51- jaargang.
Zondag 10 November 1907.
No. 12538
SiaatspmioBME, vrije- en ins-
wzeteiii.
Derde Blad.
Ouders en de Luxe.
EXOELSCIIE BK5EVEN.
sicmeiM! chi: courant
jeze courant verschijnt tl a ge I ij k s, niet uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per Dvtirlual: Voor Sc hicd am en 1 aardinge n fl. 1/25.Franco
,- g, Franco
■«ft1 per weck: Voor Schiedam on Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke munmers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten dos middags vóór een
uraan het buTcau bezorgd zijn
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven.)
Prrjs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zü
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag-en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prjjs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan bet Bureau te voldoeu.
Intorc. Telefoon
voor de Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
CXIX.
LV VERSCHILLENDE IIALLS.
(Van onzen Londenschou medewerker.)
Londen, 4 November 1907.
Wanneer een Loiulcnunr over de „Halls"
«ét, Han bedoelt hij daarmee de Music
Hall, bij ons bekend als Café's Ohanlant,
of ook wel als Theatres dc Variétés. Jk heb
tunnel volstrekt geen plan mijn lezers daar
mee bezig te houden, doch met zalen van
jansch andere soort, in de eerste plaats
lerzock ik hen zich in gedachten te ver
plaatsen, naar de groote Albert Hall, die
motc! voor Concert als voor vergaderzaal
wordt gebruikt en gisteren voor beiden
dienst deed. Eerst werd er, in den namid-
hg, een dier mooie concerten gegeven, die
bier Zondags Zulk een interessante tijdpas
sering opleveren en zooveel doen, om Lon-
i's Zondagen don naam van vervelend te
ontnemen. Wal ons er ditmaal heenbracht
ns het feit, dat ouzo groote zangeres, Julia
j, er zou optreden. Ze had eergisteren
ten ongeëvenaard succes behaald in Queen's
Hall en zal vanmiddag haar afscheid geven
in de Beclfötein Ilall. Dat zij en dun nog
opeen Zondag alle 8000 plaatsen in de Al
bert Hall zou vullen was niet te verwachten
en dat was ook niet het geval. Toch was de
raai zeer goed gevuld. Zij heeft een groot
akoustick gebrekwijl er tel van plaatsen in
k Arena ziin, waar men alles tweemaal
boort. Dat is zoo vervelend, en zoo bedrie-
eelijk duidelijk, dat- men telkens menschen,
die met dat gebrek niet. bekend zijn, ver
ontwaardigd ziet omkijken, om uit te vin
den, wie er toch onder het publiek nree-
zingl. Mee de maatslaan is al een hinder
lijk gebrek en bewijs van een slechte muzi
kale opvoeding, doch meezingen is dubbel
hinderlijk. Mevrouw Gulp had intus^ehen ook
gisteren weer groot succes en werd daverend
toegejuicht. Ik treed maar niet in bij
zondere beschouwingen over haar heerlijk
tingen, want zo is ten uwent ook bekend
genoeg,
D tweede samenkomst, die ons gisteren
aaar Albert Hal] trok, viel in den nvond.
Het was immers de vergadering der spoor
beambten, die kwamen hooron hoe de stem
ming over de slaking was afgeloopen. Ook
ditmaal was de zaal niet wheel bezet, doch
dat was de Fout der commissarissen van
"de, die de deuren veel te gauw sloten,
Modal er zeker wel G a 700 plaatsen onbe
st waren. Even eigenaardig als het gezicht
ifi dezaal, was dat er buiten, want er ston-
d'n daar minstens evenveel lui te wachten,
cr ingekomen waren. Natuurlijk was er
oen gansch ander publiek, doch de gerot
El was niet minder. Toen de secretari-
er tekveroeniging binnen kwam met den
'«-vice-minister voor Inclië, John Elli.-.
«neen er nun het gejuich geen eind te zul-
komen, want Bell, de secretaris, heef!
zeer populair gemaakt, in de hurt «te
J1., door zijn kloeke en toch zeer bezit
jg ll0llding. IJ;, lieer Ellis, die aE voor
optrad, sprak alsof tic regeoring vnM
l!'a" 's het niet tot. een staking te laten
«en. Men vertelt namelijk, dat als het
jjjtoo mocht komen, de beambten juist de
wJvaeantie zullen uitkiezen, om het bijltje
'r neer tc leggen en ieder begrijpt wat
w verwarring 'dat zou veroorzaken. Als de
Ellis, ofschoon geen minister meer,
«t nog op de. hoogte is van tic inzichten
(lDcr vroegere collega's, is de regeering
!linn een noodwet or door Ie drijven,
lc "nar de macht, geeft, de staking te
«omen. Doch ik moet erkennen, dat ik
spreker niet zeer duidelijk vond. Men
net altijd of hij verleide wat hij
'lsQtj of wat hij weet. Dat men vrij gc-
js, dankt men hoofdzakelijk aan het
a 'gdo spreken van den lieer Bell, die
loofdredc hield. Hij deelde kalm mee,
1 der aangesloten beambten voor 'de sta-
'n8 hadden gestemd, doch hij trad niet iu
ciif over de beteekenis van dit
'j liet het ontzettend gejuich, dat op
■nededeeling volgde, kalm uitsterven en
^kerde toen, dat hij niets wou vertel-
dat moeilijkheden kon veroorzaken en
to" V 'n ('on vvo£ éaan, nu een samen-
firl? rme' r^en teinister van TIandcI, den
'JI°yd George zoo vlak voor 'de deur
•ir a' hitusschen dat do vcreenigdc
liatirt eam^°U VnSt 'ies^°'on v.ijn en het
nn "mar af van de spoorwegdirecties
of die den hier tc lande begrijpelijken ei.seh
dor werklui willen inwilligen en hun vak
vereniging erkennen, want daarover loopt
nog steeds de strijd.
Kon andere zaal, die hier zeer de publieke
opinie bezig houdt, is Excter Hall. Deze
staat, naar men weet, in het Strand, wordt
cd liever werd sinds jaar en dag gebruikt
voor samenkomsten van het orthodox pro
testantisme, de Nonconform!sten, hier kort-
healshalve de „noncoffls" genaamd, en ia nu
verkocht aan Lyons, een restaurateur op
reusachtige schaal. Ljfns heeft nu vergun
ning gekregen n het"gebouw, dat de oude,
plechtige en eerwaardige hall zal vervangen,
te laten muziekmukert en dansen. Er komt
namelijk een groot hotel met restaurant voor
in de plaats en in de hotels moet men bals
kunnen geven en in dc restauratie» moet
men muziek kunnen laten maken. Elk res
taurant heeft tegenwoordig een of twee vaste
muziokkorpsjes of korpsjos in zijn dienst, die
zeer goede muziek zeer goed uitvoeren. Ge
preekt zal er dus niet. meer worden, doch
het hotel, dut „Stnuid-Hote!" zal heotcn,
naar de straat waarin het. staat, zal, naar ik
hoor, een fooiloos hotel zijn. Lyons heeft dat
stelsel met goed succes doorgezet, in zijn
bekend „Popular Restaurant" in Piccadilly
en wil het ook nu hier beproeven. Het is
voor 'de kollners enz. natuurlijk veel aange
namer, als zij voldoende loon krijgen om de
fooien tc kunnen missen en het publiek vindt
het pleizierig toch vriendelijk en vlug be
diend te worden. De openbare gebouwen
hebben voor hun suppoosten vrij algemeen
het fooienstolsel afgeschaft en in het Britsch
museum zijn hij den jassenknecht zelfs groote
koperen borden aangebracht, waarop met
duidelijke letters gegraveerd staat, dat fooien
verboden zijn. Ook in vele andere museums
geeft men geen fooi.
Het Britsch Museum, bevat de derde
zaal waarover ik het vandaag vvensch „te
hebben", de groote leeszaal, die een half jaar
laag builen gebruik is geweest om opge
knapt, hersteld en schoongemaakt te wor
den. Zij is nu wver geopend en hoewel nog
niet alle hoeken weer precies op hun plaats
staan en andere nog niet uit de werkplaatsen
der binders zijn teruggekomen, kan men er
nu tenminste weer terecht, en lezen of »tu-
deeren. De zaal ziet er helder uit, de groote
koepel is roomkleurig geverfd, met goud
afgezet en ook de balustrades om de twee
gaanderijen zijn nu verguld, wat vrij wat
vroolijker staat, dan de zwarte kleur, die er
vroeger op zat.
De regenten hebben jntussehen een reeks
booze opmerkingen te hooron gekregen over
de wijze waarop ze dichters en denkers in Vlo
zaal willen termiwigen, Ze hebben ruimte
voor 1!) namen en men is van oordcel, dat
ze Iweo groote fouten begingen. Vooreerst
hebben ze gansch en al uit het oog ver
loren, dat de. leeszaal meer wereldburgerlijk
dan Eturelseh is. Aan de groote buitenlan
ders hebben ze niet gedacht en in de tweede
plaat,- hebben ze, onder de Engelsdien,
naar veler meening, niet de grootstea en de
heston uitgezocht. Zoo zal men wellicht over
die twee punten een reeks van ingezonden
stukken zien verschijnen,waarin elk letter
kundige zijn lievelingsschrijver verheerlijkt.
Hel gekibbel komt mij vrij onbeteekenend
voor. wijl, men toch nooit naar die namen
kijkt en ze niet noodig heeft om aan het be
staan dier namen herinnerd te worden. Wa
ren het bustes of standbeelden, dan ware
het nog wat anders. Veel erger lijkt mij de
grief Legen een andere boekenzaal, die van
hel South; Kensington-Museum, de afdeo-
liug Science", dus de Exatc wetenschap
pen. Die is stilletjes verhuisd uit de don
kere gangen van het oude museum, naar het
Royal College of Science.
Dat staat daar in dc buurt, vlak bij het
gewezen Imperial ln»titule, dus achter Albert
Hall, zoadat we weer aan ons punt van
uitgang terug zijn gekomen. Nu moet ik ge
leerden, die deze bibliotheek wenschcn tc ge
bruiken, voor teleurstellingen waarschuwen,
waal zii is berucht door de boeken die men
er niet vindt. Men heeft mij evenwel verze
kerd, dat ze, nu ze beter behuisd is, ook
ernstig onder handen zal genomen worden,
wal, haar inhoud betreft. Geschiedt dit, dan
kan zii voor onze vele landgenootcn, die in
het Britsch Museum komen stmleencn of zoe
ken, zeer groot nut krijgen, waar het meer
speciale onderwerpen geldt.
Tn elk geval is ook dit een bewijs voor het
aanhoudend veranderen en ontwikkelen der
groote en grootsche. inrichtingen die Lon
den maken tot wat. het is.
Hebben wij in een vorig aitikel een kort
overzicht trachten tc geven van het uiterst
ingewikkelde ontwerp, dat, wordt het wet,
ons o. i. den werkman met minder dan
1000 loon en een enkelen daarmee gelijk
geslelden zelfstandigen werker, ouder
domsrente zal brengen, wij willen
thans, alweer zeer in het kort, een over
zicht geven van de stelsels, die werden toe
gepast om hen, die van hot werk hunner
handen of hunner hersenen loven, te ver
zekeren tegen het verminderen of te loot-
gaan hunner arbeidskracht tengevolge van
hoogen ouderdom, van welke stelsels onze
wetgever er nu een voor zijn ontwerp ge
kozen heeft.
Uit den aard der zaak i> het moeielijk hij
het groote verschil tti—ehen de vor»ehil-
lende oplossingen van dit vraagstuk stelsels
1e onderscheiden. Doch in hoofdzaak en
kleine afwijkingen verwaarkiozeiid, kunnen
wij tie drie voornaamste stelsels, welke voor
ons land in aanmerking zouden kunnen
komen, het Duitsche, hel Deensche en het
Belgische stelsel noemen.
Het Duilsche steNel, kortelijk dat van
d w a n g v r z e kering genoemd, wordt
thans in het aanhangige wetsontwerp voor
gesteld met dien verstande, dat uit liet oor
spronkelijk voorstel gelicht, is de verzekering
tegen invaliditeit, zoodat alleen is overgeble
ven Je „verzekering tegen den ouderdom".
Dat de verzekering tegen invaliditeit aldus
voorloopig terzijde is gelaten, wordt gemoti
veerd met de verwijzing naar de groote te
leurstellingen, met deze verzekering in
Duifsehhtnd ondervonden. Men heeeft. daar
namelijk een onrustbarende rijzing van het
aantal gevallen geconstateerd, waarin op die
verzekering een beroep werd gedaan, men
heeft opgemerkt, dat dc neiging om door
bewust of onbewust bedrog in hot bezit to
komen van een rente, Sterk toenam, ja men
heeft zelfs van een rente-zenuwziekte gespro
ken. Door deze ervaringen is de weten
schappelijke basis van de naar Duitsche voor-
beidden ontworpen invaliditeitsverzekering
vernietigd en zoo heeft, men 'dus de invali
diteitsverzekering uit het ontwerp genomen.
Hot Duitsche ouderdomsverzekeringstei-
sel vindt veel op hardnekkige bestrijding.
Van links noemt men het ..roof van staats
wege o]i de arbeiders", van rechts komt men
op togen het gemis aan recht -grond tooi
den „hateliiken dwang" in deze verzekering
en noemt men het een in Duitse!) systeem
van ambtenaren-dwingelandij, omslachtig,
duur en oneerlijk, omdat het naar men
meent - - ten slotte toch niets is clan ver
kapte armenzorg. Bovendien drukt dit stelsel
te zwaar op de kleine ondernemers en vormt
het» veelal reusachtige kapitalen, waarvan de
belegging aan veel bezwaren is verbonden.
Ja men gaat recht» zoover in deze bestrij
ding, dat men. evenals de sociaal-democra
ten, liever het Deensch stelsel wil, dat eer
lijker en eenvoudiger armenzorg is.
Hel Deensche stelsel is een systeem van
s t a a t s-p e n s i o n e e ring van dc be
hoeft igen boven GO jaar. Dc behoeftige
vraagt, de gemeente geeft, de staat geeft
aan de gemeente subsidie voor de helft tot
een maximum, dat echter overschreden
wordt. De vrager krijgt pensioen tot een vast
maximum, waarbij de rente uit zijn bespa
ringen in aftrek worden gebracht. Ilij kan
ook in een „tehuis" worden ondergebracht.
Tegen deze regeling wordt cencrzijds aan
geleerd, dat het pensioenbedrag tc laag en
de uitsluitingen te talrijk zijn, anderzijds
dat het armenzorg is en als zoodanig ver
nederend, dat dit systeem hel zorgen voor
zichzelf doodt, in den grond das is een
maatregel, die naar het collectivisme voert,
en dat het de spaarneiging doel afnemen.
Volgens berekeningen van den heer F. M.
Wibaut (Prae-advies van de verecniging
voor dc staathuishoudkunde en de stastistiek
Amsterdam 1906, pag. SU) znu dit stelsel,
niet onbelangrijk gewijzigd en uitgebreid,
ons land 20 millioen gulden per jaar kosten.
Dezelfde schrijver zegt nog, dat er in deze
armenzorg evenmin als in andere armen
zorg iet-s vernederends is, omdat dc staat
rijkenz.org toepast, welke men toch evenmin
vernederend vindt, en omdat, die armenzorg
niets is 'dan gedeeltelijke terugbetaling van
wat men den werkman ontnomen hoeft.
Tiet. derde stelsel, het Belgische, dat men
kortweg doch niet. geheel jusit het. individua
listische zou kunnen noemen, is het stelsel
van v r ij e v e r z, e k e r i n g. De slaat richt
een lijfrentebank op, moedigt het „sparen
van lijfrenten" aan door reclame en staats-
premies, die sedert 1905 tot. een bedrag van
15 millioen francs gegeven worden. Waar
din premies gegeven worden aan allen, die
minder dan 50 it 80 frs. in Rijk» directe
belastingen betalen, blijkt in dit stelsel ook
gerekend te zijn met de verdieners van meer
dan 1000 per jaar arbeidsloon. Dit stelsel t
is eerst in den allerlaatsten tiid tot ontwik
keling gekomen. De bezwaren zijn, dat het
meer den kleinen middenstand en den beter
beloonden werklieden dan den min»tverdie
nenden ten goede komt-, dat do staatspremies
al bij betrekkelijken welstand gegeven wor
den en dat 'dc werkgevers niet genoeg bij
dragen.
Dit laatste bezwaar wil mr. dr. J. II.
W. Q. ter Sjiill (Paendvies al» boven pag.
125) ondervangen door een directe bedrijfs
belasting van de werkgevers, die dan pl. m.
2A millioen zouden kunnen bijdragen in de
kosten, die door dezen praed-adviseur voor
Nederland op ongeveer 9 millioen gulden
worden becijferd.
Over het geheel noemt men als groot
voordeel van dit systeem, 'dat het een krach
tige aansporing bevat van het particulier
initiatief, dat ieder, die volgens dit systeem
tot ouderdomsrente komt, dit dan toch in dc
eerste plaats aan zichzelf te. danken zal heb
ben en dat liet niemand dwingt. Door vele
tegenstanders wordt dit erkendz.ij zouten
liet systeem dan ook gaarne aanvaarden,
indien niet naar zij mcenen de prak
tijk in zuidelijke landen over het geheel be
wezen had, 'dat van deze methode, die in
theorie mooi is, weinig gebruik wordt- ge
maakt en dat ze in de verste verte niet in
staat is om daartoe te brengen, waartoe men
algemeen wil komen het bezorgen van een
betrekkelijk onbez.orgden ouderdom aan oude
werkers, die alleen van hun arbeid leven.
Dit. wordt dun weer, u"ecn voor wat Bel
gië aangaat, ontkend. Doch ook met liet
oog op België wordt toegegeven dat de het
minst verdienende werklieden daarmee niet
geholpen zijn omdat deze, niets hebbend,
niets kunnen besparen, en dat dus naast dit
systeem een uitbreiding en betere regeling
van do armenzorg onvermijdelijk is.
Wij moeenen hierme oen kort overzicht
van de verschillende stelsels gegeven te heb
ben. liet cer.-fo (Duitsche) kost volgens het
onfwerp-Kuypei- den punt 6,900,000 per
jaar vervolgens 't laatste ontwerp ƒ6.100.000
per jaar. in de eerste 75 overgangsjaren
en daarna 550.000 per jaar; hot. tweede
(Deensche) stelsel zou voor ons land ruim
20,000,000. het derde 9,00'0,000 ko»ten
met dc niet te ramen kosten van overgang.
Wij hadden dezer dagen liet voorrecht
te rciz.cn met eonigc niet weinig opgewon
den jongelui van een jaar of 15, 1G, 17.
Zij kwamen van verre en reisden ver om
„even" een wedstrijd to gaan houden aan
het andere einde van Nederland. De „hoe
ren" deden zeer studentikoos, spraken
voortdurend van „kerel" en „lui", dronken
uit een fleseli, waarin wij iets anders ver
moedden, dan wuterlcidingwater, en zetten
\an tijd tot tijd vervaarlijke kelen op.
Een heel enkele maal hoorden wij scherpe
opmerkingen over „het hok", den Frunz.oos
en de kangoeroe wij wijzigen de hijnamen
eenigszins ter vermijding, van al le groote
duidelijkheid; het was dus niet moeielijk uit
te maken, dat deze hoeren grootendecls noo-
gerc Burgerscholieren waren. Zoodra wij dit
begrepen, voelden wij een steek in hel hart
over die stumpers, slachtoffers van over
lading. die de licele week behalve enkele
aren en middagen om te voetballen, te ten
nissen en te flirten, moeten blokken, cn nu
Zondag nog eens even het halve land door
moesten vliegen om tegen iets wat zii „het
leer" noemden te trapp -n ter eerc van hun
club.
Arme. arme jongens. Wij beklaagden hen.
Maar daar moesten ze niets van hebben. Zij
reisden veel te weinig, vonden zij. Zij ver
langden naar meer. Zij wilden heen en weer
naar Brussel en naar Bergen en naar Mann
heim. Dat kon best. Daar hadt je nachttrei
nen. En dan wilden z.c in dc vacnatio nog
veel, veel vorder. Al heel gauw zal het hun
verdrieten, dat aan de andere zijde van den
Gouden Hoorn zoo weinig te voetballen is.
Maar of dat nu werkelijk overal in Neder
land zoo was?
Een paar vuil dc hoeren keken ons aan
of wij wijlen Rip van Winkle in eigen per
soon waren. En daar kregen wij een voor
dracht over competities van den hond en
van nicl-hondselub'-, over sterke stukken op
wodstrijdgehie'd en over hun eigen heldenda
den. Zij hadden den hal blijkbaar getrapt
van Eems tot Schelde.
Hoeveel er dan wel elk seizoen door ul
die wedstriidende voetballers in Nederland
zou worden verreisd?
Dc meeningen van de hoeren liepen uit
een. 20,000 dachten er ver.-cheidenen,
niet mceer dan 10,000 anderen, wei
30.000 weer anderen, die aan de oxtrn-
verleerittgen dachten.
En waarom z.ij al dat geld verreisden?
Om uit to maken wie de beste waren van
twee, van drie, van tien, van honderd enz.
enz. Je weet het aan het eind van het jaar
op een haar betoogden da hoeren.
Wij uitten bescheidenliik de meening, dat
deze interessante wetenschap niet 30,000
plus zooveel extra vermoeienis waard was,
De heeren waren dat niet met ons eens.
Zij hadden eeri andere meening over het
voetbalspel en kregen dus de overtuiging,
dat wij „niet. veel biz.onders" waren.
in elk geval wij waren een „saaie
keivl" gewonden„verduiveld zwaar op do
hansch, ség", hoorden wij later op het per
ron zeggen Ie midden van groot geschreeuw;
wij hadden alle reden dit. op ons zelf toe te
passen.
Nadat wij dit gesprek gehad hadden, heb
ben wij over deze kwesties ons licht een»
opgestoken bij een hetisehen deskundige.
Deze- ontkende niet dat er vrij wat verrei»d
werd, doch betoogde, dat dit veelal geschied
de door oudere jongelui. Ook had lui veel
tegen op bovenbedoelde hommen, z'óó veel
was dat niet. Over ,het geheeel vrinocdde hij,
dat het toeval ons in aanraking had ge
bracht met een uitzonderingsgeval, dat ook
hem niet goed scheen. Nog z.eide hij, dat
door een goede organisatie van de serieusero
voetballers veel was gedaan voor beper
king van de verre wedstrijdroizen cn dat 'de
wedstrijdende elftallen voor een groot gedeel
te uit oudere jongelui bestonden die dit
zijn wij volmaakt met hem eens zelf moe
ten weten wat zij rnet hun tijd en geld wil
leen doen. Doch hij ontkende niet, dat in
de match-elTtidlen van de grootere clubs
pl. ni. 200 schooljongens zitten en dut do
gedachten van vele honderden andere school
jongens door hun lidmaatschap van die ste-eds
wedstriidende clubs wol zeer sterk op het
wedstrijden gericht, worden, terwij] volgens
hem het aantal schoolgaande kinderen, dat
in de kleinere, ook wel - maar niet z.oo
ver wedstriidende clubs, groot maar niet
te ramen was.
Gelukkig is de zaak dus nog niet zóó
erg. Doch hij zal zeer zeker erger worden,
als er ten aanzien van do jonge schooljon
gens niet een .-lokje, voor gestoken wordt.
Maar dit stokje moet dan ook gestoken
worden. Matchen op zichzelf is niet kwaad,
wanneer het vooral door oudere menschen,
met. male gc'dann wordt. Sport is nu eenmaal
onafscheidelijk van wedstrijden en sport, is
zoo'n goede zaak dat men do matches op
den koop kan nemen.
Doch voor jongens zijn zulke wedstrijden
in den regel niet goed. Voor hen is een
groote wedstrijd inspanning met het oog op
hun schoolwerk schadelijk, terwijl 'de groote
kosten van die wedstrijden hen tot luxe-
uitgaven brengt. Het brengt lien tot uit
gaven of die betaald worden van liet
geld der ouders of van het- entreegeld van
wedstrijden doet betrekkelijk weinig ter
zake welke ver boven de gewenschto
levensstandaard gaan. Zij raken gewoon aan
een luxe, die vermeden moet worden cn
die vermeden kun worden, als de ouders er
zich moe bemoeien.
De eenigen, die er dan ook iets aan kun
nen doen, ziin die ouders. En omdat het
ieder voor zich moeielijk mooi vallen er iets
tegen te doen, mogen zij zich vereenigen,
vereenigen tegen de luxe op allerlei ge
bied, die met. onrustbarende snelheid in het
jongere geslacht groeit.
Tiet is voor één ouderpaar lastig hun 15-
iarige kinderen te verbieden dinerljes te
geven of bij te wonets, al te laat 's avonds
feo<t te vieren en 'daarbij te veel wijn to
gebruikenzij kunnen moeilijk de Sint Ni-
colaas- en andere cadenu's voor hun kinde
ren beperken, indien qualiteit en quantitoit
daarvan bii andere kinderen zoo worden
opgevoerd. Zij kunnen hun jongens moeielijk
thuis houden als de vrienden 200 kilometer
ver weg gaan voetballen. Zij kunnen hun
twaalfjarige kinderen lastig een fiets ont
houden. als zii het betalen kunnen en do
andere kinderen van het clubje er ook een
hebben enz. enz. enz.
Of liever: dit alles is wel mogelijk. Doch
er is groot gevaar dat het verbieden en
krap houden van één individu, waar zonvelon
