63"° Jaargang
Zondag 28 Augustus 1910
No. 13392
Eerste Blad.
Edela van der Eichen.
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zon-en Feestdagen.
Pnjs per kwartaalVoor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25 franco
per post fl. 1.65.
Prijs per week: oor Schiedam en Vlaardingen 10 cent
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs der Advertentiën: Van 16 regels fl. 0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
biervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen,
lu de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Interc. Telefoon
voor de Redactie No. 123.
voor de Administratie 'kTo. 103.
Kennisgeving.
Burgemeester en Wethouders van Schie
dam,
brengen ter kennis van de ingezetenen,
dat. op Woensdag 81 Augustus a. s. den ver
jaardag van H. M. de Koningin
a. de Bureaux ten Randhutzo, het Archief,
alsmede het Museum gesloten zullen zijn en
het Bureau van den Burgerlijken Stand
(Schoolstraat 12) slechts geopend zal zjjn
van des 's middags 1212l/2 unr;
b. de Nassaustraat van 's namiddags 1 - 3
uur en de Lange Ntcuwstraat en de Tninhinn
van 's namiddags 3—G uur voor het verkeer
met rij- en voertuigen zullen worden afge
sloten
o. de Plantage (hot plantsoen) van 's na
middags 36 uur gesloten zal zijn
d. ten 1 ure de bruggen en sluizen voor
het scheepvaartverkeer zullen worden geslo
ten en de pont in de Bultenhux en zal wor
den stilgelegd.
Schiedam, 2G Augustus 1910.
Burgemeester en Wethouders voornoemd,
M. A. BRANTS.
Da Secretaris,
v. LUIK, L S
K e ii n i s ff e y i n ff.
Burgemeester en Wethouders van Schie
dam,
Brengen ter algerneene kennis, dat op
Maandag en D i n s d a g a. s. ter Secre
tarie verkrijgbaar zijn toegangsbewijzen voor
»Ie bezichtiging van de itadskwee-
kcrij op Vr(|dag a en Ha tenia g 3 Sep
tember a. s., des middags tusschen 3 en
4t uur.
Schiedam, 27 Augustus 1910.
Burgemeester rn Wethouders voornoemd,
M. A. BRANTS.
De Secretaris,
v. LUIK, L.S.
BmïENLAim
Schiedam, 27 Aug. 1910.
AMERIKA.
Tc Buenos-Aims is onlangs het Pun-Ame-
riknansche Congies gehouden. Veel meer dan
de conrtateering \an dit feit is or in con groot
doel der Kuropeesehc peis niet vermeld. Van
/m gioolo heteekeiiiiS, als dn naam wel zou
doen vet moedon, het ook niet geweest., ge
lijk o. a. blijkt uit oen artikel, dat de Bra-
ziliaanscho schrijver en lid der Académie te
Roman nnnr liet Duitsch van
IIEDW1G ABT.
Rio-dc-Jnneiro, de hoer Olueira Lima, in de
Deutsche Revue", aan dit congres wijdt.
Hij bcxestigl, dat do plechtige en veelvul
dige bijeenkomsten zich kenmerkten door
't gemis aan praotische resultaten. De een
heid der beide Ameiika's het Angelsak
sische en het Lat ij nsche Amerika is inder
daad niets dan een grandioos thema, waar
op de piiu-amerikaaiisöho lectuur mot gioote
welsptekendheid voortborduurt. Genoemde
eenheid heeft aan den andeien kant deze
goede eigenschap, dat zo bij gala-maaltijden
den sprekers een hooi geschikte stof biedt,
waarvan de gloed de koelheid, aan bankets
eigen, doet ontdooien.
De geëerde Bra/iliaansche auteur schijnt
een weinig te ver te gaan naar hot ons voor
komt; misschien beeft hij daarvoor wel zijn
reden.
„De beide continenten zoo schrijfPhij
nauwelijks door do natuur gescheiden,
zijn dit hemelsbiced wat hun inwendige ver
schillen aangaat, fn het zuiden ongeneeslijk
wantrouwen, in het noorden ongeneeslijke
verachting. De Vereenïgde Staten hebben al
tijd de zuidelijke Amerikanen beschouwd mot
een niet te onderdi ukken minachting, of, zoo
men liever wil, hebben zij de oorspronkelijk
Spaansche of Portugeesclie bevolking nooit
als huns gelijken beschouwd. Soms heeft in
derdaad het Witte Huis te Washington vrien
delijkheden bewezen aan zekere Zuid-Amerik.
republieken. Maar dat was louter diploma
tieke vleierij. Nu eens was dat het geval met
Mexico, dan weer met Brazilië. Niettemin
blijft de verachting bestaan. Dat bleek on
langs, op de jongste conferentie iu Den
Haag. De afgevaardigden der Vercenigde
Staten namen er tegenover hun collega's uit
Zuid-Anierika een ongelooflijk arrogante hou
ding aan."
Zeer zeker valt niet alles te loven in Mid
den- on Zuicl-Amerikn. Do meeste staten zijn,
wal lnin regeeringstocsranden aangaan, nog
te \eel in een staat van wording, dan dat er
niets op hen viel aan te merken. Men verwijt
ben bun onbesuisd optreden in ernstige za
ken, de zeldzame rechtschapenheid hunner
rechtspraak. En dim hun leger Maar dit
z.ijn lillen gebreken, die met den tijd zullen
verdwijnen. Argentinië en Chili zijn iceds
een heel eind op den goeden weg.
Daartegenover bezit het noordelijk Amerika
niet die fijnheid van gevoelens, welke de !a-
tijiische ziel kenmerkt, men vindt er niet die
groot# centra van vcifijtide beschaving, welke
do aantrekkelijkheid vormen van Riodc-Ja-
neiro, Buenos-Abes, Santiago, Montevido.
Zuid-Ameiika is liet sociale intellectualisme,
Nooicl-Amcrika de muterieele aristocratie.
JTet ligt voor de hand, dut tusschen twee
zoo verschillende rassen het aangaan van
overeenkomsten niet, zoo gemakkelijk is. Zo
zijn mogelijk, maar blijven van heel vooibij-
gonnden onrd. De heer Olive® Lima is van
ineening, dat niettemin de internationale toe
stand der Nieuwe Wereld zal vcrbeteien. Al
zal ze dan niet wezenlijk z.ijn, de onderlinge
32)
Slechts geen medelijdenOnverschillig,
koud, haul, wreed morst hij zijn zij wilde
niet weer medelijden van mcnschen onder
vinden. Graaf Taiiein zou den smaad begrij
pen, waaronder freule Van der Eichen leed,
en zou voldoening voor haar ei relien Zij
zag liet voor haar, lux: zijn vlceschloozo, ge
spierde hand zich doeltreffend ophief om hem
die het. waagde haar te licleedigen, als een
hond neer te schieten
Mechanisch ging ze naast hont voort, tot
Tm mm voor een doftigen restauratietuin staan
bleef en z.eide„Ziezoo, nu zijn wij er ge
lukkig al."
Zonder liet eigenlijk te willen, ging ze door
de deur, die lm voor haar opende on welke
toegang gaf lot. den tuin. Er was niemand.
Aan
diende men lnin liet ontbijt op.
„Ge hebt natuurlijk goeden eetlust," zei
de graaf met beslistheid, op een toon die
geen tegenspraak duldde.
„Zoo voedzaam was gisteren hot avondeten
niet dat gij liet lot vanmiddag uithouden
kunt."
IToe kon hij nu weten, dal zij nog niets
had gebruikt, dacht Edela, en z.ng naar het
broodje dut z.c van dc schaal genómen had
die liij baar toereikte. En weer was liet haar
alsof ze het Inood ver van zich weg moest
slingeren.
een tafel te midden van liet. groen
Dal zal nu een ander voor je betalen
Doch Taucin nam het broodje uit haar
hand, sneed liet open, smeerde, er boter op,
belegde het met koud vlecscb en schoof het
leen weer naar baar toe.
„Uw redzaamheid laat wel eens wal le
wensohen over. Daarom moet men u af-en-toe
maar wat te hulp) komen."
Zij begon te eten on bemerkte nu dat ze
honger had. liet bioodje smaakte baar goed
en zij at en dionk met plotselinge haast.
Zoonls dc graal gisteravond het gesprek
gaande had gehouden, zoo ging liet ook nu.
Ilij sprak maar door en het verontrustte haar
niet, dat hij haar met zijn schitterende,
koude oogon zoo zeldzaam uitvorschend aan
zag, als zocht hij naar den samenhang van
haar verward wezen.
Aan 't einde van 't ontbijt liet Tauom
twee glazen sherry brengen. Gedachtcnloos
nam zo oen glas dat hij haar toereikte.
Toen was het haar, als klonk or een honour
spotlachen van alle kanten tot haar door:
„Prosit nu prosit!"
Een schcrvengerinkel klonk en op het
tuinpad lag het gebroken glas.
Als was '1 niets dan een ongelukje, dat
geen woord waard was, nam dc graaf zijn vo
glas en zette dat voor Edela neer.
„Nu moeten wij declen en zullen we doen
zooals de oude ridders vroeger bij liet tour-
nooispel deden, die hun dames een dronk
aanboden."
Er kwam geen antwoord, klein verroerde
zich niet.
Toen sloeg hij met de hand op de tafel.
„Ben ik u niet ridderlijk genoeg, freule
Van der Eichen, of weet u niet, hoe liet hij
*'t kampspel toen ter lijd de gewoonte was?"
vriendschap zal in elk geval meer kunnen
worden dan schiln.
DUITSCHLAND.
De Duifsche keizer, wiens warme tem
perament hem meermalen bij het houden
van redevoeringen parten heeft gespeeld,
heelt zich een tijdlang heel kalm gehou
den Ilij sprak nog wel veel in het open-
baar, dat hoort zoo bij bet vak, inaa*- wat
liij zei, kenmerkte zich door een voor Vil
helm II ongekende bezadigdheid. De harde
lessen der laatste jaren schenen vrucht te
bobben gedragen. Maar 1.1. Dondeidag-
avond is hij weer uit den hand gespron
gen. Het was aan een feestmaal te Ko
ningsbergen, dat hij alle beheer over zijn
tong scheen te hebben verloren en dingen
zei, die niet zullen nalaten opzien en kri
tiek te verwekken. Zelden toch heelt hij
openhartiger zijn achterlijk en bekrompen
standpunt, zoowel op staatkundig als op
maatschappelijk gebied, blootgelegd.
In genoemde rede verheerlijkte hij zijn
voorvadcen, waarbij hij het beeld van ko
ningin Louise niet vergal, en knoopte daar
aan tegelijkertijd een veroordoeling der
moderne vrouwenbeweging vast. De op
merkelijkste en tevens de in politiek op
zicht meest beteekenende passage wasech
ter die, waarin hij herhaaldelijk em met
nadiuk op het koning zijn „bij de gratie
Gods" der Pruisische koningen wees. O.a.
in de volgende woorden:
„liier zette zich mijn grootvader uit
eigen recht de Pruisische koningskroon op
liet hoofd, nog eens met beslistheid doende
uitkomen, dat zij hem alleen door Gods
genade verleend werd en niet
(1 o o r parlementen, volksverga
deringen of vo 1 ksb e s 1 u i len, en
dat hij zich daarom als een uitverkoren
instrument des Jiemels beschouwde en als
zoodanig zijn plichten als regent en heer-
schor zou vervullen."
Dan nog doze slottirade:
„Allen moeten meewerken tot bot wel
zijn van het vaderland, onverschillig wie
en waar zij zijn. En zoo zal ook mij het
loven dier edele voorgangers tot voorbeeld
strekken, zooals bet mijn grootvader lot
vooibcekl was. Mij beschouwencl^ als in
stalment des Ilccrcn, zonder rekening te
houden met de opvattingen en mceningen
van den dag, ga ik mijn, weg, die eenig
on alleen gewijd is aan dc welvaart en
de vreedzame ontwikkeling van ons va
derland. Maar hiertoe heb ik do mede
werking noodig van iedereen en tot deze
medewerking zou ik ook u thans willen
opwekken."
Wij koesleren zoo merkt bet „Vad."
naai aanleiding dezer woorden op de
beste wensohen voor de welvaart en de
vreedzame ontwikkeling van het Duitschc
rijk, maar zouden, juist daarom, Duilsch-
land allereerst een behoorlijke demoeia-
tische constitutie en vervolgens een mo
narch toewenschen, die, al moge hij dan
ook geen slaaf zijn der „opvattingen en
mceningen van den dag", toch tenminste
niet den tijdgeest met elk zijner woonbn
diiect in het gezicht slaat.
GEMENGDE MEDEDEELINGEN.
„Men moert oen overwinnaar zijn," gaf ze
bitter terug.
„Als men oxcnxinnnnr was? Zegevierend
schijn ik u alzoo niet?"
Wat kon bij er hatelijk uitzien. Bepaald
om bang voor tc zijn, hatelijk rij sidder
de even toen zij zag ltoe zijn oogen vicemd
fonkelden wild zag hij er zoo uit. liet was
slechts één oogenblik, toon was z.ijn goz.icht
weer gewoon.
„U heeft gelijk," zei hij kalm. „Men moest
eerst toenon dnt men wat kon."
Toen schoof hij z.ijn stoel achteruit.
„Wij moeten nu aan uw terugkeer den
im n fictile."
Edela stond reeds op. Zou zij hem belee-
tligd hebben, dat hij zoo plotseling liet toe
ken tot opstaan had gegeven? viwg zij zich nf.
„Mot con paar schreden was ze bij de
tuindeur en Ttutern kwam langzaam achter
haar aan.
liet ongeledigde glas bleei op tafel staan.
Voor de deur Bolden rijtuigen stil. Op
een daarvan it ad Tnuom toe en gaf den
koetsier zijn hevelen. Hij bood Edela do hand
hij het instijgen, weder meteen beslistheid als
had zij z.icli naar hem te schikken.
Edela zei hem dank. Zij was zoo vermoeid,
zoo afgemat, dat zo dacht dnt haar voeten
haar niet meer dragen konden als zo nog
voider moest loopen.
„U ia wel vriendelijk meneer,'' zei ze
.echt en nam plaats in het rijtuig.
Hij stond met den hoed in de hand. „Wel
thuis. 'En ik hei haal nog eens wat ik u heb
gezegd als ik ergens mee heipon kan
Nog eenmaal stolde hij zich dus ter barer
beschikking. Dat luj, de hoogmoedige, hij,
de. koude egoïst haar daarmee een eer aan-
J a p a n, D u i t s c h 1 a n d en onze
koloniën.
De phantasti'iche beschouwingen van dr.
Reich in de Londensehe „Moining Post"
over het doel van de reis van den Duit-dien
kroonprins naar Japan (nl. om zicli Japan's
welwillende houding hij de eventueele an
nexatie der Hollandsche koloniën door
Duitschlund te verzekeren, en er eens naar
te informeel en. of Japan misschien zelf in
de buurt van Sumatra en Java annexatie
aanvechtingen heeft) vinden natuurlijk in
de Duihclie pers geen gunstig onthaal.
liet „Bert. Tageblatt" teekent er bij aan
„Do schrijver van dezen nonsens heeft nog
een Duitschen naam ook; hij heet Emil
Reich."
De „Berl. Lok. Anz." merkt op
„De schrijver van dit phanta.-tL-ch, door
de „Morning Post" klaarblijkelijk in ernst
genomen, artikel is een zekeie dr. Emil
Reich."
Engeland.
Sir Edward Grey, dc minister van bni-
tenlandscho zaken, heeft Donderdag in
een redevoering de ,Hoogerliuiskxvestio
ter sprake gebracht. Hij verklaarde o. a.
dat men geenszins behoefde te vreezen,
dat de conferentie van leden der regeering
en der oppositie de Hoogerhuis-kwcstic
zou wegmoffelen of van de baan schuiven.
Aan bei'de zijden is men overtuigd, dat er-
iets moet Worden gedaan.
De minister achtte het niet onwaarschijn
lijk, dat sommigen niet geheel en al vol
daan zouden zijn over de resultaten van
een eventueel vergelijk, maar wanneer de
conferentie uiteen zou gaan zonder tot een
overeenkomst te zijn gekomen, dan zou
het aantal tcleurgcstclden nog veel groo-
ter zijn.
Mocht de conferentie het niet eens kun
nen worden, dan zou de strijd moeten
worden hervat. Maar voor zoover do mi
nister kon nagaan, vvonscht het land, dat
de kwestie met door strijd, maar door
een minnelijke schikking geregeld wordt.
België.
Naar het „Journal dc Bruxelles" mede
deelt, zou de „Moniteu r" van boden een
koninklijk besluit bevatten omtrent het
sanitaire toezicht op reizigers, die per
spoor uit Rusland komen.
Bij speciale beschikking wordt bepaald,
dat gedurende vijf dagen toezicht zal wor
den gehouden op Russische reizigers in
dc hotels, waar zij bun intrek nemen.Het
„Journal" voegt daaraan toe, dat de noo-
Jige maatregelen zijn genomen om te be
letten, dat de ziekte uit Italië het land
binnendringt.
Spanje en het Vaticaan.
Enkele bladen weten iets mee te doelen
omtrent den inhoud van het antwoord van
liet Vaticaan op de jongste nota der Spaan
sche iegeering. Volgens deze berichten moet
het antwoord geenszins geschikt zijn om aan
de beslaande spanning tusschen liet kabinet-
Catmiejas en den Heiligen Stoel een einde te
maken. Het behelst niets anders dan aanvul
lingen van de vorige nota nieuwe voorstel
len worden niet gedaan.
De Heilige Stoel blijf het eenmaal inge
nomen standpunt handhaven cn verklaart de
Ondei handelingen eerst te zullen hervatten,
wanneer het zoogenaamde „hangslot" besluit,
dat de opheffing van eenigc oulen en de in-
,-clirijviitg van dc andere gelast, wordt inge
trokken.
Portugal.
De toestand in Portugal moet vrij be
denkelijk zijn. Naar aanleiding van het
gerucht, dat de conservatieven onlusten
zonden willen uitlokken, nam dc regeering
velschillende maatregelen om de orde te
vei zekeren. Zoo werden, na een confe
rentie tusschen de generaals der bezetting,
den minister van oorlog en de gezagvoer-
deis der op do recde voor anker liggende
schepen, alle permissies cn verloven voor
officieren en soldaten van land* en zee
macht geschorst. Oorlogsschepen zijn iu
verschillende richtingen vertrokken. Alle
telegrammen, die over de mogelijkheid
van eenigc wanorde spreken, worden door-
de censuur onderdrukt.
Italië en Oostenrijk.
Te Isch zal vandaag of morgen een sa
menkomst plaats hebben tusschen de Oos-
tcnrijksclre en Italiaansche ministers van
buitenlandscho zaken, de heeren baron v.
Aehrenthal en markies di San Giuliauo.
De Oostenrijksche gezant tc Rome, DeMo-
rey, en de Italiaansche gezant te Weonen,
de hertog van Avar na, zullen bij deze sa
menkomst tegenwoordig zijn.
Men is er te Weonen vast van overtuigd,
dat San Giuliano de Driebond-politiek zal
voortzetten, en men acht het als zeker,
dat het onderhoud betreffende de ac-
tueele vraagstukken, zooals den toestand
in lret Oosten, tot een volmaakte over
eenstemming tusschen de beide ministers
zal leiden, ofschoon de belangen van berde
naties niet of niet meer dezelfde zijn.
Het gewichtigste punt van de conferen
tie zal do onderhandeling betreffende het
verlengen van den Driebond zijn. Het tijd-
dood, was rij zich wel bewust, doch haar lip
pen zeiden geen woord van dunk. Haar oogen
zagen naar zijn handen on zij beefde. Het rij
tuig zette zich in beweging en reed snel heen.
Een ganscli eind was ze al weg, toen ze zich
omdraaide err zag dat Tuiser» daar nog steeds
op dezelfde plek stond, blootshoofds. Doch
hij zag Irani niet na. Wimruan zou hij den
ken? vioeg Edela. - Eu wat, zou hij van
lroar willen dat hij dezen morgen haar gezel
schap luid gezocht?
Wilde hij zich slechts ter haler beschik
king stellen? IToc kwam hij daartoe? En
wie zou hem van haar verteld hebben? Juf
frouw Vogel kon het wel eens gedaan hebben.
En liet was ook door baar gekomen dat dat
toonecl zich gisterenavond had afgespeeld.
Dat werd Edela op eens met beslistheid
helder.
Nu moest ze Vogeltje ook vertellen, dat
zij graaf Tauom ontmoet had, dacht zij, toen
ze weer terug was.
Zij deed het echter niet.
Al zag het er wat geheimzinnig uit, wie
vioeg daarnaar
Wat vioeg zij nu nog naar anderen?
Slechts één ding vond zij belangrijk en dat
was te weten: hoe her antwoord zou zijn dut
do zoon van Christiaan llnvestrnnd lumr
zou geven?
N1IT.
Bij iedere bei, die in de gang klonk, keek
Edoln met een gevoel van angst naar do
deur van baar kamer. Dat kon liet zijn
dacht zc dan daar kon het gekomen zijn
Zij was nog niet weer uit huis geweest en
toch was het haal zeer benauwd op haar
kamer. Zoodra zij wist dat er iemand in het
gemeenschappelijke salon was, ging zij daar
heen, omdat rij zich daar wat vrijer kon be
wegen, daar die kamer veel grooter was dan
de hare. Dan stond zij daar voor het venster
en keek naar buiten. Ilicr keek men uit op
het kanaal en op eenigc oude, prachtige wa-
teiwilgen, die daar stonden, Die wilgen had
zij altijd graag gezien, maar uu was het of
liet gezicht van die booinen haar zenuwachtig
maakte.
Het was innners ook bij oude wilgen ge
weest dat zij gestaan had, toen zij Lord
doodschoot en toen Bernard ITaveslrand ge
komen was met zijn medelijden. Zij wist nog
al te goed wat hij toen gezegd had en terwijl
zij naar de wilgen keek, hoorde zij die woor
den weer
Aim arm kind
Haar onrust en zenuwachtige spanning
namen allengs toe. Zij had ook niet gehoord
dar de salondeur open ging cn dat Elsbeth
Wieiurup binnen kwam.
Elsbeth's zachte stem deed haar wakker
schrikken
„Staat gij daar zoo in gepeinzen? Er is
een brief voor u gekomen ik hoop met
goede tijding."
Zij had verscheiden biiex-en in de hand cn
zocht tl aait nu een uit, dien zij aan Edela
gaf. Dadelijk daarop verliet zij de kamer,
doende alsof zij er niets van gemerkt had
dat Edela zeer bleek u-as geworden. Vriende
lijk knikte zij haar ccist nog toe toen
viel de deur achter haar dicht.
Nu zou het komen ja of neen, zij zou
het nu dodelijk weten»
(Wordt vervolgd.)
3;*ou<uMM«f.JUK4a*dMttniMCiaauKMMiUf«5^^ Ivjw %td^±ft,r,^£ ^v.„
SCHIEDAIVISCHE GOUDA IT,
HSSSgSnr»
