gC" jaargang.
Zondag 24 November 190?.
No. 12550
Derde Blad.
De rol der kleine volken,
ENÖELSCILE BiUEVEN.
skhiedimsche: courant
Deze courant ver sol lijnt d ago! ij k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Scltiedam en Ylaardingen fl. 1.25,Faanc'o
per post fl. i .65-
Prijs por week: Voor Schiedam on VIaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advfiitentiön voor liet eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Ilavon No. 141 (hoek Korte Haven.)
i
Prijs der Ad vertentiën: Van 16 Tegels fl. 0.92: iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Ad vertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan bet Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en "Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advcrtentiöu opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan liet Bureau te voldoen.
f voor de Redactie No. 123.
latere. Telefoon yoor fl(J Admjnistratic No. 103.
CXNI.
van ALLERLEI MENSCHEN EN
OPTOCHTEN.
(Vnn onzen Londenschen medewerker.)
Londen, 18 November 1907.
Gisteren heb ik hier een van de zonder
lingste optochten gezien, die men zich kan
denken, een optocht bij plaatsvervanging.
Niet zooals bij dien van den Lord Mayor,
waar men lang overleden vorsten cn edelen
door figuranten liet vertegenwoordigen, clorh
liet waren ditmaal werklui, die geregeld
werk hebben cn nu gingen beloogen ten be
hoeve van de werkloozon. Bij nader inzien
leek mij het denkbeeld niet kwaad. De
«erkloozen zien er in hun havelooze plunje
m uit, dat het groote publiek, 'gedachte
locs als het is, in den regel denkt, dat liet
zulke menschen zelf ook liever niet in dienst
had. Dan kwam er bij, dat talloozen men
schen in die optochten hadden herkend die
ze wegens luiheid, of ongeschiktheid hadden
ontslagen. Anderen zagen er bedelaars van
kroep bij, uit hun buurt; in één woord, do
zaak leek niet betrouwbaar meer, vooral toen
men ze ging betalen om moe te loopen en
het werkloos zijn op die wijze niet onvoor-
deelig bleek. Daarom heeft men 't nu over
m anderen boeg gegooid en laat knappe
ordentelijke werklui bctoogen ton behoeve
ran de werkloozen, die in elk geval clan tocli
nog altijd bij tienduizenden te tellen zijn
en'zeer zeker niet zonder hulp kunnen ge
laten worden.
Toen Woensdag de keizer de City door
trok, hebben die werkloozen, onder leiding
der soeiaal-democratcn, een poging gewaagd
daar den stoet in de war te sturen. In Can
non Street had een hecle kloppartij plaat-, en
do bereden politie joeg ton slotte door betoo-
gers en kijkers beiden heen, zooals dat dan
meer voorkomt. Wel eigenaardig is iiot in-
tnsschcn, dat die intocht de» keizers juist
viel op 'den twintigsten jaardag van de ar
restatie van John Burns. Deze had den 1*1
November 1887 de bekende belonging in
Trafalgar Square belegd en duf schoon der
regeering zoo gevaarlijk, dat zij de bereden
politie, toon de grenadiers van de garde er
eindelijk een paar escndrons van de lijfgarde
or op afstuurde en het plein liet schoon
vegen. Burns liet zich echter niet afschrik
ten, doch liet zich nrrestcercn, als protest
voor do vrijheid van spreken in Engeland,
Burns is nu zelf een der voornaamste minis
ters, is den meest geavanceerd en lang niet
„rood" genoeg meer cn is verleden zomer bij
den keizer op bezoek geweest, ter cere van
de manoeuvers enz. Zoo kan 't. vorkcoron.
Die 14de November viel op een Zondag en
keet nu nog „bloody Sunday", doeli zoo erg
'3 het Li. Woensdag niet toegegaan.
Het bezoek des keizers en der keizerin
keeft onwillekeurig weer de aandacht gevos-
'igd op de uitgebreidheid der Diiilselie kolo
nie hier. Kappers, kellners, comestiblo-wn-
nfils, zij allen herinneren iulioo/e malen aan
,,das Vatcrland". In DuMon is een flink
hospitaal, dat de Keizerin o. a. bezocht, er
djn hier 4 of 5 Duitoeho kerken, in alle
kelen van Londen en misschien wel 20
Duitsche scholen, naar mij verzekerd is, /or-
jMschijnt een Duitsche Courant, of twee en
ut één woord alle middelen zijn aanwezig
wn den band met liet vaderland in stand
te houden.
De Fransche kolonie is natuurlijk ook zeer
belangrijk, hoewel er een grooter afscheiding
kstaat, tusschc.n baar leden, daar men hier
veel rcvolutionnaircn cn anarchisten, vee'
^yalisten en natuurlijk het meeste republi
keinen vindt. Do Fransche aristocratie heeft
z«fs haar eigen kerk, dc Chapelle Royale,
gesticht na de Fransche revolutie, in St.
Georges Street, vlak bij Portland Square.
e me°r democratische Fransehen gaan daar-
ptegon ter kerke in de Norto Dame dc
ranee in Leicester Square, of liever vlak
achter Daly's Theater. Die Chapelle
oyalo werd indertijd trouw bezocht door
®n Graaf van Parijs, docli 'diens zoon, de
ertog vim Orleans, komt er zelden of nooit.
SeeD deze jaarlijks een flink bedrag voor
z'ln onderhoud.
De familie is er Iron wens
jjjk genoeg voor. "Wie de onlangs verschenen
'neven van koningin Victoria leest, kan
aantl z'en, hoe deze in 1848 zeer begaan
ffas met de familie van Louis Philippe, wijl
doodarm uit Frankrijk waren gekomen.
J*tert dien tijd hoeft de republikeinscho
S^ng hen echter weer in het bezit gesteld
van alle hun particuliere bezittingen cn zijn
ze van geldzorgen ontheven. Do Fransche
en ook de Engelscho aristocratie had het
ovenwei aardig gevonden als Prinses Louise
on Prins Clutrlcs do Bourbon, nu maar in
Londen in die Chapelle waren getrouwe1, cn
ais er op liet buiten van den hertog maar
niet een speciale kapel ware gebouwd voor
den dienst bij die gelegenheid. Doch cr Is
bij dat huwelijk toch geld genoeg onder do
menschen gekomen, want het moet zoowat
6 ton gekost hebben.
En de Londenaars die nu nog niet hun
bekomst hebben van optochten, kunnen zich
alweer verheugen in het vooruitzicht op iets
nieuws op dat gebied. Men organiseert bier
namelijk een tentoonstelling van damesklec-
ren en wil in verband daarmee eca histo-
rischen optocht houden, die dc vrouwen
kleed!] laat zien van de vroegste tijden af
lot lieden toe. Dat „vroegste" zal wel met
ecnige bescheidenheid opgevat worden. Tiet
parad ijskostuum zal er wel niet we/en, dat
bleek volkomen duidelijk, toen er sprake was
om een cafó-chantant-schoonheid als Lady
Godiva te laten optreden in 'Jen stoet. Lady
Godiva had namelijk haar wreeden gemaal
om genade gevraagd voor de burgers van
een stad. Hij wilde die verlcenen, als zij
moedernaakt door de straten wou rijden. Zij
deed dit en de burgerij maakte liet haar
gemakkelijk, door allen thuis te blijven en
overal dc blinden en gordijnen te sluiten.
Dat gaat nu bij een gewonen optocht moei
lijk en vooral in Londen ware het nauwe
lijks te controleeren, zoodat de „oudste
damesklecdij, dan ook wel waarlijk kleedij
en niet de volkomen ontstentenis daarvan
zai wezen. Doch het zal zeker zeer interes
sant zijn en mooi ook, want men doet ten
minste zijn bost de dingen goe'd le. doen
en ziot niet op geld voor studiën en stoffen
beiden, om het zoo echt mogelijk te laten
i ij hen.
De nieuwsgierigen die naar het Duce-
Portland proces gaan luisteren vormen ook
haast een optocht. Men weet de historiede
vorige hertog van Portland was een zonder
ling, die als meneer Drucc een meubelzaak
dreef, vlak bij zijn pleis in Londen. Op
zekeren dag stierf Druce en werd begraven,
docli zijn vrouw en kleinkinderen beweren,
dat bij nooit begraven is, doch dat dc her
tog zijn dubbelganger 'de wereld uitlne-lp en
in do doodkist wal lood iiet leggen, om deze
liet noodige gewicht te geven. Nu zou men
zeggen, dat niets eenvoudiger ware dan die
kist even op te graven en te openen. Dan
kent men evenwel het Engelscho recht niet
dat gelegenheid geeft over zoo'n zaakcindelooze
processen te voeren, die aan advocaten, ge
tuigen met dezer reis- en verblijfkosten tien-
duizendmna! moer kosten dan dc opgraverij
van de kist. Men heeft een geinige uit
Amerika laten komen, die zich op de gekste
manier tegenspreekt en dingen laat gebeuren
in jaren waarin dat onmogelijk kon en die
dus den advocaten allerlei gelegenheid geeft
hun handigheid in liet ondervragen te too-
neu. Zooals ik zei, liet wordt gaandeweg een
publieke vermakelijkheid, met lange files
liet gerechtshof, met weddenschappen
don afloop cn alles wat cr zoo bijbe-
hoort. In dc families en de treinen, partijtjes
en hij diners spreekt men alleen over liet
Druce-proces en zelfs de kom.-t des keizers
verdween er haast bij in 't niet.
Aren heeft nu in de couranten de por
tretten \an den hertog afgedrukt naast, die
an den heer Druce, in welke laatste qua-
litoifc bij valsche snor en kinbaard aandeed
en ik moet zeggen, dat die twee elkaar ge
lijken. Doch 7X)o ken ik in het East-End
een Jood.scli kleerkooper, die sprekend op
'den koning van Engeland gelijkt, terwijl der
gelijke dubbelgangers telkens en telkens
weer bekend zijn geworden. liet. is dus best
mogelijk dat de lieer Druce op den hertog
geleken heeft cn het aardig vond zich tc
laten aanleunen, dat hij en de hertog de
zelfde personen waren. Eén ding is zeker,
ais dat proces gaat, zooais liet tot. nu toe ge
gaan is, zijn wc allemaal dood en begraven
echt begraven voor liet einde er van
in zicht komt.
Een ander proces, dat weer laat zien wat
Londen mogelijk maakt, is dat van een ko
miek, George Robey, tegen zijn directeur
Hij was voor drie jaar geëngageerd tegen
het vrij aardig salaris van 13GO guklen i n
d e wee k, dat eik jaar dan f 120 per week
lioogcr zou worden, en dus tot f" 1800 per
week opklom. Robey verhuurde zich na af
loop voor 2400 gulden aan een ander thea
ter, docli de eerste directeur beweert, 'dat hij
de voorkeur had" en het contract, behou
dens zijn'opzegging met eon jaar verlengd
was. De rechter was het met den directeur
eens cn de arme Robey moet nog een jaar
voor het armzalige loontje van I960 in dc
week spelen. liet. bewijst in elk geval, dat
do Londenaars veel meer geld over hebben
voor grappen, dan voor ernstige kunst, want
geen acteur kan voor dramatische en tra
gische rollen zulk een tractcment bedin
gen. En dan zeggen zo nog, dat de En*
gelsclien zoo somber en droefgeestig zijn
\oor
over
Onder hen wien, als ons, het behoud van
onze nationaliteit en zelfstandigheid zeer ter
harte gaat, zijn in don laatsten tijd velen op
te merken, die uit de nevelen van vage cn
algemeeno politieke theorieën gekomen zijn
tot een meer nuchtere e.n meer realistische
beschouwing van zaken. Van een romantisch-
ethische, theoretische politiek zijn deze
mannen waaronder wij onze kranigste po
litici van zeer verschillende richting vinden
gekomen tot een nuchtere feiten-politiek.
Vroeger heette liet, dat de groote staten niet
zouden dulden dat ons gebied door andere
groote staten werd geannexeerd en dat
ons leger zijn plicht zou doen, in
dien het maar zoolang stand hield totdat
een groote mogendheid de gelegenheid zou
hebben gehad te interveniecren. Thans zijn
wij, na den Spaansch-Amerikaanschen cn
vooral na den Zuid-Afrikaanschen oorlog,
wijzer geworden, en hebben do besten en
verst vooruitzienden onder ons begrepen, dat
die interventie lang niet zoo zeker is ais
vroeger gedacht word. Ook een neutraliteits-
verklaring het is 'de lieer Pierson, die
het nu weer zoo terecht in do Tweede Ka
mer gezegd heeft geeft onvoldoende "zeker
heid.
Wij moeten dus zooveel mogelijk op eigen
kracht vertrouwen en overigens uitzien naar
wat ons in benarde omstandigheden zou
kunnen helpen.
Nu behoort hier al dadelijk één ding op
den voorgrond gezet tc wordenDat van een
algemeen politiek of militair verbond mot
wie ook, voorloopig althans zeer zeker, geen
sprake mag zijn. Een verbond met een groote
mogendheid moet noodzakelijkerwijs leiden
tot het bekende geval uit dc fabel, waarin
een kleine met een groolere samenging totdat
ten slotte dc kleine door zijn bondgenoot was
verorberd. En ook een rerbond met een mo
gendheid van denzelfden rang is voorloopig
ongewenscht en niet afdoende.
Doch als wij de gedachte aan een verbond
of entente, ook als achterhoofdsgedachte, be
slist van ons gezet hebben, dan blijven er
toch nog wel middelen om langs vreedzatnen
weg onze positie in den volkerenkrans tc ver
sterken. En die middelen zouden wij widen
zoeken 'in een vreedzame volkstoenadering
van de kleine staten onderling. Wij moeren
trachten te komen tot. grooter solidariteit Lu
dien de beschaafde- Noord-West-Europec-
sche kleine volken. Met voordacht
gen wij volken, niet staten, omdat de bewe
ging welke wij ons A'oorstellen, volstrekt Lui
ten de regeeringen om moet gaan. Er irag
hier niet de minste aanleiding gegeven wor
den tol de nteening, dat de verschillende
regeeringen er achter zouden zitten en iwo
moet men zelf-, later bij de keus van de por
seinen, die tot dit doel zullen meewerken, bij
voorkeur niet bekende staatslieden uitnoo
digen zich aan het hoofd der beweging te
stellen.
De kleine volken dus moeten nader tot
elkaar komen.
Waarom?
In do eerste plaats (negatief) omdat zij
verder van elkaar af staan dan de groote
staten onderling of dan de kleine van de
groote staan. En 'dan (positief), omdat zich
door die toenadering kan vormen een belang
rijk beschavingsmilieu, een sterke publiek
opinie, die zou staan buiten den invloed van
de concurrentie der groote mogendheden cn
dus buiten 'den invloed van do door die con
eurrentie in het leven geroepen eenzijdig
heid en eerbied voor wapengewelden ver
der, omdat die publieke opinie een veelzijdig
heid en daardoor een gewicht zou hebben
die tevorgeefsch in de groote landen gezocht
zou worden.
Dit is terecht reeds door velen gevoeld
Het is indertijd 'door den grooten Björnstjernc
Bjórnson het eerst gezegd en het is herhaal
de malen op en naar aanleiding van
ITaagschc conferenlite verklaard, dat de
kleine staten op de groolc zaak van 'den
vrede een gewichtigen invloed zouden kun
nen hebben. Eindelijk zullen wij de zoo be
langrijke onderhandelingen tusschen Bel
gische en Nederlandsche burgers van 'den
laatsten tijd voor een gedeelte wel mogen be
schouwen als een uitvloeisel van cfe/c zelfde
opvatting.
Maar waarom is dan in deze richting al
niet meer bereikt?
Omdat, gelijk wij boven schreven,3c af
stand tusschen de kleinere volken abnor
maal groot is, grooter is dan tusschen de
groote onderling en tusschen 'de groote en
de kleine.
Deze omstandigheid is uitstekend te ver
klaren. De kleine volken hebben gewoonlijk
ai zooveel te doen met de gebeurtenissen
in do groote landen rondom hem, dat maar
luttel tijd en directe belangstelling overblijft
;oor wat in eikaars land gebeurt. Zoo komt
liet, dat de dagbladen niet over eikaars lan
den schrijven, dat er weinig directe verbin-
ing is, dat men eikaars economische, poli
tieke, wetenschappelijke en kunstbeteeke-
nis haast niet kent, kortom dat men niet met
eikaar medeleeft. En dat ofschoon er wöl
natuurlijke sympathie bestaat tusschen
een
dc kleine volken, een sympathie, die bij elke
gelegenheid tot uiting komt en die berust op
wederzijïlsche achting, op de overweging, dat
al dc kleine volken in hot verleden met, de
zelfde moeilijkheden te kampen hebben ge
had cn dat het feit dat zij nu nog bestaan
een presumptie geeft van kracht en van een
levendig en oprecht nationaliteitsgevoel.
En nu bestaat er inderdaad in die kleine
landen zulk een krachtig nationaliteitsgevoel.
Alen moge speciaal in ons land wel
eens twijfelen of vaderlandsliefde voor
de groote massa niet is een verouderd be
grip. Afaar toch pleit het nuchtere feit, dat
ondanks de steeds scherper wordende con
currentie van de .groote volken 'de kleine
olken hun onafhankelijkheid hebben weten
te handhaven, voor hun levenskracht. En
er is dan ook niet aan te twijfelen, dat men
zich die vaderlandsliefde meer bewust zou
worden, indien men zich sterker gevoelde,
wat o. i. o. a. door de aankweeking van dc
solidariteit van de kleine volken het geval
zou zijn.
Zulk een samenwerking van deze kleine
volken zou dus eenorzijtla een gunstige uit
werking hebben op het nationale leven van
de volken zelf, anderzijds zou zij het vormen
van oen krachtige publieke opinie in dc
kleine landen tengevolge hebben, die ën voor
liet geval van feitelijke aantasting van de
onafhankelijkheid van één in het bizondor,
ön in liet. algemeen voor de zaak van de
algemeeno beschaving en van den algemee-
ncn vrede, oen grooten invloed ten goede
zou kunnen hebben.
Het is waar, de publieke opinie is niet
van dezelfde waarde als een paar leger
corpsen. Doch wat zij nu reeds vermag be
wijzen de ITangsehe Conferenties cn wat
zij in de toekomst zal vermogen begrijpt
ieder, die de ontwikkeling 'daarvan in don
iaalsteii tijd hooft gadegsingen.
TTot is dus voor de groote zaak van de
beschaving zoowel al«t voor do onafhanke
lijkheid van de kleine landen vnn het groot
ste gewicht, dat die inniger samenwerking
tusschen de kleine volken zoo spoedig moge
lijk worde bereikt,
Tn een volgend artikel hopen wij aan te
geven, welke kleine volken wij hierbij op het
oog hebben en boe men naar onze meening
zou moeten verwon om eerst de vervreem
ding tussehen 'de kleine volken op te hef
fen en vervolgens liet gevoel van solidari
teit tusschen hen aan te kweeken.
Alzoo zou een strict offieieusc toenadering
van de kleine volken onderling zijn Cm
in het belang van dc nationale zelfstandig
heid van die volken èn in het belang van
de beschaving, omdat zich door die toerende
ring een publieke opinie zou vestigen boven
en buiten den invloed van de waponings-
concurrentie der groote mogendheden. Die
kleine volken zouden beter gevoelen Lij el
kaar te hooren, zij zouden meerder ze if be
wustzijn krijgen, zij zouden in tijden, dat
men in de groote. staten door oorlogswoede
en naijver het hoofd verloor, de objectiviteit
kunnen bewaren, zij zouden door de kracht
hunner publieke opinie den vrede kunnen be
vestigen, kunnen opkomen tegen onreclitvanr
dige oorlogen en zij zouden dus werkzaam
kunnen zijn ten bate- van den wereldvrede.
Eindelijk zou door die nauwere aanraking een
eigenaardige en veelzijdige beschaving, die
men vindt in dc kleine landen, welke niet,
zoo gedrukt kunnen gaan onder nationale
vooroordeelen als de groote, krachtiger dan
tot nu toe tot ontwikkeling komen cn voor
do nakomelingschap boter worden bewaard
Zonder naijver en zonder de nationale idee
schade te doen zou er een gezond interna
tionalisme ontstaan, waaraan geen onderlinge
naijver of concurrentie afbreuk zou kun
nen doen.
Die solidariteit van de kleine volken te
versterken is dus een zaak vnn liet hoogste
gewicht, al zal natuurlijk dit gewield voor
loopig gemakkelijker te waardecren zijn door
een betrekkelijk klein aantal meer beschaaf
den dan door de groote massa, welke voor
niet 'direct tastbare zaken als dc bovenstaan
de geen oog pleegt le hebben.
Welke staten zonden nu hiervoor van Ne-
derlandsch standpunt uit in aanmerking ko
men?
Allereerst natuurlijk België. Tlier begint
de toenadering al vasten vorm te krijgen, nl
geschiedt dat op andere wijze, dan wij ons
hebben voorgesteld. Verder liggen voor de
hand Zwitserland en Denemarken, met welke
landen wij zooveel punten van overeenstem
ming hebben. Zonder twijfel is hier een groote
hoeveelheid latente onderlinge sympathie,
die slechts behoeft te worden losgemaakt om
tot het gowen-chte resultaat, te leiden. Wij
zouden echter in dit plan ook dc heide Scan
dinavische volken willen begrijpen, hoewel
het ten aanzien van deze niet zoo voor 'de
lmnd ligt. Eener/iids beslaan voor hert de
zelfde voordeeic-n als voor ons, maar dan
ook zou de meewerking van de/e heide vol
ken verhinderen, dat, men in de beweging een
onmiddellijke politieke bedoeling zou kunnen
zoeken.
AVnt. de kleine staten van Zuid- en Zuid-
Oost Europa aangaat, zij bestaan onder zulke
geheel andere voorwaarden en hebben zoo'n
geheel andere beschaving, 'dat onthouding
ten hunnen aanzien, althans voorloopig. raad
zaam zou zijn.
Hoe nu is die volkstoenndcring te be
reiken?
Allereerst door kennismaking. Wij hebben
hierboven gezien dat do groote landen eikaar
heter kennen. Dit i.s liet gevolg van ver
bonden, van wedcrziidsche bezoeken can
vorsten, burgemeesters, kamerleden, journa
listen, violen enz., van ruiling vnn profes
soren en studenten, van geregelde berich
ten cn correspondenties in de bladen, van
liet feit dat de lioofiLteden der groote lan
den centra van wereldbeschaving en wereld
verkeer zijn, met wie men zicli van/elf bezig
houdt. Diezelfde berichten en corresponden
ties, diezelfde groote bciockcnis van 'dc
groote centra, zijn oorzaak, dat men in de
kleine landen de groote landen ook goed
kent.
Doch tusschen de kleine landen moet 'de
kennismaking, mogelijk* geworden door Lot
verbeterd verkeer, nog gemaakt worden. En
waarschijnlijk gebeurt dit liet best langs den
zelfden weg.
Allereerst zullen enkelen, die het gewicht
van 'deze ideeën voelen, elkaar van verre
de hand moeten reiken. Dit zal vooral ten
aanzien van de bladen van groot gewicht
zijn. Betrekkelijk gemakkelijk zouden deze
elkaar op de,hoogte kunnen houden van wat
er in eikaars land voorvalt en geleidelijkweg
zouden zij liet idee van de toenadering kun
nen propagceren. Bezoeken van groote corpo
raties van liet eeno land aan het andere
zouden dan volgen. Een groote vcrccniging
zou inmiddels kunnen zijn opgericht, die
deze toenadering meer stelselmatig in de
lmn'd zou kunnen werken. Professoren lau
liet eene land zouden in liet andere voor
drachten kunnen gaan houden, studenten
zouden aan eikaars universiteiten kunnen
gaan studeeren, men zou door tentoonstellin
gen of hoe dan ook de aandacht kunnen ves
tigen op eikaars familie, men zou vlug
schriften verspreiden, een tijdschrift voor
dit doel kunnen oprichten, liet reizen in el-
,kaars landen kunnen propagceren en verge
makkelijken. Zoodoende zou men niet alleen
werken voor do hooge idee, welke wij voor
staan, doch ook de welvaart verhoogen 'door
deze bevordering van indu-trie, kunst en
vroenulcü ngenvcrkcer.
En inmiddels zou men op liet gebied van
het internationale privaatrecht "nader tot
elkaar kunnen komen. Alen zou eikaars di
ploma's kunnen verbeteren en vergemakke
lijken en misschien ook in economisch op
zicht direct voordeel kunnen trekken van
deze toenadering.
De zaak schijnt ons een nauwgezette over
weging zeer waard, ook omdat zij. komt zij
tot stand als wij ons haar voorstellen, poli
tiek onaantastbaar is en dus niet dc nadee-
ien zal hebben van de toenadering tusschen
twee landen, waarachter veelal een onmid
dellijke politieke strekking gezocht- wordt,
ook al bertaat die volstrekt niet.
Hopen wij dus, dat er spoedig mannen in
de genoemde landen gevonden zullen wor
den, die de handen ineen zullen willen slaan
om het bovenomschreven doel, dat voor men-
