6"'" Jaargang
Zondag 21 November 1909
No. 13158
I
Timede Blad.
Uit de Tweede Kamer.
De Stok,
f
SCHIEDAMSCHE COURANT
Deze couiant ieiscjiyntd ag e] ij k s, met uitzondering van Zon-cn Feestdagen
Pnjs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen f! 125 franco
per post tl. 1.65.
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent
Afzonderlijke nummers 2 oent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen. -
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan net bureau bezorgd zijn. D
•i Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cent per regel. Grooto letters naar do plaats die zij
in ncmon.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven,
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In do nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den piijs
van 40 cents por advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau to voldoen.
Intcrc. Telefoon
voor de Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
Ifet was een historische dag, die 18 No
vember 1909. 10c algemeene beschouwingen
«aren begonnen met eene korte rede van den
heer Roessingh, waarin hij <»r don nadruk op
legde, dat in de openingsrede niet van O h r i s-
t e 1 ij k e beginselen gesproken wordt,
zooiils di*. Ivuyper placht te doen, maar van
Christelijke rechtsbeginselen, en dat daar
mede gepaard gaat de Verzekering, dat hot
kabinet niet van richting is veranderd. Is,
zoo vroeg deze spreker terecht, liet doel van
de Rcgcering de onzekerheid in deze te laten
voortbestaan. En herinnerde aan een gezegde
in de rede Van den Minister van 20 Novem
ber 1008, „dat een schip, dat in nevelen
vaart, die nevelen zelf niet heeft gemaakt",
vroeg hij of de Minister de man wou wezen
die zich in nevelen blijft hullen. En na dit
voorpostongevechtjc kwam de heer Troelstra.
Plet recept van den leider der S. D. A. P,
is bekend, Eerst geeft hij de Linkerzijde or
van langs, dan krijgt do Rechterzijde eene
flinke hemt, om tol de slotsom te komen dat
de misdeelde» in de samenleving noch van de
eene, noch van de andere zijde iets to hopen
hebhen, maar zich, willen zij iets verkrijgen,
zullen hebben te scharen aan de zij van de
sociaal-democratie.
Zoo kregen do wij-liberalen, die in do ver
liezen, die de vrijzinnigen -hebben geleden,
liet grootste aandeel hebben te boeken, te
hooren dut zij het vertrouwen verliezen, zelfs
van die elementen voor wie zij ten vlueht-
havcn openden tegen den vooruilgang; dat dc
niot-korkelijke conservatieven zich veiliger
grvoelen aan don boezem der coalitie.
De Liberale Unie kreeg le hooren dat ze
lichtvaardig de verkiezingen was ingegaan,
door zonder uitlog te geven, w'aarom het
ministerie van 1905 zijne beloften niet was
nagekomen of had kunnen nakomen, met
nieuwe beloften voor de kiezers to verschij
nen. En do Vrijzinnig-democraten hadden
meegewerkt tot don treurigen uitslag door
hunne innerlijke verdeeldheid over het vraag
stuk der Staalspensioneering. Eindelijk kre
gen de heer Bos en allen, die hij de" behan
deling van de subsidiewet voor het M. O.
van eene conciliunie houding tegenover de
Rechterzijde blijk hadden gegeven een veeg
uit. de pan, dal deze luinnc houding sommige
vrijzinnige elementen van hen had vcr-
viecind.
Sprekende over liet voorstel van zijn partij
genoot Leeuwenberg om een .bloc te maken
in de Kamer van sociaal-democraten, vrij
zinnig-democraten en Unie-liberalen, op den
grondslag van het Algemeen Kiesrecht, ver-
Op Mon-Byou, het prachtige, in de na
bijheid yan Galway gelegen landgoed van
.Sir William Anstrulhcr, was een uilgelc-
zen gezelschap bijeen. Daar bevonden zich
lady Essingham, een jonge weduwe, miss
j. Jenny, oen, zusier van den gastheer, miss
Binnig, oen grooto, aardige brunette, als
ook Sir Richard Bernard, een bekende we
reldreiziger, advocaat Johnson, Mr. Sin
clair, gardo-officicren, mr. Kilanos, van de
Griekseho legatie, en nog ecnige andere
dames en hoeren.
Eenigcn - der gasten haddon hun eigen
bedienden meegebracht, zoodat Anstrut-
her's huis tot aan do vliering bezet was.
Alles ging echter goed en naar genoegen,
totdat er iets gebomde, dat oen oogenbhk
de goede harmonie dreigde te verstoren.
Op een avond, terwijl alle gasten in
de zaal waren, vond een dienstmeisje in
do kamer van Lady Essingham deleego
étui yan oen broche. Daar dit haar vreemd
voorkwam, gesloot zo, het aan Elisc, het
Fransche kamermeisje van de lady, mee
te .doelen. Deze verklaarde, dat haar me
vrouw dien avond do broche niet aan had,
en dat deze zeer mooi was en van grooto
waarde. Zij achtte zich' dus verplicht, het
geval aan haar mevrouw mee te deelen.
Een gemeenschappelijk zoeken in de ka
mer leidde tot niets, de broch'c was niet te
- vinden. Ook was er geen spoor van in
braak te bekennen.
De h'eeren, die zich' in de rookkamer
toruggetrok'ken Radden, hoorden verbaasd
°P> toen ze de zaak vernamen.
„Een diefstal dus, voor zoover ik kan
klaarde hij zich daarmede niet te kunnen
vcTcenigon. Het zou den liberalen in het
oog des olks geen goed doen wanneer ze
zich met de .sociaal-democraten coaliscerdcn
het zou don tegenstander te schoone gelegen
heid geven om lien met de zoo gevreesde
sociaal-democraten tc vereenzelvigen, en spre
ker's partij zou daarbij hare zelfstandigheid
inboeten.
Voortgaande, bewees de lieer Troclstra
hoezeer de coalitie het bolwerk is van het
conservatisme, waarin de meest conservatieve
groep, dc Chrislelijk-Historischo wederom
aanmerkelijk is versterkt, waarvan één lid
zells speciaal gekozen is onder de leuze:
Reactie tegen de Woningwet. En de Regcc-
ring zwijgt over het kiesrecht, evenals over
de aangenomen n.otic-Aaibcr.-e over den 10
uren-dag. ITet ministerie-Heemskerk is een
kabinet dat de moest conservalievo e'ementen
naar de oogen heeft te z.ien, al tooit het
zich, om zijn conservatisme tc bedekken, met
oen Christelijk étiquot.
Spreker vreest van dit alles farizeïsme in
de politiek. Tijdens de verkiezingen zeide de
heer Van Wijnbergen in eene rede, dat door
het behoud van liet kabinet-Heemskerk
moest worden gezorgd, dat Nederland niet
uit de rij der Christelijke naties werd ge
schrapt, en nu dit Kabinet over eene meer
derheid hesehikt, zooals in geen jaren in ons
parlement gezien is, kan liet niet anders dan
aarzelend zich herinneren, diat het ook op dc
leuze staat: God in ons staatsleven. En als
prof. Lindeboom, klaagt, dat er op hot anti
revolutionaire program geen enkele specifiek
Christelijke eisch voorkwam, wordt hij in
„Do Standaard" met een kluitje in liet riet
gestuurd, en hier in dc Kamer (dit zag op
cenige anti-revolutionaire leden, die hij het
vernemen van den naam Lindeboom smade
lijk hadden gelachen) uitgelachen.
Die Christelijke leuze, die niet anders dan
politiek suceès bedoelt, heeft geleid tot een
farizeïsme in de politiek dat in dc zaak Kuy-
per-Lehmnnn tot een moreel bankroet heeft
geleid.
Dat do Regeering door feitelijk tc weige
ren de vingen o\cr deze zaak in het Voor-
loopig Verslag te beantwoorden, te kort had
gedaan aan het recht dor Kamer, werd met
do Grondwet in de hand uitvoerig betoogd.
Welk Staatsbelang, zoo vroeg de spreker,
verbiedt liet geven van antwoord op de vraag
of bij de decoratie van den heer R. Leh-
nuinn do gebruikelijke weg is gevolgd of op
di' vraag, of op een voorloopige lijst in 1.905
do naam van E. A Lehmann voorkwam?
Wat blijft bij dergelijke opvattingen over
van d i I grooto ^Staatsbelang, dat de Kamer
hare ci ml role op dc daden der Regeering zal
moeten kunnen uitoefenen? 1 lij gaf der Re-
georing ernstig in overweging in dit op
zicht hare houding te bomen.
Tot do decoratiezaak zelve komende, terwijl
nagaan," zei Sir William; „het ergste is
evenwel, dat do diefstal door een der huis-
genooten gepleegd schijnt te zijn. Wat denkt
gij ,er van, Johnson?"
„Tiet heeft er veel van," zei deze, en
wijdde toen al zijn aandacht aan het op
steken van een sigaar.
Hot geval word levendig besproken; deze
wilde een dolccliovo laten komen, gene dc
politie, weer een ander den veldwachter,
omdat er op Mon-Byou detectives noch
politic-agenten te vinden waren. Hiertegen
maakte Sir William evenwel bezwaar, om
dat de veldwachter een oudgediende was,
die al heel slecht met het opsporen van
een dief weg zou weten.
Eer men tot een besluit kwam, werd
do deur geopend en trad Finlar, de huis
knecht binnen. Het was een verstandig
uitziend man, van ongeveer dertig jaar,
met een ernstig, deftig voorkomen, zooals
men er in do huizen der Engelseho aris
tocratie meer aantreft.
„Sir," begon hij op eon toon, waaraan
men duidelijk kon hooren, dat hij slechts
met moeite zijn ergernis verborg, „sir, neem
mij niet kwalijk, maar mot het oog op den
diefstal zouden ik en de andere bedien
den ik kom ook uit hun naam, graag
willen, dat u onze koffers liet doorzoe
ken. Wij wilden gaarne, dat dit geschied-
do, vóór...."
„Bodaar, bedaar," zei Sir Anstruther,
„alles op zijn tijd, ik Weet nog niet, of
we
„Mag ik het woord van u overne
men?" vroeg Sir Bernard, do wereldreizi
ger, die nu eerst zich in de zaak mengde.
„Mag ik hem voor u to woord staan,
Anstruther?" vroeg hij nog eens.
de aandacht der Kamer steeds klom, en niet
onopgemerkt bleef dat Dl*. Ivuyper niet on
der de aanwezigen behoorde, begon bij met
de verklaring speciaal aan hel adres der anti
revolutionaire partij dat hij van plan was
o\cr deze z.iak vrij uit te spreken. En locn
dit cenigo opschudding gaf op dc anti-revolu
tionaire banken, zei de heer Trochlea, dal
hij doz.e verklaring noodig vond nu de anti
revolutionaire pci*s ieder die de houding van
Dr. Kuypcr in de Lchmann-zaak afkeurde,
stelselmatig voor een lasteraar uitmaakte, rui
zich niet geschaamd had neer te schri}
ven, dat, welke fouten Dr. Ivuyper mocht
hebben begaan, men door „dik en dun"
meeging rnet den van God gegeven leider.
Spreker hoopte het persoonlijk ele-
mtnl geheel uit dcz.c discussie verwijderd te
kunnen houden als dat niet al t ij d zou
kunnen, zou dit in de eerste olaals te wijten
zijn aan Dr. Ivuyper zelf, die de coalitie
politiek steeds, zooals de lieer Lobman het
noemde, in zijn eigen persoon heeft gecon
centreerd. En herinnerende aan de vorstelijke
wijze waarop Dr. Kuypcr te Dordrecht was
binnengehaald, betoogde hij ondeugend dat,
wie zoo de rozen van de politiek opsnuift,
ook de aanraking met de doornen niet moet
duchten. Maar al zou Dr. Kuypcr als per
soon niet ongedeerd uit deze zaak komen, de
groote politieke figuur van Dr. Ivuyper, die
oen tijd lang haar stempel op ons politieke
leven heeft gedrukt, bleef voor hem bestaan.
Hot is, on hierin kan men haast ccnig mede
lijden met Dr. Kuyper's ongeval lezen, een
voudig op het vlakke weiland alles gemakke
lijk en aangenaam tc vindenmaar in de
berglanden worden naast dc hoogo en groot-
sche besneeuwde bergtoppen ook Je dalen ge
vonden, waar de duisternis heerscht on do
vleermuizen fladderen.
Schril was de schildering van h'ot mi
lieu, waarin Dr. Kuypcr zich' bij de zaak
Lehmann bevonden had. Ten eerste die
rijke, gedoopte jood, levende in juist niet
puriteinscho omgeving, die zijn verzame
ling van buitonlandsche ridderorden met
een binnonlandsoh'e wonschle te vermeer
deren; ton tweede een juffrouw vancenigs
zins verdacht allooi, die om haar zucht
naar woelde te kunnen bevredigen, oveial
gold wil uitkloppen en zich' beschikbaar
stelt om de ijdelheid van dien nieuw
geboren christen te bevredigen, en als
dorde in hel verbond oen minister, die
de christelijke politiek heeft uitgevonden,
die geld voor de verkiczingskas van die
juffrouw aanneemt, en dc gelden, door
dien rijken koopman voor schoone doel
einden gegeven, mot een ridderorde be
loont, ofschoon hij weet, dat het geld
door hem slechts uit ijdelheid gegeven
werd.
Snijdend klonk toen door do zaal wat
Dr. Kuyper in Ons Program over de
„Als u dat wenscht, met genoegen," anf
.woorddo do gastheer.
_Zich tot don huisknecht wendend, zei
Sir Bernard: „Kom over vijf minuten
terug."
Dc man boog en verliet do kamer. Zoo
dra de deur achter hem dicht was, zei Sir
Bernard: „Ik heb niet veel vertrouwen in
een onderzoek van de koffers. Als name
lijk een m hot personeel dc broche ge
stolen hooft, zal hij wel gezorgd hebben,
zo in veiligheid 1c brengen. Neen, zooals
het hier gesteld is, zonder detectives on
zonder politie, bestaat or, geloof ik, maar
één uitweg."
„En die is?" riepen de aanwezigen in
koor.
„Ge zult weinig vertrouwen hebben in
mijn plan en het zal u zoor twijfelachtig
in zijn gevolg schijnen. Het is ik ver
zoek u niet te schrikken een sooil
vuurproef."
„Wat?"
„Wilt ge het personeel over gloeiende
kolen laten loopen?"
„Of op een ijzer rooster?"
„Waarom stclt.ge niot liever do pijnbank
voor?"
„Mijne hoeren, als ge mij voor een bar
baar wilt aanzien,, gaat dan gerust uw
gang," lachte Sir Bernard, „maar wacht
liever, tot ge mijn plan gehoord licht. Do
vuurproef, waarvan ik spreek, is de on
schadelijkste en meest ongevaarlijke van de
wereld. Ik heb hel middel ergens in Indiü
door oen Hindoe-priester zien toepassen,
ik weet natuurlijk niet, of het hier luk
ken zal, maar in Indié werkte het uil ste
kend. Over '1 algemeen hebben allo ncn-
schen dezelfde mcnschelijke natuur, *n
ridderorden heeft neergeschreven, o. n. dat
do anti-revolutionairen do uitgifte van rid
derorden moeten beperken, veredelen en
splitsen, wat door do Linkerzijde met
schaterend gelach werd begroet, en waarbij
vele katholieken en christelijk-historischen
den lach' ternauwernood konden bedwin
gen.
Spreker vraagt ton slotte aan de anti
revolutionaire partij en aan den minister
president of zij alles, wat dr. Kuyper deed.
voor hun rekening nemen. Dat dr. Kuy
per niet aanwezig was, verwondert spre
ker niet. Na do nict-vervulling zijner be
lofte van 7 Juli 1 1., om moer licht te
geven, kon Dr. Kuyper moeilijk anders
doen.
Maar... Dr. Kuyper wal wel aanwezig.
Een zenuwachtig heen on weer loopen
naar de deur door don h'eor Duymaer
van Twist, die bij deze gelegenheid als
impressario fungeerde, wees cr op, dat
er een verrassing op handen was. Ein
delijk gaat de dour open, en met groote
verbazing ziet men den van God gegeven
leider binnenkomen, die aangestaaul werd
als ware hij uit den doodc opgestaan.
De mise en scène was prachtig. Even-
alsof hij zich in geen enkel opzicht be
wust was van den indruk, dien hij maak Ie,
liep hij met vasten tred naar den commies
griffier om de presentielijst tc tcckenen,
en vroeg toen liet woord voor een per
soonlijk feit.
„Hoe is dat mogelijk?" riep do heer
Ketelaar. „Dr. Kuyper heeft de rede van
den heer Troelstra niet eens aangeliooid."
Maar do voorzitter vond terecht, dat
het persoonlijk feit genoeg hekend was;
en heel handig begon Dr. Kuypcr dat
persoonlijk feit dan ook te omschrijven,
als te bestaan in de grieven, hem in liet
Voorloopig Verslag als oud-minister ton
laste gelegd. Wij zouden zeggen, dat Dr.
Kuyper deze schitterende vondst niet uit
ziohzelvon had, want jurist is hij minder
dan iemand.
En toen kwam onder adendooze stilte
dc verklaring; niemand viel den spieker
ook maai* éénmaal in de rede, en deze
las zonder oenigc aandoening met forschc
stem voor ,wat 'de couranten thans reeds
overal in don lande verspreid hebben. Wij
welen, dat de Minister zijn ecrcwooril gar,
dat ei' niet het minste verband bestond
tusschen de decoratie, aan don heer Leh
mann gegcveïi, en de gelden, aan do ver
kiczingskas door dezen geschonken; hij
verklaarde zich slechts schuldig aan on
voorzichtigheid. „Het boetekleed ont
siert den man n i o t," zoo sprak
de oud-minister. Hij aarzelde niet, toe te
geven, dat hij wellicht werd gewikkeld in
een weefsel, dat hij niet voorzag, en nat
het misschien voorzichtiger geweest ware
daarom geloof ik, dat liet ook hier we!
gaan zal. De vraag blijft maar, of An
struther mij toestaat de proef te nemen.
„Als er geen gevaar bij is, kunt go uw
gang gaan; maar eerst, moet ge u over
tuigen, dat het personeel er genoegen mee
neemt."
„Natuurlijk; maar ik geloof niet, dal ze
er iets tegen zullen hebben, die er
geen genoegen moe nam
„Zou waarschijnlijk de schuldige zijn?"
„Begrepen. Daarom zullen ze het allen
goedvinden. Maar nu nog ielsik zou
gaarne willen, dat ook de dames en hoeren
zich aan die proef onderwierpen."
Niemand maakte bedenking hiertegen en
spoedig was Sir Bernard gereed do proef
te laten aanvangen.
Hij verzamelde allen in de muziekka
mer. Het was een groot, hoog verbek.
Toen allen er aanwezig waren, trad hij
midden in de kamer en sprak de aan
wezigen aldus aan:
„In dit huis is een diefstal gepleegd.
Wij zijn er allen op uit, don dief te ont
dekken, maar hoe? Gij hebt verzocht, dat
men uw koffers zou doorzoeken. Dit zou
echter tot allerlei onaangenaamheden kun
nen leiden en veel tijd in beslag nemen.
Daarom geloof ik een beter middel gevon
den te hebhen, en niemand zal er iets
op tegen hebben, om dit toe te passen.
Het is een eenvoudig en onschadelijk mid
del en hindert niemand. De zaak komt
hierop neer: Ge kent allen (1e a'.koof daar
aan het eind van de kamer; ge ziet ook
de guiJ'inen aan beide zijden van den in
gang. Nu verzoek ik u, één voor één ïn
de alkoof te gaan, en als ge erin zijt,
dc gordijnen goed 'te sluiten, zoodat nie-
beter te informecren vóór hij zich met
die personen afgaf„Ik erken, dat ik
onvoorzichtig geweest ben," zoo luidde liet
slot, „maar ik heb in geen enkel opzicht
ooit gehandeld tegen mijn geweten."
Do rede word aan het eind door de
Rechterzijde met enkele bravo's begroet;
do anti-revolutionairen kwamen Dr. Kuy
per do hand drukken. Het trok echter
zeer de aandacht, dat noch de heer Lob
man, noch eonig christelijk-liistorischo
zich daaronder mengde; ook de rnceste
katholieken hielden zich uiterst gereser
veerd. En de Linkerzijde gaf geen blijk
van goed- of afkeuring, daar de verga
dering, zóó ois Dr. Kuyper zijn laatste
woord had gesproken, werd gesloten. Het
historische moment was afgoloopen.
Ret deed ons aan, Dr. Kuyper in de
Kamer, al was het d m ook nog zoo wei
nig, openlijk boete le hooren doen. Wij
herinneren ons, hoe weinige jaren geleden
deze man van groote gaven als aliiyiditig
minister achter de tafel zat; hoe toen
bijna alle mannen van Rechts zich ver
drongen om zijn gunst, wetende dat een
enkel woord van hem genoeg w.xs om
aan hun parlementair bestaan een emdc
te maliën. Wij dachten er aan, hoe de
eigen partijgenoten van den van God
gegeven leider er veel schuld juin heli-
ben, door hun vorgoding, dat Dr. Kuyper
langzamerhand in de verbeelding is ge
komen, da' alles hem geoorloofd was;
maar toch zijn zij ons liever met hun aan
hankelijkheid, dan anderen,, die ook alles
aan hem te danken hebben, en de onder
gaande zon niet meer aanbidden. Wij ver
geleken den spreker van thans bij den
overmocdigen minister, die de Ondeiwijs-
wet verdedigde en toen zoo .geducht zijn
macht liet voelen. En thans? Grooter
meerderheid dan Dr. Kuyper als „working
majority" cischte, om een ministerie op
te bouwen, zetelt aan do Rechterzijde, en
niet hij, die de coalitie in elkaar zette,
zetelt daar achter de groene tafel, maar
Mr. Heemskerk, zeker niet do moest ge
liefde of moest aanhankelijke volgeling
van den van God gegeven leider. Er be
staat een caricatuurpiaat, waarop men af
gebeeld ziet de hoeren Heemskerk cn
Tal ma, in minislersgewaad in den gala
koets gezeten, en Dr. Kuyper als oud
man voorbijwar.clclcnde, waarop de heer
Heemskerk tot den heer Talma zegt: „Kont
gij dien man?" en de ander antwoordt:
„Neen, mant* zijn trekken komen mij wel
bekend voor. Deze plaat kwam ons in do
gedachte, toen Dr. Kuyper boete deed,
terwijl Talma eu Heemskerk rustig in hot
ccregestoeltc zaten. Die sta, /.iet loe dat
hij niet vallo.
Of de verklaring van Dr. Kuypcr hol
mand u kan zien. Als dit geschied is, hebt
ge niets anders te doen dan dezen stok,
dien ik van tc voren op een stoel zal
loggen, met heide handen aan te vatten
cn hem driemaal in de handen rond te
draaien; daarna legt go hem gewoon weer
op don stoel. Ik moet u ook nog hierop
opmerkzaam maken, hier verhief Sir
Bernard zijn stom do schuldige per
soon, de dief, (lie do broche gestolen hoeft,
zal niet in staat zijn, dien stok weer neer
to loggen, hij zal aan zijn vingers blijven
vastzitten. Hij zal den stok eerst kunnen
loslaten, als ik hem dien afneem. Will
go u aan die proef onderwerpen?"
Na een oogenblik van stilte, zei Fin-
Iar: „Ja, Sir, we willen het doen."
Sir Bernard ging in de alkoof, legde
den stok op een stoei en nu gingen de
aanwezigen er één voor één in. Met groo
te spanning werd de operatie gevolgd, maar
or gebeurde niets Ihzonders, allen kwamen
er uit, zooals ze er waren ingegaan. Won
liep er aan den oenen kant in, en aan
don anderen kant uit. Op eenigen afstand
van don uitgang, had Sir Bernard post
gevat, zoodat de personen, die uit de al
koof kwamen, allen langs hom moesten.
Toen het personeel de proef ondergaan
had (Finkar was de laatste geweest), kwam
de beurt aan de gasten. Daar bemerkte
men, dat Sir Bernard uit do kamer was
verdwenen. Men wachtte tot hij terugkwam.
Na cenigo minuten kwam hij en verzocht
den gastheer en Lady Essingham een
oogenblik alleen tc mogen spreken. Toen
ze de studeerkamer van Anstruther bin
nengetreden waren, reikte luj Lady Essing
ham de broche qvcr zeggende:
