Een varend hotel.
Beroepskeuze, de H. B. S. en
het Gymnasium,
n.
Ingezonden Mededeelingen.
ALLEELEI.
is liot killer, nooit zien de borden er vui
ler uit, nooit is de rugzak zwaarder en
nooit is de omgeving prozaïscher, dezelfde
omgeving, die den vorigon avond de meest
poëtische stemming teweegbracht. Een grap
van een der gidsen, dio 's avonds als on
betaalbaar wordt genoten, wordt 's mor
gens hoogstens met het woord tlanw be-
liteld. Waar lang duurt die stemming niet,
want zoodra men naar buiten treedt en
men de frissdie, reine berglucht voelt, dan
zijn gelijktijdig alle onaangenaamheden ver
geten en men is slechts mot één verlan
gen gevuld, n.l. om do bestijging te mogen
beginnen.
In de hut werden wij aangebonden en
toen Tare pérc een zestal meters hoog in
de nlrotbwand was geklommen, bevond ik
mij in do deuropening, terwijl de overige
toeristen in do hut hun beurt moesten af
wachten,
Reeds dadelijk moet men een moeilijk
stak overwinnen en in het flauwe sche
merlicht van de lantaarn kwamen wij
slechts langzaam omhoog.
Na een kort, doch zeer steil couloir be
reikten wij don kam en zonder veel moeite
konden wij thans onzen weg vei volgen, tot
dat wij genoodzaakt waren naar links uit
te. wijken, om zoodoende aan den vout van
het z.g. Grand-Couloir to komen, hel eerste
voor de Alpinisten bekende gedeelte van
den Meije.
Het kwam Turc gewenscht voor, thans
order te geven, dat één tegelijk in beweging
zou zijn, want nu wij het couloir gedeel
telijk met sneeuw gevuld zagen, was gro<v
tere voorzichtigheid alleszins noodig. Im
mers juist de met ijs en sneeuw bedcklc
rotsen waren oorzaak, dat Thorant cn
Pnycrne op 20 Augustus 1896 uitgleden cn
den dood vonden.
Hel was een opwekkende klautcrpai'lij,
want hoewel de steunpunten er slechts
schaars voorkwamen, wanneer men vaak
moest zoeken, Ideelc de rots hier over het
algemeen in goeden toestand te zijn, zoo
dat voor afbreken weinig vrees bestond.
Nu weer vervolgden wij onzen weg door den
met sneeuw gevuldcn schoorsteen, dan weer
weken we uit in de rotsen of moesten
wij ons met hulp van rug en voeten ius-
schen de scliooislecmvandcn klemmen en
zoo naar boven werken, kortom, bef was
bier een aaneenschakeling van belangwek
kende moeilijkheden, dio ecbler een zeer
opwekkenden invloed hadden. Hoewel wij
uiterst vooizichtig klommen, konden wij
niet altijd voorkomen, dal er een steen
weid losgostooten, die in razende vaalt
door het couloir omlaag suisde naar don
glelscher. De diic partijen trachtten dan
ook steeds zoo dicht mogelijk hij elkaar
to blijven.
Goeds spoedig na het verlaten van dit
couloir wees Turc ons de z.g. Pyramide
'Duhnmol(3580 M.), zijnde het hoogste
punt, dat Duhiiinet en de op hom volgende
Alpinisten, die getracht hebben den Meije
te bestijgen, lnj hun pogingen bereikten.
F,enige verweerde dekens toonden aan, dat
men deze plek destijds ook als bivotme-
plaaUi gebruikt had.
Dal Du hamel en zijn collega's hier den
moed opgaven, is alleszins begrijpelijk,
want do toerist, die eenmaal op deze plek
heeft gestaan, zal don indruk nimmer ver
geten, dien de beroemde Grand Mur op
hem maakt. Toen Du hamel dezen wand zag,
schreef hij
„Je me permots de le dire avee assuran
ce, la Meije no peut èlro gravie.
Bijna 200 motor stijgt deze glad uit
ziende wand omhoog, mol een helling van
ongeveer 75°, terwijl hij onder ons 600 me
ter met dezelfde Helling neerdaalt naar den
Glacier des Ktamjons. Om in dozen rots
muur te komen, volgden wij allereerst een
smalleti rotswand naar rechts. Dan klom
Turc omhoog en mot grooto aandacht, volg
de ik ieder zijner bewegingen, want liet
„Tim ja Hm ja e U
hm, krijgt sedert uw man. dood is, vijf
hm gulden uitkeoring van zijn patroon,
is 't niet?"
„Ja ineheer."
„Nu ohm olim on u hebt zes
kinderen. Als u wilt zult u er tocli wol
iets kunnen bijverdienen?"
„Wille wel maar kenne, nee en
ze liol den directeur Haak knokelige jicht
handen zien. 'k Heb remetiok. Zoo zit 't
om in me be ene, er rrt ken 'k ct
wel uitsch'reeuwe zoo orreg hè 'k et in
me bande. Soms ken 'k geen bakkie in mo
houc, la 'k et zoo in gruselemente wille,
want krijg 'k me daar een scheut, da 'k
donk, da 'k van me stokkio val,"
„Ja, dat is een lastig geval o Km.
Km hm, ja ziet u, vijf gulden is toch
niet zoo lie el weinig. Verdienen uw kin
deren nog niets?"
„Ja, die ecno jonge van me is hij een
smid, die heit nou oen guide."
„Nu kijk eens aan. dat is zes gulden,
zes gulden-.,. Neen werkelijk, we kun
nen u heusch niet helpen.
„Maar melieermo'k nou van 6 guide,
jmet (1 kindere. rondkomme. 't Gaat niel,
verachtig 't gaat niet.
„.Ta vrouwtje, 't spijt mo, maar lieusch'
ik mag u niet lie'pon. tk zal nog eens
kijken wat ik voor u kan doen.
„Ken 'k dan nog ores konnme Koore?"
„O jazeker, gaat uw gang."
„Als je blief, ineheer I" on ze strompelde
't kantoor uit, door do rij van wachten
den hoen naar buiten.
„Die Heit oen strop," schelschrccuwdo
„Janus" door 't lokaal de juffrouw na.
eerste gedeelte scheen zeer moeilijk te zijn.
Toen hij een klein rotspunt gevonden had,
klom ik hem na over do uiterst geëxpo
neerde plaats, waar men met moeite de
weinige en slechts kleine steunpunten kan
vinden.
Vroeger hing hier een 20 meter lang
touw, dat echter sinds het vorige jaar was
verdwenen, zoodal dit punt zijn eenigszins
beruchlcn naam weer hoeft teruggekregen.
Zijn deze 20 meter overwonnen, dan staat
men weder op een der historische plokken
van den Mcijo, n.l. heL „Campemcnt de Cas-
telnau". Hier brachten Caslelnau cn do
zijnen den ontzellenden nacht door, na de
eerste bestijging, slechts ruimte vindend,
om bewegingloos naast elkaar te staan,
want plaats om te zitten of to liggen was
er niet. Met do touwen haddon zo zich in
do rotsen vastgebonden, om niet door den
storm te worden weggeslagen.Vciderop
valt do beklimming mee, hoewel moeilijke
klauterpartijen zich in rijke afwisseling
voouloen. Een blik naar den gletscher, dio
oen 700 meter recht beneden hem ligt,
blijft den toerist tot uiterste voorzichtig
heid aansporen, trouwens wanneer men niet
omlaag kijkt, dan helpen de losgemaakte
steunen, die in wilden sprong omlaag sui
zen, slechts enkele maten den rotswand
rakende, er nog eens aan herinneren, dat
men een diepte onder zich heeft.
Tot de merkwaaidige plaatsen in den
„Grand Mur" behoort do .„Dos. do l'ane",
oen uit grooto gladde rotsplaten beslaande
wand met uiterst weinig steunpunten. Vele
jaren geleden is hier een grooto ijzeren
spijker in een spleet geslagen, daar deze
rots anders nagenoeg onoverkomelijk bleek
te zijn. Hier heeft men trouwens nog een
gymnastische behendigheid noodig, om zich
door middel van dezen nagel in de zeer
kleine rotspunt, met de handen naar bo
ven Ie werken, waarna men mei een der
voeten een zoor smalte rotsgleuf kan be
reiken, dio het verder komen mogelijk
maakt.
Nauwelijks is men dit punt voorhij, of
men komt voor oen nieuwe verrassing te
slaan, nog belangwekkender dan do co:-
ste, n.l. de bekende „Pas do Chat" (6.-Iff;,
Dc horizontale band in den hier loodrech
ten rotswand, vervolgt zijn weg als hot
ware onder een rotsafdak. Daar deze door
gang oclilor hoogstens oen 60 c.Al. hoog is,
moet de toerist plat op den band gaan
liggen, al voorlsclniivend onder liet afdak
doorkruipen en zich gelijktijdig om den
hoek huigen, waar hij dan den voorgaan
de!! gids vindt slaan, die langzaam liet
trouw inhaalt, dat hij zorgvuldig achter om
de lots en laat loopen, ton einde moer ze
kerheid te verschaffen.
Om 7 uur stonden wij voor den Gla
cier Carré (3747 M.). Met welbehagen
strekten wij ons hier uil op een vlakke
plaats, waar thans ook de ons volgende
lieer Trapp met zijn gidsen en dc zonder
gids gaande hoeren Kinscherf cn Wenncr
zicli vcrcenigden, om cenigo oogenblikkcn
mst te nemen, na dozen vermooienden
tocht, die veel van onze lichamelijke en
morcele krachten had geëischl.
TJo grooie aantrekkelijkheid van het aan
liet slot van hot vorig artikel vermelde
denkbeeld ligt wel hierin, dat de keuze,
tusschen verschillende richtingen van on
derwijs daarbij vier jaren van liet 12o
naar het 16e jaar verschoven wordt,
iets, wat ongetwijfeld hij zoowat a'llc
ouders toejuiching zal vinden. Het is, zelfs
voor dc beste ondors en ook voor de hoste
onderwijzers, in de overgrooto meerderheid
der gevallen onmogelijk om geestes- en
karakterlichting van een kind van 12 ja
ren te bepalen, om dan reeds te beslissen
„Zeg, wcergnse lammeling, mot je nou
iemand nog »arrc ook?" snerpte „Ka"
hom tegen.
„Die volgt," klonk het uit het kan
toor. en Janus, onverschillig, slenterde 't
kantoor in.
Aioheer ik bon „Janus Vallek", uwes
heit me late rocpel" 3
„Jou late roepe... o ja.ja ja...
ik wilde je vragen, of je de uitkeoring
nog wel noodig hebt. Ik heb gehoord,
dat twee van je kinderen 't huis uit zijn."
„Of ik et nog noodig heb? Nou piks
vaster. AA'o ben blij datlo wc der ,cen
st ik of wat kwijt zijn, want nou kenne
wc der net mee uit, maar vroeger, drom
mels noggetoc, we moste rare sprongo
make."
„Zoo... zoo... zog ik zou je wil
len verzoeken hier niet te pruimen; ik
heb je al eens meer gezegd, dat wij daar
niet van gediend zijn."
,,0 neem me niet kwalok," en rrt gleed
de pruim in een der steekzakken van den
pilopantalon.
„En dan lieb ik gehoord,, dat je nog
al eens drinkt."
„Ikke, bowaremc. Waar mo'k de conto
vandaan Hale? Uit mo pote kon 'k ze
toch niet snijc. 't Is een leuge. Wie heit
uwes dat gezoit, zukkc smocrlappe, zo
gunno oen ander nou net niks; altijd zwart
make, dat tuig."
„Nu, nu, ais je blieft oen beetje kalm
Koor. Je moet weten, tegen wien je
spreekt. En ga nu maar Keen, maar pas
op, dat ik niets onbehoorlijks van je te
hoeren krijg, "andei's houd ik onherroe
pelijk je ondersteuning in.,. Dio volgt..."
jvclken kant het uit zal gaan. Het kind
heeft, nu ja, al naar gelang van zijn om
geving, of van de verschillende omgevingen
wamin het verkeerd, hoeft, nu eens aspi
raties en belangstelling, voor dit, dan weer
voor dat aan den dag gelogd, meestal
voor hot meest nieuwe, moest frappante,
en zelden met eenige stabiliteit. Steekt
er een leider, een organisator in hem? Dan
wel een contemplatief man van theoreti
sche studie? Of een practicus, een man
van zaken? Een artist? Een krijgsman?
Een geestelijke? Wat is er van te zeg
gen? Hij is eigenlijk nog oen kind! En
zoodoende komt dc een er toe, het gym
nasium voor zijn zoon te prcferceren „om
dat, als later blijkt, dat hij niet geschikt
is om le gaan sUidecren, of dat hij meer
geschiktheid heeft voor iets anders, hij dan
altijd nog naar de Hoogcro Burgerschool
over kan gaan, en, al zal hij daar mee
dan zeker wel een of meer jaren verliezen:
toch is overgang van gymnasium naar
lloogore Burgerschool eerder te bewerk
stelligen dan omgekeerd." Een ander daar
entegen „begint" met zijn jongen naar de
lloogore Burgerschool le zonden: „heeft hij
eind-examen II. B. S. gedaan, cn wil hij
daarna een anderen kant uit, b.v. in ,de
rechten gaan studeeren, welnu, dan laat
ik hem dim nog oen paar 'jaren privaat
les nemen in Latijn en Grieksch: op deze
wijze zal hij hij is nu twaalf jaar
op zijn negentiende jaar het staats
examen kunnen doen om tot de Universi
teit te worden toegelaten." Inderdaad,
bij den tegenwoouligen stand van zaken
is deze weg nog de slechtste niet: stel
ler dezes kont verschillende meesters in
do vechten, die dien met succes hebben
bewandeld, en hij kent óók meesters in
do rechten, der langs den andoren weg,
dien van hei gymnasium, gekomen zijn,
en dat achteraf betreuren: die zich zelvcn
thans ,mel het droevig beetje natuurwe
tenschap dat hun gedoceerd is geworden,
ternauwernood voor modern ontwikkelde
monschen kunnen houdei\, on die wol
wcnschten, dat ook zij maar liever de
lloogore Burger School hadden bezocht en
vervolgens twee jaar lang Latijn en
Grieksch haddon geleerd.
Doch wat hiervan ook zijn moge: liet
staat vast dat dc overwegingen, waarop
men op Het twaalfde jaar van zijn kind
oen keus voor hem doet, in hoofdzaak
opporfuniteitsredenen zijn als dc zooeven
aangegevone, en geen andore kunnen zijn.
De inrichting van ons onderwijs, zooals
-zc in onze wetten is voorgeschreven,
noopt u om dim reeds een keus voor uw
kind te "doen. Natuurlijk kunt ge clan nog
niet op verstandige gronden tot een de
finitieve keuzo komen, dat is uitgesloten;
cn zoo komt ge er toe, om voor het
uiterlijk een keuze te doen, met de bij
gedachte, dat het toch maar een voor-
loopige is, en dat men or zoo noodig later
nog wol op zal kunnen terugkomen; een
toestand) dio voor do boste, ernstigste,
vlugste en intelligentste leerlingen geen
kwaad kan. Maar voor do gewoon-goeden,
on voor de zwakkeren is deze slaat
van zaken eenvoudigweg onverdedigbaar.
T'cekencn wij aan, dat er in één gemeen
te van ons land één. school be
slaat: het „Lyceum" te 's-Gravenhage, een
schepping van particulier initiatief
waar de keuze althans twee jaren ver
schoven is: men heeft or do leerstof zoo
danig ingedeeld, dat zo gedurende de eer
ste 2 jaren, voor leerlingen van 12
tot i 14 jaren dus dezelfde is; eerst
daarn» wordt gekozen: of de leerling ver
der voor eindexamen Gymnasium of voor
eindexamen II. B. School zal worden op
geleid Een éénigc,. op zich zelve slaande
cn bescheiden schrede, in de gowenschte
richting dus! Want wat is één school voor
ons gcheelo land? En... is twee jaren
verschuiving genoeg
Kort nn de recente opening dor thans
aangevangen zitting der Kamers hij
welke opening zij zulk oen Seitenhieh van
De dikke vrouw, die door „Janus" met
„Ka" aangesproken was, stond al bij dc
deur, toen deze eruit kwam.
„Sakkerju Ka," fluisterde hij, „daar was
'k nou haast gepiept geweest. Wilde ze
me de ondersteuning inhouo, omda'k
nogal van een graantje hou. 'k Ilcb na
tuurlijk gezeid, dase 't logo."
„Nou, 't zou anders wel eres goed voor
jo z'jn, je zuipl weer veels te "erreg, in
de laatste weke, cn weg was ze 't kan
toor in.
Zoo kreeg icde. ecu beurt en ten laat
ste stapte Koel bedeesd een nog joi.p
vrouwtje 't kantoor binnen; ze zag er
weliswaar armoedig, doch zindelijk uit.
Zenuwachtig plukkend aan haar schort
bleef zc midden in 't lokaal staan.
„Wat is er van uw verlangen?" en des
Kecren directeurs eerwaardig hoofd, dat
in staat was voor 3000 gulden werk te
produceeron, verschoon hoven de lesse
naar.
„Meneer, ik kwam es h'ooren of ik ook
ondersteuning kan krijgen."
„Hoe licet u?"
„.Tansjo Wouters."
„IIoo oud is u?"
„24 jaar."
„Zoo! Kunt u dan niet werken?"
„Jawel meneer. - maar c maar
e en zenuwachtig plukte zv weer
aan Kaar schort.
„Nu?"
„Jawel, maare ze willen me niet
Kobben."
„En waarom niet?" vroeg de directeur,
terwijl hij liaar verwonderd aankeek.
„Omdat e omdat Haar ge-
do Ttegeexïng kroeg schijnt de Inccn-
schakelings-Coïnmissie losgelaten to heb
ben: dat nu toch waarlijk binnenkort
eenige ontwerpen van haar kunnen wor
den. tegemoet gezien. Wat zo ons bren
gen zullen? Een oplossing in de aange
geven richting: vier jaar verschuiving van
keuze? Zulks ook zoodanig;, dat ook
onze a.s. Officieren van Land- en Zee
macht en onze a.s. Indische Ambtenaren
(en onze a.s. onderwijzers?) eerst, met
alle anderen, de middelbare school zullen
kunnen alloopen om dan pas daarna
omstreeks het 16e jaar alzoo een keu
ze te doen?
Laat ons het beste er van hopen I
ii.
Het doel van beide tochten, de vorige week
beschreven, is: op allerlei punten te komen
en van daar uit, al naai' de natuur zich
daarvoor leent, fiets- of wandeltochten, roei-
of zeil- of vischtocliton te ondernemen. Daar
voor zijn hij de flotlille house boats voldoen
de rooi booten, ldeine zeilbooten en een motor
sloep.
Men kan, als men wil, eigen bedden, ge
makkelijke stoelen enz. enz. meebrengen.
Aan boord van de stoepende passngiersboot
is bediening en centrale keuken. Van daar
uit worden dc ontbijten geleverd, terwijl het
middagmaal naar verkiezen 6f op die boot
gemeenschappelijk wordt opgediend öf in
bussen aan boord der houseboats wordt be
zorgd.
Aan boord van iedere houseboat moet zich
een man bevinden, m staat cn bereid om te
sturen. De „Unie" leVert echter ook stuur
lieden hij voorafgaande aanvraag.
Zoo ongeveer luidden de bepalingen, tor-
wijl gerekend werd op een bijdrage van 3
per persoon per dag.
Een vast plan werd opgesteld, een lid van
het bestuur zou als admiraal van de gchcelc
flotlille. een absoluut gezag hebben on nu
kon de eerste tocht beginnen,
Dagen van te voren had een timmerman
op een achteraf wolfje aan den IJssel han
den vol welk gehad om hier de kajuit van
een trekschuit goed sluitend te maken, ginds
een tentdak te construeeren, elders een paar
slaapplaatsen af te timmeren, een zwaar
scherm te maken, con koekoek na te zien
enz. enz. Een schoonmaakster had ge
boend, oen verver hier cn daar wat vroolijke
kleurtjes aangebracht
Daarna was dc flotlille opgesleept naar
Rotterdam, waar het meubilair was geladen.
Toen wafen er dames gekomen en met
wat goedkoop doek en waaiers en veranda
versierselen waren de houseboats er aller
aardigst uit gaan zien, zoodat dien avond,
toen men aan boord zou gaan, ieder ver
rukt was van het aardige effect. De mannon
allen waterrotten hadden theorie ge
had over de stum-manskunsl bij een sleep.
Vervolgens was de flotlille verhaald naar de
oude Plantage, waar zij 's nachts rustig
lag cn vanwaar den volgenden dag de reis
zon beginnen.
En wat was cr daarna voortdurend geno
ten Bij zichzelf aan boord was ieder vrij
om te doen en te laten wat hij wilde, kien
lint! zijn eigen bibliotheek, zijn eigen gemak
kelijke stoelen, zijn eigen beddegoed. Men
kon alles precies zoo inrichten als men wilde,
precies zooveel en zoo weinig met anderen
aanraking zoeken als men dat wenschte.
Voor liet eerst van zijn leven werd men niet
gereisd, men reisde zelf. En ofschoon men dus
reisde was cr van vermoeienis, van uitput
ting, van stof, van coupé-hitte geen spoor.
Bovendien was heL de bedoeling niet ver tc
komen van beide tochten werd een stuk
weggelaten hoofdzaak was op mooie plaat
sen voor anker tc gaan.
En zoo waren van den Hollandschen tocht
eigenlijk do einden naar Oost en naar West
do eenige groote dagtochten. Verder werd
zicht werd vuurrood, en fluisterend zei-
de zij: „Omdat ik een kind heb. en
geen man."
„Hè," sprong de directeur op. „Eu u
komt dan hier? Foei, boe durft u 't te
zeggen. Gaat u maar gerust h'ocn, 't is
hier een vereeniging tot ondersteuning van
armen, tlocli geen inrichting tot ophef
fing van gevallen vrouwen. Wij mogen
u niet helpen."
Driftig en beleedigd viel ze uit:
„Onzedelijk onzedelijk We zou-
ve trouwe, maar hij licit me in de steek
gelate ben ik gevallen? is dat
onzedelijk?"
,,'t Kan allemaal wel waar zijn, maar
heusch, ik kan n niet Helpen."
„Mol ik dan van honger omkomme, mot
ik me kind clan late sterve. Zo wille mo
geen van alle in dienst neme, wor'k hier
nou ook nog weggestuurd?" En zij barstte
in snikken uit
De boekhouder boog zich' over naar den
wolgedanen huisbezoeker, t cn fluister
de: „Hoe hebben zij de brutaliteit |Om
hier to komen."
Do directeur wachtte oven, daarna zei-
de 'hij: „'t Spijt mij voo, u, maar n
weet het....."
Langzaam herstelde ze zich', eindelijk
fluisterde zij: „Neem me niet kwalek,dat
'k gekome hen; ik dank u voor de
moeite." j
„Niets te danken„tot uw dienst"."
Toen ging ze Heen, 't fijn besneden
kopje, diepgezonken, 't lichaam als in wan
hoop gekromd
„Die volgt."
door elkaar per dag niet mcor dan een uur of
twee, drie gevaren, terwijl men den overigen
tijd doorbracht met voor anker Liggen, zwem
men, roeien, nielcnickon, fietsen, wande
len enz.
Niet voor een uur of 10 's morgens werd
gewoonlijk het anker gelicht. Voor dien lijd
nam de matincuse jeugd een bad. En dik
wijls ging men al om één uur weer ten an
ker. Had men dan een goede ankerplaats ge
vonden, dan werd aan boord dor booten zelf
liet tweede ontbijt gebruikt en dan bleef een
doel van het gezelschap lezen of werken aan
boord, een ander deel ~:"n- roeien of zeilen,
weer anderen een fietstochtje maken of ook
wel een interessant plaatsje bekijken.
Na het diner aan boord van de sleopende
passagiersboot, ging men weer naar zijn boot
huis terug of er werd nog wat nagepraat en
thee gedronken, voorgedragen en gezongen
of gedanst door het jonge volk aan boord,
terwijl de pa's en ma's, die van liet lawaai
niets wilden weten, ieder voor zich, of partij
tjesmakend, in hun boothuizen zoo rustig en
knus thuis waren, als men hot maar wen-
scben kon.
Allerlei soort ghymkana's. in verband met
loei-, zeil- of zwemwerk, picknicks, voor
stellingen van een clubje tooneeklilottanten,
oen geimproviseci'dc licfdadigheidsvoorstol-
ling van allerhande voordrachten in een
kleine stad, benevens een paar particuliere
feesten bij kennissen aan land, hadden den
tocht zoo gezellig gemaakt, dat de gcheele
booten/reeks vor liet volgend jaar al bespro
ken was, voordat dc tochten geëindigd wa
ren. Ja de „Unie van Utrecht" bleek
opnieuw zoo'n groot succes, dat de oud-stu-
denten op hun eerstvolgende vergadering na
den zomer overwogen of zij een volgend jam
de zaak niet op veel grootcr schaal op touw
zouden zotten en clan zoo, dat zij ook buiten
landers zouden kunnen vervoeren.
AVij weten het niet of cr dat van zal ko
men om deze eenvoudige redenen, dat wij
geen verslaggever op de bewuste vergade-
ving hadden en dat wij ook overigens niet
met voldoende vastheid weten of degccn, dio
ons van dezen interessanten tocht verteld
heeft, wol de absolute zekerheid heeft, dat
hij gehouden is.
Doch gehouden of niet het lijkt ons een
aardig idee, dat voor wie van Nedcrlandsch
mooi houdt bizonder aantrekkelijk moet zijn
en dat wellicht toch ook in dienst van het.
buitenlandsche vreemdelingenverkeer uiterst
vruchtbaar zou kunnen zijn, mits het goed
uitgevoerd en goed bekend gemaakt wordt.
Se non 6 vcro het kim waar worden
tot hei] onzer longen, tot heil van de be
wondering der vaderlanclsJic natuur, tot heil
van de waiersport en tot heil van een
typisch en daarom vermoedelijk voor buiten
landers zeer aantrekkelijk vreemdelingen
verkeer.
Hoe gij vergiftiging
door urinezuur kunt opmerken.
Wanneer overvloedig urinezuur zich in uw
lichaam begint op to lioopon, zult gij spoedig
opmerken, dat iedere weersverandering uw
gestel aandoet, en dat gij u op vochtige, ne
velige morgens loom, dof en prikkelbaar ge
voelt. Uw spieren worden dan stijf en rheu-
niatisch. Gij krijgt watergezwellen, onder do
oogen cn in de onkels. Gij hebt pijn in do
lendenen cn zijden, en een ellendig gevoel in
uw rug, vooral des morgens bij liet ontwaken.
Misschien krijgt gij ook stoornissen mot de
urine, nccidag of graveel in uw water.
Deze verschijnselen duiden cl- op dat nog
erger kwalen in aantocht zijn, want hoe lan
ger het urinezuur niet wordt verminderd, des
to meer vergiftigt het uw gcotel, en wanneer
hot overvloedige niet spoedig door de "nieren
wordt uitgedreven, gaat gij lijden aan lenden
jicht, waterzucht, ontsteking Van do blaas,
graveel steen, rhoumntiek, bloed vergiftiging,
en zullen uw nieren cel na cel vernietigd wor
den en laten zij het levengevend eiwit ont
snappen.
Foster's Rugpijn Nieren Pillen Gaan de
nieren op een zachte wijze bij in hun grootsch
werk om het overvloedige urinezuur af te
v oeren, on om liet lichaam te zuiveren van de
niergiften, die zoovele mannen en vrouwen.
Zwak, ziek cn moedclobs maken.
Wij waarschuwen tegen mamaak en m'akon
u erop attent, dal op iedere doos do handlee-
koning van James Foster voorkomt. Dc öehte
Foster's Rugpijn Nieren Pillen zijn. to Schie
dam verkrijgbaar hij de hoeren Kappelhof
Uovingh. Toezending geschiedt franco na
ontvangst van postwissel ii f 1.75 voor één of
10.voor zes doozen.
DE POST GAAT VOORUIT.
Een jong postbeambte op zeker dorp
had het bijzonder druk, toon er zachtjes
op do deur geklopt werd en een blozend
meisje binnentrad, van 18 jaar, dio .geld
verlangde te ontvangen voor oen postwis
sel. Zij gaf don wissel lachend ..aan den
beamblo, die, na Kom goed nagekeken te
hebben, haar Kot vermelde bedrag over
handigde. Tegelijkertijd vroeg hij Kaar oven-
wel, of zij gezien had, wat er op de
strook van den wissel vernield was.
„Neen," sprak ze, „ik kan het niet
ontcijferen; wilt gij het mij als 't u blieft
voorlozen?"
De jonge postbeambte las hot volgende:
„Ik zend u tien gulden, en Hetzelfde aan
tal kussen."
Terwijl hij naar het lieve meisje ,k'eek,
vroeg hij: „Ik lieb' u liet geld .uitbetaald,
maar wilt ge nu ook de kussen liehhen
KaaHoMBBBSBHnMHvnnsiewHnmnHnniaBaBvi
