0
k
82"* Jaargang.
Zondag 2!
12723
y\
Derde Blad
1 Suggestieve Rechtzaken.
Onverwacht geluk.
De justitieele noodwetten.
'4
tui cl- en:
tant. -?
ihouden:
PRINS,
t
MtiM
ij honden;
it-
elsrecht.1
CHIEDAMSCH
- Dczo courant verschijnt d a g e 1 ij fc s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en VI aard in gen fl, 1.25. Franeo
p post fl. 1.65.
Prijs per weck: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën. voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
aar aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Bange Haven No. 141 (hoek Korte Haven.)
Prjjs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meef
15 cents. Reclames 30 cents per regel, Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordcelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, "die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon
voor do Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
Terwijl op zoo velerlei gebied in Neder
land een neiging bestaat om buitenlandsche
I instellingen over le nemen, terwijl in zoo
reel gevallen buitenlandsche toestanden
"als voorbeeld genoemd worden voor ons
'land, is er een belangrijk gebied, waarop
'die lust tot nadoen nagenoeg geheel ont-
Jsreekt althans al. heel weinig van zich
•iaat merken. Wij bedoelen liet gebied van
de strafrechtspraak, en met name clckwes-
"tie van de invoering der jury. liet is op-
i|merkelijk, hoe weinig er wordt aangedron-
II jen op die invoering, het is te ppmer-
M keiijker, omdat toch ook bij ons óp dit
■if gebied niet alles pais en Vree en ieder met
de beslaande toestanden tevreden is. En al
kan men veel critiek op de rechterlijke
macht lerzijdè leggen, als gedachtelooze na-
piaat van buitenlandsche voorbeelden, het
is niet te ontkennen, dat er ook hier vrij
rat te verbeteren valt en dat hel wen-
sclelijk is, dat men zijn best doet om
rechterlijke macht te doen behouden.
Zeer stellig is het dus wenschelijk om
tó groote publiek bet vertrouwen in die
maatregelen te nemen, opdat de keuze voor
dc leden van do rechterlijke macht ge
schieden kan uit zooveel mogelijk candi-
daten en dat hij de benoembaarheid argu
menten, aan geldbezit en familierelaties
ontleend, zoo weinig mogelijk gewicht in
'J 'h schaal leggen. En wij zouden het ne-
f| men van die maatregelen to wcnschelijker
Ifl 1 sclltei1' omt^at WÜ jui'Y zeer beslist bc-
schouwen als een „ongowcnschten vreem-
l;f deling", als een democratisch kindcrspeel-
?oed, dat meer in schijn dan in wezen
een goede instelling is. Hoe langer men
Jus den wenscli naar een jury er uitkan
i nvJ<a hmden door er naar te stroven de recht-
j| sPraak, speciaal de strafrechtspraak, zoo
goed mogelijk te maken, en dus aan dc
groote menigte de overtuiging te schen
ken dat het vertrouwen in de rechterlijke
nacht gemotiveerd is, hoe beter.
Gelukkig komt ons in dit streven do cr-
yaring, in het buitenland opgedaan, te hulp.
name heeft men onlangs naar aanlei-
Yi
XX 70;
m
i.
ding van het fameuze proccs-llau, in
Duitschland weer met do jury dingen be
leefd, die door den president van het ge
rechtshof te Karlsruhe buitengemeen scherp
zijn veroordeeld. En deze nieuwe gebeur
tenissen vesligea weer de aandacht opeen
schaduwzijde van de instelling der jury,
wike eerst in den laats Ion tijd meer al-
's opgemerkt. Wij zouden die be
waren willen samenvatten in deze stel
ling, dat een behandeling voor een jury
van een gegeven geval in hooge mate de
4
Ik was elf jaar en op het college tc Arras,
inca ik op zekeren dag, gedurende het speel-
®Jj in twist geraakte met een mijner tnak-
«K. Hij beetle Isidore, maar wij noemden
altijd „Biet" omdat hij zulk donkerrood
naar had.
^Ofschoon ik klein was, had ik voor mijn
W'ijd bizonder veel kracht, zoodat ik na
korte worsteling mijn tegenpartij onder
had,
>A je hebt me geslagenriep hij, pijn-
"jk opstaande. „Maar onthoud het maar, gij
°°k geslagen worden."
Mn alle geval niet door jon, lafaard!"
antwoordde ik.
jiNcen, maar wel ïloor je stiefmoeder, want
inkrijgt een stiefmoeder!"
ik een stiefmoederdut scheen me zóó
.«'aas toe, dat ik begon te lachen,
»Ja! lacli maar," hernam hij, „je zult het
ondervinden, je vader gaat weer trouwen, ik
het, „Ja, ja," vervolgde hij sarrend,
«je krijgt een stiefmoeder cn die zal, evenals
uujiie, je meer slang ÏÏen goede woorden
;|Hen, daar kan ik je voor instaan. En dat
M net g0ed zijn.»
h 'k wilde of niet, telkens clacht ik uan
k. w°orden yan „Biet". Gedurende het op-
i®ggea der lessen danste mij voortdurend één
|°ord voor oogen
"Stiefmoeder, stiefmoeder
het was zoo erg, dal ik hot onwillekeurig
2?mijn schrift begon te schrijven, Het werd
ware kwelling.
dramatisporing en de jacht op sensatie in
de hand werkt.
Men mag wel aannemen, dat naarmate
do studie der psyche zich in den laatston
tijd uitbreidt, men meer en meer gaat voe
len het nadeel van dc openbaai beid der
strafzittingen. Men ergert zich over de stu
denten in crimineelo zaken, over het ge
regeld bezoek van een publiek van lanter
fanters en dagdieven, welke de zittingen
bijwoont cn daar gratis theorie krijgt over
de meest verschillende misdrijven. Alen
vreest, dat deze gcdeclasseerdcn onder de
suggestie zullen komen van de voorbeel
den, ,welke zij gedemonstreerd krijgen, en
dat zij hun voordeel zullen doen met de
daar bestudeerde middelen om de justitie
om den tuin te leiden.
Grooter wellicht nog is intusschen het
nadeel, dat ontstaat doordüat de dagbla
den groote verslagen van de terechtzittin
gen opnemen en speciaal bij geruchtmaken-
do zaken kolommen druks verspreiden over
een gegeven geval, dat zeer pikant, raad
selachtig of sensatiewekkend is. Onze
Nederlandsche bladen zijn op dit gebied
zeer bescheiden. Doch ziet men wat hier
in liet buitenland geleverd wordt, hoe 'daar
de bladen legen elkaar opbieden in „pit
tigheid van opschriften", uitvoerigheid van
verslagen en veelheid van „beschouwin
gen", dan kan men zich inderdaad niet
verheden, dat zulke verslagen onnoeme
lijk veel kwaad moeten doen.
Nu is dit kwaad bizonder lastig te be
strijden. Of een of moor redacties zich al
onthouden van een dergelijke sensatie jacht,
maakt heel weinig uit, daar het publiek
dan de andere bladen koopt, en dat voor
al in landen, waar de verkoop per nummer
regel is. Den bladen verslaggeven verbie
den of onmogelijk maken, gaat al evenmin,
zoolang de zitting publiek is. Zal men dus
het kwaad afdoende bestrijden, dan zal
dat alleen gaan door opheffing van het pu
blieke karakter der zittingen, Waaraan na
tuurlijk enorme bezwaren verbonden zijn.
Om die bezwaren weer op te heffen, heeft
men voorgesteld een jury 1" benoemen,
die niets te doen zou hebben dan het pu
bliek bij de terechtzittingen te vertegen
woordigen, die dus geen actief aandeel
meer zou hebben in de strafrechterlijke
behandeling der zaak, doch tot taak zou
hebben om de waarborgen voor cle onpar
tijdigheid der rechtsbedoeling, gelegen in
de openbaarheid der zittingen, te doen be
houden.
Of dit middel het geweusehto resultaat
zou opleveren, of de jury in deze, heel
origineclen vorm, acceptabel zou zijn, is
zeker oen vraag, die een mooi onderwerp
voor ceu wetenschappelijke verhandeling
zou zijn, doch die thans geen groot prac-
tisch gewicht heeft, omdat zij niet aan de
orde is.
Men mag wel aannemen, dat men niet
Toen kwamen er allerlei dingen in mijn
gedachten, die de bedreiging van mijn vijand
schenen te bevestigen, en die ik tot nu toe
niet had kunnen verklaren.
De laatste week was ons huishouden geheel
overhoop. Overal werd schoongemaaktsom
mige kamers, sinds lang gesloten, werden nu
weer geopend.
Grodel, onze oude trouwe Gredel, was als
buiten ziehzelve: met haar Elzasser muts,
scheef op 't hoofd, haalde zij de latafels en
kasten uit, nam gordijnen af, draafde van
den zolder naar den kelder, en bromde tegen
ieder, die haar in den weg kwam.
Ik herinnerde mij nu zelfs dat onze leer
ling in de apotheek tot haar gezegd had
„Gelukkig, dat het verandert, en jij geen
baas meer zult zijn."
Al die dingen boezemden mij een onbe
stemde vrees in Als het eens waar wasAls
vader eens ging hertrouwen
Ik luul zooveel kwaal buuieii spreken van
stiefmoeders en bovendien had ik op het ge
zicht van „Biet" dikwijls blauwe plekken
«'o/ion, the ik nu aan zijn stiefmoeder toe
schreef.
Ik ridderde dat ook zoo'n lot mijn deel
zou zijl
Ik vas zoo onoplettend, dat ik wel tien
maal verboden moest worden, en 'fc eind was,
dat ikeci uur school moest blijven."
In gedachten verdiept verliet ik dien avond
de school en stapte langzaam voort., wat ik
anders niet gewoon was.
De gedachte aan een stiefmoeder folterde
mij geweldig. Voor 'de twintigste maal her
haalde ik, dat het dwaas was aan zooiets te
denken. „Biet" had het zeker verzonnen.
Daar hoorde ik vaders naam noemen,
licht zal overgaan tot de afschaffing der
openbaarheid, en dat deze nieuwe taak van
de jury dus niet spoedig een onderwerp van
debat zal zijn. Voorloopig zal men wel
moeten blijven rekenen mot de openbaar
heid en zich dus moeten beperken tot liet
streven om dc nadeeligo gevolgen daarvan
zooveel mogelijk to ontgaan.
Welnu niets wat in die richting zoo
nadcelig werkt als de jury. De advocaten
moeten het er al dadelijk op aanleggen het
geval zooveel mogelijk te 'dramatiseeren,
de jury to overbluffen met allerlei bizon-
derheden, de aandacht van de hoofdzaak
afleiden. Zij moeten met grove middelen
werken, huismiddeltjes aanwenden, op ef
fecten uit zijn cn met allerlei handigheidjes
de jury voor zich innemen. Zij moeten het
gewicht der zaak breed uitmeten, groot
doen, van een kwestie zoo mogelijk een
cause eétèbro maken. Vanzelf volgen de
verslagen al deze. omwegen, vanzelf wordt
dus een verslag over een jury-zaak tien
maal zoo interessant en pikant als van
een gewone zaak, waarbij men den erva
ren rechter met zulke foefjes niet om den
tuin leidt en waar dus het onderzoek so
berder, is, meer recht op hot doel afgaat,
veel mipder sensatiewekkends heeft.
Doch nu gaat men als men met een
jury te doen heeft, veelal nóg verder. Alen
tracht de publieke opinie le bewerken bui
ten de zdting om, zoodoende de juryle
den ook onder zijn macht te krijgen. In
het beclpelde proces-Hau is gebleken, dat
niet alleen de advocaten, maar zelfs het
openbaar ministerie een dergelijke metho
de toepasten en stukken in do bladen de
den publiceeren, met de bedoeling het pu
bliek en daardoor de jury de een of an
dere opvatting te suggereeren. Hoort men
nu bovenbedoelden president van het ge
rechtshof, die gewoonweg in openbare zit
ting verklaarde, dat het publiek dol was,
hoort men bovendien de niel-weersproken
verzekering, dat het besluit van de jury
(om Hau te veroordeelen), al vast stond lang
voordat men aan liet einde der behande
ling was gekomen, op grond mede van
de bovenbedoelde bewerking van de pers,
dan moet men wel tot de eonclus.ic ko
men, niet alleen dat dc openbaarheid bij
een jury behandeling tienmaal erger is voor
het publiek dan die hij de waarborgen
voor een goede en objectieve rechtspraak
in zulk een geval juist door die openbaar
heid en door den invloed van do algc-
meene opwinding en „dolheid" op de jury
vrijwel verdwijnen.
Dat er in Nederland geen jury is, schijnt
ons de voornaamste verklaring van het
feit, dat wij die extra-sensatiewekkende mis-
drijfverslagen niet krijgen en dat er in ons
laud dus weinig kans is op de dolheid,
welke door zoo'n onvordachlen getuige in
de Badensche hoofdstad (en vermoedelijk
ook wel in het grootste deel van het Ba
densche land) is opgemerkt. Alogc dat zoo
blijven. Alogen wij voor die allerergste uit
spattingen, bewaard blijven, o.a. daardoor,
dat men ten 'aanzien van de .jury blijft bij
de koele afwijzende beschikking, welke deze
instelling merkwaardigerwijze tot nu toe in
Nedeiland gevonden heeft.
Gcruimen tijd ul zien wij onze rechters
zwoegen onder den last der rechtsbedoeling
en dc ju.'"iciabelon, aan den anderen kant der
toonbank, trappelend van ongeduld, omdat
zij niet sneller recht kunnen krijgen.
Het lijkt de drukte uan een Nederlandseh
station, wanneer pas de vacantiekaarten wor
den uitgegeven. Alleen niet aan alle loket
ten is het oven druk. Bij sommige kleinere
loketten ziet men de rechtsbedeelers met de
gewenschte kalmte en regelmatigheid de za
ken afdoen, terwijl dc file rechlzoekeudcn
niet zoo groot is. Doch bij andere loketten
is er zenuwachtige haast. Dag en nacht wer
ken do rechters, zij vonnissen almaar door,
geregeld verdwijnen er bevredigde rechtzoc-
kers van voor de loketten, doch helaas, do
file wordt achteraan al maar langer en degeen
die achteraan staat heeft niet de minste kans
meer, dat hij in den eersten tijd geholpen zal
kunnen worden.
De toestand wordt steeds erger, steeds
dringender de vertoogen in den Haag om
assistentie hij cle drukke loketten.
Aanvankelijk was men in den Haag van
meening, dat hulp niet mogelijk zou zijn
zonder nlgchoele reorganisatie in verband met
de invoering der administratieve rechtspraak.
Doch langzamerhand bleek, dat deze weg wat
al te lang was en zoo sloeg men dus ecu
kortcren weg in, dien van een meer particeic
erbetering. Edoch men wilde niet zonder
meer nieuwe rechtsbedeelers uan de drukste
lokottenplaatsen, men wilde cle gelegenheid
hebben personeel van do kalmere plaatsen te
verplaatsen naar de drukke. Op deze wijze
hoop'te men het met minder ambtenaren te
kunnen stellen, zoodoende geld vrij te krij
gen en met dal geld de salarissen der ambte
naren te kunnen verbeteren.
Doch ziet ook deze korte weg bleek
nog te lang. De nieuwe niinhter vim justitie
had uitgerekend, dat het bcloonon van dien
weg nog cenige maanden zou kosten
„eeitige maanden" was te lang. In hoe kor
ten tijd de minister dan den nieuwsteii,
ullerkortsten weg denkt te kunnen begaan»
zegt hij niet. Minder dan „eenige maanden"?
Eenigo weken? Muur het ontwerp was eerst
2S April zoover, dat het de Tweede Kamer
bereikte. En nu is het, naar wij mcenen
te weten, nog niet veel verder. "Wij vreczen,
dat ook deze kortste weg clus wel „eenigo
maanden" zal duren.
Jntusschen een nog kortere weg is niet
voorgesteld en dus zullen wij ons bezighou-
Ik herkende de stem van den notaris, die
aan een ander vroeg: „Zoo gaat de apotheker
weer trouwen? En met wie?"
Ik hoorde niets meer. Isidori luid dus ge
lijk. Ik kreeg een stiefmoeder.
Ik wilde er alles van weten. Ik maakte een
omweg en ging op een drafje naar mijn peet.
Bij wie kon ik beter mijn hart uitstorten dan
bij mijn goede peet, die zooveel van mij
hield'?
Zij was altijd de beste vriendin mijner
moeder geweest, bij wier dood, zij al haar
liefde op mij had overgedragen.
Zij was steeds zeer inschikkelijk voor mijn
groote en kleine gebreken, dat wist ik maar
al te goed. Iloe dikwijls was ik niet, uit
school komende, bij haar aangegaan om een
of andere vlek of scheur, waarvoor Gredel
zoo nil verbid dellijk was, te doen verdwijnen.
Mijn peet bewoonde een lief huisje hij de
poortik was er de geliefkoosde gast, en het
scheen me mooier toe dan eenig paleis Ier
wereld.
Geheel buiten adem bereikte ik dc gastvrije
woning en opende zoo wild de deur dat mijn
peet, die hij het venster zat, van schrik haar
werk liet vallen.
„Wel Henri, wat doe je mij schrikken
sprak ze. „Wat scheelt er aan? Ileb jc weer
straf gehad, ondeugende jongen?"
„O," riep ik in óén adem uit, ,,u weet
liet nog nbt. Papa gunt weer trouwen en ik
zal een stiefmoeder hebben, net als „Biet"
een stiefmoeder, die niets van me houdt, die
me slaan zal, de Ik barstte in tra
nen uit.
De jonge vrouw trok mij zachtjes naar zich
toe, streelde mij 't hoofd alsof ik een klein
kind was cn vroeg toen op kalmen loon
den met den weg, die op dit oogmiblik de
kortste is, en die al een vei korting op een
verkorting is.
Amsterdam en Don Haag moeten o. a.
meer personeel hebben - men schept (hm de
mogelijkheid om die rechtbanken grooter te
maken dan zij nu zijn, men vermeerdert voor
deze rechtbanken de speciale maxima van
personeel. Dus men gaat recht tegen liet
vorige ontweip in, dat er op uit vva< het per
soneel te verminderen?
Neen men vermeerdert slecht- de
maxima, doch niet (wee woorden neemt men
ook de minima-bepaling voor alle rechtban
ken weg. Het lijkt op een legislatief toover-
stukje. En toch bestaat minister Neli-sen het
feit. Waar vroeger -loud ,,üe kla-scn en de
samenstelling der arromlisseineiil.-i eehtban-
ken zijn enz." Zal voortaan staan: „De klas
sen en cle li o o g a t e g e o o r loof cl e sa
menstelling der arrondissement.- rechtbanken
zijn enz."
Eenvoudig als „goeden morgen!"
Tengevolge van de ruimere maxima zul
len er dan benoemd worden aan vice-presi-
lenten hl Amsterdam 1. in Botterdam 1,
n in 's-Gravonhage 1, aan rechter.-, 2, 2 en
1 voor dezelfde steden en min Mib-titiuitgrif-
fiers 2 a 3 in Amsterdam en 1 in VGia-
venhage. Curieus is, dut bij deze opnoeming
illeen bij Botterdam gesproken wordt van
een „overdruk" college. Gezamenlijk zal cle
vermeerdering vermoedelijk /38.<!00 per
jaar kosten, al zal liet wellicht na den mi-
nhtorieelen goocheltoer mogelijk zijn meu-
ehen van cle „kalme loketten"' over te
plaatsen.
Tntusscdien cle kortste weg is nmt het
ovenstaande nog nief aangeduid. De minister
wil ook de taak van het openhaar ministerie,
in civiele zaken beperken en de al leenrecht-
pronk uitbreiden. Doch als voorzichtig nood-
wetgever gaat hij daarbij niet te ver. Buiten
zaken, betreffende beroep in ca—at ie, wordt
de conclusie van bet Openhaar Ministerie
afgeschaft, indien in d<» daarvoor bestemde
gevallen noch de rechter nra-h de partijen den
won.-ch uit-preken zulk een conclusie te lino-
ren. En als hij in de nrrnndi— aiuen!-recht
banken naast de gewone civiele kamers van
drie leden kamers van één lid vil inrichten,
schrijft hij uitdrukkelijk vcior, dat cle kroon
vergunning moot geven, dal de drie-leden-
kamers moeten beoordeelen cd' de zaak rooi
de één-lid-knmer go.-eliikt is en dat de par
tijen zich hij deze verwijzing win de clrie-
leden-kamers moeten neerleggen.
Bij cle aanbeveling van dezen laatston
maatregel vinden wij in de Memorie win
Toelichting oen uitlating, die de unml.n'!
trekt, omdat zij doet zien. dat deze minister
eenigs/.ins sceptisch gestemd is ten aanzien
van de mogelijkheid om onze rechtsbedoeling:
te verbeteren zonder nieuwe nan/icnlijke
offers
„Zoodra de giooTe reorganisatie tot afdoe-
„ning komt, zou liet namelijk wel eens kun-
„Wie heeft dat gezegd?"
„Isidore; en ik hoorde den notaris er ook
over spreken."
„Vertrouw je mij, Henri?" vroeg ze nu.
„O, zeker peet 1"
„Welnu, droog dan je tranen; luister
niet naar die praatjes."
„Jc zult nooit, hoor je, nooit een stiefmoe
der hebben."
Ze sprak zoo zeker en beslist, dat al mijn
ongerustheid verdween.
Ik verliet haar getroost en gelukkig, cn
dank zij cle zorgeloosheid van mijn leeftijd,
was ik den volgenden dag het heelo voorval
vergeten.
Een paar dagen later was er prijsuitdee-
ling, cn aan den avond van dienzelfden da
zei jrudor mij, dat ik als belooning voor dc
prijzen, die ik behaald had, de geheele va
cantia hij mijn vroegere min, die op een
plaatsje bij Boulogne woonde, mocht gaan
doorbrengen.
Ik ontving die goede tijding met vreugde
kreten cn ltoera's; in cle volheid van mijn
geluk had ik de geheele stad, ja zelfs mijn
bizonderen vijand „Biel", wel willen om
helzen.
Twee maanden in volle vrijheid aan zee
Was er iets prettigere denkbaar? i
Wat een heerlijke tijd bracht ik door bij
die bravo visschers.
Bij het aanbreken van deri dag stond ik
op en liep lieclc dagen langs het strand,
mosselen cn kreeften zoekend. En wat
smaakte daar de koolsoep 1 erlijk, die ldj
mijn thuiskomst in een reusachtige soepter
rine stond to dampen.
Maar vacuntietijd gaat snel voorbij't is
of hij wel tienmaal vlugger gaat dan liet
overige gedeelte van liet jaar.
September liep ten einde tuig enkele dagen
en dan stonden cle deuren van 'I college weer
wijd open. Ilct was niet zonder spijt, dat ik
afscheid nam van Lucette cn de zee, en dat
ik den terugtocht aanvaardde.
Bij mijn aankomst herkende ik ons huis
haast niet; het was geheel geseliikleul en als
nieuw opgeknapt. Hel zag er zoo vmedijk en
coquet uit als een jong meisje in een nieuw
japonnetje.
Binnenshuis was cle verandering nog- veel
grooter; het mcerendecl der oude meubels was
door nieuwe vervangen; nieuwe behangsels
prijkten aan de muren, en wat zeker een
zeldzaam iets hij ons was, overal zag ik
bloemen.
Maar ik was nog niet nun het eind der
verrassingen; toen ik in mijn kamertje
kwam, dat anders tamelijk somber was, ml tc-
ik een kreet van vreugde.
Het donkere behangsel was door een licht
vervangen, en Dij den schoorsteen stond een
mooie boekenkast, (het voorwerp mijner
droomen), geheel gevuld met mijn gelief
koosde boeken.
„Ileusch, mijn zou zeggen, dat een goede
fee hier in mijn afwezigheid alles met huur
looveretaf herschapen heeft," riep ik uit.
Nauwelijks was ik eenigszins van mijn ver
bazing bekomen toen Gredel mij, op plech-
tigen toon, dien ik nog nooit van haar ge
hoord luid, kwam zeggen, dut vader mij wilde
spreken, en mij in zijn kamer wachtte.
Tiet geheim?,innige en -zonderlinge in hel
gedrag van de oude meid verbaasde mij nog
meer, en ik begaf mij met eenige ongerust
heid naar mijn vader. Hij zag er ook al zeer
