64"* Jaargang
«bondag 15 October 1911
No. 13739
Derde Blad.
Nederland rooverstaat?
Een ernstige fout.
FRANS LISZT.
.11 Pruisen
voor
In
gevallen
In
eevallen.
1S80
7.1
1896
4.8
1881
10.2
1897
12.S
1S82
3.7
1S98
2.G
1883
13.—
1899
5.1
1884
10.7
1900
4.3
1885
7.4
1001
0.1
J88G
6.
1902
9.2
1887
12.6
1903
7.7
1888
8.—
1904
3.7
1889
15.3
1905
0.7
1890
5.1
1906
4.8
1891
8.6
1907
9.1
1892
13
1908
9.9
1S93
7.9
1009
8.6
189-1
0.2
1910
G.l
1S95
4.0
STADSNIEUWS.
SOKlEIDAiMSC: HE i 3URAH1
Deze courant verschijnt dagelijks, met uitzondering van Zou- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen 11,1.25 franco
per post 11.1.65.
Prijs per week: Voor. Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Ergs der A'd ver ten tiCn: Van 1—6 regel 3 11,0.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote leltei'3 naai. de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te hekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen lol deu prij-
van 40 cents per advertentie, hij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
Nnar aanleiding van onze artikelen over
de beteckenis van de jongste ltdiaanscho
gebeurtenissen hebben wij eenigc brieven
ontvangen, die ons als beu ijzen van belang
stelling zeer welkom waren. Vooral een
daai van, welke door een man van gezag in
deze zaken was geschreven, heeft ons bizon
der aangenaam getroffen. Doch een paar op
merkingen in dien brief geven ons aanlei
ding nog eens op de zaak terug te komen.
In do eerste plaats om een zeer belmrtigens-
\v aardige waarschuwing, welke do geachte
schrijver ten beste geeft. Het heeft namelijk
zijn aandacht getrokken, dat men (o veel
uit het oog verheet, dat de huidige oorlog er
een te van kolonteoeremle mogendheden.
Turkije vomit niet als staat doch als kolo-
nisecroude mogendheid aangevallen. Do oor
log zelf wordt geheel overeenkomstig die
waarheid gevoerd. Italië richt zich uitslui
tend tot Tripolis, terwijl het veel afdoender
overwinningen zou kunnen behalen door van
da ovennacht van zijn vloot gebruik to ma
ken om Europccach Turkije aan te lasten.
Doch hei laat dit na, zeker niet uit recht
vaardigheidsgevoel, doch uit vrees voor twee
hoogere machtende groolo mogendheden
en de eigen economische relaties in Turkije,
welke Italië niet voor goed onmogelijk mag
maken. Onze briefschrijver meent, dat men
juist in dezen oorlog dc macht van de bo
ven de slaton staande hoogere eenheid, die
in wording is, ecu eenheid zoowel van politieke
nis van economische beteckenis, kan obser-
veeren, meer dan ooit tc voren. Is het geen
wonder, dal die onder elkniu zoo verdeelde
mogendheden in dit economrichc moment
Italic een matiging opleggen, gelijk wij die
vóór dezen nog nooit hebben zien toepassen?
Doch dit in hot voorbijgaan. De schrijver
hei haalt: het i.s een oorlog van kolonteeeren-
de mogendheden. Turkije kan niet koloni-
seereti. Daarover is men hel algemeen eens.
Het nieuwe bestuur moot nog bewiizen, dat
het dit heterogene volken-complex, dut liet
cigenlijkh Turkije is, kan besturen. Doch
dat hel in lange, lange jaren niet zal kun
nen koloniseeren, ligt voor de hand.
Italië heeft ook op koloniaal gebied noj
groii wouderen verricht. Doch het is tc ver
wachten, dat Italië in elk geval beter za!
kunnen kokmteceicn dun Turkije. En dus
veulrijft hier de krachtigere kolonist de min
der krachtige.
Dat is een waarschuwend voorbeeld voor
allo koloniale mogendheden en speciaal voor
een ons van nabij bekende kleine mogend
heid. Niemand hix-ft natuurlijk het recht om
ecu staat die koloniseert op zij tc schuiven
om zelf aan den gang te gaan. Doch men
ral z.ich dat recht gemakkelijker toeeigenen
naarmate slechter gekoloniseerd wordt. Stelt
Nederland dus prijs op handhaving vult zijn
zelfstandigheid en de integriteit van zijn ge
bied, dan behoort ons land dat in de eerste
plaats to toonon door zoo goed mogelijk zijn
1S1X 22 October 1911.
Do honderdjarige gedenkdag van do ge
hoorte van Liszt, zal in do grooto plaatsen
van Duifcschland, niet onopgemerkt voorbij
gaan. In Berlijn, Leipzig, Frankfort, Drcs
den en Weimar zullen twee- on driedaag
scho muziekfeesten plaats hebben; dan zul
len velen van zijn koor- en symphonische
werken worden uitgevoerd, en zeker zullen
zijn klavierwerken een groot deel van do
programma's uitmaken, waarvoor klavier-
vïrtuosen van corsto rang, als Eugene d'Al-
bert, Sophie Mentor, Godovvsky en I faro Is
Bauer hun medewerking zullen verlccncn
Ook in ons land zullen, in dit seizoen
de groote orkesten en pianosolisten niet
achterblijven, de nagedachtenis van den
grooton kunstenaar te eeren.
Franz Liszt word 22* October 1811 to
- Raidij in Hongarije, geboren, als zoon van
den rentmeester van prins Esterhazy.
Adam Liszt, die zeil een groot liefhebber
en gelukkig beoefenaar der toonkunst was,
Zeer vroegtijdig openbaarde zich bijzon
dere muzikale aanleg hij Franz, en reeds
op negenjarigen leeftijd trad hij in het open
baar als pianist op, en wel met zooveel
succes, dat Ilongaarsche edellieden boslo
plichten in Indië te ven uilen. Gelukkig
kunnen wij er wel op rekenen, dut wij als
koloniseerden! cn niet alleen in chrislen-
oogen verre staan boven de Turken.
De tweede opmerking van onzen schrijver,
meer aan ons adres, kunnen wij het best
met deze woorden weergeven
„Gij zegt, dat de kleine staten do ware
yVrcdcv rienden zijn en dat dus van hen voor-
Uit moet komen de propaganda voor de
v rede-door-reelit-boweg!ng. Want zij alleen
hebben bij die beweging onmiddellijk be
lang. Vergeet gij daarbij niet, dat Neder
land koloniseeiende mogendheid is en dat
,wij heel vreemd zouden kijken als onze
vrienden dc Atjehem zich ook eens tegen-
tover ons op die beginselen zouden lance
ren en als andere Indische potentaten, die
degen ons zijn, zich eens op de rechtvaar
digheidsgevoel gingen beroepen om een
kwestie tus.-,chen hen en ons voor het Ilaag-
•H'hfi Kof te brengen?"
Wij zouden dus „vrede door recht" wen-
schen als het in onzen knumi te pas kwam,
doch precies even willekeurig handelen als
de zoogenaamde groote mogendheden, zoodra
wij tegenover Indische vrede-door-rechters
stonden. En als wij verklaren, dat in Enge
land do verontwaardiging tegenover Italië
schijnheilig is, zouden wij vergeten, dat wij
schijnheilig zijn.
In deze bezwaren is, dunkt ons, weer de
oude genorftliseeringsfout, die wij op zooveel
volksvergaderingen vinden. Men verliest uit
het oog, dat de staten-gemeensehap ook in
haar siunonstelling niet even eenvoudig is
ate do menschengemcensehnp. Hier is een
mcnsch een monsch. Twijfel is uitgesloten.
I Lot is wel niet mogelijk alle menschcn op
ptecies dezelfde wijzo te behandelen, den
fijnbeschuafden Europeaan gelijk to stellen
met den Papoea. Doch hot uiterlijke crite
rium van mcnsch, d. i. lid der gemeenschap,
is gemakkelijk to vinden.
Anders staat liet met de statengemeen
schap. In Europa weet men wat een staat is.
hi niemand zal, als hij de Europcescho sta
ten moet opnoemen, zich vet gissen of terecht
gewezen worden als hij Monaco of Andorra
vergeet, llier kan men dus gemakkelijk den
oteeh stellen dat dc staten hun onderlinge
verhoudingen door rechtsbeginselen in plaats
van door niuchlskwesties laten bchecr&chen.
Doch wat i.s in Indië een. staat? Moeten
daar do Andorra's en Monaco's wel meetel
len? Is daar f-tnat alles wat zoo ongeveer
soeverein is? Kan men zich f-ón gemeen
schap denken van de wonderlijke organis
men. die men aldus krijgt, met de hoog ont
wikkelde ch rist rasta ton en daarmee gelijk tc
.-tellen staten ate Japan, in hooge mate, maar
ook als Turkije, Pci-zië, de vroegere Zuid-
Alrikaansche Republieken, China en Siam.
Neen immers. Er zijn ongetwijfeld grens
gevallen. En het is hiel moeilijk uit to ma
lum wat een slaat is en vit niet. Marokko
i.- ongetwijfeld honderd maal zooveel staat
al- het landje van het oen of andere Indische
polenlaatje. Doch men kan niet in vollen
eiiist vonsehen, dat de hoogere gemeenschap
van staten, die bezig is zich te vormen, het
criterium van wat een staat is to huig stelt
Moeten wij dus onzen vvensch, dat de staten
zich in hun gemeenschap in tiun verhou
dingen tot elkaar door rechtsoverwegingen
aten leiden, nader formuleeren zoo, dat er
eenigc kans op verwezenlijking bestaat, dan
belmoren wij ons in de opvatting van wat
een staat is te beperken. En dan belmoren in
elk geval „Staten", als waarmee Nederland
in Indië te doen heeft, buiten dit .staatsbe
grip te blijven.
Waarmee niet gezegd zij, dat Nederland
z.ich nu maar alle willekeurige handelingen
tegenover die staatjes mag permitteeron. Al-
leiminst. Juist omdat wij klein zijn belmo
ren wij de veel kleineren ook zoo billijk
mogelijk te behandelen. Doch de bewering
wel eens uit Duitschlancl gehoord dat
een grooto mogendheid die Nederland en
Zwitserland als staat erkent, ook zulke
vage Indische staatjes als staat zou moeten
erkennen, lijkt ons volstrekt onjuist. Neder
land staat èn quulitalief fcn quantitatief on-
indig veel dichter bij Duittchland dan bij
dergelijke „staten". En een eifcch, dat alles
wat zich op aarde maar slaat noemt tot de
statengemeenschap zou moeten worden toe
gelaten, is absurd en zou de gchecle mooie
beweging op niets doen uitloopen.
Zelfbeperking is ook bij deze beweging
dringend noodïsv En neemt men dit eenmaal
aan, dan blijft waar onze stelling, dat Neder
land alle belang heeft bij de vrede-door-
reeht beweging cn dat zijn taak als kolonisec-
rende mogen dhc d, zeer zeker in
ons speciaal go val het in geen
enkel opzicht behoeft te weerhouden aan die
beweging van ganscher harte, ook voor het
igen belang, mede te werken.
ten hem oen toelage te verloenen, om
zijn studiën to gaan voortzetten. Lie jonge
Liszt kwam toen onder leiding van Carl
Czcrny in Woencn, die ook Döhler, Drey
schok, Thalberg, Jaöl on andoren vormde.
Do uilstokende paedagoog, was niet weinig
verbaasd, toen hij hot kind do grooto so
naten van dementi hoortlo spelen. Men
moest hem terstond dc muziek van Boot
hoven en Hummel voorzetten, welke hem
evenmin zwarigheden boden; zelfs het con
cert in h-mol van Hummel speelde hij
op het eerste gezicht.-Korten tijd na zijn
verblijf in Wecncn gaf hij aldaar zijn eer
ste concert en elk bevoegd beoordeelaar
voorspeldo hem een schitterende toekomst
Inmiddels nam hij compositielessen lnj Sa-
licri.
Zijn vador zag hem gaarne voor ver-
doro leiding geplaatst op het conservatoire
to Parijs, dat onder directie van Choru
bini stond, doch hij kon daar niet toege
laten wordoon: do jonge Liszt was geen
Franschman.
Dientengevolge was L's. vader genood
zaakt naar andere leermeesters te Parijs
voor zijn zoon om te zien, en zoo kwam
hij bij Roicha en Paër. Iu do salons der
hooge kringen, wordt do „petit Liszt" al
gemeen bewonderd cn geliefkoosd. In hot
openbaar trad hij daar te stede het eerst
in 1824 op. Zijn. spel maakte grooton in
druk, cn liet wonderkind werd overal met
groote toejuiching begroot Te midden van
den bekeken, dat er het nieuwtje afging en
men zicii mokkend in het onvermijdelijke
chiktein dc ij=olijkc toeneming der kinder-
zclfmoorden.
Een droevige waarheid dus, waarvan de
gioote suggestieve krocht natuurlijk niet
icon worden geloochend. Men moc«t aanne
men, dat dit veie geschrijf over toenemen-
den zelfmoord de toeneming in de hmal
zou werken.
Totdat dezer dagen een verslaggever win
de Berlijnsche „Lokal-Anzcigor" een bezoek
ging brengen aan de stattetische at'deeling
van het minister van onderwijs om daar eens
te hooren boe erg de toeneming dier zelf
moorden wel was.
En wat krijgt de man ten antwoord?
Van de toeneming van zelfmoorden bij
leerlingen aan middelbare en hoogeie ecliool-
nrichtingen daarover liep de kweolio
was geen woord waar. Op de 100.000 school
gaande kinderen van deze categorie kwamen
Al sedert jaren maakt men zich in Duitsch-
land ongerust over de zelfmoorden van do
schooljeugd. Het heeft haast een vnsle plaats
gekregen, het gemengde berichtje dat het
een of andere jongetje of meisje de hand
aan zichzelf heeft geslagen. Nooit ontbreekt
daaraan de verzuchting, dut die ziekelijke
neiging hoe langer hoe erger wordt. En als
het geval con beetje sensatie wekkend was,
kon men er zeker van zijn, dat verschei
dene hoofdiu-tikelsclirijvoi-s zich met het ge
val bemoeiden en daarover met Duitsehc
grondigheid aan het botoogen gingen. Voor
op stond natuurlijk, dut het aantal zelfmoor
den onrustbarend toenam. De vraag was
maar, wat daarvan de reden was. En aller
lei deskundigen kwamen met allerlei ver
klaringen. De school was de voornaamste
schuldige klaagden zij, die op school meer
opvoeding on minder geleerdheid-uitdoeling
wemsehten. Schoolmannen kwamen hiertegen
op en stelden het gezin verantwoordelijk.
Dc ouders waren te ha en te genotzuchtig
om op te voeden; voorstanders van Sport
kwamen betoogen, dat de jongens meer aan
sport moesten doen cn tegenstanders van
spoi t betoogden precies het tegenovergestel
de. De kinematografen en (le voel verspreide
rooveiTomuns kregen hun aandeel in de
schuld.
Kortom de kwestie werd zoo van alle zij-
dien bijval bleeef L. niet werkeloos; boven
dien hield zijn vader hem altijd bezig, cn
dwong hem dagelijks twaalf fugas vim
Bach l.c spelen en die onverwachts van
den oenen toon in don anderen over te
zetten, een moeilijke, doch nuttige oefe
ning, waaraan de jonge pianist dc gemak
kelijkheid om op hot „a vuo" spelen le
danken had. Doch ook de kunstreizen wei
den niet vergeten, want papa Liszt was
tevens een praelisch man, en do concer
ten, welke hij gaf in Engeland (1825) en in
'de steden: Bordeaux, Toulouse, Marseille
on Lyon brachten enorme sommen op. De
oude heer had inmiddels zijn betrekking
als rentmeester opgezegd cn do familie
woondo voorloopig te Parijs. Lang mocht dc
vader dezen roem niet overleven,
want in 1827 overleed hij; Franz was
dientengevolgo verplicht voor ziehzclven en
zijn moeder te zorgen. Ilij bleef met haar
in Parijs wonen cn bepaalde zich voorloo
pig uitsluitend tot het geven van onder
richt Hot is een van de eigenaardige trek
ken van dat zonderlinge kunstenaarsleven
geweest, dat hij altijd geslingerd bleef door
verschillende en dikwijls tegenstrijdige in
vlooden. Soms maakto zich oen soort van
mysticisme van hem meester cn verdreef
tijdelijk althans, zijn liefdo yoor do toon
kunst; zijn omgang met do toenmalige lei
ders der Fransche letterkunde, Victor llugo,
Lamartine en Georges Sand, heeft groo
ton invloed gehad op zijn vooruitstrevende
zoo'n mededeeling liever een hoofdartikel
oor een groote courant of voor een tijdschrift
maken, waarvoor zij goed betaald worden,
dan dat zij hun kennis gratis aan een ver
slaggever ten algemcenen nutte inededeclen.
J HtUNschw dit alles verontschuldigt de
pi. m niet. De couranten de Duit-jehe in
pfusii hebben schuld. Doch lieer schuld
nog hebben o. i. de autoriteiten zelve, in dit
getal de gi'ootmogendheden van liet ministe
rie \an onderwijs, die zulke giftige fabeltjes
mam* laten voortgaan, al weten zij den, dat
zij volmaakt onwaar zijn. WaUr de autoritei
ten de couranten wel weten te vinden, als
hel et op aan komt dingen te publiceeien, du
idt een politiek oogpunt gepubliceerd moet-u
worden of die de handelingen der autoiin.
ten moeten verdedigen, daar behoorden z:j
ook in zoo'n geval onmiddellijk het publiek
heter in te lichten. En de wetenschappe
lijke hooien die in staatsdienst werken, bo
booien te begrijpen, dat zij den elhi^'hen
plicht hebben tegen zulke onware voorstel
lingen onmiddellijk op te komen in het
uliremtmi belang. Geen teriemo courant, dio
niet gaarne haar medewerking zou verleeneu
om dit mogelijk te maken.
Doch de autoriteiten noch de wetenschap-
pi lijke Sneren schijnen zich van deze ver
plichting bewiu-t te zijn. Eu rhio laten zij de
mnaarheden rustig doorgaan, ook in geval
len, waarin die algemeen verspreid en ge
loofd worden.
Dat is zoo in Bruteon, En wij zouden er
helaas niet aan durven toevoegen dat het in
Ni (Ierland niet zoo is.
Het re&altnnt van dozo mededeeling is:
het aantal zelfmoorden van deze categorie
jongelui neemt af in plants van toe cn bo-
,-ertdicn is het aantal zelfmoorden van deze
jongelui zelfs geringer dan van alle mannen
li.v. In 1905 bijvoorbeeld is de frequentie
bij deze kinderen 6.7 op de hondeidduizend,
hij mannen over het geheel 10.9 op dc hon
derdduizend.
Daar liggen alle rodencoiingen in dui
gen. Al die betoogen en tegenbetoogen gin
gen uil van vatechc praemis-en, al die jam
merklachten waren eenvoudig onjuist.
Dat is niet erg.
Erger iutusschen i-, dat men zich aan het
valschc feit gewend heeft, dat die zoo 1 oort-
durend herhaalde klachten dc aandacht ee-
vestigd hebben op zelfmoord en allicht sug-
gereerend hebben gewerkt.
Het is niet te ontkennen, dat dit voor
een deel de schuld is van do pers. Zij had
zich eerder tot dc autoriteiten moeien wen
den, eerder om inlichtingen moeten vragen.
Eu de pere kan daartegenover slechts als
verontschuldigingen stellen, dat zij zoo druk
en haastig moet werken, dat zij toch bij de
autoriteiten in den regel meer vrees voor
publiciteit en bange zucht om zich to cora-
promitteeren vindt dan Imt om moe te wer
kt n tot verspreiding der waarheid. En la.«t
not least dat de door den stilt gewoon
lijk goedlrctnakle deskundigen met zulke
mededeelingcn extra-duur z.iju. Dat zij van
beginselen op staatkundig en sociaal gebied.
Ook werd hij voor korten tijd volgeling
van de leer van Saint-Simon, doch hij keer
de spoedig tot het roomsch-katholieke ge
loof terug, waaraan hij sedert dien tijd
getrouw bleef. Yöór alles zocht hij zijn
virtuositeit als pianist verder Je ontwik
kelen. De verbazende techniek van I'aga-
uini op de viool, trachtte hij zich ook
voor piano meester le maken en compo
neerde hij daarvoor „21 Paganim Etunilen".
Hij studeerde dagelijks 6 uur. Thalberg
en Chopin hebben mede groeten invloed
op hem uitgeoefend, terwijl innige vriend
schap gesloten werd met Hector Berlioz,
do grooto instrumentalist en hervormer
van het orkest, wiens eigenaardige cn
schitterende klankcombinatien Liszt in 'zijn
latere symphonische werken van toepas
sing wist to brengen.
Van 1835'47 reisde Liszt geheel Euro
pa door, ook ons land word bezocht, en
hij word in do meeste grooto steden ord-
vangon met een geestdrift, die aan waan
zin grensde; room. cn goud oogstte hij in
grooto mate. Zoo b.v. in Petersburg, waar
een verblijf van 2 dagen hem 25.000 roe
bels opbracht, doch do mildheid van den
pianist ledigde meestal oven spoedig zijn
beurs als die gevuld jverd. Ilij kon geen
ongeluk en gebrek zien, jonder bijstand "tc
vcrloencn en steeds was hij bereid voor
goede doeleinden te heipon.
In 1815 werd te Bonn op initiatief van
Dit den Gemeenteraad.
IV.
Erfpacht.
(Vervolg en slot,)
De heer v. "Wje s ton d o rp kan niet
begrijpen, hoe de heer Koopmans tot zijn
uitleg van liet voorstel komt en hij hoopt
met dat de lieer de Bruin'L daarin met den
heer Koopmans eens is. Spr. heeft uit het
voorstel iets anders begrepen dan enkel
een sterker uitnoodiging aan B. en W. om
op erfpacht aan te dringen. Maar het doel
dat de heer de Bruin zich voorgesteld heeft,
zal deze met «zijn voorstel niet bereiken.
Spr. voelt veel voor erfpacht, maar ziel
niets in het voorstel dat er heen leidt.
Spr. gelooft, dat ,ais de heer de Bruin in
zijn voorstel verder gaat en een bepaald
gedeelte grond voor erfpacht aanwijst, hij
dan werk zou doen, dat resultaat kan af
werpen.
De heer Koopmans merkt op, dat wat
hij zooevcn zeido, geen uitleg was van he,.,
maar van den voorzitter en van cenige
andere hoeren.
De Voorzitter bevestigt, dat hij zijn
mcening zoo heeft gezegd; hij meent, dat
het voorstel slechts een invite aan B. cn
IV. is.
Do heer do Bruin zal zoo kort mo
gelijk de verschillende sprekers beant
woorden.
Liszt een Beethoven-standbeeld geplaatst,
waarvoor hij een groote som golds beschik
baar stelde. Bij de onthulling, waartoe L.
een cantate had gecomponeerd, werd een
concert gegeven onder leiding yan Liszt
en Spohr. Hoewel zonder Liszt's tusschen-
komst, het beeld nooit geplaatst zou zijn
schijnt juist deze tusschenkomst aan and"
kunstenaars hoogst onsympathiek gewcv
tc zijn, en van daar was de afwezigheid
van zoo vele groote vereerders van den
gr oo lm oester, zoo o. a. Mendelssohn, Schu
mann, Hi Hor e. a., too te schrijven. Want,
luid hij groote vereerders, er waren niet
minder tegenstanders.
Daar zal zeker wel een groot deel ijver
zucht de oorzaak van geweest zijn, maar-
het moet ook erkend worden, dat, vooral
in de eerste jaren yan zijn kunstenaars
loopbaan, de praesiaties van Jen grooton
klavierspeler soms niet vreemd waren aan
oppervlakkige bravour tentoonspreiding. En
kelen van zijn klavicrcompositiën, welke
hij voor het groote publiek ton gchoore.
biacht, waren van een zuiver muzikaal
standpunt beschouwd, van weinig be
lang. on uitsluitend berekend om door
ch- weergaloos technische vaardigheid,
waarmede hij deze aaneenschakeling van
moeilijkheden ten gohooro bracht, het pu
bliek ©ogenblikkelijk tc overmeesteren.
„Deze, lLongaarsche. „duivelskunstenaar"
„op zijn instrument, hcerschte door dc on
stuimigheid van zijn spm, m- macht zijner
