een Slangenhezwcerster en een Koningin
die krijgt den indruk van een vrij eer
zaam,, degelijk juffertje, dat op haar zaken
past en ijverig arbeidt. Er bij dient gezegd
dat 's namiddags ten 1 ure, wanneer zo
haar eenvoudig déjeuner (2 sous brood,
4 sous worst of iets anders, een appel cn een
kopje kof lig waarin de zoogenaamde mokka
ver te zoeken is) heeft genuttigd, er een boel
luchthartiger uitziet.
Hot moet al een 25g November zijn, om
haar gemoedstoestand tot uitgelatenheid - te
doen stijgen
Met dat al is de ouvrière, z.oo niet oen sie
raad, dan toch een typisch clement vnn Pa
rijs. Zoolang ze namelijk ouvrière blijft
Helaas! Er zijn cr geweest, die gelijk
•tan Labniy&re's Rose, niet langer dan
I'espace du inatir."' in de Ene de h Paix
of omliggende straten hebben gewerkt.
JUVENIS.
Bestrijding <lcr tiitiercnlose.
fn de, onder leiding van Jhr. S. M. S.
de Itaniitz, gehouden vergadering van het
Centraal Comité tot bestrijding der tuber
culose ward, door den secretaris, dr. Ar.
W. Pijnappel, verslag over het afgeloopen
ve reenigiiH gs ja ar u it ge b raeJt t.
Daarin word* melding gemaakt van de
tor pMvoering van do besluiten Jcr con
ferentie van Kopenhagen door hel. Be
stuur genomen maatregelen om te komen
tot plaatsing van waarschuwingsborden te
gen liet spuwen in de speorwegrijluigen.
Vanwege de Staatsspoonvegma,ui.schappij
werd daarbij het meest welwillend ovoiieg
ondervonden. Bij een overleg met de Re
geering licel't deze nut a tee hu pp ij als haar
standpunt aangegeven, dat, wü men HoI
spuwen in de spf orwegrijtuigeu verbieden,
een verbod, in de betrekkelijke Algemeene
Reglementen! bij Koninklijke besluiten vast
gesteld., zou moeten voorkomen.
Hot comité mocht er in slagen eeiwliil
der van groote bekwaamheid, den heer
Luijt, te "s-Gravenhage, bereid, ie vinden
om voor eeri aanplakbiljet een teekuning
te Vervaardigen, die weldra in ocnige dui
zenden exemplaren over liet, land zal
worden verpp'Fciri. Ten einde deze ook in
d.c gezinnen van den kleinen man een
plan4'- te doen hekomen, zal die plaat i.n
klein formaat worden verspreid.
liet ledental nam voortdurend toe, het
klom .an 2800 tot 1017. Het aantal cor
respondenten bedraagt. 250.
Herinnerd wordt dat dn onlangs (e 's-Gra
venhage gehouden vergadering van do
Intern. Verooniging tegen de tuberculose
allerwege d.o aandacht heeft gevestigd op
hetgeen gedaan kan worden Ier bestrij
ding der ziekte.
Do rekening, een saldo aan kasgeld van
£3510.51 Vit aanwijzende, werd goedge
keurd.
Het comité verkreeg machtiging om te
beschikken over £500 tol. het doen hou
den van voordrachten over tuberculose in
verschillende plaatsen des lands feu einde
voor het d.oel duf verceuigimg propaganda
te maken.
liet comité hield zich bezig, met het
zoeken naar het middel om voor hel ge
hoekt land. een postzegel ten hate der lie
sLrijd.i.ng van de tubcmiluse populariteit
le 'doen verwerven.
Geklersch accent. Ze was dus zeker een Gel-
dursclie, die naar huis terugkeerde.
Ik begon lo praten, natuurlijk over het
weer. Dit was zoo goed begonnen, maar het
begon nu te regenen cn ik deed dus het
raampje aan haar kant dicht.
Daarna praatten we over van alles. Zc was
niets stijf of preutsch, maar vergat toch geen
oogenltlik, dat ik een vreemde voor haar'
was. Ik- noemde haar mijn naam en vertelde,
dat ik rentmeester'op mijn ooms landgoed
in Gelderland zou wordpn. Ze .antwoordde,
dat dit zeker een aangename betrekking zou
zijn, maar noemde mij haar naam niet.
Tn Arnhem verlieten wij heiden den trein,
ik hoopte, dat mijn reisgenoot met mij den
locaal zou nemen, maar blijkbaar moest ze
in Arnhem zelf zijn, zc vertrok tenminste
in do richting van de stad.
Toen ik veertien clagen bij ootn had door
gebracht, sprak hij 's morgens aan het ont
bijt: „Vandaag komt mijn vrnuws zuster
met den trein van elven."
Deze tijding trof mij niet u1s iets onver
wachts; ik had er al dagen op gerekend,
maar ze herinnerde mij eraan, dat het ge
daan was met -onzen goeden tijd. Ik werwchfe
Jnij ieder uur van den dag geJuk met mijn
komst in Gelderland. Oom was de goedheid
zelf en tante wnsDils een moeder voor mij.
Ik verlangde dus geen oogenbiik naar het
A msterdnrnscbe leven terug-:
Radicale scheiding van Kerk en Stnat.
Onder dun titel„Radicale liiumeieeki
scheiding van Kerk en Slaat" is door dr.
J. van Lonkhuijz.eu. predjkanl in Aarian-
dprveen, tor drukkerij Vada le Wagenin
gen een geschrift tiilgcgeven. waarvan de
conclusies luiden als volgt:
I. Terecht maakt tie Staatsregeling van
1798 ondprselieid iusschon: n. de kerke
lijke cn h. dp geestelijke goederen (de
voormalige kloostergoederen enz. laterals
bona vacantia aan den Staat, vervallen).
II. Even terecht slelt. deze Staatsregeling,
zij het ook met een miiidpr juiste bijite-
paling, bij dp scheiding van Kerk en Slaat
de Gereformeerde Kerken in hot bezit,van
dp onder a. genoemde goederen wil
zij de onder b. genoemde voor algemeene
maatschappelijke doeleinden gebruiken.
III. Niet minder terecht hafdhaafde de.
Grondwet van 1814 en v.v., zoowel als
d.c latere Koninkl. Besluiten (1S1G'69)
elc Gereformeerde gezindheid en de plaat
selijke Kerken in het eigendomsrecht, de
zer goed,eten.
IV. Zeer ten onrechte en in strijd, mot
eigert vroeger gegeven verklaring verbindt
„Ja?" vroeg ik.
„Ga haar van den (rein Kalen," oom sprak
soms op bevelenden toon, „met Mirzn voor den
dogcart. Dan kan de bagage vanavond ge
haald worden."
„Heel goed, oom."
„de zult in 't terugkomen je plaats wel
aan Bella moeten afstaan, Geratel. Ze ment
graag." zei tante.
Ik knikte zwijgend. Een aniozoneNn
bef kwam er niet op aan. wat ze was: ik
luid or een voorgevoel van,' dat het na baai-
komst gedaan zou zijn met ons prettige
leventje.
Mirza was liet vlugste paard van ooms
stal. Wc waren clan ook gauw aan bot sta
fion. Ik liet daar een jongen op hot paard
passen cn ging op bet perron du komst van
den trein afwachten. Aan Int kleine station
stapten slechts weinig menschen uit, maar
du eerste, die ik zag was mijn reisgenoot
van vóór veertien dagen. Dadelijk ging ik
naar haar toe en vergat geheu! en al, dat ik
gekomen was voor juffrouw Arabella. Zo
herkende mij en groette mij glimlachend.
„Hoe mankt n liet, meneer Pitinwijk?"
vroeg z.e, terwijl zc mij de hand gaf.
Ik stamelde mijn blijdschap uit over hot
weerzien en vroeg of ik iels voor haar kon
doen. Misschien zou ik voor haar goed kun
nen zorgen?"
„Daar wordt voor gezorgd." antwoord
de ze,
„Laten we nu maar gaan. Ik verlang
naar huis. Maken zc het allen goed?"
do Overheid in de praktijk liet gebruik van
deze kerkelijke goederen aan de voorwaar
de van onderwerping aan een door baar
i igenniachlig ingestelde, door de Kerken
ais Kerken nimmer uitdrukkelijk aan
vaarde, ongeietmmeerde en In oorsprong
ongrondwettige "oi pan iaat ie.
V". De ierefoimeerdp Kerken, die met
deze oiganisaiie braken am deswege het
gebruik inner goedpren missen moesten,
hebben deze hcrooving mei geduid te (Ira-
gun
Vb Alet thl laatste laten echter deze
Kerken haar echten op de onder ta.
genoemde goederen niet los. Zij hebben
lot handhaving hiervan vooralsnog geen
andere taak dan dat zij haar leden laten
doen. wal hun hand vindt, om- te 'doen,
als: (Int on. de rechtsgeleerden onder de
ze leden (I >or grondige studies de Over
heid en de reehier» heler voorlichten,en
dat haar leden in de Vrdksveitegenwoor-
diging de Regeering up het onrecht svij-
zen. Voorts ligt het op don weg der Ker
ken te overwegen, of liet niet dienstig
zou zijn, zoo zij in Synode vergaderd zijn
een getuigenis te laten uitgaan, waarin
zij haat' rechten luimt havenen dal zijad-
vmoeren, indien itei ««ar hnnr dienstig ge
acht wordt, dal een of meer Kerken haar
redden op die goeijeten ook Ier hoogster
instantie verdedigen. Dit laatste ais pro
test. tegen hut aangedane onrecht en als
middel om de rechterlijke Inzichten, te
toetsen.
Vil. Wat. dio goederen onder b. betreft
t'de geestelijke goederen), zoo worde daar
toe gerekend, al wat niet bewezen kan
woideii kerk-, pastorie- of kosteriiegoed te
zijn. Waar dit, iiti de adnrinisiratio en con-
fisquuü," di'w geestelijke goederen begrepen
was, worde liet geïnstitueerd. Voorts wor
de wel mei deze geestelijke goederen ge
lijk gesield. al wat r.echtsf'rceks uit de Staats
kas aan verschillende kerkengroepen is
toegezegd.
VIII. Hei is onbillijk, Jat de Overheid
met deze goederen, welke aan het gc-
heele volk toekomen, voor, een goed, deel
een enkel kerkgenoolsehap steunt en dat.
daarmede een officieel prac geeft
IX. Zulk een nfficiioele „bevoorrechting
-zedelijk en lmanck'td) is in strijd mei
bel neutrale kuiaklci der Overheid en
ïiieL de gelijke bescherming, ili-e de Grond-
wei aan alle Kerken toezegl (nrl. 108).
X. Do Gereformeeidi" Kerken hebben
echter, zoo eenigsziins mogelijk, niet te
vragen in dezen fwi.mcicokm steun der
Overheid, Le mogen doelen De Kerk des
leuren i» te heilig, en slaat te hoog, om
iets ui/t de Staatskas te bedelen.
XI. Dij. neemt echter de onbillijkheid als
Overheid niet, weg. Ken, onbillijkheid waar
op zij i,miner, met name in de volksver
tegenwoordiging, gewezen moet worden.
Zij beeft als neutrale Overhei.di aan alle
Kerken of aan geen enkele Kerk steun te
bieden. Zij heeft, zoolang zij op hel stand
punt van art. 171 .staat., voor alle Kerken
de deur voor do subsidie te openen.
NU- Hut is wenschelijk, dat hetgeen in
Haar woorden brachten mij op de aarde
terug.
„Ik weet niet," antwoordde ik. „llc kom
eigenlijk juffrouw van Beven voorde af
halen."
„IJ spreekt mei haar," en ze maakte een
spottende buiging voor mij.
Zonder de uitwerking vnn hnnr woorden,
af te wachten, haastte ze zich naar den weg,
Waar du dogeari ,-tond,
In welk een toestand verkeerde ik! Ik
voelde mij het ongelukkigste wezen onder
du zon. Ik had beloofd niet op dat meisje
\erliefd te raken en ik was hot reeds tot
over de noren. Daar hielp geen ontkennen
juin. Het «as zou.
Ik geloof dat het overhoerseltende gevoel,
dat mij bezielde.dat was vun verontwaar
diging op mijn oom. Toch had hij misschien
niet onverstandig gehandeld, door zijn
voorzorgen te nemén. Ik bevond tnij natuur
lijk in de grootste akeligheid, maar besloot
in stilte te lijden. Mijn slem werd dus koe
ler. ik boorde liet zelf. toen ik de vragen
van liet jonge meisje omtrent haar familie
1 leant woordde.
..En hoe bevalt het ii bij ons?" vroeg ze.
„Het kon wel eens zijn. dat or een eind
kwam aan den knlmen vrede, waarin u daar
leefde. Als ik soms niet voor het tegendeel
zorgde, zou mijn familie zeker haar leven
versuffen. Beken het maar. metier Duitiwijk,
dat liet leven op hel landgoed »aai.„ i.-."
Maar ik wou mij niel laten tangen.
,,Mirza ziet er raw nil, of ze behoefte
