f
A L L E 31L EI.
YOOlt DAMES.
YOOlt IONDEKEN.
'.tï
,'A1
»«yg-.ai>'.vttar>,^x-e
«sj
..non blijken, 'dat do hoogn ciselien, clio zij
„reeds in haar tcguinvoordigon vorm aan do
„schatkist gnat stollen, nog nimmerkiTijk
„moeten worden vor/,wiiard, zal de rechter-
„lijko loophaan niet een carriDre voor minder
„dim do lillerlnHeii worden."
Alaa.r wij dwalen af van den koristen
weg, die ons in minder da(n „eenige maan
den" naar het beloofde land der geregelde
lechti-^edeeling zon leiden.
Wij hebben gezien, dat voorgesteld wordt
0111 in do eerste plaats liet maxi mum van
het aantal leden der meld,batik hij enkele
groote rechtbanken nil te zetten en met
één Uiig de minima van alle rechlbanken
weg te nemen; 0111 in do tweede plaids
do taak van het openhaar ministerie in
de civiele rR hts pleging pmetterh Ie be
perken tot de cassatie-procedure en om
iu do dorde plaats „den alhvn-rochtspre
kenden rechter" hij de arrondissements
rechtbanken in te voeren. De laaisle twee
hervormingen worden klaarblijkelijk meer
als proefneming bedoeld en kunnen voor
elk geval door de belanghebbenden Indien
weiking worden gesteld.
Hoeveel haast de minister niet zijn nood
wet heeft blijkt wel 'dan,ruit, dal hij met
de d.rie wetsontwerpen, welke hol hoven-
staande biengen, een vierde heefi voor
gesteld, waarbij al dadelijk de gelden wor
den aangevraagd, die voor de versterking
van liet rechterlijk personeel (volgens hel
eetslo ontwerp) gevorderd worden. „Zoo
„nijpend i.s immers de nood aan enkele
„gerechten, dat hun vergroeiing, zoo zij
eenmaal geoorloofd is, geen oogenlilikop
„een budget-wijziging mag wachten."
Alen ziet, in den minister is de haast
van den nog niet iri hel vak .vergrijsden
bewindsman. Intussehen. zal het wel zeer
de vraag zijn of do kamers erin zullen
slagen het ontwerp in minder dan „eenige
maanden" afgehandeld te krijgen, ook en
vooral omdat daaiin nieuwe beginselen,
zij het ook bij wijze van „proef" -
zijn neergelegd, die van verre strekking
zijn en dus allicht Lol „breedvoerige go»
dnehtenwisseliiig" aanleiding zullen geven.
Eu als er in de Kamer een .„bieedvoe-
vueiige geilachlenwisseliiig" oiilslaat. dan
?on hot wel mogelijk zijn, dat
or een weg moest, worden gevonden, nog
korter dan deze korte weg, die zelf een
.reeds verkorten weg alweer wil verkorten.
K as Ce pi f I. Nadat dit artikel gesclue-
ven v»«, /iin vim de Tweede Kamer hel
,,"®"Ing". de (i)enione v.111 antwoord en een
erring van hel mondeling overleg versche
nen. Aki deelt danruir mede wal wij nu
tter unrnJjlmd weergeven dut 11a het
u veilen; ca. de volgende wijzigingen zijn
Ij otgebraehl
De favuliatievu al-rhtiffiug van hel Open
baar ■Ministerie wordt niet voorgesteld.
f)e partijen zuilen niet de keuze hebben
tu"s(hen één- en ilrie-recliterskaniers.
De ïvcliter-, die Df> jaar mul zijn en bin
nen O 1 mm tulen hun ontslag nemen, krijgen
di' vcdlc wedde nis pensioen.
De bovenbedoelde maxima worden nog
ecnigcniuite niigelireid.
EEN ZELDZAAAI iKil EHGEX.
Üe Spaansclie toonceldichler Anoelol had
mei zijn «'etste dramalisch werk eencigen-
aardig ongeluk. Kef handschrift van dit
stuk viel namelijk iu zee en ging verlo
ren; <>n toen de auteur zijn blijspel nog
eens opschreef, wierp een oom, die een
vijand van al zulke dingen was, het ma
nuscript ia 't vuur. Nu schreef Ancelol
vroolijk uit. Hij kwam naar me toe, kade
mij teedcr, en wV.r ik den tijd had om hom
iets te vragen betreffende al de wonderlijke
veranderingen, zei hij: „Ik heli je laten roe
pen, mijn jongen, omdat ik je een groot
nionwJ heli mee 1e doelen, en ik sin er op,
dat ik dc eerste ben, die het je vertelt, ik
lieu weer getrouwd, mijn lief kind, en
Vóorluan zuilen er weer twee rijn, om je
lief te hebben."
liij dit ontzettende nieuws voelde ik mij
verbleken: 11.nar vader bemrikte daar niets
van en ging voort: ..Op jouw leeftijd heelt
aten nog behoefte aan de zorgen oener moe
der; ik twijfel overigens niet, of je zult de
bede vrienden met je nieuwe moeder zijn."
Ik was niet in staat, ennig antwoord te
geven in mijn ooivu klonken weer de woor
den van „liiet": „de zult geslagen worden!
Geslagen
„Welnu, Ifenri," vroeg vader, „je zegt
niets, wil je niet eens kennis maken mei je
moeder?"
Ik mompelde eenige woorden: hij nam me
hij de hind, en we gingen naar de .-.ulon.
Instinctmatig week ik Ofn'p.'H achteruit,
mijn hart klopte, en ik verwachtte een
stugge, strenge vrouw te zien die dc nu
reeds baatte reven de deur open ging en
mijn peet voor mij stond.
Abt fén sprong vloog ik in haar armen.
..Allin nïjfrimijn zoon!" zeide zij met
aandoening.
„Ham* zoon Xu werd alles mij duidelijk.
„Dus u bent mijn mama! O, wat een ge
lui:," riep ik, terwijl ik haar haar liefkozin
gen teruggaf, v-n wei honderd maal donpvaavn
innhmddo. die mij zoo leelijk toescheen
~,.Ah vier, moeder
„Ifob ik hot niet gezegd, mijn lieveling,"
j.cï ze nu tuswhen twee kussen, „heb ik liet
niet gezegd, dat je nooit een stiefmoder zoudt
kbbei.M
een treurspel iu vijl' bedrijven, of liever, hij
schroef hot piot, maar werkte het slechts
in zijn hoofd uit en bood liet oen schouw
hurgdireciie aan. Dij de gebruikelijke proef-
lezitig reciteerde hij liet feu aanliooro der
bijeengekomen tuoneelspelets. Toen hij een
oogeuldik pauzeerde 0111 een sink water
1e drinken, voegde de directeur hem loe
„Alanr gij schijnt uw manuscript velgelen
ie ||l>bon I"
„Neen," antwoordde de dieliler, ,.ik heb
mijn stuk nog niet op schrift gebracht;
wanneer het niet aangenomen wordl, ver
geet ik het, dal is liet gemakkelijkst. Tuint
gij het gebruiken, dan .schrijf ik liet op."
liet Hink werd kort daarna niet gi'oul.
succes ten luoneelc gevoerd. Uil wonder
bare geheugen bleef Aucelol overigens tot
in Imogen ouderdom bij.
ONLOOCHENBAAR.
Op zekeren avond, toen men aan bei
koninklijk hof te Vetsailies zich mcika.iti-
npolen vermaakte, ligt 1,odewijk XVI een
goudstuk op den grond vallen en kwam
hij een page, die iiel voor hein opzocht,
zelf bijlichten. Ihins ('oudé, die zich over
deze krenterigheid, zooals hij hei noemde,
gruwelijk ergerde, sLieek een handvol goud
stukken van de tafel af en verbood, dal
men dte voor hem zou oprapen. 1 .ode
wijk X\ 1, die de bedoeling van deze voa-
luouiug heel goed begreep, antwoordde
met een fijn lachje; „Ja, Prins, dut kunt
gij wol doen, maar ik niest, ik leef van
mijn onderdanen."
F, RN VHRFAIDF GK WO O ATli.
Dader de Ahiranische bioedcrschap
heorscht eon vreemde gewoonte, die zeker
niet algemeen bekend is. Jn hun hoofdkwar-
lier '111 Duitsclilaml wordt oen lijst gehou
den van dames, die bereid zijn de vrouw
van een zendeling Ie worden.
Wonseht ecu der broeders Ie Douwen,
dan sein ijlt Dij naar Duilseniand, en de
dame, die het eerst op dl lijst staat, wordt
toegezonden, zonder rekening te temden,
met haar uiterlijk el' teeltijd, daar de pte-
iemieiLl hieromlreiit ook niets mag vragen.
Het gevolg van deze vreemde gewoonte
z.ng eens een mijner vrienden, die op weg
was naar Calcutta. Aan boord van hel-
zelfde stoomschip bevond zicli een dame,
die bestemd was de viouw Ie wanden van
een zendeling, die, zooals men verhaalde,
ïoeds voor de '/.esde maal weduwnaar svas
maa.r dit was mogelijk een vergissing.
Toen zij in do haven aankwamen, kwam
de zendeling in groofe opgewondenheid aan
hoonl 0111 zijn nieuwe vrouw Ie zien, en
begaf zich voor dn.l doel naar beneden,
naar haar luit, maar kwam spoedig weer
op hel dek met een lang gezicht, waar
hij zijn gemoed op de volgende wijze lucht
gaf: Heer, o, Heer! nu hel) ik u zes
maanden lang gebeden, mij er geen le
zenden mei rood haar, en 1111 heelt ze
liet tocht,"
KOSTBARE STERNEN'.
Dc hertog van Au jou. in liet laai.st dor
veertiende eeuw te Xapels zijnde, Hei eens
een aanzienlijken Italiaan, Ruilolphus, die
hom aldaar bezocht, zijn diamanten, sma
ragden en audeie edele steeuen zien. Ru-
dtïlpluis hekeek ze en vroeg, hoeveel die
sleenen hem gekost hadden, en wat ze
lieni opbrachten 1 De hertog antwoordde,
dat ze hem een gruftte som gekost had
den, maar dat ze hom geen voordeel ga
ven.
„AVel," zei Hudolphus, „dan zal ik u
twee steent'!» iaieu zien, waar ik maar tien
gulden voor gegeven heb, en die mij wel
tweehonderd in liet jan.r opleveren."
Toen de herlog zieli liietover voruou-
deide, braehi Rudolpluis hem naar zijn
molen en zeide: „Hier held ge mijn slee
nen, die mij meer waard zijn dan de uwe,
wanl de uwe, hoeveel zij ook koten, zijn
tot niets nut; mijn moloiwteencn daaren
tegen brengen mij teel voordeel aan."
ERA HO Dl A SUA IX DE NOORDZEE.
Een Friesehc hoer. Jan t'omeline Eem
mes, verkocht in 1 Git) zijn wagens, ploe
gen en andere landbouvvvrHiiigen aan ze
keren Timmus Thomas/... voor zeer Imo
gen pry's, op deze voorwaarde: hij zou
liet geiii ontvangen 11a verloop van een
jaar, maar dal jaar moes! hij geheel al
leen 'doorbrengen op den lïosrh of liet
Kamper land. een zaïulplaal Rissehj» de
eilanden Terschelling ca Ameland. Deed
hij het niet, dan luid Dij alle aauspiaak
op zijn geld verloren. Jan Cornolisso liet
zich nlzon don itden Juni van het g
noemde jaar naar zijn zandplaat brengen,
.Met hulp van eenige vrienden richtte hij
er 0011 luiisjo van planken op. Het stond
tusschen lange palen en kon mei een vijzel
op 011 neer geschroefd worden, Ibt was
noodig, omdat met elk getij zijn eiland
onderliep Toen dit met groolo moeite ge
reed was en de noodige voorraad er in
geborgen was, namen de vrienden afscheid
en vertrokken. Gedurende den zomer en
den herfst bracht hij zijn tijd door met
vissollen. Afaar toen de winter kwam, was
liet daatmee gediiaji. Toen werd hij ge
plaagtl door koude, mist en stormen uit
het Noordwesten, zoodat zijn leven hier
door meer clan eens in gevaar was. Inzon
derheid was dit het geval in den nacht
van den taatsten November op den oer-
J sten December. Zijn vijzel spoelde namelijk
J weg, en daar hij 1111 zijn huisje niet in
de hoogte kon krijgen, golfde hot water
zelfs lot over de zoldering zijner woning.
Daar hij bevreesd was. dat zijn huis door
de kracht van liet water meegesleept zou
worden, bond hij zich aa.11 het houtweik
vast, in de hoop, zoo tiet ongeluk wer
kelijk gebeurde, daarmee aan wal te drij
ven. Gelukkig evenwel bedaarde de .storm
en toen hel. weer zachter weid, vond Dij
ook een middel om liet huisje omhoog te
krijgen.
Toen het voorjaar weer in 't land kwam
en het gunstiger weer werd, hut ving Dij
weinig bezoek, niet alleen van de vis-
schors van de naburige eilanden en dor
pen, maa.r ook van particulieren, die door
het vreemde van de zaak toi een tochtje
naar zijn huis uitgelokt werden. Gelukkig
voor hem, brak eindelijk de 11de Juni
Rilt aan. Hetzelfde schip, dat een jaar
geleden hier liet anker had uitgeworpen,
verscheen weer aan de kust. Jan Corne-
lit.se aarzelde niet lang 0111 zijn huisje
vaarwel te zeggen en zeilde naar Fries
land, waar hij behouden aankwam. Tho
mas Thomasz. hield woord ca behuilde
den Ilo'dnndsehen Robinson C'rusoë een be
langrijke som uit.
DAAR IS REFN DOKTER NOODIG.
Keu dokk# uit liet Zuiden braehi zijn
vacantiodagen door in Schotland cn knoopte
eens een gesprek aan met een geboren
Hooglander. De dokter merkte op, dal, als
ei' iemand ziek was, liet zeer moeilijk zou
zijn, geneeskundige hulp te krijgen.
„O, neen," antwoordde de Hooglander,
„wij geven den patiënt altijd whisky."
„Alaar," merkte de dokier op, „wal doet
ge als de patiënt erger wordt?"
„Dan geven we hem meer whisky."
„Zoo," zei de dokter; „maar als du
patiënt nog erger wordl, niet tegenstaande
al uw aicoDol?" 1
„Dan ge,ven we hom meer en meer
Ü'hisky," antwoordde de Hooglander, „en
als Dij niet heler wordl, is er ook geen
dokter noodig."
GK.MAKKKUJK NA TE KOMEN.
Du iiejlijnselie geestelijkhuid beklaagde
zich in liet jaar 177Ö bij IToderik den
Gioole over liet huwelijk van graaf Go-
iokin met diens volle nicht.
De koning beloofde, dat hij er orde op
zou stellen. Rij de eerste gelegen beid de
beste ontving iiij den giaaf mei een hoos
gezielil en voegde hem toe:
„Gij zijt mei uw nicht getrouwd?"
„Ja, Siie," luidde liet antwoord.
„Nu, pas op, dat zoo iets niet weer
gebemt," sprak de koning met voorgewende
gestrengheid, waarna heiden in een uit
bundig gelach losbarstten.
EEN COAIPLiMËNT VAN
KEIZER WIEILELAK
Alen verhaalt, dat de Duilsehe keizer
niet zeer complimenteus is, maar dikwijls
Dij sommige gelegenheden zeer gevat. Toen
oji zekeren dag een mooi Deensch meisje
viool speelde, luis Undo de keizer oplettend
toe en zei toen: „Wanneer ik mijn hogen
sluit, leywijl gij speell, kan ik mij voor
stellen Sarasate te hooren; maar ik houd
ze in dit geval liever open."
NIEUWTJES VAN HIER EX DAAR,.
In de laaisle deriig jaar is liet aantal
negers in ie Vereenigde Staten verdub
beld. Hun aantal bedroeg Dij de laatste
statisliek S miliioen.
Viin alle landen in Europa i.refl men
iu Griekenland de minste weelde aan.
De Rortugeezeii waren dl eersten, die
tlico in Europa invoerden. Rot was inde
zestiende eeuw.
Alen beeft berekend, dal verschillende
veteeuigiugen ia Duiischlaud Dij elkaar
3UÖ.0U0 postduiven hebben, waa.rvan er
SOUü uitsluitend Dij hel leger in 'gebruik
zijn.
De apen van '/uid-Amerika schijnen de
lieleekenis van pinten le begrijpen: zij
lachen dikwijls bij het zien van eeugotp
pige voorstelling.
in Parijs verdienen 7000 menschon den
kost met menschefijk haar Ie bereiden voor
de markt.
Alen zegt, dat er in Australië in ver
gelijking van elk amict' land, in verhouding
tot de bevolking de meeste kc.rken zijn.
Do Aloliawk-Iudiaiieii willen niet. dat er
zelfs maar één enkel grassprietje op htm
granen groeit.
liet eiland St. Helena neemt steeds in
bevolking af. liet getal sterfgevallen over
treft doorgaans dat der geboorte. Tien jaar
geleden waren er (>000' inwoners, nu zijn
er maar -1000.
Wanneer men in Japan de schil van de
sinaasappel liecft verwijderd, valt dc
vrucht in gelijke doelen uit elkaar.
Van allo plaaisen in Europa wonen in
Berlijn dc meeste vreemdelingen. Slechte
37 percent van de gehecie bevolking zijn
geboren DuiLchers.
ANECBOTEN
Eerste student: ,,'t (s maar een goede
gewoonte, dat men hij een rok geen hor
logo kan dragen."
Tweede studente „WanuunV"
Eerste sLudenl: „Omdat mijn rok en mijn
loge nooit belde tegelijk in mijn bezit zijn."
„Hoe komt liet loch, Karei, dat je
nieuwe broertje zoo huilt?"
Karei (verontwaardigd): „Zoo erg huilt
Dij niet, en bovendien, als jij eens geen
tanden iiadt, en al je liaar was ,weg, en,
je 'heilieri waren te zwak om je te dra
gen, zou je dan ook niet huilen?"
Dokte,r (hoos): „Ik zei je, dat je den
brandewijn gebruiken moest om mee te
wrijven, en 1111 heb je hom opgedronken."
Patiënt: „Ja, dokter, ik hecht volstrekt
geen waarde aan uitwendige middelen."
„is lie.l, waar, Willem, dat je altijd met
je broertje vecht?"
„Ja, mijnheer 1"
„En wie, deelt dan de klappen uit?"
„Papa!"
ER IN GELOOPEN.
Alooi meisje.' „Hoeveel kost deze stof
per el?"
Bediende uit een manufacturenwinkel
(die erg op de jonge dame verliefd is):
„Sléchte één kus!"
Meisje„Als liet zoo goedkoop is, geef
niu dan maar tien ei, grootmoeder zal liet
wei betalen."
MODE.
Voor eenvoudige wandelcostuums ziet
men veel wollen mousseline, liet is niet
duur en heeft zeer weinig gnrneering noo
digwat zwarte of witte kant op de taille
is voldoende. Do dessins zijn zeer ver
schillend; men ziet zooveel bloenipjes, als
ruitjes, streepjes 011 moesjes. Heeft de stof
een aangoweven rand, dan is de kantgar-
neeriug natuurlijk overbodig, en kan men
de taille zoowel als den rok met den rand
ganieeren.
Voor onze meisjes valt heel weinig
nieuws op Le merken. Voor de kleintjes
ziet men nog veel de geplisseetdo jurkjes,
voor de grooteren tie basquo-jurken metrud-
men ol geplooiden rok. Een aardig man
telpakje voor meisjes van zes tot negen
jaar kan men maken van geruite slof. Het
rokje wordt in platte plooien gelegd; de
blouse van wit batist wordt oven onder
(le taille op de vooringjurk bevestigd en
dc scheiding bedekt 'door een breede zijden
ceintuur. Een kort open manteltje, waar
van de mouwen uit 'één stuk geknipt zijn,
zoodat de schoudernaad vermeden wordt,
voltooit het geheel. De witte batisten blouse
is voorzien van con kanten passc en auto
halsboordje. Voor kleine meisjes maakt men
de jurkjes meestal zonder halsboord.
Gelukkig zijn onze lange mouwen nog
niet tot de kinrlortnode doorgedrongen, cn
hebben de jurkjes nog korte of luilflaugc
ballonmouwen, die met een boord zijn af
gewerkt.
I11 hinderhoeden vindt men een groote
verscheidenheid. In de eerste plaats do
kiokhoed van slap stroo, die gegarneerd
wouit mot kransjes van bloemen of vruch
ten; verder de breedgerande hoed met Imo
gen hol, die meestal met strikken van lint
gegarneerd wordt. Vorder de gele en witte
panama hoeden, opgemaakt met zijde, in
de, kleur van het stroo; en eindelijk de
hoeden van mousseline, kant ot' borduur
sel, die gegarneerd zijn met lint, in de
kleur van de jurk, waarbij ze 'gedragen
worden.
GOOI XIETS WEG.
Alen kan zelfs nog leege inmaakbuss m
gebruiken en die promo voeren tot blooinen-
hanger, indien men daarbij wat vernuft
en smaak weet aan le wenden.
In eréianne hoeft men tegenwoordig dt
schoonste patronen: met bloemen en v»
gels, figuren en bladen, ja, zelfs mot ('bi
neezen onder tentparasols. Alen koopt nu
een lap c.réiaime, overeenkomstig inzicht
en smaak, maakt er een zak van nvt bloe
den zoom. boven (lei) rand der bus rei
kende en die men toeliaalt mei enkele
teruggeslagen plooien, naar goedvinden al
of niet gevoerd met een lapje gekleuu
satijn. Van onderen haalt men Tien rok
eveneens in, naait er van boven koorden
aan en doet er de blikken bus in, gevukl
met een vaventje of eenige andere plant.
Voor de plant is liet goed, als men een
gaatje in de bus boort, maar hot .water
heeft dan, als men niet goed oppast, grooto
kans bet cretonne te bevochtigen. Een ieder
(loet dat dus naar eigen, zin of .ervaring
DE DRIE KLEINE FEEËN.
Niki ligt iu zijn aardig bedje, dicht bij
het groote bed zijner moeder.
Het is bij negenen, maar do grooto zwarie
oogon van Nilci zrjn nog wijd open, hij
ligt geen jtwee seconden siil.
Sedert een uur bijna, stolt mama alle
pogingen in liet work om haar kleinen,
jongen to doen slapen; zij zingt liedjes,
doet verhaaltjes, bromt, niets helpt: Niki
wil niet slapen.
Hij draait zich in alle richtingen, lacht
011 kust mama, die groote oogeu legen,
hem opzet en hem dreigt, te zullen heen
gaan; maar Dij is veel meer geneigd Jot
spelen, clan om als oen zoet ki'nd le gaan
slapen,
Alama is erg moe, ze wilde graag naar
liet salon gaan, om met papa wat te gaan
praten, en in pla,ats daarvan, is zij ver
plicht hij hot bedje te, blijven van' haar
kleinen jongen, die, niets doet den grap
pen maken.
En mama, begint er spijt van te krij
gen, dat zij do bonne va,n Niki zoo lang
vacantia 'gegeven heeft, want als deboime
er was, zou Niki boven in zijn eigen lief
kamertje zijn, en kon uuyna nu st.il in
liet salon hij papa blijven.
„Wanneer zal het kind nu eindelijk
slapen," mompelt mama, terwijl zij met
een boos gezicht Niki weer neerlegt, die
hoeft willen probeeren 0111 buitelingen te
maken
Onder hel groote baldiquin van liet ledi
kant, waarin mama slaapt, zijn drie kleine
laden, die open en dicht kiuuven, al naa.r
men wil, en waarmee Niki veel pret heeft,
als hij 'k morgens in het grooie ledikant
van manui speelt.
Sedert de kleine jongen in de kamer
zijner oudere slaapt, zijn de laadjes be
woond door drie kleine 'feeën, die opzet
telijk gekomen zijn om dc arme mama to
helpen, op do dagen, waarop zij haarklei
nen jongen niet in slaap kan krijgen. Nau
welijks heeft mania gezegd, dat ze wel
wilde dat haar zoontje zoa inslapen, of
hot bovenste laadjo gaat open en Zand-
feetje verschijnt. i
Zij is heel mooi, het Zandfeotje, en
als Niki haar kon zien, zou hij .stellig
zijn vreugdekreten staken; maar hij ziet
haar niet, want de kleine fee is onzicht
baar voor het menschelijk oog en zelfs
mama hooft haar niet opgemerkt met haar
mooi rose gezichtje, omgeven door kas
tanje-bruine haren, die uit oen klein grijs
mutsje te voorschijn komen, met haar lief
figuurtje |n een grijze japon gehuld cn,
het aardige rokje van berenhuid, dat zij
in haar rose handjes houdt.
Zachtjes, heel zachtjes, daalt Zniul-
fcetjo neer op het hed van Niiki, jlie juist
de oogon gesloten heeft, daar mama hem
gedreigd hoeft heen te gaan, als hij .door
gaat met gekheid le maken. De fee ,is zoo
klein cn zoo licht, dat ze zonder vrc'es
op do knie kan gaan zitten van Niki, dia
er niets van voelt.
Eenmaal gezeten, laat zij haar hand in
den zak glijden, en haalt die te voorschijn,
gevuld met goed zand, da.t zij inde oogon
van Niki werpt, vervolgens een tweede
en een derde.
üo kleine jongen knipt even met de
oogeu, kijkt zijn moedor aan, mompelt
ietsen zijn Mond kopje valt op .zijn
kussen, tot groote verlichting van mama,
cn tot roem van Zandfeotje, die heel trolsch
is op haar werk.
Mama blijft nog een oogenblik om over
tuigd lo zijn, dat haar kleine jongen slaapt.
Zij ziet niet, dat het middelste landje
opengaat en dat een klein lachend ge
zichtje zich op den rand vertoon!. Zand
feotje geeft een wenk, en met een .paai'
sprongen is haar zusje, Spinfeetjc, hij haar.
O, wat is Spinfceije mooi, met haar
slank figuurtje en eenigszins rootle krul
len en vuurrood japonnetje. Spinfeetjc is
een grappenmaakstcr; gebruik makend van
haar slankheid, glijdt zij in de rose .neus
gaten van Niiki, en hegint te spinnen als
een kat, waaraan zij dan ook haar .naam
te danken heeft.
Spin! Spin! Spin! doet ze, terwijl ze
liet uitechatert van pret, terwijl mama lot
zichzelf zegt:
„Afijn, kleine jongen slaapt, ik kan wel
gaan."
Gedurende het spinnen van de kleino
.100de fee, gaat liet derde laadjo open en
hol Droomteclje verschijnt.
Niki zou verrukt zijn als hij hetDrooni-
feeljc zag, want ze is honderdmaal mooier
dan haar zusjes. Zij heeft een allerliefst,
klein, lachend gezichtje en groote oogen,
blauw als saffiereu; zij draagt een japon
netje van rose zijde, die bij ieder barer
bewegingen ruisclit; en dit rose japon
netje Dee ft aan den achterkant twee rose
vleugeltjes, licht, als de vleugels van een
vlinder; en eindelijk, om haar stralende
schoonheid te volmaken, heeft zij lange
blonde krullen; die kruiden vallen glanzend
neer op het rose japonnetje, en lor hoogte
van het voorhoofd schittert een diaman
ten ster,
Droomfeetjo vliegt naar'Niki; zij kietelt
hem zachtjes om hom te doen lachen,
vervolgens spreidt ze haar kleine vingers
over zijn gesloten oogleden u.it, en Niki
heeft allerhande mooie droomen, en hij
hoor! verrukkelijke liedjes, die Zandfeotje
hem met haar zacht stemmetje in het oor
fluistert.
Mama kust haar kleinen jongen, die in
zijn slaap Tigtvervolgens verwijdert zij
zich op haar tecnen. En zoo zuilen eiken
avond, totdat de, hbnne van Niki terug
komt, de feeën Niki in slaap komen .ma
ken. Dan zullen zij woei' naar het rijk
dor feeën temgkeeron.
i
ÖJiPaüXT tw Dmukkjshij d, Sgmixdamachi Oqura^S*
