63** Jaargang
No. 13348
Vrijdag 8 Juli 1910
Reis-Abonnementen.
Kennisgeving.
MEISJE).
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondeling van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl.1.25 franco
per post fi. 1.65.
Prijs per week1: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan hot bureau bezorgd zijn.
1 Bureau: Lange Haven No. 141 (hóek Korte Haven).
Prijs der Advertentiën: Van 1—6 regels fL 0.92; iedere regel moei
15 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats 'die zij
innemen. "r j _j
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen,
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon
f voor de Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
De administratie van de „Schiedamscho
Courant" is gaarne bereid om' tegen ver
goeding van porto's aan h'aar aboanó's
dio voor korten of langen tijd op reis gaan,
de Courant aan bun tijdelijk' adres te zen
den. i
Ook abonnementen voor den tijd van
een-halve of heele maand worden gedu
rende het reisseizoen gesloten.
Inrichtingen welke gevaar, schade of
hinder kannen veroorzaken.
Burgemeester en Wethouders van
Schiedam,
Gezien het verzoek van W. A. DIRKS om
vergunning tot oprichting eener herstel-
plaats van koper-, 1 ood-, b 1 i k-en
zinkwerken met veldsmidse, in
het pand staande aan de Hoogstraat no, 169,
kadaster sectie B no. 1296
Gelet op de bepalingen der Hinderwet,
Doen te we,ten
dat voormeld verzoek met de bylagen
op da secretarie der gemeente is ter visie
gelegd
dat op Donderdag den 21sten Juli a.s., des
namiddags ten 2 ure, ten raadhuize gele
genheid zal worden gegeven om bezwaren
tegen het toestaan van dat verzoek in te
brengen en die mondeling of schriftelijk toe
te lichten
dat gedurende drie dagenvóór Jiet tijd
stip hierboven genoemd, op de secretarie der
gemeente, van de schrifturen, die ter zake
mochten zijn ingekomen, kennis kan worden
genomenen
dat volgens de bestaande jurisprudentie
niet tot beroep op eene beslissing ingevolge
de Hinderwet gerechtigd zijn zij, die niet
overeenkomstig art. 7 dier Wet voor het
Gemeentebestuur of een of meer zijner leden
zijn verschenen, ten einde hun bezwaren
mondeling toe te lichten.
En is hiervan afkondiging geschied, waar
het behoort, den 7 Juli 1910,
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
M. A. BRANTS.
De Secretaris,
V. SICKENGA,
BUITENLAND.
Schiedam, 7 Juli 1910.
ENGELAND.
Over geen instelling door de liberale re
geering in ft leven geroepen, is zooveel ge
redetwist als over de arbeidsbeurzen. De libe
rale bladen hebben ze met een kalme terug
houding geprezen, de unionistische echter als
'een mislukkig aangemerkt. Dit laatste oordeel
1 loeft geen verwondering te baren, want in de
oogen der unionisten kan geen maatregel van
liet tegenwoordig, bewind eenig succes heb
ben de eenige hulp kan volgens deze bladen
<lc politiek der beschermende rechten brengen.
Kortom, we wilden maar zeggen, dat alles
door de partijbril wordt aanschouwd en de
maatregelen en voorstellen van den tegenstan
der derlialve bij voorbaat worden veroor
deeld. In elk geval is .het juist, dat
do arbeidsbeurzen geen werk kunnen
verschaffenze kunnen slechts bemid
delend optreden. Wanneer tot nog toe
het icsultaat niet zoo bijster groot ia ge
weest, is dat het meest te wijten aan de on
verschilligheid van den Britschen werkgever,
wien de sociale voorzorgen voor de arbeiders
een gruwel is en die meent hot buiten de ar
beidsbeurzen te kunnen stellen, omdat aan
de deur van zijn fabriek zoovele werkloozon
wachten, dat hij maar voor het uitzoeken
heeft als er arbeidskracht noodig is.
Op de wet op de arbeidsbeurzen zal bin
nenkort in het Lagerhuis een novelle worden
ingediend, welke beoogt den nationalen arbeid
te beschermen, door den vreemdeling zooveel
mogen van de zegeningen der arbeklsbeur
zen voor zoover deze aanwezig zijn
buiten te sluiten. Het parlementslid Gibbs
heeft namelijk de „Labour Exchanges
(Aliens) Bill" ingediend. Het ontwerp be
paalt, dat geen persoon in liet register der ar
beidsbeurzen mag worden ingeschreven, wan
neer deze niet van te voren zijn nationaliteit
en den duur van zijn verblijf in Groot-Brit-
tannie heeft opgegeven. Deze opgaven zullen
op de lijsten der arbeidsbeurzen worden aan
gebracht. Wanneer iemand valsche aangifte
doet van zijn nationaliteit en den duur van
zijn verblijf in Engeland, zal hij tot een boete
van 40 shilling of een maand gevangenis
straf worden veroordeeld. De voornaamste be
paling van het nieuwe ontweip lieeft echter
ten doel, dat geen beambte van een arbeids
beurs een sollieiteerend vreemdeling, die min
der dan zes maanden in Engeland heeft ge
woond, naar een vacante plaats mag zenden,
wanneer een Britsch onderdaan, die de be
trekking kan vervullen, zich heeft aangemeld.
Op het eerste gezicht zal de voorgestelde
maatregel hardvochtig lijken, vooral wan
neer men bedenkt, dat de buitenlandscha
werkman in de eerste zes maanden van zijn
verblijf in Engeland meer aan het gevaar is
blootgesteld om werkeloos te worden, dan la
ter. Maar men moet ook de keerzijde der me
daille in ft oog houden. Engeland lijdt,
zooals genoegzaam is bekend, onder een
enorme werkeloosheid en heeft er het groot
ste belang bij vreemde arbeidskrachten bui
ten de grenzen te houden. Wie gedurende
oen strengen winter bij groote slapte op de
arbeidsmarkt de scharen wcikoloozen heeft
gezien, welke door Londen, Glasgow, Bir
mingham, Manchester enz. trekken, moet er
kennen, dat Groot-Brittannie zich in een be
narden toestand bevindt en tot deze daad
uit nood gedwongen wordt. Niet eens voor de
inheemsche arbeiders is werk genoeg, laat
staan dus voor den toeloop van anderen. Daar
bij moot men nog bodenken, dat hot niet
juist de boste elementen zijn, welke naar
Engeland immigrceien. Voor de openbare ar
menzorg worden reusachtige sommen uitgege
ven, welke door de belastingbetalers in den
vorm van een bijzondere belasting, de zooge
naamde Armenraden, moeten worden opge
bracht. De intelligente vreemde werkman,
die in Engeland in menig vak zeer wordt
gewaardeerd, o. a. op technisch gebied, zal
door dezen maatregel haast niet worden ge
troffen, maar de ongeschoolde geïmmigreerde
arbeiders, vooral Russen, Polen, Galiciërs en
Italianen, zullen er het meest onder te lei
den hebben.
GEMENGDE MEDEDEELINGEN.
soort galg werd gebonden, uitgescholden en
zelfs geslagen moet zijn.
De justitie stelt naar aanleiding der inge
komen klachten een onderzoek in.
Spanje.
In de Kamer verklaarde gisteren de
republikein Salillas, directeur der gevan
genis te Madrid ,dat in het proces-Ferrer
in 1906 de rechtbank handelde onder den
zeer sterken druk der publieke opmie in
het buitenland, en in het tweede proces,
dat de terechtstelling van Ferrer tenge
volge had, antwooidde men op de Euro-
pcesche strooming in juist teg«noverge«tcl-
den zin. De spreker Vees op de nadoelige
gevolgen, welke dit feit voor Spanje had.
Do minister van onderwijs antwoordde,
dat de rede van Salillas niets te maken
had met het onderwerp der beraadslaging,
n.l. het antwoord op de koninklijke bood
schap. Het parlement kon zich niet in
een rechtbank verandoren, daar was de
regeering absoluut tegen.
F r a n k r ij k.
Minister Viviani heeft in den Senaat mee
gedeeld, dat de wet op de ouderdomspen
sioenen eerst in de tweede helft van het vol
gende jaar toegepast zou kunnen worden. In
dc begroeting-1911 zullen hiervoor 45 mil-
lioen uitgetrokken moeten worden en de ge-
heele jaarlijksche uitgave wordt op 135 rn.il-
lioen begrot.
De minister van financien zal in verband
hiermede supplementaire credieten aanvragen.
De „Matin" verneemt, dat door verschil
lende militaire bureaux te Parijs geheime
orders zijn ontvangen om zoo spoedig moge
lijk een mobüisatiebevel voor de spoor
wegbeambten gereed te maikon. Aangezien
liet spoorwegpersoneel niet behoeft deel te
nemen aan herhalingsoefeningen, ligt de ge
volgtrekking voor de hand, dat deze maat
regel getroffen wordt met het oog op een
mogelijke spoorwegstaking. In dat geval
zouden 180.000 spoorwegbeambten onder de
wapenen moeten komen en ingedeeld wor
den hij de spoorwegcompagnieen. De mobili
satieorder zou nog voor het einde van deze
week geleed zijn.
Als een paiodie op de vrijheid, door de Pa-
rijsche vakorganisaties voorgestaan, is het in
den laatste» tijd meermalen geconstateerd^
feit, dat hun veiecnigingsgebouw, het „Mai-
son des Fédérations" tot een gewone gevan
genis woidt gebruikt, waar men werkwilligen
in stakingstijden in opsluit om hen door
mishandeling te dwingen zich bij de vakorga
nisatie aan te sluiten.
Zoo vertellen do bladen Van een arbeider,
dio twaalf uur lang werd opgesloten, terwijl
hij de opdracht kreeg dc aardappelen voor
do tafel in het huis te schillen en van een
ander, een reeds bejaard man, die aan ecu
De regecring kan, met het oog op den nog
steeds niet ingetrokken staat van beleg de
publicatie van dit communiqué verbieden.
In de kwestie van de Macedonische ker
ken heeft de regeering toegegeven. Zij be
loofde gesloten Grieksche kerken niet aan
andere nationaliteiten toe te wijzen, totdat
ook voor de mindeiheid kapellen zijn ge
bouwd en de numerieke verhouding der na
tionaliteiten door een volkstelling is vast
gesteld.
De „Daily Telegraph" verneemt uit Kon-
btantinopel, dat aldaar een onderwijzer en een
telegrafist zijn aangehouden in wier bezit men
blieven vond, die schenen aan te duiden dat
zij in betrekking stonden met een revolution-
naire veteeniging en mot de revolutionnaiie
bladen, te Parijs uitgegeven.
De vereeniging schijnt te Parijs gesticht
door een ox-Turksch gezant, met het doel
het huidige regime omver te werpen. Men
verzekert dat verscheidene hooge ambte
naars in deze zaak betrokken zijn, name
lijk ex-ministers en een consul van Turkije.
2)
(Blot.)
„Hij roeide goed. De boot gleed als een
pijl over het stille Water.
„Bent u zoo batig voor me?" vroeg hij
na een korte pauze.
„Waarom?"
„Omdat u voortdurend den anderen k'ant
uitkijkt. Wie er zoo uitziet als u, behoeft
dat niet "te doen
„Ik hen nooit bang voor mensch'en," zei
zij. „Alleen voor eenzaamheid en dWang,
maar hier is vrijheid."'
„Zomer is Kot," zeido hij zachtjes. „Licht
in het loven van' den dag. Is u,w| dage-
lijksch leven moeilijk?"
Zij knikte. j 1 1
„In een zaak?"
Zij knikte weer. Hot was im'mors het
zelfde, wat hij van haai' dacht.
„Waar hebt u dan zoo uitstekend sturen
geleerd? U lijkt wel een ervaren, zeerot."
Zij schrok niet eens van zijn driest op
treden. Het kWam er immeis vandaag wei
nig op aan.
„0, zoo Zondags mot mijn broers,, die
allen lid zijn van de roeivereeniging.
Kijk.-., daar i? reeds de oever."
Haar blik dwaalde naai- het donkere
hosch', waarboven toren van witten zand
steen met bronzen koepels uitstaken.
„Ja," zeido hij onverschillig, dat is een
paleis van een prins of zoo iets. Zeg,
kleintje, l>en jij blij, dat jij geen, prinses
bent?" - i 1 1 '|l i
„Ik Weet het niet."
„Ik wel een prinses, die ziet er
geheel anders uit dan jij, spreekt anders,
beweegt zich anders én kijkt niet naar
mannen. Ik ben blij1/dat jij er geen bent..."
Maria Louise stuurde met een snollen
ruk de boot naar den Walkant.
„Jij" had die vreemdeling tegen haar
gezegd het werd dus tijd, d, er een
eind aan het tochtje kWam. Zo begon te
beven, werd angstig was zij niet reeds
te ver gegaan met haar vrijheidsgrief7>
„Nu," vroeg hij, „ge hebt er genoeg
van? Zijt ge boos op me?" Zij schudde
het hoofd. i
„Dat niet, maar ik moet haar huis. Wat
u daar van een prinses heeft gezegd is
echter niet waar. Ik ben. wel eens aan
het hof geweest
Een heldere lach' Weerklonk.
„Op een hoerenhof zeker."
Zijn spot Wond haar op. Zij begon bijna
to schreien. Wat Was het toch? Zoo
zenuwachtig was zo in haar heole leven
nog nooit geweest.
„Zooals u wilt. Mijn grootvader was an
ders tuinman op oen, kasteel en in de
vacantie heb ik Wel eens bij lilem ge
logeerd en toen genoog prinsen dn prin
sessen gezien. Maar dat zijn. ook maar
monschen van vleesch' en bloei."
„Natuurlijk 1" zeido hij ironisch', „van
was zeker niet. Anders waren zij immers
in een panopticum cn niot in een kasteelt
Maar kom', beschrijf u zo eens. Hoe ziet
bijvoorbeeld een prins cr Wel uit?"
Zij keek h'em in zijn mooi brain gelaat,
hoorde zijn gullen lach' ear si oog do oogen
neer voor zijd' blik.
Rusland.
Het bewijsmateriaal in de spionnage-
zaak tegen baron Stemberg, verdacht van
het verkoopon van belangrijke geheime
documenten aan Oostenrijk, moet zeer
spaarzaam zijn, zoodat, naar het heet, men
de aanklacht wegens spionnage of hóóg-
Verraad zal moeten laten vallen. Hoog
stens zou nog slechts een aanklacht we
gens indiscretie tegenover staatsgeheimen
in aanmerking komen.
Turkg e.
Ter gelegenheid van de Dinsdag te Kon-
siantinopel gehouden receptie voor het corps
diplomatique heeft-, naar de „Figaro" meldt,
minister Rifaat pasja do aandacht der gezan
ten van de mogendheden-protectoren op de
oorlogstoebereidselen van Griekenland geves
tigd.
liet boycot-comité heelt aan de regeering
medegedeeld, dat van heden af het lossen
an buitenlandsche schepen in de Ottomaan-
sche havens niet meer za! plaats hebben.
Een kruiser zonder nationaliteitsvlag kruist
gedurende een tiental dagen in de wateren
van Chios. De gouverneur van het eiland
zond er een kanonneerboot op af, waarop de
kruiser met volle kracht aan den haal ging.
Het boycotcomité heeft aan de bladen de
volgende mededeeling gezonden:
1. De boycott tegen de Grieken duurt
voort.
2. Goederen, die voor de afkondiging van
den boycott in Turksche havens zijn aan
gevoerd, wofden vervoerd, goederen, die op
dit tijdstip aangekomen zijn, worden, wan
neer zij aan boord van een Grioksch schip
zijn, geboycott, onverschillig van welk land
zij afkomstig zijn.
3. Alle employés en bedienden, die Griekseh
onderdaan zijn, moeten ontslagen worden.
„Een prins, dat is Keel iets anders dan
u, spreekt andere, beweegt zicK anders,
kleedt zicK anders en kijkt ons vrouwen...
heel andersaan." Toen stokte zij. Do
boot, die ze naar den oever had gestuurd,
was tegen do landingsbrug gestooten.
„TIaltl" riep hij, toen zij dadelijk op
sprong tón wilde wegloopen. „Zoo zijn we
niet getrouwd. Wacht eerst eens, totdat
ik den man betaald ,h'eb. Zooen nu
gaan We samen."
Zij schudde angstig het hoofd.
„Neen toch."
„Ja toch."
Hij liep, alsof dit vanzelf sprak, naast
haar.
„Wees toch' het verstandige meisje, waar
voor ik je, houd. De dag is nog zoo lang
en de zon staat nog zoo hoog
Nu weende zij werkelijk.
„Ik mag niet, ik wil nietmen wacht
thuis op mij."
Hij luisterde niet naar Laar.
Aan den eenzamen bosohWeg, welke naar
het paleis leidde, bloeiden blauwe bloe
men. Hij plukto een 'tuiltje en overhan
digde dit Maria Louise.
5 „Wees nu niet dom, meisje," fluister
de hij.
Meisje I
Zij wist niet wat er gebeurde, begon
plotseling heftig te wcenen. v
Hij liep een paar passen achtera ib
„Ik h'eb u niets willen doen," zeido hij
lachend, „on nog nooit een meisje gedwon
gen, lief voor mij te zijn. Als u Wilt
gaan, als 't u blieftjde weg ia Vrij.'
Hij hoog eventjes ein .nam zijn pet af.
Maria Louise vond h'et 'aangenaam, dat
Yereenigde Staten.
Uit New-York wordt gemeld, dat deboks-
partij te Reno, maar vooral de schande
lijke tooneelen, die daardoor zijn uitgelokt,
in de Vereenigde Staten algemeen© veront
waardiging hebben gewekt Vel© bladen
dringen dan ook aan op wettelijke ver
bodsbepalingen tegen het boksen.
Andere bladen erkennen, hoeWel zonder
op een rerbodswetgeving aan te dringen,
dat de bokswedstrijd te Reno de moeite
on het geld die er aan ten koste zijn ge
logd, volstrekt niet is waard geweest.
Naar aanleiding van de vechtpartijen
tusschen negers en blanken, is in verschil
lende steden het geven van cinematogra
fische voorstellingen van dien wedstrijd
veiboden, speciaal in het zuiden, waar
het antagonisme tusschen de twee rassen
Ket sterkst is.
Zelfs in Zuid-Afrika wordt de terugslag
van de Amenkaansche bokspartij gevoeld.
Sommige bladen te Kaapstad waarschuwen
tegen het geven van cinematografiscKe
voorstellingen van het gevecht tusschen
Jeffries en Johnson, wegens den noodlot-
tigen invloed, dien deze zouden kunnen
hebben op de zwarte bevolking, nu som
mige kleurlingen reeds verkoeren onder
den indruk van do overwinning van
Jolmson.
Roosevelt spreekt Ket bericKt over zijn
partijkiezing in do Senaatsverkiezing in
den staat Washington tegen. Hij verklaart
dat, hoe verheugd hij overigens ook is
over de instemming, die zijn inzichten,
omtrent de instandhouding van de natuur
lijke hulpbronnen des lauds hebben ge
vonden bij den heer Poindexter, hij zijn
meening niet heeft uitgesproken over da
hij haar als een dame behandelde. Zij
stak hem verlegen de hand toe en zeide:
„Vergeet me even snel als u mij Keeft
leeren kennen. Denk slechts, dat het een
stukje zomergeluk was, wat ik zocht, en
anders mets1"
„En andere niet," fluisterde hij haar na.
Hij bleef nog oven staan, zag hoe ze snel
den weg afliep, schudde het hoofd en liep
in tegengestelde richting weg.
Maria Louise sliep dien nacht niet. Bij
het ontkleeden had de kamenier een paar
verWeTlcto mat-blauwe bloemen van het
tapijt opgeraapt, die de primo- had laten
vallen. Maria Louise had ,het Woest uit
haar handen gerukt, op een wijze, welke
haar ondergeschikten anders niet van haar
gewend waren.
De kamenier haalde de schouders op
toen zij zich' verwijderde. v
Den volgenden dag zou prins Max in
hot paleis komen, dc jonge prins, van wien
werd gefluisterd, dat hij zich een bruid
ging zoeken, 's Middags Was er receptie
op het kasteel. Op het kiezel relden cqui
pages en auto's, do part erre-ver trekken v a-
ren in een bloemenzee veranderd.
De met goud doorivevon sleep ruischtc
achter haar aan, en do moeder, die rechts
van h'aar schreed, streelde met den Waaier
over h'et matte jongo gelaat.
„Kijk toch niet zoo strak, kind, je Weet,
prins Max
„Ik' Weet h'et," zoido Maria Louise ge
hoorzaam, maar huiverend. Ziji liad maar
één gelaat voor oogen: gebruind en jong,
lachend cn vróolijk
En toen begon do ontvangst. Er werd
gegroet en gebogen, voorgesteld en ge
babbeld.
Op het laatste oogenblik kwam! er nog
een auto. Men hoorde het getoeter en wist
wie er kwam. Maria Louise wankelde on
willekeurig. Zij wist ook, wat dat te be-
teekenen h'ad. Zij had prins Max nooit
gezien Hij was pas terug van een we
reldreis, maar zijn bezoek was sinds lang
aangekondigd en men had over hem ge
sproken als over een toekomstig gemaal,
had baar echter nimmer gevraagd, of zij
het ook goed vond
Zij luisterde naar de Ji'aastige schreden
op het parket.
„Zijne Hoogheid, prins Max, Maria
Louise," zeido haar vader.
Zij keek op en zou gevallen zijn, als
haar vader haar niet had gesteund.
Do gasten worden zenuwachtig, do moe
der schrok, do hofdames ijlden toe.
„Het is niets," zeido Maria Louise hij
gend, „de hitte in de zaal, pardon
Vóór haar hoog de jonge, slanke prins
mot het gebruinde gelaat cn de 'gocxl-zit
tende uniform diep.
„Ben je 't, of ben je 't niet?" vroegen
zijn oogen. „Heb jij gisteren' .misschien
ook Voor een kort oogenblik meusch' wil
len zijn, op dezen heerlijken Mei-dag slechts
meisje Willen jvezen, zooals ik jonge
man'.
Maria Louise lachte. Ziji stak' hem de
hand toe.
„Meisje," zeiden zijn oogen, tonvijl zijn
lippen vol eerbied de lumd dor prinses
kusten.
En naast elkaar en voor, elkaar bestemd
Wandelden zp naar do eetzaal.
SOfliüeAl JiSClIE COURANT.
