65™ Jaargang. Donderdag t Augustus 1912 No. 13982 Martelaars der kunst. Reis-Abonnementen. Kennisgeving Deze courant verschijnt cl a g e 1 ij k s, met uitzondering van Zon- en Feestdagen. Prijs per kwartaalVoor S c h i e d a m en V 1 a a r d i n g e n fl. 1.25, franco por post fl. 1.65. Prijs per week: Voor Schiedam enVlaardingen 10 cent. Afzonderlijke nummers 2 cent. Abonnementen worden dagelijks aangenomen. Advertentiën voor het eerslvolgend nummer moeten des middags vóór een uur aan het Bureau bezorgd zijn. Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven). Prjjs der Advertentiën: Van 16 regels fl.0.92; iedere regel meer 15 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats die zij innemen. Advertentiën bij abonnement op voordeclige voorwaarden. Tarieven hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen. In de nummers, die Dinsdag-, Donderdag- en Zaterdagavond verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs van 40 cents per advertentie, bjj vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen. Intercommunale Telefoon No. 103. BUITENLAND. De Administratie van do „Schiedamsche Courant" is gaarne bereid om tegen ver goeding van porto's aan hare abonné's, die voor korten of langon tijd op reis gaan, de courant aan hun tijdelijk adres te zen den. Ook abonnementen voor don tijd van een halve of heelo maand worden gedu rende het reisseizocn gesloten. Inrichtingen welke gevaar, schade of hinder kunnen veroorzaken. Burgemeester en Wethouders van Schie dam; Gezien het verzoek van le JAC. HULDER om vergunning tot uit breiding zijner stoombranderij aan de Wesl- frankelandsche" laan no. 16, kadaster Sec tie M no. 129, met een stoomketel van 60 M.2 verwarmingsoppervlak 2o. J. MEEUS, om vergunning tol op richting van een glasfabriek mot twee hutten, op het perceel, kadaster Sec tie N, ncv. 152, aan den Ifavendijk, te Schie dam Gelet op de bepalingen der Hinderwet, Doen te weten: k dat voormeld verzoek met de bijlagen op do secretarie der gemeente is ter visie gelogd; dat op Donderdag, den 15 Augustus a.s.; 'des namiddags ten 2 ure, ten raadhuize gelegenheid zal worden gegeven om be zwaren tegen het toestaan van dat verzoek in le brengen en die mondeling ol schrif telijk toe te lichten. dat gedurende drie dagen vóór hot tijdstip hierboven genoemd, op de secrc taria der gemeente, van de schrifturen, die ter 'zake mochten zijn ingekomen, kennis kan worden genomen; en dat volgens de bestaande jurisprudentie niet tot (beroep op eene beslissing inge- voige 'de Hinderwet gerechtigd zijn zij, die niet overeenkomstig art. 7 dier Wet voor het Gemeentebestuur of een of meer zijner leden 'zijn verschenen, ten einde hun be zwaren mondeling toe te lichten. En is hiervan afkondiging geschied, waar het behoort, dan lston Augustus 1912. Burgemeester en Wethouders voornoemd. M. L. IIONNERLAGlv GRETE. V. SICKENGA. Schiedam, 1 Aug. 1912, VEREENIG DE STATEN. De groote republiek aan de overzijde van den Atlantischen Oceaan heeft lang zamerhand een droeve vermaardheid gokie- gen vanwege het bederf dat haar samen leving in haai- verschillende vertakkingen hoeft* aangetast. In de politiek, iin den han del, in de regeoring, de gemeentebesturen on bij de politic, speelt de corruptie een groote rol. liet bederf der politieke zeden is dezer dagen nog eens scherp aan hel licht geko men. Onlangs hooft namelijk de Bondsse- naat met 55 tegen 28 stemmen het mandaat van den heer William Lorimer voor ongel dig verklaard, daar het door allerlei om- kooperijen was verkregen. Men kan het Amerikaanscho volk' slechts geluk wen- schen met dit besluit, wanneer men den levensloop van den. politicus, zcoals die door de NeW-Yorksche bladen wordt mee gedeeld, leest. Do thans zestigjarige'■Lori mer was in zijn jeugd krantenjongen en straatventer. Meerderjarig geworden, stortte 'hij zich in de politiek, die den minder-bc- deelden in Amerika zeer dikwijls den weg naar rijkdom baant, wanneer zij ten minste niet). e nau'wgezet van geweten «zijn. Dat stond den jongen man niet in den weg en dus werd hij' in den loop der jaren meer malen in het congres gekozen. Eerst was hij 14 jaren in het Huis van Afgevaardigden en drie jaar geleden kwam zijn verkiezing tot Senaatslid. Doch deze verkiezing werd eerst na overwinning van talrijke moeilijkheden verkregen. Onder de republikeinsche le den der legislatuur van Illinois, die den vaeanten Senatorzetel moesten vullen hcerschte tweedracht en een gedeelte hun nor had gezworen in geen geval op Lo- rimer te stemmen. Plotseling, na verschei dene vruchtoloozc stemmingen, had er een plotselinge omkeer plaats en meer dan 50 candidaten veilieten hun partij en stemden voor Lorimer, die dan ook voor gekozen word verklaard. Bij de tegenpartij verwekte deze 'omkeer ernstige verdenkingen en toen do nieuwgekozen Senator te Washing ton aankwam, en den eed aflegde, deden er allerlei geruchten de ronde. Te Illinois was een kiesrechtvereeniging opgericht, die alleen ten doel had den omkeer der demo craten op te helderen. Ook de officier van justitie stelde een onderzoek in. Maar veel bereikte men niet, tot op zekeren dag hei grootste republikeinsche blad van het wes ten, de „Chicago Tribune", een verklaring publiceerde van Senator Charles. A. White waarin deze verklaarde, dat hij voor 1000 dollars omgekocht was vóór Lorimer te stemmen. Toen volgde de bekentenis van een zijner collega's. Stolstlau had voor hetzelfde dool 2500 dollar ontvangen. Daar na kwamen nog 3 of 4 andeie leden van het wetgevende lichaam verklaren, dat hun geld was geboden voor hun stem op Lori mer. Ook anderen stonden onder verden king, doch men kon hun niets bewijzen. Ook de Bonds-Senaat stelde een onder zoek in, dat echter ten gunste van Lorimer uitviel, daar bleek, dat, als men de stem men, die door omkooping wjaren verkre gen, aftrok, er nog een meerderheid voor den gekozene overbleef. M,aar hiermede w,as het, nog niet uit en toen een ander Chiciago'sch blad, de „Record-Herald", de onthulling publiceerde, dat de vleeschtrust 100.000 dollar had gegeven om de verkie zing van Lorimer door te voeren, trok het geval weer algemeen do aandachl. We derom slelde de Ronds-Sepant een onder zoek in. Thans bleek, dat Lorimer wel degelijk in de nauwste verbinding stond mot verschillende vlceschtrnstkapitalistenj, hetgeen door copieën van verschillende tele grammen, die Lorimer aan, zijn chefs had gezonden, bevestigd werd. Het was een veeg toeken voor Lorimer, dat zooveel con servatieven uit den Senaat waren getreden, want onder hen had de thans uitgestootene zijn beschermers. Bij de stemming, die over zijn lot besliste, kwamen nog slechts 20 republikeinen en 8 dcinocr,a,ten voor hem op, ofschoon dit altijd nog een derde van den geheelen Senaat is. Een hunner, Bal- Ier, vjiu Texas, zong een klaaglied op het vervjal dor tijden. „De republiek zou ze ker ten ondergaan als men op zulk be wijsmateriaal zulke mannen uit don Se naat verwijderde. De revolutie verscheen reeds aan den horizon om den bestaanden toestand omver te werpen." De lieer Bai ler heeft gelijk, want de bestaande toe stand, toen Senatorzetels te koop waren en de Son;aat de millionnairsclub heette, zal weldra tot het verleden behooren, want de hervormingen in het politieke leven van Amerika maken zienderoogen vorderingen. In het jongste New-Yorkscbe jiolitic- schandaal wegens den moord qp den speel huishouder Rosenthal is eenig licht geko tnen. Men heeft den p o 11 ti e-ins pec te ut Becker gearresteerd, en wel op grond van de ge tuigenverklaringen vuil oen drietal spelers, die zich reeds oenigen tijd, onder beschul diging van medeplichtigheid aan don moord, in hechtenis bevinden. De verklaringen van deze heden ge\en onthullingen over de schandelijke toestanden, welke in het New- Yorksehe politiekorps bestaan. De Ivelang- rijksto getuigenis word afgelegd door den speler Rose, die sedert lang reeds als tas- schenpersoon dienst dort üisschton Boeker en de speelholbezitter-., en de omkoopsom- men, welke dezo lieden aan de politie be taalden, in ontvangst nam. Het schijnt dat Rosenthal in don lantston tijd hel der po litie -al te lastig maakte en dreigde ont hullingen te zullen doen. Becker achtte het daarom gewenscht, dat do man uit den weg geruimd werd en gaf dit aan verschillende lor spelers, onder wie ook Rose, te kennen. Becker, die verklaarde groote macht te hebben, beloofde den lieden alle moge lijke bescherming. Eerst echter schijnen de schurken nog geaarzeld te hebben en Beck'er nam toen zijn toevlucht tot bedreigingen: „Als ge den man niet doodt," zoo zei.de hij, „zal u iets gebeuren 1" Toen begrepen de spelers, dat het Becker ernst was en vol vrees voor den politie-inspectcur, die genoeg red enten zou kunnen vinden om hen te arrestecren, besloten ze Rosenthal nit den weg te ruimen, om do vriendschap van den inspecteur niet te verliezen. Rose ging op zoek naar geschikte lieden, die een aan val op Rosenthal zouden moeten doen, en hij vond deze in eenige leden van de roo- versbende van zekeren Zelig. Rose enVal- lon lokten Rosenthal op den nacht van den moord uit zijn woning, de moordenaars wachtten hem op, volgden hem naar het Speelhol van Webber en doodden hem hier. Becker blijft intusschen allo schuld ont kennen. Het heet verder nog, dat drie hooge po- litie-ambtenaren thari3 worden aangewe zen als deelhebbers in do gelden, waar mede de politie word omgekocht. Intus schen acht men het twijfelachtig of men het overtuigend bewijs van hun schuld zal kunnen leveren. De New-,Yorksehe bladen spreken hun ontzetting nit over het ongehoord schan daal. De „Sun" verklaart, dat niet. de moord zelf het meest verontrustende feit is, doch liet feit, dat Becker zóó grooten invloed op zijn omgeving uitoefende, dat hij fei telijk boven de wet stond. De „Mail" heeft een artikel .over het geval met liet op schrift: „Een stad ia schande". De „Post' zegt, dat deze zaak een zware slag is zoo wel voor den burgemeester als voor de politie. Intusschen moet burgemeester Gay nor thans den eisch van den gemeenteraad, dat een uitgebreide enquête dient te worden gehouden naar "de tóestanden onder de po litie to New-York, als gegrond hebben er kend. Frankrijk. i De afgevaardigden der zeelieden, te Bor deaux, Duinkerken, Havre, .Marseille en St. Nazaire, die gisteren op (het ministerie van binnehlamdsclic zaken in gehoor ^ver- den ontvangen, hebben den wensch lte ken nen gegeven, dat de regeering ieen einde zal maken aan het conflict. (Zij1 overhan digden tevens een memorie aan idem minis ter, waarin al do eischen (Opgesomd zijn. GEMENGDE MEDEDEELINGEN. Roman vrij naar het Duitsch. van J. C. HEER. 44) Marlhe Bunnestcr, was do eerste ge dachte, die Ililde door het hoofd schoot - inderdaad een fiere en bijzonder mooie verschijning. „Mevrouw Ilerdliüszcr heeft u al over deze jongedame gesproken," lachte hij wat verlegen, „daarom laaf ik u het portret juist zien." Ook ïlildc werd verlegen. „Hel behoort tot de oude herinner in gen," zei hij op veelheleekenenden Loon, de fotografie weer bij do andere in een kastje leggend, „Begraven poëzie uit den tijd der jeugd, die niet weer tot nieuw leven kan ontwaken." Hij kook haar ernstig on vriendelijk aan, diep in haar oogen geruststellend, ver trouwelijlc. Zij was toch nog zoor opgewonden, doch blij tegelijk, toon do twee vrienden haar voorsloegen, een verre wandeling te ma- kon in den namiddag, „Als u het goed vindt, juffrouw Rob slcin," voegde Siegfried er aan toe, „zuilen wij u tegen den avond hij de familie Herd hiiszer brengen, waar wij dan meteen onze nieuwjanrswenschen kunnen uiten." Ja, daar had zij ook aan gedacht. Het was een kostelijk plan, dat veel genot met zich bracht, vooral toen Gustav Wieland al spoedig van hen scheidde. Voor- ai de wandeling terug naar Schwabing was heerlijk. Eenzaam was de wandeling. Zij schenen alleen voor elkander te be staan. Dit het vragen- en antwoordenspel, dat hij speelde, uit zijn vorschcn of zij naast haar kunst nog aan iets andcis plaats zon geven in haar leven, of dc liefde voor haar boven de kunst ging? Of zij, wanneer de liefde kwam, zich zou •kunnen verzoenen met de gedachte dat 'zij niet in Zwitserland zou wonen, doch in liet land der Duitschers Of zij niet vonk dat het overal goed was op aarde als men maar samenwoonde met iemand, die ons liefhadAan al die vragen bemerkte zij wal er in zijn ziel omging. Hij wilde speu ren naar haar gevoelens, hij wilde zich vergewissen, dat zij geen neen zou zeg gen als hij eens dc groote vraag lothaar •zou richlcn, die over zijn lot zou be slissen. Rij het afscheid nemen, vroeg hij haar of het goed Was, dat hij haar dan een dan nog eens kwam bezoeken. Graag natuurlijk vol vreugde zonzij Siegfried willen verwachten Neon, hij was niet iemand, die zijn gevoelens met wilden gloed achterna joeg. Hij was bezadigd en handelde niet over ijld. Wal uit zijn gemoed stroomde, ademde eerlijkheid cn trouw, klaarheid en waar beid, de zegevierende kracht van zijnSieg- E ngeliand. In een buitengewoon druk bezochte ver gadering van Londensche liehtcrschippers is gisteren besloten het werk te hervat ten. Er werd een brief voorgelezen van lord Devenport, waarin verzekerd wordt, dat de vroegere overeenkomsten geëerbiedigd zul len worden en verklaard, dat de werk gevers rechtvaardig en grootmoedig tegen over de arbeiders willen optreden, Devon port zeide wijders, dat het voor de haven Van het hoogste belang is, dat in vrede kan worden gewerkt en hij sprak de hoop uit, d.at de gevoerde strijd, bij geen van beide partijen wrok zou achterlaten. De arbeidereleider Gosling uitte zich in denzelfden geest en verzekerde, Rat lord Devenport zijn wooid zou houden. Duitse hl and. Kardinaal Fischer, de aartsbisschop van Keulen, wiens overlijden we gisteren meld den is 72 jaar oud geworden, In 1840 te Jülich in Rijnland geboren als zoon van een volksonderwijzer, volbracht hij zijn eer ste studiën aan het Friedrich Wilhelm gymnasium to Keulen, waarna hij zich te Bonn als theologisch student liet inschrij ven. In 1863 werd hij tot priester gewijd en reeds het volgend jaar tot godsdicnsl- leeraar aan het gymnasium te Essen be noemd. Hier wist hij zirii de genegenheid verwerven, zoowel van zijn Katholieke als van zijn Proteslantsche leerlingen, vieu hij Hebreemvsch moest onderwijzen. In 1889 werd Fischer tot bisschop van Keulen, in 1902 Lot aartsbisschop in diezelfde plaats gewijd. In zijn optreden als kerkelijk hoofd is er steeds een merkwaardige tegenstelling ge weest lusschen zijn zecfelijk-wetenschappe- lijke overtuiging en het standpunt, dat hij innam ten opzichte der praetiselie en poli tieke vraagstukken van den dag, met name den politiek-confessionneelen strijd in de Centrum-partij Terwijl de eerste als streng Katholiek geloovige alle „gemeenschappe lijke Christelijke wereldbeschouwing" be slist deed afwijzen, was hij aan don an doren kant een krachtige voorstander en steun, om praetiscli-politiekc redenen, van de inter-confessionneele vakvereenigingen, zooals die door de Keulsche richting wor den bepleit. Men verklaard het dan ook uit zijn invloed, dat de. Paus een zoo wel willend, althans neutraal standpunt tegen over dezo heeft ingenomen. De liberale „Köhr. Ztg." wijdt een waar- decrend artikel aan den overledene, waar in wordt erkend, dat Fischer, voor zoo ver dat in eeir Katholiek aartsbisschop ver wacht kan worden, niet alleen zijn kerk, doch ook zijn Vaderland heeft lief gehad. Rrrsl and. Gp grond van het onderzoek, ingesteld door senator Manoechin, naar het onlangs gebeurde bij do goudwnsscherijen aan do Lena, zal ritmeester Teres jta jen, de adjunct van den chef der gendarmerie, terechtstaan wegens plichtsverzuim en overschrijding van zijn bevoegdheid. friednatuur. Zij kon zich niet iets hoogeis en heerlijkere denken dan de trouwe vrouw to zijn van dezen man, die zich door eigen kracht een eervollen weg baande. Naast hem zou zij veel terug vinden van alles wat zij na don dood van haar va der in St. Agathen verloren had. Zalige droom van jonge liefdel XXVII. De dagen gingen voor Hildc voorbij on dor strengen arbeid. Geen van de angsti go voorgevoelens, die zij na den feest avond bij Doinbaly gevoeld bad, bleken juist te zijn geweest. Alleen het tvedor- zijdsch „je"* bleef. i Aan don loon der gesprekken >iu liet atelier veranderde dit echter niets. Dom baly bleef de haar hoogachtende leermens ter, gaf zicli met zijn gewonen ijver moeite voor haar vorderingen cn betuigde haar nog eigenlijk meer door zijn strenge cor rectie, dan door zijn lof, dat hij groole verwachtingen van haar talent koesterde. „Vluchtig gedaan veel te vluchtig, wat?" zoo had-hij haar eenmaal benspl. „En jij Rdbstein, wilt in het voorjaar ten toons lel len? Neen, als je dat wilt, moot mijn leerlinge geheel anders aanpakken!" In een overspanning, zooals die zoo dikwijls optreedt legendentijkl dat'n werk zijn voltooiing nadert, had zij het eene oor van Giovanni te snel wiülon afma ken. Vandaar do strenge terechtwijzing van Dombaly. Rood van schaamte teekende zij het oor oen paar maal zorgvuldig op een 'blad papier en schilderde het toen. Nu mocht Dombaly komen 1 Hij knikte goedkeurend. „Nu mijn portret van jou, Hilde, vor dert ook met snelle schreden!" Zijn 'stralende blik gleed over .zijn eigen arbeid. _„Kijk eens, wat zeg je ervan? Je bent bet tocli sprekend, niet? In de oogen, in liet gezicht zit leven en vuur. Dat is geen vronW in den geest van Mizzi Schater. Zulke vrouwen ziet men bij tien tallen in do stralen rondloopen. Mooi en nietszeggend. Hier echter is het een edele natuur, tegelijk uiterlijk schoon, die den kunstenaar bezield heeft. Da,L ziet ieder, die een kenner is terstond. .Zie maar- eens naar den even geopenden mond on dan hier bij de pogen! Ook het dropje zwaar bloed, dat nu eenmaal in jo is, stroomt geheimzinnig door jogezicht en geeft daaraan een geestelijke beteekenis en een schoonheid, die op niemand1 teijn uitwerking kan missen. Ieder, die diit por tret zal bewonderen en weel dat je een kunstenares bent, zal durven voorspellen, dat jij een schilderes van beteekenis zuil worden. Inderdaad liet is een genot voor mij dit portret te schilderen 1" „Ik ben er blij om, dat het zoo goéd geslaagd is," zei Hilde. „Als de menschen or nu maar niet te veel door van wij verwachten dat zou het moeilijk voor mij kunnen maken." „Je moet nu een paar maal voor nip Turkije. De regecring heeft een amendement in gediend op art. 7 van do grondwet, waar bij aan den sultan hot recht wordt, ver zitten mot dat witte kleed aan, dat je op het feestje op oudejaarsavond hier bij mij hebt gedragen," zei 'hij. „Natuurlijk werk ik dat niet in bijzonderheden uiL Maar het valt prachtig om Misen schou ders en zal dus het geheel van het por tret zeer in schoonheid verhoogen. Edel en voornaam 1 En nog een gedachte 1 Ik zet jo een groenen krans in het haar een feestelijk portret van een veelbelo vend menschenkind, de jonge priesteres die, met gewijde ziel, de kunst dient: Uns aber laszt kronen Mit Laubgewind Die Stirnen, die noch dem Schonen Ergeb'cn sindt Ge weet, dal motief heeft mij al lang bezig 'gehouden. lk heb het met Mizzi Schilfer beproefd het is niet gelukt 1" Hilde was verbleekt. Nooit, Dombaly 1" riep zij' met angstige heftigheid. „Nooit, nooit!" Hij begreep haar plotselinge heftigheid en opgewondenheid niet. ,.ü-j-stil maar. lk zal er wel voor zor gen, dat men mijn priesteres niet voor eeu dienares van Dionysos in tien logeren, ontaarden zin zal houden. Een hooge, rei ne wijding moet natuurlijk van dit schil derstuk uitgaan." Hij1 dacht na. j „Geef dat plan op," drong Hilde aan met trillende, nog angstige stem. (Wordt vervolgd.J fi-7 SCHIEDAMSCHE COURANT. De Secretaris,

Gemeentearchief Schiedam - Krantenkijker

Schiedamsche Courant | 1912 | | pagina 1