63* fargang.
Zondag 9 Mei 1909,
No. 12994
Tweede Blad
Uit de Tweede Kamer.
Een ongelukkig-©.
J
De» courant verschijnt dagel jj k s, mot uitzondering tod Zon- en Feostdaeen
Piijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 125 Franco
per post fl. 1-65.
Prijs per week: Voor Schiedam' en Vlaardingeu 10 cent
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Ad ver ten tien voor het eerstvolgend nummer moeten dea middags vóór oen
ar aan het bureau bezorgd zijn, b
Bureau: Lange naven No. 141 (hoek Korte Haven.)
Het adres van hulde aan de Koningin
is zonder discussie en ongewijzigd goedge
keurd. De bewoordingen zijn zóó gekozen,
dat iedere partij ze kan onderschrijven, en
zoo hoort het, in Oranje zijn wij allen één.
De sociaal democraten natuurlijk uitgezon
derd, die ook bij deze gelegenheid schit
terden door afwezigheid. Wij vinden dat
«el een beetje vreemd van de sociaal-demo
craten, al doen ze dit omdat ze republi
keinen zijn. Een pleiziertje, dat wij hun
wezenlijk gaarne gunnen, maar dat nu niiot
direct voortspruit uit het rechte inzicht in
onze vaderlandsche historie. Onze repu
bliek 'toch was een zuiver aristocratische
instelling, waarin de macht van de regen
ten, misbruikt tot huu eigen belang, alleen
dan behoorlijk gebreideld werd, als er een
prins van Oranje stadhouder was. En ons
constiitutioneele koningschap onder het
zelfde huis stond steeds aan do zijde des
volks; laat mén zich bijv. maar eens her
inneren hoe onze Koningin Emma in '91
als regentes zonder aarzelen liet ontbin-
dingsbesluit der Tweede Kamer teekende,
toen de kieswet-Tak verworpen was. Waar
lijk, wie als democraat hier liever een
republiek wil dan ons constitutioneel ko
ningschap ouder hel huis van Oranje, is
lieelemaal de kluts kwijt. Wat een familie-
rogeering zou zoo'n republiek weder om
geven.
Maar dit daargelaten. Een andere vraag
is: Is het noodzakelijk, dat do sociaal-demo
craten bij zoo'n gelegenheid wegblijven?
En dan meonen wij van neem. Onze Grond
wet bepaalt nu eenmaal, dat ons land oen
koninkrijk is onder het huis van Oranjc-
ïfassau, en ieder lid van de Kamer heeft
bij de aanvaarding van het lidmaatschap
den eed op de Grondwet afgelegd. Nu staat
bet natuurlijk ieder Kamerlid vrij, al zijn
best te doen die Grondwet gewijzigd te
krijgen in den zin, dien hij nuttig en noodig
acht, maar zoolang dc Grondwet er is, in
welken vorm ook, hoeft ieder Kamerlid er
lekening mee te houden, en geen hun
ner kan beweren, dat oen huldo-adies
aan de Koningin bij gelegenheid, van de
geboorte van haar dochter, welke gehooide
do voortzetting van hot alhier grondwet
telijk regeerend vorstenhuis waarborgt, een
daad zou wezen, die niet ligt op den weg
van de Staten-Gcneraal. Die dan wegmoet
blijven bewijst enkel, dat hij niet .volledig
lid van de Kamer kan wezen En bet is
««ras, te zeggen: „Wij blijven weg, om
dat wij het niet aangenaam vinden telkens
legen zulke zaken te protestveren." Want
dit protest is onnoodig; niemand weet in
«azen niet hoe laat bat is bij do S. D. A. P.,
geon enkel besluit van de Kamer, zon-
Een scheepsvcrhaal.
Onder hot elegante reisgezelschap, dat
ifu i'1 .nioo'cu Lloyd-stoomer .„Koningin
1 ehnina het moederland tegemoqt
nas de beer Mulder, de meest te-
™ggetrokkene van allen. Bleek er Wal
spichtig, met zijn spaarzaam vlasbond haar
wït r knijpbril lotje voor do kortzichtige,
Int C|U® blauwe oogen, scheen het nood-
i'0,"1* antlgewezen te hebben om zijn
n e mg 0p hot dek volslagen alleen le
"cn alleen in een hoek van hei rook-
n ,o zitten, en verlangend naar de
non t'1 tc..looren' wicr vi'oolijkheid er
niiL ,°C ^ijdroeg, zijn vijandelijke sloni-
I egenover de wereld tc verergeren.
1 zag er zoo Weinig belangwekkend uit,
aan ?°n n'°': do Jn'nste A18' voelde, hem
bun, i de zekerheid dan oen
aam i)''. 'atlSdurig miujo tegemoet to
in'dn aan 'l00nl> zooals wel overal
inct ,Wore.',d> sl,euï'cn de monschen meest
tvnirV'11 Vll<' ZC'^CI' instinct naar elementen,
kina men z'c'1 '?IU1 uunpasson ,om do
lol P gemeen schappelijke zeereis gezellig
schJ" c:"1(' te brengen. En hen, die den
bei o a zoor onbeduidend te zijn in
eamf20 S.chaP-slevon, laat men mei kool
y me links liggen.
iegenheb]1 Cr! (1,an had het toevai de 80-
illiifip B°l'Odeii, dat ik aan mijnheer
had °°n '{l0'no ridderdienst tc danken
zaim~~rGen t'aooköpjo, dat lijj mij behulp-
4 'lanb oen zakdoek, die hij opraapte
der hoofdelijke stemming aangenomen,
heeft do beteekenis dat ieder lid hoofd
voor hoofd er volledig mco instemt.
Stel liet geval eens andersom. Stel eens,
wat God verhoede, dat er, zooals eens dn
o Fiansche Kamer gobcurda, er eon bom
m onze Tweede Kamen- gewoipen werd.
zou mcri dan van de Koningin zeg
gen, van haar grondwettelijk inzicht, als
zij weigerde een brief van beklag aan de
Kamer to nichten, op grond dat er sociaal
democraten in de Kamer zitten. Natuurlijk
zou dc Koningin dat niet doen, want haar
giondwettelijk inzicht staat mijlen ver bo
ven dat van de sociaal-democraten.
De heele zaak maakt echter duidelijk,
dat in een bourgcois-staat, om in sociaal-
democi'iitischen stijl te spreken, het Kamer
lidmaatschap moeilijk vcrcenigbaar is
met hol zijn van sociaal-democraat. Zou
daarin misschien voor een deel de oplbs-
sing liggen van de vraag, waarom het op
treden van do sociaal-democratisohe frac
tie in onze Kamer op de zuiveren in leer,
de pur-sang-Mamsten, altijd den indruk
maakt van halfheid?
Do Tweede Kamer heeft do wijsheid ge
had, zooals wij hierboven reeds zeiden,
een hulde-adres te rcdigecien, waarmee
alle partijen zich zonder discussie konden
neerleggen. In do Eerste Kamer is men
zoo gelukkig niet geweest. Daar wilde de
anti-revolutionaire hom Waller in de
woordenPrinses Juli a n a moge
zijn de vreugde barer Konink
lijk Ouders, achter het woord,T u-
liana geschreven zien: wier naam
zulke treffende herinuoringedi
voor den go est brengt; en hij lichtte
zijn voorstel toe, door te wijzen op haar
Peetmoeder Juliana van Stolberg, des Zwij
gers roemruchte moedor, wier godsvrucht,
offervaardigheid en onverdeelde toe-
w ij d L n g aan de zaak der II c r V o r-
ming niet vergeten mag woijden.
Dit is voor een lid van de coalitie een
blunder zonder weerga. Weet de lieer Wal
ler dan niet, dal sinds hij met de lloom-
sehen gecoaliseerd is, hij Int over de lier-
vorming alleen nog in zijn binnenkamer
mag hebben? Weet hel Kamerlid Wal
ler nick dat in oen hulde-adres aan de
Koningin zorgvuldig alles moet woi dea ver
meden, wat ook maar eenige partij aansloot
kan geven? Helaas, hij was niet deeenige.
die het niet wist. Prof. Wolljai kwam den
heer Waller steunen. Toen werd het den
heer Van den Biesen toch te machtig, en
deze stolde doodleuk voor. nu er voorstel
len tot wijzigingen kwamen, het hulde-adres
naar de afcleelingen te, verzenden, om er
eei.il binnenskamers over le praten. Nog
begrepen de anti-revokitionairen niet op
wat verkeerden weg zij waren, want ook
do heer llovy kwam bctoogen dat zulks
niet hoefde. Toon do heer Stork zich ech
ter hij den heer Van den Biesen aansloot
en uit het bedankje ontwikkelde zich clan
oen kort gesprek.
Toen gebeurde het op een avond, dat
Ik mijn luierstoel op ?n afgelegen plaatsje
had laten zetten om van dc wondere
schoonheid van den avond (e genieten, dat
Mulder op mij toetrad. Ik was niet erg
in de stemming om tc pralen, allerminst
met den kleinen Engelsclunan. Het was
zoo'n prachtige avond, zooals die alleen
do zoo te zien kan geven. Een weekc
lucht, die Jiefkoozend schijnt le omvatten
de oncinighcid van de zee terwijl de gol
ven zacht en geheimzinnig legen do Wan
den van het schip ruischon, dat langzaam
en statig zijn weg baant en over alles
heen do schoonheid van den tropenhemel
met zijn sprookjesachtige pracht.
Men moot ze beleefd bobben, zulke avon
den aan boord, als de duisternis der tro
pen plotseling gedaald is, deze avonden,
waarin al het kleinzielige en hinderlijke
van het dagelijkscli leven verdwijnt, als
die dingen vaag en wezenloos vervloeid
zijn en slechts do heerlijke schoonheid Wer
kelijkheid is, eon werkelijkheid, waaraan
men zich overgeeft in heerlijk genieten.
„Een wonderschoone nacht", zei meneer
Mulder met zijn bescheiden stemgeluid, „en
toch een nacht, die alleen voor gelukki
gen is geschapen. Anderen, die een groot
verlies inel zich slepen, gaai dc inner
lijke wond weer open. liet dagelijkscli go
draaf en geloop, dat voor eenige oogen-
blikken do smart doet vergelen, heeft plaats
gemaakt voor zoo'n vrcomd-sclioone nacht,
Welke ons hot leed en do eenzaamheid
éubbol doet voolen."
en diens voorstel steunde, gingen de oogen
open cri nam de heer Waller zijn voorstel
terug. Een storm in een glas water per
slot van rekening, maar die niet gediend
heeft om het prestige der anli-rejvohilio-
naire partij in onzen senaat te verhoogen.
Kan het malheur ook daaraan zijn te wij
ten geweest, dat de schrandere heer 't Hooft
afwezig was.
Maar wij zonden over de Tweede Kamer
spreken, cn niet over de Eerste.
In de Tweede Kamer is de behandeling
van do Schepenwet ten einde gekomen, al
zal, omdat er staande de discussie wijzigin
gen in het wetsontwerp zijn aangebracht,
de eindstemming eerst op een nader te be
palen dag kunnen plaats hebben. Nu de
uitslag is niet twijfelachtig. Wij krjjgen
dus, als do Eerste Kamer haar ook aan
neemt, een wet, die alleen aan die sche
pen het varen toestaat, die een certificaat
van deugdelijkheid hebben verkregen na
mens de Kroon door het hoofd van de'
scheepvaartinspectie uitgereikt, telkens
voor één reis. De wet is alleen toepas
selijk op z e e vaartuigen. Art. 4 van do
wet zorgt, dat er alles aan boord is wat
men in tijden van gevaar noodig heeft, en
dat alles gedaan wordt om gevaren te
voorkomen. En als men vindt dat de amb
tenaren van de scheepvaartinspectie (dat
is de weidscho titel van hen, die belast
zijn met het onderzoek of het certificaat
van deugdelijkheid kan worden afgegeven)
onbillijk waren in hun oordeel, dan kan
men in hoogor beroep gaan bij den voor
zitter van don in to stellen Randvoorde
Scheepvaart. Deze voorz. is echter verplicht
vóór het geven van zijn beslissing de tor
zake meest bevoegde leden van
cl e n R a a d te raadplegen e n z ij n
uitspraak met redenen te o m-
k 1 o e d en
Ovei de samenstelling van dien Raad
is nogal wat te doen geweest. De hoor
Schaper wilde daarin mindere sclicpelingen
als gewone leden zien opgenomen. Dit
ging de Commissie van Rapporteurs, waar
van de heer Lely voorzitter was, wat heel
ver, maar zij was toch ook voor die op-
opneming, zij het dan ook als hui ten-
gewone leden. Minister Talma wilde
daarvan echter niets weten, de voorzitter
zou immers als het noodig was altijd de
zulken kunnen ''aadplegen, maar nam men
ze als "buitenge w one leden aan, dan
moesten ze altijd opgeroepen wordendoor
den voorzitter, wilde bij het verwijt van
partijdigheid ontgaan.
Do her Schaper trok zijn amendement
in voor dat van de Commissie van Rap
porteurs, maar het hielp niet; dit laatste
werd met 40 tegen 2(1 stemmen verworpen.
De uitbreiding -van de arbeidsinspectie,
waarbij wij nu, waar de Arbeidswet enkel
inspecteurs kent, een Directeur-generaal
Ik draaide me Wat om. Zijn stem bad
boWogen geklonken, en werkelijk, ik
zag een glinsterende traan over zijn wang
glijden. Mijn medegevoel werd wakker.
„Spreekt u slechts in 't algemeen of is er
een bijzondere reden, die u zoo treurig
stemt?"
Hij schoof een stoel aan mijn zijde. „Ik
weet niet hoe hot komt, mevrouw, maar
ik heb zoo'n groot vertrouwen in u. Reeds
van het eersie oogenblik heb ik hot ge
voel gehad, dat gij mij zoudt begrijpen
en heb ik do behoefte gevoeld tegen u to
spreken over den inhoud van mijn treu
rige gedachten. Wil u mij aanhooven?"
Ik knikte, weemoedig afscheid nemend,
de maan toe, die juist boven de zee op
ging, wendde mij tot meneer Mulder en
zei zoo vriendelijk als mij dat mogelijk
was, zonder een zucht geheel te kunnen
onderdrukken„Graag."
En terwijl de zee haar eeuwig lied zong
en de sterren fonkelden, begon hij zachtjes
de treurige geschiedenis te vertellen, waar-
van dc slotscène in het vaderland nog zou
worden afgespeeld
„Ik w'as een jong student in de medi
cijnen en had alleen voor mijn studie ge
leefd, de vrouwen hadden toen in mijn
leven nog geen rol gespeeld. In hetzelfde
huis als ik, woonde ook een jonge vrouw,
die mij opgevallen was door haar lieve
verschijning, do gratie van haar gang, maar
bovenal door idcu mckincholielccn glans
van haar groolo donkerblauwe oogen. Op
oen avond werd ik Hij haar geroepen. Ik
vond baar in onmacht op den grond
in haai' hand een verfrommelden brief.
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer
16 cents. Reclames 30 oents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te hekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag-en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon
f voor de Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
en ook hoofd-inspecteurs krijgen, gaf aan
leiding lot eenige opmerkingen van de hoe
ren Treub en Blooker. De hoer Treub, de
voorgestelde eenheid der inspectie toejui
chende, achtte 'de regeling in strijd met
de wet, die alleen zelfstandige inspecteurs
kent. Hij Vreesde dat door de reorgani
satie de verslagen van deze ambtenaren
niet meer zelfstandig zouden worden
uitgebracht en dus aan waarde zouden in
boeten. Ook zouden zij, volgöis hem, niet
meer zoo krachtig als vroeger tegen mis
bruiken kunnen optreden, nu ze ambte-
naien boven zich krijgen, die toch altijd
hun uitspraken moeten goedkeuren, wil
er geen onaangename wrijving ontstaan.
De heer Blooker vond, dat de medische
controle veel meer moest worden uitge
breid.
Minister Talma antwoordde den heer
Treub niet ongelukkig, dat de verslagen
der inspecteurs juist heel wat meerwaar
de krijgen door het feit dat zo in de bu
reaux van den directeur-generaal tot één
verslag zullen worden saarngesmolten, en
waar hun voorschriften in het vervolg ook
den directeur-generaal moeten passeeren
om de Regecring te hereiken, heeft deze
meer waarborg dan vroeger, dat het tel
kens voorgestelde rijp overwogen is. Dr,
Blooker kreeg te hooren, dat zijn opmer
king juist \vas, maar dat het zoo moei
lijk is de geschikte mensehen te vinden.
Wat waar is, een dokter met een eenigs-
zins goede, practijk zou stichtelijk voor het
baantje bedanken.
Eindelijk kwam er nog een stukje fe
minisme op 'de proppen, toen de heeren
Tieub en Schaper er over klaagden, dat de
adjunct-inspectri'. es bij den arbeid zooveel
lager gesalarieerd worden dan de adjunct
inspecteurs. Hun klacht bleek echter on
gegrond, daar de eischen aan de eerste
gesteld, veel lager zijn. {eclete dame, al
dus Talma, kan naar welk ambt ook, bij
de arbeidsinspectie solliciteeren, mits vol
doende aan 'de gestelde eischen. En voegde
hij er onde rgelach bij, men moest mij in
deze eerder loven dan hardvallen van de
zijde der 'dames. Adjunct-inspectiice van
den arbeid is het eenige rijksambt, waar
naar alleen vrouwen mogen dingen.
Dat echter deze reorganisatie nog niet
het laatste woord is in zake de arbeids
inspectie, maar dat een algeheelc herzie
ning van do Arbeidswet noodig mag ge
acht worden is uit de discussie duidelijk
gebleken.
En toen kregen wij na eenig kleingoed
de interpellatie van den heer Troelstra,
in verhand met de 'invoering van de Wet
op het Arbeidscontract, welke zooals wij
weten op vei scheiden plaatsen, maar toch
niet zoo heel vele in verhouding tot onze
geheele arbeidswereld, tot conflicten heeft
geleid. Een natuurlijk gövo'.g zijn o. i. die
conflicten hiervan, dat bij het vaststellen
Toen ik haar bijgemaakt had, vertelde zij
mij haar geschiedenis. Zij was sedert 4
jaren de geliefde ven een man, die zich
toen in Zuid-Frankrijk bevond en die ook
de vader is van haar kind.
In strijd met zijn belofte haar te trouwen,
deelde hij haar zonder meer mode. dat hij
verloofd was. Ik was dc eenig, dien zij in
haar vertwijfeling zien vilde, de eenige in
wien zij vertrouwen had. Ik werd haar dok
ter en vriend tegelijk. Aan mij klemde ze
zich in haar troostelooze eenzaamheid vast.
En ik? Mijn hemel, ik verliefde evenzeer
op haar. Ik kon mij een leven zonder haar
niet meer voorstellen, kon niet van baai-
scheiden in, ook niet van beu kind, het
kind van dien andere, dat mij lief was ge
worden, als ware liet mijn eigen. Tegen den
wil van mijn vader huwde ik luiar.
Mijn vader was zoo. woedend aver deze
verbinding, dat hij, die zeer vermogend is,
geheel niet mij brak.'Mijn zusters, van wie
ik zeer voel hield, wendden ziek ook van mij
af. Wat gaf ik er om? Ik was de ge
lukkigste niensch onder de zon, want mij be
hoorde do vrouw, die ik als de heerlijkste,
(le „enige onder allen beschouwde. En toen
ik in Engeland niet spoedig een plaats
kon vinden, die genoeg opbracht om vromv
en kind te onderhouden Wat zou dat?
Do wereld is groot
Ik gaf om haar mijn Studie op, nam een
betrekking aan als leider op een plantage
in Indië. ofschoon ik wist, dat do zware ar
beid daar mijn niet, sterk gestel zou onder
mijnen. Doch alles ging prachtig. liet eenige
verdriet was, dat hot kind, dal mijn vromv
mij schonk, na eenige weken stierf. Maar
van het contract sommige werkgevers op
eens de voorwaarden, waaronder ze jaren
lang hadden laten werken, wilden ver
slechteren, sommige arbeiders daarentegen
de voorwaarden, Waarmee ze tijden lang
tevreden waren geweest, verbeteren; ja,
zijn wij juist ingelicht, soms zelfs zoo,
dat ze daarin wilde opgenomen zien, wat
ze zelfs langs den Weg van werkstaking
niet hadden kunnen verkrijgen.
Dit alles heeft den heer Troclstra aan-
leiding gegeven tot zijn zoogenaamde in
terpellatie, in waarheid niets anders dan 'n
verkiezingsspeech, om aan te toonen, dat 'de
sociaal-democraten toch maar schoon ge
lijk hadden om togen de wet op het Ar
beidscontract te stemmen.
De heer Troelstra liet toen de revue-
passeeren van Werkgevers, die zich in
deze aan ongerechtigheid hadden schuldig
gemaakt; wij' kunnen uit den aard der
zaak die voorbeelden niet controleeren.
Tweede beschuldiging Was, dat de werk
gevers hun arbeiders het mes op den keel
gezet hebben, met het teekenen van het
contract. Andermaal kunnen wij dc firma's
opgenoemd in deze als schaldis te staan
niet nagaan. Vermelding verdic i echter,
dat daaronder ook do drukkerij Mouten
en Co., in Den Haag, is genoemd, en dat
dit vierkant abuis blijkt te wezen. Het
arbeidscontract, daar gesloten, blijkt van
zoo uitstekenden aard te zijn, dat het
in andore druk kor ij en als eisch
aa n de patroons w*erd gestel d, Het
zal zeker niemand verwonderen, dat wij,
nu wij van dit abuis uit de „Nieuwe Cou
rant' 'kennis namen, vreezen dat ook de
andere opgaven door den heer Troelstra
niet behoorlijk' gecontroleerd zijn.
Ook een grief is, dat aan de gedivon-
gen winkelnering door de 'te geringe straf
er op gesteld geen einde is gemaakt, ver
der dat nu de boeteheffing niet verboden
is, er op veel meer fabrieken boete wordt
geheven, dan vroeger en hetzelfde zou
het geval Zijn met het staangeld.
„En u hebt zelf vóór het artikel over
't staangeld gestemd", onderbrak de hêer
Thomson, die er zelf tegen gestemd heeft,
zeer van pas. De heer Troolstra, die blijk
baar met deze zaak in zijn maag zat, wist
het niet verder to brengen dan cle belui-
ging, dat de heer Thomson wel eens een
snuggerder opmerking gemaakt had. Het
is mogelijk, maar zeker geen, die den heer
Troelstra zoo in het nauw bracht.
Eindelijk kregen wij te hooren, dat do
werkgever dikwijls heele kleine vergrijpen
aanpakt als „dwingende redenen" die het
ontslag moeten wettigen, en als de arbeider
zich dat alles laat welgevallen, doet hij dit
alleen omdat hij dit uit economische zwak-
In verband hiermede verwijzen wij
naar de beschuldiging aan het adres der
Bierbrouwerij alhier, waaromtrent .wij gis
teren ee ntoelichting gaven. Red.
het lieve meisje, dat zij mij in liet huwe
lijk had medegebracht, troostte mij over het
verlies. Zooals gezegd, alles ging goed.
Daar daagde een viiend van mij op
mijjn beste vriend. Dat hij bij ons in komt
spreekt \an zelf. Ik heb den lieden dag
volop werk, de zware arbeid veroorlooft mij
niet, mij veel aan mijn vrouw te wijden. Zoo
ben ik tevreden, dat mijn vriend haar vele
eenzame uren helpt doorkomen. Zij musicee-
ren samen, zij gaan wandelen. Wantrouwen?
Geen spoor. Ik vertrouwde hen volkomen.
Hoe dikwijls had zij mij onder vurige kus
sen verzekerd, dat zij eerst door mij wist wat
liefde is. Dat zij begon te sukkelen met de
gezondheid cn bet klimaat niet kon voldra
gen maakte mij bezorgd. En toon zc mij
7eidc. dat het tropische klimaat ook het kind
geen goed deed, nam ik een besluit. Iloo
zwaar ljel me ook viel, het» moest zijn, ik
moest 1 >eiden laten gaan.
Mijn eenige troost was, dat zij onder de
hoede van mijn vriend konden gaan, die mij
beloofde hen naar Louden te brengen en
daar voor alles te zullen zorgen. Rij het
afscheid viel zij onder eon sl'-nom van tra
nen mij om den hals.
Maandenlang spreken haar brieven van
verlangende liefde, van do bitterheid der
eenzaamheid, maar langzamerhand sloop cr
een andere toon in. Zij had liaar leven to
Londen naar haar zin ingericht, en zij
sprak ervan hoeveel zij mijn vriend voor zijn
groeten zorg verplicht was. Zij wist steeds
nieuwe voorwendsels om, ondanks mijn drin
gende bode, haar terugkomst- te verschuiven.
Kn ik kon niet weg: ik moest blijven om geld
to verdienen, want mijn i ader bad zijn
SCH1EDAMSCHE COURANT
RM
