03'tt Jaargang
Zondag 13 Maart 1910
No. 13252
Si
Tweede Blad
Uit de Tweede Kamer.
een ONDERWIJZERES
Deze comant verschijn! d agol ijks, met uitzondering van Zan-oiiFeosldagen
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen tl. 1.25 franco
per post fl, 1.G5.
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het. eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het bureau bezorgd zijn.
j Bureau: Laugc Haven No. Ml (hoek Korte Haven).
der Advertentiën: Van 1-
Reclames 30 cent por regel.
-G regels fl. 0.92; iedere regel meer
Groote letters naar de plaats die zij
Prijs
15 cents
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
biervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In do nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van dü cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
voor do Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
latere. rrelefoon
v7EK£3"r''
Aan de Openbare School, met uitgebreid
leerplan voor meisjes (School R) te Schiedam,
(flootd moj. A. S. VAN AND RL) wordt ge
vraagd
met akte nnttlgo haiulwerksn
(geschiktheid tot het geven van zangonderwijs
strekt tot aanbeveling.)
Aanvangsjaarwedde f550.
De jaarwedde wordt verhoogd
lo. voor de akte nuttige handwerken,
met f 25.
2o. voor het bezit eoner afonderlijke akte
van bekwaamheid tot het geven van onder
wijs in de beginselen der Fransche, lloog-
duitsche, Engelsche taal of in de Wiskunde
met {75.—-;
3o. voor de hoofdakte met f 200.en
voor 2, 4, 6, 8, 10, '13 en 16 jarigen dienst
bij liet lager onderwijs met f 50.voor
ieder tijdvak en voor het bezit der hoofdakte
bovendien na '19- en 22-jnrigen dienst bij
hel lager onderwijs mede met f50.voor
ieder tijdvak.
Sollicitatiën in te zenden aan het adres
van den Burgemeester van Schiedam, voor
19 Maart a. s.
De Kamer is een heek: dag bezig geveest
over de 17do j.redikantsplnats te Rotter
dam. Wel een bewijs, dat ze do zaak goed
inzag loon ze bij de behandeling der Shmts-
bogrooting de prxt> die daarvoor op de be
groeting van Financiën gebracht wii-, daar
uit lichtte, om ze naderhand als afzonderlijk
wetsontwerp te behandelen, Fr is een vinnige
strijd over dezen po«l gevoerd, en dal niet zon
der schuld van den Minister van Financiën,
die in zijne Meinori" van Anhvuuid geschre
ven had, dat de wijze waarop nrl. 17 1 van du
Grondwet de laatste 25 jaren «ujs uitgevoerd,
zijns inziens niet de rechte v,„. goveesl.
Terecht mocht dr. Roessingh, die in den
.strijd tegen dezen post, do kat de hel aanbond
zeggen, dat. de/e, uiting aanleiding gaf. dat
men zich van vetvlti lie tule zijden tegen het
Rcgeeringsvoorstel verzette, omdat men
meende, dat er voel uit zou kunnen voort
vloeien, vele bezwaren en moeilijkheden, en
dat de Regeering en Kamers daarmee de hand
zouden steken in dat bekende wespennest,
dat kerkelijke strijd heet.
de Grondwet zegt: „Do
Ait. 17t van
tr akte m e n I e n, p e n si o e n c n e n a n-
d e r e in k o m s I, e n, v n 11 w e 1 k e n a 111' d
k, t li a n s d o o r d e o ndorsc li e i-
(1 ene g u d s d i e n s t i g e g e z i n d li e-
d (Mi 0 I (1 e r z e I v e r 1 e e mat's g e n o-
l e n w o r d e n d e, h 1 ij v 0 u n n u d e z. e l-
v e g e z i n d h e d e n v 0 r z, e k c r tl, A a 11
de leeraars w elke i o 1.11 o g t o e 111 e t,
s L a n d h k a s g e e 11 o f g e e 11 t 0 e r e i-
e 11 (1 tract e 111 e 111 g e niet 1- 11, k a n
'en t r a c t e 111 e n t t o e g e 1 e gd, o 1*
li e t h e s 111 ji n d e v e r m o e 1* d e r d w 0 r-
d e n."
Men ziel dat dit artikel in zijn tweeden z.iu
it'ttohjk de Regoering de macht, geeft de bun-
jen van do Slank-beurs loste innkeit. ten
«•hoeve van de leeraars tier zoogenaamde or
dende kerkelijke gezindheden maar sinds
.mg was eigenlijk, men zou lamst zeggen de
stilzwijgende afspraak tm-sehen opvolgende
her
hunne kelk behooil lot die welke geen
trekken uit de schatkist, maar het was
paitijgenoot Dunner, die in 1883 door
amendement gemaakt, heeft dat niet
a's vroeger ieder
cent
hun
zijn
111 eer
jaar eene bepaalde som
werd uitgetrokken voor de Px'passlng van
a'rt. 171; wat de nieuwe traktementen betreft,
en die dus eigenlijk tie man is die gemaakt
heeft dat de tegenwoordige opvatting wordt
gehuldigd.
geermgon en Kamers 0111 art. 171 2e lid
?6o op Ie Ve|[0n dat de subsidie nnn de go
zmi leden die zo ontvingen, niet zou worden
vet loogd, en dut alleen nieuwe subsidie zou
verten gegeven vooi plaatsen die nieuw ont
staan waren, tengevolge var
zooals b.v. ItTnuiiden ontstond door liet gra
ten \aii het Noordzoekammlmaar dat nooit
j1 'e nimmer uitbreiding ronor gemeente zou
Ih'aee™ IUid<'" '0l' vorniecl'-lprin.-"<h'r Rijksbij-
M.iar de -ziialr zoo stond, schrok de Kamer
oigs/ans 0p van de veelzeggende verklaring
«'1 Minister Kolkman, dat z. i. nrl. .17! van
0 Jiondwet verkeerd was toegepast. Men
vroeg aki, a{ 0p (jezc Roomsrj)i-ICalimlieko
mister wel iels wist van don strijd lussehcn
f. l"*M°sbinten onderling over dit Grond-
^cr.-aifiLol gevoerd, anders was hel toch onbe-
.'ijpelijk dat hij zich pene uiting vorooi-
o, dip zeer bijzo"dei- den gereformeerden
™(ler dc nnti-rovolmionniren 'in het harnas
°cs jagen. Tfel is toch niet alleen dat ook
De ('ommis-ie van Rappoitenr.-, heel goed
inziende, dal de Minister een allerge.vaar-
lijkfton weg betrad, biv-lont hem voor leed tc
■hoeden en deed het wel ietwat zonderlinge
voorstel dat de Minister de beginselen die, hij
hij deze gelegenheid Ie horde bracht, wilde
tien varen en liet. Rotlerdainscho geval op
zich zelf wilde nemen, zonderover beginselen
b' -preken dat ze du- den po.-l wilde toe
nail. Bijzonder beginselvast was dit, niet,
het wits, z.olf- zon begin.-elloos mogelijk, maar
wat doet men niet om de coalitie in stand te
ouden, en do f'hristtdijk-Ili-toi hellen, met
name dr. De Vit—er, die predikant in Rot
terdam is gewec-t. waren uitermate op de
aanneming van den po-1 ge-teld.
Minister Kolkman hield met. prijz.enswnar-
d:ge openhartigheid vol, dat zijne opvatting
van art. 171 van do Grondwet de ware is.
Edoch, iil- hij er den Commissie van Rap-
jioileiits ren pleizief mee kan doen, zal bij
11 iel over rle beginselen spreken, en hef Rot-
terdanische geval op zich zelf beschouwen.
Door drz.o insehikkolijkheid draaide de kwes
tie in hoofdzaak hierom of de Rottordamschc
gemeente inderdaad deze verhoogde subsidie
uoodig bad, en niet uit eigen middelen den
17den predikant kon betalen. Dit werd met
kient van redenen bestreden door de heoren
De Visser. Heemskerk en Dc Klerk, waar
van de eerste ond-prediknnt. en oud-Kamcr-
lid voor Rotterdam is, en de beide andere
op dit oogenblik voor Rotterdam zitting
hebben. Zelden stond liet locale belang in
de Kamer meer op den voorgrond. De heer
Roessingh merkte tegenover dit alle» niet ten
onrechte op. dut, als de Rotlerdnm.-clie kerk
noodlijdend was geworden, zij dit. nail bare
eigen onverdraagzaamheid te wijten luid.
Door hare hals-tanige weigering Inch 0111 ook
eene predikaiitsplaals door een moderne te lie
zetten en aldus in do gerotelijke behoeften
van eene aanzienlijke minderheid te voorzien
had z.e duizenden uit te kerk gedtiven, die
thans in den Protestantenbond vereenigd
daarheen hunne gaven brachten. En zooals
men weet belmoren de modernen over
gemeen juist tol.de meer gegoeden.
het al-
Toch is de (pnui-tie niet alleen uit, dit
p r a c t i .- e li e oogpunt, hekeken, liet li e-
g i n so l-vraag.-'tuk is daarbij in zijne <|por-
wToehlo lede door dr. Roes-iugh op den
voorgrond gebracht, en nu hem heelt ook de
kenner hij uitnemendheid van ons .staats
recht. mr. De Beaufort, rrn.-tig gewaarschuwd
tc gen dezen «tap op den veikaeiden weg, dat
op zij zetten van beginselen voor één dag.
Maar liet mocht niet linten. Voor de anti
revolutionairen met name is sinds lang het
parool dat het behoud van de coalitie alle
htinno beginselen moet primeeren. En zoo
kwam dan ook mr. Van de Velde, die bij de
gedwongen afwezigheid van Dr. Kuiper als
voorzitter vim de anli-revohitioiiaiie Kanter-
eluh l'imgeeit, in oen boel slnp speeehje na
mens zijne geestverwanten veiklaren, dat
hunne principieele bedenkingen tegen dat
wetsontwerp vervallen waren, nu de minister
zijne voordracht van b e g i 11 s e 1 e 11 luid los-
gemankt, en dat z.e dus vóór zouden stem
men, onder het uitdrukkelijk voorbehoud.,
dat zij zich aan geen hieruit, af te leiden
ooitsep icntién hij later soortgelijke voordrach
ten, die mochten inkomen, -zullen gebonden
achten.
De Kamer meesmuilde hij het aanhooren
van de/e verklaring, liet was dan ook of men
een vurige si lijder voor de geheel-onthouding
hoorde verklaren, dat hij geheel los van zijn
beginsel en zonder consequentie voor hel. ver
volg vandaag een- een (linke hom hitter door
het keelgat, zou doen glijden. Zij heeft het
ontwerp mot *15 legen 21 stommen aangeno
men vóór de gohoolo Rechterzijdevan links
alleen de hoeren Borgesiits, en De Klerk, af
gevaardigden voor Rotterdam 011 do hoeren Pa
rijn en Ijtoftinck. Men kan in zooverre mot
den afloop van deze zaak vrede hebben, dat
de wijze waarop ten slotte die 17de predi
kant voor Rotterdam is binnengehaald, do
Begeering weinig geneigd zal maken spoedig
weer met eene dergelijke aanvrage te komen.
Dat die aanvragen zelve niet uit 'zullen blij
ven, is editor nog al duidelijk, waarom zou
den Amsterdam, 's-Gmvenhagc on andere
groote sleden hunne kans ook niet eens wn-
1? Man kanti's probiren,
En toen i« de Kamer gegaan aan de be
spreking der Roeiuk* Verzekeringen. Ook dit
L een ie-tant uit liet liegrooting.-lijdperk,
toen men, om tijd uit tc winnen, de gedachte
wisseling over het. beleid van den Minister
van Landbouw, Handel en Nijveiheid op dit
gelded tot inter uitstelde. Of de hoer Talma
maar niet liever gojuul had, dat men deze be
spreking gehouden lmd in do korte spanne
tijds die de begrooringsdobatton daarvoor
zouden hebben overgelaten, is voor 011s geenc
vraag; want be»prokingc> over dat beleid
kunnen hem nu juist niet bijzonder aange
naam zijn. Zelden toch is een minister zoo
tegengevallen ai.-. Minister Talma, die alge
meen hij Links en hij Rechts voor een ver
bazend knap man werd gehouden, en die nu
achteraf blijkt te z.ijn een zeer welsprekend
propagandist zonder meer, iemand die zeer
zeker alle organisatorisch talent mist.
Moelit men zich onder liet kabinet De
Moester al eens geërgerd hebben over den
verbazend Imogen toon, dien do beer Talma
op het gebied der sociale verzekering aansloeg;
mocht de meodoogeulooze en vlijmende eritiek
die deze oud-predikant op het beleid van mr.
Voegen,- oefende onaangenaam aandoen, het
werd hem vergaven', omdat men overtuigd
was dut bij de sociale verzekering zoo bestu
deerd bad, 'dat hij voor z.ichzelven daarvan
leeds de breede lijnen getraceerd bad. en dat
bij in verklaaibaron eerzucht van ongeduld
brandde, zelf geroepen tc worden om dit stuk
wetgeving, waarop het Xederlandsche volk
helaas maar reeds al te lang wacht, voor tc
bereiden en uit te voeren.
En bij w 0 r d geroepen, en z.ijn eerste daad
was er een van groote durf, die liet vertrou
wen in zijne capaciteiten niet weinig ver
meerderde. TTij toch, die als Kamerlid in
1905 het land was doorgetrokken, 0111 den
•rbeiders op liet hart te drukken liet minis-
terie-Kuypcr te helpen behouden, omdat dan
diens ouderdmns- 011 invaliditoits-verzckerings-
onlwerp wet zou worden, haalde niet, toen hij
nis minister optrad, dat door hem zzx> ge
roemde ontwerp uit de rustige rust, van het
-laalsnrchief, maar verwees liet voor goed
mi'tr den politieken voddenmand. Hij had
giooler plannenhij zou eeivt do wettelijke
regeling der ziekteverzekering geven, die on
misbaar heette voor eene radicale herziening
der Ongevallenwet, en dan zouden de lang
verwachtte ouderdom»- en invaliditeitsverze
kering volgen.
De lieer Talma is 1111 langer dan twee jaren
mini-ter en wal is er van dit alles terecht
gekomen? Niels, minder dan niets. En de
val is groot. Link- en Rechts zijn hot er
thans over eens, 1l.1t de hooggeprezene tot de
zwakste broederen van dit ministerie moet gO'
lekend worden. Het is met hem net anders,
om gegaan dan met zijn partijgenoot De Waal
Malefijt. Van den heer Talma bad men zeer
groote verwachting, en diens ministerschny
i- 1111 reed- op een totaal fiasco uilgeloopeii
van den heer De Waal M'defijl- had men abso
luut geone verwachting en reeds hij de eerste
verdediging van zijne begroeting weid diens
ministeiv-chnp een siiceës. Arme Talma!
Nil twee jaren Lijds is nn eindelijk het
ziekt evevz.ekeringsontweip hij den Raad
van Stale. Dat wil zeggen, dat hel op
zijn allervroegst., als tenminste de Rand
van Stale niet, wat toch ook mogelijk is,
lo! nlgeheele omwerking adviseert., in 1911
bij de Tweede Kamer in openbare behan
deling kan komen, en dat het een bijzon
dere meevaller zal z.ijn als z.e in 1912 in
bel. Staatsblad komt. En dan moeien
ouderdoms- en invaliditeitsverzekering nog
komen 1 Zoodat ook deze vierjarige pe
riode weer zal voorbijgaan, zonder dat de
oude dag van den arbeider is verzekerd,
en de beer Schaper terecht, mocht zeg
gen, onder grool gelach der Kamer, dat
in 1913 geen enkel arbeider geoension-
ncerd zal wezen, maar alleen de minister
Talma.
En dat is iels voor Talma, den werk
mansvriend, den man van „Palrhnonium".
lu 1913 zal hij G jaren achtereen minis
ter geweest, z.ijn, wat vóór hem geen mi
nister in Nederland was, en bij zal dan,
nieUrgenstaaiule bij zijn optreden liet door
hem zei ven veelgeprezen onLiierp-Kuypor
van ondordoms- en fnv al i d i I e i l.s vevzek eri n g
gereed lag, ten deze niets voor den ar
beider lot stand hebben gebracht. Is liet
wonder, dat luj in de Kamer kennelijk
weinig op zijn gemak is, en om den kwink
slag van den lieer Schaper wel mee-
ln,elite, maar als een boer, die kiespijn
heeft?
En van een grondige herziening der On
gevallenwet komt niels. Telkens kleine ver
beteringen aanbrengende, knabbelt hij aan
de Ongevallenwet als ce.n muis, en luengt
zelf in herinnering daardoor, hoe hij eens
hevig tegen Minister Yeegens lo velde trok,
toen die met een kleine wijziging van dc
bewuste wet kwam.
Dat alles is den heer Talma door den
afgevaardigde voor Appingedam gezegd,
die dezen keer echter tamelijk mat was.
Beter werden de puntjes op de i's gezet
door den heer Treub, die nog eens goed
liet uitkomen, wat groot onderscheid er
vva.s lussclien Talma, het eriliseer&nd Ka
merlid, die alles afbrak wat Yeegens deed,
en Talma als minister.
Dit is echter niet zoo erg voor den mi
nister. Redevoeringen van de hoeren Scha
per en Treub z.ijn per slot van rekening
redevoeringen van jiolitieke tegenstanders,
en de slimme politicus Talma z.al wel
eon gaatje vinden 0111 de politieke bedoe
lingen van de sprekers le bewijzen. Lat
is voor hem %00'n moeilijk werk 1.4.
Maar wat heel erg voor hem was, dal
waren de redevoeringen van den heer No
lens en van Talma's Patrimonium-boezem
vriend Yau Ylie-t, waarvan dit de grond
toon was: Wij hebben alle hoop laten
varen, dal er van uw hervormingswerk
jets terechtkomt. Men zal zich herinne
ren, dat Mr. Aaiberse hot ministerie heeft
gewaarschuwd, dat het er in 1913 slecht
voor zou komen to staan, als het niets
deed tot. uitvoering van zijn aangenomen
motie in zake den 10-urigên arbeidsdag;
thans liet Dr. Nolens mei zijn grool gezag
in de Kamer dit woord hooren, dat, als
de minister dezo periode laat voorbijgaan
zonder de ouderdoms- en invaliditeitsver
zekering lo geven, hij zich niet zal kunnen
beroepen op gebrek aan lijd. De ernst van
dit gezegde ontging den heer Talmaniet;
voor een oogenblik was de gekunstelde
lach, die tegenwoordig z.ijn verlegenheid
moet verbergen, van z.ijn gelaat verdwe
nen. E11 de heer Van Vliet vroeg met.
die aarzeling in zijn stem, waarin bezorgd
heid niet té miskennen viel, of sinds .Mei
van het vorig jaar met den noodigen spoed
is gearbeid aan de ouderdoms- en inva
lid itei Isverzekering.
Wat zal de minister op dit alles ant
woorden, als hij de volgende week aan
liet woord komt? Hij z.al toch zelf wei
begrijpen, dat politiek vuurwerk hem niet
uit zijn neteligcn toestand redden kan, dat
dit ook in hooge mate velen aan de rech
terzijde ontstemmen zou, al komt deze
niets tot stand brengende minister den
conservatieven elementen ook eiken dag
meer in het gevlei.
Hel spreekt vanzelf, dat de Kamer zich.
zoo is zo nu eenmaal, niet geheel gehou
den heeft aan do vermaning van den voor
zitter, om enkel het beleid van den mi
nister te bespreken en niet de sociale
verzekering op zic-hzelve. En zoo is er
een kort louvnooi geweest lussclien de
voorstanders van Staalspensionncoring en
die van verplichte verzekering, waarbij van
de voorstanders van het eerste stelsel
zeker niemand verder is gegaan dan de
heer De Klerk, die de gelieeie verplichte-
verzekering uit den booze acht en onkel
van Staatspensionneering weten wil. De
heer Treub bewandelde den bekenden mid
denweg van premieheffing van die arbei
ders, die iets te missen hebben, en vont-
de rost Slaatspensionueering. Hij gaf te
vens den 0. i. uiterst pvaktischeu raad om
discussies daarover achterwege te laten,
nu van deze Regeering, als er een ouder
doms- en invaüdileitsvoorz.ietung komt.
dil enkel langs den weg tier verplichte
verzekering zal z.ijn.
Wij laten dus ook, als niet tot liet oigen-
lijko onderworp behoorende, het hoogst in
teressanto debat lussclien de hoeren Rvuh
en Tydeman rusten, over de vraag of de
particuliere verzekering échec had geleden,
nu de beer Stork in de. Eerste Kamer
verklaard had, dal do Onderlinge Land
en TuinboiVw-vorzckcring zou mislukken,
als niet de wettelijke verplichting weid in
gesteld. Dat eene willen wij er van zeg
gen, dat op dil particulier initiatief toch
waarlijk niet fe - ben valt. Daarvoor zou
reden zijn, als. net was ontstaan uit edele
drijfveer. Als de Land- en Tuinbouw in
het jaar, dat de Ongevallenwet lot stand
kwam, gez,ogd had: „Zie, onze arbeiders
zijn niet in die wet opgenomen, wij zul
len 'langs particulieren weg in die leemte
voorzien, en meieen aan Nederland looncn
boe liet particulier initiatief heel wat goed-
kooper dezelfde resultaten bereiken kan
als de Staat." Maar zóó is het niet ge
gaan. Land- en Tuinbouw hebben niets van
die verplichting gevoeld. Eerst toen de
wettelijke regeling ook vr >r li 1111 bedrijf
in het zicht kwam, is de F erlinge op
gericht, om er „goodkoeper" te komen,
maar duizenden hoeren willen er heele-
111 aai niet aan, zoolang er g en wettelijke
verplichting koinL.
Zulk particulier initiatief _y-vc-n wij ca
deau.
De heer Tydeman heeft verder met alle
scherpzinnigheid, waarover bij beschikt,
zeer bohartenswaa dige wenken aan den
■minister gegeven omtrent verbetering der
Onge.valienwet, die er toe zal leiden,
en dat is natuurlijk een goed s tel -el
dat men, wat met de wet beoogd wordt,
verkrijgt op de minst bezwarende wijze
voor de werkgevers. Een sociaal-democraat
moge erover juichen, dat den kapitalist
werkgever-uitzuiger onevenredig zware las
ten worden opgelegd, billijk is billijk, en
dan, er zijn onder die „uitzuigers", die
zeer weinig kapitaalkrachtig zijn: er zijn
er zelfs, die dikwijls d' vas ik maar
mijn bestbetaalde km n ik geen
zorgen en vast go'
En eindelijk heeft «e mv- *un
welverdiende les gegeven uv d
Duys. die bet deze week 'dan ai m*
gortig heeft gemaakt.
De heer Duys heeft in een rede, die
zeker van veel studie en arbeid getuigt,
eedemonstreert, dat, als de minister 111
de Ongevallenwet wat veranderde, dit
steeds ten nadeele was van den arbeider,
en dat al wat Zijne Excellentie deed 0111
(ie Ongevallenwet uit te voeren en met
de Rijksverzekeringsbank fatiekantverkeerd
was.
De beer Duys heeft, daarover vier uren
gesproken. Zeege vier uren. Eerste oar-
dinale fout, het jongste Kamerlid behoort
geen vier uren te sproken. De belangstel
ling was dan ook weldra beneden het
vriespunt gedaald, en dat is sterk, want
de heer Duys trekt nogal de attent ie. om-
dal men weet, dat hij goon Lien minuten
aan den gang is, of hij wordt tot de
orde geroepen.
Maar de hoer Duys galmt even hard
of hij op de meeting voor honderdon ge
trouwen spreekt of in oen stampleege
Kamer.
I11 de tweede plaats was dc. rede zeer
slecht verzorgd. Een oud Kamerlid zei tot
ons: „Zelden werd ooit een redevoering
gebonden, die zoo slecht was, en toch
met zooveel goed materiaal was opge
bouwd. Inderdaad, als de heer Duys zijn
rede tot op een derde van de lengte terug
gebracht had door zich bij zijn stellingen
ter illustratie tevreden te stellen met de
meest markante voorbeelden, die hij had
hij le brengen hij zou den eersten plicht
des redenaars niet met voeten hebben go-
treden, en hij zou ook niet tot dwaasheden
zijn vervallen als deze, dat hij o. a. de
zeer goede verandering, die .Minister Tal
ma in de Ongevallenwet bracht, dat de
jongens, die f 1 in do we verdienen,
niet langer hij oen ongevn -I in de
weck trekken, hebben aangovowd als een
bewijs, dat de Minister en arbeider
steeds iets ontnam".
Maat dil was bet ergste rum Itet ergste
was, dat dit alles ging op een toon. die
veel le aanmatigend was; de lieer Tyde
man zei terecht, dat de heer Duys in
zijn critick op hem don indruk had ge
maakt van oen ambtenaar, die blij is nu
eindelijk eens met zijn superieur op voet
van gelijkheid te kunnen debatteeren. De
lieer Duys, om zielizelven inwelge
manierdheid gelijk te blijven, interrum
peerde loon, dat dit „mi vuile insinuatie"
was, 011 merkte niets van de vernietigende
minachting, waarmee de heer Tydeman die
aantijging stilzwijgend voorbijging. Voor
zielizelven is het wel een gelukkig
monscli, do heer Duys, maar de Kamer,
en vooral haar humnnen president, brengt
hij tol wanhoop.
Wij kunnen niet nagaan of de grieven
van den heer Duys alle reden van be
staan hebben. Maar al is dit slechts voor
V5 liet geval, dan is er in zake de wijze,
waarop de Rijksbank werkt, heet wat te
verbeteren, alsmede in de medewerking,
die zij van liet Departement geniet. Een
handige zet luid onze jonge vriend, en
wel toen de minister hem op een be
paald oogenblik den mond wilde snoeren
door boni in de rede te vallen, mei de
opmerking, dat hij iets mededeelde wat
hij als aigMettaar te weten was geko-
