5I,k Jaargang.
Zondag 2 Juni 1907.
No. 12400
Tweede Blad.
Uit de Tweede Kamer
MIOHBLUSTB,
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt d a g e 1 ij k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vla ar ding en fl. 1.25. Franco
pgr post fl. 1.65.
Prijs pe-r week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
„ar aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven.)
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels II. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters nanr de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
biervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag-en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan liet Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon
voor do Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
Bij zooveel waarin onze Tweede Kamer
100 gunslig aïsteekt bij baar bnilenland-
6che zus teren, zal haai' zeker ook dit
f® goede moeten glrokend worden, dat ze
fe wet, die thans in behandeling is, heelt
behandeld als ze gedaan heelt. Al wat met
liet onderzoek naar het vaderschap in ver
band staat, kan door een geestig spreker
zeer gemakkelijk gemaakt worden tot het
onderwerp van een enorm, zijhot dan
ook zeer goedkoop lachsucces; onze
Kamer telt tal van geestige sprekers, die
de kracht van het lachsucces kennen en
waardeuren; welnu, 'geen van hen heelt
er ook maar één oogenblik aan gedacht
den ernst van het voogedxagen ontwerp
door jacht op geestigheden albreuk te doen.
Dat neemt natuurlijk niet weg, dat het
onderwerp gevaarlijk blijft, en dat ook wij
als verslaggever ons wenschen te blijven
herinneren, dat toch nog altijd in de Twee
de Kamer de zaken onomwondoner kun
nen worden besproken dan in een dag
blad. Daarom dezen koer me'er een over
zicht in het algemeen dan een afdalen!
in de bijzonderheden.
Waaruit weer aan den anderen kant
niet mag opgemaakt worden, dat er, 0 zoo
vreeselijke dingen, in 's lands vergaderzaal
zijn besproken, al verwonderde het 'de
Kamer blijkbaar dat optDonderdag 1.1.
eenige jonge dames op de gcrescr veer dei
tribune een tijdlang de discussies bijwoon
den. We vermogen natuurlijk niet te zeg
gen of dit opzet ol toeval was. Waren dat
bezoeksters, die _,,de Kamer eens in wer
king wilden zien" of feministen, dio piet
genoegen kwamen luisteren naar de wet
die der teugelloosheid des mans nieuwen
breidel zal aanleggen?
Op dezelfde tribune zette Tiet. schilder
achtige costuum van de bekende Zeeuw»
sche boerin Neeltjc Lokerse kleurenpracht
bij. Deze onvermoeide strijdster voor de
opheffing van^hot verbod naar hot onder
zoek van hot vaderschap, aai\. den lijve
ondervonden hebbende de schadelijke ge
volgen vai\ art. 342 van hel Burgerlijk
Wetboek, woonde met aan,dacht dag aan
dag de beraadslagingen^bij, met een ijver
vaak een betere zaak waardig. Wat toch
zal zij gehad hebben; aan^de ellenlange
discussie of het amendemenJt-Liimbuirg al
of niet een, amendement was in den eigen
lijken zin 'des woords, en dus al of niet
toelaatbaar? En, zou de redevoering van
den heer Loei'f over dit' opderworp, waarin
woorden als ..alimepleeren", „outilieeren",
„mitigeeren" en, dergelijke elkaar afwis
selden, niet over haar hoofd zijn heenge
gaan? Wij taxeeren niet, wij vragen slechts.
En nu het ontwerp. De hoofdindruk, die
zeer zeker uit' do behandeling gevestigd
zal worden, en dat zoowel birmen als bui
ten. de Kamer, is zeker "deze, dat het
uiterst moeilijk is wetten, te maken, waar
door de gevolgen van onzedelijke hande
lingen zooveel mogelijk goed gemaakt wor
den voor hen, die als onschuldige slacht
offers onder die gevolgen lijden. l
Daar is het buiten, echt geboren kind.
We zien om ons heen hoe dat wichtje,
dat toch niet vroeg om geboren to wor
den, maar ter wereld kwam! als gevolg
van de teugelloosheid des va'ders en 'üc
zwakheid der moeder, maar al te veel
kans heeft om onder te gaan. Aioeder en
kind met den nek aangezien in hun om
geving, dikwijls het hardst door hen die
op zedelijkheidsgcbied zeiven alles behalve
vrij uitgaan, worden aangewezen op den
beperkten omgang met lotgenooten, hij wie
do eerste stap op den weg der zonde tot
meerdere leidt, en wij' behoeven, zeker niet
to zeggen wa,t van, dezen staat van zaken
het gevolg is.
Welnu, met (nnerlijke en prijzenswaar
dige ontferming bewogen komt er een re
geering, die zegt: üa,t onechte kind, dat
beklagenswaardige wezentje, dat zwakke-
lingotje, da,t moet geholpen worden. We
zullen een wet daarvoor maken, en den
vader tenminste den plicht opleggen, dat
hij in. het onderhond van zijn kind voor
ziet, totdat het in staat zal zijn voor zich
zelf te zorgen. Wie kap, daartegen zijn?
Dat moe-ten wel hartelooze meraschen zijn,
nietwaar?
Neen, da,t zijn geen hartelooze men-
kchen, lezer, dat zijn mcnschen die we
ten wat er aan weftte,n maken vast is,
en die bergkijpep, dat men in onze maat
schappij zijn medelijdehr ninuncp, op, deze
wijze mag uiten, dat meh om de, belangen
van den eert te, behartigen, die van an
deren, die mc,ts misdaan hebben, maar
gaat schaden.
tOver de bezwa,rep van den heer Van
Doorp spraken wij reeds de, vorige week.
Thans hebben de heerpn Lokman en Bloo
ker, ook hun ernstige bezwaren doen hoo-
ïpn. De heep Lohmap was in zijn critiek
hijzonder scherp. Om goed te, begrijpen,
waprpp zijn critiek gericht was, moeiep
wij even de hoofdzaak van "hef ontwerp
meededen.
liet onechte kind kan volgens dit ont
werp ben'actie-, instellen tegen zijn vader
|tot onderhoud gedurende zijn, minderja
righeid nis werkelijk bewezen is dat deze
de eenige; is, die gemeenschap heeft gehad
met do ^moedep van het kind tusschen
den drie-honderd-eprsten en den honderd-
negen-en-zqventigsten dag, voorafgaande
aan 'dien waar.op heit kind is geboren. De
bewijslevering, da,t'iemand tie vader is,
is aan geen enkel bepaald middel gebon
den. Daar,togen-ovcr staat dat de aange-
door
ANDRé THEÜRIET.
We zijn nu in den tijd der lelietjes \un
dalen. l)e melkwitte bouquetje» liggen in de
tentjes der bloemenverkoopstors en versprei
den een heerlijken geur. Aan de steekjes en
groene bladeren zit nog «at mos uit het
bosch, waar men ze in den vroegen morgen
geplukt heeft. Ik kun zo niet zien, zonder
aan de bosschen van Auberive te denken,
laar ze in menigte gioeicn, cu aan Auberive
zelf een dorpje in liet plateau de Langres,
waar ik twee jaar gewoond heb, in don tijd
Waarin de geestdriftige droomea der jeugd
even overvloedig in mijn hoofd waren als de
lelietjes in. het bosch.
Het 'dorpje, waarin niet meer dan drie
honderd monscken woonden, lag midden
m het bosch op een rotsachtigcn heuvel, aan
Welks voet de Aubolte vloeide. Een van de
eerste huizen, aan den weg van Langres, dat
half verborgen lag achter eenige vruchtboo-
Kten, werd in dien lijd bewoond door do
Malaperts en hun kleindochter Michelinc.
De oude Malaperts waren beiden, over de
®stig; hun kleindochter ging haar twintig
ste jaar in. Na den dood van haar ouders
was ze bij haar grootouders opgenomen, ge-
Wezert houtkoopers, die vrij vermogend wa-
sppokeno ook door a,lle middelen, die lmm
ten dienste staan, het tegenbewijs magle-
verpn, en dat hij niet op een eed kan
gevorderd worden.
Er zal dus, en hierop dient we'l gelet
te twor;de<n, tusschen den vader ,en het
door hem verwekte kind niet a.nders dan
een financieel e hand ontstaan. Zoo-
dra het kjnd meerderjarig is, houdt de
uilkoering pp, ais net kind tenminste niet
door lichamelijke of geestelijke ininderwa-
righoid geheel guiten stapt mag geacht
worden, ooit 5n eïgeni onderhoud te kun
nen voorpiep, en daii wordt dus alle band
vor,broken.
Ziedaar één van de groote bezwareif
vap den heerL Dohmani, daardoor wordt
volgens hem alle natuurjijko band verbro
ken. En aj noemt het ontwerp den man,
die do r,cclriba(nk tot vader van liet op-
ecb to kind vcrjdalard heeft, geen v a d e r,
malar verwekker, dat gaat volgens hem
niet a'pn. Eu; zijp volgens don afgevaar
digde voog Goes andere, hejlige, van God
opgelegde plichten voor. den vader dan
een jaiarlijksche finanoieele bijdrage voor
het onderhoud vajn het kind.
Mahr, er was voor "hem nog iets er-
ger,s. Walnneer, wat vaak gebeurt, de on
gehuwde moeder in het huwelijk "treedt
met een aluder, "dan dan vader van haar
kind, en halar echtgenoot liet kindzijnep
vrouw, ten pleiziere va!n dejmoeder, als
bet zijpe erkent, daim komen wij, althans
dain kunnen wij komen, als dit ontwerp
wet is gewoi]den, tot een buitenge woon
zotten toestand, Hat dit kind een vader
heeft, die niet tegelijk de vciijvokker "is,
mart'c dat er een andere man rondloopt,
die, hoewerniet d<A-va,Üei) olficieel door
de wet erkend is, alls vejnvekkcr.
Wij zouden 'hier deze vxarig1 aan wiHcjt
toevoegen: "Wondt door het bestaan van
dien verwekker niet 'de onmogelijkheid
geschapen om de schande van Tiet on
echte kind weg te nemen, zooails nu juist
gelukkig varik geschiedt, als de moedci;
va!n dat kind in het huwelijk treedt, en
Imhfl man het kind als he,t zijne erkent?
f' l
Deze kwestie is uUvoenig,liehaiidekl naar
aanleiding van het hici]boven besproken
amendement-Limburg. Deze afgevaardigde
vooi; den Karig had me,t zijn parüjgenoo
ten Yah Deventer; en, "Smid l' voorgesteld
het m a'r,t 342 van B. e,n W. vervatte
ver,bod vaYi onderzoek naar het vaderschap
te doep verwallen; van verwekkers
willen deze heer,en ook niet' weten, ziji
wenschen te doen wat de Frriiischman
noemt: e,on kat een kat noemen, en ze
willen voor den natuurlijken vader dan
ook geen anderen naam dan vader.
Hier ontmoetten dus de Christelij.k-lfis-
torische heer1 Lohma'n en de vrijzinnig-de
mocraat Limburg elkaar op hetzelfde Lo
zwaixmgebied, en gaan met e'ikaat' mee.
ren. Micheline verzorgde de beide oudjes,
nam hun huishouden waar en vond boven
dien nog 'tijd om door het bosc-h te dwalen.
Dit was liaar grootste aileiding in dit afge
legen land, ze maakte er konnis met kolen
branders en houthakkers, ontdekte er iede-
ron dag nieuwe schoonheden en bracht er
steeds iets van meemorilles in April, aard
beien in Juni, wilde frambrozen en kornoeljes
in September; ze kwam nooit platzak thuis
cn zelfs gedurende de sombere wintermaan
den kwam ze met hulst- en marentakken,
waarvan het groen cn de bessen legen
Keislmis de kamers vroolijk versierden. Zij
had een onafhankelijk karakter, een vroolijk
humeur, een ongedwongenheid en een na
tuurlijke bevalligheid, die haar zeer aan
trekkelijk maakten. Ze wa« bovendien een
mooi meisje met veel blond krulhaar, schit
terende oogen en een blanke gelaatskleur.
Die melkachtige blankheid van de huid, die
tegen den zonnegloed bestand was, en ccn
zeer sterke liefde voor de lelietjes van dalen,
die' Micbeline bij massa's plukte, maakten
dat ze zelf aan een lelietje deed denken.
Tot aan haar twintigste jaar, waren de
zorgen voor het huishouden en haar om
zwervingen in liet bosch voldoende om naar
geest bezig te houden 011 haar de eenzaam
heid to doen vergeten. Maar Cr kwam een
tijd, waarin haar bestaan haar ledig toescheen
en ze aan andere dingen begon te denken.
Het was toen de lente terugkwam en het ge-
heele bosch liefde scheen te ademen. Hot
kreupelhout vol nesten, de paden vol bloe
men, het zingen der nachtegalen en het
kirren der duiven brachten het jongc^ meisje
in een geheel vreemde stemming. Zij zag
Beter bewijs, dat dit ontwei)) gelukkig bui- I het kind
ten do politiek gehouden wordt', kan wil treden,
niet gegeven worden. TVapnew' het amen
dement-Limburg iia ile uitstekende vartle-
di-ging door üfen voorhle.ller ten slotte slechts
19 stemmen haalde, is dat zeker enkel
het gevolg daarvan geweest, dat de gi'oote
meerderheid der Kamer vcpldo ,dnt een
aannemen daarvan hut ontwerp ernstig
in gevaar zou brengen. En veel kan liet niet
lijden, de hoer Lobman heeft nu muls
verklaard, dat fit), tenzij zijn Ëozwaien,ont
zenuwd worden, zijn, stem aan dit ont
werp niet zal "kunnen geven.
Waarom zou dit amendement liet ofd-
werp in gevaar brengen? Omdat het lijn
recht tegen het stelsel van dm Regcoring
ingaat. Dit stelsel, door ATinistpr van,
Raalte mot buitengewone hcldoirhcid ver
klaard, die daarbij' een bijzonder gelukki
gen dag had, komt samengevat hierop
neer: Het onechte kind zal van hem,die
het verwekt heeft, enke) 'en alleen langs
gorechlelijken weg kunnen krijgen geld voor
jaarlijkscli onderhoud. Van erkenning als
kind door den gerechtelijk aangewezen „ver
wekker" is geen sprake, eep familie
band ontstaat niet.
De heer Blooker, de aangewezen medische
spccialioit in de Kamer ging geheel mee met
hen die do onzedelijkheid in alle haar vor
men wil bestrijden, en met rechtmatigen
trots kan de afgevaardigde zeggen, dat zijn
gansche openbaar leven daarvan het bewij
was. En toch was hij t eg e n dit ontwerp.
Ook al, omdat wat ook den heer Lobman als
onoverkomelijk bezwaar voorkwam ook tegen
den gehuwden man een actie van verwekker
zal kunnen worden ingesteld.
De heer Lobman wil daar niet van weten.
Do vrouw of het meisje, zoo sprak hij, dat
zich aan den gehuwden man overgeeft,
weet en moet weten, dat alle gevolgen daar
van in den uitgestrekten zin voor hare
rekening konion, en de heer Blooker voegde
erbij dat de heiligheid van het huwelijk, den
eerbied van de kinderen voor de ouders op
zeer ongewenschic wijze zal worden verstoord.
den man als vader te zien op-
De bezwaren hoopen zich op. Wij benijden
den Kamerleden 111 deze hunne beslissing
met. Zeer zeker zal vóór het aan de eind
stemming toekomt nog aan enkele bezwaren
door de Rcgccring tegemoet kunnen gekomen
worden. Maar dat staat nu reeds vast, dat
men niet langs westelijken weg iets voor het
onechte kmd doen kan of men zal over zeer
gerechte bezwaren moeten heenstappen. En
hoezeer wij ons ook zonden verheugen als
dit ontwerp, dat de verbetering van de posi
tie van het onechte kind beoogt, zoo uit dc
parlementaire smeltkroes te voorschijn kwam,
dat hel met groote meerderheid in dc Twee
de Kamer werd aangenomen, wij ontveinzen
ons niet, dat daarop niet veel kans bestaat
als de leden het voordeel dal. dii ontwerp
biedt, nauwgezet opwegen tegen de bezwaren
daartegen ingebracht,
En eene kleine meerderheid, eene meer
derheid van enkele stemmen, zou bij dit in
grijpend wetsontwerp zeer verkeerd zijn. Dan
is verwerping beter. Een ontwerp, dut b u i-
ten de politiek staat, 11a onderling overleg,
wet te zien worden met een paar -temmen
meerderheid kan den eerbied voor de wet
niet verhoogen. Liep liet dan ook zoo, dan
zou reeds in dit feit, naar onze bescheiden
meening, dc Eerste Kamer voldoende aanlei
ding hebben, het af te stemmen. Eene mi-
nistcrieele crisis zal daaruit niet geboren
worden.
Op Donderdag 1.1. ontbrak een man in de
Kamer, die daar zelden of nooit gemist
wordt. Jhr. A. E. de Snvornin Lobman vierde
zijn 70sten verjaardag. Droeve familieomstan
digheden hadden den jubilaris genoopt zich
aan alle huldebetoon te onttrekkenhij had
op dien dag de residentie verlaten. Alle
leden van do Kamer, zonder onderscheid van
kleur, brachten hem op dien dag per tele
graaf hun gelukwenscli. Wat wonder, lx>h-
man is een grool stuk van de eer van de
Kamer, die hem de hoogste achting toedraagt.
Die den naam Lobman uitspreekt, noemt
voor goed liet schandmerk van
De jonge man die zich eens vergat wordt als daarmee eerlijkheid, rechtschapenheid, zelfs
in de zooveel gesmade politiek, van wie som
migen zich zeer ten onrechte vei beelden, dat
ze onafscheidelijk is van valscbheid.
Lobman leert het ons wel anders. Geluk
kig, dat hij niet de ccnigo is. Nog lange
jaren worden den steeds jongen afgevaar-
verwekker'
„onzedelijkheid" op het voorhoofd gebrand,
ook al heeft hij met dc moeder van het kind
slechts één uur van zijn leven kennis gehad.
Verder dunkt ons dat er wel eenige aan
dacht mag gewijd worden aan de vrees van
dezen afgevaardigde, dat door deze wet het I digde voor Goes toegcwenscht
zoogenaamde v r ij e h u w e 1 ij k zal bevor
derd worden. Immers kan de man later toch
altijd door eene actie tot alimentatie (voe
ding) gedwongen worden om bij te dragen
in dc kosten van onderhoud en opvoeding
van dc kindereneveneens zal het tot gevo'g
hebben, dat, wanneer twee jongelieden zich
hebben vergeten, niet zoo licht tot een huwe
lijk zal worden overgegaan, wanneer er een
kind verwacht wordt. Dat wordt dan uitge
steld omdat de vrouw er geen belang meer
bij heeft om bij huwelijk door wettiging van
's avonds de dochters van dc houthakkers
en de boerenmeisjes met vrijers wandelen.
Van Lijd tot tijd was zij tegenwoordig bij de
bruiloft van een barer en onwillekeurig vroeg
ze zich af of haar beurt ook niet zou ko
men. Maai* ze begreep, dat z.c niet met ren
boer kon trouwen. En in dat eenzame dorpje
schenen er geen andere partijen mogelijk
de notaris was getiouwd, do ontvanger was
oud en lcelijk. Ze zou in de naburige dor
pen of in de stad moeien zoeken en dc
goede Malapert en zijn vrouw schenen er
niet aan te donken, dat hun kleindochter
op den huwbaren leeftijd was gekomen. Ze
beschouwden haar altijd nog als een kind zij
verzorgde en vervroolijkle henze vonden
het prettig haar om zich heen te hebben cn
daar zij zich met haar gelukkig voelden,
dachten ze in hun zelfzucht, dat zij ook in
hun gezelschap gelukkig moest zijn.
Op zekeren morgen in Mei liep Micheüne
in het boseh. Op een kruispunt bleef ze
staan bij een kolenbrander-hut, waar vier
kleine jongens met verwilderde haren en
donkere oogen bezig waren pap te eten.
Ze werd altijd nadenkend, als zo kinderen
zag; ze zag hen aan met weemoedig genoe
gen en begon het lot van de kolenbrandster
te benijden.
Toen zij naar ben keek, hwidc /.e icmailu
achter zich loopon, ze keerde zich om en z.ag
een houtvester van ongeveer dertig jaar, met
een flinke houding, die haar ook bewonde
rend aankeelc. Ze herkende hem, daar ze hem
twee of drie maal in het bosch was tegen
gekomen. Het was de heer Munerel, de op
perhoutvester, die te Vivey woonde. Hij had
een naburig bosch bezocht en daar hij m
Auberive iets te doen lmd, vroeg hij het
jonge meisje verlof met haar naar het dorp
tc gaan. Onderweg praatten ze en Miche
line merkte op, dat de houtvester er niet
alleen goed uitzag, maar ook een ernstig man
was met een sympathiek karakter. Munerel
zijnerzijds verwonderde zich, dat hij in dat
jonge meisje, in een dorp opgevoed, zoo'n
fri&s-clieii geest en z.oo'n hartelijke liefde voor
hel bosch vond. Toon ze van elkaar gingen,
waren ze reeds goede vrienden, cn vonden ze
liet jammer, dat zo zoo gauw afscheid moes
ten nemen.
Ik weet niet hoe liet in ziin werk ging;
of zij misschien het toeval een beotje biel-
pen, maar ze ontmoetten elkaar twee lagen
later op denzelfden weg en ze maakten er
langzamerhand een gewoonte van elkaar twee
of driemaal per week in het bosch te ont
moeten. Als een jonge man van dertig rn
een meisje van twintig jaar samen wande
len, komt de liefde er weldra hij. Na <en
ze beiden het hart kwijt. Ze
zichzelf nog niet maar hun
het wel gezegd, en het ver
dat soms hun onderhoud af-
maand waren
bekenden Ket
oogen hadden
legen zwijgen,
brak, zei het nog duidelijker.
Munerel sprak het eerst. Hij wilde niet
'dal Mnlieliiic bepraat zou worden. Op ccn
Juliavond, toen ze'met elkaar uit het bosch
kwamen, zei hij
„Juffrouw Micheline, ik moet u vertel-
Ion
Ze beefde, en haar heldere oogen keken
angstig in de donkere oogen van den hout-
verier.
„Ik geloof," ging hij voort, „dat ik ver-
De discussies over het vaderschap werden
afgebroken door voortzetting van. liet debnt
over de interpellulie-Hugcnholtz en zijne
motie plus de motie-Marchanl, beide afkeu
ring te kennen gevende over liet feit dat de
Minister van Marine, de vertegenwoordigers
van den Mariniersbond niet nis zoodanig
heeft erkend, toen ze bij hein eene klacht
inbracht over de kazerncering van do mari
niers in Den Helder.
Dc zaak is met een sisser afgeloopen; de
plaatst zal worden en Vivey de volgende
maand zal verlaten.
Hij zag de lippen van het jonge meisje be
ven en haar heldere oogen vochtig worden.
„Micheline," zei hij met bewogen stem,
„luister goed ik heb je lief en voor ik
wegga, wil ik je vragen wil je mij tot
man?
Voor antwoord legde zij haar handen in
d" zijnje.
„Okun je er aan twijfelen?" vroeg
ze. „Ik ben zoo trolsch en gelukkig, dat je
mij vraagt Maar ik moet er met mijn
m'ootouders over spreken
„Natuurlijk Blijf morgenmiddag,(huis,
dan zal ik meneer en mevrouw Malapert om
hun toestemming vragen."
Den volgenden dag belde Munerel aan de
deur van het huis tusschen de vruchtboo-
men en toen hij bij de oudelui was toege
laten, verklaarde hij hun zijn liefde voor huil
kleindochter.
De mcnschen hadden niet meer verschrikt
kunnen zijn, als hun huis door den bliksem
getroffen of door de rivier overstroomd was
geworden.
„Micheline van ons weg!" sprak Mala
pert. „Dat is onmogelijk
„Zo is te jong," zuchtte de oude dame;
„als u vijf of z°s jaar geduid weu hebben
„Dat kan niet, mevrouw, ik wou gaarne,
dat liet huwelijk voor mijn vertrek gesloten
werd, en ik heb reden te gelooven, (lat juf
frouw Micheüne, het met nrij eens is
„Micheüne houdt te veel van ons, om 011s
te verlaten," verklaarde Malapert „Uw
vraag vereert ons, mencer,maar 't :s te
vroeg
