63'
Tweede Blad.
16 Mei 1909»
DE WARANDE.
DB BROCHE.
Uit de Tweede Kamer.
km v °P con brncho llit tc zoe-
e 0r oens oonige zien, om uit
lie
Deze courant verschijnt d a g c 1 ij ks, mot uitzondering van Zon- on Feestdagen,
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl, 1.25. Franco'
pjj post fi. 1.65.
Prijs per weck: Voor Schiedam en VI a ar din gen 10 cent
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Ad ver ten tien voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
ar aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven.)
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cents per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertcntiën bij abonnement op voordeclige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan hel Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertcntiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon
f voor de liedactie No. 123.
't voor de Administratie No. 103.
In de laakt gehouden zifting van den
Gemeenteraad kwnm o. in. aan de orde het
\oorstel vnn 13. en W., in verhand met een
ate der bewoners van de Warande, Lot
u-fctelling van een gewijzigd profiel en ver
killing van dit stadsgedeelte.
Op voorstel van den heer Wittkampf, die
daartoe aanleiding vond in een 'tot hem ge
richt verzoek, werd do behandeling van dit
loorstcl aangehouden tot de volgende verga
dering, opdat hoL publiek gelegenheid zou
hebben van de plannen volledig kennis to
nemen en zoo noodig de daartegen gemelde
bezwaren kenbaar te makende dagen aan
die raadszitting voorafgaande, waren zóó ge-
tel in beslag genomen door de heuglijke go-
beurtenis van de geboorte van het Vorsten
kind, dat er voor de minder heuglijke plan
nen tot vernietiging van een mooi stukje
Schiedam geen aandacht wai geweest.
Wij zijn den heer Wittkampf dankbaar
voor zijjn voorste! en den Raad voor liet
juiste standpunt dat hij daartegenover in
nam, en wij vinden liet jammer dat er toch
nog dén stem daartegen opging, die meende
dat de Raad niet behoefde te luisteren naar
de publieke opinie.
Nu wij door het uitstel der behandeling
gelegenheid hebben om nog eens de Wa
rande-plannen te bespreken, maken wij daar
gaarne gebruik van, al willen wij gaarne,
toegeven dat al heel wat over dit onderwerp
geschreven en gesproken is.
In ons nummer van 22 September 1907
hebben wij liet toenmalig voorstel van 13. en
W. uitvoerig besproken en daarbij een Re
kening opgenomen van het profiel zooals
dat toen bedoeld werd.
Dac voorstel werd in de avondzitting vnn
1 October d. a. v. aan 13. on W. terugge
zonden me.t. verzoek dat voorstel te wijzigen.
Aan dat verzoek is thans voldaan.
Een belangrijk bezwaar dat tegen het toen
malige voorstel bestond en waarop door ons
in bovengenoemd nummer zeer nadrukkelijk
werd gewezen, bestaat tegen bot nu inge
diende voorste! niet meer. Wij bedoelen bot
rijwielpad dat langs de tuinen was onLwftrpen
en dat zeker voor menigeen noodlottig zou
zijn geworden.
OF met de verdwijning van dit pene ern
stige bezwaar onze oppositie tegen liet. plan
is mallen,, kunnen wij het spijt ons
t to moeten zeggen niet verklaren."
Ill lietjcoit weergegeven, bedoelt het voor-
se] mt het maken van brcede trottoirs langs
de beide zijden der Warande, afbellende
nun de rooilijn, naar den rijweg, waar een
goot niet kolken en waterafvoer zal wonden
gemaakt, terwijl het midden der Warande bc-
jf1 worclen iji gebogen vlak. Tiet trot-
°lr „i>a? t'unzijdo een hoogte hebben
"m -90 M. plus NA.P., wolk peil vanaf
In een vatl de voornaamste juwclicrs-
i.' van Barmen trail een chique ge-
k! «Ie jonge man binnen.
ij bleef staan voor een der ioouban-
t„ otuler glas prachtige diatnan-
wiiiif jan*on< K0l'd en trilvee verleidelijk
Wl cn flonkerden. Daarna ziehnon-
muant vooroverbuigend tot dc verkoop-
fyj doze* t WaS i°0Sosno'rb .voegde
ajlrjn naam is Ehrenfeld, ik hen een
van den raadsheer Rlironfeld. Mijn
Vn-Z.-""(!,'C^a^rouw Baalde een fluweelen
hrT ™aroP oen groot aantal prachtige
troches schitterden.
ketr.l- 1 &ek:entl bekeek Ehrenfeld do fon-
blnof 6 ton, doch alhoewel hij lang
zin tt.7 Qn> scheen hij niets naar zijn
ïvif I V'!IK n' tvaarom hij vroeg of hij nog
VoLi er° brochos rn°cht zien. De ven
u- iiaa.r de achterzijde van den
'de inr.' i Bleef haar japon even aan
keeni n 3 Baken, en terwijl zij zich ont
haar °m d°. ]apcm los 40 maken, viel
bwruvW*f' ®.nwp leken rig op den elcgantcn
iaszaï ei' ïu'st een dor handen in een
Pton'd S Ild' ovor c'° juwcelen gebogen
do Schoolstraat tot aan de AYesterkade zal
Mijgen lot J.tO M. plus N.A.P.
lil ons nummer van 22 September 1907
schreven wij:
Hol verkeer door de Warande is ge
ring en waar hot. geen hoofd verkeersweg,
zehs geen verkeers weg is, achten
wij liet voldoende den weg in goeden
staat te onderhouden, zonder tiet predict
te veranderen.
En verder:
De Warande is een laan, mooi breed
en met flinke hoornen aan weerszijden,
tuinen daarlangs, hetzij vóór hetzij achter
dc woonhuizen cn geeft den indruk tan
..buiten zijn". Dat moet min de Wa
rande blijven cn dat k a n ook daarin ge
houden worden, ook wanneer men den toe
stand verbetert. Want wij erkennen liet
volmondig, do toestand moei. verbeterd
worden, omdat sedert ecu twintigtal
jaren de Warande v e r w a a r 1 o o d is.
Wat wij in 1907 schreven is nog- steeds
onze. onveranderde meening. Wij kunnen nog
steeds niet inzien dat de geheele Warande^
die mooie laan die zich zoo uitstekend leent
lot oen heerlijke wandellaan, zou moeten
worden omgezet in een straat, waarbij al
het landelijke zal verdwijnen.
Niemand zal ontkennen dat de Warande
schandelijk is verwaarloosd en ook na don
strijd daarover, is niets, althans niets af
doende, na,n dien weg gedaan. Wij zijn over
tuigd, dat, als die laan in behoorlijken
toestand ware gebracht, dc kuilen aange
vuld, de heuveltjes weggegmven, de diepe
wagensporen gevuld, het riool gereinigd en
de geheele weg verhard, tevens oen i ij verbod
voor zware wagens waren uitgevaardigd, de
klachten omtrent dc-n toe.-tand der Warande
niet meer gehoord zouden zijn.
Zeker, wanneer men nu de Warande be
ziet, dan moet een klacht genii, er moot ver
andering komen; maar zelfs al voort men het
plan uit dat B. en W. nu bij den Raad
hebben gebracht, en men volgt weer dezelfde
tafiek vnn vorwaurioozing, dan zullen wij na
jaren weer dl zelfde klachten hooren, die
ook dan weer gegrond zullen zijn, want, boe
een straat ook wordt aangelegd, wordt z.ij
niet onderhouden, dan is zij ten slotte onbe
gaanbaar. Behoeven wij op do voorbeelden
te wijzen die in onze gogemeente maar
al te voel aanwezig zijn? En is het een ver
dedigbaar standpunt! eerst een weg te laten
verworden en dan te zeggen: nu is do toe
stand daar zoo slecht, dat zij onhoudbaar
is en nu gaan wij den gcheelen weg ver
anderen?
Uit het oogpunt van welstand, van schoon
heid, zijn wij dus togen een wijziging van
hot profiel. Maar ook uit een financieel oog
punt.
Wordt het. plan van B. en W. uitgevoerd,
dan zal daaraan een uitgaaf verbonden zijn
van ƒ35.750, waarlijk geen gering bedrag
voor oen gemeente, waar, zooals hier. elke
cent tweemaal moet worden omgekeerd, alvo
rens die uil te geven.
En was die uitgave noodzakelijk, onver
mijdelijk, wij zouden daartegen zeer zeker
onze stem niet verheffen maar juist die
noodzakelijkheid ontkennen wij.
Men zal hiertegen aanvoeren, dat de Wa
rande meer en meer betrouwd zal worden,
maar B. en W. hebben toch in handen do
wijze waarop dat zal geschieden? 7,ij kan er
toeii voor waken dat de bebouwing geschiedt
overeenkomstig de eischen van schoonheid,
van goeden smaak, aansluitende aan de om
geving, die daar steeds is geweest, een der
weinige fraaie punten in onze gemeente?
M ij herhalen dat wij ook than» nog niet
on» kunnen verheugen over do plannen vnn
B. en W., ten opzichte der Warande. Zoo
lang niet vaststaat dat het algemeen belang
onvermijdelijk eisclrt dat de mooie laan moet
verdwijnen, zoolang zouden wij wonsclien,
dat deze werd behouden. Een met-onvermij
delijk werk. dat een mooi punt in onze gc-
meente zal doen verdwijnen en een uitgave
vordert van bijna ƒ30.000, kunnen wij lot
nog (oe niet toejuichen.
Had zij goed gezien? Zij meende iets
te hebben zien schitteren in de hand, die
in den zak gestoken word. Doch zij zou
zich wel vergist hebben. Zij bracht oen
nieuwe collectie juwcelen cn wierp een
onderzoekenden blik op het gelaat van den
vreemde; deze bleef echter met de meeste
opmerkzaamheid dc juwcelen beschouwen.
,,Ik hen 't mot me zelf niet eens welke
ik kiezen zal," zei de jonge Ehrenfeld.
„Er is zooveel moois, dat de keus ont
zettend moeilijk wordt. Ik znl er papa zelf
maar een laten uitzoeken. Neemt u mij
niet kwalijk, dat ik u zoo'n last veroor
zaakt heb." Hij nam groeiend den hoed af
en verliet den winkel.
Haastig telde de verkoopster het aantal
juwcelen; er ontbrak geen een; ja toch
de bloesemtak met de door opalen om
ringde groote briljanten, tor waarde van
8G0 mark, was weg. Hij was werkelijk
verdwenen, WaL moest zij doen? Zou
zij den chef waarschuwenDadeloos liep
zij den winkel op en neer.
Klingclingeling ging de telefoon.
„U spreekt met Scholier met wie
spreek ik?"
„Met Ehrenfeld," klonk hel in de micro
foon. „Is mijn zoon bij ,u? 11 ij zou een
broche uitzoeken."
„Neon," antwoordde dc winkeljuffrouw,
„meneer kon zijn keus niet bepalen en
is weggegaan zonder er een te koopen.
„Zoo'n ezel! Pardon! Wilt u zoo goed
zijn ecnigc Lrochos in den prijs van 400
Men zal, tenzij men geheel door politiek
zijne objectiviteit verloren bralt, vel gaarne
toegeven, dut het thans zittend kabinet zeer
bekwame mannen telt. Heemskerk en Tdcn-
Imrg, Mnreos van Suinderen en Rcgout;
die vier alleen zouden een kabinet reeds vrij
waren voor ,de aantijging van onbctcekencnd,
waarmee wij niets Ic kort doen aan de be
kwaamheden \an Nofesen en Kolkman,
Salmon en Wenlholt. De een mag door poli
tieke ervaring en handigheid meer van de
Stnten-Gcneraal gedaan krijgen dan de ander,
niemand zal willen beweren, dal cle plaats
die zo innemen hun niet toekomt.
Er is slechts één ran de negen, die niet
op zij no plaats blijkt, dat is de heer Talnm.
Zelden is een man, die voor zeer bekwaam
doorging, en die als Kamerlid oenc groote
reputatie luid, als minister zoo bitter tegen
gevallen. Men nam aan, dat hij eono bijzon
deie studie had gemaakt van de sociale wet
geving, dat hij in breerie lijnen \óór zich
zag, hoe die per slot, ran rekening er in
haar geheel moest komen uil te zien. En ook
de kabinetsformateur nam zulks blijkbaar
aan toen hij den lieer Talma rooi* Land
bouw, Handel en Nijverheid de portefeuille
aanbood.
En men luid reilen zulks te veronderstel
len onze premier is er niet al leen inge
vlogen. Onder het vorige ministerie had de
heer Talma zich tot taak gesteld do sociale
wetgeving van Minister Veegens aan voort
durende en zeer scherpe crit.iek te onder
werpen, eono critiek die geuit werd op dien
boslissomlon loon, die liet hooren: „Ik zelf
weet in deze precies wat ik wil," en gij
weet liet niet. De heer Schaper had volko
men gelijk toen hij sprak van treiteren van
den voiigen minister door den heer Talma.
Helaas, het is al weer eens te meer ge
bleken. dat de critiek makkelijk is, en de
kunst moeilijk cn dat de beste stuurlui aan
wal staan. De lieer Talma is als minister ont-
500 mark uit te leggen, voor het geval hij
nog eens terugkomt?"
„Zeker, ik zal er voor zorgen."
Zij hing de microfoon aan den baak en
belde af.
Die zal wel niet terugkomen, dacht zij,
en toch, indien liet eens werkelijk de zoon
van don schatrijken raadsheer was geweest,
dan kon toch onmogelijk van 'diefstal sprake
zijn?
Een uur geleden was do broche er nog
geweest. Dat wist zij beslist. Zij had het
kostbare stuk toen nog in de hand gehad
en nu was hot. weg.
Weer vroeg zij zichzelf radeloos al' wat
zij doen moest. Plotseling ging dc deur
open en binnen kwam zij vertrouwde
nauwelijks haar oogen do jonge RInen
fold.
Zonder de minste verlegenheid te toonen
even nonchalant als de eerste maal, boog
hij zich weer over de toonbank. „Ik zou
die dingen toch nog wel eens willen zien,
want ik kom liever niet met leege handen
thuis. Misschien kan ik do broche, indien
zij mijn ouden heer niet bevalt, nog wel
ruilen, niet waar?"
„O, zeker," antwoordde de verkoopster
terwijl zij den bezoeker opnieuw de schil
terende juwcelen keek. Fooi tiet uiterlijk
zeer onverschillig beschouwde Ehrenfeld de
kleinooden, terwijl hij or nu en dan een
in tïo hand nam, om er het licht op te
laten vallen, Eindelijk had hij er een uit
gezocht.
zettend tegengevallen cn op Donderdag 13
Mei is hem voor goed de Kroon van liet
hoofd gerukt en werd alweder het klassieke
gezegde bewaarheid dat cle Kamer het graf
is voor geüsurpeerde reputaties.
Mat, «as er te doen? Er was een ont-
werpje tot wijziging van art. 3t van de On
gevallenwet, waardoor in het vervolg bij de
ndeeling van de verzckeringsplichtige be
drijven in de gcvarenklassen rekening zal
kunnen gehouden worden niet dc gemeente
waar het bedrijf wordt uitgeoefend. De On
gevallenwet is nu 7 jaar in werking en men
heetfc dus langzamerhand oeno statistiek ver
stegen omtrent bet aantal ongevallen in
iedere gemeente in oen bepaald bedrijf; wij
hebben b.v. geleerd, dat bij liet laden en
o-sen te Rotterdam heel wat meer onge
lukken \oorkomen, dan te Delfzijl; het is
goed daarmee rekening te houden.
Het. welsontwerpje vond dan ook geen be
zwaar, het. werd zonder hoofdelijke stemming
aangenomen. Wat echter w e 1 bezwaar vond
is dat deze minister telkens pcuterwerk
levert, telkens met kleine wijzigingen van de
Ongovallenuet komt (in dezelfde week nam
de Kamer ook eenc wijziging van de anti.
S, 21 en 43 dier wet aan, waardoor aan de
dwaasheid een einde gemaakt wordt, dat
leerjongens bij oen ongeval financieel voor
deel hebben) in plaats ran de Ongevallen
wet in haar geheel te herzien, terwijl
iedereen die dezo wet kent tiet dringende van
zulk eono algeheole herziening begrijpt. En
ieder politiek man begrijpt dat op die herzie
ning alle andere sociiile wetten moeten wach
ten het gaat niet aan op con onsoiied fun
dament voort te houwen, en uitbreiding van
deze wot tot den Landbouw cn Yisscberij
is eenvoudig onmogelijk zonder de herzie
ning. Hierover werd de Minister door den
heer Goeman Borgesitis flink onder handen
genomen. En wat. was zijn antwoord, zijn
verbazend teleurstellend antwoord? Een
n n t, w o r p tot algeheel e li r r z i c-
v a n de O n g e v a 1 1 e n wet i n d e e e n-
1
f r s> 1 i s e e r e n d e r i e it ling w a s a 1
e e n h a 1 f j a a r g e 1 e d en g e r e e d g o-
k o ia e ii, D a a r a a n h a d d e u m e d c-
w e i' k t o o k a n d e r e n d a n a mirt o-
n a ren, e n 1 o e n h e t. o n 1 w e r p g e-
r e e d w a s, li 1 e e k li e t d e n in i 11 i 3-
t o r dat h ii van die g o h e i m z i 11-
n i g e ,,a n d e r o 11" t e v e el af h a ti
lt e 1 ij k z. o u w orden toen heeft
b ij de z, u u k m aar o p g e g e v e n.
De Minister behoefde waarlijk zoo geheim
zinnig niet te zijn. liet is een publiek ge
heim, dat hij indertijd eono commissie bij
eenriep waarin o. a. de hoeren mr. W. A.
van Emden, raad-adviseur aan hel. Departe
ment van Landbouw, Handel en Nijverheid
mr. R. Macatester Loup, directeur van de
Rijksverzekeringsbank, beiden dus ambtena
ren en verder ecnigc mannon van de parti
culiere verzekering, waaronder de hoeren
Bok, directeur en Rahusen wiskundig advi
seur van de Eerste Ncderlnndsche Levens
verzekeringmaatschappij. (Van deze maat
schappij is de heer Goeman Borgesitis mede
directeur). En nu had deze commissie, al
tijd volgens den heer Talma, wel een mooi
ontwerp gemaakt, maar als eisch voor hare
medewerking gesteld, dat liet aandeel der
werkgevers in de administratiekosten niet
zou worden verhoogd. Toen meende de minis
ter een ander ontwerp te moeten doen voor
bereiden, om van deze hoeren later niet af-
mnkelijk ie zijn.
Dit alles was niet zeer duidelijk, en hol
werd nog duisterder toen de minister later
kwam verklaren, dat. genoemde heoren zijn
plan niet uitvoerbaar hadden geacht, wat
niet klopte mei zijne e< rste verklaring. De
hoor Borgesitis deelde de Kamer mede, en
dit is niet door den minister tegengespro
ken, dat. de heer Talma niet eens dc beleefd
heid heeft gehad genoemden commissieleden
te laten welen, dat hij niefc meer van lumno
diensten gebruik zou maken, hij, die deze
moneclmn had opgeroepen om hem te advi-
eeron.
Wat het ontwerp zelf betrof, daarvan kwa
men wij te weten, dat el" in hoorde de op
richting van cone groote maatschappij, waa~-
n alle bestaande particuliere verzekerings
banken zouden saamgesmolten worden.
Dit was alles zoo mysterieus, dal de heer
De Waal Mnlefijt terecht vroeg overlegging
aan de Kamer van genoemd ontwerp, maar
daar moest, do minister niets van hebben.
De heer Schaper die met zijn socialistischen
neus het kapitaal op uren afstand? ruikt,
verklaarde blij 1o wezen dat de Minister zich
weer VTij had gemaakt van „kapitalistische
invloeden", en deze maakte er den lieer
Goeman Borgerius oen verwijt van, dat hij
in de Kamer gebruik maakte van hetgeen
hij particulier van de leden der commissie K
omtrent het gebeurde wist. "Waarop deze na
tuurlijk antwoordde, dat hij, zoolang hij Ka
merlid is over dergelijke zaken zal spreken,
wanneer hij meent dat cm Minister aan het
uukbotnng schade doet door zulke belang
rijke aangelegenheden onvoldoende voor te
bereiden.
Dit alles ging heftig tegen elkaar, en de
Kamer gerankte in groote beroering.
liet beleid van den Minister kwam er
iniusschen slecht af. Waarom moest tiet
ontwerp mislukken op de weigering van
genoemde hoeren? Kan de Minister zelf
niet de maatschappij, die hij noodig acht,
in elkaar zetten? Moot om dezen tegen-i
slag.de boel maar blijven zeilen en zei
len? Is dat een zaak behandelen voor
iemand, die liet geheel overziet? Die een
grootsch plan heeft opgezet orn achtereen
volgens to geven een herziening van de
Ongevallenwet ,de ziekteverzekering en dan
ouderdoms- en invaliditeitspensioen? Er is
door hot totaal gemis aan beleid van dezen
Minister alweer ld/s jaar temet vermorst,
tot groot nadeel van de belanghebbenden.
Dr. Kuyper heeft eens in de „Standaard"
geschreven, dat op de manier waarop do
heer Talma de pensioenzaak1 aanpakte, er
„Wat dunkt u van deze briljanten ster?"
„Een prachtige broche," antwoordde do
verkoopster.
„En de prijs?"
„475 mark."
„Ik zal zo maar meenemen. Dc nota
zendt u dan wel aan papa?"
„liet spijt me mijnheer, dat mag ik
niet." De verdwenen broche had 'naar ach
terdochtig gemaakt.
„Wilt ii dan beide tegelijk sturen?"
Opnieuw nam hij even den hoed af en
verdween.
Zij stond op het punt hem lenig te roe
pen en hom het kleinood mee te geven
doch het was haar, als hield haar iets
daaivan' terug.
Een paar minuten later kwam de chef
der zaak in den .winkel en vond zijn ver
koopster zenuwachtig bezig alle winkelkas
ten te doorzoeken.
„Wat doet u toch, juffrouw?" vroeg hij
verbaasd.
Zij vertelde hom de vermissing van d
broche en liet bezoek van den jongen Ehren
feld; ook dat zij dezen verdacht, de dief
te zijn, verzweeg zij niet.
„Waarom hebt u hem dan niet vastgehou
den, of mij geroepen?" riep de chef uit.
„Dat was een oplichter, dat is zoo duidelijk
als iels."
Hij ging naar de telefoon en bolde den
heer Ehrenfeld op. Die wist natuurlijk van
niets, had ook niet de zaak opgebeld.
„Daar bobben we '1 al. Ik kan er niets
aan doen, juffrouw, maar als de broche
niet terecht komt, betaalt u de helft. Ik
begrijp u niet! Itij gaf zich als 't ware zelf
in uw handen. En u had nog wel gezien,
dat hij dc broche wegnam wat een
domheid 1"
Sprakeloos van schrik stond de verkoop
ster voor hem. Zij zou de helft van de
waarde moeten betalen 430 mark! Va
der was dood, moeder had een klein pen
sioentje, juist genoeg om van te leven.
„430 mark," stamelden haar bevende lip
pen en haar oogen stonden vol tranen,
Het speet den chef werkelijk, liet itoofd
schuddend, zei hij: „Maar hoe kon nook
zoo dom zijnDoch verlies den moed maar
niet. Wellicht wordt dc kerel nog gepakt;
ik ga dadelijk bij de politie aangifte doen."
Treurig keek zij den chef na, o, mocht dc
politic den oplichter toch in handen krij
gen! Wal moest zij anders beginnen! Haar
salaris bedroeg 1000 mark per jaar en
nu was do helft bijna verloren Elizo
Stoiu bracht een onrustigen nacht door.
Zonder een woord te spreken had zij haar
avondeten doorgeslikt. Op de deelnemende
vragen van haar moeder had zij niets an
ders geantwoord, dan dat zij vreesclijke
hoofdpijn had. Zij was dan ook na het
eten dadelijk naar bed gegaan. In haar
droomen zag zij den jongen man niet breek
ijzers cn dievenlantaarn in den winkel rond
sluipen, alle kasten on laden openbreken
en den inhoud meenemen. Daarop hoorde
zrj do stem van haar chef, die haar drei-
