64*** 0m het koude goud. Deze courant verschijnt d a g e 1 q k a, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaaröïngen (1.1.35 franco par post £1.1.65. Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cant Afzonderlijke nummers 2 cont. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advortonliën voor hot oerstvolgend nummer moeten des middags vóór ean uur aan het Bureau bezorgd zijn. Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven). Prjja der. Adveïtentïëni Van 1—6 regels fl.0.92; iedere regel meet 15 cents. Reclames 30 cent per ïegel. Groote letters naar. de' plaats die zij innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden Tarieven hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen. In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prjja van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. Intercommunale Telefoon No. 103. BUITENLAND. Schiedam, 19 Fehr. 1912. OOSTENRIJK-HONGARÏJE. Na een Langdurig lijden is Zaterdag avond te "Weenen overleden graal Achren- ifral, Gooien i ijkseh-l 1 ongaa rsch minister van buiienlandsche zaken. Geloofde men aanvankelijk nog, dat zijn sterk gestel de pijnlijke ziekte te hoven zou komen, se dert eenige dagen wist men, dat zijn einde snel naderende was. Alois von Irexa - Aehrenthal weid in No vember 1851 geboren. Hij trad in 1877 in (lipknnatiekeii dienst als attaché bij de Oosienrijksch-iionganrsrlir ambassade te Paii.js. llo| volgende jaar werd bij als atta ché naar St. Petersburg gezonden en in 1883 werd hij kabinetschef van graaf Kajuskv. In 1889 benoemde do keizer hem (c/l gozanlsohapsiaad Ie St. Peterburg, die hem iu 1895 als gevolmachtigd minis ter naar Boekarest zond om hem kort daarna tot ambassadeur to SI. Petersburg le benoemen. Dezen huilstem gewicMLgton post bezette hjj toen don 22ste.n Oclober 1906 graaf Von GaliUdiowMri, minister Van buiteukmdsche zaken zijn ontslag nam we gens een conflict met de Hongaren. Den 25stcn October werd baron Von Aeliren- ihut Lot zijn opvolger aangewezen. .Den tilel van graaf verleende do keizer hem na de annexatie van Bosnië-,Herzegovina. Ruim Ij IC jaren heeft Von Aehrenlbiü dus aan bel hoofd dor Oostenrijksch-Hon- gaarscbc polifciek gestaan. Gedurende dien lijd heeft hij zeer veel voor zijn vaderland gedaan, zich vele vrienden verworven, maar ook vele vijanden en deze hebben hom vooral don laalston tijd van zijn mi nisterschap verbitterd. Naar het heet, was hij ook bij den Ipoonsopvolger allesbehalve pcr&ona giata; de keizer echter bleef hem toegedaan c nam hem steeds in bescher ming, gelijk nog onlangs is gebleken bij het mcidenlsHötzendorf en kort daarop, toen dc kei/nr weigerde het 'wlejgvns ziekte aange vraagde ontslag te verlecneu, maar den minister een langdurig .verlof opdrong. Daar hij in do Russische hoofdstad zeer gezien was en uitstekende betrekkingen on derhield met Russische- leidende staatslie den, verwachtte men, dat, onder zijn he- wind de betrekkingen tusschen Rusland en Oostenrijk in luutelijkheid zouden toene men. Bil bleek echter'een misrekening, die ten deele misschien te wijten was aan het antagonisme van zijn Russischen ambtge noot Iswolski. Daarentegen betoonde Aeh renlhal zich oen trouw vriend van üuitscliland, lielgeen dit rijk weder ver gold o. a. door zijn krachtigen steun tij dens de crisis tengevolge van de inlij ving van Bosnië en Herzegovina. Die vriendschap was echter in den jong slet! tijd cenigszins verflauwd; in de 11a- rokkaanscbe kwestie bleet' Oostenrijk neu traal, daar Aehrenlhal van meening ;was, dat do monarchie bij de N oord-A tri kaan- Roman uit het Duitsch van GE0RG IIARTWIG. scbe aangelegenheden in geen enkel opzicht geïnteresseerd was. Aehrenlhal was een stille, sloere, woiker, die volstrek! niet naai de volksgunst stieel- de, daarom ook weinig populariteit genoot, maar die aan zijn land en zijn keizer uit stekende diensten heeft bewezen. Nog op zijn sterfbed ontving hij een be wijs van de hoogachting en de dankbaar heid van den vorst, dien hij met zoo groote toewijding had gediend; de keizer verleen de hem n.l. tegelijk niet zijn ontslag als mi nister, als waardeering voor zijn goede diensten, liet grootkruis van de Stephanu.v orde met briljanten. Tol opvolger van v. Aehrenlhal is be- noetnd de 48-jarige graaf Leopold Berchlold. Hij begon zijn diplomatieke carrièrre in 1894. Sedert 1906 was hij, tol. verleden jaar, ambassadeur te St. Petersburg, daar na werd bij ter beschikking der regeering gestold. Hot was op zijn kasteel te Bocch lowilz, in Moravië, dat de samenkomst plaats had tusschen Aehrenlhal en Iswols- ky vóór de annexatie van Bosnië. Tfct „Neue Wiener Tagcblatt" zegt, dat de benoeming van graaf Berchlold, die een speciale vriend van graaf Aehrcnthal was, do voorzetting in alio opzichten van de politiek van dezen laatste beteekenl. De „Wiener Allgeineine Zig." laat zich in gelijken geest uil en voegt er aan toe: „Graaf Berebtold heeft den naam van een uitmuntend diplomaat, beminnelijk zoowel als energiek, sedert het moment der an nexatie van Bosnië, bij welke gelegenheid hij, op zijn gezantschapspost te St. Peters burg, toonde een grooten (act te bezitten cn op het juiste oogenblik Ie kunnen han delen. Hij heeft de reputatie een der eerste diplomaten der monarchie te zijn. Graaf Berchlold is Hongaar, maar hij bezit groote eigendommen in Oostenrijk. 30) „fk zei reeds dat ik in armoede geboren ben en dat, ik ook nu nog een arme ben. Ik kan altoen loven in de hoop dat het in de toekomst anders zal worden. Daatom loop ik nu geenszins weelderig gedost rond. Dal kan voor iemand als u, die „Daar zou ik liever over zwijgen." viel Ulo droog in. „Ik hoor genoeg spreken over standsverschillen, maar waarlijk hel gaal. builen mij om." „U moet zich in mijn gevoelens inden ken," zei hij snel, „anders zult, u do waar heid niet "kunnen zien. U moet zien wat voischil er tusschen uw stand en den mij Hen is, wal u boven mij plaatst en wat ik ina.tr «km andoren kant weer boven u voor lieb. Is het niet denkbaar", ging hij met opgewonden stom voort. ,.dat die velschillen gisteravond zoo op mij hebben ingewerkt, dal ik onmogelijk langer kon blijvenV Twee lueiiM'hen in één persoon, waarvnn (Ie één, de kunstenaar, zich vrij en groot gevoelt en de «tuien? gedwongen is aan broodverdieneii le dellkeii. Dat is ecu vreemde sirijd maar ik ben zoo iemand en ken dien sirijd. Zoo sta ik voor u vu smu (iel? j|< Viin ip>|. begin af !c' DE ITALIAANSCH-T U RKSCHE OORLOG. Gone raai Caneva. Generaal Caneva is tot Senator benoemd. Uil deze onderscheiding blijkt, dat de opper bevelhebber in Tripolis zijn beleid iu N. Afrika afdoende heeft weten te verdedigen, cn dat hierover ook voor de toekomst his schen hem en de regeering tot overeenstem ming is gekomen. Ecu tegenspraak, liet Stefani-agentscfinp is gemachtigd de volgcndo nota te publicecrenüc in het. buitenland verspreide berichten, dat Ita- liaansche torpedobooten een Tunesische bark in de territoriale wateren van Tunis doorzocht zou hebben, hetwelk aan den commandant van het Frmische oorlogsschip Henri IV' aanleiding zou gegeven hebben maatregelen daartegen te nemen, zijn volko men ongegrond. Evenzeer is bel herklit, dat Italiannsclu schepen hel Franscho stoomschip „Prevail- cc", dat zich op weg naar Biserta bevond, zouden aangehouden en doorzocht hebben, van eiken grond ontbloot. L e v c r a n t i e-k n o e i e r ij e n. Uil Milaan wordt gemeld, dat dc schan dalen over bedriegerijen bij de leveranties voor liet leger steeds grooter omvang aan nemen. Volgens de „Giornalia d'Ualia" heb ben vijf officieren, die er bij betrokken wa ren, bevel gekregen zich ter beschikking der militaire autoriteiten te stellen.'t Par lementslid De Felice seint uit Tripolis aan de „Secoio", dat ook daar bij de intendan tuur grove onregelmatigheden zijn ontdekt. I n T u x k ij e. Een buitengewoon crcdiet van een mil- üoo nTuvksclie ponden is aan den minister van oorlog verleend, om daarmee de kosten te dekken van den oorlog. Volgens betrouwbare berichten bedragen de uitgaven voor den oorlog tol op lieden een kleine tien ntïlUoen gulden. Het groot ste deel van dit geld moet besteed zijn voor den aankoop van onrlerzeesche mijnen, ter afsluiting van de Dardanellen en het herstel van verdedigingswerken op verschillende plaatsen van de kust. 'Aan do Ronde Zee. Volgens berichten uit Tuxksche bron nam een ltaliannsche kanonneerboot op den 15en Februari nabij Moha een vaartuig. Nadat de Tuxksche soldaten hadden gevuurd, werd dc haven door de kanonneerboot gebombar deerd. De moskee en twee huizen werden licht beschadigd. Denzclfden dag bombar deerden dc Italianen het fort cn de kazerne, welke laatste gedeeltelijk vernield werd. GEMENGDE MEDEDEEL1NGEN. België. Nu de mijnwerkersstaking in de Borinage geëindigd is, heeft men eens de schade nagegaan, diiect dooi haar berokkend. Dc werklieden hebben meer dan 5 ihilliocn fis. aan loon moeten derven en het verlies der mijneigenaren loopt oveneens iademil- lioenen. liet werk is hervat, de. rust is echter nog niet geheel en al teruggekeerd. Van tijd tot tijd worden er zelfs nog aanslagen ge pleegd. Vrijdagochtend bijv. word bij bet keldergat van het huis van den waarave- menden burgemeester van Hormi een groote blikken conservendoos gevonden, gevuld niet kruit, spijkers en stukken ijzer, pen lont, die aan de bus was vastgehecht, was reeds half opgebrand. Uit vrees voor ongeregeldheden hebben de burgemeesters van de meeste plaatsen, in de Borinage alle va s t en a vo n tl f e es te 1 ijk h e.d ent verboden. genovcT n gestaan een speelbal van dozo twee gevoelens. Maar gisteravond Vooral voelde ik het groote verschil in die twee neigingen: opvliegen willen en op de aarde als gewoon mensch moeten rondgaan. Het genadige hoofdknikje, dat u mij gaf, was beslissend. Ik gevoelde dat ik niet zeer Hij zweeg even. Toen zei hij. met de hand over het voor hoofd strijkend, „enfin, het was beier dat ik heenging." Er kwam een droevig vermoeden inbaar op. Even kwam ei) eea «lier voor haar oogen. „Ik had niet gedacht." zei zc toen met onzekere stem, ,.dat iemand, die mij al tamelijk goed kende, zoo vluchtig en naai den schijn zon oordeeten. Ik begrijp niet goed dal men niet weet, als men mij kent. dat hef waarlijk geen ijde.lheid is, die mij naar zulke feesten doet gaan. Doch ik heg rij] i u nu liet er. Maar wie hebt u het nicest on ret#, aangedaan met dat wan trouwen? .Mij of uzelf?" Bij die vraag liep er een rilling door z.iju tod enbet was hem of al de bittere gevoelens, die hij tot nu toe bad gehad, zich tegen hem zelf keerden. Hel was of er een golf van nieuw toed en berouw over hum kwam. „Als ik." ging zij op gedempien toon voort, ,.een dubbel wezen in mij gevoelde, zooals gij, dan was bet gemakkelijk. ,ltot betere. Ik zou dun ten stofte zegevieren, VtWit hel goede moei zegevieren iu He Duits c. h 1 a n d. Het „Berl. Tagebl.", de jongste i ede voe ling van den Rijkskanselier besprekend, zeg(| in een artikel, welks opschrift „Die Reichs- gouvermmtc" draagt, dat de onopgevoede kinderen uil den Rijksdag, nu volgens de natuur. Maar ik voel mij slechts één we- xen. Wat ik doe en denk, en wil, is mijn daad en wil. En daarom drukt he.t [mij dubbel als ik voel niet goed gedaan te hebben. Ik kan u echter toch begrijpen. Er is veel dat op rekening komt van de omstandigheden „Dat is het juist," viel hij in. verhou dingen e.n omstandigheden, waarin wij van jongsaf geplaatst zijn, daar kunnen wij niet zoo gemakkelijk aan ontkomen. Over al drukken de omstandigheden Zij liet hem niet uitspreken. Er kwam een wanne glans in haar oogen. „Wie zich bewust is van zijn eigen kunst, wie viest geloof! aan eigen kracht en eindelijk slagen in le toekomst die heeft een inwendigen schal, waartegen geld al toen niet opweegt. Wal bent u dan rijk bij mij vergelekenIk heb niets waai mee ik ledige uren kan vullen, niets groots inwen dig, lk kan niet in een werkplaats gaan of atelier, zooals gij. om daar mijn gedach ten uit te drukken in de slof, ik heb niet dat rijke gevoel van iets te zijn en jets groote te kannen voortbrengen nu of an ders later, lk leef hongerig, terwijl ik aan goed gevulde tafels zil is bel niet vree sol ijk Hij stond ais verplet lei d bij de ontdek- ding, dat bij zich veigist had den vorig en avond. Nu hij iu haar nabijheid was ge voelde hij. dat zijn wantrouwen geheel on gegrond was geweest- Hel scheen licni een misdaad van groot gewicht, dal liij haar rij, de hun toekomende berispingen hebben ontvangen. De „Ilerrschafl'-' is blijkbaar met de tot dusver Bereikte resultaten van de op voeding hoogst ontevreden en heeft dit de gouvernante laten voelen. Het schijnt, schrijft het blad, dat de keizer indeidaad allesbehalve tevreden is met zijn kanselier. Eerst vaart de rijkskanselier, om den hoog ste in den lande aangenaam te zijn, tegen do rechterzijde uit, om Üuaina zicli met nog meer woede tegen de meerderheid in 'den Rijksdag le koeren, f ede reen weet, dat met dezen Rijksdag te rogeoren vali, maai de rijkskanselier schijnt 'daaiop een uitzon dering te maken. De linkerzijde weef, dat zij ,van Betbnuinn-Ilolhveg niets le verwach ten heeft. De medewerking der sociaal-de mocraten heeft liij door zijn optreden on mogelijk gemaakt. De. heer BeÜimanu is dan ook de eerste die door zijn ongehoorde rede, oiuusl en wanorde gesticht heeft en de eerste, die inbreuk maakte op de parle mentaire goede zeden, was hij. Uit Berlijn wordt aan de „Kolnische Ztg." gemeld, dat daar als zeker verluidt, dat de keizer geweigerd heeft het bureau van den Rijksdag te ontvangen, Dc voorzitter en de tweede ondervoorzitter hadden daartoe een verzoek ingediend, doch de keizer heeft ge weigerd dit onvolledige bureau te ontvan gen. Dat de aangelegenheid aan een per soonlijk ingrijpen van den keizei to wijten is, blijkt reeds daaruit, dat het antwoord aan liet Oberhoffmarschnltaml gericht is. Een Reiner telegram bevestigt boven staande medecleeüngen. Het geeft de vol gende lezing van het gebeurde: ToUlusvene was het de gewoonte, dat het geheelo Rjjksdagpresidiuni, nadat de samenstelling ervan schriftelijk door den president aan tien keizer was gemeld, een audiëntie hij den vorst aanvroeg. Deze audiëntie, die steeds werd verleend, betrof bet geheele presidium, niet de enkele personen, waaruit het is saamgostetd. Naar wij vernemen, werd ditmaal aan het bureau van den opperhofmaarschalk slcclits een audiëntie aangeviaagd voor den president en den tweeden vice-president van den Rijksdag. Daarop werd geantwoord! dal Zijno Majesteit de hoeren ten zeerste het bedanken, maar dat hij verhinderd was hen te ontvangen. Dit antwoord werd op voorstel van den rijkskanselier gegeven, die den keizer niet kon aanraden af te wij ken van don gewonen regel en geen prece dent wenschte te scheppen. R u s 1 a n d e n M o n t e n o g r o. De koning van Montenegro is Zaterdag morgen van zijn bezoek aan hel tsaienliof naai- zijn penaten teruggekeerd. Grootvorst Nikolai Nikolajivilsj en an dere grootvorsten begeleidden den koning naar het station. Te Zarskoje Selo kwam de tsaar bij den wagen van den koning en nam van dezen zeer vriendschappelijk af scheid. zoo derven verdenken, llij had zijn knie wet wilton buigen om. voor baar neeige- knield, vergeving voor zijn ernstig mis drijf te vragen. „Vergeef mij. dat ik Hij kon geen andere woorden vinden, „Vergeet hel mij I" Haar borst ging snel op en neer van de jaagde ademhaling, terwijl zij hem de band toestak. „lk kan u gemakkelijk vergeven. Ala.u u-zelf moet u niets vergeven." Hij greep met groote ontroering haan band. „Wannéér ik lal' heb gehandeld en twij felde" hij hakkelde de woorden uit. zonder het zelf le welen „;ds ik een oogenblik de ideale voorstelling van u door mijn kortzichtigheid bedierf -- dan is dal inderdaad onvergeeflijk. Ik hen een dwaas inderdaad a's ik nu Sim het eind van mijn leven stond zon het heler zijn, lk zou alles willen doen wat u wenscht Hjj bad zich over haar hand gebogen. Ute stond bewegingloos. De vurige kus. dien hij haar op de hand gedrukt had, werkte als een electi isclieir schok op baai' en zij kon zich daaraan riicl ont trekken. Hand in hand, oog in oog stonden zij zwijgend tegenover elkander. De eejaehte dat hij .op dit oogenblik öto voor zich kon winnen, deed hem dui zelen. Dat, geluk schoen hem te groot voor hem. Maar tiij hield haai hand nog altijd in 'J' u r k ij e. De te Konstantinopel verschijnende „Ta llin" hovat een schrijven van Kiami! pasja, op 20 December 1911 aan derr Sultan ge richt. Il"l belangrijkste punt van dien brief is het godeelll dat betrekking heeft op tie buiten tnndscho politiek der Jong-Turken en waarin zij beschuldigd worden oud» vijanden van zich te hebben vervreemd en door bun uitdagende houding den Italia, nen een voorwendsel voor hun vijandig op treden le hebben gegeven. erdcr wordt de meening uitgesproken, dal de Arabische bevolking, speciaal dto van Egypte, waar do khedive niet veel 0]i heef! met het comité, uit de jongste gebeurtenissen zat opmaken, dat zij van Tutkije geen krachtdadige bescherming te wachten heeft en dat Egypte, wanneer't eens verzekerd is van de steun, van het Btiische rijk. zich onafhankelijk zal ver klaren. Deze brief heeft groot opzien gebaard en wordt druk besproken. De jong-Turken echter zulten er zich er weinig aan storen. Zij gaan kalm voort op den ingeslagen weg, plaatsen hun aanhangers in alle be trekkingen van eenig belang en trachten zoodoende het verloren overwicht, lang zaam maar zeker, te herwinnen. Argentinië cnParagtiay. Nadat Paraguay de genoegdoening heeft gegeven, die door Argentinië was geëisehl, is een protocol geteckcnd, waarbij wordt verklaard, dat de goede betrekkingen tu- schen Paraguay en Argentinië zijn hersteld C h i rr a. Joean Sji Kai, de pas gekozen president: van de jonge republiek, ireeft zijn staart laten afsnijden en zich daardoor dus ook wat liet uiterlijk b er te ft, aangesloten bijzijn geavanceerde Chinecsche lnndgenooten. Om de afgetreden dynastie niet te kwetsen door luidruchtig feestbetoon, wegens de uitroe ping der republiek, heeft hij alle openbare feesten lei gelegenheid van zijn benoeming verboden, tiet is wel onmogelijk, dat wij binnen kort ook hooren van een feministische be weging in China, Dezer dagen is nl. een jong Chineesch vrouwtje, do echtgenoote van den student Sjang, uit Londen naar China vertrokken, om zich daar aan het hoofd van de vrouwenbeweging te stellen. üeize twee-en-twintigjarige vrouw staaf onder tiaar landgenooten bekend als de Chineesche Jeanne d'Arc. Als 15-jarig meisje luid zij te Sjanghai -reeds een bro chure uitgegeven, waarin werd aangedron gen op de verdrijving der Mandsjoes. Dit vlugschrift had groot succes. Het versprei den van dergelijke denkbeelden ging echter destijds in China nog met groot gevaar gepaardecu barer vriendinnen, die haar inzichten deelde, moest dan ook met haar leven daarvoor boeten. De jeugdige schrijf ster, beducht voor eeu zelfde lot, vluchtte de zijne en dus was het toch geen droom. ...Mag ik het dan zeggen." zei hij, haar naar zich toe trekkend. ,,mag ik zeggen jv'at ik geducht had noodt te zulten kunnen, uitspreken?" j Een gelukkig lachje gleed over haar ge zicht. „Eu toch wisten Wij „O Ute Ute!" Zij schrok op. |Ik hoor schreden achter ons, laat ons voorzichtig zijn ..Wij weien nu ook genoee." zei liij ook haar andere hand nemend en die machtig drukkend en te.gen zijn horst hos dond. I „Mag ik nog een klein stukje uier terug gaan?" Zij knikte. De zon, die alles wool ijk belichtte, -e.de ook om deze twee mensohen, ter wijl zij teruggingen, naar de stad. .Zoo arm aan gedachten en moed," zei Kartsson met, trillende, stern, „alk ik straks naar buiten ging, zoo rijk en gelukkig keer 'k terug! Op dit oogenblik kan ik vast be loven dat de moed om voost te werken en verder te strijden mij niet weer ontzinken zal. lk zal mij tot het uiterste inspannen ■,m je geloof in rnq, je vertrouwen in mijn n mst te rechtvaardigen." Zij keek hem vast aan. (Wordt vervolgd.)

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1912 | | pagina 1