63"*°
Eerste Blad.
De Heidemolen.
T
BUITENLAND.
Dezo courant verschijnt dagelijks, mét uitzondering van Zon-en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen fl. 1.25 franco
per post tl. 1.05.
Trijs pei week: Vooi Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzondeilijlte nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertenlien voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór'een
uur aan het bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs der Advertentiën: Van 1—6 tegels fb 0.92; ieder* regel meer
15 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar do plaats dia suf
mnemen,
Advertentiën bij abonnement op roordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn graÜ3 aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie,--bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
latere. Telefoon
voor de Redactie No. 123.
voor de Administratie No. 103.
Schiedam, 26 Oct. 1910.
FRANKRIJK.
De spoorwegstaking van eenige weken te-
nig, welke door haai uitgebieidheid handel
cn bediijf onbeiekenbaie schade dreigde toe
te brengen, is, gelijk men weet, lioofdznkelijk
tengevolge van het krachtige optreden der re-
gecring, die zich verplicht achtte het land
voor een economische crisis te behoeden, ten
nadeele dei stakers spoedig verloopen. Dat de
leiders met die houding der rogeering, welke
hun plannen dwarsboomde, niet tevreden wa
len, laat zich denken. Zij hebben aan hun
vei ontwaard iging op alleilei wijze luoht ge
geven, maar het incest verwachtten zij toch
nog van hun aanvallen, welke zij gisteicn-
middag in de Kamer tot de regeering zou
den lichten. Een groot aantal interpellaties,
betieffende de spoorwegstaking, waren door
dc meest hnksche "Kamergioepen ingediend
en alles wees er op, dat het er warm zou
toegaan. In die verwachting is men niet
beschaamd. Zeiden was er een Kamerzitting
zoo rumoeiig als die van gistermiddag.
Het begon ieeds bij do opening. De uiter
ste linkerzijde, die met den Parijschen politie-
prefect Lépine allesbehalve is ingenomen
bij de spoorwegstaking is hij uit kracht van
zijn ambt en ook om rijn beslist optreden,
7eor op den voorgrond getreden ontdekte
den veelgesmade, die dicht bij den ingang
der zaal stond. Zij jouwden hem uit en riepen
„Eruit, eruit", terwijl de overige Kamér-
iaden den prefect toejuichten, en dat alles bij
een veroorzaakte zoo'n onbeschrijfelijk tu
mult, dat de vergadering werd geschorst,
voor ze nog goed cn wel was geopend.
Bij dc heiopcning der vergadering de
beer Lépine was ondcrtusschen verdwenen r
word op veizoek van minister-president
Biiand overgegaan tot onmiddellijke behan
deling der interpellaties.
De7e werden geopend door den radicalen
afgevaardigde Cuny, die heel kalm de staking
der spoorwegarbeiders verdedigde en het oog
merk van revolutie te willen wekken tegen-
sptak. Na hem kwam de geunifieerde socia
list Colly aan de hemt,, zelf een gewezen
spoorwegman. Hij begon zijn iedevoering
met voorlezing van vroegere verklaringen en
krantenartikels van de ministers Barthou,
Millerand en Viviani, waarin betoogd wordt,
dat een spoot wegstaking volkomen wettig is.
Vervolgons richtte hij zijn aanval tegen
„Briand den Tweede", wien hij zijn houding
tijdens de staking verweet: onwettige mobili
satie, cn willekeurige airestaties van spoor
wegbeambten, die niets haddon gedaan dan
den goeden raad hun door „Briand den Eer
ste" gegeven, gevolgd. Colly las de heftigste
passages voor uit de redevoering van Briand,
over de algemccne staking, uitgesproken op
Roman naar het Duitsch van
OSWALD BERGER ER.
het socialisten-congres van 1899. Natuurlijk
heerschte luidruchtige vreugde bij de socialis
ten, die met ironisch handgeklap de meest
opi mende passages begroetten. De rest van de
Kamer lachte, glimlachte of hield zich
doodkalm. Briand zelf luisterde toe met glim
lachend gelaat, nu en dan met zijn hoofd
knikkend, als wilde luj zeggen: „Dat was
nog zoo gek niet."
Colly eindigde zijn rede met Briand te
noemen „een agent-provocateur", een „voor-
looper van de algemeone staking" en „een
onderkruiper", hij betitelde als „een ge-
meene streek" de onderdrukking der sta
king door de mobilisatie der spoorv^egman-
nen en hun gedeeltelijke vervanging door
soldaten.
Hoewel het aantal afgevaardigden, die zich
voor een inteipellatie hadden laten inschrij
ven, zeer gioot was', nam Briand onmiddel
lijk na Colly, zeli het woord. Nauwelijks op
het spieekgestoelte aanwezig, werd de presi
dent van den minister!oad op allerlei wijze
dooi de socialisten uitgescholden. Geduren
de zijn gcheele rede werd de minister-presi
dent aanhoudend door het lawaai der uiter
ste linkcizi]de lastig gevallen, zoodot 7,ijn
wooi den meermalen verloren gingen.
De minister-president begon met te zeg
gen, dat hij op persoonlijke aanvallen niet
zou antwoorden. Hij verklaarde vervolgens
- onder luid piotest der linkerzijde dat
de staking geen vakbeweging was geweest.
Do regeering had niet te doen met een star
king, maar met een complot tot verspreiding
van dood en verderf in hef land, waarvan de
arbeideis volstrekt niets wisten en waar
van zij slechts de werktuigen waren.
Ondei groot rumoer van de socialisten zei-
de Briand, dat de regeering, toen zij het be
wijs in handen had, dat zij stond tegenover
een- anarchistische cn oproerige beweging,
maatregelen moest nemen voor.de natio
nale veiligheid.
Daarna stelde de minister-president in
het licht, welke pogingen zij had gedaan in
het belang van de spoorwegbeambten. In
Oetobei konden de spoorwegarbeiders lotsver
betering krijgen, zonder dat geweld noodig
was; er waren echter enkelen, die agitatie
vv ilden en de minister verklaarde van mee
ning te zijn, dat bij de verzoenende houding
dei i"Dve, i'g de'uitroeping van de staking,
teiwijl de onderhandelingen gaande waren,
iels onduldbaars was geweest.
Briand herinnerde aan de omstandighe
den op het tijdstip van de al kondiging der
staking aim het Noorderstation on zeide, dat
men hier te doen heeft mot een stelselmatige
organisatie der. sabotage, van welke de re
geering dc draden hoopt in. handen te heb
ben. Hij verklaarde schriftelijke bewijzen te
hebben omtrent de organisatie van de sabo
tage der telegraaf- en telefoonlijnen, der toe
stellen en der spoorwegen. De staking was
volgens hem een misdadige onderneming je
gens do natie.
Hij voegde duaraan. toe, dut het gcheele
land had getoond, dat het zich niet om den
0)
„Die praatjes dan toch De fantasie van
liet volk is nog even kinderlijk onbeperkt
als in dc degen van wijlen ridder Blauwbaard.
„Dergelijke verhalen werden steeds talrij
ker, maar ze waren zoo dwaas, dat fien opti
mist, zooals ik, ei natuurlijk geen geloof
min sloeg en er om lachte. Daarbij kwam
nog dat de ooievaar door den schoorsteen
van de opperhoutvesteiij binnen wist te
dringen. Het was een jongetje en toen ik het
kereltje doopte vv.is alle» geluk en vreugde
in de families Wiesen rei ter en Wolkenstein.
Vooral vader Wolkonstein was gelukkig met
zijn kleinzoon. Hij zelf had, zooals ge nu
weet, geen zoon mogen hebben, damom ver
heugde hij zich te meer over de geboorte
van don zoon van zijn dochter."
De predikant stond op cn begon mot ern
stig gelaat de kamer op-en neer te looped.
„Op een morgen dat ik juist naar het
catechisatielokaal wilde gaan, kwam mijn
buurman Sohnnrsbiindel dezelfde dien ik
daar straks begraven heb voor mijn ge.
opend venster voorbij, bleef slaan cn 'riep
mij toe of ik het al wist. Ik wist echter
niet wat. hij bedoelde.
„Goede hemel," riep hij, „in het bosch
tusschen Althcide on Katzenloch hebben ze
vannacht den houtvester Wiesenreiter ver
moord, doodgoed loten. Wat? riep ik. Wie
tuin wilde laten leiden cn dat de regeering,
ondanks de angsten, die het land, mot het
oog op het gevaar, heeft doorstaan, geen an
dere dan wettelijke middelen Reeft gebruikt.
Briand zeide wijders, dat de vrijheid, die
de socialisten voorstaan, zich niet anders
vertoont dan als een led ijk beeld van
tweedracht en met den grijns1 van den bur
geroorlog. De vrijheid der vakvereeniging
bestaat niet uit gewelddadigheden tegen
arbeiders, evenmin als de staatkundige vrij
heid iets te maken heeft mot 'de tegen
woordige houding der uiterste linkerzijde.
„Er zijn omstandigheden," zoo zei hij
verder, „waarin een staatsman zijn plicht
doet ondanks bedreigingen en met gevaar
voor zijn leven, Ik hob vertrouwen in den
loop der jongste gebeurtenissen aan do
zijde dei' vrijheid te hebben gestaan." En
h'ij eindigde aldus:
„In deze ernstige omstandigheden, toen
h'et land op den weg van den burgeroor
log werd gedreven, zou iedere regeering,
welke dien naam waardig is, hetzelfde heb
ben gedaan als wij. De regeering aan
vaardde gemeenschappelijk de gcheele Veis
antwoordelijkh'eid. De vrijheden der spoor
wegbeambten, zullen niet geschaad worden
door do staking.
„Do regeering h'eeft de middelen bestu
deerd om in h'et vervolg hot land fe behoe
den voor dergelijke aanvallen, zonder
nochtans de werkelijke vrijheden der vak-
vereenigingen aan te tasten.Gij zult ver
klaren of gij dien arbeid aan deze rogeering
wilt toevertrouwen."
Deze voor de vuist gehouden rede, werd
levendig toegejuicht van allo banken, uit
gezonderd die der uiterste linkerzijde.
Morgen (Donderdag) zal de vergadering
worden voortgezet.
Wegens de van zekere zijde aan zijn
redevoering gegeven verkoelden uitleg,
h'eeft Briand nog in een onderhoud ver
klaard, dat de leden van h'et kabinet in
do gehouden ministerraden voor en, na
do staking h'et eens zijn 'geweest de ver
antwoordelijkheid der beslissingen te aan
vaarden. Ik h'ob niet gewild, aldus Briand,
dat h'et kabinet midden in een crisis voor
beslissingen zou staan, waarvan latei- ge
bruik gemaakt zou kunnen woiden om oen
herhaling te vooikorrien. De regeering
h'eeft nog niet beraadslaagd. Terwijl ik
voorbehoud maak voor de meening van
ieder mijner collega's, heb ik alle mogelijk
heid van oen incident geweerd, door in do
Kamer te zeggen, dat wij weigeren in to
gaan op eiken vei wachten maatregel, dien
men ons door moties zou willen opdrin
gen.
De ministerraad zal eerst na sluiting der
thans aan de gang zijnde debatten bijeen
komen. Hot is ook naar- doze bijeenkomst
waarop zich' aller aandacht concentreert.
GEMENGDE MED BDBELINGEN.
hccl't het gedaan? Ja als ze dat wisten
nnlwooulde hij. Wilddieven er zijn er ge
noeg in dat vervl nest."
„Iets naders wist die ongeluksbode mij niet
te zeggen, fk lipt de catechisatie afzeggen
en begaf mij terstond op weg, te voet naar
den heidemolen. Wat ik in den molen en
duarna in de woning \an don opperhoutves
ter hoorde al die ellende, al dat verdriet,
ben ik niet in staat te schilderen. Hot'plot
selinge ongeluk was zoo verschrikkelijk dat
allen verpletterd waren. De jonge weduwe
vond ik bij het lijk van haar man. Hij lag
bleek op zijn bed en zij knielde naast hein.
„Ernstig zag do doode er 'uit, evenzoo als
bij zijn leven. In liet voorhoold had hij een
kleine wonde. Een trek van ontevredenheid
lag om zijn mond, sprekend van een stil
undriet en van zekere onbevredigdheid over
het leven dat nu achter hem lag.
„fk hóórde verschillende brokstukken.
Waaruit ik den gang van de verschrikkelijke
gcbeui tenia kon volgen. Maar dat alles betrof
uiterlijkheden en feiten, terwijl'ik tóch ver
moedde dot er iets diepers achter de zaak
zat. Men verhaalde mij ongeveer het vol
gende 1
„Den vorigen avond, waren verschillende
hceren in de houtvesterswoning geweeest. Do'
jonge vrouw was, zoo zei' me.n,1 zeer vroolijk
geweest, Wiesenreiter echter stil en blijk-
taar ontstemd. Toen de'gaston tegen mid
dernacht weggegnnn waren, bleef Wiesenrei
ter nog eenigen tijd alleen in zijn kamer.
Plotseling werd er aan zijn i aam geklopt.
Tiet was do bosehwnehter Kienspan, die een
belangrijke boodschap had. Hi] word bin
nen gelaten. Hij kwam uit de dorpsherberg,
België.
De keizer en de keizerin van Duitech-
kmd met prinses Victoria zijn gistermiddag
om 2 u. 20 onder het gebulder van 51 sa
luutschoten te Brussel aangekomen. Bij het
uit den trein stappen werden de lrooge be
zoekers door het Belgische koningspaar op
hartelijke wijze begroet. Over hot Rogier-
plein werd daarna, geëscorteerd door cava
lerie, tusschen en haie opgestelde troepen
naai het paleis gereden.
De ontvangst van de zijde der bevolking
was hoffelijk, zelfs hartelijk op sommige
puntentoch gaat het gerucht, dat velschil
lende personen in hechtenis zijn genomen,
omdat zij bn hc-t voorbijrijden van den kei
zer gefloten hebben.
's Avonds werd een galadiner gegeven,
waai aan ruim 160 gasten deelnamen. Behalve
den keizer en de keizerin, den koning en de
koningin, prinses Victoria Louise, de gravin
Van Vlaanderen, prinses Clementine, prins
en prinses Karl von Hohenzollern zaten aan
alle lyaiirdigheidsbekleeders uit het keizerlijk
gevolg, alle waardigheidsbekleeders van het
paleis, het coips diplomatique, de ministers
en burgoilijke en militaire autoriteiten.
Koning Albert bracht een dionk uit, waar
in hij zijn keizerlijke gasten hartelijk wel
kom heette en heel voel vriendelijks zei over
Duitschland en over V keizer» rogeering,
waarop de keizer antwoordde in niet minder
lieflijk klinkende speech voor land cn
vorstenhuis. Hij bedankte voor de wanne
ontvangst en sprak van heit buitengewone
succes der Belgen op 't gebied van nijver
heid, handel on schoone kunsten.
Na afloop van het diner werd cerclc ge
houden. De keizer en de koning traden toen
in gesprok'met verschillende genoodigden.
De keizer moet 'verbazend gul met ridder
orden zijn geweest."
Frankrijk.
Volgens verschillende Frnnsehe bladen
zou de politie in het bezit zijn gekotnen van
een manifest, waarin oen groep van terro
risten aankondigen, dat zij bes'oten hebben
de hoogste ambtenaren dei republiek we
gens hun houding in de spoorwegstaking, te
vermoorden. De met de bewaking der anar
chisten belaste commissaris van politie Gui-
ohasd zcekt op dit oogenbük naar dc ge
heime drukkerij waar dit manifest gedrukt
is. Alle maatregelen zijn genomen om de be
dreigde personen te beschermen. Ook wordt
onderzoek gedaan naar de herkomst" der tal
rijke dreigbrieven, die de prefect van politie
en andere hooge ambtenaren dagelijks ont
vangen.
T u r k ij o.
De ontslagaanvrage van den minister
van marine is thans definitief aangeno
men. De grootvizier hooft interimair hel
boh'oer van het departement van marine op
zich' genomen.
waar hij een gesprek had afgeluisterd, waar
uit bleek dut eenige wilddieven dezen nacht
hun slag wilden slaan. Er zou gestroopt
woiden maar namen had hij niet ge
hoord.
„liet behoorde niet tot de taak van Wie
senreiter om uit te gaan om dc stroopere te
betrappen. Dat is de zaak van den boseh
wnehter en zijn knecht. Het was ook de be
doeling van Kienspnn niet om Wiesenreiter
te* vragen of hij mee ging. Ilij wilde slochts
vragen welke van zijn knechts hij mee zou
nemeii.
„Wicsenreitci verklaarde echter, in blijk-
batu- zeer sombere stemming, dat een rit in
den nacht hom zeer welkom was. Zoo'n nach
telijke tocht zou hem goed deen en hij be
sloot daarom zelf met Kienspnn,mee te'gaan.
De jachtwagen werd daaiom. dadelijk inge
spannen en in duisternis en nevel reilen zij
weg. Hot was een lange, eenzame rit tot ze
eindelijk op do aangeduide plek nakwamen,
flot laatste stuk gingen zij te voet, terwijl
paaid en wagon in hot kreupelhout werden
neergezet, liet is tq begrijpen dat zij met
de gixK.ilste omzichtigheid vooit gingen
staj) voor stap, vooizichtig cn spiedend naar
allo zijden of geen onraad dreigde."
Hier; zweeg de predikant even. Hij liep
niet meer de kamer op ,cn neer maar ging
voor het raam staan en staarde in gedach
ten verzonken, naar de ruïne van de kerk
Ongetwijfeld trachtte hij allo bij/ondeiheden
van do verschrikkelijke gebeurtenis aaneen
te> voegen Lot'* een zoo volmaakt mogelijk
verhaal.
„Het was nu wat lichter geworden dan
leen zij uitreden vervolgde hij toon met
Griekenland.
Zooals een telegram 'gisteren meldde, hoeft
de Nationale Vergadering gisteren met over-
groote moei derheid een motie van vertrouwer-
in liet beleid der nieuwe regeering aange
nomen.
Minister-president Venizelos heeft daarop
een conferentie met den koning gehad, waar
in hij aantoonde, dat een aantal stemmen te
zijnen gunste z.ijn uitgebracht, aan welke
nut de beteekenis mi» woiden gehecht van
een goed keuring vim zijn program, waaruit
iiij afleidde, dat hij u, ensz.ins het vertrouwen
der 'meerderheid geniet.
liet gevolg van dit onderhoud is geweest,
dut oen koninklijk besluit is uitgevaardigd,
waarbij het parlement ontbonden wordt ver
klaard.
Dc verkiezingen voor de nieuwe revisio-
nistiscn.' Kamer zijn bepaald op 28 Novem-
bei en de opening van de z:tting zal plaats
hebben op 8 Januari 1911.
V ereenigde Staten.
"Hei is Roosevelt, ondanks zijn ijverige
bemoeiingen, niet gelukt eon bijzondere
geestdrift voor de verkiezing van zijn ean-
didaat voor het gouvemeursbaantje van
den staat New-York op te wekken. Hoewel
er bijna dagelijks ten gunste van mr.
Stimson, den ropublikeinsehen candidaat,
redevoeringen worden gehouden, heeft het
grooto publiek zich opvallend onverschillig
tegenover den beschermeling van Roosevelt
betoond. Het lrjkt, alsof de algemcene be
langstelling door den lawaaiigen strijd tus
schen de beroepspolitici, de zoogenaamde
„bosses" en den heer 'Roosevelt, om do
centrale van de republikcmsche partij, wel-
ko aan do opening van de geregelde ver
kiezingscampagne voorafging, volkomen is
uitgeput
Do „bosses", die hot aanleggen op de
nederlaag van den heer Stimson, hoewel
deze een lid is van hun partij, en slechts
omdat hij door Roosevelt wordt gesteund,
dringen or bij hun partij met nadruk op
aan h'et gewone repubhkeinsche ticket
(stembriefje) te stemmen met uitzondering
echter van Roosevelt's candidaat voor het
gouvenouisambt.
De weddenschappen, welke in Ameri
ka een h'eel aardiger maatstaf vormen voor
de politieke stemming, zijn dan ook ten
gunste van den domocratisch'en candidaat
Dix. op wien van vele zijden wedden
schappen van zeven legen vijf werden
aangeboden, welke editor alsnog te on
gunstig werden afgewezen.
i Corps dlploaotiqie.
In het „Hotel des Indes" is aangekomen
de gezant van Uruguay bij on3 IJof, do
heer Frederico R. Vidiella. i
zekere aandoening in zijn stem en zij za
gen de maan door de liooge boomen. Vlak
voor hen ritselde iets in liet hout daar
lagen enkele akkertjes te midden van het
e'fcenhouf.
„Op deze plaats heette het dat veel wild
liep en precies een jaar geleden had Kien
spnn hier ook een wilddief betrapt. De man
had zich verzet, Kienapan was gedwongen
geweest zich te verdedigen en had den stroo-
per, een arbeider uit Altheide, doodgeschoten.
Na dien tijd zon het woeste volkje op wraak.
„Een oogenblikje stonden zij onbeweeglijk
en keken naar den kunt wnar het gerucht had
geklonken. Zij weifelden of zij naar voren
zouden dringen of zich nog even verdekt
achter de boomstammen zouden opstellen.
De opperhoutvester stond eon pas of wat
voor Kienspan
„Weer klonk het geritsel en toen een knal.
De houtvester Wiesenreiter vie! tenstond ach
terover op den grond. Geen woord had hij
meer uitgebracht."
Hugenloh was opgesfaun en stond, met de
vuist op de balei leunend met spanning naar
den verteller te luisteren, die alles blijkbaar
duidelijk voor zich zag, zooais het dien nacht
gebeurd was.
„De moord is te treuriger," vervolgde do
minee Schnelldohin, „omdat dc dader eigen
lijk bedoelde zich op Kienspan te wTeken.
Hij schoot nu den persoon neer, dien hij niet
bedoelde tclreffen.
,',Nauwelijks had het schot geknald, of do
bosch wachter Kienspan hooide voetstappen
en kraken van takken op het akkertje. Zijn
eerste gedachte volgend, sprong hij vooruit",
zag een gestofte op. eenigen afstand en schoot
Nieuwe Waterweg.
Door het Ministerie van Waterstaat werd
hedon aanbesteed: het over 400 M. lengte
dauiop. De vluchtende man keerde zich om,
loste een tweede schot op den boschwachter,
mi»te echter en snelde daarop weg. Aan ach-
teihnien was niet te donken wie de da
der geneert was, had Kienspan niet gezien.
„Hij grog daarop teiug naar de plaats
waai' de oppeihontveiter gevallen was. Deze
lag voorover met het-gelaat op het gras, zijn
geweer hig naast hem hij was dood.
„De bosehwnehter ging daarop naar de
plaats waar zij den wagen in het geboomte
hadden gezet. Me, veel moeite gelukte liet
hem en zijn knecht de paarden, die door do
schoten wild géwordén waren, to bedwingen.
Teen reden zij naar den doode en tilden hem
in den wagen.
„Tegen den morgen kwamen zij weer in
de houtvCPterewoning aan. Gezond en krach-
t\g was Wiesenreiter nog enkele uren gelo
den uitgereden, thans was hij een lijk. In do
kraoht van zijn leeftijd werd hij aan zijn
viouvv en zoontje ontrukt."
Een lange stilte volgde na dit verhaal.
De predikant en zijn bezoeker zaten weer
rookend tegenover elkander, ieder in een
hoek van de- sofa. Er lag iets vertrouwelijks
tusschen hen, het was of dc vreeselijkc, nach
telijke gebeurtenis hen nader tot elkander
bracht.
Pcchlenn, de dienstmaagd was binnengeko
men. Ettelijk flesscben bier had zij ge
bracht, die allengs werden geledigd. Weinig
vermoedde zij dut wat do beide mannen be
sproken hadden ook mot haar vader in ver
band stond. Zacht' was ze gekomen en even
stil ging ze weer heen.
(Wordt wrrolyd