64***
0m het koude goud.
Deze courant verschijnt d a g e 1 q k a, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaaröïngen (1.1.35 franco
par post £1.1.65.
Prijs per week: Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cant
Afzonderlijke nummers 2 cont.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advortonliën voor hot oerstvolgend nummer moeten des middags vóór ean
uur aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prjja der. Adveïtentïëni Van 1—6 regels fl.0.92; iedere regel meet
15 cents. Reclames 30 cent per ïegel. Groote letters naar. de' plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prjja
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
BUITENLAND.
Schiedam, 19 Fehr. 1912.
OOSTENRIJK-HONGARÏJE.
Na een Langdurig lijden is Zaterdag
avond te "Weenen overleden graal Achren-
ifral, Gooien i ijkseh-l 1 ongaa rsch minister
van buiienlandsche zaken. Geloofde men
aanvankelijk nog, dat zijn sterk gestel de
pijnlijke ziekte te hoven zou komen, se
dert eenige dagen wist men, dat zijn einde
snel naderende was.
Alois von Irexa - Aehrenthal weid in No
vember 1851 geboren. Hij trad in 1877
in (lipknnatiekeii dienst als attaché bij de
Oosienrijksch-iionganrsrlir ambassade te
Paii.js. llo| volgende jaar werd bij als atta
ché naar St. Petersburg gezonden en in
1883 werd hij kabinetschef van graaf
Kajuskv. In 1889 benoemde do keizer hem
(c/l gozanlsohapsiaad Ie St. Peterburg,
die hem iu 1895 als gevolmachtigd minis
ter naar Boekarest zond om hem kort
daarna tot ambassadeur to SI. Petersburg
le benoemen. Dezen huilstem gewicMLgton
post bezette hjj toen don 22ste.n Oclober
1906 graaf Von GaliUdiowMri, minister Van
buiteukmdsche zaken zijn ontslag nam we
gens een conflict met de Hongaren. Den
25stcn October werd baron Von Aeliren-
ihut Lot zijn opvolger aangewezen. .Den
tilel van graaf verleende do keizer hem
na de annexatie van Bosnië-,Herzegovina.
Ruim Ij IC jaren heeft Von Aehrenlbiü
dus aan bel hoofd dor Oostenrijksch-Hon-
gaarscbc polifciek gestaan. Gedurende dien
lijd heeft hij zeer veel voor zijn vaderland
gedaan, zich vele vrienden verworven,
maar ook vele vijanden en deze hebben
hom vooral don laalston tijd van zijn mi
nisterschap verbitterd. Naar het heet, was
hij ook bij den Ipoonsopvolger allesbehalve
pcr&ona giata; de keizer echter bleef hem
toegedaan c nam hem steeds in bescher
ming, gelijk nog onlangs is gebleken bij het
mcidenlsHötzendorf en kort daarop, toen dc
kei/nr weigerde het 'wlejgvns ziekte aange
vraagde ontslag te verlecneu, maar den
minister een langdurig .verlof opdrong.
Daar hij in do Russische hoofdstad zeer
gezien was en uitstekende betrekkingen on
derhield met Russische- leidende staatslie
den, verwachtte men, dat, onder zijn he-
wind de betrekkingen tusschen Rusland en
Oostenrijk in luutelijkheid zouden toene
men. Bil bleek echter'een misrekening, die
ten deele misschien te wijten was aan het
antagonisme van zijn Russischen ambtge
noot Iswolski. Daarentegen betoonde Aeh
renlhal zich oen trouw vriend van
üuitscliland, lielgeen dit rijk weder ver
gold o. a. door zijn krachtigen steun tij
dens de crisis tengevolge van de inlij
ving van Bosnië en Herzegovina.
Die vriendschap was echter in den jong
slet! tijd cenigszins verflauwd; in de 11a-
rokkaanscbe kwestie bleet' Oostenrijk neu
traal, daar Aehrenlhal van meening ;was,
dat do monarchie bij de N oord-A tri kaan-
Roman uit het Duitsch
van GE0RG IIARTWIG.
scbe aangelegenheden in geen enkel opzicht
geïnteresseerd was.
Aehrenlhal was een stille, sloere, woiker,
die volstrek! niet naai de volksgunst stieel-
de, daarom ook weinig populariteit genoot,
maar die aan zijn land en zijn keizer uit
stekende diensten heeft bewezen.
Nog op zijn sterfbed ontving hij een be
wijs van de hoogachting en de dankbaar
heid van den vorst, dien hij met zoo groote
toewijding had gediend; de keizer verleen
de hem n.l. tegelijk niet zijn ontslag als mi
nister, als waardeering voor zijn goede
diensten, liet grootkruis van de Stephanu.v
orde met briljanten.
Tol opvolger van v. Aehrenlhal is be-
noetnd de 48-jarige graaf Leopold Berchlold.
Hij begon zijn diplomatieke carrièrre in
1894. Sedert 1906 was hij, tol. verleden
jaar, ambassadeur te St. Petersburg, daar
na werd bij ter beschikking der regeering
gestold. Hot was op zijn kasteel te Bocch
lowilz, in Moravië, dat de samenkomst
plaats had tusschen Aehrenlhal en Iswols-
ky vóór de annexatie van Bosnië.
Tfct „Neue Wiener Tagcblatt" zegt, dat
de benoeming van graaf Berchlold, die een
speciale vriend van graaf Aehrcnthal was,
do voorzetting in alio opzichten van de
politiek van dezen laatste beteekenl.
De „Wiener Allgeineine Zig." laat zich
in gelijken geest uil en voegt er aan toe:
„Graaf Berebtold heeft den naam van een
uitmuntend diplomaat, beminnelijk zoowel
als energiek, sedert het moment der an
nexatie van Bosnië, bij welke gelegenheid
hij, op zijn gezantschapspost te St. Peters
burg, toonde een grooten (act te bezitten
cn op het juiste oogenblik Ie kunnen han
delen. Hij heeft de reputatie een der eerste
diplomaten der monarchie te zijn.
Graaf Berchlold is Hongaar, maar hij
bezit groote eigendommen in Oostenrijk.
30)
„fk zei reeds dat ik in armoede geboren
ben en dat, ik ook nu nog een arme ben.
Ik kan altoen loven in de hoop dat het in
de toekomst anders zal worden. Daatom
loop ik nu geenszins weelderig gedost rond.
Dal kan voor iemand als u, die
„Daar zou ik liever over zwijgen." viel
Ulo droog in. „Ik hoor genoeg spreken
over standsverschillen, maar waarlijk hel
gaal. builen mij om."
„U moet zich in mijn gevoelens inden
ken," zei hij snel, „anders zult, u do waar
heid niet "kunnen zien. U moet zien wat
voischil er tusschen uw stand en den mij
Hen is, wal u boven mij plaatst en wat
ik ina.tr «km andoren kant weer boven u
voor lieb. Is het niet denkbaar", ging
hij met opgewonden stom voort. ,.dat die
velschillen gisteravond zoo op mij hebben
ingewerkt, dal ik onmogelijk langer kon
blijvenV Twee lueiiM'hen in één persoon,
waarvnn (Ie één, de kunstenaar, zich vrij
en groot gevoelt en de «tuien? gedwongen
is aan broodverdieneii le dellkeii. Dat is
ecu vreemde sirijd maar ik ben zoo
iemand en ken dien sirijd. Zoo sta ik voor
u vu smu (iel? j|< Viin ip>|. begin af !c'
DE ITALIAANSCH-T U RKSCHE
OORLOG.
Gone raai Caneva.
Generaal Caneva is tot Senator benoemd.
Uil deze onderscheiding blijkt, dat de opper
bevelhebber in Tripolis zijn beleid iu N.
Afrika afdoende heeft weten te verdedigen,
cn dat hierover ook voor de toekomst his
schen hem en de regeering tot overeenstem
ming is gekomen.
Ecu tegenspraak,
liet Stefani-agentscfinp is gemachtigd de
volgcndo nota te publicecrenüc in het.
buitenland verspreide berichten, dat Ita-
liaansche torpedobooten een Tunesische
bark in de territoriale wateren van Tunis
doorzocht zou hebben, hetwelk aan den
commandant van het Frmische oorlogsschip
Henri IV' aanleiding zou gegeven hebben
maatregelen daartegen te nemen, zijn volko
men ongegrond.
Evenzeer is bel herklit, dat Italiannsclu
schepen hel Franscho stoomschip „Prevail-
cc", dat zich op weg naar Biserta bevond,
zouden aangehouden en doorzocht hebben,
van eiken grond ontbloot.
L e v c r a n t i e-k n o e i e r ij e n.
Uil Milaan wordt gemeld, dat dc schan
dalen over bedriegerijen bij de leveranties
voor liet leger steeds grooter omvang aan
nemen. Volgens de „Giornalia d'Ualia" heb
ben vijf officieren, die er bij betrokken wa
ren, bevel gekregen zich ter beschikking
der militaire autoriteiten te stellen.'t Par
lementslid De Felice seint uit Tripolis aan
de „Secoio", dat ook daar bij de intendan
tuur grove onregelmatigheden zijn ontdekt.
I n T u x k ij e.
Een buitengewoon crcdiet van een mil-
üoo nTuvksclie ponden is aan den minister
van oorlog verleend, om daarmee de kosten
te dekken van den oorlog.
Volgens betrouwbare berichten bedragen
de uitgaven voor den oorlog tol op lieden
een kleine tien ntïlUoen gulden. Het groot
ste deel van dit geld moet besteed zijn voor
den aankoop van onrlerzeesche mijnen, ter
afsluiting van de Dardanellen en het herstel
van verdedigingswerken op verschillende
plaatsen van de kust.
'Aan do Ronde Zee.
Volgens berichten uit Tuxksche bron nam
een ltaliannsche kanonneerboot op den 15en
Februari nabij Moha een vaartuig. Nadat de
Tuxksche soldaten hadden gevuurd, werd
dc haven door de kanonneerboot gebombar
deerd. De moskee en twee huizen werden
licht beschadigd. Denzclfden dag bombar
deerden dc Italianen het fort cn de kazerne,
welke laatste gedeeltelijk vernield werd.
GEMENGDE MEDEDEEL1NGEN.
België.
Nu de mijnwerkersstaking in de Borinage
geëindigd is, heeft men eens de schade
nagegaan, diiect dooi haar berokkend. Dc
werklieden hebben meer dan 5 ihilliocn
fis. aan loon moeten derven en het verlies
der mijneigenaren loopt oveneens iademil-
lioenen.
liet werk is hervat, de. rust is echter nog
niet geheel en al teruggekeerd. Van tijd
tot tijd worden er zelfs nog aanslagen ge
pleegd. Vrijdagochtend bijv. word bij bet
keldergat van het huis van den waarave-
menden burgemeester van Hormi een groote
blikken conservendoos gevonden, gevuld
niet kruit, spijkers en stukken ijzer, pen
lont, die aan de bus was vastgehecht, was
reeds half opgebrand.
Uit vrees voor ongeregeldheden hebben
de burgemeesters van de meeste plaatsen, in
de Borinage alle va s t en a vo n tl f e es te 1 ijk h e.d ent
verboden.
genovcT n gestaan een speelbal van
dozo twee gevoelens. Maar gisteravond
Vooral voelde ik het groote verschil in
die twee neigingen: opvliegen willen en
op de aarde als gewoon mensch moeten
rondgaan. Het genadige hoofdknikje, dat
u mij gaf, was beslissend. Ik gevoelde
dat ik niet zeer Hij zweeg even.
Toen zei hij. met de hand over het voor
hoofd strijkend, „enfin, het was beier dat
ik heenging."
Er kwam een droevig vermoeden inbaar
op. Even kwam ei) eea «lier voor haar
oogen.
„Ik had niet gedacht." zei zc toen met
onzekere stem, ,.dat iemand, die mij al
tamelijk goed kende, zoo vluchtig en naai
den schijn zon oordeeten. Ik begrijp niet
goed dal men niet weet, als men mij kent.
dat hef waarlijk geen ijde.lheid is, die mij
naar zulke feesten doet gaan. Doch ik
heg rij] i u nu liet er. Maar wie hebt u het
nicest on ret#, aangedaan met dat wan
trouwen? .Mij of uzelf?"
Bij die vraag liep er een rilling door
z.iju tod enbet was hem of al de bittere
gevoelens, die hij tot nu toe bad gehad,
zich tegen hem zelf keerden. Hel was
of er een golf van nieuw toed en berouw
over hum kwam.
„Als ik." ging zij op gedempien toon
voort, ,.een dubbel wezen in mij gevoelde,
zooals gij, dan was bet gemakkelijk. ,ltot
betere. Ik zou dun ten stofte zegevieren,
VtWit hel goede moei zegevieren iu He
Duits c. h 1 a n d.
Het „Berl. Tagebl.", de jongste i ede voe
ling van den Rijkskanselier besprekend, zeg(|
in een artikel, welks opschrift „Die Reichs-
gouvermmtc" draagt, dat de onopgevoede
kinderen uil den Rijksdag, nu volgens de
natuur. Maar ik voel mij slechts één we-
xen. Wat ik doe en denk, en wil, is mijn
daad en wil. En daarom drukt he.t [mij
dubbel als ik voel niet goed gedaan te
hebben. Ik kan u echter toch begrijpen.
Er is veel dat op rekening komt van de
omstandigheden
„Dat is het juist," viel hij in. verhou
dingen e.n omstandigheden, waarin wij van
jongsaf geplaatst zijn, daar kunnen wij
niet zoo gemakkelijk aan ontkomen. Over
al drukken de omstandigheden
Zij liet hem niet uitspreken. Er kwam
een wanne glans in haar oogen.
„Wie zich bewust is van zijn eigen
kunst, wie viest geloof! aan eigen kracht en
eindelijk slagen in le toekomst die heeft
een inwendigen schal, waartegen geld al
toen niet opweegt. Wal bent u dan rijk
bij mij vergelekenIk heb niets waai mee ik
ledige uren kan vullen, niets groots inwen
dig, lk kan niet in een werkplaats gaan
of atelier, zooals gij. om daar mijn gedach
ten uit te drukken in de slof, ik heb niet
dat rijke gevoel van iets te zijn en jets
groote te kannen voortbrengen nu of an
ders later, lk leef hongerig, terwijl ik aan
goed gevulde tafels zil is bel niet vree
sol ijk
Hij stond ais verplet lei d bij de ontdek-
ding, dat bij zich veigist had den vorig en
avond. Nu hij iu haar nabijheid was ge
voelde hij. dat zijn wantrouwen geheel on
gegrond was geweest- Hel scheen licni een
misdaad van groot gewicht, dal liij haar
rij, de hun toekomende berispingen hebben
ontvangen. De „Ilerrschafl'-' is blijkbaar met
de tot dusver Bereikte resultaten van de op
voeding hoogst ontevreden en heeft dit de
gouvernante laten voelen. Het schijnt,
schrijft het blad, dat de keizer indeidaad
allesbehalve tevreden is met zijn kanselier.
Eerst vaart de rijkskanselier, om den hoog
ste in den lande aangenaam te zijn, tegen
do rechterzijde uit, om Üuaina zicli met
nog meer woede tegen de meerderheid in
'den Rijksdag le koeren, f ede reen weet, dat
met dezen Rijksdag te rogeoren vali, maai
de rijkskanselier schijnt 'daaiop een uitzon
dering te maken. De linkerzijde weef, dat
zij ,van Betbnuinn-Ilolhveg niets le verwach
ten heeft. De medewerking der sociaal-de
mocraten heeft liij door zijn optreden on
mogelijk gemaakt. De. heer BeÜimanu is
dan ook de eerste die door zijn ongehoorde
rede, oiuusl en wanorde gesticht heeft en
de eerste, die inbreuk maakte op de parle
mentaire goede zeden, was hij.
Uit Berlijn wordt aan de „Kolnische Ztg."
gemeld, dat daar als zeker verluidt, dat de
keizer geweigerd heeft het bureau van den
Rijksdag te ontvangen, Dc voorzitter en de
tweede ondervoorzitter hadden daartoe een
verzoek ingediend, doch de keizer heeft ge
weigerd dit onvolledige bureau te ontvan
gen. Dat de aangelegenheid aan een per
soonlijk ingrijpen van den keizei to wijten
is, blijkt reeds daaruit, dat het antwoord aan
liet Oberhoffmarschnltaml gericht is.
Een Reiner telegram bevestigt boven
staande medecleeüngen. Het geeft de vol
gende lezing van het gebeurde: ToUlusvene
was het de gewoonte, dat het geheelo
Rjjksdagpresidiuni, nadat de samenstelling
ervan schriftelijk door den president aan
tien keizer was gemeld, een audiëntie hij
den vorst aanvroeg. Deze audiëntie, die
steeds werd verleend, betrof bet geheele
presidium, niet de enkele personen, waaruit
het is saamgostetd.
Naar wij vernemen, werd ditmaal aan
het bureau van den opperhofmaarschalk
slcclits een audiëntie aangeviaagd voor den
president en den tweeden vice-president van
den Rijksdag. Daarop werd geantwoord! dal
Zijno Majesteit de hoeren ten zeerste het
bedanken, maar dat hij verhinderd was
hen te ontvangen. Dit antwoord werd op
voorstel van den rijkskanselier gegeven,
die den keizer niet kon aanraden af te wij
ken van don gewonen regel en geen prece
dent wenschte te scheppen.
R u s 1 a n d e n M o n t e n o g r o.
De koning van Montenegro is Zaterdag
morgen van zijn bezoek aan hel tsaienliof
naai- zijn penaten teruggekeerd.
Grootvorst Nikolai Nikolajivilsj en an
dere grootvorsten begeleidden den koning
naar het station. Te Zarskoje Selo kwam
de tsaar bij den wagen van den koning en
nam van dezen zeer vriendschappelijk af
scheid.
zoo derven verdenken, llij had zijn knie
wet wilton buigen om. voor baar neeige-
knield, vergeving voor zijn ernstig mis
drijf te vragen.
„Vergeef mij. dat ik Hij kon geen
andere woorden vinden, „Vergeet hel mij I"
Haar borst ging snel op en neer van de
jaagde ademhaling, terwijl zij hem de band
toestak.
„lk kan u gemakkelijk vergeven. Ala.u
u-zelf moet u niets vergeven."
Hij greep met groote ontroering haan
band.
„Wannéér ik lal' heb gehandeld en twij
felde" hij hakkelde de woorden uit.
zonder het zelf le welen „;ds ik een
oogenblik de ideale voorstelling van u door
mijn kortzichtigheid bedierf -- dan is
dal inderdaad onvergeeflijk. Ik hen een
dwaas inderdaad a's ik nu Sim het
eind van mijn leven stond zon het heler
zijn, lk zou alles willen doen wat u
wenscht
Hjj bad zich over haar hand gebogen.
Ute stond bewegingloos. De vurige kus.
dien hij haar op de hand gedrukt had,
werkte als een electi isclieir schok op
baai' en zij kon zich daaraan riicl ont
trekken.
Hand in hand, oog in oog stonden zij
zwijgend tegenover elkander.
De eejaehte dat hij .op dit oogenblik
öto voor zich kon winnen, deed hem dui
zelen. Dat, geluk schoen hem te groot voor
hem. Maar tiij hield haai hand nog altijd in
'J' u r k ij e.
De te Konstantinopel verschijnende „Ta
llin" hovat een schrijven van Kiami! pasja,
op 20 December 1911 aan derr Sultan ge
richt.
Il"l belangrijkste punt van dien brief is
het godeelll dat betrekking heeft op tie
buiten tnndscho politiek der Jong-Turken
en waarin zij beschuldigd worden oud»
vijanden van zich te hebben vervreemd en
door bun uitdagende houding den Italia,
nen een voorwendsel voor hun vijandig op
treden le hebben gegeven.
erdcr wordt de meening uitgesproken,
dal de Arabische bevolking, speciaal dto
van Egypte, waar do khedive niet veel
0]i heef! met het comité, uit de jongste
gebeurtenissen zat opmaken, dat zij van
Tutkije geen krachtdadige bescherming te
wachten heeft en dat Egypte, wanneer't
eens verzekerd is van de steun, van het
Btiische rijk. zich onafhankelijk zal ver
klaren.
Deze brief heeft groot opzien gebaard en
wordt druk besproken. De jong-Turken
echter zulten er zich er weinig aan storen.
Zij gaan kalm voort op den ingeslagen
weg, plaatsen hun aanhangers in alle be
trekkingen van eenig belang en trachten
zoodoende het verloren overwicht, lang
zaam maar zeker, te herwinnen.
Argentinië cnParagtiay.
Nadat Paraguay de genoegdoening heeft
gegeven, die door Argentinië was geëisehl,
is een protocol geteckcnd, waarbij wordt
verklaard, dat de goede betrekkingen tu-
schen Paraguay en Argentinië zijn hersteld
C h i rr a.
Joean Sji Kai, de pas gekozen president:
van de jonge republiek, ireeft zijn staart
laten afsnijden en zich daardoor dus ook
wat liet uiterlijk b er te ft, aangesloten bijzijn
geavanceerde Chinecsche lnndgenooten. Om
de afgetreden dynastie niet te kwetsen door
luidruchtig feestbetoon, wegens de uitroe
ping der republiek, heeft hij alle openbare
feesten lei gelegenheid van zijn benoeming
verboden,
tiet is wel onmogelijk, dat wij binnen
kort ook hooren van een feministische be
weging in China, Dezer dagen is nl. een
jong Chineesch vrouwtje, do echtgenoote
van den student Sjang, uit Londen naar
China vertrokken, om zich daar aan het
hoofd van de vrouwenbeweging te stellen.
üeize twee-en-twintigjarige vrouw staaf
onder tiaar landgenooten bekend als de
Chineesche Jeanne d'Arc. Als 15-jarig
meisje luid zij te Sjanghai -reeds een bro
chure uitgegeven, waarin werd aangedron
gen op de verdrijving der Mandsjoes. Dit
vlugschrift had groot succes. Het versprei
den van dergelijke denkbeelden ging echter
destijds in China nog met groot gevaar
gepaardecu barer vriendinnen, die haar
inzichten deelde, moest dan ook met haar
leven daarvoor boeten. De jeugdige schrijf
ster, beducht voor eeu zelfde lot, vluchtte
de zijne en dus was het toch geen droom.
...Mag ik het dan zeggen." zei hij, haar
naar zich toe trekkend. ,,mag ik zeggen jv'at
ik geducht had noodt te zulten kunnen,
uitspreken?" j
Een gelukkig lachje gleed over haar ge
zicht.
„Eu toch wisten Wij
„O Ute Ute!"
Zij schrok op.
|Ik hoor schreden achter ons, laat ons
voorzichtig zijn
..Wij weien nu ook genoee." zei liij
ook haar andere hand nemend en die
machtig drukkend en te.gen zijn horst hos
dond. I
„Mag ik nog een klein stukje uier terug
gaan?"
Zij knikte.
De zon, die alles wool ijk belichtte,
-e.de ook om deze twee mensohen, ter
wijl zij teruggingen, naar de stad.
.Zoo arm aan gedachten en moed," zei
Kartsson met, trillende, stern, „alk ik straks
naar buiten ging, zoo rijk en gelukkig keer
'k terug! Op dit oogenblik kan ik vast be
loven dat de moed om voost te werken en
verder te strijden mij niet weer ontzinken
zal. lk zal mij tot het uiterste inspannen
■,m je geloof in rnq, je vertrouwen in mijn
n mst te rechtvaardigen."
Zij keek hem vast aan.
(Wordt vervolgd.)