No. 13856
64"* laargang,
Zaterdag 2 Maart 1912
Derde Blad
Nog te öhineescli?
'11 Bord soep.
Deze couraut verschijnt d a g e 1 jj k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen.
Prijs per kwartaal: Voor Schiedam en Vlaardingen II. 1,25. franco
por post fl, 1.65.
Prijs per woek: Voot Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzondorlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen.
Advertenliën voor het eorst'volgond nummer moeien des middags vóór een
üur aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau; Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Erijjs deï Advsrtentïëri! Van 16 regels fl.0.92; iedere regel meer
15. cents. Reclames 30 cent per tegel. Groota letters naar da plaats die zjj
innemen.
Advertenliën bi} abonnement op, voordeejige voorwaarden. Xaneveö
hiervan zjjn gratis aan het Bureau te bekomen.
In de nummers, die Dingdag-^ Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertenliën opgenomen tot den prijs
van 40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen.
Intercommunale Telefoon No. 103.
J -1
■c
O
|b ad ld -
ro ;{- [j
«i
B H N
ALLEBLEL
SCHIEDAM MI!E C0UIUII7.
Hebben wij tui een bewijs, een feitelijk,
objectief vaststaand bewijs gevonden, dal
Nederland zich nog niet uil zijn achterlijk
heid heeft weten uit Ui werken en dal wij
toch nog niet zoo herboren zijn als velen
ons wel willen doen geloovenV
Wij willen den lezer gaarne op die vraag
laten ailtwooiden, en zullen ons hepeikeu
tot het aangeven van de feiten.
El" is een lacune ïli ons verkeer, die ia
geen van de stalen van Europa beslaat:
Wij bedoelen het, ontbreken van miehllmi
lieu op de spoorwegen. F.tï nierkwaa rdiaer-
wijze wordt die lacune ook met gevndd.
Integendeel. Bpieekl men erover, dan heel
liet veelal, dat. hot niet aangenaam is,
's Bu'lils te reizen, dat de spoorwegbe
ambten toch ook rust, moeien hebben, dat
ouzo afstanden te klein zijn en dat hel zoo
duur is. Ja. niet weinigen verklaren,
dat er geen behoolle aan is.
Doch tioe ,kr>mt hel, dan, dut die ver
bindingen elders wél bestaan? Daar zal
men liet zeker toeli ook niet aangenaam
vinden 's nachts te reizen? Daar zal men
locli niet minder zorg your bet péreontvl
hebben? In Denemarken, Zwitserland en
België niet hun kleine afstanden zijn dan
toch wél nachllieincn. I'm is iets wat niet
te duur is voor Portugal, Spanje, Roemenië,
Rusland en Turkije, wél te duur voor ons?
Fr is geen behoefte aan, zoo zegt mtpi.
Maar hoe komt het dan, dat men overal
ciders die behoefte wel gevoelt? Wij kun
nen hierop geen ander antwoord vinden,
dan dit: dal wij aan ijver, aan energie te
genover die andere volken, tc korf schieten.
11e' spreekt vanzelf, dat, de verbetering
door invoering van een nachtdienst ons
land in den strijd der naties beter zou outil-
loeren, het spreekt vanzelf dat liet in den
concurrentie-strijd der naties precies zoo
gaal, als in die van fabrikanten en hande
laren: de beter geoutilleerde heeft, een voor-
gift, heeft grooter kans op succes. "Wij
kunnen en zullen straks bewijzen, dat er
en in welke male groote voord eet en aan
het scheppen van nachtverbindingen ver
bonden zijn. Doch uit een vergelijking met
andere landen moet. dunkt ons. al volgen,
dat deze hervorming voordeden voor ons
zou opleveren. Wie cldeis druk gebruik
maken van de nachttreinen, gaan natuurlijk
in den regel niet voor hun plezier oj> reis
noch verkiezen zij 's nachts uit pure lief
hebberij boven Inm rustig, warm bed thuis
de banken dei" coupe's of de nare bedden
der slaapwagens. Zij doen bet om sneller
ergens te kunnen zijn, sneller zaken te
kunnen behandelen, meer af te kunnen
doen. De postadministratie gebruikt den
trein 0111 vlugger belangrijke postverbindin
gen te bereiken; over" het geheet zullen
luicven, pakken, koffers sneller overkomen,
liet gelie-ele zakenleven zou een vlugger
tempo krijgen en meer bij hel buitenland
in den pas komen.
Men weet elders, dat tijd geld waard is.
dat een goed verkeer een geweldig wapen
is in den euneurrentivslrijd der volken.
Alleen Nederland is van een and,-re opinie
e'u bewceiti er is geen beboete min.
Dat kan niet waai zijn en dat is niet
waar. Natuurlijk. indien de andere lan
den Inm nachttreinen enz. weer wilden af
schaffen, indien men bij internationaal truc-
laat den coneiirmilieMrijd 's nachts ge.lu-
icncie acht uur kun schorsen, dan zou er
voor Nederland geen reden zijn om zich
te verzotten tegen zulk een hygiënischen
maatregel.
Doch op zuo'n conventie is geelt kans.
In liet buitenland waakt men, lei wijl Ne
derland zich op twee onreu te sta pen legt.
Wie 'is Nederland, dal het zich deze luxe
kan permit toeren, welke geen Van de lau
den van Europa zieli kan gunnen?
Toch hoort men nog telkens: er is geen
behoefte aan.
Nu gelooven wij gaarne, dal het hf.d
moeilijk is, zulk een behoefte tc gevoelen,
(toe zelden zal het ieder individueel blij
ken, dat hem een zaak ontgaat, dat hij
direct moeilijkheden heeft tengevolge van
liet ontbreken van nachttreinen. Doch hel
nadeel blijkt dadelijk, indien wij de situatie
in haar gejicel overzien.
Nemen wij eens een speciaal geval: de
postverbinding met het buitenland, en wel
die over Keulen—Arnhem en die over Pa-
1 ijs— 1 i nisst-jI boson da al.
Op liet «ogenblik zijn er in Nederland
goe-n nacht treinen (afgezien van de iameuse
nacldpo.-dtreinen AmsterdamRotterdam).
Te 9.Dl, gaal de grens hij Zevemtnr dicht,
Ie 9.0.) (9.18) die bij llusendaa].
Na dien lijd zijn er geen doorgaande
sp-oorpostverbindingen meer uil Keulen en
Brussel vóór 7.18 eu 8.15) den anderen
dag. De giens blijft dus 1.0'/e i] uur dicht,
hl dien tijd krijgt mi liet buitenland zijn
voorsprong. Daar gaan de brieven 's nachts
wél door, daar hebben de verder afwo
nende geadresseerden hun brieven al be
antwoord en de antwoorden al geruiinen
tijd verzonden, vóórdat de kooplui in Am-
steidam, liultenhun of ruilingen (om nu
drie Ncderlandsc-ho handelssteden te noe
men) nog iets daarvan weten.
Eén voorbeeld: Iemand tc Keulen ach rijf L
lift half 7 uur 's avonds, iemand te Wies-
traden na, 9.15, iemand te Frankfort na 3,
te Karlsruhe mi 2, te Stuttgart na 12.39,
Ie Baset na 10, te Mimeden na 9 nurks mor
gens ion handelsbrief naar (rent, Amster
dam, tlioningen. Breinen en Berlijn.
Wij krijgen dan voor de aankomsten liet
volgende staatje (bij bel annkomsleijter is
de volgende dag bedoeld het aantal ki
lometers is slechts hij benadering juist).
Hij veegde z'n lippen af, lei 't servet
in 'n frommel naast zich op de tatcl.
ZaclU schuifelde '11 kellnor toe, num 't
bord weg.
Wat, nog 'u jrorlie? llij koek op 'tmemi.
Maar was 't dan 'n diner en geen hmcii?
Hij keek op den Munttoren: hal ft wee.
Nou zou 't nog zoowat, 'n goede paar uur
aanluopen eer do auto weer gereputeerd
was. 'i Was '11 belabberde historie zoo'h
pan midden in dén natrilt; de chaiiffcuis
geven zich uil voor wat zo niet zijn. Hij,
hij, die pas '11 goede maand 'tl auto had,
had 't moeten vinden, waar 'L 'm in zat.
„Asjeblief, meneer."
Hij nam z'n vork op, begon weer te
eten, kieskauwend. Do eerste gerechten had
den 'm goed gesmaakt, hij had gulzig ervan
gegoten, ze naar binnengewerkt ul-io in
dagen geen vlcescli had geproefd, maar die
wentelteefjes. Hij sneed zo in reepjes, at
mot lange tandon. Toen lei-lo z'n vork neer.
Hij schurkte z'n rug tegen de stoelleuning,
schoof z'n boenen vèr-11 ileen onder de tafel.
Dat 's werken, daar kwam je bijna niet
door. Hoe was 't mogelijk, dal er menschel
waren, die hier in ,,1'Europc" kwamen lun
then en diaeeren. Dan moesten ze '11 maag
hebben, waar je mot '11 auto in kon om
draaien.
't Was toch 'u prachtig maehien, maar
dat was ellendig van die dingen. Jfad-ie
nou maar kunnen telcgrafeercn„Heb pan,
kan vanmorgen niet in Utrecht zijn." Maar
dat ging niet. Het had als bij toeval moe
ten zijn. Hij wist, dat zo in de Maliebaan
logeerde, lederen morgen mot Suzo dun
Billschen weg opwandelde: daar wouiozc
verrassen, daar wou-ic ze verbluffen
want ze beet maar niet, die Iris, die hee-
ieroaal niet op do Iris van Intra, Nos leek,
dio heelcmaal niet voelen wilde, dat hij
tot over z'n ooren op Tpiaar ook
'n beetje op 'r duiten] '11 heet klein
beetje, '11 heel klein groot beetje,
verkikkeid was nou, mocht dat niet?
't Kan tocli samengaan Wat 'n geluks
vogel was die „Ricg". die Richard, uit
dat boek van Comelio Noordwal; als Iris
zoo eens op hém was als dié Iris, die
van Mar Rieg doodging I Maar bestonden
zulke meisjes wel'? Waren zo niet. alten
andeis, geheel anders? 'I (s of ze 't doen
om je genegenheid te pukketen, ze se hie
ten wat toe en dan krimpen-ze weer in,
dan mot je weer al je kunnen inspan
nen, al je donken saimudionsen om wal
avances te krijgen. Fn nou was er zoo'n
getegonlieid geweest, want dat nas maar
zeker, vroeger deeën 't de blinkende knoo-
pen, tegenwoordig is '11 auto de beste
magneet.
't Was belabberd zoo'n pan, 't was be
rooid nou net, lUm-ie Iris zeker nog
treilen kon, want morgen was ze weg. Had
die lamme zaak te Rotterdam niet noodig
gemaakt, dat-ie daar 'u heele week zijn
moest, dan liad-ie eer kunnen komen, maai
'1 was vandaag nog tijd genoeg geweest,
wie rekent op zulke duigen; wie is daar
nou op voorbereid, dat je te midden van
den nacht ineens op den eenzamen weg,
in geen mijlen '11 huis, pal staal, niet te,
verwrikken als 'n ingeheide eikenpaal. F11
dat oenige uren. Gelukkig, dat 'l niet zoo
erg koud was geweest, doch die regen had
'111 toch door al z'n knoken gestriemd,.
llij haalde z'n zakspicgoltje uit, betuurde
z'n flets gelaat, waarin zelfs door do co
pieuze tuncli Boen kkmitjg was gekomen
Toch hadden die gerechten hem goed
gedaan, want, z'n weinigjo buik. dat-ic had,
strakle onder z'n vest.
Want gesmuld liad-ie, gulzig gesmuld.
Wat. waren dio forellen lijn fijn
llij stond loom op, wandelde naar du
leeszaal, donsdo daar neer in 'n breode
soepele club-scsscl, waarin-ie lekker ver
zonk. llij stak er '11 sigaar op, wolkto ma
nilla-geur om zich heen, hield genietend
z'n nous in de prikkelende (abakswierook,
koek droomerig naar buiten, waar declee,-
r. r.
Z 2 '-5 O o r
Cï CO co lO co CS
to IJ '-O 1-J >0 C~ï
01
co
O 5
s
-/i
r ;i x W - >2
r sa vi o - o --
i-C CO DO^
TC A -fi A. B.
S O O O
- 1- O) tg
«o o jo o ie o »o
o x -r co
tfi
r. a.
i"*» i> i-<-
o lO o
d d d
»0 O
co co ?c
d d d
dat een koopman, die in de Rijnprovincie
's middags of in Zuid-Duitschland 's mid
dags en 's morgens een brief post, dien
brief voor vele Duitscbo steden en voor
tienl in enkele gevallen van 3 tot 7 a 8
uur later kan posten en hem tóch nog be
langrijk veel vroeger in die steden kan
hebben dan ten aanzien van Rotterdam en
Amsterdam, 0111 nu maar heek-maal te zwij
gen van dat ongelukkige Groningen, dat.
een groot en zeer belangrijk deel van den
dag feitelijk veel vorder van Frankfort af
ligt dan bijv. Vamdrup aan de Deenschc
giens. Immers dadelijk na 3 uur uit Frank
fort gaande, is men den volgenden dag eerst
ongeveer één uur in Groningen, terwijl men
hug 's avonds om 8.55 uit Frankrijk kan
gaan om te l uur aan de Deenschc grens
en te I uur uit Fiankffit kan gaan om te
1 uur in Venetië te zijn. Vamdrup ca Ve
netië dus dichter bij Frankfort dan Gronin
gen, let wijl zij inderdaad l'/ï maal zoover
weg liggen ziedaar hei resultaat van
onze achterlijkheid op nachtreis-gebied, die
eigcr hinderpaal voor het verkeer blijkt dan
zelfs de Alpen.
Fn gelijk het met deze verbindingen staal,
gaal liet in heel veel andere gevallen:
overal vertraging, 8 ii 9 uur oponthoud,
onulal men do Hollandsche grens niet zoo
gemakkelijk overkomt als welke andeie ook
en omdat er 111 Holland zelif eiken nacht
een spoorwegstaking is. die elders nief
vooikornt. Ligt het niet voor de hand. dat
deze onvoldoende verkeerstoestanden Ne
derland achteraf moeten houden, waar de
loosLand overal elders anders en (bezien
van hel standpunt van den volkeren-wed
loop) beter is? Fn is bet niet opmerkelijk,
dat wie op gelijkstelling met andere lan
den in dezen aandringt, zijn stem onopgc-
nieikt hoort wc-gklinken?
co
r;
r^- -
>r 0 w.
- X)
I
VI
A O
V)
-s J_ H- -
- c;
'deed hij bcel goed, tiaar iiij van geboorte
een Bohemer was, en het schijnt wei. 'dat al
dezen menschen die gave aangeboren is.
Op dezen feestdag klonk zijn ï'nstrument
evenwel al heel pcherp en droog, en zoo
kwam het dan ook, dat hij op dezen jiag
van algemeene vroolijkhetd slechts enkelu
centen had opgehaald.'
Plotseling evenwel kwam er een heer op
hem af, die hem' een zilverstuk toewierp
en vroeg„Zeg. mag ik je viool 'eens pven;
ik wil wel eens zien, wat voor oen instru
ment je hebt."' 1 1
Do oude pian bedacht zich niet lang, en
nu begon de vreemdeling op hetzelfde in
strument te spelen, zoo verwonderlijk
schoon en zangrijk, dat het heele park
zich om hem heen verzamelde en adem
loos toeluisterde; en toen dc oude man
eindelijk met zijn pet rondging, stroomde
hel geld hem van alle kanten toe.
En wie de collega was? Niemand min
der dan de Deenschc violist Oio Buil. die
toen al een verbazend en roep had in het
buitenland, ofschoon er, op dat oogeaiblib
niemand was, die hem herkende. De 011de
violist was zijn collega onbeschrijfelijk
dankbaar en stond er op den naam te we
ten van zijn weldoener. Toen die hem dan
ook tenslotte zijn kaartje gaf, was er een
voorbijganger, die toevallig den naam las,
en die wemelde zich zeiven en de om
standers geluk, dat zij op zoo'n toevlalïge
en onvoorbereide wijze in de gelegenheid
waren geweest, den groeten Deensclren ar
tist te hooren.
Op absolute mui wkeuriglieid mankt tl it
slaatje geen aanspiaak. Ook zijn weegelaten
alle verbindingen, die later dan up tijd
voor de vroege morgenbe-tellingen iu Ure-
num eu Berlijn aankomen.
Fr blijkt dus in hef algemeen dit uit,
trische trammen voorbijzoeimlen, waar dc
meusehen in de zon, die de stralen had
opgedroogd, wandelden en holden.
Hall soe/.end tieghmrde-ie iu z'n mak
kelijken stoel in de uitgebouwde veranda
boven den Auudcl dat stukje Amster-
damsrh panorama. Jn de gouden letters
van „De. Neder landen" op 'I riuphiapleinlje.
in de gouden wijzerplaat aan den Munt
toren, kaatste 'I zonlicht, dal blakerde 'i
rood van de kiosk, het flikkende in 't glas
van de trjunlutlle. Pijnlijk stond op 'iRokiti
'11 groote keet, beplakt niet reelmnebiljet-
teu van Dunlop-banden, blauw wit-goel-
zwart, te vloeken, en nu on dan was 't. of
er groote, blanke vogels over heen scheer
den de witte nummers -J <D 1 van
de etectrische. die om de paor minuten
't Rnkhj op en af gonsde.
Het rumoerde onder hem, vóór hem, op
't water, boven 't water, oven 't Sophia-
pleintje, over de brug naar 't tintel, ook
nver dc Anistolkaai er tegenover. Uier los
ten ze bootc.u, daar sleepten ze groote
schuiten met 'n puffend bootje in dal bree
ds zwarte gat, dat onder 't pleintje mtiiklo.
Onbehouwen schuiten, soms vijf bij elkaar
den weg bekruisend, aken met lood, met
mest, met grove b.don oud-papier gleden
zwaar over 't vuile groeu-lmiine water,
(loorwoeki, doorwerkt hier en daar vettig
van afval, waarop sehichlige lichtplekken
van azende meeuwen floepten. Over de
brug reden aapjes, raten fietsende slagers
jongens, sjouwden twee kerels, met rafel-
broeken, en in gestreepte boezeroens, en
'u slonzig wijf 'n draaiorgel óp, hielpen
drie spichtige joden wijfjes 'n stokouden
zoon Abrahams 'n groot lied verhuizen,
(lal z'n rug en schouders geheel begroef
en waaruit alleen 'n roep van z'n torsehen-
den grijzen kop gluurde.
Al dat gesjouw, gehol, geloop, geren,
gescharrel zag-ie grmmekend aan.
't. Was toch maar heerlijk as je, je roeren
kou zona Is hij. 'I heven was dim één ge
nieting. Waar hieven die malie Eugelselieu
EEN GOEDHARTIG MUSICUS,
In haf Prater, do gewon" wande! en
verzamelplaats der bewoners van Wee-
nen. word op een moeien zomerdag een
groot volksfeest gegeven, en zooais Inri ge-
wooulijk gaat op deze pleinen eu parken,
zijn et- altijd vele kunstenaars en kure-tan-
makers, die op zoo'n dag een o\tralje ho
pen le verdienen.
Zoo was er 0. a. ook een oude. tnxalide
violisi, die al vroeg zijn SnMas had moe
ten nemen uit den dienst en nu een, heed
klein pensioentje had, maar ook aardig
nog vat ophaalde met spelen, want dat
HET CONGER VEER,FN ONZER GROEN
TEN EN VRUCHTEN.
Alen zegt. dat men eerst in bef jaar 1796
met conserveercn begonnen is. In dat jaar
11am Frans Appevt, lijfarts van koning
Christiana 1 van Denemarken, de eerste
proeven om voedingsmiddelen aan den in
vloed der lucht te onttrekken. Daar hij met
deze proeven succes had. kreeg hij van
de régeering een belooniug van 12.000 kro
nen. Zijn methode kwant neer op het be
waren in hermetisch gesloten vaatwerk.
Een ander middel 0111 groenten goed te
doen blijven, was het drogen door warmte.
Hiermee begon men eerM in 1845.
Oo gedroogde groenten hebben dit voor
deel, dat zij gemakkelijker verpakt en ver
zonden kunnen woiden. Men perst ze in
blokken, die ongeveer 500 lv.G. wegen.
Wij, die liet geheelc jaar door geconser
veerde groenten kunnen krijgen, en opraer-
BUlMKUKOUOnrjUlM
met 'r splecnachtigthe Life is not worth
to be lived. Dat was '11 leugen Asje maai
de dubbeltjes had: dim stond Luilekker
land voor je open. Maar... toch was '1
beroerd, dat T altijd '11 m a a r I j e bij moest
komen. Uecleiïiaa! genieten, zonder '11 enkel
doorntje, dót scheen maar niet te kunnen,
rlan kwam je dit weer dwnrsboonu-n. dan
weer dat. IIij was zoo lekker as kip, /.00
vol levenslust naar Amsterdam gesnowl,
deukend den boelen weg door aan den lieer-
lijken morgen van heden, as-ie ineens met
"l geglitfer van 'I, roodc lak en '|t goud-
schitlcrend koper van z'n nieuwe lui' Iris
zou tegemoet snellen, zoo, of 't toevallig
was, en haar dan zon hebben geïnviteerd
met Suzo; en dan kon de dag van van
daag misschien, 'n beslissende dag zijn ge*
wotdeu. Nee, altijd bléven er toch pijnlijke
doorntjes --al kon jo genieten als '11 Rus
sische grootvorst, als 'n Zuid-Amurikaan-
sche rasta,
Wat zoti-ie doen die paar uren! T Was
niet de moeite waard 0111 eigens naar toe
lo gaan. Daar was wel koit in do Imuil
do Patnphoon in de Reguliersbreestraa.i,
je kon er makkelijk in fauteuils aite be
roemdheden hooren, CaviilS it la tèle. je
hoefde maar '11 penning in 't gleufje te
gooien en je riep stemmen, muziek, lieele
orkesten uit alle oorden der w etc ld op.
je -luidt er keus uit 4, 5000 uommers. llij
zou straks eens zien, maar hij had be
hoefte aan 'n loopje. Dan maar wat fla-
nceren. Dat was goed voor de digestie.
Jongen, wat had-ic gegeten. En hij met
zijn maag, die, toch at niet secuur was.
maar T. had 'm zoo gesmaakt en wat was
't lekker.
Hij dacht weer aan do forellen hij
herproefdo ze, terwijl-ie langzaam de brug
overkuierde, dc Reguliersbreestraal in.
Daar zag-ie opeens '11 gezicht schemeren
eu al stak dc vent in 'n morsig pak -
lappen op z'n mouw en 'n groote tap op
z'n grove hroekknio dat gezichtwaarin-ie
jaren gekeken had, dat-ie voller gekend
bad, zelfs met de jeugdblos er op, toen
ze samen te Roiduc waren, waar-ie met
hem op de/.eltde bank zat. herkende-ie da
delijk, en 't kwam op hem af als 'n ver
wijtende bedreiging.
Was Frans hier, hier to Amsterdam?
Dij daeld 'm overal elders; hij had ge
hoord, dat-ie na z'n faillissement naar Ame
rika was gegaan, had later wel eens ge
hoord, dat-ie aan 'n tram was Ln Doornik;
nog later had hem iemand te Londen mee-
ncn te zien, zoo straatarm, dat do dui
vel '111 niet hebben wou.
„Lambertl Lambert ben jij daarl"
Twee vuile werkmanshanden staken naar
hem uit.
llij bad nog 'n eind van z'n manilla in
den mond, mompelde iets en gaf hem de
hand. llij schrok van de gleufjes in die
gebarceerde huid .als '11 netje winvarrend
over de magere koenen.
En door z'n hoofd schoten z'n gedach
ten: Nou dat was nog do bclabberdste
historie van alles! Most dat nog bij zijn
pan komen! Die Frans, die totaal naar
den kelder gezakte Frans, dieu-ie zou ont-
looperi hebben waar-ie maar kon, die 'm
e"iis 'n bedelbrief geschreven had, ergere
op '11 spoortrein gepost, die '111 gebeden had
0111 te helpen --- zoo zat-ie in den piep
zak al was 't maar met tien gulden,
welken brief hij dadelijk in den kolenbak
had gesmeten, in die situatie!
Eu hij schrok voor 't gevaar der enca-
mtilleering met dien misiuktcn schoolkame
raad, voor 't. gevaar dat-ie 'm aan z"h
beurs zou gaan hangen ais 'n hond aan
'n stuk beuling.
..Wel, hoe gaat 't. jou, kerel?"1 riep de
ander zoo haul, dat een dame schrikkend
opkeek.
Beroerd," mompelde Lambert Caliet
zonder z'n sigaar uit den mond te neme."
„En wat rook jo dan?"
„Opgeraapt," s prak-ie.
Frans greep hem vertrouwelijk bjj den
arm,
