V gaarding e n.
J. Jonasso on. Chi. F. C. Boormeester, Se-
marang. B. do Gaay'Fortman on E.
Nolle. 25 Nor,If. Hooft Graafland on
M. C. Saltct, Bieren.
Bevallen: 23 Nov.J. DeenikWos
tendotp, Z., Amsterdam. 24 Nor.M,
r. Hamelda Vries Feyens, D., Amster
dam. 21 Nor.: W. Cr. GobelDo Lcouw,
z„ Amsterdam.
Overleden: 1 Nov.: J. II. C. Ouwer-
sloot, 43 j., San Francisco. 22 Nor.
Cr. Itoltcrman ten. Hoveten llovo, 50 j.,
Deventer. A. do .Tong, 59 jBaa.ru.
23 Nov.: D. Woelde rs, 21 j., Deemster.
F. L. llnlsenbooni, S2 j., Amsterdam.
24 Nov.: M. Bokriia de Boor, G2 j.,
Utrecht. G. Tain, 53 j., Amsterdam
9. A'. J. Wagenaar, 70 j., Amsterdam.
22
Burgerlijke Stand.
Gehuwd:
Nov. Adrimuis Hooft, oud 23 jaren
von en hoe meermalen een niemVe uit
gave daarvan verschijnt, hoe aangenamer
liet jonge paar liet zeker vinden zal.
en Caroline YViliielmine Bolder, oud 22 ja
ren. 24 Nov. Johannes Figeo, oud -
jaicn en Ncolljo Baauw, oud 23 jaren.
Geboren:
19 Nov. Willem, zoon van D. de Bruijn
on C. J. Schenk, HoFjesstraat,. 20 Nov.
Pieteruclla, dochter vail W. van der Werf,
en W. Bo», Biockweg. Jaco'-^, doehtei
van A. J. Ilenff en E. Stuttc-iüoïin, Hof
singel. Johanna, dochter van J. van dei
linde en M. J. van der Linden, Hoogstraat.
Ilcrmanus Gci'ardus, zoon van J. C.
Kolkman en J. van 't Oor, Krugerstraat. --
21 Nov. Frank, zoon van J. Stolk en G.
Assenberg, Callenbnrgstraat. Alida, doch
ter van I*. Brobbe! en N. Vons, Gcd. Bier-
sloot. Helena Catharina, dochter van J.
Biouwcr en II. C. Stork, P. K. Drossaart-
straat. Teuntie, dochter van J. den
Biceins en J. Storm, Be Wetstraat. Pe-
tronelln Iviijntjo,. doel:tot' van M. Iloelofs en
J. A, van der Spek, Afrol. 22 Nov.
Cornelia, dochter van T. "Wcsterhout, en II.
23 Nov. Adolf Louis,
van J. Backer en Jonkvrouw M. M.
IJdo, 4e Maasstoeg.
zoon
A. Hosselt van 13 in ter, Hoogstraat. Ja
cobus, zoon van J. Verhoeven en II, F. v.
d. Randt, 2e Bicislootsteeg.
Overleden:
20' Nov. Nceltjc Schniijer, oud 7 maan
den, Callenbnrgstraat.
31 AASSLÜI S.
On dertrouwd:
Nicolaas Korver, wed. van M. Verkade,
en Varia van Boon, wed. van L. Koene.
Geboren:
Alida Maria, d. v. j. A. C. van Ette
en C. A. AI. van Straelcn. Jojhamia
Maria Petronella Alida, d. v. A. A. .T.
Jaspers en H. ,T. G. van "Massenveld.
Dummotjo, d. v. J. Scjhouten en E. Kof-
foman. Coi'nelia, d. v. II. Spoijcr en
jW. Oorsc|ho"t. Koba, d. v. J. Berg
werf! en lv, do Boer.
Overleden
P. de Rave, 75 j., ecjhtgen. van J. Brink
man. A. Bergwerf, (5G j., wed. van
iW. Rodenburg. S. Hordijk, 41 j
ecthtg. van D. Voogt.
O V Eïtscni E.
Ondertrouwd:
A. v. Gent, oud 23 j., en ,f. den Iloedt
oud 19 jaar.
Geboren';
Alix Gisberto Eliza Marie, cl. v. J.
C. M. Semiijs en F. IV. de Rave.
MENU-TAAL.
Het komt dikwijls vóór, dat men op me
nu's geijkte uitdrukkingen vindt, die wei
nigen echter verstaan. Ziehier eenige om
schrijvingen daarvan.
A l'A n g 1 a i s o beteokent, dat de schotel
op de eenvoudigste manier wordt voorge-
diend met oudcrwelsche dingen gegarneerd,
als: rammenas met roastbiof, wortelen en
rapen met gekookt schapenvlecsch, of dat
do schotel uitsluitend Engolsch is, als ge
roosterde kaas, hazonsoep of vlceschpastei.
A la F rang ai se daarentegen beteo
kent, dat, wat ook het hoofdbestanddeel
zij van den schotel, hij op een ingewikkelde
manier bereid cn gekruid wordt, en verder
bestaat uit fijne sausen en soepen.
A l'I tali enne beteokent altijd maca
roni in den een of anderen vorm; ma
caroni, rood gemaakt met tomaten; maca
roni, gebakkon in olie, mot parmcsaanschc
kal| bestrooid; macaroni of polenta,
glooiend heet.
A la Provin ga le wil zeggen, dat de
schotel mot olie is toebereid en met knof
look gekruid.
A la Péri gord meldt, dat de schotel
woi'dt voorgediend met truffels en meer
minder toebereid met kastanjemoe].
Truffels groeien in overvloed in de oude
Franscho provincie van Périgurd. Zij wer
den van daar gezonden naar de keizerlijke
afels van Rome en naar do feesten van
Karei den Groote in Aix, juist zooals zij
thans nog in enorme hoeveelheden naar
do keukens van Parijs en Londen worden
vorzonden.
A la N om an de wijst op appelen en
a la Napolitaino op tomaten. A 1 a
Bourguignotte bcteekont een schotel ge
stoofd met rooden bourgognewijn en a 1 a
Bordelaise met Bordeaux of anderen rooden
wijn.
A l'A 11 o m a n d e is do naam, gegeven
door Franscho koks aan de spijzen aan
gene zijde van don Rijn toebereid, bijv
zuurkool en varkensvleesch, gestoofde prui
incn en aardappelsalade.
A la Soubiso duidt veel uien aan
en a laFl amende groene kooi of Bras
selsche spruitjes. A la jardiniere beteokent
oen verzameling van allerlei groeten in
soep gekookt of als gameering vaa vleescli
A la Macódoino wordt ook toege
past op groenten of vruchten die niet go
kookt zijn, maar ia saus of in gelatines
gelegd.
De gewoonte, om de spijskaarten (menu's)
in gewoon Hollandsch te schrijven inplaats
van in gebroken Fransch, dient zeker wel
aangemoedigd te worden.
tige patiënt wordt cr in een blauwe kamer
gebracht cn daar overgelaten aan den in
vloed, welke die kleur op hom uitoefent
Een woedende krankzinnige moet daar bin
nen een uur tot bedaren zijn gekomen.
Een andere wilde patiënt werd gekalmeerd
door oen dag verblijf in een violette ka
mer. i
Rozenroode kamers gebruikt men bij den
incest voorkomenden vorm van krankzin-
nigh'e:d melancholie wc lko dikw ij's mi t
weigeren van voedsel samengaat. Na een
verblijf van drie uur in oen roode kamer
werd zulk een zieke veel handelbaarder
cn hij verlangde weldra zelfs weer voed
sel.
ALLERLEI.
DE GROOTSTE WERELDGEOBE
bevond zich' vroeger in bot Zoölogisch
Museum van Potersburg, maar is vooreen!
gen tijd naar het residentieslot van den
Czaar, Zarskoje-sclo overgobracht. De
globe heeft 11 voet doorsnede cn is van
koper vervaardigd. Do bouw der globe
werd in 1651 begonnen cn ia 1GG4 onder
de regeering van hertog Fried rich vanllol
stein voltooid. Het buitenste gedeelte der
globe stolt do aarde voor en hot binnen
ste de hemelsfeer met de sterrenbeelden
der beide wereldrondten. Naai' het binnen
sto der globe voert een deur; in het mid
dengcdeclle bevindt zich ccn ronde tafel
met banken, waaraan 12 personen plaat-
kunnen nemen. Mot behulp van oen bij
zonder mechaniek kan de bal om zijn as
wordenbewogen. Poter do Groote kreeg
de globo van don h'crtog van Sloeswijk
Holstein ten geschenke. Voor het transpoit
der globe naar Petersburg had men vier
jaar nóodig. Tot Reval word zij langs wa
terwegen getransporteerd. Toen moesteen
wagen worden, vervaardigd, dio langs we
gen word gevoerd, welke men door bos-
schen aanlegde.
*n h'ct jaar 1725 werd de globo, die 200
pond weegt, aan de Academie van Weten
schappon overgegeven.
SPREEKWOORDEN OVER DE VROUW.
Wie zijn vrouw liefheeft, late haar
thuis.
Vrouwen zijn als sigaren, gaan zo vaak
uit, dan deugen ze niet.
Wie zijn rust kwijt wil zijn, neme een
vrouw en oen papegaai.
Vrouwen zijn vaak als rekeningen, men
schrikt als zo thuiskomen.
Vrouwen zijn als katten, wanneer ze spe
len Houden, ze do nagels in.
Vrouwen kunnen gcon geheim bewaren,
dan alleen haal' eigen leeftijd.
In don tijd, dat do vrouw haar hoed
opzet, leert dominé zijn preek.
Vrouwen zijn vaak als too verlantaarns,
in het donker zijn ze het mooist.
NIEUWTJES VAN HIER EN DAAR.
Paarden sterven spoediger van kou dan
eonig ander dier.
China heeft evenveel verschillende dia
lecten als Europa talen.
Doorgaans wordt een grafsteen in Haast
opgericht en langzaam vergeten.
De twee eenige dieren, wier hersens
zwaarder zijn, dan die van een mensch',
zijn de walvisch en de oliphant.
Van de drie en tachtig patiënten, die
onlangs in een Fransch hospitaal lijdende
waren een epilepsie, waren er zestig, di
afstammelingen waren van dronken ouders.
Er zijn gevallen bekend in Rusland, dat
.menschen er 1G0 jaar leefden, terwijl van
Arabieren te bock staat, dat zij 200 jaar
oud kunnen worden.
EEN AANGENAAM HUWELIJKSCADEAU.
Een aardig huwelijkscadeau vindon vele
menschen oen hoek, maar als het een du
plicaat is van een, door ecu Weenor koop
man zijn dochter aangeboden bij gelegen
heid van haar trouwen, zal hot zeker nog
.welkomor zijn. Dat geschenk bestond uit
een band van hot fijnste Marokkoleder en
bevatte honderd bladen, ieder een cheque
van duizend gulden. Zulk een boekdeel
kan niet falen levenslang een vriend te blij-
DE PARAPLUIE EN IIET KARAKTER
DER VROUW.
Het is volstrekt niet onverschillig voor
de beoordceling van do bevalligheid en
den smaak der vrouw, op welke wijze zij
haar parapluio of parasol draagt, zelfs hoeft
men getracht, daaruit haar karakter af te
leiden. Een vrouw, die in alle zielskalmtc
doorloopt onder haar open parapluie, lang
nadat het mot regenen hoeft opgehouden,
is zeker een flinke huisvrouw of meisje
met groot huishoudelijk talent, zeer spaar
zaam, solido en vlijtig; een meisje, dat
haar parapluie reeds oprolt, als zo nog
tamelijk nat is, wordt stellig een oude juf
frouw. De vrouw, die nooit haar para
pluie oprolt, maar altijd los draagt, zal
zeker nooit rijk worden, zelfs al stroomt
hot geld haar in overvloed toe. Zij is be
zield door oen grootmoedigheid, die geen
grenzen kent en haai' bijna lichtzinnige
vrijgevigheid overschrijdt steeds haai' mid
delen.
Een vrouw, die haar parapluie dikwijls
nalatig achter zich sleept, moet een boos
aardig karakter hebben, men kan haar niet
vertrouwen, zij heeft een scherpe tong, dio
zelfs niet terugschrikt voor lasterpraatjes
over haar naastbostaanden. Het lovenslus-
lige altijd vroolijke meisje draagt do ge
sloten parapluio doorgaans pittig in den
arm en laat de kruk zoo boog mogelijk
over den schouder uitstoken. Zij heefteen
gelukkig temperament, is vroolijk, bijna
overmoedig on wil slechts vroolijke, gees
tige menschen rond zich hoon zien. Ziet
men echter cpn vrouw, haar parapluie in
do hoogte dragen, als een man zijn lans,
zoo kan men er op aan, dat het een ener
giek, intelligent persoon is.
Een meisje, dat bij het loopen do pa
rapluie hoen en weer wiegelt, is in do
meeste gevallen lichtzinnig cn coquet,
houdt er van zich' op lu tooien cn niets
te doen, kwaad van haar kennissen te spre
ken en gaarne toe te luisteren als men
iets slechts van haar beste vriendinnen
vertelt. Slaat een meisje hij icdereu stap
mot haar parapluio op den grond, dan
kan men mot zekerheid aannemen, dat zij
een warm gemoed bezit, oen eerlijke, op
offerende vriendin kan zijn en een trouwe,
liefhebbende vrouw zal worden.
Een teerhartige jonge dame in Weonen,
wier hoedenpen het oog van een jongen
man zoodanig kwetste, dat hij het gebruik
van dat lichaamsdeel voortaan zal moe
ten missen, heeft, als compensatie, aan
geboden hem te trouwen, welk voorstel
met genoegen is aangenomen.
Toen .Tacobus IV van Schotland naar
Londen ging, om de hand te vragen van
Margaretlia, do dochter vaa ïïorulrik VII,
was hij eenigszins teleurgesteld, haai hij
bun eerste ontmoeting zoo verdiept te
vinden in het kaartspel, dat zij nauwelijks
in staat was, hem eenige aandacht te
schenken.
Ieder lid van de Chineoschc cavalerie
ontvangt omstreeks tien gulden per maand,
en hiervoor is hij verplicht, hot voer voor
zijn paard te koopen. In geval van dood
gaan of ongeschikt worden van het paard,
moet hij voor eigen kosten een nieuw
koopen. De Cliineesche cavalerist past
daarom bijzonder goed op zijn paard.
In de stad Essen, in Duitschland, is
ccn hotel, dat zijn voornaamste gasten
kosteloos herbergt. liet wordt gedreven
door mevrouw Bertha Krupp, eigenares
van de groote Krupps-wcrken. Het hotel
wordt bestuurd met een verlies van. on
geveer 2V2 ton por jaar, en is bestemd
voor de ontvangst van afgevaardigden van
vreemde gouvernementen, die Essen be
zoeken, met het doel om oorlogs-materiaal
aan te schaffen.
GEHEEL ONNOODIG.
„Kom eens hier, Lucio, kijk eens, wie
daar is. Mclvrouw van Wclsen die je
laatst dio heerlijke druiven gestuurd heeft.
Kom mevrouw eens bedanken."
„Hé, Ma, ik heb' de druiven niet eens
mogen opeten, omdat zo zoo zuur waren."
WAT IS KLASSIEK?
„116, pa, wat is toch klassiek?"
„Weet je dat niet, domme jongen? Klas
siek 1wel, dat is heel eenvoudig 1 Klas
siek, zei je, dat is klassiek!,.. Al wat
klassiek is, heet zoo, voel je? Het komt
van het Griekschof van het Latijn.
In het Hollandsch zou jo cr voor kunnen
zeggen fameus."
VAKKENNIS.
Vrouw: „Mijnheer, mijn man stuurt den
slinger en laat vragen, of uwes dien eens
wilt maken, dat hij beter gaat."
Horlogemaker: „Met ploizier, juffrouw,
maar dan moet je dc klok zelve meebren
gen."
Vrouw: „Neen, neen, h'ct zit niet iri do
klok, maar de slinger wil niet loopen."
Kapitein„Is do majoor thuis
Oppasser: „Neen, kapitein, de majoor is
in 't bad."
Kapitein: „Ik moet hem dringend spre
ken. Ik zal h'em in zijn. kamer opwach
ten."
Oppasser: „Zeer goed, kapitein."
Do kapitein gaat in de kamer en neemt
een stoel.
Een uur verloopt, het tweede en het
derde; de majoor komt niet. Dc kapitein
wordt ongeduldig en schelt den oppasser.
Kapitein: „Komt de majoor dan nooit
terug?"
Oppasser: „Jawel, kapitein!"
Kapitein: „In welk had is hij dan?"
Oppasser: „Hij is voor, een maand naar
Wiesbaden, kapitein."
LETTERLIJK OPGEVAT.
Patroon: „Janssen, ik neem je in mijn
dienst voor 100 gulden per jaar, en dat
ik je kleeden za!, spreekt van zelf." Den
volgenden morgen schelt mijnheer zes
maal, maar niemand verschijnt; eindelijk
springt mijnheer woedend op en vliegt naar
do kamer van Jansen; deze blijft dood
bedaard liggen. „Lieve hemel, schaam je
je niet, om mij zoo te laten schellen, kan
je niet opstaan?"
„Wol zeker, mijnheer, maar toen u mij
hebt aangenomen, hebt u mij gezegd, dat
u mij zoudt kleeden, en, nu wacht ik al
twee uur."
geeft. Of zien wij do oudste dochter er
eens op aan; zij heeft op de jongere broer
tjes en zusjes gepast; zij heeft vroeg de
moeder ter zijde gestaan, zij heeft racer
het werk dan het genoegen loeren kennen.
De ouders hebben zich daaraan gewend;
de broers en zusters weten het niet an
ders; men denkt daar in 't geheel niet aan.
Ach I die gewoonteZij toont ons veel
als van zelf sprekend, wat een offer is,
een offer, waarin dikwijls een zware on
rechtvaardigheid ligt. Een woord van er
kenning, of beter, een erkennende daad,
zou hier vroegtijdige verbittering vooiko
men.
Wat heeft de oudste misdreven, dat al
tijd op haar alle werk rast?
Zoo is hot niet in alle families, waar
waar het zoo is, daar moeten de ouders
overleggen, of zij niet goed doen, lmn oud
ste hot leven van de lichte zijde te doen
zien. Men verspille zijn erkenning niet, daar
door verliest zij aan waarde.
Men deelo ze zelden uit en met mate,
dan is ze, wat ze zijn moet, terwijl zij in
andere gevallen licht tot een gewoonte
wordt, waarbij noch do gever iets denkt,
noch do bedachte bevredigd wordt.
~YOOR KLNDEREN
TO OR DAMES.
ERKENNING.
INVLOED VAN KLEUREN.
In hot krankzinnigengesticht dor Italiaan-
scho stad Alessandria heeft men onlangs
eenige belangwekkende onderzoeking» ge
daan betreffende dc uitwerking van ver
schillende kleuren op zenuwzieken en
krankzinnigen.
Alen richtte daar eenige kamers met
roode of blauwe vensterruiten en rood of
blauw geschilderde muren in. Een onrus- J
ANECD0TEN.
Echtgenoot (pas getrouwd): „Zou joden-
ken, vrouwlief, dat dio witte overgordijnen
cr door zouden lijden, als cr hier in de
kamer gerookt werd?"
„Vrouw: „Ach, je bent toch de beste
man van de wereld, je denkt nooit aan
je zelf, maar altijd aan mij. Ja zeker, zou
den ze er onder lijdon, mannetje."
Echtgenoot: „Me dunkt, dan moesten wc
ze maar. liever afnemen."
IEDER ZIJN VOORDEEL.
Een arme man, rillend van kou, stond
voor een huis, waai' een flinko schoor
steenbrand was.
„Hé," zegt hij met een zucht, „er zijn
toch nog altijd menschen, die boffen. Was
die brand nu maar niet zoo hoog in de
lucht, dan had ik er ook wat aan."
BUITEN.
Een onzer kennissen ontmoet oen klei
nen jongen,
„Hoe heet je, ventje?"
„Net nis mijn vader."
„En je vader?"
„Nel als mijn moeder I"
„Maar hoe roept men je dan, als jo moot
kómen eten?"
„Ik word niet geroepen, ik bon er al
tijd hot eerste."
Wij sparen kinderen onze berispingen
niet, wij prijzen hen, waar er gelegenheid
too is; terwijl wij aan den eencn kant het
kwaad voor toekomstige gevallen willen
voorkomen, trachten wij aan den anderen
kant door onzen lof altijd\veer tot het goede
aan te sporen. Lof ea blaam behooren
juist aangewend te worden tot de opvoe
ding.
Anders handelen wij tegenover volwas
senen. Aan afbrekende beoordeelingen, aan
blaam laten wij het hun niet ontbreken;
maar tot lof en erkenning verheffen wij
ons zelden. Dientengevolge heeft men het
recht ons van onbillijkheid of tenminste
van eenzijdigheid te beschuldigen.
Dikwijls genoeg bestaat onze erkenning
in niet berispen; dat is onze hoogste lof,
en als wij eens onze blaam uitspreken,
dan heet het: „Gewoonlijk ben ik wol te
vreden, maar vaadaag niet." En toch, hoe
veel onzelfzuchtige werkzaamheid is erin
ons eigen huis 011 daarbuiten in de wereld,
die wol een opwekkend woord verdient
of tenminste een kleine erkenning. Do
meeste menschen hebben die noodig, ze
werkt als zonneschijn. De vrouw, die jaar
in, jaar uit, trouw haar huis bestuurt, die
mét zorg huishoudt en hot den man aan
genaam maakt, verdient wol een woord
van erkenning. Zeker, zij doet alleen haar
plicht en voor de vervulling van oen
plicht kan men geen lnzondere erkenning
verlangen, maar men kan zich ook do ver
vulling van een plicht gemakkelijk maken.
En waar het zoo "is, mag do man niet ver
zuimen soms door een klein erkennend
woord te tooncn, dat hij zich' de waarde
zijner gezellin wel bewust is, terwijl ook
zij haar man door zorg voor zijn welzijn
haar erkenning 'betuigt.
Zeker, onze waarde wordt daardoor niet
verhoogd, het beste loon onzer werkzaam
heid berust in ons zelf, in de voldoening
hierover; maar wij, menschen, zijn nu, met
weinige uitzonderingen, zoo vooral wij
vrouwen dat wij het uitblijven van
elke dergelijke erkenning als een soort van
blaam beschouwen.
Ons doen moot anderen geen erkenning
waardig schijnen. Deze gedachte ontstaat
maar al te licht in ons en drukt ons
neder; wij verkiezen het genot in onzen
arbeid. Het is eigenlijk toch ook iets bij
zonders; wij legden ons een valschen maat
staf aan en verlangen erkenning" voor iets,
dat geheel van zelf spreekt en onbedui
dend is.
Deze gedachte drukt ons niet, zij drukt
de waarde van ons werk in onze eigen
oogen nederleder kan het doen, waar
voor moeten wij ons bijzondere moeite ge
ven? Zoo komen wij tot een gemis aan
achting voor ons werk, dat zoor dikwijls
tot vorwaarloozingi daarvan aanleiding
TWEE SCHATKISTEN.
Coba en Nellie hadden ieder een spaar
pot, niet zoo'n gewoon stceuen varkentje
of een blikken busje, neen, ze zagen er
uit als echte geldkistjes en. er was een
ferm slot op. Zo waren er wat trotsch
op en spraken nooit anders dan van hun
schatkisten.
C'oba en Nellie hadden een heerlijk le
ventje, en gelukkiger kinderen waren cr
niet te vindon. Hun Papa en Mama
waren altijd met hun troepje bezig; Papa
hielp do jongens, Karei en Wim, 's avonds
met hun schoolwerk, en ging 's Zaterdags
lange wandelingen met hen maken, of
rooien of visschen ea Mama was altijd
mot haar dochtertjes.
Aan visites maken of partijen geven de-
ven deden ze weinig; ze leefden voor
hun. vi> rtal.
Ze woonden in een klein, maar gezellig
huis cn hielden weinig dienstboden; tua-
sehen Mama en de kinderen stond geen
kinderjuffrouw en er was geen deftige
knecht, die ze op een afstand hield of
vertrouwelijke gesprekken aan tafel door
zija hijzijn verhinderde.
Meneer en Mevrouw Van Reede hielden
er niet van op een grooten voet te loven
ea de zorg hunner kinderen aan. vrienden
over te laten; evenmin als ze er pleizier
in hadden hun tijd aan het gezelschaps
leven te wijdon inplaats van gezellig thuis
te blijven.
En als ze eens een. grooter of kleiner
pretje waarnamen, dan werd dit altijd door
hun kinderen gedeeld.
Zoo besloten ze dezen zomer, nadat ze
alle vier goed waren overgegaan, voor drie
weken met hen op reis te gaan.
Eerst een paar dagen in Arnhem bij de
grootouders, en dan over Keulen den
Rijn op.
liet was de allereerste keer, dat de kin
deren buitenslands zouden gaan: geen won
der dus, dat ze er zich razend op ver
heugden. Een. bepaald nieuwtje was het
niet voor hen, integendeel, den geheelen
winter was er reeds over gesproken, ca
Papa cn 'Mama hadden den meisjes aan
geraden, vooral haai' schatkisten niet. te
veel ie plunderen, doch haar geld te spa
ren voor dc groote reis.
De jongens waren pas 7 cn S jaar, on
hielden er geen eigen geldmiddelen op na.
Maar Coba on Nellie kregen altijd week
geld en verdienden dikwijls een dubbeltje
of een kwartje met naaiwerk van Mama,-
iets overschrijven voor Papa, 't doen van
een boodschap, enz.
En nu in Arnhem verraste Grootmama
zo, door ze elk ccn nieuwen gulden te
geven, met twee nieuwe dubbeltjes er bij,
dit was fl.20, dio ze in Duitschland juist
voor twee Mark zouden kunnen inwis
selen.
Coba gaf haar geld terstond aan Papa,-
die al Duitsch geld bij zich had en er haar
dan ook twee Mark voor gaf.
Nellie kocht er Arnhemscho balletjes
voor; voor op reis, zei ze, ofschoon Mama
het haar afgeraden had. In den trein toch
krijgt men van zelf dorst en snoopen maakt
hot voel erger.
Maar Nellie kon geen geld houden, liet
brandde haar altijd in de vingers en daarbij
kwam, dat ze dol van lekkers hield, altijd
lust had om in do open tram te rijden,
allerlei prullen kocht cn niet gewoon was,
zich te bedwingen.
.De reis was heerlijk; tot aan Keulen
was de weg wol niet zoo heel mooi, maar
de kinderen hadden toch pret, en toen ze
in do oude Bisschopshui aankwamen on er
den prachtigen Dom bezichtigden, vonden
ze het heerlijk.
„116, Pa, een paar prentbriefkaarten cr
van sturen en ook eon flcsclvjo Eau de
Cologne koopen, dat hoort toch in Keulen,"
zei Nellie dadelijk.
Papa en Mama keken elkander eens aan
en toen zei Papa: „Ja, kijk eens, daar
zijn nu jullie spaarpotjes voor. Zoodra wo
rustig in het hotel zijn, zullen wij den
inhoud eens natellon en dan zal ik er jullie
Dnitscli gpld voor geven."
Slot volgt,)
G *4
