1 nlol bondag 28 Juni 1908 No. 12729 Derde Blad. 13 w. "Ver weg1. Deze courant verschuilt d a g 61 ij k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen, lijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl, 126 Franco i lost fl/1.66. Iiijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent. 1 dzondcrlijke nummera 2 cent. Abonnementen gorden dagelijks aangenomen. 4 f.dvertenti&n voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een aan het bureau bezorgd zijn. Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven.) Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer 16 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeeligo voorwaarden. Tarieven hiorvan zijn gratis aan het Bureau te bekomen, In de nummers, 'die Dinsdag-, "Dondorda g- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. Interc. Telefoon voor de Eedactie No. 123, voor de Administratie No. 103. FRANSCHE BRIEVEN. bi eve on- md. Bui- rCt. een t II Parijs, 19 Juni 1908. Wie kent niet de groene vlakte tu&sclien tl zoom van het Bois de Boulogne en de Seine, welke den naam dl aagt van Long- Ij èamp? Zij die er nooit geweest zijn hebben I lal landschap stellig wel eens op een gravure aanschouwd en zich een denkbeeld kunnen ramen vim de, een weinig kunstmatige en gekunstelde, pracht van dit grasveld met het omergelïjkelïjk groen, de bosschages er om- den imden windmolen, die er uitziet tl bij zoo uit een museum komt, don bruisen én, door metischenhniiden vervaardigden, *va lervnl en, op den achtergrond, de rozig-grijze kuvelemeeka aan gene zijde der Seine. Voor fel minst tweemaal in hel jnnr is die bevoor rechte plaats het punt, waar hondeidduizenden Parijzenaara en vreemdelingen samenkomen. Dit heeft plaats op 14 Juli en op den Iwee- 'i Zondag van Juni, Dc nationale feestdag •dt er gevierd met een militaire parade, elk patriot bewogen maakt, cn in de ld daarvoor wordt de wedren gehouden, id onder den naam van Grand-Prix, door ;n de hoofden van, gemakkelijk, 'de helft Pnrijzenaars op hol raken, zelfs zonder le paarden daartoe overgaan. Bij beide enheden nu, is het voor een onver- htcn bewoner der groote stad een hard t'huis te moeten blijven, indien hij ■jens tot uitgaan in staat is. De Grund- i die verleden Zondag gcloopen is, schijnt 1 volking tegenwoordig zelfs meer aan te v'rèm dan de Revue. De wedrennen worden i .ijk langzamerhand gedemokrntibeerd. tot dit een gelukkig verschijnsel genoemd -< worden zou ik geenszins durven bewe- ifi>, 'naar zeker is hot dat de instelling zeh" van profiteert. De verschillend' ■em njl- 5r*' u ien of vercenigingen, d<c d* u nm flri' ren, maken do bete riU-'-n u- ril en hebben M'n.nnnn'ijl, rino burgerij. Zor, rijn m 1 ":<.v >-p de ouso - hef gfirv - 't« renbaan s heen loop, --- 1 ii dc i'.".OUO, één frank "Cc Vnde j' ,i,r. attars den Grand-Prix M-a Leii, die een ticket voorde pesage 'te pclousc genomen hebben, al licht op ligduizend stellen. Wanneer men bedenkt zeker tweemaal zooveel lieden naar Long- f'itmp zijn gegaan zonder het renperk te bo- '"den, komt men tot de gevolgtrekking dat I rennen op oen dag als dien van don Grancl- ''■X voor hot minst drie honderd duizend i "sonon in beslag nomen, niet eens hen inbe grepen, die er een ambt bij uitoefenen of een bezigheid bij waarnemen, welke categorie» ook al weer conigo duizenden personen om vatten. Doch ik wil niet voortgaan bijdragen to leveren tot do edele wetenschap der statistiek. Mijn doel is allecit in het licht te stellen welk oon belangrijke rol de wedrennen spelen in do 1 P5"isc!lc maatschappij cn meer bepaaldelijk hij de lagere klassen. Wat deze laatste betreft gaan er een massa lieden naar don Grand- Prix alleen om het schouwspel, waarvan zij 'in genieten. •Maar op gewone dagen gaat voor het might helft 'daarvan alleen om te spelen naar dc iHirses, Een oven groot aantal blijft thuis, •'nar parieert toch, en wel in de stad (door htschenkomsl van zoogenaamde commissio- iüias), ofschoon 'dergelijke commissiozakcn hij o: wet verboden zijn on streng gestrah wor- '»n. Ongeveer twintig jaar geloden loon de (bnrtoe betrekkelijke strafwet niet bestond, ïaa het euvel natuurlijk nog erger, maar ook at onze dagen brouwt de gelegenheid in hot toonbaar zoowel als in het geheim te spelen, (p'tot kwaad. Kleine winkeliers, ambtenaren, tófs bedienden en handwerkslieden van beide seksen zijn de grootste slachtoffers van die rÈ-ondero speelzucht, welke door de jennen jndig wordt gehouden. Ontelbaar zijn dc tfüne familiedrama's, die ton gevolge van '«"en toestand' voortdurend in de Parijsche maatschappij voorkomen. Daarbij komt dat 'hij 'den zoogenaatnclcn kleinen man dc zucht tot parieeren op paarden nog wordt aange wakkerd door de omstandigheid dat zijn ijdcl- heid^ er vaak 'door gestreeld wordt. Wanneer het hem gebeurt le winnen, schrijft hij dit aan zijn 'doorzicht in sportzaken en aan zijn kennis van paarden toe. De meeste van die heel gewone burgermonschen, die bijna eiken 4 dag parieren, lezen namelijk sinds jaren da- j gelijks een of meer sportbladen. Langzamer hand raken ze zd<5 bekend met alles, wat met 3e rennen in verband staat, dat ze precies t' te vertollen welk paard ze3 jaar gc- Jeden den een of anderen prijs heeft gewon nen, hoeveel gewicht het toen droeg en wie de jockey er van was. Maar dit belet niet 'dat ze op dc kans van een paard hun znur ver diende spaarpenningen zetten, wanneer dc zuster van den huisknecht van den ent ra incur van bijv. Baron de Rothschild hun, 'diep in 't geheim, komt vertellen dat liet beestje over eon week in Longcliamp winnen moet. Wordt een dergelijke voorspelling, welke in het Pa rijsche argot luyau heet (d. i. een buis, met andere woordeneen zeker aangewezen weg, d. w. z. noodzakelijkheid) soms bij toeval bewaarheid, dan gelooven ze in allen ernst aan de zakelijke waarde van zulk een inlich ting. Ze houden zich zelf bij gevolg voor beter op de hoogte dan hun cvenmenschen en laten zich daarop niet weinig voorstaan. Het is te begrijpen ilat de, op 'die wijze aangevuurde, hartstocht voor het spel hoe langer zoo meer wortels schiet in de Parijsche burgermaatschappij, al merkt de buitenwereld het ook niet. Herhaaldelijk hebben de mora listen daarop gewezen, docli hun stem is die van den roepende in 'do woestijn. De Staat immers, wettigt het spel op de rennon door de offieiecle erkenning van den pari nntktel (totalisator) waarvan hij zelf profiteert, want hij trekt 7 van (le bruto-onlvangsten, m. a. w. van de inleggelden 'der spelei-s. Dip 7 welke jaarlijks millioenen bedragen, worden deels tot liefdadige doeleinden, 'deels tol het stijven der kassen van inrichtingen voor landbouw en paardentcelt besleed. Hoe nuttig dus dat geld ook aangewend worde is de bion er van in geenen deele zuiver ?-• noemen. Niettemin wil men, met liet <re. -ff;; die inkomsten, van geen afachaffr., i 1 pari-muluci weten. Men is h i over eens, dat de renrvu re indien elk spel er v! i it r zonder wedren». i „ohare van imn-rt mr zijn. Een re-'h 'it moeten trachten aan k op. een geheel andere uMi,!, u gewend zijn. Daar is voor- iiv^orio van personen, 'die zich met -„age en het berijden van paarden bezig i reuden. Het halve stadje Chant illy bestmit er uit. Het is dan ook geen wonder dat 'dit meer den indruk geeft van een Engelsche dan Van een Fmnschc plaats. Sinds jaren toch hebben Engelsche joekey's cn trainers zich daar neergezet en er zich huisgezinnen ge schapen, welke nan dc Engelsche zeilen en gewoonten getrouw zijn gebleven. Men hoort er Engelseh spreken, ziet er Engelsche op schriften on dagbladen en ook de groote, fris- sche grasvelden ontbreken er niet. Zoo iemand', dan verheugt Chantilly zich dus in de Engclsch-Fransche entente. Ook bij den laatste» Grand-Prix kon men de, een weinig zelfopofferende, hartelijkheid voor 'de Brit- sche natie bespeuren. Men beklaagde in allen ernst liet Engelsche paard (een der kampioe nen waarop de Britten hun hoop gevestigd hadden) 't- wolk plotseling een zware ver koudheid had opgedaan, zoodat het niet kon meeloopen. Een paar jaar geleden zouden do sportmannen zulk een mededoogen jegens hun concurrenten niet aan den dag gelegd hebben. Hiermee is aangetoond voorzeker een hoogst zeldzaam feit 'dat de politiek in staat is do zeden to verzachten. Voorts is het opgevallen dat ook de Engelsche» van hun kant zich hij deze gelegenheid wat meer plooibaar trachtten tc toonen. In plaats van lange ulsters, geruite pakken, petten cn stroo- hoeden, zag men nu veel meer onberispelijke hoogc hoeden en sluitjassen door 'de Britten aangedaan. Tiet is merkbaar (lat 'dc eilandbe woners sinds het tot stand komen der entente de Fnmschen met minder onachtzaamheid be handelen en hun niet voor zoo wuft houden als te voren. Overigens verschilde de Grand-Prix van hot jaar 1908 weinig van de 44, die or reeds verreden zijn. Waarschijnlijk om er toch een Engelseh Lintje aan te geven, heeft het lot beschikt, 'dat een paard met ecu Engekchen naam (Northeast) hem won. Docli 'de eige naar, (Van der Bilt) is Amerikaan. Hij was des avonds 360.000 franks rijker'dan 's mor gens, niet inbegrepen hetgeen hij gewonnen zal hebben indien hij op zijn eigen paard ge spoeld heeft. Dat zoo iemand er legen zou hebben, indien 'de rennen afgeschaft werden, is tenminste te begrijpen JUVENIS viel incc. Het -.u-ï leisachtig i.h s seur 'i> ré_-! ii. Do lezers woteu nu, dat wij ver zijn geweest, en dat wij in hotels met eon in drukwekkender! naam gologeercl hebben, heel in Cadenabbia, maar dat het pla- kaat van dat hotel voor ons verloren is geraakt. Doch verder jyillou .wij hen piot epateeren. Er was weliswaar een lift en baden in het hotel, maar do liftjongen was tevens in hoofdzaak portier, de poilier was conducteur, de ober, die een baaid droeg( Ibediende soms mee, naast een gewonen kcllner was er nog een kelinerin en ik heb maar eens één meneer in smo king voor het diner gezien. Ilct, was dus een bescheiden hotel. En al waren dc prij zen zelfs voor zulk ccn centrum van vreemdelingenverkeer niet zoo heel laag, in Holland, waar de gewoonste hotels op plaatsen, jaarlijks door geen honderd men- schen van over de grenzen bezocht, S of 9 gulden per dag por persoon pension vra gen, zouden wij ze niet durven noemen. Dit hotel was dus bescheiden. En wij hebben in nog veel bescheidener hotels ge logeerd, waar de lift benevens do liftjon gen, de ober, dc portier, do kcllner en do smoking heel cn al wegvielen, waar 't mooi was en schoon, doch heelomaal niet dht. Maar wij zijn ook nog in een paar nette hotels geweest en daarover willen wij iets vertellen aan minder gelukkige stervelin gen. Het eone hotel heette Bristol. Dat klinkt altijd. Wij durfden dan ook Dijn re niet. Maar de billijke prijzen van Baeclrkre raven ons weer moed en cerh.x ,.e liet .vri - je pa- •i'i.'i clias- ré_-! s ..oedcüjk en n,4.- „Almar cn er was 1. 1 ^cn praatje kwam ma- h 1 men onze oogen niet. Bris- t ngemoedelijk 1 Totdat wij de ..nng lazen op een briefje, in de ka mers opgeplakt: „Die Leitvmg des Hauses ist bestrebt al len Gasten den Aufenhalt daselbst zu einem möglichst angenehmen zu gestal- ton." (Wij citeeren letterlijk.) Een origineel idee van den directeur van eon hotel-Bristol. De allernaïefste mcnscli zou vm meening kunnen zijn, dat het van zelf sprak, dat het streven van een hotel directeur erop gericht was, om het zijn gasten zoo aangenaam mogelijk to maken. Doch voor ietwat minder naïeve naturen staat het wel vast, dat de directie van een werkelijk net hotel, niet denkt aan het aangename verblijf van zijn gasten. Een volmaakt overwonnen standpunt immers. Het hotel moet groot, duur en rijk zijn. De bedienden moeten of direct arrogant of wanhopig correct zijn, zoodat zij do gasten op een afstand houden. De direc teur zij ongenaakbaar, do ober een onver schillige, Engelsche meneer zonder rok, die vooral niet mag laten merken, dat hij iets doet maar wol mag doen voelen, dat hij enkele hoeren meer dan beneden cii- tiek vindt, on dat cr hier en daar wel een dame met inooio schouders zit. Wij zijn eens in zoo'n hotel in een cen trum van Vreemdelingenverkeer in Zwit serland binnengedrongen. Men bedenke nu wel, dat wij niet van ouderwctsche be scheidener hotels als Schwcizcrhof of Na tional in Lucern spreken, maar van de tip top dure hotels. Eerst wilden wij hot pro- beeren in vermomming. Doch dat was to omslachtig. Wij trokkcji dus ons beste goed aan, lieten onze koflers en onnoodigo ba gage aan hot station, zotten een onverschil lig gezicht op en begonnen 's avonds lo 9 uur onzen tocht. Daar lag hot hotel-paleis; hel licht de geweldige vestibule, waarin marmer cn koper en liet rood van staatsic- traploopers. Een verbaasde menigte ver baasd zelfs in dit land, waar de paleizen do hotels zijn stond te staren naar hot duro gebouw, waar zooveel menschon ko men, omdat het er zoo duur is. Toen wij do entree binnengingen, voelden wij de be wonderende blikken der menigte. „Alweer mensclion, die een honderd francs por dag uit to geven hebben/' dacht men bijna hoorbaar. Do moed zonk ons intussclien in de schoenen, toen een chasseur mot een nauwmerkbaar „deze lui hoorren hier niet" in zijn blik do deur had opengedaan. In derhaast zagen wij in de hal nog drie chasseurs slaan als de grenadiers in do paleizen, doch met bestudeerde oneerbie digheid. In het rond zat op luie stoelen een groot gezelschap, meerendeeis in avond toilet. Ecnige klaarblijkelijke Amerikanen namen niet do moeite ons op te nomen. Enkele Britten schaamden zieli, maar na men die moeite toch: iets van een vroo lijke verbazing over zoo iets voorwereld lijks bescheidens als wij, kwam er in hun blikken; liet volgende moment keken zij droomerig door ons heen. Eenigo dames xno.t het uiterlijk yan, pon, Cojnmorcien- rutin toonden hun boosheid over zoo iets bespottelijks als wij veel duidelijker en tuurden naar ons met loornig-minachlemle blikken. Eenige jongere dames en hoeren, die besludeerd-ongegeneerd in een venstei- nis zaten, lachten ons welwillend vlak in ons gezicht uit. Toen zagen wij eindelijk als redder in den nood een mooien, slan ken meneer in een geklccdc jas een bewe ging maken, alsof hij wel gaarne naar ons toe ware gekomen, indien hij niet toevallig net met zijn voeten op een electrisch con tact vast zat. Wij wilden op dezen meneer, die waarschijnlijk aller-, aller jongste be diende op hot hotel-kantoor was, doch er uitzag als introducteur des ambassadelus toestappen, toen een heel lange meneer ons den weg afsneed en tegen dezen vastgo- wortcldcn diplomaat in zouderig Engelseh begon tc praten. Daar stonden wij weer hulpeloos wachtend cn don jongstcn bedien de van terzijde opnemend. Hoe is het toch mogelijk er zoo uit te zien? Keurig en toch niet overdreven, niet overladen, niet fatterig of opdringerig. Een meneer als de romanheld uit de platen der Graphic-ro- mans. Onze blik viol toen op een Engelsch- man, die even van zijn „novel" opkeek en die ahveer bij onzen aanbilk een vroolijke gedachte kreeg. Ten minste oven lachte hij droomerig-minachtend-geamuseerd en toen werd hij weer geboeid door roman helden, die zeker meer op den bewuston jongsten bediende dan op ons geleken. Ein delijk was deze laatste klaar en kon hij zich een weinig tot ons draaien. „Vous désirez?" „Aan de deur wordt niet gegeven!" zoo- klonk dit „vous désirez?" Wij stamelden, dit wij gaarne kamers wilden zien. De man overwoog de mogelijkheid van te liegen, dat er geen enkele meer vrij was. Wat was beter voor do zaak: „Zulke nien- schen afwijzen of hun geld aannemen, als zij gek genoeg waren do hoogc prijzen lo betalen?" Dc man opteerde voor het geld, riep iets tegen nog een anderen meneer, die zeker minder was dan de jongste be diende en verdween in het „bureau". De andere meneer wandelde naar de lift met een zeer verongelijkt gezicht, deed ons in stappen, stapte zelf ook in. hok en liet door zijn opperste belangstelling vooi dc touwen duidelijk merken, dat hij ons niet raadde een woord tegen hem le zeggen. Nu wij gingen vier hoog, zagen een be scheiden kamer, hoorden een onbeschei den prijs het was in dit wereld-cen trum in dit paleis zoo duur alsof jo in een llollandscli-doftig maar boersch-eenvou- dig hotel in Baarn of Haarlem logeerde vonden hot te duur en stonden op straat, nadat wij v eer naar beneden waren gegle den, weer spitsroeden hadden geloopen in al die pracht, zonder dat do meneer die minder was dan do jongste bediende het noodig bad geoordeeld ons uit tc laten. Gelukkig had de chasseur aan den ingang medelijden en liet hij ons wel uit, zoo dat wij opstraat tegenover het publiek kon den cloen alsof wij er uitkwamen in nor male omstandigheden als normale logeer gasten, wier minste sigaren 50 cent het stuk kostten. Wat gevoelden wij ons buiten vrij en ge lukkig. Belachelijk scheen niemand ons meer te vinden, cn wij konden weer in een gewoon hotel gaan, waar wij zonder rillen en beven binnen durfden tc komen. En nu wagon wij het, in Zwitserland al thans, niet meer. In Duitschland is hot wat anders, claar imponeert men eerder. En een heel erg mooi hotel had daar al léén legen, dat een paar officieren twee maal zoo vlug bediend werden als wij en dat do slaapkamer wel een prachtig empire ameublement had in mooie empire kleuren mot veel onnutte meubels, doch dat cr geen luiken voor do kloercn, geen hangkast, onvoldoende wascligolegenhcid on geen ventilatie was. Het is wat kinder achtig, hotelkamers zoo mooi te maken, flut zij een ongesehikten achtergrond voor op gehangen ondergoed worden en dat men cr dan do noodzakelijkste dingen voor logeer gasten niet aanbrengt. Maar in elk geval men wordt cr niet zoo schrikbarend veracht, als je uiterlijk niet aangeeft dat je ten minste Engolschman, Parijsche femme du monde, bankier, commcrcicnratin, dol larkoning of Poolsche prinses Jicnt. Doch leve de kleine Zwilsersche hotels, waar men geen kcllners kent en geen Ame rikanen on geen chasseurs en hotelmuziek en diners aan tafeltjes on lifton, leve die kleine, nette, gezellige hotelletjes, waar een beschaafd, eenvoudig publiek niet hindert door zijp aanstellerijtjes, waar do kellnorin- nen werkelijk zorgen en oppassen, zonder to vriendelijk te zjjn, waar aan een vooi- treffolijke tafel royaal gediend wordt, waai de kamers uiterst zindelijk zijn, eenvoudige veldbloemen op de tafels prijken en geen „garages" zijn en waar de prijzen ver, ver beneden hot peil van heel Wat minder goed ingerichte Hollandsche hotels zijn. Waarlijk, als sommige Hollandsche ho telhouders zoo over Baedeker klagen, la ten zij dan eens in Zwitserland die kleine hotels gaan bestudeeren, waarvan Baede; ker de hetere er met een sterretje ook netjes uitpikt. Zij zullen dan beter m rijpen dan zij klaarblijkelijk nu cloen, waarom dit voor treffelijke reisboek die hotels zoo aanbe veelt en over enkele Ilollandsnluj hotels 'den, staf breekt. V We zijn in Milaan geweest. Dat klinkt. Wat voel je je ver ia die stad. "Toch lijkt zij op heel veel anclcro noordelijke steden. Dat de Milaneesche overheid de kennis nog niet heeft afgeschaft, leek ons dan ook minder goed, juist omdat zoo iets gewoons- nooiilelijks als een kennis, toch heciemaal nfet hoort in Milano. Als ik lid van liet Milaneesclie Vreemdelingenverkeer was Maar overigens Milaan is wel ver. Toch dragen de lui cr dezelfde eonfectie- pakjes en hoedjes als wij. Hun dansen zijn maar één tint levendiger, lluu straten, veel al beplaveid met wat men in het Noorden van ons land Drentsche keien noemt, lijken veel op de straten van een willekeurige Deutsche stad. De straatjongens zingen „Neerland, o Neerland" of „Blue Bell" net als bij ons of rn Engeland: alleen doen zij het harder en drukker en met andere woorden In een onvervalsrht Milaneesch dialect, dat zeer zeker niet te verstaan is voor iemand, die de jongelui cok irt het zuiverste Italiaansch niet zou verstaan. Ook do gemeentewerklieden lijken in veel op de onze alleen praten ze tienmaal zoo hard, gauw en druk als de onze, zoodat zij, al dus pratend in onze steden, iederon dag minstens één ingezonden stuk rn het leven zouden roepen over de vraag, of zij voor al dat praten betaald worden. Nu echter de Mrlaneezen zelf ook zoo hard en druk pra ten, blijven die stukken daar in de pen en iveiken die mensehen dus even "hard, gauw. en druk als de onz.e. De kindermeisjes zijn anders. Bij ons zie je ze alleen zoo bij Prot, op het toon eet, liet vermoeden ligt intussclien yoor do hand, dat die operettctoileUen alleen gedra gen worden in den dienst yan heel rijke menschon, die zichzelf de luxe kunnen per- mitteeren do meisjes royaal te betalen y.oor zulk een kleed yan dienstbaarheid. De officieren zijn anders. Druk, klein en keurig netjes. Do soldaten zijn dezelfde. Alleen draaien ze zich nog levendiger ep consequenter naar den anderen kant, indien het erop aankomt oen officier niet te sa- lueeren, dan in deze gezegende landeü. Anders ook is do begraafplaats. Eigen lijk is het onverklaarbaar hoe in onzen lijd van verkeer en nivellemcnt nog zoo'n groot verschil kan bestaan. Maar het verschij is enorm cn dat het nog niet aan het ver dwijnen is, bleek ons we! op het Milanee sche Cimctero monumentale. Die groote Italiaanschc kerkhoven, met name hol Ge- mrcesche, zijn al zoo vaak beschreven, 'dat men nu toch eindelijk een idee moert neb ben gekregen, hoe zrj er uitzien. En toch onze stoutste verwachtingen vvcrdcïi nog overtroffen. Wij hadden ons voorgesteld een profusre van beelden, groote graftombes, 'een wonderlijk groeisel van graniet cn mar mer met drukke lijnen en vormen. liet was erger. Al dadelijk het iugangsgebouw,. een middenstuk mot twoo naar voren sprin gende zijvleugels in helle kleuren, deed ons twijfelen aan onze wakkerheid. Hot leek het meest op een reuzc-panorama-gebouw, 10, 20 maal zoo groot als het grootst be kende. Ook had het naar onze meening de ingang van een grooten buitentuin kunnen zyn, iets als het Kopenliaagscho Tivoli, of oen 20 maal vergroot eafó-chaalant op, een wereldtentoonstelling, dat op do lam pions en de vlaggen na klaar- was. Ein delijk deed het iets denken aan een sober indrukwekkende entree voor oen monster yelocipède mallemolen. Maar aan oen begraafplaats Was men de hooge hallen van ditgrooto gebouw door, dan wist men nog minder wat men zag. Tussehcn do hoogc arka den, die van dit gebouw af noordwaarts dit gedeelte van do begraafplaats omslo ten, die samen voor- meer noordsclre ge moederen een parodie vormden op liet be grip rust of yrede. Hot Ipek ecu, stad yan SCHIEDAMSCHE COURANT Ba, jt.

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1908 | | pagina 9