vaar in de gevangenis te komen. Bovendien
zullen zij, om recht te zoeken, in processen
worden gewikkeld, die natuurlijk ook geld
kosten.
Om kolt Ie gaan: buiten hun schuld, zijn
hier twee menschen in groote financieele
moeilijkheden gewikkeld,
Men voelt hethier moet geholpen wor
den.
5n de eerste plaats waren natuurlijk allei
oo"eu gelicht op hot bestuur, liet-.bestuur
hoeft tot dusverre echter niets gedaan.
Ou de aanklacht, door den heer R'osida
ingediend tegen de luitenants Nngtrgaal en
Van Hengel, wegens de ondervonden be
handeling op do bekende militaire expe-
dilie, is door den procureur-generaal ge
antwoord, dat z. i. geen aanleiding bestaat
tol veivolging. Hetzelfde is geantwoord op
de klacht tegen de hoeren Weslemmn en
rinpin in zake den dood van Bakboord.
Men zal zich nu, meldt de „West", wen
don tot het Hof van Justitie, mei verzoek
om alsnog een veivolging ter zake van
heide klachten te 'gelasten.
D r a a d 1 o o ze telegraph :e.
„Do West"1 schrijft dato 9 Juli:
Met genoegen zullen onze lezers ver
nemen, dat het-gisteren hier aangekomen
ss. „Oranje Nassau!'! voorzien is van
draadloozc telegrafie.
liet plan is, dat van de 8 schepen dit
tusschen Amsterdam on New-York varen
vooiloopig vier van draadloozc telegraphic
zullen worden voorzien.
De Zeeland en ook do Marowijne heb
ben pogingen gedaan om ecnige'dagen vooi
de aankomst van de Oranje-Nassau, me!
dat schip in verbinding te tredenwat mei
gelukte. Vermoedelijk luisterde op die
oogenbhkkoft toevallig de telegraphist vni
■ie Omnje-Nas'-on niet. Voor de toekomst h
een regeling getroffen, waardoor voortaai1
waai schip-dijk meerdere malen dc mailboot
uit Holland reeds eonige dagen vóór di
aankomst met het oorlogsschip te Para
marilio in verbinding kan treden.
Handel en Bedrijf.
de kleine hiot, is 'dati achter den ntg, In I Dit nieuwtje zou natuurlijk maar voor een
Augustus legt do mot heel luchtig haar I bepaald aantal gasten in aanmerking kiJn-
oitjes op' de haren van pelswerk of wol; ncn komen, en bovendien zou de gast-
reeds na een dag of tien kruipen do rupsjes I heer heel rijk moeten zijn en over een
uit do eieren en beginnen zich een keurig 1 groote eetzaal en een zeer uitgebreide col-
huisje te woveu va,n onze kleedingsluk- I lectio glas-, aarde- en zilverwerk moeten
ken. Naarmate de rups groeit, knipt zij beschikken.
telkens een langwerpig gat in het weefsel I Op de Amerikaansche millionairsvrouw,
on zet daarin een stuk. Intusschcn strekt I die kort geleden oen diner aan zeven ta-
zij kop en voorpooten zoo ver mogelijk uit, I fels arrangeerde, is oen en ander van toe-
eet dapper door, zoowel om zich to Voe- I passing. Toen do genoodigden' hij elkaar
don als om liet omhulsel to Yorgrooterij; j waren, werden zij eerst naar de witte tafel
kan zij geen wol of haar moer bereiken, gebracht. Op glanzend wit damast lagen
dan verplaatst zij zich, en zoodoende kun-1 wit geborduurde linnen loopers en sierlijke
ncn wij in ons goed lango gangen vindon bordkleedjcs. Sneeuwwit glansde het por-
vooral als de stof niet hoelemaal uit j selein en in liooge witte vazen gomden
wol bestaat waar zij weer tot ons na- leliën en pijprozen. Allo lichte vcifrisschin-
deel zoo druk bezig is geweest Wot "is
wel eenigszins te verdrijven door kamfer,
peper, inscctenpoedcr, naphtaïinr, maar on
eindig beter helpt het uitschudden en uit
kloppen, en daarna zorgvuldig inpakken van
de klccdingstukken. Wie geen gelogcnhud
heeft om alles, wat voor motion beschermd
moet worden, in te pakken, ga voort ïrrd
gen, welke aan tafel rondgediend werden,
waren van binnen wit Een slanke, in het
wit geklecdo dame presideerde, en jonge
meisjes, in witte kleeding, bedienden.
Na een half uur stonden de gasten op
een wenk van do „witte dame" op en zet
ten zich aan de groene tafel. Hier was het
aardewerk lichtgroen versierd, de wïjngla-
nu en dan te schudden en te 'kloppen. Mm, I zon waren groen en do tafelversiering be
ga ook 's avonds nooit met een brandende-
kaars in een kleerkast, want de mol komt
op do kaarsvlam af en blijft ongemerkt in
de kast achter.
ANËCDOTEN. I 't Is zeker, dat deze groote waarheid
Kellner: „Nog een bittertje, mijnheer?" I erkend word door do stichters van de
Echtgenoot (tot zijn vrouw)„Zou ik nog klooster-orden, die het dragen van .afschu-
een bittertje neuten, Jet?" welijk, sandaalvormig schoeisel beschouw-
Vrouw (tot haar moeder): „Zou hij nog! den als den eersten stap in' de richting
een bittertjje nemen, moeder?" j van eenvoudig leven en hoog denken.
Van den anderen, kant is op het tooneel
lil een stil provinciestadje,, zóó stil, dat 1 de ethische waarde van de chaussuic sinds
liet opvallend was, kwam eens oen han-1 lang duidelijk erkend. De schurk maakt zich
delsreiziger den eenigen winkel binnen.
Doorloopend kwam hij in het kamertje ach-1
ter den winkel en zag daar den eigenaar,
die met een vriend teen partijtje zat te
dammen.
bekend door het dragen van patent lecren
laarzen en het rooken van lallooze siga
retten; maar het is de booze avonturier
ster, die zich letterlijk laat gaan op liet
geluid van haar voetbedekking. Wanneer
VERKEERDE ZUINIGHEID.
Wie een moestuin hoeft, maakt zich dik
\yijls schuldig aan verkeerde zuinigheid.
Men plukt voor het middagmaal n.l. me
nigmaal groenten, die eigenlijk te ver door
gegroeid zijn, en geeft aan de andere groen
ten, die op dat oogenblik juist lekker en
sappig zouden zijn, door te groote zuinig
lieid, gelegenheid om ook oud te worden
Doe dat niet; laat bijv. oen krop sla, du
uit begint te schieten, rustig doorschieten,
en neem den malse,hen, nog goed gesloten
krop, die er naast staat, anders is die mor
gen of overmorgen ook geschoten, en gc
krijgt nooit iels goeds uit eigen tuin. Ei
komt nog bij, dat men doorgaans nog wel
wat met de oude groente doen kan; tiooi-
geschoten sla kan als spinazie gegeten
worden, harde spersieboonen gedopt, t'
groote doperwten gedroogd en voor zaad
bewaard worden, enz.
Faillissementen.
Uit de Staats-Courant.
Uitgesproken:
Z. .Tacobson, te 's-Gmvenhage. Rechter
commissaris: Jhr. mr. v. Meeuwen; cura
tor: mr. L. P. Denckamp.
A. Kok, te VGravenhago. Rechtercom
missaris: Jhr. nu-, v. Meeuwen; curator,
mr. J. Cl. J. Al. V. Gils.
A. van Leeuwen, koopman te 's-Graven
hago. Rechter-commissaris: Jhr. mr. v
Meeuwen; curator: mr. C. J. de Vries.
J^. Ottcs, te 's-Giavenhago. Rechtercom
missaris- mr. v. Sandick; curator: mr. II.
Hanneina. 1 1
II. Prins, koopman, te 's-Gravenhage
Rechter commissarisJhr. mr. v. Meeuwen,
curator: mr. G. A. v. Haeftcn.
A. B. Thape, metselaar te 's-Gravenhage.
Rechter-commissaris: mr. v. Sandick; cu
rator; mr. J. P. v. Rossum'.
A. J. Uiterwijk, thans zonder bekend-1
woonplaats. Rechter-commissaris: mr. v,
Sandick; curator: mr. F. L. Kleyn.
IV. C. v. Zetten, tuinman te Scheveningen.
Rechter-commissaris: mr. v. Sandick; cu
rator- mr. J. Woltcrbeek Muller.
G. D. Brand,s broodbakker te Rijswijk
Rechter-commissaris: mr. v. Sandick; cu
rator.- mr. J, G. do Vries.
A. IJamstra, als beboerend vennoot dei-
firma Technisch Bureau Gobrs. Ilamstra,
gevestigd to Amsterdam. Rechter-commis
saris: nu-. F, B. Enlhovcn; curator: mr. jWj.
J. Vogel.
R. Ilamstra, als beboerend vennoot der
firma Technisch Bureau Gcbrs. Ilamstra,
gevestigd te Amsterdam. Rechter-commis
saris cn curator al svoren.
P. II. Kuij,t, schoenmaker, te Amsterdam.
Rechter-commissaris en curator als voren.
Rechter-commissaris als voren; curatormr.
II, II. Sikkema.
L. F. M. Snclders, to Amsterdam. Rech
ter-commissaris als voren; curator: rar. G.
J. Salm.
II. F. Olten, letterzetter, to Zwolle. Rech
ter-commissaris: jhr. mr. M. A. de Sa
vornln Lobmancurator: mr. J. C. Smit
J. Lacotse en J. Bekkering, heiden aard-
'appelhamlelaren te Hoogezand, en als zoo
danig voor gemeenschappelijke rekening ge
handeld hebbende. Rechter-commissaris
mr. A. R. Dorhout Mees; curator: mr. R.
Rh, Veen hoven, te Ifoogezand.
Opgeheven:
M. A. Buschexhof, te Scheveningen; A.
van Rijs, te 's-Gravenhage; N. P. Laml-
mens,, lo 's-Gravenhage.
A. J. Krol, arbeider te Elshout.
Geëindigd:
D. R, Üijtsnia, koopman en winkelier, on
der Surhuiznm.
W. in 'I. Veld, te Cillaarshoek, gemeente
Maasdam.
S, Soothout, huisschilder, vroeger te Ab-
bogn, thans te Snoek.
ALLERLEI.
MOT.
Wie wil waken tegen mot in wol en
kont, doe dit vooral in Augustus, den tijd,
waarin do mol haar eitjes legt. Zij doet
dan veel meer kwaad dan in hot ire-gin
van don zomer, wanneer het jonge vlin
dertje begint rond te vliegen. Het vernie
lingswerk, zoo nadeelig voor ons goed en
zoo voordeelig -voor de ontwikkeling van
ZAL DUITSCHLAND IN 1913 ALS
KEIZERRIJK VALLEN?
De overwinningen der socialisten hij de
laatste verkiezingen in Duitschland hebben
een bijzondere geschiedenis omtrent keizei
Wilhelm I, den grootvader van den tegen
woordigen keizer, mot oen waarzegster doen
herleven. Men vertelt, dat in 1819 kroon
prins Wilhelm te Baden een oude waar
zegster raadpleegde, die enkele bijzonder,
voorspellingen gedaan had door middel van
blokjes hout, waarop cijfers stonden. Haai
methode bestond in het aanraken van deze
stukjes hout met een potlood, geleid, zoo
als zij haar cliënten verzekerde, uitslui
lend door inspiratie, en op de oen of andere
wijze aan elkaar gelegd, gaven de cijfers,
op liet hout vermeld, een heslist zekere
aanwijzing voor do toekomst
Dc prins vroeg haar, in welk jaar het
Duitsche keizerrijk gesticht zou worden. .De
oude vrouw koos do cijfers 1, 8, 4 en 9
en vormde het getal van het loopondo jaar.
Toen raakte zij verschillende andere cijfers
aan en plaatste ze één voor één in een
kolom onder den eersten regel. Toen zij
klaar was, zei de prins, dat het jaartal
1849 tweemaal in verschillenden vorm ver
schenen was, en wel aldus:
1819
1
8
9
4
„Tel u hij elkaar, en ge zult het juiste
cijfer, krijgen, waarin het Duitsche keizer
rijk gesticht zal worden."
Do prins deed zooals hom gezegd werd,
en vond, dat het totaal was 1871.
„Wanneer zal ik sterven?" vroeg hij toen.
De waarzegster nam het jaartal IS71 en
begon toen weer cijfers aan te raken. Zij
leed dit mot vier en legde ze juist zoo-
ils ze bij het eerste voorbeeld gedaan had.
Prins Willem zag, dat zij weer het jaartal
herhaald had.
„Tol het op," sprak ze, „en ge zult hel
jaar krijgen, waarin ge zult sterven."
Zij kwamen op 1888.
Toen stelde de prins zijn derde ear laat
sic waag„Wanneer zal het Duitsche kei
zen-ijk vallen?"
Ten derde male nam do vrouw hot laat
ste jaartal, cu voegde er vier cijfers bij.
l'oen zij klaar was, zag de prins:
1888
1
8
8
8
„Tel zo op cn u hebt Ren datum van
•Ion val van het Duitsche rijk."
De cijfers, bij' elkaar geleld, vormden hel
jaar 1913.
De oude geschiedenis werd verhaald toen
keizer- Wilhelm I in 1888 stierf, na in 1871
gekroond te zijn. Tweemaal hebben de cij
fors van de oude waarzegster de waarheid
voorspeld. En nu wachten de bijgeloovigon
met ongeduld de verkiezingen vaar 1913
af en waL dan liet lot van Duitschland zal
worden. 1
HET DINER DER ZEVEN TAFELS.
Als do in Amerika niemv opgedoken mode
zich algemeen baan moest breken, dan zou
men in de toekomst geen diners en soupers
meer geven mol zooveel of zooveel gan
gen, maar met zooveel of zoowel tafels.
stond uit een in het midden prijkende mar
jolica-janlinièrc, gevuld met prachtige va
rons. Met groen belegde vleesch- en visch-
saladen en allerlei groene voor-gerechten
wachtten, om genuttigd te worden.
Aan do derrie tafel was de bruine kleur
overheerschoftd, waart daar dampten kos-
lelijko bruine sausen, en prijkte glanzend
bruin-geglaceerd gebraad. Goudachtig bruine
chrysantemums vormden 'do tafelversiering.
De meeste bewondering wekte do roode
tafel, die nu aan de beurt kwam. Purperen
klimrozen, scharlaken anjelieren en jde roode
nessen van hulstgowassen vereenigdelr zich
tot een smaakvol geheel. Roodglanzende
ingemaakte vruchten, kleine rood-geglaoeer-
de koeken en een gefrappeerde, robijnklcu-
rige drank in hooge, dunne glazen, ver
kwikten hier tong en gehemelte evenZoer
als liet oog.
Aan Re nu volgende tafel deed men zich
te goed aan oranje-ijs en goudkleurige! wa
fels, terwijl de blik met welbehagen rustte
op geel genuanceerde tulpen en narcissen.
De rose tafel kwam do roode in schoon
heid het dichtst nabij. Heerlijke J.a Franoe-
rozen in slanke glazen, als los op het tafel
laken uitgestrooid, vormden met schuin over
de tafel gelegde Imeede linten van rose
zijdo do versiering. Rose vruchtenijs, rose-
geglaceerde taartjes en rose fondants wer
den door een bekoorlijke blondine in een
japon van rose tule den gasten aangeboden.
Het slot vormde een lila-tafeltje, dat de
bezoekers echter slechts voorbijgingen om
van twee allerliefste kleine meisjes peper
munt-oblaten in lila zijde-papier in jontvangst
te nemen.
„Luister eens, mijnheer Slociun," sprak I zij van onder het geraisch barer zijden
hij fluisterend, „er zijn twee klanten in 1 rekken een lief paar schoentjes vertoont
den winkel." J met onmogelijke, naaldpuntige - trienen. en
Zonder zijn oogen van het dambord op I wonderbare, steltvonnige hakken, weten wij
to heffen, antwoordde Slocuin: „Dat is I dadelijk, dat zij een dame is met een don-
goed; houd je maar stil, dan zullen ze ker verleden, die in de naaste toekomst
wel weer weggaan." I moord, bigamie, diefstaf of brandstichting
i I i j i 1 i j j zal begaan, juist zo-oals de gril van het
Daar hij als een grappig man bekend j oogenblik het haar ingeeft. -
stond, moest hij dien naam ook hoogliou-1 Be onberispelijke heldin mag een mooien
den, en eens, hij gelegenheid van een pic- j rok dragen, en zelfs bij buitengewone gclc-
nic in het gras zittend, sprak hij tot het I genheden een duren, Parijschen hoed, maar
overige gezelschap: „Ik wed, dat je dit geen looneaklirecteur, die werkelijk zijn.
NIEUWTJES VAN HIER EN DAAR.
Vier aangrenzende gemeenten in hetFran-
sche district Dyon, hebben ieder -oen van
vier broers als burgemeester.
Een dentist te Moseou zegt, vnlsclie tan
den te kunnen maken, die in dan mond
eevngoed gloeien als natuurlijke.
Op den grafsteen van William Gibson,
eens een welbekend internationaal footbal
ler, te Lincoln,-is een footbal en een pot
uitgehouwen.
Een boer in Engeland heeft zich voor
zijn hooiers een groole gramofoon aange
schaft, die speelt terwijl zij werken. De
resultaten moeten uitstekend zijn.
In de tuinen van Sir William Lancaster
te PuLrey, hail onlangs een levende whist-
voorstelling plaats. Twee en vijftig kinderen
uit de gemeente stelden de verschillende
kaarten voor,
Nicola Cappelli, te PitegÜano, in Italië,
liet in zijn testament de aanwijzing achter,
dat er een liter wijn over zijn kist gego
ten moest worden, en twee hectoliters ver
deeld onder hen, die zijn begrafenis hij
woonden. Verder verzocht hij zijn vrienden
om zijn graf te dansen.
Er is een nieuw kogelioos gewt-or uitge
vonden. Bij het schieten verspreidt het een
soort gas, dat het slachtoffer tijdelijk ver
blindt on verstikt. Het geweer, dat eenigs
zins op een revolver gelijkt, kaai vijfmaal
achter elkaar schieten. Het wapen is in
de Yereenigde Staten voor den geheimen
dienst in gebruik genomen.
Onlangs zag men te Bournemouth oen
dame op straat loopon, dio oen aaji onder
haar arm droeg. Een andere dame in de
zelfde plaats, gaat nooit uit op haai- fiets,
zonder vergezeld te zijn van haar kat, die
op haar linker schouder rast, zich niet
storend aan hot lawaai van voorbijgaande
trams en auto's.
Een Russisch smokkelaar is onlangs dooi
de kozakken doodgeschoten,, juist toen hij
op het punt was, de Oostenrijksche grens,
niet ver van Crosnowitz, over te stoken.
Het lijk viel midden over de grens, het
hoofd op Russisch grondgebied, do romp
op neutralen grond, die de grens vormt,
en de boenen in Oostenrijk. Nu is er nie
mand aangewezen om het lijk weg ta halen,
laar het in verschillende landen ligt Of
liet nu begraven is, zegt het bericht niet,
maar hel lag er langen tijd onbegraven,
het hoold bewaakt door kozakken, de rest
door Oostenrijksche gendarmen.
raadsel niet raden kunt."
„Hoe is het dan?" vroeg een koor van
stemmen.
„Kunnen jullie een dier noemen, dat
oogen heeft, maar niet kan zien, poolen
heeft en niet kan loopen, maar toch zoo
hoog kan springen als de Eiffel-toien?"
Een oogenblik heersehte er diepe stilte,
iedereen dacht na."
„Ik weet het niet" rei er eeu, „ik geel
het op."
De rest van het gezelschap verklaard
zich ook niet in staat het raadsel op te
lossen,
„Het antwoord," zei de grappige man,
iseen houten paard. Het hoeft oogen cn
kan niet zien, enjpooten en kan niet loopen."
„.Ta, maar hoe kan het dan zoo hoog
als do Eiffeltoren springen?" kwam de
triomfantelijke uitroep.
„De Eiffeltoren," sprak de grappige man,
terwijl luj zich gereed maakte voor een
haastig vertrek, „springt lieelemaal niet."
Yankee (pochend op de hitte in Amerika)
,,'t Is bij ons zoo warm, dat de vleugels
van de vliegen schroeien."
Ier: „Dat is nog niets, bij ons verge
leken. AVij moeten de kippen voeren met
room-ijs, omdat ze anders gekookte eieren
leggen."
Natuurlijk heb ik weer ongelijk I Ik heb
altijd ongelijk, nietwaar?" riep oen ver
toornd echtgenoot uit gedurende een twist
gesprek met zijn vtouw.
„Neen, lieve," was het sarrende, vrien
delijke antwoord, „niet altijd."
„Niet altijd!" zei haar echtgenoot haa,
na. „Wanneer heb jij ooit toegegeven, da-
ik gelijk had?"
„De vorige week, lieve, toen je bekende,
dat jo ongelijk hadti Ik zei, dat je gelijk
hadt, dat te bekennen,"
VAN HET PROGRAMMA VAN EEN
BIOSCOOP-THEATER.
De Zonden onzer Vaderen.
2500 voet lang.
zaken begrijpt, zal haar toeslaan de zege
pralende onschuld in hel laatste hedrijt
voor te stellen, gedragen op ©en paar schoe
nen ,mct 10 c.M. hooge hakken.
In een beroemden roman, eenige jaren
geleden uitgegeven, had de heldin de ge
woonte, zooira zij zich wat down voelde,
een paar chique schoenen te koopen, het
geen haar onfeilbaar weer opvroolijkto.
Fransche vrouwen hebben een wereld-
ïeputalie voor haar schoeisel, terwijl het
een feit-is, dat haai- voeten allesbehalve
klein zijn, en toch, niettegenstaande dezo
schaduwzijde, kunnen zij haar voeten nog
aantrekkelijk jpaken.
TOOK KINDEREN.
VOOR DAMES.
SCHOENEN) EN, VROUWEN.
Het is reeds lang als een onbetwijfelhaai
feit aangenomen, dat klcederen, vooral die
door vrouwen gedragen wolden, niet alleen
een uiterlijke en zichtbare aanwijzing zijn
van het temperament, de houding en dén
geest van de draagster, maar dat zij ook
een bepaald, zedelijken invloed hebben op
het individu, dat zjj op het oogenblik ver
sieren ,of niet versieren.
Misschien is dit alleen het natuurlijke
gevolg van de welbekende wet van actie
en reactie, waardoor oorzaken en gevol
gen zoo ingewikkeld en onuitroeibaar sa
men zijn gegroeid, zoodat het dikwijls on
mogelijk is te heslissen, waar het ééne
begint en het andere eindigt.
Het iis zeker duidelijk, dat de kleede
ren, door een vrouw gedragen, een aanwij
zing zijn voor haar smaak en inzicht, voor
gepastheid enz., maar aan den anderen kant
beïnvloeden zij op een bepaalde wijze haar
eigen neigingen; indien zij beuzelachtig
zijn, vemiceirieren zij de beuzelachtigheid
van de draagsters, of indien zij van het
degelijke soort zqjki, dragen zij er toe bij,
de ernstige en serieuze zijde van. haar ka
rakter te vermeerderen.
Onder de boschbloemen heeft de natuur
verordend, dat de nederige pimpernel de
rol van barometer zou vervullen en door
haar openen en sluiten de veranderingen
van het weer aan te geven; in de wereld
van kleeding is het onbetwijfelbaar, dat
het de schoenen zijn, die de rol van de
pimpernel vervullen, en duidelijker dan iets
anders den geest en de geestesrichting]
van de draagsters verraden.
Daar is een zeker uitmuntend cn prij
zenswaardig deel van de vrouwelijke sekse,
die op edele wijze haar tijd en dikwijls
haai- zuur verdiende penningen wijdt aan
goede werken onder de armen, en het sym
bool, waaraan deze nederige werksters zich
laten kennen, bestaat in de laarzen met
elastieken en de pantoffel, zoo dierbaar
aan het hart van dit soort nuttigheids
vrouwen.
Frivool te zijn en schoenen met elastiek
is even onmogelijk als dronken te worden
door eep groote hoeveelheid gemberbier,
EEN EDELE MENSCHKNVRIEND.
Op het kerkhof te Leipzig staat een een
voudige gedenksteen, die het giat aanwijst
van een der grootste en meest geliefkoosde
dichters van Duitschland, namelijk Gehort
Bij zijn leven was hij hoogleeraar aan
de hoogeschool to Leipzig en bij oud en
jond bekend.
Hoewel hij allesbehalve rijk was, vond
hij er toch zijn grootste genoegen in, an
deren we) te doen en zooveel mogelijk
vreugde te verschaffen.
Hoe warm zijn hart klopte voor armen
en verdrukten, blijkt wel uit de feiten,
welke door zijn üjdgenooten werden op-
geteekend.
Zoo rei ha alt men o. a., dat, ioen Gelleit
op zekeren dag een wandeling maakte bui
ten Leipzig, hij een vrouw imlmo'rtte, op
wier gezicht duidelijk komma e.i gein.' k te
lezen waren. Gelleit bleet slaan en vroeg
haai wal haar deerde, maar zij lette niet.
op zijn wooiden en spoedde zich voort.
Gelleit verhaastte nu zijn schreden, en
ceist, toen hij haar toeriep. „Maar vrouw,
luister dan toch," bleef zij staan.
Nu begon de vrou.w te huilen en ver
telde: „Daar, in dat huisje met dat rieten
dak liggen mijn man en vijf kinderen ziek;
ui meer dan vijf weken is er geen cent
verdiend, daa'-door zijn we onzen huisheer,
den rijken koopman Richter, dertig gul
den schuldig, en hij wil met langer op
betaling wachten. Ik kom zoo juist van
hem vandaan, om hem te vragen, nog wat
geduld met ons te hebben, maar hij schijnt
een hart van steen te hebben, wil van
geen uitstel weten, en wil ons, zoo we
vandaag niet betalen, op straat laten zet
ten.?
„Kom kom," zei Gellert, „zoo'n vaart
zal het wel niet loopon; ga maar eens
met mij mee naar huis.'1' Daar gekomen,
sloot hij zijn lessenaar open, nam er der
tig gulden uit en gaf die aan de vrouw,
met de woorden: i
„Hier is het geld; neem. het mee, en
betaal uw huisheer. Ge moet er evenwel
niet dadelijk heengaan, maar nog een rail
wachten. Let wel, goede -vrouw, eerst
over een uur. Niet vroeger, maar ook niet
later.V
Nauwelijks was de vrouw vertrokken,
of Geilert richtte zijn schreden naar het
huis van den rijken koopman, dien hij thuis
trof, en juist hozig vond een groote som
golds te tellen. GeUert knoopte een ge
sprek met hem aan, en bracht het onder
houd op het geld met de volgende woor
den:
„Van u valt zeker nog heel wat te loe
ren, want zulk een welgesteld man als gij
zijt, zal toch zeker niet nalaten, het
schoonste gebruik van' zijn schatten te ma
ken. Stellig hebt u al menig mensch ge
lukkig gemaakt.?
De rijke koopman, die de bedoeling dezer
woorden niet dadelijk begreep, omdat hij
met zijn gedachten nog half bij hot geld
was, antwoordde, eenigszins verstrooid:
„Ja, 't. is waar.
Maar. Gellert lette hier niet op, en sprak
maar steeds door. Met gloed en overtuiging
praatte hij over het genot, dat er in het
weldoen gelegen is. Zijn welsprekende laai
liet gwst na, grooten invloed uit te oefe
nen pp het gemoed van den rijke, en toen
hij hem den toestand schilderde van een
arm en ziekelijk gezin zonder levensmid
delen en zonder dak, ontlokte hem dit
zelfs pen traan.
(Wordt vervolgd.)
■HiiacTTfnK/TT. warftar-n w iit gfca> w-r» mi amosm
V*
