63"'* Jaargang
Zondag 13 Februari 1910
No. 13228
Derde Blad
Een gelukkig" voorbeeld.
De melodie.
De arme uitvinders.
Uit de Pers.
SCHIEDAI ICHE COU IT.
Doze courant verschijnt dag cl ij lts, met uitzondering van Zon-en Feestdagen
Prijs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25 franco
per post 1.65.
Prijs per week: Voor Schiedam on Vlaardingen 10 cent
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertcntiën voor hot eerstvolgend nummer moeten- des middags vóór
unr aan het bureau hozorgd zijn.
Bureau: Lango Ilaven No. 141 (hoek Korte Haven).
B|TinrT^J*-»^mwwj|uj«fi.L»cnaTiiT»igwrrnri«i»Hr»-.riw'mm wa
h'jj willen eerst iets over protesten zeg-
gen.
Do lozers zullen dit vermoedelijk geen
ondenveqi voor een hoofdartikel vinden.
Hr wordt zoo enorm veel geprotesteerd. Er
gaat in Nederland geen dag voorbij, dat
niet ten minste 10 secretarissen tü ver
gaderingen bijeen roepen waar als punt
op de agenda verschijnt „protest tegen dit
of dat". En alsmede gaat er geen dag
voorbij, waarop niet ccn paar woordvoer
ders in 10 vergaderingen betoogen, dat
dit of dat schande is en dal de vergade
ring verontwaardigd moei zijn. En de ver
gadering is heel gehoorzaam verontwaar
digd en protesteert (in den regel nis
„groote" vergadering) tegen de schande
lijke de lezer kent de rest.
Men verveelt hot publiek dermate mol
die protesten, dat men or nauwelijks noti
tie meer van neemt en heel goed be
grijpt, dat „die- groote vergadering" ten
slotte een secretaris en een voorzitter
waren, die het voor de tactiek wel goed
vinden om maar eens weer Inui mannetjes
te laten protestccren.
Het is een jammerlijke gewoonte. Van
een goed, oen waardig en gemolivceid
protest kan zooveel kracht uitgaan, dat hel
wel jammer is, dat men door liet eeuwig
durende geprolesteer do daad zelf in
discredict brengt. Het gaat met protesten
als met do rekesten. Ook het recht rekes
ten te zenden was oorspronkelijk een be
langrijk recht. Wat heeft een overmatig
gebruik er van veroorzaakt?
Dat hel rekest gezonken is beneden do
waarde van het allerminste ingezonden
stuk, Weigert de redactie van een blad
zulk een stuk op te nemen, omdat de
inhoud waardeloos woidt geoordeeld, geen-
nood, voor 22J/a cent koopt men een ze
geltje en het recht om een ingezonden
stuk te plaatsen in vele raadsverslagen,
die dan zulk een proza, nog altijd de eer
doen van liet au ffrieux te ruimen.
Waarlijk, men prolosteoit en rekestreer!
tegenwoordig Ie gemakkelijk cn het zou
in het belang der goede zaak zelf zijn,
indien men hier eens wat meer zelfbeper
king loonde eu indien b.v. de gemeente
besturen medewerkten om die lust om zich
(officieel) gedrukt te zien, wat minder in
de hand te werken.
Wij komen tot die overwegingen nu wij
voor ons hebben een protest, dat alleen
den verwarringbrengejtden naam gemeen
heeft met de protesten die wij boven sig
naleerden, maar daarvan overigens in elk
opzicht hot tegenovergestelde is.
Hier een vaste overtuiging, in warme,
ivaardigo woorden voorgedragen, hier acht
een
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fL 0.92; iedere regel meel
15 cents. Reclames 30 cent per regeL Groote letters naai- do plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau to bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
i
Interc. Telefoon
voor de Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
„0, mijn goede Lorenzo, wal. houd je
feel van mei" Terwijl ze die woorden
uitsprak, liet do bruine Francesca haar
hoofdjo rusten op den schouder van den
jongen man, dien ze met een dankbaren
Wik aankeek.
Eindelijk had ze het dan begrepen, boe-
f cel hij van haar hield!... Welk woord
hij dan uitgesproken, om het haar te
'°ggen? Geen enkel. Do muziek had tol
gesproken, die muziek, waarin hij
Jjn ziel gelegd luid, en die, beter duu
cemge monschelijke taal, alles gezegd had.
En langzamerhand was de geschiedenis
><)n hun leven aan het instrument ontrold,
~laar en heldor als het kristal der lonen,
10 ZP gedachten overbrachten! en met
bom had zij alles teruggezien, als ia een
pellen.clr°°mbun bestaan, dal zooprct-
•g intiem was in de kleine llaliaanscbe
i waat' haar vader zicli uit liet open-
0 'wen teruggetrokken had, tevreden
ni°' zijn eenvoudig beslaan van, kajiel-
®estor. Hot toeval had toen hem duur-
Eobraclit; hij, toen bijna kind nog, had op
0 'l°ckeu der straten gespeeld op do
tuide viool, die zijn stervende moeder hem
handen gegeven had. Hot toeval?
•ten, do Voorzienigheid, Stellig was zij
geweest, de moeder der verlatene, die
111 gobrachl' had op den drempel, waar
0 kleine Rrancisea in de zon speelde.
5 ';as zoo mooi, dat hij was blijven
1 staan, hij, do straatmuzikant, en bad
0,dbnabl op ecu liedje op zijn viqol.
ondcrleckonaars, die de meest lot oor-
doelen bevoogden zijn, in deze materie,
bier offieieelc en hooggeplaatste perso
nen, dio gelijk zij zeggen niet ge
voelen voor de „correcte onverschilligheid
der officieele wereld", maar zich moe
dige mannen toonen met een warm hart.
Het is een protest tegen de wijze,
waarop Rusland Finland behandelt, (Mó-
moirc r'i consuller sur la question finlan-
daise), geteekend door zeven Nederland-
Bcbo hoogleeraren in liet staatsrecht en
een bekend emeritus hoogleeraar, die een
hoog staatsambt bekleedt.
Wij behoeven wel niet te zeggen, dat
het een uitstekend stuk is, waarbij de
hoogleeraren zich allerminst op een eenzij
dig standpunt stellen, getuige b.v. deze
uitspraak: „(oudergeteekendon) erkennen
„dat bij uitzondering een revolutie (van
„boven of van beneden) gemotiveerd kan
zijn." Haar waarop wij vooral de nan
acht vestigen, het is niet op den voor-
loffelijk® inhoud maar op de mooie daad,
de mooie handbeweging, zouden de Frati-
schcn zeggen. liet zijn niet maar cenpaar
geleerden, liet is d e Nedcrlandsche staals-
•ecbtswetcnschap (de handteekening van
irof. Fabius b.v. ontbreekt ook niet) die
hier protesteert»
Inderdaad ziehier een daad (tic mee
er toe kan strekken om aan de wereld
uidelijk te maken, dat Nederland, het
land van internationaal recht in den
logsten zin is.
Wij kunnen hieraan toevoegen, dat de
behoefte ota dit aan te toonen toch ook
elders in ons land gevoeld wordt. Al
hoort men niets van het werk van het Ne-
derlandscho comité voor Internationalisme,
waarvan een paar jaar geleden gesproken
word, dit comité schijnt nog te bestaan
en wat meer zegt te werken aan
de voorbereiding voor zijn publiek optre
den.
Hoge dat voorbereiden niet lang duren.
Want atlccn door een krachtige, handige
J
publiciteit kan men van deze zaak een
volkszaak maken. En alleen wanneer er
volkszaak van gemaakt is, wanneer
heele volk een daad heeft gedaan
nu do acht hoogleeraren, die oven
deze door heel do wereld als een
mooie handbeweging kan worden gewaar
deerd, eerst dan mag men verwachten,
dal de wereld zal erkennen, dat Nederland
hel centrum van de vredeszaak verdient
te zijn.
een
ons
als
als
Wij hebben onlangs iemand met oen idee
onlmoei. Hij vertrouwde on» en vertelde liet
idee. Het wus lmlf technisch liull' commei-
cieel en zoo oppervlakkig leek ori.- het Idee
ui»-l kwaad Of het geschikt, is \oor fabriek
matige bereiding en commercieel bedrijf, kun-
Do vader had het gehoord,' had het hoofd
uit liet vcnsler gestoken, en medelijden
hebbend met den jongen, in wicrr zijn
instinct als artist een virtuoos meende
te ontdekken, had bijgezegd Kom binnen,
ctf hij had hem aangenomen.
Zoo hadden ze elkaar loeren kennen.
Eu liet. kind had wel geprofiteerd van de
lessen van den oude 1 Nil was Lorenzo
een musicus eerste klasse, die eon too
komst vol roem tegemoet gingTot die
toekomst noodigde hij baar uit, haar, de ka
meraad van gisteren, de aangebedene van
heden, morgen zijn vrouw, als zij hel wil
deHij sprak tot haar: „Wees mij,
en doel in den roem, die mij wacht I Uil
jouw liefde zal ik «rijn genie putton 1" Dat
luid hij gezegd, zonder evenwel ecu woord
1c uiten, door de welsprekendheid van
die melodie, welke nog in haar oor zong.
Hij, de jonge musicus, dacht op dal
oogenblik niet aan de artistieke waaijde
van dio melodie. Angstig, met opgezette
koel, boog hij zich tot haar over, inliet
verlangen begrepen te worden. En aan dat
verlangen werd voldaan, want zij mom
pelde, het hoofdje tegen zijn borst ge
leund
„Ik zal io vrouw worden, Lorenzo I"'
Do kerk is vol metiseheu, en voor het
altaar knielen de loekomstigo echtgonoo-
tnn, waohlend op do inzegening. De bruid
is werkelijk Eraneesca, wier praebtig haar
in donkere krullen onder deubruidssluier
valt. Blaar do bruidegom is niet Lorenzo.
't Is oen soldaat. Een knap officier met
brecdo schouders, die met ongeduld bet
non wij volstrekt niet uitmaken. Jn elk ge
val look bot ons b.v. voor werkverschaffing
ami wetkloo/x-n in zekere gedeelten van ons
luierkind buitengewoon geschikt.
Blaar van die werkvcrsolmffing wilde ouzo
uitvinder niet bouren. Hij wilde geld maken
van z.ijn idee. Hij bad gedroomd, verba
zend gedroomd. Hij erkende wel lot 20.000
gulden, dus wij vei moeden dal hij zich in
gedachten wel 1 OU.000 rijker luid ge
waand.
Wij kunnen niet u,innemen, dat liet zoo-
voel waard is, al, zal een goed industrieel er
misschien veel meer uithalen. Maar in elk
geval konden wij ons denken, dat de betrok
ken pei.-oon nog geen zin had zijn idee aan
de gemeenschap cadeau tc doen.
Wat moest bij echter doen om zijn uit
vinding aan den man te brengen?
Aan een palentbureau solirjjveri.'
Maar welke pulenlbureau's waren betrouw
baar? En bovendien die bureau's vroegen
geld, voel gold, voordat zij zich in beweging
zeilen 0111 patent aan le vragen. En dat geid
bad de 1111111 niet. Hij bad een huisgezin,
moest hard werken en svilde dus zelfs niet do
enkele honderden guldens leenen, uoodig om
z.ijn uitvinding te verbeteren, het, patent
ran te vragen en dat te evploitecren.
Daar Zat de man met zijn idee. En als er
ireon wonder gebeurt, zit de man er over 10
jaar nog.
JToevolen zitten als hjj?
liet is een vraag, waarop het antwoord niet
le geven is. liet is waarschijn lijk dat liet er
hooi velen zijn, bet is bovendien waarschijn
lijk, dal er minstens evenveel zijn, die wc]
eons ecu idee gelrad hebben, dat indertijd
ook wol in praktijk zouden hebben willen
brengen, maar er niet verder' aan gedacht
hebben on er ook 11 iel veel gewield aan heb
ben gehecht. En waarschijnlijk zijn er ook
niet weinigen, vvien hun idee min of inccr
tot een idéé fixc wordt, wat niet liet geval
z.ou zijn geweest, indien zij hij tijds betrouw
bare deskundige adviezen hadden kunnen krij
gen.
Ifoe het gij er liegen hier heel wat in
tellect ueele krachten braak, die wellicht veel
goeiD voor on/.e wevaart zouden kunnen ver
richten, indien 111011 haar in staat kon stel
len uultil effect op to leveren.
1- dat nu zoo onmogelijk?
Zeer zeker niet Men kent het Wiirtenr-
hergsehe voorbeeld. Daar heeft de staat o.cu
instituut geschapen feil bale der uitvinders.
Die kunnen dam hulp en veiligen, onbaat
zuchtig™ raad vinden; het instituut doet
bovendien wal het kan om nuttige uitvindin
gen aan den man te brengen en de uitvin
ders te verdedigen tegen namaak.
Wij zonden niet dadelijk in Nederland
iels dergelijks van den staat willen vragen.
Maar is hier niet iet« re doen voor groote
lichamen, die zrieli op industrieel gebied be
wegen?
Het zou, dunkt ons, niet z.oo heel veel
moeite kosten een bureau op te richten cn
ecu deskundigen cn betrouwbaren leider daar
voor te vinden. Op den duur zou natuurlijk
en dergelijke stichting voor een vereciriging
wat kostbaar worden. Doch zou het niet mo
gelijk zijn van de uitvinder» zelf een kleine
contributie te heffen en ook van de everi-
tueele resultaten een tantibme tc bedingen.
Indien men b.v. een tarief opstelde, dat zou
luiden: 1 voor elk eerste advies, een advies
dut* geheel algmeen zou luiden: liet schijnt
ons wel (of niet) gewenscht do zaak te on
derzoeken.
Wilde de uitvinder na dit advie» een on
derzoek, dan zou hij een andere, geringe som
hebben te betalen (stel b.v 5) en daarna
zou liet bureau dun dit onderzoek instellen.
Met een verklaring van dit bureau zou
men gemakkelijker geld kunnen krijgen om
in bet buitenland patenten aan te vragen
en eventueel zou in bizonder mooie gevallen
dit bureau moeten meewerken om dat geld te
ven-chaffen.
En was liet patent verkregen en wat nog
heel iets anders is verkocht of in prak
tijk gebracht, dan zou het bureau een niet te
klein tantième mogen vragen, waardoor hel
in staat zou zijn liet nattige werk te blij
ven voortzetten. Wij zouden dan zeker zijn
dat ieder de gelegenheid had eon goed idee
voor matigen prijs le doen onderzoeken cn
dat men veel verder mot de verwezenlijking
zou komen ,dan 1111 in 99 van de 100 geval
len mogelijk is, dat er veel minder kans
zou zijn dat ongelukkige» tot idéés fixe=
kwamen, terwijl ieder met ecnig inventief
vermogen zou worden aangespoord om zijn
vernuft te scherpen en iets uit te denken,
dat werkelijk wat boteekendc.
Waarlijk de,geen. die tol de inrichting
van zulk een bureau bet initiatief zou ne
men zou een goed werk verrichten, dat- velen
menschen en ons gclieelc land, onze natio
nale industrie, ook vooral, ten zegen zou
kunnen zijn.
oogenblik afwacht, waarop hij zich kan
oprichten, om nan zijn vrouw den stevigen
arm aan te bieden, waarop zij eemgszins
bevend haar mooi handje zal leggen.
Waar is Lorenzo dan?,..
Anno LorenzoI.1. Ongetwijfeld is hij
ver weg, want 't is mi een jaar, dat bij
vertrokken is. Haar niet zoo ver als men
misschien wel denkt, wan! blinden loopcu
niet bard.
Blind?... Ja. Dat ongeluk lieeft hem
gelrol'fen. Hoe? Door een bliksemstraal
Op zekeren dag, met zijn meester uit de
kerk komend, is de bliksem, enkele passen
vóór hen, ingeslagen. Do grijsaard onder
vond geen kwade gevolgen, maar de jonge
man werd getroffen, Hij heeft de baud
auu zijn oogeu gebracht, als 0111 een wolk
te verdrijven, maar do wolk bleef. Alen
heeft hem aan de luind naar huis moe
ien leiden, en toen hij aan de deur
kwam,, kon hij Frauccsca. niet zien. Hij
zou haar nooit meer zien, want het licht
uit zijn oogeu was voor al I yd gedoofd.
li ij werd gedompeld in een eeuwigdu
renden nacht, dio te vroeselijker was, daar
ook de ijverzucht hom kwa.m kwellen!...
llij word jaloersch, 'want, de blinde voelde
heel goed, dat zijn vriendin zich van hem
vcrwijderde..i.. Waarom? Helaas, wie zal
hel zeggen, or zijn van- die raadselen in
iict 1 nensc li olijk leven, Blaar 't was waar
dal Frauccsca Lorenzo niet meer be
minde.
Toen hij geëindigd was met dat te be
grijpen, was hij op zekeren dag vertrok
ken,, zonder le zeggen, waarheen hij
g'»g-
Zaak van Heeckeuen v. Kell.
De znak-v. Heeckeren van Keil in Je
Eerste Kamer geeft natuurlijk aanleiding tot
verschillende commentaren in de dagbladen:
Zoo schrijft de „Telegraaf":
Er is nóg 'n vreemd punt.
De heer Van Heeckeren heeft- BVoen-dag
medegedeeld, dat hij, in verband met be
doelden keizerlijken brief was geconsulteerd
Rn, ra wat is dat? Hier is 'n akte uit
het kiekeboespel gebleven. De brief
heeft niet bestaan en de heer
Van Heeckeren is er over gehóórd. Welke
Nedcrlandsche Sherlock llolmcs brengt bier
licht? De heer Van Heeckeren zelf schijnt
er geen zin in te hebben. Hij, de man, die
in geheimzinnige termen nota op nota over
deze geschiedenis heeft geschreven, die er
vage redevoeringen over heeft gehouden, ge
wichtige speechen, hij w a s d e z 0 11
111 i d d a g kal 111 w c g g e b lev e 11. Neen,
Dal was een jaar geleden.Francesca
had tijd gehad zich to troosten. Een nieu
wo liefde had haar daarbij geholpen cn
nu werd die liefde ingezegend.
Do geestelijke bad juist de handen op
geheven en Francesca had liet hoofd ge
bogen, toen ze opschrikte.
Welke tonen koffen haar oor? De me
lodie, welke zij op dien bewesten avond
gehoord had. Maar wie was in staat dio
onvergetelijke melodie le spelen, die zij
ea Lorenzo alleen maar kenden?..),
Wie?,.. Zij wist het een oogenblik la
ter, toen, bij het uitgaan van de kerk, zij
een man zag, wiens doffe oogon stille
tranen weenden, en zij haar vader, piel
eon stem, die van aandoening beefde, hoor
de zeggen:
„Francesca, herken je dien armen Lo
renzo?... llij heeft geweten dat je van
daag trouwde en is opzettelijk uit Milaan
overgekomen om liet. orgel van onze oude
kerk te bespelen!"
Staande voor een venstor, leunt een
vrouw met baar voorhoofd togen een ruit,
0111 tegen hot koude glas haar brandend
hoofd te verkoelen.
Heel in de verte, nadert langzaam in
de straat, treurmuziek, Beneden, voor het
buis, verdeelt de saamgepakte menigte
zich' in twee rijen, in hel midden va.n den
weg een groote ruimte openlatend, waar
door de stoet kan gaan. Geen enkele
wanordelijkheid hoeft er plaats, er wordt
zelfs geen enkele kreet geuit door de
menigte van nieuwsgierigen. De Milane-
zen zijn '11 artistiek volk; zij zijn die ccr-
wcggeloopcn's Blorgen» had hij de vergade
ring nog bijgewoond, maar na de puuze za
gen we hem niet meer. Dat is ten eeneiunale
onverantwoordelijk, liet is het kiekeboespel
len top drijven. Zoolang in dit duistere punt
van de Vim Ilceckereu-zaak geen licht
is gekomen, zullen velen over baron Van
IJeeckoren's houding vieemde gedachten koes
teren. Is hij er in geloopen met dien brief
en niet dat consult over een document, dat
nooit heeft bestaan? De minister las hem
over zijn afwezigheid en over z'n fantastisch
gedoe fijntjes de les. Na sommige passages
uit de ministcricele rede klonken bravo's en
aan het eind volgde een enthousiast hand
geklap. Z'11 wensch, ,,dut de tegenspraak
moge weerklinken tot in de uiterste hoekeu
van liet land en tot ver over de grenzen en
dt geruchten geheel zal doen verdwijnen",
moge ieder doelen, die meent, dat er op in
ternationaal gebied en tusschen de volkeren
onderling reeds zóóveel groote onheilen uit
kleine oorzaken eri misverstanden zijn ge-
horen, dat liet vooral \oor een klein land,
slechts noodlottig kan zijn, indien der
gelijke ongemotiveerde geruchten worden
verspreid en geloofd. De Nedcrlandsche
staatkunde zij geen politiek van gehcimzin-
nierheid, trien déplaisc de Matin en do
Temps.
Hot „Hdbl." merkt op:
Wij kunnen ons deze wonderbaarlijke
zaak niet andere verklaren dan dat de heer
Van Ilecekeren het slachtoffer is geworden
van een reusachtige én boosaardige mystifi
catie. liet is 1111 aan den heer Van Ilcecke-
ten om dien. knoop te ontwarren en, ter
zuivering van den blaam die op hem is
komen te nistom in 't publiek heel de ma
chinatie bloot te lesson.
Doet hij dat niet, dan laat hij den schijn
op zich rusten dat hij zelf de nij stificateur
was.
Ten/dj
da tenzij hij nog een anderen weg inslaat.
Het is mogelijk dat de lieer Van Heecke
ren niet 111 a g spreken. Dat hij, als Goethe's
Misnon, moet zeggen
lleiss nrir nicht reden, hoiss ntir schweigen,
Denn niein Geheiinni-s ist mir Pflichf.
Tch möehte dir niein game* Inure zcigen.
AHein, das Selricksal will c» nicht.
Blaar als de heer Van ILeckeren, zelfs
tegenover degenen die hem zoo schandelijk
zouden hebben beetgenomen, tot zulk een
discretie verplicht zou wezen, dan zou hij
hel oHer daarvan moebat brengen. Dan
zou hij door eon d a a d aan Je motie moeten
toonen dat bet hem hnogo enrei was mot. zijn
beweringen en dat nij begrijpt, geen ver
antwoordelijke functie te kunnen beklocden
zonder zich tc verantwoorden.
Hij zou ontslag moeten nemen als lid van
de Eerste Kamer.
Hot ..Vaderland" schrijft:
Is de historie nu uit?
Neen, want een ieder gevoelt, dat do
heer Van Heeckeren van Kell bet er niet
hij laten mag. De Minister deed het voor-
biedige houding verschuldigd aan maestro
Lorenzo, dio plotseling gestorven is, op
den morgen van zijn groote triomf in het
Scala, aan een geheimzinnige ziekte.
't Is een genie, dat de dood hen ont
nomen heeft.
Francesca, alleen in de kamer van het
hotel, waar zij den vorigen avond aange
komen is, blijft voor het venster staan,
onbeweeglijk als een standbeeld. Zij is
zwaar in den rouw, en over baar donker
haar valt een lange, zwarte sluier tol aan
luiar voeten. Zon men niet zeggen, dat het
de weduw-shrier was? Blaar zij is ook
werkelijk weduwe. Twee maanden geleden
is baar echtgenoot, de knappe officier,
gedood in een duel om een jong meisje.
Op straat nadert de stoet steeds meer,
Gedurende een oogenblik heeft de muziek
opgehouden met spelen. Nu gaat ze op
nieuw beginnen en wol met een marclic-
funèbre.Nauwelijks zijn er twee maten,
gespeeld, of. Francesca legt met ecu koorts
achtige beweging de ceno hand op het
hart, terwijl zij met de andere de espag-
nolctto Vastgrijpt, 0111. niet te vallen,
liet motief van die marche-funèbre, in
do melodie van Lorenzo, zijn melodie voor
luiar, het lied, ingegeven door zijn eerste,
zijn eenige liefdei....
De stoet gaat voorbij, verwijdert zich',
do muziek neemt af, sterft weg.Fran
cesca staal nog steeds rechtop, mot het
brandend voorhoofd togen het koele glas
geleund.„Ach," mompelt zo doorhaal;
tranen heen, „vandaag word ik eerst rcclit
weduwe I"
