Sn de nummers Dinsdag», Donderdag- en Zaterdag ver
schijnend kunnen
idralie
S
is
kwam altijd pas op liet laatste ©ogenblik
in de komedie.
MEVHOUW GOUNOD.
TV weduwe van den grooton konvpnni&t
Gounod is in October gestorven. Bijna op
den dag af heeft zo- dei tien jaar haarman
overleefd, met wien ze -ld jaar lang ge
lukkig 'getrouwd was geweest. Mevrouw
Gounod is 77 jaar oud geworden. In stille
afzondering leefde zij met haar zuster,
mevrouw Uignv, in haar hotel in demo
MonLrheniu, dat deze laatste voor don be
roemden komponist had "laten bouwen.
Mevrouw Gounod was van goede iatnilie
en had een voortreffelijke opvoeding ge
noten. Maar vader was de pianist, kompo
nist en ten tijde van het eerste keizerrijk
zeer geziene professor Zi,mmermann, oen
man die van kunst en kunstenaars hield
en wiens huis het verzamelpunt was van
het geestelijk Parijs. Mevrouw Ziinmer-
matni, een zeer gastvrije en geestelijk hoog
staande vrouw, had slechts één .grooto
zuig: de uithuwelijking barer vier doch
ters*. Toen Gounod bij de familie aan huis
kwam, werd Anna verliefd op den'inooieu
jongen man, die toen echter met zijn wer
ken nog geen succes had. Spoedig was
ze z.ijn vrouw en doorwors,telde met. hom
16 jaren van teleurstellingen op kunste-
nanifigcbied, als een verstandige, dappere,
nooit versagende levensgezellin; totdat hun
in 1859 de gelukszon toelachte, toen de
41-jarige mees,ter met den Suist succes
had.
De tijding van mevrouw Gounods, dood
verwekte voet deelneming. Ze had zicli
de algem-eene sympathie verworven,, ook
als weldoenster der armen.
pijnlijk verhoor onderworpen. „Uit hoe
veel personen hostaal uw gezin'? Heeft u
KinderenHoeveel? Hoe oud zijn ze?"
Nadat ik ongeveer drie kwartier ge
wacht liad, vroeg ik aan de directrice of
het meisje nog niet haast kwam, daar
ik den heden middag niet kon wachten
en ik do zaak widen schriftelijk of per
telefoon zou kunnen behandelen. Toen
werd mij uitgelegd, dat dit niet mogelijk
was, „de wereld was veranderd", de da
mes moesten dikwijls een heden middag
wachten. Daar ik mijn tijd noodig had en
niet verkoos den middag daar door to
Krengen, nam ik afschdd. Ik kan niet
zeggen, dat ik met de inlichting onver
deeld was
DE DIENSTUOüEXNOOD IN
DWTSCIILAND.
Een dame uit uen omtrek van Boclnun
vertelt de volgende ervaring
Ik had mij schriftelijk gewend tot een
inrichting te Boclnun, die zich belast met
het verleencn van betrekkingen aan dienst
meisjes. Na eenige dagen werd mij be
richt, dat ik er Donderdagmiddag om drie
uur moest verschijnen, daar dc meisjes ge
nu 1.1 dijker kunne® hesluiten naar buiten
te gaan, als ze de dames zelf kunnen zien
fa spreken. Om drie uur precies was ik
aanwezig Er waren reeds meerdere dames
en heeren tot hetzelfde doel vereenigd. Men
verzocht mij plaats te nemen en ik wachtte
op de dingen of liever op de meisjes die ko
men zouden. Maar er verscheen geen meisje,
wel kwamen ex nog moer dames van buitel
Ze moesten zich allen tegen een gelde
lijke vergoeding in het boek laten insekrij
ven. Nadat naam, betrekking en woonplaats
opgeteekend waren, werd men aan een
EEN KORTE LEVENSBESCHRIJVING.
Mevrouw Geoffrin, wier Parijs,ch salon
een der meest beroemde was in hot mid
den der arhltiende couiw, werd door haar
vrienden aangemaand, om een levensbe
schrijving ud>t te goyeuf Spoedig daarna
vertelde ze aan haar vrienden, dat'zeer
ran begonnen was en als ze het verlang
den zou voorlezen, wat ze had gosclne
ven. Ieder was daar hoogelijk moe inge
nomen men verzamelde zich rondom do
gastvrouw, die het volgende voorlas:
Levensbeschrijving van mevrouw Gcof-
friiiin zes dooien, duodecimo. Voorwoord.
De oprechtheid van mijn karakter, de na
tuurlijkheid van mijn .go,est, dc eenvoud
en dc verscheidenheid van mijn smaak
hebben mij in allo omstandigheden van
mijn leven gelukkig gemaakt. Ik zal liet
heerlijke vinden, als ik mijzelf leer ken
nen. Dat zal voor mij zijn wat grooto
bovduur- of tapisseriewerken voor andere
vrouwen zijn; de keuze van het onder
werp zal mij aangenaam bezig houden, do
bewerking ervan zal eenigen tijd SE be
slag nemen, ik zal er een beetje aanwer
ken, het zal me vervelen en ik zal het
niet afmaken.
Dat was hot einde van mevrou/w Geo!-
frins levensbeschrijving.
eerst een uur lang in ruim water. Daar
na kookt men ze. in hetzelfde water af,
snijdt zo in stukken, laat ze kt bolerer-
meel opzwellen, dooc er twee lepels,bouil
lon bij cn two© lepels, van hot water
waarin de. champignons, gekookt zijn cn
laat de saus koken, tot ze dik is.
Aardappelkoekjes,.
1214 aardappelen, van middelmatige
grootte woidcn gewasschen, geschild en
in melk ge.kookl. Dan wordt de melk er
afgegoten, de aardappelen worden warm
door een zoef gedrukt; daarna wori.lt 70
Gr. boter met 3 eieren tol schuim geklopt,
de aardappelen met zoujt daardoor heen-
gemengd, met don lepel worden daarvan
stukken in kokend vet gelegd, waarin zo
bruin worden gebakken.
TOOK- KINDEREN.
VROUWENKIESRECHT IN DE
VEREEN1GDE STATEN.
Miss Laura Payne is door de socialisten
in Texas candidaat gesteld voor de ka
mer; haar verkiezing zou de vraag op
werpen in hoever vrouwen bet recht be
zitten om gekozen te worden. ,Ex beeft
zich nooit een dergelijk geval voorgedaan
en in bet Texas, be&taat nog geen vrou
wenkiesrecht.
RECEPTEN.
Saus van gedroogde champignons.
Men legt de gedroogde champignons
LEONIDAS, DE KLEINE TAMBOER.
In het jaar 1780 werd in een dorpje
in Frankrijk een kleine 'dikke jongen ge
boren, waaraan eerst niets buitengewoons
was. Zijn gezicht, rood als een,kers; was
gerimpeld als, een oude appel on zijn
mond vertrok zich lot een leolijkcn grijns
maar zijn moeder vond hem toch mooi
als, een engel.
Na eenige dagen zag men, dat zijn klei
ne dikke bandjes voortdurend in beweging
waren en maar onophoudelijk op zijn buik
trommelden. Een buurvrouw beweerde, dat
die handen eens vect tot stand zouden
brengen en zijn moeder bad ex hem tc
liever om.
Daar zij hoopte, dat hij late dapper zou
zyn, jyaemdü ze hom Leonidas. Hij schoen
zelf nog niet veel van bet gewicht van
dien naam to voelen.'
Leonidas groeide op to midden, van zijn
buurvriendjes, die groot o-ntzag voor hem
hadden, want hij sloeg er inaar op. Hij
was niet ondeugender dan een andeu*, maar
hij hield nu eenmaal dol veel van slaan.
Op school begon hij dikwijls met de gesloten
misten op de ruggen te trommelen, van
wie voor hem zaten. Hij werd en voor
gestraft en begon den volgenden morgen
opnieuw.
Ondanks zijn vechtlustigen aard had hi;
een vriend. Het was een inooie ezel met
donker haar; hij heette Grauwtje. Het is
onmogelijk zich een inniger vriendschap te
denken; als men in do verte de lange
ooren van Grauwtje zag, .kon men er ze
ker van zijn, dat Leonidas in de buurt
was, en als men de gescheurde broek van
Leonidas zag, wist men, dal do kale rug
van Grauwtje ook z.ou"verschijn.en. Dözc
had een deel van, z.ijn haar verloren door
dc ruwe licfkoozingem, van zijn vriend, die
da,ar echter geen kwaad mee bedoeld had.
Op zekeren du.g siiirf Grauwtje, tenge
volge van een, overmatig gebruik van dis
tak. Zijn meesters bol warden, hem aJseen
goed dienaar cn oin hem mei geheel
ie vorliczJii, lieten zo vaar zijn huid een
kleedje maten, dat voor dij deur van do
keuken-oelkainer-salon, weid gelegd. Leo
nidas was aan, dat kleedje gehecht, dat
hem herinner,dc' nam z.ijn gestorven vriend,
cn icderem, dag klopte hij er. de slof uil
met grootc kracht en diepe, droefheid.
Nadat hij een jaar op school goed had
gewerkt kreeg Leonidas den, eersten prijs
voor gymnastiek. Hij ontving een mooi
rood boek, verguld op> snee', dat lme!
toeval,lig Ezelsvel toette. Hij las or twee
maanden na elkaar in cn kon tot daarna
vaar het begin tot het einde, opzeggen.
In dien tusschentijd was Frankrijk in
oorlog geraakt met do meeste, landen van
Europa Men sLrebd ip Dnitscbtand, Italië,
bij de Alpen aan den Rijn.
De streek van Lconjdas weird eenige da
gen doortrokken door 'de soldaten, die on
der aanvoering van Napoleon naar Italië
gingen. Het waren infanteristen, ca.vale
risten in artilleristen. Dat alles was nieuw
voor Leonidas cn hij styldJ er hot groot
ste belang in. Maar één ding trok vooral
zijn aandacht: dc kleinei tamboers, die mei
de trommel voor zoo kranig an.'i tot hoofd
der regimenten maiencpnlcn. Ze waren van
zijn leeftijd ua Leonidas voelde zijn vin
gors jeukt in.
Op zekeren morgen, toen bij de golda
ten, die detn nacht in hVt dorp. hadden
doorgebracht, zag vcrtvnkten, liep ecu ka.
piteiu langs ham m sprak, hun lachend
in 't stralend gezicht ziende:
„Dat zou je tijken, om mat ons moe h
gaan, lie
Leonidas keek o,p en antwoördde heel
ernstig
„Ja, maar op één voorwaarde."
„En die is?"
„Dat ik trommelslager mag wordun."
„Dat treft, want we hubbun er juist een
noodig. Maar spreek je in oruM?"
„Zeker 1"
„Dmi ga, je met ons me>e, ah je ouders
het t,v.ed vind®,"
Deze waren wel niet erg met Let plan
ingenomen, maar gaven 'toch ton slotte hun
toestemming.
Hij liep. lang en tcat veel. Hij moest ma.ar
doorl-oopen in regen, slapen in -de mod
der en dikwijls dacht hij, dat hij op den
weg zou achterblijveh, zoo'n pijn deden
hem zijn opgezwoiletn voeten. Hij dacht
ook .aan zijn ouders, die hij achfeirgdalon
li,ad, en dat dedd hem de tr.anen in de
oogen komen.
Gelukkig 'had hij voor z,ijn troost de
mooie trommel, dia men hem gegeven had
e.n waarop hij mot evenveel plezier sla
als vroeger op dein rug zijne' vriendjes
gw van Grauwtje. Hij sloeig zoo haul d-d
bij de donkerci plok, die in het midden
was, nog donkerder nnaakto, on dat zjn
kameraden,, die hom eerst uitlachten', en
bind kregtrn, voor K.ijm talent: men zou
gezegd Lobben, dat bij, zijn leven lang
niets anders had geiJaa.il.
Bij let corsLcf gevocht, dat in Italië gG-
leveid ward, toon bij de kogels, om, zich
heen hoorde Huilen, kreeg hij een gevoel
alsof hij ernstig tziek was. Maar do tam
boer-majoor keek hom uan, toen liep hij
recht vooruit met gesloten oogen en sloeg
zoo dapper mogelijk op de trommel.
Leonidas had reeds verscheidene ma
len met Napoleon overwonnen, toen l.A
Frans-elie logen- zich bij Lodi tegenover dc
Oostenrijkers bevond. Men tnoest tol el-
ken prijs dc brng over do Adda over
gaan om don vijand uit zijri stellingen tc
verjagendaar hing dei overwinning va.n af.
De eerste maal gaap de Lroopen voor-
uit. met dc muziek aan, ""fret hoofd.Ma,»j
een vTOO'selijk gewccvvuvu* ontvangt zetn
vernnndcTh do c<ersto gelederen. De nnd>
ren aarzelen. Er is. niemand meer, dio
hen tot. een, niemwfa aanval opwekt- dc
tamboers en hoornblazers zijn genvallenoJ
iiieft meer op la slaan.
iTo'.iseling komt er, men we»ot niet van
waar, een klein ventje- le voorschijn, dat
wel schijni) samengegroeid met, zijn Iron-
mol, die eve,n groot, is als hij zelf. Etiep
dio drommel, dio wel tienmaal zoo bakte
klinkt, als gewoonlijk, slaat hij met. een
woede en con kraebti, Jat de dooden u
wel door mocsfcn -ontwaken en de loven
d-en er door beziedd worden. En waar
lijk, tengevolge van dat rrran plan...
plan haasten z,ij, diic rends torugDok
ten, zich wqir vooruit), trekken dq brug
ot er c(n vallen ine,1, eein omveicrslaanlia,
ren moert de 'OosUvarij'kprs aan, wion nu
niets and,ars overblijft dan terugtrekken
en vluchten Dank zij dien hoddbaftigenklo'.
non Li inboor wordt de slag gewonnen.
Den avontl na do overwinning bijl,oui,
werd Lciouidas geroepen »i de tent van
Napoleon, die- hem met zijar. donkere oogen,
waaruit de koorts soMttmle, aankeek, ecu
magera hand, op zijfn krullen l-egdie cn
hem als oen be,looming voor zijln dappe,:-
heicl twcic mooie trommel sCohkeiu gaf.
Toen m®L hom vroeg, vanwaar hij dto
ingeving had gelkregep, zich aan hot vuur
bloot te stellen, antwoordde Leonidas half
lachend cn' half snikkend:
„Ik weet, niet, generaal. Ik kreog op
eens lust om te slaan,, zooals vroeger op
den rug van mijn vriendjes of van Grauw
tje. Die lust is mij aangeboren1."
dc
m
ga
ESiièyi
du
V'
uit
ad 40
aiiomcc
mi
iïi
dij
aa
mi
wa
da
ko
201
