'(liens vrouw; nauwkeurig naar zijn gedrag
te vragen.
De uitslag Was, dat hij Van de aan
klacht werd vrijgesproken, en bij de ver
kiezing kreeg hij de stemmen van bijna
alle vrouwen, waardoor hij don zetel ge
makkelijk won.
WAARDE DER GETUIGENISSEN.
Zoo heel lang is het nóg niet geleden,
dat bij een zeker strafgeding de feiten
minder geacht werden dan de getuigenis
sen der personen.
Een professor aan do universiteit te
Genève, doktor Claparide, heeft oen onder
zoek ingesteld naar de waarde, die men
over het algemeen aan getuigenissen hech
ten kan. Hier volgt een van zijn meest
sprekende proeven.
Tijdens een zijner colleges kvVam! op
zijn last, maar zonder dat een der stu
denten er iets van wist een vermomd
en gemaskerd individu do zaal binnen
gestapt, schreeuwende, gesticuleerde, uitte
bedreigingen en veroorzaakte een klein
schandaal.
Een paar dagen daarna -.vroeg de pro
fessor aan zijn leerlingen, hem het in
dividu te beschrijven, daarna hour aa.n to
wijzen onder een achttal gelijk vermomde
personen, en ten slotte de voorden te her
halen, Welke door dien persoon gespro
ken Waren.
Van do 22 studenten, die het college
hadden bijgow'oorid, kon niet dén een nauw
keurige beschrijving geven. Vier herken
den hem terstond; acht durfden zich niet
uit te sprekentien- Wezen een ander per
soon aan, en Wat de gesproken woorden
betrof, die kon met één van hen zich meer
herinneren.
Wat moet men nu denken van de zoo
dikwijls pertinente verklaringen, afgelegd
soms jaren ntt het misdrijf. Is het niet
oin wan te rillen?
DE OORSPRONG VAN DEN HANDDRUK.
I Misschien hebben enkele onzer lozers
zich wol oons afgevraagd, wat toch wel
de aanleiding kan geweest zijn, dat per
sonen elkaar de hand drukken, een ge
woonte, die zoo ingeburgerd is, dat men
machinaal de hand uitsteekt, als men een
vriend of een kennis begroet.
Ziehier een verklaring, die wol niet
vleiend is voor het mensehelijk geslacht,
maar zich toch laat begrijpen. De hand
druk, nu een toeken van vriendschap, zou
oorspronkelijk een manifestatie van wan
trouwen zijn geweest. Wanneer in vroeger
tijden twee mannen elkaar ontmoetten, dan
moesten zij gelijktijdig ide rechterhand,
waarmede men slagen toebrengt, uitsteken,
om te toonen, dat het niet hun bedoeling
was, vijandig op te troden. En om elkaar
to overtuigen, dat zij geen verraderlijk
wapen in de hand verborgen hielden, nam
do een die van den anden in de zijne.
De handdruk gaf dus te konnen: „je
kunt mij vertrouwen, ik heb geen kwaad
tegen je in don zin."
f Dq overgang van deze betcekenis tot. een
symbool van vriendschap is gemakkelijk
te begrijpen.
DOODKISTEN, DIE MEER DAN
TWAALFDUIZEND GULDEN
PER STUK KOSTEN.
Gewénd als wij zijn om yan onzeAme-
rikaanscho vrienden altijd overdreven din
gen te hooren, kunnen wij toch hij do
volgende mededeelingen niet anders dan
verbaasd zijn. Niet tevreden met hun bui
tensporige handelingen in zaken tijdens
het leven, schijnen ze dit te moeton voort
zotten, zelfs na den dood.
Een van do gevallen, die aan 't licht
gekomen zijn, is dat van een rij ken dok
tor en zijn vrouw', die, hoewel zij beiden
nog jong Waren, doodkisten voor zichzelf
bestemd, lieten maken. Deze kisten waren
voltooid, lang voordat de eigenaars ervan
stierven. Men had tien jaar noodig om1 ze
to maken, en zij bestonden, uit gesneden
een ware vreugdeboodschap was en dat
ik het eerste oogenblik niets anders voel
de, dan dat mijn wenschen opnieuw hel
opvlamden. Geen oogenblik dacht ik eraan,
dat u misschien door diepe smart zou zijn
neergebogen. Maar toen kwam do twijfel.
Nu ik mij een positie had veroverd, nu ik
cr aan denken kon oen vrouw in mijn huis
te voeren, was ik in de wanhopige on
zekerheid. Ja, zelfs ai zoudt u het verdriet
over den dood van uwi man kunnen verge
ten, zou in een andoren man niet 'agevaar
lijke mededinger voor mij kunnen opstaan
„Ik heb voorzichtig naar al uw levens
omstandigheden geïnformeerd, en ben zoo
spoedig mogelijk hierheen gereisd. In twee
maanden heb ik 12.000 mijlen afgelegdgis
teren ben ik hier aangekomen en heden
sta ik vóór u,
„Ik ben open en eerlijk jegens u geweest
en hob u alles gezegd, zooals ik het denk
on zooals ik het volgons mijn hart niet
anders zeggen kan. Ik veriang niets van
u, Hodwïg -— vergeef me, Hedwig, zoo
hebben Wo u daarginds altijd genoemd
en ik vraag van u geen a itwoord, en ik
doe u geen vraag. Ik wil echter hier blij
ven, tot ge me zegt: „Gal" Ik zal uw hand
vragen, als u het me toesteat Ik ken uw
karakter en ik weet, dat gij mij goed ver
slaan zult, hoe uw besluit dan oox moge
uitvallen. Op dezo kaart hier schrijf ik
mijn adres. Wilt u mij terugzien, zoo roept
u mij, die ieder oogenblik en ieder uur
aan u denkt en op uw wenk wacht."
rozenhout, prachtig versierd. Zij* kostten
twaalfduizend gulden per stuk! Nadat zij
voltooid waren, lieten de eigenaars, blijk
baar trotsch op hun kostbare, maar tevens
griezelige bezitting, ze 'tentoonstellen,. De
dokter stierf twee jaar vóór zijn vrouw,
maar zij liet zijn lijk in een gew'one kist
plaatsen, ging voort met de rozenhouten
kisten tentoon te stellen en liet er lezingen
bij houden. Zij zelf stierf niet lang geleden,
en h'aar laatste dvriaasheid was, eongroote
som geld na te laten tot liet bomden Van
een prachtigen grafkelder, Waarin zij en
haar echtgenoot naast elkaar zouden kun
nen rusten. Deze kelder moet de eerste
honderd jaar onafgebroken olectrisch ver
licht worden.
Een ander geval is dat van een dame,
die te New-York woonde en biji den dood
van haar man diens lijk liet plaatsen in
een kist van echt mahoniehout, versierd
met goud en van binnen gevoerd met
zijde, die niet minder dan 96 gulden per
meter kostte. De handvatsels Waren van
goud, en een massief gouden knop, Waar
mee de kist versierd was, woog alleen
zes pond. Deze dame liet vooi; zichzolve
een dergelijke kist vervaardigen, die met
bijvoeging van een doodskleed de reus
achtige som van 48.000 gulden kostte.
NIEUWTJES VAN HIER EN DAAR.
Engelsche soldaten zijn betere schutters
dan Duitsche of Fransche.
Het grootste huis van de wereld staat
te Wredcn, een voorstad van Weenen. In
dat huis zijn 1400 kamers, verdeeld in
400 suites, ieder van drie tot zes kamers.
Het kan 2122 personen huisvesten, die
meer dan een ton aan huur betalen.
Te Devonshire overleed onlangs eon on
afhankelijke dame, die bijna haar gcheele
leven in bed had doorgebracht. .Negenen
dertig jaar geleden kwam' zij tot de ont
dekking, dat het lied eigenlijk do gemak
kelijkste plaats ter wereld was, en besloot
daar de rest van haar aardsch bestaan
door te brengen. Van dien dag af stond
zij, ofschoon ze een goede gezondheid
genoot, nooit meer op.
De predikant van de Vereenigde Staten
onti angt zijn salaris in maandelijksohe
termijnen. Den 26en van iedere maand
zendt de schatbewaarder een wissel naar
het Witte Huis van 4166 dollars.
De vreemdst versierde graven zijn wel
die van de negers in Zoeloeland. Eenige
prijken met de medicijnfloschjes, bij de
iaatste ziekte van den overledene gebruikt,
en naar het aantal fleschjes kan men na
gaan, of de ziekte van langen of korten
duur is geweest.
In Parijs worden tweemaal zooveel mis
daden gepleegd door personen tusschen
den leeftijd van 15 tot 20 jaar, als door
die tusschen de 20 en de 40 jaar.
De grootste weelde in Midden-Afrika is
zout. Te zeggen, dat iemand zout bij' zijn
eten gebruikt, heeft dezelfde beteekenis
als te zeggen dat hij1 een rijk! man is.
Van do 38 sultans, die sedert de ver
overing van Konstantinopel door de Tur
ken over h'et Ottomaanscho rijk geregeerd
hebben, zijn 34 een gewelddadigen dood
gestorven.
'Blondgelokte menschen komen tegen
woordig minder voor" dan vroeger. De
oude Hebrdeërs waren een blondharig ras;
nu zijn ze, op enkele uitzonderingen na,
donker. Zoo is het ook, hoewel in min
dere mate, met de Ieren, ondèr wie ander
halve eeuw geleden een donker persoon
een zeldzaamheid was.
ANECDOTEN.
Een heel dom boertje {ze zijn tegen-
De sterke reus met het door de tropen
zon verbrande gezicht, maakte een buiging
on ging.
Toen zij alleen was, leunde de jonge
vrouw met gesloten oogen en diep ade
mend in haar stoel en zocht niet als vroe
ger naar een verklaring voor haar gevoe
lens, zij vroeg niet meer naar het wezen
der liefde, maar zij droomde zonder wen
schen en zonder vragen.
Toen het kamermeisje binnen kwam,
sloeg de pendule met haar zilveren slag
het twaalfde uur.
„Mijnheer v. d. Berg wenscht mevrouw
te sproken."
Verschrikt rijst de jonge, mooie weduwe
op, en terwijl zij haar gedachten verzamelt,
zegt zij:
„Ik kan niemand meer ontvangen, ik heb
ontzettende hoofdpijn."
En terwijl de heer v. d. Berg bedrukt
en teleurgesteld de trappen afloopt, zit de
vrouw, die hij ten huwelijk wilde vragen,
voor haar schrijftafel en schrijft:
„Aan den Heer Joost Trending,
Hotel de l'Europe.
Geachte Heer!
Als u over uw tijd nog niet anders be-
sHukt hebt, dan zoudt u mij groot genoe
gen doen, morgen om vijf uur bij mij thee
te komen drinken.
Hoogachtend,
Uw, toegenegen
Hedwig."
woordig uitgestorven) kocht eens een heel
ziek paard.
Thuisgekomen geeft hij het Water. Het
beest drinkt niet. Daarna eten. Ook het
voedsel weigert 't bee3t.
't Boertje wrijft zich' daarop vergenoegd
de handen.
„Als je nou nog werkt," zegt hij op
getogen, „dan ben je 't beste peerR, dat
ik krijgen kon."
■AANGENAAM.
Dame in een auto tot voetganger: „Wilt
u mij een dienst bewijzen, mijnheer?"
„Met genoegen, mevrouw!!"
„Och, gaat u daar dan eens midden op
den weg staan, opdat ik ,kan' zien, hoe
vlug ik stoppen kan, zonder u te raken.
Ik ben namelijk bang, dat deze rem niet
goed werkt."
ONMOGELIJK,
„U moet op uw! rechterzijde slapen, me
neer."
„Neen, dokter, dat kan ik h'eusch' niet
doen. Mijn vrouw praat in ,haar slaap, en
met mijn linker-oor kan ik alles hooron."
ALTIJD VROUW.
Kech'ter, die een Vrouwelijke beklaagde
scherp opneemt.
Beklaagde: „Mijn lijfje zit netjes, vindt
u niet, mijnheer do rechter?"
OM DEN LIEVEN VREDE.
Tw'ee officieren, die tijdens den Ashan-
tijnschen oorlog als vrijwilligers dienst
namen, kwamen elkander op straat tegen.
„Wat ter wereld doe je hier?"
„Wel, ik heb vrouw noch kinderen en
houd veel van den oorlog. Maar hoe kom
jij hier?"
„Precies om de tegenovergestelde reden,"
hernam zijn vriend, „want je moet we
ten, dat ik wouw en kinderen hem', en
den v'redo liefheb."
IIIJ BROMDE.
„Kijk naar de rekening," zei hij, „twin
tig gulden voor odeurs, die vervluchtigen
en verdwijnen."
Zij glimlachte koeltjes.
„Ja," zeide zij, „die vervluchtigen en
verdwijnen, nadat ze zich' vereenigd heb
ben mot den rook' van de fijne Havana's
van vier-, vijfmaal dat bedrag."
EEN LASTIGE ZAAK.
„Zijt gij de beroemde madame Roulette?"
vroeg hij, nadat hij vier trappen was op
geklommen en in hot geheimzinnige ka
mertje toegelaten was.
„Ja," antwoordde de zonderling uit
ziende (Vrouw, die hem ontvangen had.
„Do groote waarzegster?"
„En gij voorspelt de toekomst?"
„Stellig."
„En gij leest gedachten?"
„En ontvouwt het verleden?"
„Dat doe ik."
„Zeg mij dan," ging de ondervrager
voort, terwijl hij den knoop uit zijtn zak
doek deed, „welke boodschap het was, die
mijn vrouw gezegd heeft vanavond stel
lig voor haar mee te brengen."
GEEN WIND OVER.
De molenaar van een oudmv'etschen
windmolen in zeker dorp had, door ge
brek aan wind, or veel last meo om zijn
wieken in beweging te houden, en om die
roden was hij voortdurend ten achter met
zijn werk'.
Dit verveelde de boeren dermate, dat zij
besloten een vergadering te beleggen om
plannen te beramen, teneinde oen nieuwen
windmolen te bouwen.
Hoewel niet uitgenoodigd, woonde de
molenaar toch do vergadering bij, en te
midden van do beraadslaging stond hij op
en sprak:
„Gij vilt een nieuwen windmolen oprich
ten, nietwaar? En alle wind uit het dorp
is al noodig om' mijn molen in bewoging
te houden; ge zult dus naar een andere
plaats moeten gaan, dat is zeker 1"
Dit gezegde bracht de boeren tot in
keer, en van dien dag af ondervond de
molenaar geen tegenwerking meer.
VOOR DAMES.
MODE.
Schijnbaar houdt mevrouw Mode meer
dan ooit rekening met den vroegen, war
men zomer, want zc brengt ons een on
eindige sorteering in mousselines, dunne
crêpe-stoffen, tule's, batist, li neon, zijden
en wollen cachomire, om niet te gewagen
van het Engelsche borduursel, dat in ve
lerlei combinaties bijzonder op den voor
grond dringt.
De mode van dit seizoen is werkelijk
kostbaar; kostbaarder dan men, oppervlak
kig beschouwd, wel zou denken, en dat
komt omdat de kosten van het arbeidsloon
op 't oogenblik zoo hoog zijn. Alleen er
varen handen zijn in staat een modem
toilet naar behooren af te leveren, .dat,
met al zijn borduursels, incrustaties, .sou-
taeheering enz. een zeer tijdroovenden ar
beid vordert. De naaisters hebben het dan
ook zoo buitengewoon druk, dat zij de
een na de ander teleur moeten stellen,,
en veie dames zullen bij het aanbreken
van de hondsdagen nog niet in het bezit
zijn van haar zomertoiletjes.
Maar er zijn ook meer eenvoudige, lichte
zomerjaponnetjes, die door kleinere naai
sters met weinig kosten gemaakt kunnen
worden, en toch' de elegante vrouw heel
lief staan.
In de eerste plaats komen daarvoor in
aanmerking de dunne zijdjes, die men voor
f 1.50 den meter kan koopan. Vooral in
zWart-en-wit geruit staan ze bijzonder
lief en behoeven een wéinig kostbare gar-
neering, terwijl ze zeer verschillend ge
maakt kunnen worden. Bijv. een fouvreau
met een breeden band van zwart liberty-
satijn onder aan den rokizoom. Het décolleté
en de randen der korte pvermouwtjes wor
den insgelijks met zwarte biais en, een
paar smalle rouleaux afgewerkt; een jvvit
kanten onderblouso voltooit het geheel.
Een wit-en-zwart ruitje staat nieuw
en friseh, wanneer men het afwerkt met
empire-groon, hetzij dun-fluweel of liberty -
zijde. Verder maken wij do dames attent
op h'et moderne „plumetis", dat vooral
veel gedragen wordt in écru ,en zoowel
met witte als gekleurde moesjes bewerkt
is. Dan de linnen japonnen met grove witte
katoen geborduurd, of wel met een een
voudig kraag-garnituur van Iersche kant.
Eindelijk nog de effen mousselines met da
moderne foulard-zijde. Deze worden als
volgt ingericht. Op een dunnen voeringiok
wordt een dertig c.M. hooge rand van
foulard-zijde gewerkt, veelal marineblauw
met witte moezen; daar overheen een
tuniquo van effen mousseline. Het lijfje
moet eveneens van mousseline zijn, en
zoo het in den rok gaat, bedekke men do
scheiding met een hooge, gedrapeerde cein
tuur van foulard. Op deze wijze zijn nog
tal van aardige zomerjaponnetjes te corn-
bineeren, die toch onder het bereik van
bescheiden beurzen vallen.
Een rijke garneering is de Iersche kant,
die echter uit den aard der zaak vrij kost
baar is, omdat echte kant uit do hand
gemaakt Wordt en veel arbeid kost. Ook
hier kunnen handigheid on geduld even
wel veel uitwerken.
Er zijn heel wat vrouwen en meisjes
die voldoenden vrijen tijd hebben om! zelf
kant te maken. Do motieven voor Iersche
kant zijn over het algemeen heel eenvou
dig en het linnen garen moet grof zijn,
zoodat het werk vlug gaat. Wanneer men
zich nu de moeite getroost een breede
entre-deux te haken voor den rokzoom
twee meter is voor de Kedendaagsche
mode al meer dan voldoende en men
haakt een bijpassend kraag garni tuur, dan
heeft men een zeer moderne garneering,
die op verschillende linnen toiletten be
nut kan worden.
WENKEN.
Gelakte schoenen.
Om gelakte schoenen voor scheuren te
vrijwaren wrijft men ze in met varkens
reuzel, na zo eerst met een nat sponsje
te hebben bevochtigd.
Bloempotten.
Alvorens nieuwe bloempotten in gebruik
te nemen, moet men ze eerst eenige uien
in het water zetten; het is opmerkelijk
hoeveel water zo opzuigen. Oude potten
daarentegen moeten, vóór ze weer opnieuw
gebruikt worden, afgeboend worden. Bij
't verpotten is het niet kwaad de potten
van binnen met koemest te bestrijken, dan
krijgen de jonge worteltjes de geschikte
voedingsstof snol en rijkelijk.
Het bewaren van honing.
Honing bewaart men in glazen, in goed
vertinde blikken bussen of ook wel in stee-
nen potten. Hoofdzaak is, dat hij luchtdicht
gesloten het best mot perkamentpapier
of met goed sluitend deksel op een
droge plaats bewaard wordt. In geen ge
val mag de honing in den kelder staan.
Honing noemt allo vocht gretig op, gaat
dan gisten en wordt zuur. Goed bewaar
de honing kan jaren lang goed blijven.
YOOÏt KINDEKEN.
WILDE BLOEMEN,
(Vervolg.)
Als de Mama's zeiden „loopen", en de
dochters vonden trammen prettiger, dan
zou het ontzettend dom! zijn geweest, om
niet te doen wat je het prettigst vond.
En dan ookde tram' van vier uur
zooveel, was een ontzettende boemel en
hield overal op; je kon gerust er op re
kenen, dat die een half uur er over deed,
dus dat was een uitgezochte gelegen
heid om wat te lezen. Het was een tram
met verscheidene wagens, en een ervan
werd door de meisjes in beslag genomen;
een paar zorgden voor lectuur, een paar
anderen voor lekkers; één las „er voor
en zoo werd het een gezellig half uurtje.
Even vóór het dorp stapten ze uit en
gingen dan nog een poosje in het gras
liggen, om niet te vroeg thuis to komen,
want Fientje's Mama was niet do eenige,
die er -aanmerking op had gemaakt. De
lectuur werd vervolgd, en als ze dan 't
laatste eindje van den weg Rollend afleg
den en met roode wangen thuiskwamen,
verbeeldden ze zich', dat de Mama's niet
zouden merken, dat zo getramd hadden.
Nadat dit eenigen tijd geduurd had, zei
Fientje's Mama op zekeren dag: „Kind,
ik kan nu maar niet begrijpen, dat je nooit
eens iets thuisbrengt van je Jmschwan-
(leling. Vooral in 't najaar is er zoo ont
zaglijk veel moois te vindon."
Den volgenden dag bracht Fientjo.een
groote bouquet wilde bloemen en aller
lei bladeren en takjes mee.
Mama was er heel blij mee, doch moest
Eet meegebrachte in verschillende vazen
verdoelen, daar het te veel voor één was.
Terwijl zo bezig was het bouquet los
te maken, deed ze de opmerking: „Mam-
lieve kind, hoe kom je er zooveel touw,
om te binden, en dan nog wel van dat
dikke?"
„Ik heb er volstrekt geen tomvi om ge
daan," begon Fientje, en toen ziende, hoe
veel haar moeder er af Wond, „0, ja,
dat is waar,Marie van Doorn heeft
do bloemen geschikt."
„En had die dan zooveel touw, bij zich?"
vroeg haar moeder lachend.
„Dat schijnt wel," antwoordde Fientje,
eveneens lachend.
Zij liet er een paar dagen over heen,
gaan en bracht toen weer- een heele ver
zameling boschproducten mee, ditmaal wa
ren zo evenwel niet met pen touw saam
gebonden.
Een dag of veertien nadat Fientje h'aar
eersten ruiker aan haar moeder had ge
geven, zei deze op een Vrijdagavond: „Kin
deren, zorgt jullie, dat je vanavond je
werk ai hebt, want morgen Jcomt tante
Truus en llie zal wel „met jullie willen
uitgaan." i
De kinderen waren niet weinig met dit
bericht ingenomen, want tante Truus was
aller lieveling: zoo vroolijk en zoo gul!
„Ik wou, dat tante met ons naar de
stad ging, om' taartjes te eten," zei Fientje.
(Slot volgt
Gemengd Nieuws.
De Harwich-lijn.
Voor den dienst tusschen Hoek van Hol
land en Harwich is wederom een nieuw tur
bine-stoomschip, de „St, Petersburg", zuster
schip van de „Munich" en de „Copenhagen",
en speciaal voor de Great Eastern Railway
Company gebouwd, in dienst gesteld.
De inrichting der le klasse komt over
een met die der moderne „Atlantic Liners".
Op het verhoogde dek bevinden zich een aan
tal „Staterooms" en hutten en een ruime
rooksalon. Een deel van het opperdek is ge
reserveerd voor de dames, die daar een salon
te hunner beschikking vinden. In het tus-
schendek bevindt zich de groote eetzaal,
waarmede de le klasse hutten in verbinding
staan. Bijzonder gioot is liet aantal der één-
en tcee-persoons hutten.
Aan de ventilatie en de verwarming van
het schip is groote zorg besteedde hutten
en verder het gehoele schip worden geventil-
leerd en verwarmd volgens het „Thermo-
tank" systeem. Daardoor wordt aan het schip
frissche lucht toegevoerd, die elke 10 minu
ten geheel ververseht wordt. De binnen- en
buiten-hutten, van liet opper- en beneden-
dek worden geventileerd met versche lucht,
welke direct van buiten aangevoerd en dos
winters behoorlijk verwarmd wordt, en de
reizigers kunnen door middel van roostere,
die in elke hut zijn, aangebracht, den toevoer
der versche lucht naar welgevallen regelen.
De „St.-Petersburg" is voorzien van Tri
plo-Turbines van het „Parsons-Maritie" type.
Evenals de andere schepen in dezen dienst,
is de „St. Petersburg" uitgerust met toestel
len voor draadlooze telegrafie en ondew.ee-
kloltsignalen. Het schip is gebouwd op do
werven van de beeren Brown Co. te Clyde
bank, is 343 Engelsche voeten lang, 45 En
gelsche voeten breed en heeft een diepgang
van 18 Engelsche voeten, 9 duim.
Koloniën.
Cholera.
In het stadsverband te Batavia werden den
9den Juni 4 lijders opgenomen, terwijl 2
overleden. In het militaire hospitaal kwamen
8 laders bjj waarvan 1 ernstig.
TJit Soerabaja wordt dato 8 Juni aan de
Java-Bode geseind
Het aantal cholera-gevallen is iets aan het
vermeerderengisteren kwamen hier 5 ge
vallen voor waaronder twee Europeesehe
kinderen, een uit de Krembangan-buurt en
het andere uit Modjokerto.
De Java Bode van 9 Juni meldt nog:
Naar wij vernemen, heeft zich verleden
nacht op de Hertog Hendrik opnieuw een
geval van cholera voorgedaan.
Van de 6 personen welke op dien bodem
waren aangetast zjjn er drie bezweken.
De Hertog Hendrik zal thans eenigen tijd
in quarantaine moeten blijven, zoodat het
ter reechr~van Ampanan manoeuvreeende
eskader twee belangrijke eenheden mist.
De manoevres gaan echter ongewijzigd door.
I)e kasdlefstal.
Van Daalen, de dader van do kasdiefetal
te Koeta-Radjn, aangebracht te Soerabaja
per .stoomschip Le Mire, is reeds vele maan
den lijdende on wordt kunstmatig gevoed,
(„Sum. Post".)
Handel en Bedrijf.
Uitlotingen.
LOTEN IIONGAARSCHE HYPO
THEEKBANK, 3 a fl. 100
van 1894
Trekking 25 Juni. Betaalbaar 25 Sept.
Serie 911 no. 92 Kr. 100,000; serie
239S no. 7 Kr. 3000;-serie 76 no. 98, serie
2036 no. 11, serie 2626 no. 95, elk Kr.
1500; serie 227 no. 23, serie 362 rus. 47,
serie 487 no. 30, serie 874 no. 88, serie
1055 no. 52, serie 1327 no. 38, serie 1537
no, 96, serie 1900 no. 69, serie 210'8 na. 5,
serie 2881 no. 59, elk Kr. 400.
Amortisatietrekking.
6 serién, nos. 1100, met Kr. 20 premie.
46 151 709 788 1989 2337
S1
4>
„Ja.
„Ja
