ALLERLEI.
VOO 11 DAMES.
YOOJt ICNDEttEX.
Burgerlijke Stam!.
vulling van een verplichting, ecu kleine
afbetaling op «sa groote schuld, dn be
taling van een. premie tol verzekering te
gen al to spoedige gewelddadige ontneming
van hun bezit.
Van dankbaarheid 'dus bij vete van dozen
geen spoor. Integendeel. In allerlei open
bare lichamen, in dagbladen en weekbla
den worden de gevers erdoor gehaald over
hun geringe royaliteit. Veel, veel meer had
hc' moeten zijn. Do gevers doen niet wat
hun plicht is. Zij zitten op do brandkast.
Zij doen hun plicht niet, die is „den nood
te lenigen, voortvloeiende uit hun heer
schappij (der rijke burgerij)".
En waar de gevers anoniem zijn, moe
ten do cüuuIó's, die den steun orgauisee-
ren, het natuurlijk ontgelden. Geen won
der, dat onder deze omstandigheden een
staking van weikloozen mogelijk is. Tiet
zou een operette-geval kannen zijn
indien het niet zulk eon droeve waarheid
ware. Wat men met zulk een slaking wil,
is volmaakt onbegrijpelijk. Men kan niet.
in ernst volhouden, dat een ondersleuning
van werkloozen hot loon drukt, dat er
dus reden is om ter wille van tie verhef
fing van den loonslandaa.nl in aclkf te
komen. Men staakt eenvoudig omdal men
den toestand niet begrijpt en omdat en
kele leuters, die niet kunnen of willen be
grijpen, do menschen kunnen laten doen
wat zij willen. 1
Maar wat is van deze voortdurende cri-
tiek, van die wonderlijke stakerij en van
al die andere vreemde verschijnselen het
gevolg? Dat de burgerij, die haar daad
van het geven van een gift, uit medelij
den met. de weikloozen nog steeds blijft
boschouwen als oen goede, vrijwillige daad,
niet als een poging om de lui zoet Ie
houden of Ie paaien, dat. die burgerij zich
afwendt. Dankbaarheid zat zij \ermoeite-
delijk met verwacht hebben. Maar indien
men haar ter belooiiing uitscheldt en voor
plichl.vergelen uitmaakt, is er gevaar, dat
zij anderun voor do werkloozen laat zorgen
en zelf hel. geld ten eigen bate besteedt.
Do om CTZoeulijksten uit de werklieden-
kringen /allen, zeggen: „Des te bemr. De
„tegenstelling moet ver-scherp I. worden, op-
„dat wij gehoorzame volgelingen krijgen,
„die weten dat van ons en van niemand
anders ims te wachten is."
Zij zullen in zcover gelijk hebben, dal
zij zoodoende nieuw agitatie matirinal zul
len verzamelen. En wanneer ten slotte zal
blijken dal ook zij met hun hervormings
ideeën niet kunnen geven, wat nu ver
wacht wordt wat nood, die wissel
is er een op langen termijn. Over de be
taling daarvan behoeft, men zich nu nog
niet bezorgd te maken.
En intusKchen zal er nog veel, veel meer
ellende geleden worden.
Maar wat dan? Moeten de hikt wel
gestelde!! dun maar doorgaan mei geven,
of zij bedankt, dan nel uitgescholden wor
den
Wij geiooveu: Ja, indien men daartoe
de kracht heeft, zeer zeker. Hel is na
tuurlijk moeilijk te blijven geven, als men
voor alles wat 1 co lijk is woidt uitgemaakt,
ja, als bet geven zelfs aan angst wordt
toegoschieven. Uun, die daartoe de kracht
on de zolflx'heersehing missen mag men
niet hard vallen. Eu men kan hun zeker
van bomd blijven met het verkapte drei
gement, dat het geven aan de werkloozen
premie Ik» talen is voor hut uitblijven van
wat onze oostelijke buren niet zelden grap
pig „Dei' grosse Kladderadatseh" noemen.
Die Kladderadatseh, indien zij al ooit uit
Wolken lm koeksheitu zal neervallen, zal niet
worden t' -ngehuiuleu door een klein wei
nig geld voor misschien 2. tl, 4 duizend
werkloozen in Nederland.
Doch waarom wij zoo gaarne zouden
zien doorgaan met geven, het is alleen
uit. meikdijiten, uit dal groote gevoel, dat
zich aau intriges en politieke berekeuin-
getjes niet stoort en geeft omdat er cdlemle
geleden wordt, door velen onverdiend, om
dat de onschuldige familieleden der werk
loozen lijden, omdathet inderdaad een
schrikkelijk idee is, als er maar 100 me
deburgers* van dezen staat zijn, die arbeid
zoek»-ti, door hun gedrag en hun kunnen
zeker iccht op arbeid hebben en toch
niet 'Vu eerlijk stuk brood kunnen ver
dienen voor luui gezin en voor zichzelf.
Deze gedachte is zó du-curie;, dat alle
kleine gedachten over malle stakingen en
politieke utilisatie van ellende erbij in het
niet vollen.
oen ondeugend lachje over do lippen van
prinses Maud spookte.
GROOTMAMA VICTORIA,
Konige eu ,*n geleden, toen koningin Ai,md
van Noorwegen nog prins», was, en bij ko
ningin Victoria ie Osborne logeerde, be
zocht zij een bazar te ShankJüi, waar zij
in oen van de- kraampjes hielp. Op ooti
gegeven oogonbLik kwa.m er een officier
op haar af, en na ooni»e kleine inkoppen
gedaan te hebben, trachtte hij een gesprek
xvM Rare Koninklijke Hoogheid aau te
knoppen. Zijn pogingen faalden, maar bij
wilde nog oen laatste vischjo uitgooien en
ei' sprak, „Ik weet zeker, dat ik u kon,
woont uw familii hier in do huurt? „Neen.
ik logeer bij mijn, grootmama," was het ant
woord van do prinses. „O, dan geloof ik.
dat ik haar kon, ik. ken haast a'le men
schen hier in den omtrek," zei de offi
cier, op gemoedelijker! toon. „Hoe is haar
naam, dan kom ik haar eens opzoeken."
„Koningin Victoria." klonk het verplette
rende antwoord. En de indringerige officier
maakto een overhaasten aftocht, terwijl
NIET JUIST, WAT HIJ BEDOELDE.
Sir Lawrence Alima-Tadema, die onlangs
zijn .vier en zeventigste jaar is ingegaan,
vertelt do volgende, vermakelijke geschie
denis; Nadat hij een dag of twee te Wind
sor geweest was, om zijn ridderschap te
ontvangen, hue Ld hij een groote receptie
in zijn mooi huis to Sint John's Wood.
De meeste der bezoekers hadden iets vrien
delijks to zeggen, maar oen weimeenondc
oude dame, dacht er anders, over. „Ja,mijn
heer Tadcuna," sprak zij, „>ik was erg blij,
toen ik het nieuws hoorde. Ik veronderstel,
dat u hol schilderen er nu wel aau ge
ien zult, i'U als een lieer zult gaan leven."
GOUDEN' HOZEN.
To Chicago is onlangs een fabriek ge-
opond, waar metalen rozen gemaakt wor
den, cn due voornamelijk dienen als knop
pen voo-r hoedenpennen. Nog niet geheel
ontloken, worden do rozen afgeknipt en
in oen vloeibaar metaal gedompeld, waar
ze door 't een of ander nieuwe proces als
gouden of zilveren rozen uit te voorschijn
komen, en natuurlijk den juisten vorm van
echte rozen hebben. Door een geheime
methode toe te passen, worden ze zoo
haul, dat ze niet breekbaar zijn.
VREEMDE GEBRUIKEN Li.J HET SLUITEN
VAN' HUWELIJKEN.
Dat het hij het aangaan van een echtver
bintenis in alle landen niet op dezelfde
wijze toegaat, blijkt wel uit het volgende:
De Chiincezen cn Turken mennen, dat een
n wisje veel heter dood kan zijn, dan on
getrouwd. Ofschoon zij vreeselijk verlan
gend zijn hun dochters getrouwd te zien,
tekenen zij het toch beneden hun waar
digheid de omlerhandolingen daarvan zeil
te Yunion, cu laten dit werk over aan een
iuuvelijksimakelaarster van beroep. Itezo
tussclienpersoon bezoekt alleen de verschei
dene huizon, waar zij nota neemt van den
leeftijd, opvoeding, sociale positie en rijk
dom van do verschillende, meisjes. Zij
geeft dan een uiLgebreid en accuraat ver
stag mm do familie van den een of anderen
jongen man. Er wordt een meisje uitge
zocht, cn als beide partijen voldaan zijn,
wordt dis zaak in handen gegeven van dm
stouewiehelaar. Als do sterren zeggen, dat
lust jonge paar goed bij elkaar past, wordt
het huwelijk aangekondigd. Maar de taak
van de makolaarKtor is nog niet afgekiopen.
Kort vóór het huwelijk brengt zij het
jonge meisje de geschenken, dip de brui
gom haar wil ge,ven. Deze bestaan gewoon
lijk uit een varkenspoot, een zak geld, twee
flcsschen wijn en twee kaarsen. Maar er
wo: dl van het meisje verwacht, dat zij
ecu deel hiervan terug zal zenden. (Ahi-
m est lie ouders goloovon niet, dat het voor
jongelui noodig is, elkaar lief te hebben;
als de stom-wichelaar maar tevreden is.
De jonge man ziet inderdaad het meisje
dikwijls niet vóór zij getrouwd zijn. Als
de tnuid aan het huis van den bruigom
komt, is hij daar om haar te ontvangen;
maar als zij uitstapt is zij zoo gesluierd,
dat haar gelaatstrekken verborgen zijn. tlij
leidt haar naar de kamer, waar de plech
tigheid zal plaats hebben. Hij zet zich op
een Imogen stoel om zijn meerderheid te
luimen, en zij werpt zich voor hem op de
knieën totdat hij den sinter oplicht, en
voor de eerste maal de gelaatstrek kon vim
zijn toekomstige vrouw ziet.
De Zw-itsersche bruid, voorna me! ijk uit
de hoogere standen, neemt van haar brui
degom nrtet anders aan dan kleinoodiön.
Men verwacht van haar ouder», dat z-ij
haar uiitzeL, de meubelen en hut spinnewiel
zulten kuojM.ni. Op den dag van het hu
welijk worden deze zaken tentoongesteld',
maar in het huis van- den bruigom.
Ofschoon La Zwitserland niet aan huwe
lijksmakelarij gedaan wordt, moet de jonge
man toch dikwijls bewijzen, dat hij het
muisje, naar wier hand hij dingt, waardis.
De meisjes hebben altijd hot recht ,,ja"
of „neen" te zeggen, ofschoon do keuze
van den bruidegom, in sommige gemeenten
hejKU'kt is tot lijn eigen plaats van inwo
ning. la sommige districten moet de man
de geiten op en neer den berg leiden, om
het meisje to tonnen, dat hij voor haar
kan werken. In andere plaatsen, waar ge-
gehooid wordt, is het zijn taak al het hooi
op hoepen te zetten en hot naar de schuur
te brengen. Hoewel zij hem bij het werk
hel|)1, wordt toch v.ui hem verwacht, dat
hij het grootste deel ervan. doet. Toc-h
werkt hij dapper voort, voelende, dat hij
door een aanlig woord, een vriendelijker!
glimlach beloond zal wenden, en dat, als
hij zijn werk goed gedaan heeft, hij kans
heeft, haar als zijn vrouw te winnen.
ZIJN EIGEN GRAF GEGRAVEN.
John .Needham, de oudste klokkriuider
in Engeland, die een paar maanden geleden
ztjn zes en negentigsten verjaardag vierde,
stierf onlangs te .Harwell. Repasseerden
Kerstdag was het de eerste maal in zes
en tachtig jaar, dat hij de kiek niet ge
luid had. Als doodgraver van Barwell groef
hij enkele jaren geleden zijn eigen graf,
waarin hij nu begraven is.
NIEUWTJES VAN HIER EN DAAR.
I)o Portugeuzen brachten het eerst den si
naasappel iu Europa uit het Dosten.
In Korea zijn de kamers van een echt-
gonoote cf moeder, de vrijplaats voor iede-
ren man, die logen de wet gezondigd, heeft.
Het gemiddelde bedrag van ziek zijn in
een mcnschelijk leven is dertien dagen per
jaar.
Hot koepeldak van hot obseuvatorium lo
Giroemvioh, dat twintig ton weegt, is hoofd
zakelijk van papier gemaakt.
Uit een. ton steenkolen maakt men bijna
10.000 voet gas.
Da bevolking van Duitschland neemt met
bijna 1 mitlioen personen per jaar toe.
Eon vreemde Chineesche industrie is het
houwen van was, of het kweeken vaneen
was-voortbrengend insect, de Eric-erus pc-
lin jjonaomd.
De waarde van het Vaticaan. de residen
tie van den paus te Rome, en zijn schatten
in gold, moeten het cijfer van 3G0 iriil-
lioen gulden overtroffen.
Nieuwe ontdekkingen in Mesopotamia too-
non aan, dat het voile, hetwelk zos duizend
jaar geleden de vallei van de Eupbraat
bewoonde, reeds met het bewerken van me
talen. bekend was.
Een geliefkoosde schotel van do Eski
mo's is een ijsorême, gemaakt van z-ec-
bonden-otie, waarin tot de verlangde stijl-
beid sneeuw geroerd wordt; er worden bes
sen van verschillende soort bijgevoegd.
De inktpknt van Nieuw-Granada is een
curiositeit. Het vocht ervan, kan zonder
eonigo voorbereiding als inkt gebruiktwor
den. Eerst is het schrift rood, maar na
enkole uren verandert het in zwart.
In Segovia, Noordélijk-Spanjo, staat een
van do vreemdsoortigste gebouwen lei'
wereld. Het is een paleis, bekend ondeir
don naam, „het huis met de punten", om
dat aan den voorgevel een onnoemelijk a mu
tual punten is uitgehouwen.
Bakoe, met zijn twee duizend olie-bron
nen, heeft fabelachtige rijkdommen, daar
een enkele bron in den tijd van 24 uur
voor een waarde, van een half millioen
pond sterling aan olie kan opwerpen.
Op de Alpen zijn verscheidene postkan
toren op een hoogte van G of 7 duizend
voet. Een bus., die viermaal per dag geledigd
wonlt, is 10.000 voet boven het oppervlak
der zee gelegen.
Honderden lijders aan kiespijn, to St. Pe
tersburg, rijken, zoowel als armen, belege
ren het huis van een portier, Lazaroff ge
naamd, van wien men gelooft daL hij de
macht bezit om de pijn te bezweren. La
zaroff zegt, die macht geërfd te hebben van
een oom. Zijn methode beslaat in het op
zeggen van een gebed en het geven aan
icderen lijder van een velletje papier, orn
tegen de kies te leggen.
ANECDOTEN.
„Blinks zou een bril moeten dragen."
„Dat ben ik met je eens; gisteren nam
hij mijn nieuwen kurken pen houder op,
sneed er de punt af, rookte er een half uur
aan, en zei toen, dat ik hem de slechtste
sigaar gegeven had, die hij ooit in zijn leven
gerookt had."
„Dat was een vreeselijk taai stuk vleesch,
dat ge me gisteren zondt," zei mevrouw B.
tot haar slager.
„AVcrkelijk, mevrouw. Dan luidt u het mij
terug moeten zenden."
„Ja, dat was ook mijn plan; maar mijn
man was mij voor. Hij sneed het aan reepon
en gebruikte die als hengels voor de deur
van het kipjxmhok."
„Ge hebt mij het leven gered!" sprak'de
oudo heer tot den jongen man, die hem
uit hot water gebaald had, „en als belooning
krijg je mijn dochter tot vrouw."
Do held keek naar de dochter en boog
zich toen. weer over den ouden man.
„Wat ga je doen?" vroeg de verschrik
te vader.
„U er weer in gooien."
Plattelands dokter: „Zeg eens, Silas, je
vrouw heeft gastrische koortsen."
Silas (zeer verbaasd); „Ik begrijp u niet,
boe "dat mogelijk kan zijn, wij hebben nog
nooit gas gebrand, maar altijd petro
leum."
„Wat zegt ge er van!" riep de theater
ster uit. „Men gaat een nieuw merk siga
ren naar mij noemen."
,,'t Is te hopen, da' die dan beter trek
ken dan gij doet," waas hot weinig beleefde
antwoord van den directeur.
Advocaat (den rechter aansprekend, nadat
hij zijn cliënt, van diefstal beschuldigd,
met heel veel moeite vrij gekregen heeft)
,,U zoudt nw zeer verplichten, als li bevel
wondt geven, dat die man niet uit de ge
vangenis ontslagen wonlt vóór morgen.
Rechter„AVaarom.
Advocaat: „"Wel, <lo weg naar mijn huis
is nog al eenzaam, en tnfjn cliënt weet
heel goed, dat ik tamelijk veel geld bij
me heb."
In den loop van een les, die tot onder
werp had, spaarzaamheid en hygièno, kroeg
onlangs een onderwijzeres een zeer gevat
antwoord van oen meisje. Over melk spre
kend, en haar belangrijkheid als voedsel,
vroeg de' dame
„AVat is de beste plaats om op een war
men zomerdag do molk koel en frisch te
houden?"
En zonder zich lang tc bedenken, ant
woordde een der leerlingen: „In de koe."
Arerscheideno inwoners v;ui een zeker
dorp, bespraken do eigenschappen van een
vertrekkende zuster, die vool good deed,
maar ook dikwijls zeer scherp kon zijn.
„Zij was een uitstekende vrouw," sprak
do eclitgenoote van den dominéé. „Zij was.
altijd te vinden in de huizen van armen
en bedroefden. Inderdaad, zij was het zout
der aarde."
„Zij was meer dan dat," merkte een
dorpsbewoner op. „Zij was evengoed do
azijn, do peper en de mosterd. Zij was een
complect olie- en azijnstel van deugden,"
EEN CROESUS IN DEN DOP.
De zondagsschool had geld noodig, en de
heer Smith, de, directeur, verzon een
nieuwe maaier om er aan te komen.
Hij stelde voor, iedoren jongen een
kwartje te geven, dat deze dan op het
eind van de maand, met hetgeen hij er bij
verdiend had, terug moest geven."
Het denkbeeld was goed, maar likut kwam
niet uit, zooals do heer Smith zich had
voorgesteld.
Den vierden Zondag was de directeur
gereed om de winst- en verliesrekeningen op
te maken, en begon met Jantje's klasse.
„Ik heb met mijn kwartje een. tweede
verdiend," sprak Jantje, met het air van
iemand, die een goede daad verricht heeft.
„Prachtig!" sprak (Je directeur. Niet al
leen is Jantje een goede jongen, omdat
hij do school wil helpen, maar hij toont
ook talent voor zaken, te hebben. In één
maand tijd zijn geld verdubbelen, is geen
kleinigheid. AVij hebben werkelijk een ont
luikende Croesus in ons midden. Jantje, je
hebt wel gedaan."
„En nu gij, Thomas, hoeveel heb gij met
je kwartje verdiend?"
„Ik heb het verloren," was het ant
woord.
„AVat? niet alleen niets verdiend, maat
hot kwartje bovendien nog ve-rltum!" sprak
do heer Smith. „Hoe kwam dat?"
„Ik dobbelde met Jantje, en hij won."
DE OVERDREVEN AIODE VAN 1909.
„Gauw of niet", heet 'liet tegenwoordig
in alle zaken, maar voornamelijk waar het
de mode betreft. Als er een nieuw modef
wordt aangegeven, behoeft men z,ich waar
lijk niet lang te bedenken, of men het
zal namaken, want heel spoedig is liet al
weer door andere nouveautés vervangen.
In de laatste helft van het vorig seizoen
hebben de nouveauté's elkaar bijzonder vlug
opgevolgd, en ze hebben alle, zonder on
derscheid, haar navolgsters gehad. Men be
hoeft slechts te denken aan de nauwe rok
ken, de lange, nauwe mouwen eri eindelijk
do reusachtig groote hoedon. Jammer, dat
de mode nooit ha laten kan, zich aan over-
dadjvdng schuldig te maken, want daardoor
zijn wij, vrouwen, dikwijls min of meer
bespottelijk. AVij kunnen dus niet genoeg
waarschuwen tegen overd rij ving der mode.
Zooals do mode thans ,is, moet ze, met
tact toegepast, elke vrouw goed kleedcn.
.De slanke tailles komen mcit de empLre-
modetllen op haar voord eel,igsit uit, terwijl
er bij de meer gezette figuren veel door
gemaskeerd kan worden.
Mooi is de robe-princesse, die die vor
men van het lichaam nauwkeurig omsluit,
de taille-lijn onder de buste aangeeft en
hot overige van het gewaad in sierlijke
plooien doet afhangen.
Bepaald leelijk zijn do modelten, waar
van tie rok aan den onderkant nauwer is
dan om do heupen, zoodaf van een door
voeren van lijnen geen sprake meer kan,
zijn.
Uit Pa,rijs komen berichten, dat er een
rok ingevoerd zal worden mot oen onder-
wijdte van.' S motor, en een lange taille
aan de middeleeuwen ontkend, die van
onder de normale taille eindiat.
Dit is juist het tegenovergestelde van
de tegenwoordige mede, zoodat wij den
dames /in overweging geven, niet meer
japonnon aan to schaffen (hm strikt nood
zakelijk is, want nu men de nauwe rok-
modellen zoo spoedig tot in uitersten over
dreef, is een terugslag niet onmogelijk.
A'ast lijkt ons de tnode ten opzichte van
do mouwen, die zonder uitzondering nauw
zijn en voor de gekteede toiletten steeds
van do gaimocrstof vervaardigd worden. Om
de nauwe mouwen goed te laten vallen, en
te zorgen dat ze niet hinderlijk zijn, moet
men de armgatcn zoo nauw mogelijk laten,
met andore woorden, de taille moot hoog
in den oksel zijn opgeknipt.
Als garneering wordt nog veel soutache
en galon naast tule, kant en mousseline de
sole gebezigd.
Voor do a.s. voorjaarscostujnns zijn dun
laken eu fijne serge aan do otrde; van erin.
bepaalde modekleur is nog niets bekend,.
Do mantels zullen weder in „empire" en
„directoire" gedragen worden, en zoowel
van do stoffen dor japonnon als van licht
kleurig laken vervaardigd worden. De lengte
der mouwen is zeer verschillend, de gar
neering beslaat uit knoopen, zijde, band,
tres of galon.
IN DE SNEEUAV
't. Had dan geducht gesneeuwdJa> t
sommige plaatsen, lag lo sneeuw zoo hoon
dat, ik zon haast gezegd hebben, d,Ü
de jongens er niet door konden komen
maar waar kunnen flinke Uollundselie jou',
gens nu niet doorkomen. Nu, de sneeuw U
wel twee voet hoog. Dut was eon pretKom!
nu maar op als ie durftDaar vlogen dc
sneeuwballen als kogels door de lucht. per!|j
jongens, niet bang zijn voor koude vingers!
Ja, ja, blaas jij er maar eens in, duu
je zoo aanstonds met nieuwen moed begin,
riem Pang 1 „Die was raak," zegt Piet
terwijl hij zijn ooren, zijn das en zijn hali
van de sneeuw bevrijdt; „maar ic zult heni
terug hebben, vrindje Hij maakt een h<d
groote sneeuwbal, maar juist op 't oogenbiifc
dat hij hum werpen wil, gooit een nndas
jongen hem dien uit de hand.
Eindelijk ging het mot do sneeuwbal,
ten niet gauw genoeg; loon aan 't schep
pen. Zoo waar, daar ligt onze dappere Piet
bijna onder de sneeuw begraven, zou
kotidkleurn, kom je ook eens kijken? kom
maar hier, dan zal ik ie eens inzeepen. Hij
werd ingezeept en voor goed ook. Bom, bom
ging de klok met doffe slagen. Negen uw
naar school, jongens! 't Was goed uuk'
want het spel begon een beetje al te wik!
te worden.
Na den middag gingen we aan 't glijden.
Een haantje, als oen spiegel. AVie jaat
vooropIk, ik, roepen verscheidene
men. Pas op, dat ie in evenwicht blijft.
Den eersten keer gaat het goed, één, twetg
'Trio, vier, vijf, zes jongens achter elkaar'
een geheeld rij. Den tweeden keer ook. Maar,'
o wee, de derde, maal, daar waggelt de voor!
1111111 i hij grijpR l'ij grijpt', maar natuurlijk
in de lucht. Daar valt hij, cn al de andere
jongens over hem heen. Zij hebben zich ge
hiking geen zeer gedaan; nu, van een kteï-
mgheid moet een goede llollandsche jongen
niet weten. En zoo glijden en joelen en
stoeien de jongens door elkaar, tot zij warm
worden van inspanning. Zij gunnen zicli
bijna geen tijd om te gaan eten. Maar rad
do matig willen zij toch gaarne goede vrien
den blijven, en daarom, afgemarcheerd,
mnrsch
's Avonds was het volle maan; de lucfel
stond heldor, de sterren flonkerden rn de
maan scheen zoo uitlokkend op de gladde,
met sneeuw bedekte straat, dat /Ie jongens
er de pret nog niet af hadden. „Vader,
mogen wij de slee hebben?"
„AAteu je die mee naar lied nemen?"
vroeg vader, ,,'t Is zes uur; mij dunkt, je
hebt het vandaag zoo druk gehad, dat jt
wel een uurtin vroeger naar bed moo»!
o
gaan.
„Och vader, we willen zoo graag nog t«
met de slee uit."
„Morgen dan, nis je goed oppast."
„Maai" morgen dooit het, vader," zei Wil
lem, terwijl hij in zijn van koude tintelende
vingers blies.
„Komaan dun, een half uur, maar ook
niet langer, omdat het morgen dooit," vei
vader, „vraagt dan maar arm Janus uf luj
mee wil gaan, om je te duwen."
,,l?est vader," zeiden de jongen-. Mij, er,
'liepen nuar de keuken waar .latuu bij bet
vuur zat. Nu, Janus had dit wel over \w
de jongens, want ze waren altijd vriendelijk
tegen hem, en niet norsch of brutaal, zoo
als, andere jongens wel eens tegen (tel
knecht of de dienstboden kunnen zijn. In
vijl' minuten stond de sleê voor de deur.
„AArillen de hoeren maar instappen?'' zet
Janus, ecu diepe buiging makend. Daar ging
het over de straat, op een drafje. Het aar
digste was, dat. er zeker nog wel vijftig sle
den waren, die allo een vorschrikke'ijke
haa-t schenen te hebben. „Dag Jan, dag
Koos, dag Willem, dag Marie," zoo ging fet
aldoor, tot het klokie van gehoorzaamheid
sloeg, natuurlijk veel te gauw* naar den z®
der jongens. Maar zij wisten wel, op dat
punt verstond vader geen gekscheren. Ik
moet dan ook tot hun eer zeggen, dat zij
Janus vriendelijk bedankten, cn vergenoegd
en heel gelukkig naar bed gingen.
VLAAItDINGEN.
Gehuwd:
3 Eebr. A. de Ligt, oud 33 jaren, en
Carolina Horsten, oud '22 jaren.
Geboren:
29 Jan. Cornell's, zoon van AV. Vletter
en M. Molenaar, Dwarssf-eeg. Engel®1
Johanna Maria, dochter "van J. A- E
Schaaij en J. AV. Meijer, Binnensingel. -
30 Jan. AVillielmina, dochter van T. Bouw
man en P. Don, Dijksteeg. Picter, zoon
van NI. J. Brouwer en A. Nnordhoek, Kot-
tedijk, TIciidrina, dochter van J. E°ot
eu AV. van JJperen, Gc Bierslootsteeg.
31 Jan. Dirk, zoon van D. Hofman en 0-
van der Adelden, Maasstraat. Johanna,
dochter van L. van Dorp en G. Diepen
horst-, 2e Biprsloot-steeg. Aaltje Wiite
mina, dochter van A. van der Vnlk en M-
Polak, 2e Bierslootsteeg. 1 Fcbr. Jo
hanna, dochter van S. Trees en J. Hoogo-
werf, P. K. Dro^saartstraat. Conttfc
zoon van J. Poot en S. Af. Verhoeven,
G'allenburgstrant.
Overleden:
29 Jan. Arendina AAGlholmina van Dorp
oud 37 iaren, ee.htg, van A. van der UoA
IIoogst naai. Maria Borsboom, oud Sr|
jaren, FnlcWrnat. Maartic Vink, ori
9 maanden, St-ilte.sleog. 31 Jan- JaC0'
van der Hoek, oud -1 dagen, Hoogstraat. -
1 Eebr. AVilhelrtiina Atorsteve, oud S3 jaren'
wed. vim G. var Duffelen, Sl-ationstroti'f
