I
63"** Jaargang,
£onaag 2 Mei 1909
No. 1298c.
Deinde Blad
Liefdedienst.
h
k
Deze courantverschijnt d a ge 1 Jj ks, met uitzondering ran Zon- en Feestdagen.
Prijs p®r kwartaalVoor Schiedam en Ylaardingen fl. 1.25. Franco
per post fl. 1.65.
Prijs P«r week: Vaor Schiedam en Ylaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Ad verten tiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór oen
gir aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven.)
Prjjs der Adverteütiën: Van 16 regels £1. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
biervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag-en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiön-opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon
voor do Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
STADSNIEUWS.
I
Verslag Kamer van K, en F.
(Vervolg.)
De verwisseling bij liet correspondenlsclup
der Nederlandsche Bank bedroeg in het
boekjaar 1 April 1908uit. Maart. 10013:
Van bankbiljetten tegen bankbiljet Ion
/2.7O4.60Ö van bankbiljetten tegen specie
ƒ1.997.780 van bankbiljetten tegen bank
biljetten ƒ1.999.595.
Onder deze cijfers is begrepen een bedrag
van ƒ679.600 aan specie, die van buiten
werd aangevoerd, en een bedrag van ƒ49000
aan specie, welke werd uitgevoerd.
Aan het agentschap dezer Maatschappij
was op 1 Januari 1908 geen voorraad aan
wezig.
In 1808 werden ontvangen 9000 blok
ken tin.
Hiervan werden afgeleverd 9000 blokken
tin, zoodat op 31 December 190'S de voor
raad nihil bedroeg.
Ontvangen weiden 457.144 brieven,
418.314 briefkaarten, 755.930 drukwerken
en 6838 monsters.
Verzonden werden 10996 aangeteekende
stukken, terwijl er 13825 werden ontvangen,
waaronder 2687 met aangegeven geldswaar
de tot een bedrag van ƒ860,007.32j.
Ter invordering weiden aangeboden 47051
kwitanties tot een bedrag van ƒ913.429.30
en waarvan er 5S43 tob een bedrag van
ƒ134.043,984 onbetaald terugkwamen.
Het aantal verzonden pcstpakettei, bedroeg
75495, waaronder 80 stuks met aangegeven
waaide tot een bedrag van ƒ9038,04, en
1268 stuks met verrekening tot een bedrag
vajn ƒ3403.43. Bovendien werden naar het
buitonland verzonden 2090 pakketten.
Gedeponeerd werden 27637 postwissels
tot een bedrag van ƒ393.429.041. Uitbe
taald werden 45012 postwissels tot een be
drag van ƒ1.045.575.95&.
De inlagen in de Rijkspostspaarbank wa
ren 6825 in getal en beliepen ƒ176.459.S3i,
de terugbetalingen waren 3408 in getal en
beliepen ƒ157.427.75^.
Hot aantal aangiften van ongevallen be
droeg 887. Hot aantal stortingen voor de
Rijksverzekeringsbank beliep 041 tot een
bedrag van /3l.268.54i.
Do gedane uitkeeringen vanwege de Rijks
verzekeringsbank waren 7231 tot oen bedrag
van /38.646.24|.
Het gebruik' van portzegels was tot een
bedrag van ƒ500.llh, dat van frankeerzegels,
briefkaarten enz. tot een bednig van
ƒ74556.44 en dat van plak zege Is 1480.
Het bedrag van de geheele jaarrekening
vas ƒ2.207.751.19, tegen ƒ2.105.393.394
in 1907.
Op heb telegraaf- en felephoonknntoor
werden verzonden 12970 binnenlandsche en
5337 buitenlandsche, ontvangen 18307 bin-
uenlandsche en 6372 buitenlnndnche tcle-
Op een zomernamiddag kwam George
l i "l droevig en moe van het alleen aan
wen terug in het kleine vertrek, gehuurd
111 het buitenhotelhot kamermeisje, gebruik
Makend van zijn afwezigheid, deed de kamer.
»Ga jo gang maar," zei George, ,,jc nin-
me niet."
mi in zijn fauteuil neervallend voor het
°pen raam, de blikken verloren op den hemel
Mt Meer, begon hij treurig te denken
'atl, ltf ledige van zijn werkeloos bestaan
'i M 'c'oel en zonder genegenheid,
ras op vijfjarigen leeftijd, bezat George
geen anderen bloedverwant dan een ouden
('e provincie. Deze, tevens zijn
°8 i deed hem op een kostschool onmeen-
iort Va" z'-'n plicht te kwijten door liet
urn van zijn pupil steeds te doen aan-
g inn. Zeer rijk hij zijn meerderjarigheid,
w, verlegen cn somber, trachtte George
i-H, W erken den levenslust in zich aan te
\cren, niaar hij elke onderneming, wanr-
J ij do grootste geldschieter was, streed
0rn CP1' hem alle werk uit -de hand
16 nemen.
priu''e^° V'aren zijn proefnemingen niet
had l^eV* Tlooivel hij ren knap uiterlijk
Mcisi l'i I00'1 niet in den smaak; de
èrtitf ^°!1(lpn 'lom vervelend, zijn eenzame,
l5,?D jeugd had hem wantrouwend ge
glommen cn wijders nog behandeld 311
transito-telegrammen.
®phan.deld werden 1610S uitgaande cn
150 inkomende interlocnlc gesprekken be
nevens 410 internationale en 09 tvansiiogo-
sprekken.
Het aantal aansluitingen aan heb Ccn-
iraal-Bureau van het plaatselijk telcphoonnet
Schiedam der Nederlandsche Bell-Telophoon-
Maatschappij nam in het jaar 1908 mei. 12
nieuwe aansluitingen too en bedroe» op 1
Januari 1900 267 en wel: ten behoeve van:
geabonneerde,!! 236, den gemeontod. van
Schiedam 22, publieke spreekcellen 9 dienst-
verbinden 7 aanfluitingen. Totaal 267 inin-
sluitingdn.
Het kabelnet onderging in het jaar 1908
geen uitbreiding.
De tengevolge van den ijzel in do week
'■au 18 tol en met 25 Januari in storing
gebrachte aansluitingen werden met l>ekwa-
men spoed hersteld, terwijl het telcphoonnet
in voortdurend goeden staat van onderhoud
word gehouden.
Het aantal gemankte verbindingen op het
Ge n tra al-Bureau (e Schiedam klom geduren
de hot jaar 1908 tot gemiddeld 8200 per
week.
ITet- gebruik, dat gemaakt werd van de
heide publieke stations, die in het. Centi'aal-
Bureau der Maatschappij cn in het Beursge
bouw gevestigd zijn, bleef bevredigend.
Het afgeloopen jaar heeft voor de gman-
wegers geen verbetering gebracht. In hot
geheel werd slechts gewogen 904 6 last
graan. Het weegloon is aan boord van zee
schepen 0'.4 0 en overigens ƒ0.50 per last,
vain welke ƒ0.50 echter ƒ0.10 moot worden
afgetrokken voor den daarbij noodigon in
legger, zuodat voor de wegers zelf het loon
0.40 per last bedraagt. Bij elkaar werd dus
verdiend 9046 maal ƒ0.40 is gelijk
ƒ3618.4 0. Hier van gaat echter gemiddeld
15 dus ƒ542.76, af voor kosten van
administratie, onderhoiidvan gereedschappen
enz. Voor de 9 wegers blijft dus over
ƒ3075.64 of gemiddeld ƒ341.-— per weger.
Hun verdiensten z.ijn in 1908 dim wederom
zeer treurig geweest.
De kolen wegers zien ook lain work voort
durend verminderen, vooral tengevolge van
het stilzetten van branderijen, alsmede ran
de omstandigheid, dat zoovele kolen zonder
weging worden gelost),
De zakkendragers hebben onder den on-
gunstigen toestand van handel en industrie
evenzeer in niet geringe mate te lijden ge
had. Ook zij hadden in 1 908 wederom min
der werk dan het vorige, jaar.
Tn hel afgeloopen iaar waren er hier twee
scheepstimmerwerven in werking, n.l. die
aan de Nieuwe Ilaven en die aan den Over
sell ieschen weg.
Schepen' worden ook vervaardigd door de
firma A. F. Smulders en door de naam-
looze vennootschap: Construct,iewerkpkuüscn,
machinefabriek en scheepswerf, voorheen
II. T. Landman en Zoon.
FRANSCHE BRIEVEN.
maakt en beklemende tegelijk. Zoo zag hij
spoedig haar listen en berekeningen in.
Zelfs aan dc oevers ran het vcrukkclijkc
meer, waarvan hij vergetelheid en onverschil
ligheid vroeg, voelde hij zich rade,oos, om
dat zijii ziel, smachtend naar teedi rheid en
trillend van goedheid, ten onder dreigde te
gaan in droeve wanhoop.
De som hem blik van den jonkman zwierf
vim de wolken naar den tuin en hij her
kende, gezeten voor het, grasperk in de scha
duw der olmen, de oude dame mot het bleeke
gelaat, den blik vol geheimzinnige droef
heid, die den vorigen avond op zoo vreemde
wijze had gebeefd, toen zij elkander in de
schemering van een bosschage hadden ont
moet.
„Zij schijnt nog treuriger dan ik," dacht
hij hardop.
llot, kamermeisje, dat de tafel naast hem
afstofte, ving deze woorden op, volgde de
richting van Meevals blikken en veroorloof
de zich ttisschen beide .to komen.
„Mijnheer spreekt zeker over die goede
mevrouw Kalvin. H ts oen kraukz.innigc,
O, geen gevaarlijke, heel zachtaardig. Haar
zoon was nauwelijks student, toen hij op een
jachtpartij werd gedood; dal, is juist vijf
jaar geleden. Mevrouw was erg ziek en men
durfde haar den dood van haar jongen niet
meededen. Omdat zij nog zwak van hoofd
was, trok zij zich zijn onverklaarbaar weg
blijven zeer aan. Zij had ei' verdriet van en
haar geest verwarde zich en zoo is haar ver-
Parijs, 24 April.
Te allen tijde hooft de helft van het
mensehdom geklaagd cn de eeuw, waarin
de grootouders leefden, geroemd als het
gouden tijdperk. Klachten van zekere cate
gorieën van hurgeis, bijvoorbeeld van tien
kleinen handelsstand, mogen dus niol al
te ernstig worden opgevat. Doch wanneer
zij algemeen geuit worden op oen oogen-
hLik, dat er in het gansche land teekenen
merkbaar zijn van opwinding en onrusl,
mag men doorgaans besluiten, dat men in
een periode van overgang verkeert, en dat
de beroering niets anders is dan de geleide
lijke en vaak onbewuste voorbereiding van
belangrijke wijzigingen in liet organisme
van den Slaat of de Maatschappij.
Ik meen, dat voor Frankrijk thans zulk
een lijdpeik aangebroken is. Of die evo
lutie lang oi' kort, zal duren is niet te
zeggen. Alet het oog op het uiterst gecom
pliceerde raderwerk der huidige maatschap
pij, waarschijnlijk eei lang dan kort. Doch
dat er in de eerstvolgende dei tig jaar zeer
belangrijke veranderingen in de veihouding
der sociale klassen, zoowel als in haar
aandeel in "het bestuur des lands zullen
plaats grijpen, acht bijna iedereen in Frank
rijk zeker. Van zelf pnlstaat daar uil van
de zijde der bezitters en der kapitalisten
en handeldrijvendcn (vooral der kleinere)
een niet geheel ongerechtvaardigde angst
voor het behoud van hetgeen zij hebben en
van hetgeen zij tot nu toe verdienden.
Dat verschijnsel kan men op het oogenblik
te Parijs en in geheel Frankrijk constatee-
ren.
Niettemin gaal het sociale leven zijn ge
wonen gang. Aan de genoegens, aan de ver
makelijkheden, aan de genietingen der weel
de, welke dc Hoofdstad biedt, is het voor
alsnog geenszins te hespeuren, dal een
groot gedeelte der burgerij een defensieve
houding aanneemt. Bijna zou men, wanneer
men do zaken alleen oppervlakkig be
schouwt, daaruit de gevolgtrekking mogen
maken waartoe de goede, oucle Judels
kwam, wanneer hij liet bekende refrein
zong, luidende„Dan kunnen de tijden zoo
slecht niet zijn". Om niet te spreken van
liet mondaine leven der hoogeie klassen,
waarin nagenoeg niets veranderd is, kan
men als voorbeeld van die schijnbare wel
vaart dpr lagere standen de weekte be
schouwen, die de zoogenaamd mindere man,
vooral in kleedij en in uitgaven, vooi pu
blieke vermakelijkheden, ten toon spreidt.
Wanneer men Zondags te Parijs de deur
uitgaat en dc ontzaglijke menigte burger-
menschen ziet, die van een klom inkomen
leven moeten en toch sierlijk voor den dag
komen, is men zijns ondanks geneigd tot
het stellen der vraag: „Waar het gold van
daan komt". Doch in een slad als Parijs
wisselt het publiek steeds. Slechts weinigen
kunnen zich op den duur weelde veroor
loven. Opkom ,11de gezinnen vervangen, zon
der dat morr iiet bemerkt, hen, die gedwon
gen zijn zich terug te trekken. Er is altijd
een zekere hoeveelheid van geldverteerders,
evenals er steeds een generatic van jonge
lieden gevonden wordt. Alleen vervangt do
eene generatie en de eone categorie er
meer dan elders het geval is, de andere.
Dat geeft aanleiding tot de «enigszins on
logische bewering, dat men te Parijs snel
ler leeft dan ergens anders I
Een bijzonderen blik op het Parijsche le
ven, inzonderheid dat dor gewone bui gei'-
lieden, verkrijgt men, wanneer men een
weinig dooi dringt in het wezen der wed
rennen Ie Parijs, die, wat er ook slecht
moge gaan, steeds floreeren en dagelijks
millioen franken doen omzetten, zoo niet
laten rollen. Van de week is er in het
Theater Antoine, thans bestuurd door Cé-
mier, een nieuw stuk opgevoerd, „Master
Bob, Gagnant du Derby" getiteld, dat nem,
die de Parijsche Courses niet in persoon
bestudeeren kan, een uitstekend denkbeeld
kan geven van den invloed dier vordei le
lijke instelling. Daarin wordt het gedeelte
der bevolking, dat met de wedrennen in
aanraking komt, er van leeft of, wat nog
veelvuldige!' het geval is, er te gronde
door gaat, naar het leven geteekend. De
mise-on-scène is bovendien bewonderens
waardig. Zij is, in één woord, de cinema-
togratische wedergave van hetgeen men in
Longchamp en Auteuil aanschouwt. Vooral
.echter is een tooneel, hij een mnichand
de vins tintelend van leven en werkelijk
heid. De Parijsche marchand de vins (er zijn
er ongeveer 10.000, in do Fransche Hoofd
stad), is niet geheel en al wat de Holiand-
sche kroeg- of herberghouder is. Hij heeft
een etablissement, dat tussehen de, uitslui
tend door de werklieden bezochte, bar (Zie
Zola's Assommoir), en hef meer weelde
rige café instaat, Men drinkt er een glaasje
aan de zinken toonbank, maar er is door
gaans een afgeschoten zaal, waar zich een
publiek uit den middelstand vereenigt. Bij
de goede marchands de vins eet men beier,
en tiouwens ook veel duurdei, dan in
menig gewoon restaurant. Men kan zeggen
dat de winkel rail den marchand de vins
het brandpunt is van het verkeer van de
gegoede lieden eener gegeven wijk, iets als
in aartsvaderlijke tijden de winkel van den
barbier placht te zijn. Maar uit den aatd
is het publiek, naar gelang van het kwartier
waarin hij gelegen is, gemêleerd. De werk
man komt er even goed als de straatslijper
en deze even goed als de kantoorbediende,
de winkelier uit de buurt en de voorbijgaan
de mijnheer uit den goeden burgerstand.
Geen plaats is zoo geschikt om het Parij
sche leven der verschillende lagen der
Parijsche maatschappij te bcstudeeien, In
den achterwinkel hebben te zijner tijd of
ficicnse kiesvorgaderingen plaats en onder
het Tweede Keizerrijk zijn er zelfs complot
ten en samenzweringen gesmeed. Maarniet
mindei wordt er gebabbeld over de feiten
van den dag, wereldgebeurtenissen zoo goed
als moorden en kleine schandaaltjes in de
onmiddellijke omgeving.
Maar bovenal wordt er geofferd nog
meer dan aan den hartstocht van den drank
stand nooit heelemaal teruggekomen. Zij ge-
loolt vast, dat zij haar Maurits zal terug
vinden cn wacht altijd mam* zijn (huis
komst al' Alle jaren komt zij hier, maar
wanneer het 't. seizoen is van de toeristen,
hinderen haar bleekheid en vreemde ma
nieren hen. Zij begrijpt dan zelf. dat haar
tegenwoordigheid ons kwaad roet en zij gaat
heen. Zij vertrekt vandaa», /.oo dadelijk,
haar rijtuig is reeds besteld.
„Arme \rouw!" zuchtte Mot-val, „ham-
gedurige onru»t verklaai t mij haar aandoe
ning van gisteren, toen ik onder do olmen
/.oo haastig langs haar heen ging."
„Zij wordt alitiid aangegrepen als zij jonge
mannen ziet van den leeftijd van haar zoon.
Dat zij geschrikt is, zelfs toen zij mijnheer
in het donker zag, verwondert mij niets.
Als zij u nader ge/.ion had hij helderen dag,
ion zij nog meer in de war zijn geraakt.
U lijkt, op haar zoon."
„Hoe weel ge dat?"
„Omdat, overal waar ze is, altijd liet, por
tret. van haar zoon op een tafel vlak bij
haar staat. De koffers zijn gesloten, maar
hel. portret is nog altijd 'ak hij haar, want
mevrouw Yalvin neemt net altijd in haar
luuidiaschjn mee. Wil mijnheer over de ge
lijkenis ooideelen?"
Vóórdat Morval er zich legen verzetten
kon, ging het meisje naar buiten en kwam
leiug met, oen portret in een geciseleerd
koperen lijstjena liet bekeken te hebben,
gaf de jonkman toe
,,'t Is waar, het lijkt op mij. Voor eenigo
jaren zou men er zich in vergist hebben
Breng spoedig het portret, terug, 't, Zou n\ij
spijten, als de dame van mijn onbescheiden
heid vist."
Alleen gebleven, begon Mortal, meer go-
troffen door deze gelijkenis dan het geval,
eigenlijk een zeer gewone toevalligheid, ver
diende, le bedenken, flat hij den vorigen
avond verkeerd had gehandeld, met haar zoo
haastig te ontloopen. Misschien zou deze
oude dame zeer blijde geweest zijn hem lie-
ter te /.ion en te spreken,
,.AIs mijn trekken haar werkelijk die van
haat' zoon te binnen biengen," /.ei George
tot zich zelf, „heeft mijn gelaat in het hart
van de/.o arme vrouw een vluchtige, maar
zoete herinnering teweeg gebracht. Ais ik
maar een seconde iemand geluk kon geven
zou ik mij voor iets nuttig voelen."
Van dit denkbeeld vervuld, ging Morval
den tuin in.
Mevrouw Valvi-n was in een ruststoel even
ingesluimerd;
„Zelfs in den slaap', wat 'n uitdrukking
wan verdriet op dat. bleeke gelaat," zuchtte
do jonge man. „Ik zal terugkeeren, als zij
wakker is."
Heengaande, liet hij een stoel omvallen
en het gedruisch deed de oude dame op
schrikkenhaai' nauwelijks geopende oogen
straalden van vreugde.
„Maurits, mijn zoon jij jij
En de ongelukkige wierp zirii om dcu
en de smullerij aan dien van het spel.
Natuurlijk geschiedt zulks eenigszins be
dekt, want het spel om gekt in het open
baar is streng door de Wot, verboden. Al
leen mag er gedobbeld worden om glaasjes
of rondjes (zoogenaamde tournées), waar
van dan ook een bovenmatig gebruik ge
maakt wordt en waartoe de patroon, die
voor alle dingen een ijzersterke constitutie
behooit te bezitten, zoo dapper mogelijk
ieder aanmoedigt. Bij kaartspel blijft het
geld dus verborgen onder een tafel, waar
op men alleen de beenen fiches ziet. En
nog op geheimzinniger wijs geschiedt er
het aangaan of nemen van weddenschappen
voor de wedrennen, een operatie, die, op
elke andere plaats dan de renbaan gudaan,
gelijk gesteld wordt met het houden van
een speelhuis en ergo met zware geldboete
en zelfs met gevangenisstraf bedreigd is.
Bij de meeste marchands do vins komt
geregeld eiken moigen vóór 1 uur een be
diende of courlier van een bookmaker tegen
betaling van klinkende munt do orders van
de clientèle in ontvangst nemen. Bij liet
overreiken dier, meestal op een briefje ge
schreven, orders en van het geld, cl. w. z.
den inzet die er bij behoort, wordt dan
■natuurlijk goed opgelet of er geen stille ver
klikker' in den winkel is. Een onbekend ge
zicht heeft terstond een mysterieus gemom
pel met nog mysterieuzer bewegingen van
de handelende partijen ten gevolge. Niet
zelden doet de marchand de rins zelf dienst
als tusschenpersoon van den bookmaker,
indien h\j al niet de weddenschappen zijner
klanten voor eigen rekening aanneemt. In
weerwil van do genomen voorzorgen ge
beurt het echter dat de bijzondere politie
dienst op het hazardspel van die onge
rechtigheden onderricht, wordt. Een onge
lukkig speler of een, die zijn geld niet
gekregen heeft (de courtiers >en bookma
kers, die tegenspoed gehad hebben, volgen
vaak de gewoonte der beursmannen door
zich zonder achterlating van adres te ver
wijderen) hecfL slechts een anonym
schrijven aan dc Prefectuur van Politie te
nichten en de poets is gebakken. Een huis
zoeking door den wijkconiniissaris is, als
voorspel van de strafvervolging, het resul
taat van do verklikking.
Hot bedoelde tooneel nu, van Master Bob
geelt een dergelijke „desconle dc Police"
te aanschoun en. Alleen komt de marchand
de vins er ditmaal goed af. Ilij is een vriend
van den commissaris en als hij bij hoog
en laag gezworen heeft, dat hij nooit wed
denschappen in ontvangst neemt, dringt go-
melde magistraat niet verder aan. Manu
als het publiek de deur uitgegaan is, ver
zoekt de commissaris heel gemoedelijk, den
patroon 10 frank voor hem te plaatsen op
Master Bob, den vemaoedclijken winner van
den Parijsehen Derby. Dergelijke tooneel-
tjes zijn noch uit de lucht gegrepen noch
overdreven. Ze komen te Parijs, waar drie
kwart der lagere klassen, zonder naar de
rennen te gaan, op die wijze aan de speel
woede óffert, dagelijks voor en juist om
die veelvuldigheid maken de meeste cou
ranten in den regel geen melding meer
hals van den jongen man, diukte hem in
haar armen en brak in snikken uit.
„Vind ik je eindelijk weer o, ik wist
wel, dat je terug zoudt komen. Om
hels mij
„Je bent in die jaren een man geworden
een knappe man. O, wat ben ik geluk
kig Maar omhels mij toch en zeg wat, op
dat ik je stem kan herkennen."
Maar zonder hem den tijd te laten tot ant
woorden, met een blik van oneindige tceder-
heid, die haar gerimpeld gelaat, deed stralen
in een verrukking van blijdschap, sprak '/ij
altijd door:
„O. ga weer niet weg. Als ie wi»l, wat
ik geleden lieb. Ik geloof, dat ik gek ge
woed ben, en nu ben ik zoo bang je weer
Ic verliezen. Zeg, dat je nooit" je arme
mama weer zult verlaten."
In den valstrik van zijn medelijdenver
ward, bleef Morval sprakeloos; hij voelde
tranen in zijn oogen opkomen.
„Ach, mijn kind, je huilt, je hout dus blij,
je oude moeder terug te zien. Het verdriet
heeft me dus niet onherkenbaar gemaakt.
O, wat. deed mijn hart mij pijn, en het. klopt
nu 7X!o vroolijk. Ach, als ik maar niet'
droom, als ik eens uakker ging worden cn
mij weer alleen bevond, o, ik zou hot be
sterven."
Mevrouw Valvin sprak deze woorden op
zulk een droevigen en hartstochtelijke!! loon
uit, dat Morval onwillekeurig huiverde. Ilij
gaf zich over aan haar omhelzingen, hij gaf
SCHIEDAMSCHE COURANT
