gl* Jaargang.
Zondag 22 December l9Ö'f
No. 12574
Derde Blad
Oneerlijke Concurrentie.
Het kleine vers
De Nieuwe Tooneelcampagne
U 'Lta- hm, t'
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze courant verschijnt. d a g e 1 ij k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen
Prijs per kwartaal: Voor Scliiedam en V1 aardingen fl. 1,25.Franco
per- post li-1.65.
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
S
Advertentiën voor hot eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
UUI aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven.)
Prijs der Advertentiën: Van 1—6 regels fl. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cents per regel, Gioote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, D onderda g- en 'Zatexdag av ond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tol den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
T f voor de Redactie No. 123.
n ie. e e oon T0O1, ,je Administratie No. 103.
Benige dagen geleden heeft de bekende
Anisterdaim-clie - ïechKgeleerde mr. J. A.
Levy, sprekend in een vergadering van de
Ilamlelsverecniging „Rotterdam" betoogd,
Jat hij niet wist vat oneerlijke concurren
tie was.
Daartegen is men toen geducht te velde
getrokken. Men wist liet vel, men voelde liet
aan eigen lijve, men eischic, dat de staat on
middellijk hulp zou verschaffen naar het voor
beeld van buitcnlandsehc wetgevingen.
En zie, daar zijn 'die spreker- nauwelijks
verstomd of uit Duit.-clilund komt liet be
licht, dat men het daar eigenlijk ook niet
neet. D i- t, z., zóó cenvoudig-opreclil als
de A'msterdamschc geleerde is men ginds
niet. Men gebruikt groot or omhaal van voor
den. Doch voor wie tus-chen de regel weet
te lezen is het duidelijk, dat men daar met
liet begin van de wettelijke bestrijding van
de oneerlijke concurrentie in 1896 eon pad
heeft ingeslagen, waarvan men niet weet,
wnarheen het leidt.
Ten minste men komt mi, in 1907,
aan het begin dezer week met oen voorloo-
pig wetsontwerp tot. wijziging van de wet ter
bestrijding van de oneerlijke concurrentie.
En waarom komt men met dit ontwerp?
Omdat men evenmin ak mr. Levy thans,
in 1896 duidelijk heeft kunnen om-chrijven
wat oneerlijke concurrentie is. En dat men
kt ook nu voer niet kan, blijkt daaruit, dat
men de algemeen© bepaling weer vat uitzet,
een paar gevallen meer noemt, maar tege
lijkertijd erkent dal er andere gevallen zijn
(pmkooping van dc beambten van een con
current, reglementeer!ng van tentoonstellin
gen in verband met liet recht prijzen toe to
kennen, misbruiken op bet gebied van het
geven van extraatjes of rabat rabat/egels
b,v. waarin ook velen oneerlijke concur
rentie zieji cn die toeh nog niet „rijp voor
behandeling" zijn.
Men denko zich eens iet- dergelijks bij een
andere misdaad, men denk© zich eens een
wetgever, die een algomoenc bepaling legen
diefstal uitvaardigde, enkele speciale geval
len bovendien ais strafbaren dicfslnl noemde
en verder zeidoer is nu nog wel andere
diefstal, doch de gevallen daarvan zijn nog
niet „rijp voor behandeling".
Dat zou bizonder vreemd zijn. Tin waarom?
Omdat, iedereen weet- wat diefstal is. maar
niemand, ook niet de DuiU-ehe regeeiing,
goed duidelijk kan zeggen wat oneerlijke con
currentio is.
En toch is dat non lig, wil nvm niet de
deur openen voor veel willekeur, wil men
niet dat iedeieen al eoneurrcercnd gevaar
loopt telkens 'de grenzen te overschrijden van
nar
Hel stadspark te Lcduit/ had, behuis
de plaatsen waar het srooüjk toeging en liet
zeer druk was, een stil pinkje, dat geduldig
op cei .amen scheen te wachten. Ver verss ij
derf van het vroolijk gestoei der oserigo bui
temiereid, beschaduwden de afhangende ink
ken der treurex-en een smalle bank. Het
groen was hier jonger, de vogels zongen fris
schor, en het grasveld was nis met klaver be
zaaid, dat zelfs hier en duur ©1 een ontlui
kond bloempje vertoonde. Zoodra 'de kiol
van de nuastbijzijndc kerk acht maal ha
stom over het stadspark had heenge/.onde.
kon men op liet kiezelzand in de nabijhoi
van het plekje haastige schreden hooren m
deren. Een magere mannegcstaltc werd da.
zichtbaar die zicli regelrecht naar dc hank
hegaï. liet was Klaas Wicpcnbring, de oude
kantoorschrijver, die hot zich in zijn tehuis
gemakkelijk maakte. Hiertegen konden
burgemeester en andere overheden niets
brengen, want, waar iemand het verlang©
zijner ziei stilt, voelt hij zich te huis.
Klaas Wiepenbring liet zijn oogon vond
wijden en zag, 'dnt bet zomer was. T""'
zuchtte hij en liet dc turnen vermoeid op
knieën rusten. Zoo ideef hij met geslot
togen zitten. De s'ogels zongen lum zomer
liedjes, en door dc openingen der hoornen
zond de zon blanke vonken.
Uit liet gelaat van don eenzame verdwenen
tangzamerhand 'do plooientoen kon
Zlen> dat hij do vijftig nog niet nekte --
ju6 bad, Zijn ledematen begonnen te schol-
ken.
Toen
do
it zoo willekeurig als oneerlijkheid wordt
ekualifisocrd.
Indien men eenmaal bepalingen over die
meeriijke concurrentie heeft ingevoerd kan
men niet terug. Men moet toikens vorder. En
rt beweert de memorie van toelichting van
het deze sveek ingediende vooiioopige Duit-
fdui ontwerp, dat 'de wet van 1890 over het
lgeineen heeft voldaan, zij s'ocgt or toch
«lelijk bij, dut vooral klcineie neringdoen
Ion door die wet sterk ziin teleurgesteld. En
o legeering erkent dan ook, dat de svet bij
aar inicrpietatic en toepassing veel nioci-
jklieden heeft opgeleverd, dal veel reehter-
ijlce beslissingen, op haar gegrondvest., zijn
mislukt," en dat andere beslissingen ver
voerd begrepen of ten onrechte gegenerali
seerd zijn.
De wol moet dus nu al weer herzien ivor
en. Maar hoe? Daarover is men hel. zoo
meen.s mogelijk; de opinies loopen het is
\seer de regeering die dit constateert ver
uit elkaar. En dus kan men maar aan een
irecleelte van de ssensclien tegemoetkomen.
in de eernlo plaats door ruimer te ma
ken i]e algemecne bepaling, welk© nu zoo
zou luiden:
„TTi'l die met het doel om den indruk op
wekken, dat hij een bizonder gunstige
nubieding doet, in openbare publicaties of
n niededeelingen, sselke voor een grooten
kling san per«oncn bestemd zijn, omtrent
hawlelsomstniifliglieden, speciaal over 'de sa-
uensifdlin», de wij/e van Fabricatie op de
prijsberekening van goederen of van daden
san nering, oser de wii/o van liet aan-ciiaf-
fen san waren of osei- de plaats, svanr zij
vandaan zouden komen, over het bezit van
liekronimren of eervolle vermeldingen, over
aanleiding tot of het doel van den ver
koop niededeelingen van feitclijken aard doet,
ie opzettelijk onwaar zijn of tot misverstand
«inleiding kannen geven, svordt tot een geld
boete van lioogsfens 5000 mark of tot ge
vangenisstraf van hoogstens een jaar votoor-
deekl.
Ook de niet-iuri.-t moet gevoelen, svat een
gevaarlijk© kaontclumk-bepalmg hier wordt
sooreortold, hoe weinig scherp omschreven
dc begrippen zijn.
Nemen wij rfrehto dén soorbeeld:
Er zijn 20 klanten in den winkel. Een
klant vraag!..Daarover kan ie geen Pllse
ner hier krijgen. Ts dit nu Pihener?"
„.Ta natuurlijk." zegt de koomnnn trot«ch,
en mei opzei zoo, 'dat do 19 andere koopers
liet hooren ..Hierover bobben ze alleen la
ger. maar hier kan je Stout. P-de Ale, Pik-e-
nor, Munolionor, en Oomliorbior krijgen.5
De man i» rtrafbanr - - het geval heeft
zich in eenig-zin- anderen vorm werkelijk
in Duitse blind voorgedaan svant hij doet
niededeelingen, die tot misverstand aanloi
ling kunnen geven over de plants, waar dit
bier vandaan koml.
De klanlen zouden kunnen denken, dat hij
tul bier uit Pihen liet komen, lersvijl het fei
lelijk uil Hinderdam of den Ha ig komt.
Er kss am een blos op zijn wangen. Het
was hem, ultol hij thuis aan de gedekte
Uttel zat en jui-l hel gebed uitsprak
Daar knarste voor de tweede maal hot kie
zelzand Dezen koor kssum er een oud
gebogen vrouwtje, dat pijnlijk op een stok
.leunde en uan de plaats s au den een
/nine gekomen, knikte zij hem loc.
llij zag het niet. Bescheiden zette zij zich
op liet andere einde der bank neer en haalde
den zakdoek te voorschijn. Niet lang duur
de liet oi zij sprak hem aan.
,.'t Is hier mooi, vindt u met/1 luj
antssoouhie met een koel knikje. Zij het zich
evenwel haar zomer-mmming niet bederven,
en ging opgewekt soort: ,,'t Is hier eigenlijk
zoo mooi, omdat dit plaatsje het publick te
eenzaam is." Hij maakte een beweging om
op te ft.win.
„Ik schijn u te storen?" sprak zi] nu op
lieurigen toon. „Dat spijt me, mijnheer, svant
weet u, als men zoo alleen staat als ik, dan
zoekt men voortdurend naar iemand, die ,iog
eenzamer is" Nu ging lm neer zitten.
En die iemand meent u in ran gevon
den te hebben?" klonk ten slotte zijn Hem.
Een groote verlegenheid svevd zichtbaar op
haar fijn, gerimpeld gelaat van de oude
vrouw, en bedeesd antwoordde zij„Toen ik
u in de verte zag, hoopte ik liet bijna
U zult u ook svel niet vergis! hebben.
'jTcu-chToen ik mij hij u neerzette,.
zn° Ik, dnt u lachte.
Zoo
TJvcri" ging zij voort: „Het lachen is a's
het helder scliiinsel, dnt 'door den bliksem
joch een licht zijn. niet waai
Zooals het met de algemeen bepaling gaat,
zoo staat liet ook met de meer bizondere. En
een bepaling die den eigenaar der zaak meer
bepaald veranl\\ooideliik maakt voor uitla-
tmgen en daden (op dit gebied) vuil zijn
bedienden. Van bcjiaakle producten zal de
Bondsraad kunnen 'voorschrijven, dat zij al
leen Oji ecu bepaalde wijze naar maal, getal
of gewicht kunnen woulen verkocht of dat
ij niet seikoehl mogen worden zonder dat
op het product, te le/en is, hoe zwaar, groot
eaz. het is, waar het gemaakt is of svanr
het vandaan komt enz. „Goederen uit faillis
sement" mogen niet als zoodanig gekwalifi
ceerd worden dan bij de boedel vei koopimr.
Bij een uitverkoop moet men uitdrukkelijk
ennolden, svaarom men uitverkoop!. Ja
het ontwerp gaat -zóó ver, dat het in zekere
gevallen voorschrijft, dat men de autoriteiten
moet gaan niededeelcn, waarom cn wanneer
en svat men uilverkoopen wil.
Blijkt dat die opgaven niet juist zijn of
voegt men bij den uitverkoop andere waren:
hoogstens 500' mark boete of 1 jaar ge
vangenisstraf.
Opruiming, ook van 6ón artikel, dat men
niet langer verkoopen wil, staat in dit ver-
>nd niet uitverkoop gelijk.
Verder beeft men het reclil een concur
rent (e verbieden het gebruik van een naam,
i firma, een aanduiding, die aanlei
ding kan geven tot verwisseling met
een anderen naam, firma enz.
Gehruikl de concurrent dit alles opzelte-
ijk, dan kan hij lot schadevergoeding wor
den anngc.-proken. En een aparte alinea stelt
dan nog mei aanduiding gelijk alles wol maai
den indruk kan ve-tigen, dal men met een
lepaalde, andere firma (e doen Hoeft.
Inderdaad men durft in Berlijn. Do sev-
oiil-eliuldigingen, dat men nog niet verder
gaat, ziin heusch overbodig. En (och. svie
hier b zegt, zal ook c moeten zeggen. Dus
zullen later aan dc orde zijnomkooperij van
bedienden, controle op tentoonstellingen
(iemand, die een te gemakkelijk verkregen
medaille op z.ijn brievenhoofden zet, is nu in
Diiifsehhmd al .rtrafbanr), misbruiken hij het
"even van tnegïffies of rabat, van panieren
die mits binnen zekeren tijd ingediend
ircbt geven op een of ander extra voorwerp,
van rabatzegels, van bedriegeliike. al te
mooie verpakking mol al te mooie plaatjes
en van zoogenaamde lokaitikrlcn.
Trrtufisehen, zoover is men nog nief. Togen
len aanvang op dit gebied ver/et zich de
regeering nog. Zij is nog slechts aan li. TT air
h-ontweni gaat nu naar de bortd«regerrm-
"en. Mei groote hebini-rtollin" -/al men hier
hl Nedeiland zeker de verdere loteevnl'en
vm dit ontwerp solgen. Wnil eeneiviids valt
niet Ie ontkennen, dnt op dit gebied ook hier
srel. zeer ongessensehte prakrijken voorko
men en anderzijds zal nmn moeten toeges-en.
dit het goed is tegen 'die praktijken on to
komen
Doch in de vraag hoe dit zal moeten ge
beuren zit de groote moeilijkheid. De nieuwe
gelegenheid om zich in deze aan Duiisehland
zacht te spiegelen zal men zich zeker niet
laten ontgaan.
Een paar brieven, die wij naar aanleiding
van liet artikel over tooncel-dilcltantcn ont-
sangeit hebben, nopen ons daarop nog even
terug te komen.
Den oenen brief hadden wij verwacht. Na
tuurlijk s roost men, dat do beroepstoonccl-
spcleis zullen tc lijden hebben onder uitbrei
ding san het dilettantisme. Zeer ten onrech
te, naar wij meencn. Neemt men zelfs aan,
dat in een gegos-en kleine stad het bezoek
s"in de boroepsvoorstcllingen. wanneer de om
standigheden os'crigcns dezelfde bleven, zou
achteruitgaan ten bate van het bezoek s-an
een of twee dilettantenvoorstellingen. dan
zouden wij er nog op willen wijzen dat de
omstandigheden niet dezelfde blijven. Er
komt tengevolge van die dilettantenvoorstel
lingen giooter belangstelling in het toonoel.
Alle geregelde mco-pelers worden „tooneel-
deskundigen", centra van tooneelhelangrtel-
ling. Zij zullen zelf geregelde bezoekers wor
den, omdat zij beter inzicht in 'de kunst
zuilen krijgen, zullen willen vergelijken en
zichzelf in dez.e richting zullen willen ont
wikkelen. Maar bovendien zal hun enthou
siasme voor het fooneel allicht ook invloed
hebben op hun familie en lnm kennissen
en zullen z.ii dezen eerder nmifporcn tot liet
lo/oeken san goede tooneels'oorslcllingen.
Dit wat het bcioopstooneel aangaat. Nu de
uitwerking van onze plannen. Tiet blijkt on?,
dnt er nog eenig misverstand beslaat, dat
wij niet beter kunnen opheffen, dan 'door nog
eens precies aan tc geven hoe wij ons voor-
stellen dat een veimiïging nis lid Neder-
lnndscli Tooneeherhond zou kunnen werken.
Wel te verstaan ges-on wij ons plan voor
heter en wen-ehen wij ons jiRerinïnsl, op (e
werpen als hervormers van dit verbond. Wij
willen slechts een heel in hel algemeen ge
dacht plan nader uitwerken om de uitvoer-
haaihcid daarvan aan te tonnen en noemen
het Tooneolverhond. nm'dit wij een naam
moeten hebben en ons dit serhond aangewe
zen scjiiint voor het beoogde doel.
Ziehier nu bef plan.
Het Tooneelverhond zorgt In alle steden
van eenige beteekenis een nfdeeling of een
coiTpspnn(kerend lid te Hebben. Tn de keuze
san liilstbrdoeld lid z.ii men zócr wor/iehtig.
Men henoom© iemand s'nn gezag, s-.in sinnak
en san goede manieren, die «overal teeming
heeft
Hebben deze Imnoomineen plaats gehad,
rlin "a san die correspondeerende leden en
ifdeelingshe-sluren in iedere stn'd een geliik-
luidendo uitnoodi»insr-kaart, opgertehl in
os-eileg met of door het hoofd best mi r. uit.
waarin men eenige. liefst svii wat. personen
uil die stad uitnoodigt om samen te komen
ten einde te spreken over dc vorming van
ceu model-dilettanten toonoeheieoniging in
die Had.
De uit te noodigen personen moeien met
zorg gekozen worden, bij voorkeur uit het
meer welgestelde deel der burgerij, omdat al
leen met haar steun de zaak kan slagen.
Met dio personen worde nu een vergade
ring gehouden u._ to komen tot 'de oprich
ting van een dergelijke dilettanten-sereeni-
trtng.
Of de leden van dio vcrecniging leden van
het verbond zullen moeten ziin, is een kwes
tie san nader zorg. Schrijft men el'it s-oor,
dan zal men zorg moeten dragon dat althans
een ge'declte van de aldus verkregen contri-
bntievcrnieerdcring gebruikt wordt s-oor sala-
riccring sran den reizenden tooneeldeskiindige,
waarvan wij in ons s-orig artikel spraken.
Eegt men bedoelde verplichting niet op, dan
7,uilen 71e plaatselijke kosten s-an bezoldiging
van dien tooneelleider geheel komen s'oor
rekening s-an 'dc op te richten dilettanten-
vereen iging.
Wij zijn nu z.óó s-er, dnt de verschillend©
correspondeerende leden en afdeelingen aan
liet hoofdbestuur kunnen mededeelen of er
in iedere stad voldoend© belangstelling is en
hoe s'er die belangstelling caal ten aanzien
sim de salnrieering \-an don de-kundige. TTet
hoofdbestuur kan nu uitrekenen of het een
>f meer van zulke deskundigen een voldoend
salaris kan aanbieden en steil hen, s-oor
liet geval hel tol gunstitgo resultaten komt,
aan.
En nu knml het tweed© gedeelte van hot
plan. Nu richt men in de plaatsen, waar do
deskundigen om de bovenbedoelde vereeni-
g-ingen te leiden zullen moeten zijn, cursus-
„Een licht, dat niet helder genoeg vlamde,
om de oogen te verblinden," ging hij voort.
„De menschen woiden veel te veel vei .vond
Er zijn eloctrisehe booglampen en stralende
waterwerken. Wie zal er na nog omzien nam
een beseheiden Utlklichl."
Zij nam hetgeen luj gezegd had, als een
bekentenis op, en \oelde een brandend ver
hingen bij zich opkomen om nu ook liarei-
zijds iets te onthullen.
„Vroeger was ik hier aan dc Maria-sehool
als onderwijzeres in de handwerken werk
zaam," ertelde /.ij gewichtig. „Nu heb ik
mijn klein pensioen en wacht op liet einde.
Niemand bekommert zich om mij. Voor nie
mand ben ik ooit iets geweest! Voor de leer
lingen? Ach. die waren allen veel groeier
en flinker dan ik. Om u de waaihcid te
zeggen, luid ik eigenlijk een vreeselijkcn
angst voor haar zelfbewust optreden. Bloed
verwanten heb ik al sedert jaren niet meer.
Mijn ouders kouden vroeger een kleine boer
derij hun eigendom noemen. Ik licb in mijn
jeugd dc ganzen gehoed en veel melk ge
dronken. Dat is de reden, dat ik zoo lang
weerstand kan bieden aan den dood."
Ilij kon niet besluiten haar ziin leven
bloot te leggen, zoonis zij het vei wachtte.
Daarom ging zij na oen kleine pauze
voort
„Stel u eens voor, ik ben nooit verliefd
geweest. Ik weet niet, Hoe hol kwam, maar
ik wno altijd zoo angstig. Hef liefst zat ik
maar in een hoekje en wnrlUte Wij,
vrouwen, wachtten vroeger altijd veel to
lang, niet waar? Tk was nltnd even koel,
maar daar kon ik niets aan doen. Toen zond
op zekeren dag een modiste mij oen hoed
•on op, waar
tegen een matig cursusgeld
dilettant-regisseurs en diletlantspelers uit
do bedoelde steden en haar omge\ ing lessen
zullen kunnen krijgen in alles wat met dic
tie, actie, regio, tooncellctteikunde, eostuum-
unde grimeerpraktijk enz. samenhangt. Vat
de cui'siasgcver zijn taak ern-tig op, voldoet
rij aan de hooge cischcn, die wij in een
vorig artikel hebben aangegeven, dan zal hij
een benijdenswaardiger! invloed kunnen heb
ben op d© verhooging van het peil van het
dilortantentooneel en dus van de algemeen©
beschaving. Want die cursussen zullen popu
lair zijn en voor ieder toegankelijk. Van do
minder welvarend© tooneelvereenigingcn -'ui
len do regisseurs en do eerste rollen daar
veischijnen om betere noties op Ie doen van
de door hen beoefende kuurt. Van de meer
gefortuneerde dilettanten zal niemand op het
appël ontbreken. Ook die cursussen zullen
dus vrij wat kunnen opbrengen, teiwijl gelei-
delijkweg ook andere dilettanten coenigm-
gen zullen gaan inzien, dat zij het beste al
leen zullen kunnen bereiken onder leiding
van bekwame deskundigen als den cursus
gever. Het Tooneelvcibond zal langzamer
hand in de aangename noodzakelijkheid ko
men meerdere leiders aan tc stellen. En zoo
doende zullen wij het tooneel tot veel hoogcr
terug, die van mijn overleden moeder ge-
veert was, cn destijds twee taler gekost had,
Tk had gewild, dat ze hem wat voor mij op
zou knappen, maar hel ging niet meer
Hij was in een stuk courantenpapier gewik
keld cn lach u mij maar uit, mijnheer,
maar die emiraat bracht mij liet eenige ge
luk van mijn leven."
„Zoo." antwoordde hij droogjes „zo-
ker een huwelijksaanzoek?"
„Wel neen 1" antwoordde zij. „Wat denkt
u wel van me neen, neen, slechts een
klein, eenvoudig versje. liet bevatte alle
weiisdien, die m mij sliepen en een
troost, als zij niet hl vervulling kwamen
liet maakte mij zoo gelukkig o, zoo ge
lukkig. Alle dagen heb ik hel scdort dien
lijd gelezen, 's Morgens en 's avonds. En
heden na vijf en twintig jaar, oefent het
nog dezelfde betoovering op mij uit als op
den eersten 'dag. Niet waar, dan moet het
(och wel mooi zijn? Zonder dat versje,
had ik het leven niet zoo lang kunnen dra
gen heusch niet
Hij had de oogen opnieuw op den grond
gericht en keek in het verleden hij zag,
hoe hij dertig jaar geleden van zijn. vader
scheidde.
„Je zult con dichter worden?" had dio hem
als afscheidsgroet nageroepen, „zeg liever
een luilak een dagdief. Je kunt niet an
ders? Goed, word' het dan, maar kom niet
eei'Jer op mijn drempel terug, voor jo lust
hebt in degelijk werk."
7,00 was hij zonder zegen uit het plaatsje,
waar hij zijn kindsheid gesleten had, ver
trokken. want een moeder lmd hij niet meer.
Tiet ging niet goed. Tn den beginne ver
warmde en verzadigde hij zich aan zijn eigen
geestdrift. Hij leed honger en streed
maakte voortdurend verzen en zond ze de
wijde wereld in. Maar niemand sprak van
hem niemand wilde er zich in zijn vrije
uren mee amuseeren Toen word hij het
eindelijk moe, dichter te zijn, en hij schreef
zijn yader, dat hij wilde gehoorzamen.
Maar thuis kon men nu geen bed voor
hem spreiden.
Zijn vader iiad weer een vrouw genomen,
cn er wai *n uit dit huwelijk meer kinderen
dan zijn vader onderhouden kon. Daarom
kwam Klaas AViepenbring niet voor de
tweede maal over den ouderlijken drempel.
Hij werd nu schrijver op een kantoor, en
vergat bij het werk het verlangen zijnor
ziel. Er bleef ten slotte ook niets meer van
over dan de bitterheid, dat zijn vuur tot
asch geworden was, zonder ooit iemand ver
warmd to hebben
Dc ongeduldig wachtende oude had in
dien tusschentijd ovenwei iets uit haar groot-
bloemige reticule tc voorschijn gehaaid.
„Wilt u liet versje eens lezen, mijnheer?
Ziet u, ik draag het altijd bij mij. Misschien
doet liet u ook goed Ach, de gezegende
die het gemaakt heeft
En de oude schrijver las werktuigelijk
wat zij hem voorhield.
Maar spoedig spalkten zijn oogen zich
open, en zijn borst zette zich uit.
Een snikken deed zijn lichaam beven.
Zijn leven was niet geheel nutteloos ge
weest.
Het kleine versje had hij zelf in do 'dagen
zijner jeugd gemaakt
