f
1
t.
P
No. 12722
9
Tweede Blad.
IC»,
Jam. I
K
t
I
g2',e laargang
Zondag 28 Juni 1908.
a
ion,
m
y
fcs
J
►EE,
ïhtl iCt
Uit de Tweede Kamer,
Er in geüoopen.
tóf! r
18
J
9 C
dam.
B
Jq.
r-
Vïwi
l®s
SCHE COURANT
1
'Jtrecht.
Jtrecht.
Hfin- '2
r, Lem-
s (met
Firm&J'f
SarktS.
angsbe-
1
0
I Deze courantVerschijnt d a g c I ij k s, met uitzondering van Zon.- en Feestdagen,
r Prijs per kwartaal: Voor Scbiedam en V.laardingen 11,1.25.Franco
»r post ïl. 1.65.
Prijs per week: Voor Scliiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor liet eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
tnr aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Ilavon No. 141 (boek Korte Haven.)
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer
16 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag-en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon
voor de Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
ilelne
'1 voor 1
ilitoifc
3948,
ï)af
De automobielen zijn er slecht afgeko
men, maar ze kunnen als Tij! Uilenspiegel
leggen: „Wij hebben hot er naar gemaakt"
Wij zullen den goeden niet Ie na komen,
maar kunnen het den heer v. Ascli v. Wijc-k
det ancLers dun nazeggen: „Hel is waar,
lat de automobilisten zeit' de grootste
;chuld er aan hebben, dat het publick
hen niet welgezind is. Er zijn tal van auto
mobilisten, cliio vn(n de vrijheid misbruik
maken. Tal van automobilisten zijn mo-
leme barbaren, die onze wegen onveilig
maken en energiek moet tegen deze lieden
jok van overinoidawogc woide,n opgotre-
len. Hlet publiek mag niet hot slachtoffer
worden van dergelijke onlfeuisde egoïste
Sedsn."
,Wat ech,tler wol venvondieti.ng kan ba
ren, is, dat de afgevaardigde voor Am'ers-
bort, dit alles volkumbn loegevende, loch
jachtte te bestrijden het am'cjidoment van
le bjeeren Van Citters, Van dor Borch
;an Yeijwo'klle, Van Wijnbergen, De Bean-
'ort en F|erf, die do m'axnnumsne'llijeid
loor de gjemecnlcn voor lust rijden door
«boutvdte kommen niiet op 15, maar op
10 kilometer wilden Stellen. De heer
u Asch, v. Wijek kon bogrjjyDii dat hij,
■p'reklende als hij gedaan had, over niet
ifenige, maar over tal van automobi-
isten, eigenlijk zelf zijdelings dil amende
ment h,acl verdedigd, en dat xiijti argument,
lat 10 IC Al. ongteveer gelijk L aan die van
'en vigilante met öen hpel ongelukkig paard
)f wel van een ezelwagen in draf, geen
ndruk mojer zou maken, nl vernist hpf
te Kamjer zieker, dat hjet mwPi).èu"-v >i
Cittors wterd aangeaiomnn ui h'. i m u
net oen meerderheid^,» -rteiih
nlen. Tocl\ i,s dw a. n> 1 >r»
rant he' kn- m' 1 1 j-ut1
i90? w m .u'.n 1 <r 'ncnlen de
bw«>1 !<- lh" i, *u de auloni'obie-
jn (1; 'w v I «fi'u geboneu dijn, lipt
't ip it tp sch,lijven. En dat in
ten van 'de isport, in do eeuw, dat
dbü m dollen 'wedrtm over li,oL aardrijk
/licgll
Alen kan den 'aulom'obilistcn. loovoegen:
fous Tavoz Voulu, George Dan din. Gij bobt
ien openbaren weg gebruikt omf u te voor-
«fenen voor uw races, ongeacht helleven
'ii de veiligheid deti' burgerij. Gij zijt de
ehjók geworden van mannen, vrouwten
11 kindciren, en 'ge li,ebL door stof en.slonk
ie schponstc landscliappen verpest, en er
'fas niets aan u le doen. Het stelsel van
>nze wet is 'en was, dat mion vorliouwen
^■d in uw 'bezadigdheid, die naait onaf-
cbddelijk achtte Van 'den Nedoiilandschen
indaaid, en dat mten voor den enkeling,
te zou toonen 'deze bekende eigen^chjip
ret tc bezitten, 'genoog zou hebben aan
en Ne'derlandschcn rechter, die de:, woes-
B. was eens naar een klein stadje, maar
aar het een grensplaats was, kon het,
moral in de buurt van bol douane-kantoor,
t dikwijls druk ert rumoerig genoeg loo-
aan. Ook nu was dat weer hel geval,
''nor de nauwe opening van de kantoordeur
bruiden de monschen cn verdrongen zich
fooien en kleinen, dikken cn dunnen,
'chlon on schccven naar de wachtkamer.
i~t was een echt vrooüjk tooncelljo om
aanschouwer,. Heel beleefd was men
iet voor elkaar, want onder liet gedrang
eerden rechts cn links stompen cn elleboog-
foton uitgedeeld.
'Rechts van den ingang stonden hvco
*|eren, die druk met elkaar ia gesprok wa-
•f. In de beperkte ruimte vóór lion was
'tt een gegrom, gevloek en getier, dat hoo-
'f en zien verging.
|De ambtenaren, met de visitatie bclasl,
forden zicli niet aan al liet lawaai, cn
Ifgcn kalm hun gang. De cone koffer vóór
Hj de andere nii, werd geopend en nage-
'hfEen zelfs, waarvan de sleutel niet to
rimlen TVfïi w
'orden
rijzen.
was, werd opengebroken, wat niel
op dc handigste manier gebeurde,
'"odiit do gelieelo inhoud, uit niet voel an-
f3 dan kleinigheden bestaande, over 'don
bond rolde. De rampzalige eigenaar stond
Hnaar te kijken, of hij aan den grond
'Ds genageld.
te,ling wel mores zou loeren door li,em
lot groote sch,ado,loosstelling tc veroordee
ld! aan den benadeelde, on die hjnn' met
gevangenisstraf zou verbeteren als hij
zware kwetsuren of den dood van z'ijn mede-
monscli, op zjijn geweten had.
Helaas, do enkeling is geen uitzon
dering, maar bijna iegc,l gewoiden. De
.sport uil Engeland overgewaaid, hp-eft ook
tien bedaarden Nederlaiidscbpu landaard
bedortwen, en ïn'cn ontziet niet alleen geen
kip of varken meer, maarevemnin vrouw of
kind. En de Nederland.sclip ieditor hooft
door zijn zachte vonnissen de natie bitter
Loleurgestcldis ook h,ij misschien door
clc atgenieéne spttrtinanie aangelast? En
zoo 1 i,eoft de volksvertegenwoordiging loe-
gcgiepen. Aloge de les, dooi haar op 23
Juni 1908 aan do onbesuisden gegeven, het
gevolg hebben, dat incn zich daarvan voor
stelt; jammed* is het slechts, dat ook hier
de oude waarheid van toepassing is, dat
clc goeden hol met de kwaden moeten mis
gelden.
He ïesl van d,o Alotorwet geeft ons geen
aanleiding er nog moor van te zeggen.
Woensdag hoeft de Kamer weer eens
op echt oudorwetsche wjijze, net alsof zc
eftti zee van tiijtf had in plaats van dat w
mei de urou moet woekeren, het grootste
gedeelte van den dag doorgebracht meteen
pens iopnsk west ie. Er is een kapitein, As-
selbpigs, die, als militair atlaclié en aan
gewezen uit de Nederlandsch-lndische off;
cieiieii, den Boerenoorlog heeft meegm I
Deze officier werd op zekeren *la, i i
zaakt, Uij gemis aan at'1 -
te blijven bij ziin wmin 'h't y< -tj h.
velden kan1 i, '1 1 'iiauj \i- Hj un a-
gcvol" .ji> M 'v vut,''"!, a i iuoelen
jt n.v a vvjt». In in Int luimig gevolg
'ic.j ,<'hTl. ili! ,i' hot goluuiik au een
1 of ilfj moest dus zijn ontslag
nu,.'» ,ui vindt hij, dat men hem niel
1 1 „uisiaen heef! toegekend, dal hem toe
kom L Om dit goed te lieg rijpen, zal li.el
noodig zijn even de deskedrellende artike
len van do pensioenwet aan te halen.
Art. 10 zegl, dat liet volle pensioen word!
toegekend ais men ziels- of lichaamsgebre
ken oploopt als gevolg van verwonding of
verminking. Zijn genoemde gebreken cell
ier door andore oorzaken verkregen, dan
krijgt men volgens art. 11 wat minder.
Er is echter nog ecu aitikel ,13, dat bij
ernstige en speciaal aangeduide verhezen
van organen of ledematen" de regceringde
bevoegdheid geeft, een toeslag van de helft
of een vleide van het pensioen hij artl.
10 en 11 toegekend, er bij te geven.
De meerderheid van de Commissie van
Rapporteurs wilde, vasthoudend aau do wol,
art. 11 toepassen cn den kapitein hot min
dere geven; maar ecu minderheid,gesteund
door vele leden goed van harte, wilde liet
meerdere geven. Zc kregen een gedachten
bondgenoot in den heer Tydeman, die hij
toepassing van wetten geen verte ede ring dei
harten aan het woord laat komen, maar
die met de wet in de hand beweerde, dat
do pari ij van medelijden met don mede-
jmimm—urn■■wnig«wi■■—■uw iiinwiMirw
Onder do monschen, die bij den ingang
stonden, cn zagen, hoe alles met ruwe hand
werd opgepakt on als 't ware ui de kotfers
loiuggesmoten werd, was er een, die sprak:
„Zio je, daar hob jo nu do poppen al aan
't dansen, de drommel moest dien boelen
douancrommol maar komen halen."
De man, "die zoo sprak, was een klein
ventje, rond als oen ton, mot een blozend,
breed gelaat.
„U hebt volkomen gelijk, ik ben het vol
maakt met u eens." stemde zijn reisgezel
toe, terwijl hij kalm glimlachte. „Ik doe
deze zo' f de reis, ecnige malen per jaar,
langs hetzelfde kantoor, mot altijd dezelfde
koffers die steeds denzelfden inhoud hebben,
maar toch wordt lederen keer alles nagc-
pluisd cn onderzoekI, lot hel laalslo en
kleinste stukje toe."
Gedurende dit gesprek waren de douane
ambtenaren de beide sprekers langzamer
hand genaderd. Dc koffer van den dikken
lieer bevatte niets, dat aan belasting on
derhevig was, uitgezonderd enkele sigaren;
gedurende bot onderzoek werd zijn gelaat
voortdurend rooder van ergernis. Hij brom
de wat iu zlelizclvou on had iets zwaars
in de hand
De douane-ambtenaren herkenden in den
anderen reiziger den hoer Romkor, die ook
meermalen lnin kantoor gcpnsscoul was. Zij
hadden allijd een duister vermoeden, dat
hij, nictlegcnslaande hun ijverige nasporin-
gen, toch iets moesmokkolde, een feit,
monsch het ook wettelijk aan,'trechte
eind had,
Dc zaak liep over do vraag, wat vermin
king eigenlijk is. Fijnen taalkenners zal het
idol ontgaan, dat dit woord tweo bcfoe-
kenissen hoeft. Verminking is de daad
van verminkenmaar ook de toestand van
ver m inkit-z ij n. Bijv", men kau iemand
een verminking toebrengen, en dan heeft
hij een verminking. De Minister maakte
het do heole Kamer glashelder, dat in
art 10 van verminking in do eersle l>o-
tcokenis sprake is, van het verminken door
don v ij a n cl, en welke vijand vergiftigd
water ook wezen mag, een vijand inden
zin der wel is hot niet. Het artikel trou
wens is alleen daarom in de wet opgeno
men, om onzen officieren niet <lcn moed
te benemen hun leven te wagen uit vrees
voor verminking.
'Dc zaak had hiermee ujt kunnen zijn
als de Minister niet de onvoorzichtigheid
bacl gehad in zijn rede dn te vlechten, dat
e,r jnisselrien aanleiding was in dit ge
val art. 30 van de pensioenwet 'toe te pas
sen, dat der Regeering de bevoegdheid geeft
in bepaalde gevallen aan den gepensioneer
de een extra-douceur toe tc kennen. De
hoer Thomson maakte van deze uitlating
oen zeer handig gebruik, door in dien geest
een wetsvoorstel in te M na maar lokte
hierdoor den h"r .nM zijn tent,
die met gi< >n >n opkwam
togen ih r> ii 'iu 'k dacht,
ril'h.s il i. ai'Hcle w ..oes, dat wij
lur van lot den juiston uitleg van
.-li vKri le geraken, en nu lijkt het
.o zaak is, feu behoevjoi van een
v Vond een greep uit de schatkist te doen.
Er wn(s iets in den (t'oon vajn den lieer
Lehman, dat zeido: Op die manier gooien
wij de waardigheid van de Kamer te grab
belen.
Er ijs veel waars in riet woord van dien
ervaren Staatsman, maar zoolang wij geen
:ulmini|straliove rechtspraak hebben om in
deze en andere geschillen tusschen den
Staat en belanghebbenden uitspraak te
doen, geschillen die ontstaan uit de ver
schillende opvattingen die men van de
wefsailikelen kan bobben, zal de Kamer
nog menigmaal in deze aljs rechtbank moe
ten fungeeren, een taak, waarvoor zij eigen
lijk al heel weinig gefschikt is.
Minister Idenburg, die in deze zaak zeer
flink optrad cn de sympathie, die de Kamer
voor hem heeft, weer vensterkte, won met
giootc meerderheid den slag over dc gc-
hcele lijn.
Ileel wat is er te doen geweest over
do subsidie, die de Regeering wil verlee-
nen aan een stoomtram in Staatsvlaan-
deion, loopende van Honteniisso naar Sal-
zaetie in België. De hoer Patijn wees de
Kamer op do groote leemte in het ont
werp, dat Sas van Gent niel in het tram
nol is opgenomen, en dat ,nog wel omdat
do (o subsidiccrcn maatschappij, waarvan
een Belgische snikerfabrikant tc Selzaete
de ziel is, er belang hij heeft, dat hetHol-
landselio Sas van Clcnt niet wordt aan
gedaan. Is dat nu een ministerie, dat het
protectionisme hooghoudt, vroeg de afge
vaardigde voor Zierikzee ondeugend, en be
schermt hot wel de Belgische, maar niel
dc Nederlandscho industrie? W.aarom niet
vastgehouden aan den eisch, reeds door
voorgangers van den Minister gesteld, dat
ook het Ilollandsche Sas van Gent in het
tramnet moet worden opgenomen? En ,de
heer Patijn kondigde een motie aan, waarin
hij de Kamer over deze zaak uitspraak
zou laten doen, als ten minste hjj «ran
den Alinister geen bevredigende verklaring
kreeg. En ook de heeron Ilennequin en
Van Karnebeek kwamen met gelijksoortige
bezwaren.
Toen beging do heer Fruijtior, afgevaar
digde voor Hontenisse, do onvergeeflijke
fout, zich in het debat te mengen. Is geen
van de partijgenooten van dozen steeds
zoo bescheiden man op do gedachte ge
komen hem daartegen te waarschuwen?
De heer Fruijtier toch is voorzitter van
de maatschappij, waaraan het wetsontwerp
voorstelde de s'lbsidie te verlcenen, cn
zou, als hij wist hoe de Kamter de ver
menging van het particulier belang piet
het algemeen belang euvel pleegt op tc
nemen, zelqer hebben gezwegen. Hij zou
dat te eerder hebben moeten doen, omdat
hij de argumenten, door dc hoeren Patijn,
Hennequin en v. Karnebeek aangevoerd,
eigenlijk niet wist te weerleggen.
Evenmin wist dat de Minister, die zwak aU
altijd zich verschool achter het feit, dat het
ontwerp niet was van hem zeiven maar van
zijn voo) ganger, net alsof hij dan niet voor
de overname de verantwoordelijkheid draagt,
en die kracht meende te putten uit de vraag
of het op den weg lag van den heer Patijn,
ontriendelijk te zijn tegen de Belgen, waar
deze afgevaardigde lid is van de Nederland-
sclic Belgische Commissies om de goede ver
standhouding tusschen Nederland en België
te bevorderen. De afgevaardigde voor Zierik
zee antwoordde op dit laatste moois zeer ter
snede, dat die goede verstandhouding uit
moest gaan van den ouden stelregel „que les
bonnes comptes font les bons amis". Een
spotvogel, dit hoorende, zei, met het oog op de
vele diners die de Ilollandsche en Belgische
leden der Commissie elkaar hebben aange
boden Les bons diners font les bons amis.
Eigenaardig was het dat de rechterzijde,
om den heer Fniyter te steunen, vergat dat
zc hier met een gezond protectionisme te doen
had, dat ze in ieder geval met hand en tand
zou hebben verdedigd. Maar die ellendige po
litiek bedierf ook hier weer de brij. Het
amendement Lely-Smecnge-Van Gijn om als
voorwaarde voor de subsidie te stellen dat
g e 1 ij k t ij d i g met de lijn HontenisseSel-
zuek ook de lijn HontenisseSas-van-Gent
moest worden aangelegd, kon geene meerder
heid vinden, slechts toen het woord g e 1 ij k-
t ij d i g op voorstel van den heer Dc Geer
in t ij d i g was veranderd, ging het er door.
Maar wat is t ij d i g? Dat is hetzelfde als
„met bek w amen s p o e d", dat in offi-
cicele stijl niet zoo heel vee! van mot „Sint
Juttemis" verschillen.
dat zij evenwel nog nooit hadden kunnen
hewi' '.cn. Huil plichtgetrouwe ambtenaars-
ziek spanden alle pogingen in het werk
om toch iels te ontdekken, en verdrongen
zich in steeds nauweron kring om hem
heen.
De lieer Romkor was uitermate beleefd
tegenover dc ambtenaren. Hij woonde de
geheelc operatie bij mol hot geduld van
een engei en een martelaar, terwijl hij met
een kalm oog aanzag, dat zijn koffers óén
voor één geopend worden cn de inhoud
blootgelegd, Ten slotte bleef or oen zwarte
koffer, van matige grootte, ter opening over.
„Deze kist moet ook nog opengemaakt
worden," sprak de hoofdambtenaar, een
dikke oude heer, met dubbele kin en een
neus zoo rood bijna als dc band van zijn
pot. I
„Om u eerlijk de waarheid to zoggen, hee
ron," bracht Romkor verlogen in 't midden,
„'weet ik, dat hol niet gaan zal. Ik bon zoo
dom geweest om don sleutel te verliezen;
liet spijt me, ik weet, het is ceu zeer on
aangenaam geval
„Als dat werkelijk bet gevat is, en ukunt
don sleulol niet vinden, dan zullen wij er
toe moeten overgaan, hoe ongaarne wij dat
ook doen, om don koffer open te breken,"
sprak do oude chef streng cn scherp.
„Ach, maar wat ik u bidden mag, doe
dat toch niet. Toe, ik smeek cr u om, ik
zou voor ik weet niet wat ter wereld willen,
dat mijn koffer, en juist deze, beschadigd
En zoo zal, o wondere loop der dingen,
eene protectionistische partij in do Tweede
Kamer liet tegenhouden, dat liet toch al zoo
misdeelde Staats-Vlaanderen eene noodige
tramverbinding tusschen Hontenisse en Sas
van Gent zal krijgen, terwijl de Belgen in
hun vuistje lachen, dat hunne belangen met
Nederlandsch geld uit de Nederlandsclie
schatkist worden bevordeid. Lessing zegt, dal
alles sehon da gewesen 1st, maar zoo iets is
toch zeker nog nooit vertoond.
De ontwerpen, die bedoelen een eind te
maken aan den achterstand bij onze recht
banken, ontwerpen met zooveel holfelijken
spoed door dezen Minister ingediend, zijn
door de Kamer met evenveel loHelijkeu spoed
behandeld. liet is een eerste stap, zeker meer
met, op den weg die leidt naar snel recht,
en wij weten hoe noodig dat ten onzent is.
Sommige piocessen worden eerst een jaar,
zelfs twee jaar later behandeld dan ze aan
hangig werden gemaakt. Dat moet uit ziin,
cn al betuigden de heeron Van SU rum,
Limburg, Loeff en Lobman dat men geen
oogenblik uit liet oog moest verliezen, dat
men hier slechts met een proef te doen
had, ze bleken zich er toch mee te kunnen
vereenigen. Nieuw is, dat in sommige geval
len de uitspraak zal geschieden door één rech
ter. liet zal ons benieuwen lioe of dat vol
doen zal; sommigen zijn daar sterk vóór op
grond dat de rechter die in zijn ééntje recht
spreekt zijne verantwoordelijkheid dieper
voelt dan degenen die gezamenlijk rechtspre
ken, en die dus eene gedeelde verantwoorde
lijkheid hebben, de heer Lobman daarentegen
beweert, dat men veel beter kans heeft een
goed rechter te worden, als men niet alleen
rechtspreekt, omdat men zoo heel veel van
zijn collega's leeren kan.
Minister Nelissen heeft de ontwerpen ver
dedigd met alle kennis, waarover deze uit
nemende jurist beschikt, en al zal de eind
stemming later gehouden worden, hem kan
men nu reeds feliciteeren met zijn succes.
Dat dit oud-lid van den Hoogcn Baad m
zoo korten tijd reeds zooveel deed om de ach
terstand bij de rechtbanken te verminderen,
verdient allen lof, cn zal dooi dc mannen
van de praetijk te meer woulen gewaardeerd,
waar 's Ministers voorganger in eene soort
hooghartige koppigheid in deze voor zon veie
wenschen doof bleef.
Vrijdagmoigcn kwam men dan eindelijk
aan de Oorlogsbegiooting; wij zitten sinds
de verwerping van do begroeting van Minis
ter Bappard op 21 Dcc. 1907 nog altijd
zonder.
Eerst kregen wij den heer Verlicy. die den
Minister verdedigde tegen het vei wijt in het
Voorloopig Verslag geuit dat hij reactionair
zou wezen; hij nam wel het uiterste van het
uiterste wat de wet hem toestand, maar reac
tionair is dat niet, al nam hij mis-chien
meer blijvend gedeelte clan hem toekwam, en
al waren de herhalingsoefeningen te lang, en
al bleek er niets van cenig voornemen om
den eersten oefcningslijd tc verminderen.
(Men zou zoo zeggen, dat deze grieven legen
iemand die niet reactionair is nog al ge
werd. Misschien kan ik den sleutel nog wel
vinden, ik zal al miijn zakken nazoeken:
neen, ik heb hem helaas niet.
De heer Romkor fiuisterdo den chef in
't oor:
„Laat het voor dozen keer maar door
gaan. U kont mij immers wel, 't Heeft niet
veel te bcleekcncn, cn ik ben geen on
dankbare.
Do oogon van do ambtenaren straalden
van genoegen. "Nu zouden ze ficm toch
eindelijk ééns to pakken hebben. Nu zou
hij den 'dans niet ontspringen, do geheim
zinnige kerel, dien ze al zoo lang ver
dacht hadden van stille smokkelarij. Jongen,
jongen, wat was dat een mooie vangst
„Mijnheerl" klonk nu bijna plechtig de
stem van den dikken chef. „Staatsambte
naren laten zich niet omkoopen om hun
plicht to verzaken. Nu ge bljjft volharden
bij uw weigering om do kist to openen, zijn
wij verplicht geweld "te gebruiken en ze
open te breken. Er blijft ons niets anders
te doen over.
Ilamor cn beitel werden gehaald en wel
dra was een van do heeren ambtenaren
druk in de weer om met behulp van deze
instrumenten dc geheimzinnige kist te
openen. Hij timmerde, dat hot een lust was,
terwijl de anderen cr met uitgerekte hal-
zon naar stonden to kijken.
Krakdaar sprong onder een krach-
ligen slag hot slot open, Hoog vloog liet
deksel plotseling in de lucht cn sis, sis,
daar gleed een ratelslang van minstens zes
voet lengte tusschen de menigte door. liet
duurde geen seconde, of hals over kop
stormden de toeschouveis weg. De dikke
chef nam een aanloop cn stortte zich met
een gil door het raam en kwam met zijn
neus vlak op de steeuen terecht. Twee an
deren scholen als pijlen uit ceu hoog de
deur uit. Eou vierde rolde gillend over den
vloer, terwijl een vijfde in zijn angst een
toevlucht zocht in een halflecge kist cn hel
deksel over zich heen tiachtte le trekken.
Ook onder do talrijke reizigers hcerschle
een panische schrik; niet minder dan zes
dames, zoowel ouden als jongen, violen
flauw.
Do heer Romkor zelf was de cenige. die
zijn kalmte behield. Gemoedelijk glim
lachend, naderde hij het dier, cn nam hot
in de hand, terwijl hot zijn slanke lichaam
als een touw om zijn arm kronkelde. Toen
kwam ook de waarheid aan het licht
't was geen echte slang, maar slechts speel
goed, uit ijzerdvaad vervaardigd, met een
mechaniek or in, waardoor zc in beweging
werd gebracht.
Toon men dil bemerkte, proestten allen
het uit van. 't lachen. De ambtenaren hiel
den zich evenwel of zij '1 niet begrepen.
De dikke chef wenkte den heer Romkés
uit do verte, dat hij zijn hullen maar moest
pakken, cn maken dat hij wegkwam.
5^ v
