"f"
66"fó Jaargang,
Zaterdag 23 Augustus 1@f3
No. 14306
Tweede Blad.
Revanche-gedachten.
Zijn vaean tier eis.
Den Haag, de Balkan en de
Wapeningswedstrijd.
Deze courant verschijnt <1 a g e 1 ij k s,- met uitzondering van Zon- en Feestidagotij
Prijs per kwartaal: Koor Schiedam en Klaar'dingen fl. 1.25t franco
per post fl. 1.65.
Prijs per week: Koor Schiedam en y.laarflin'gen 10 cent.
'Afzonderlijke nummers 2 cent.
Abonnementen worden dagelijks aangenomen,: i
Aflvertenüën voor het eerstvolgend nummer moeten fles middags vóór een
uur aan het Bureau bezorgd zijn,-
Bureau: Inngo Haven No. ,141 (hoek Korte Haven).
Prijs .der Advertentie nj Kan 1—6 regels f 10.92; ieflere regel mber
16. cents. Reclames 3.0 cent per regel Groote letters raar 'de plaats die zij
innemen.-
Advertohtiën bij abonnement op voordcelige voorwaarden.- Tarieven
hiervan zijn gratis aan het Bureau te bekomen,-
ln de nummers 'die Dinsdag-,- Donderdag- en Zaterdagavond
verschijnen,- worden zoogenaamde kleine advertentiön opgenomen tot den prijs
van '40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan hot Bureau te voldoen,-
Intercommunale Telefoon No. 103.
Aan de Herhalingsschool voor jongens'
(hoofd iele heer J. G, van Ylaardingen)
wordt gevraagd:
EEN ONDERWIJZER
to-t het geven van onderwijs in Cart om
arbeid.
Aantal wekelijksche lesuren. 8 h f21 per
lesuur.
Sollicitatie-stukken in te zenden voor 1
September a.s. hij den burgemeester.
Een van do grootste bezwaren tegen de
ontwikkeling van do vredesgedaohtc is toch
wel, dat door vroegere oorlogen wonden
in liet nationale leven zijn geslagen, die
niet zoo gemakkelijk geheeld kunnen wor
den. Daar is het geval met de Bulgarcil
Zonder meer sympathiek heeft zich dit
volk in de laatste jaren zeker niet, ge
toond. Zijn ongemotiveerd beginnen van
den ooilog, do geweldige zelfbewustheid
en reclame voor zich zelf, daarna de kop
pige pogingen om het leeuwenaandeel vooi
zich te krijgen en vervolgens de nederlaag
met alle afschuwelijk© bizonderheden over
het gedrag der Bulgaren, die wel niet alle,
maar die toch zeker grootendeels waar
zijn, dat alles maakt hen niet bij uit
stek sympathiek. En loch kan men nu
niet hoelemaal een zeker medegevoel on
der-dmikken als men constateert, hoezeer
zij ten slotte to kort zijn gekomen hij
de verdeoling der veroveringen. Vroegen
do Bulgaren aanvankelijk te veel, nu heb
ben zij met hel oog op hun aandeel in
den Turksohen oorlog wel héél weinig ge
kregen. Voor wie objectief heeft toegeke
ken is dat hun eigen, schuld. Doch men
kan begrijpen, dat het volk zelf niet zoo
veel objectiviteit heeft on dat het zich
maar moeilijk cn zeker niet voor altijd
bij don bestaanéen toestand kan neerleggen.
Vanzelf dringt zich, denkt men hieraan,
eon vergelijking met een ander volk aan
ons op, dat ook' nu al 2. 43 jaar gele
iden door een sterker volk geweldig is
gekortwiekt cn zich daarbij nooit heeft
neergelegd: aan Frankrijk'. En hoeveel er
ger was daar do operatie-1 Hier nam men
geen deel van den buit weg, hier sneed
men een groot stuk af van hot land van
een vplk, dat een van de grootste- en
sterkste volkseenhedcn van Europa is. Na
derhand heeft men over dat stuk allerlei
nabeschouwingen gehouden, die moesten
leiden tot de opvatting, dat het argosne-
deno evenveel, ja, meer tot Duitschland
dan tot Frankrijk behoorde. Doch inder
daad is niemand hiervan de dupe geweest
en heeft die beschouwing niets atgedaan
aan liet w ree de feit der a.fhouwing. Sedert
dien heeft men in Frankrijk nooit de ge
dachto opgegeven, dat stuk te heroveren.
Toen hij den laatslo.il keer vóór de groote
vacant-ie In den dierentuin bij de apen
hokken Annatje had ontmoet, hot snoezige,
blonde meisje, had zij weer 'hel schattige
lichtblauwe mousseline-japonnetje aan, dat
zoo allerliefst stond bij haar mooie, lange
haar. i 1
„Hoe jammer toch!" lispelde zij stree-
lentl, „dit is zeker wel voor langen lijd
onze laatste ontmoeting in den dieren
tuin.-. ...h
Henri liep dicht naast het meisje door
de breede laan verder. Hij zag geen beesten,
hoorde geen muziek, alleen stralende, blau
we oogen zag hij', stralend blauwen glo-ed
van 't mousselino, wat hom stralend cn
gloeiend beroerde.
„Waar reist u heen, als ik vragen mag,
freule? 3
Het vijEtienjarige hackflschjo .vertrok haar
mondje.
„0,natuurlijk weer naar die verve
lende Oostzee gaan wc! Ik begrijp niets
van moeder's smaak. Nooit nog in Zwitser
land, noch in Noorwegen zijn wij geweest;
neen, steeds maar weer naar die bemin
nelijke Oostzeel«
Henri kwispelde bijna van vreugde.
„Maar dat treft magnifiek I Ik' heb ook
plan om mijn komende vacantia aan de
.Oostzee door te brengen,'-
En naarmate het den Duitschers minder
gelukt de afgesnedenon tot Duitschers te
maken en dat lukt daar even slecht
als het aan de Deenschc cn de Poolsche
gienzen lukt, waar men nog sterke tracht
to nationaliseeren naar die mate leeft
dc hoop op herstel, ,op wraak in Frank
rijk meer op.
Nu kunnen wij die objectief tegenover
do kwestie staan dit afkeuren en onzer
zijds hopen, dat deze antithese spoedig
niet meer zal bestaan cn dus zal op
houden een hinderpaal te zijn.: voor de tot
standkoming van een inniger samenwerking
van dc volken van oud-Europa, üooh aan
den andoren kant kunnen wij evenzeer
met de Fransohen als met de Bulgarrn
meegevoelen, wanneer zij de door een
sledhtc krijgskans over hen gelunchte on
heilen niet voor altijd acccpteeien. Deden
zij dit wel, zij zouden ton slotte op dit
gebied slap en ontaard schijnen a.ls bijv.
do Turken, dio zich' allerlei laten ampu-
tecrcn zonder dat zij daarover «1 to veel
hartzeer hebben.
De kwestie van Elzas-Lotharingen moet
dus de groote- hinderpaal blijven voor een
beleren politieken toestand in Europa, voor
meer ontwapening, ja, voor een snelle ont
wikkeling van de gedachte- van, den wereld
vrede. Opnieuw blijkt op den Balkan, wat
in Europa al zoo lang is gebleken, dat
ook dit het ellendige van dcu oorlog is,
dat hij zoo vaak per se een anderen oor
log ten gevolge heeft, dat hij ten slotte
veelal niets beslist.
(Hoe geheel anders en hoeveel beier js
dat b\j een rechtstrijd, waar het doel
dc definitieve beslechting van een geschil
veel beter in het oog wordt gehou
den e,n waar veel stelselmatiger wo'-.R op
getreden om "dat doel te bereiken.
Inlusscben hoe voortreffelijk ook uit
dit oogpunt hot arbitragcbeginsel is,
men moet toeJi rekening houden :not den
toestand, gelijk hij nu geworden is, met
het, levendig besef van eon volk, dat hel
zich niet kan neerleggen bij een eens ge
leden verlies, gelijk Frankrijk tot op heden,
gelijk Bulgarije voortaan. Evenmin nis de
Fransohen zullen de Bulgaren voortaan,
gesteld, men kon hun don wereldvrede
aanbieden, dien vrede op do basis van
den toestand van het oogenblik panvaar-
den. Zij zullen vóór alles herstel van het
aan hen huns inziens aangedaan onreclil
eischen. En natuurlijk zullen Griekenland
en Servië evenmin als Duiiscihland een
dergelijke voorwaarde voor de invoering
van den wereldvrede aanvaarden.
Deze overwegingen schijnen ons van grool
belang en naar het ons voorkomt houden
de vredesvrienden daarmee wat weinig re
kening, zien zij niet voldoende in, dal
hier do schoen hem wtingL oir dal alle
theorieën op dit gebied niets zullen ver
mogen, zoolang deze bezwaren uil de prnr-
lijk niet zijn opgelost.
En dat zal buientgomevn moeilijk zijn
Primo al, omdat men niel licht een re
geling zi.l kunnen vinden, die beide par
tijen bevredigt. En dan, omdat er natuur
lijk van dergelijke kwesties nog meerdere
zijn, die ai zijn zij niet van zóójn
groot wereldbelang als de Elzas-Lotharing-
stihe toch van belang zijn en vele
nieuwe moeilijkheden zullen opleveren.
De kwesties, die men aldus a-un de orale
zou stellen, zullen dus buitengewoon moei
lijk zijn. Maar is dat een reden om die
onopgelost ter zijde- to laten of om de waar
heid niet in liet gelaat to zien?
Want dat vergcle men niet do mooi
ste theoretische propaganda voor den we
reldvrede vermag niets, zoolang men in
landen als Frankrijk en Bulgarije tegen
standers zal hebben, die ten slotte in af-
zienbaren tijd niet in algemeen© arbitrage
zullo'n toestemmen, zoolang zij zich' veron
gelijkt gevoelen en nog cenige nationale
kracht hebben.
De uien liggen overal klaar. Vredescon
gres en de tegenwoordige politieke toestand,
vredespaleis en do geweldige en steeds toe
nemende wapeningen men begrijpt wat
oen grappen over deze tegenstellingen in do
cerslvolgende weken over do llollandschc
landouwen zullen losbreken. En wordt er
geïnterviewd, wat is gemakkelijker1 dan even
gauw een stan Is manspose aan te namen, en
le zeggen„Praatjes van idealisten, do wer
kelijkheid is anders, enz. enz. I"
Nu zijn vele vredes vrienden werkelijk
zulke gvcnzenloozo idealisten, das zij met
hun sublime liefde voor een.mooie, zaak
wel eens wat dicht bijl hel ridicule komen.
Ook op het ïlaagsche congres is dat geblle
ken. Herhaaldelijk zng men, dat het pu
bliek niet naar hetoogers luistert doch al
leen maar applaudisseert hij krachttermen
als: „Oorlog den oorlog' do wapens neer!
De potentaten mogen de schijven zijn
voor hnn eigen soldaten, als zij den oorlog
durven verklaren 1" Hoe grappig warm die
heethoofden zijn, bleek zelfs eens, toen
zij applaudisseerden, terwijl juist -een ge
leerd en bezadigd man togen dergelijke!
mctsbcteckonende Woordzwermcrs te- veld
trok. Velen begrepen klaarblijkelijk niet;
dal de spreker juist legen die dooddoe
nors was en juichten, toen luj de zwer-
mers als slecht voorbeeld - afstak.
Tegen dezo vrienden moet do vrede moer
en meer in bescherming genomen wordon.
Want anders mocht het den vrede» eens
gaan als dien geostigoir man, die den ha
mel vioog hem to beschermen tegen zijtr
vrienden: yoor zijtr vijanden zou hij zelf
wel zorgen. I
Men jnocl den vrede beschermen togen
dezo warmbloedige, góed-hartige, maar
slecht-hoofdige vrienden, die nog steeds
niet genezen zijn van hun idee, dat Oct
wereldvrede in oen vloek en een zuchl kan
worden bereikt, en die mol veel opper
vlakkige praatjes do ernstige vredesviion-
den in disorcdict brengen.
En lach kan ten slotte- oen goeds voor
uitgang alleen konion van die ernstige vro-
desvriendon, die heseffen, dat li'et niet dan
langzaam kan en moeL gaan, die begrij
pen, dat men moeilijkheden niet overwint
met enkele krachttermen maar door 'lan
gen gosladigen aiho-id oir dat men niet,
tegen do nationale idee moet ingaan, maar
haar juist moet volgen.
Indien (dezo waarheden niet bij alle ern
stige jstrevers in dezo richting allang be-
Aunatje wendde als gcüleolrieecrd haar
kopje om.
„Komt u misschien ook in Ahlbeck, me
neer Stcgenrann?"
Hij schudde gewichtig zijn hoofd van
neen.
„Neen, zoover niet. Ik ga naar Swinc-
münde met eenigo vrienden uit de klhsse
Backfischjc's oogen sperden zich wijd
open. - I -
„Zonder uw ouders dus? Ileelemaal al
leen?"
Henri kreeg eon kleur. Hij kon het ver
wende jonge meisje toch niet uitloggen,
temeer daar hij in haar oogon con half-god
scheen, dat zijn ouders het noodzakelijk
hadden geacht, hom in do vacantid bij een
1-eoraar in Swinemünöe te doom, dat in
den gewenschten ontspanning?tijd tocli met
blokken voor die ellendige- Griek scire taal
werd doorgegaan, omdat hij er anders niel
kwam
„Ja,zei hij' vlug cn onverschillig1,
„ik reis alleen naar do Oostzee-, en ais ik
weet, dat u in Ahlbeck is, botockent het
voor mij niets, om dikwijls daarheen te
fietsen..." -
Annatje plukte opgewonden aan do roze-
blaadjes, die zij in haar hand hield.
„Dat zou alleraardigst zijn, meneer Ste
ge man Dan spéélt u mee tennis cn komt
u mee zeilen. Doet u dal?"
Henri overlegde even bij zichzelf.
Zeilen was in het pension van den leoraar
verboden. Trouwens dezo heel-e vacantia
onder toezicht wa.s een miserabele govan»
genschap, die hij met den grootsten tegen
zin onderging1.
Hij glimlachte daarom zijn melauclioi-
1 teken glimlach, wat Annatje zoo vroeso-
lijk interessant aan hem vond en zeido:
„Ik zal wel eens zien, freule, hoe ik! 'I een
cn ander combineer bij hot doen van mijn
kuur. Natuurlijk! ben ik, zooveel als ik er
lijd voor kan vindon, lot uw beschikking.
Dc dokter heeft mij n.l. hot zaiten Verbo
den wegens eenigo overspanning door
hot werken
„Ja, ja," zuchtte Annatje, terwijl zij de
strikken van haa.r japonnetje wat verschik
te. „Onze franc ai se op school eischt van
ons ook meer dan het denkbare. Wij lezen
nu al Don Carlos in de Fra.nsche taal..."
llenri lachte wijs cn boog zich al meer
en meer naar hel wanne, jongo gozicjrije
naast hem.
„0, madame la reine...la vie est pour-
iant belle," zei hij fluisterend.
„Hoe snoezig praat hij locli," dacht An
natje, „en hoe innig ziet Hij er toch uit."
Haar vriendinnen hadden allen aanbidders
in korte broek. Maar zij dat was ge
woon verrukkelijk om to hooren, hoe hij
zelfstandig eu alleen door do wereld reisde.
Bijna als oen man
En zij stond toe, dat hij steeds nfgele-
genor paadjes, tusschen do kooien door,
met haar opzocht
Op het perron drongen zich do menschen
naar don vacantic-U'ein, die naar Stettin
stond to vertrekken.
kend waren, da,n zouden de laatste ge
beurtenissen jiun dat zeker nog eens ge
leerd hébben. En niet vooral de laatste
gebeurtenissen ,op den Balkan. Hoe iemand
zóó naïef kan zijn, dat die gebeurtenissen
hem teleurgesteld hebben, is voor ons vier-
kantweg ,een raadsel. Meent men dan wer
kelijk, ,dat 'de ruwe, half beschaafde Bul-
gaarsoho krimi tadsji'is of do krijgshaf
tige Montenegrijnen of deze vechtersbazen
bij uitnemendheid, de Alban.eezen, om nu
niet te spreken van Kooiden of Ba.schi. Boe-
zoeks, al min of meer door de vredesbe
weging „bewogen'-' of zelfs maar aange
raakt £ijn?
Neen, natuurlijk. Daar heeft die bewe
ging tnog niet den minsten invloed. Iets
meer invloed heeft zij allicht in do groote
Europeescho .kanselarijen. En dat dezen
or tot nu toe in geslaagd zijn om de Bal
kanoorlogen te lobaüseeren is wellicht voor
een heel klein deeltje te danken aan «te
vredesbeweging, dit woord dan in den roam-
sten zin genomen, niet irr don zin van de
georganiseerde beweging, die dunkt ons
zóóveel invloed nog niet kan uiloefe
non.
Maar aan den anderen kant blijkt toch
ook, hoe gering die invloed nog is. En
juist do gebeurtenissen, die aantoonen, hoo
gering die invloed is, bedoelden wij, toen
wij boven spraken van do teleurstellende
laatste gebeurtenissen; de nieuwe verzwa
ring der wapenrusting van de groote mo
gendheden.
Men heeft liier do concurrentie tusschen
Duitschland en Frankrijk' op legen-gebied,1
tusschen Duitschland en Engeland op viool-
gebied. Het is wol ontstellend, dat, niet
tegenstaande allo inspanning dor vredes
vrienden. d,io wapeningen zoo verzwaard
worden, En men lrou.de dit in liet oog:
die verzwaring is niet het werk van de
regcering, van enkele categorieën, maar"
van het volk van do drie grootste 'en
„nan do spits der beschaving marscheo-
rende" baden,
In Duitschland gingen -ditmaal de- onge-
v eon radicale tegenvoorstellen. met rerbluf-
Kxmiü vlugheid en gladheid door de rijks-
dagdebatte-i. Ia Fraiucrijk r.adden zij- in de
Kamer een groote meerderheid» En in Enge
land kan de rege-ering naar don zin van
het volk haast niet hard genoeg oorlogs
schepen bouwen.
En nauwelijks hebben nu Oostenrijk ou
Rusland aangekondigd, dat zij het voor
beeld van Duitsohland en Frankrijk zul
len volgen cn ook! op hun beurt weer nieu-
laslcn op zich zullen nemen, of daar is
ook al weer in Duitschland een campagne
begonnen voor nog weer oen nieuw© ver
zwaring der lasion. Dc al-Duitschors zeU
ten al Weer groote kelen op, dat Duitsch
land lang niet genoog gewapend is oir
wij hebben alweer een groot opstal van
den militairen schrijver, generaal Fried -
rich von Bernhardi, gelezen, waarin be
toogd wo rilt, dat Duitschland, dat do wa
peningen begonnen is, ook' binnenkort weer
in do minderheid zal zijn, althans in hot
eerste treffen. De conclusie ligt voor de
hand; Duitsclrlanid moet alweer het voor
beeld geven voor nog zwaarder bewape
ning. En wie durft er aan twijfelen, jdat
over een jaar of drie, vior inderdaad tot
die nieuwe verzwaring v,an lasten zal Wor
den overgegaan? -
Ook Henri S teg cm an n, beladen met rug
zak, koffertje in de rechter- en pakje bo
terhammen in de linkerhand, bevond zich
onder de menigte. Ilij was in oen Woeden-
do stemming. (Niet alleen dat hij, ondanks
hevig protest, van vader slechts een kaartje
dortlo klasse bad ontvangen, ook moest
hij het gezelschap van moeder en zuster
verdragen, allerlei raadgevingen van do
eerste slikken, die hoelemaal niet pasten
bij zijn waardigheid van gymnasiast derde
klas.
De kleine, tienjarige zuster sprak! ook'nc*g
onophoudelijk met haar piepscivril stomme
tje -er tusschen door en liep hom steeds
voor do voeten. Hij hijgde, duwdo om
zich heen, hot hielp allemaal niet, Elsje
volgde hom op do hielen on hield hem voor
den gek. 1
„Schelpen en barnsteen, hó, Honri, tint
breng je toch mee..-.? Anders vertol! ik
vader, dat je sigaren uit zijn kistje hebt ge
nomenAipjoptc zij snerpend.
Floepde eone kant van hot kofferlje
rammelde legen don kWolgcicst aan, zoodat,
de magere beenljes van schrik dc hoogte
in vlogen.
„Schaam je toch," zei nu do moeder,
„kun je nu zelfs hij hot weggaan niet oven
wat lief zijn voor zusje? Hot kind beeft
het lang niet zoo heerlijk als jij, die maar
op reis gaat
„Ja,, goed hoor," pruttelde llenri uit
geput, tcnvijl hij' eindelijk nog' oen leeg
plaatsje in oen coupé ontdekte.on mot
een zijn veterlei handbagage in hot nel op-
Inderdaad liet is niet bemoedigend
voor wie meende, dat hij ,hajf gewonnen
spel heeft. Maar voor de vredesvrienden,;
die beseften, hoo oneinldig moeilijk de laak
is, die nog vóór hen ligt, die beseffen, dat
dat eerst kwesties, als do Fransch-Diritl-
solic en de Duitsche-Engclsche, moeten zijn
opgelost, voordat men groot succes van
hun propaganda mag verwachten, die be
grijpen, dat zulk oen ernstige propaganda
nog eerst voorzichtig georganiseerd en over
wogen moet worden door de meest belang
hebbenden o. i. de jrewemers der kleine
slaton van N.-WteEuropa, Voor die meer
serieuze paoificisten, waarvan prof. De Lou
ter op bet congres sprak, is or niets ver
ontrustends in wat gebeurd is en zijn die
gebeurtenissen eerder oen nieuwe spoor
slag, om rustig, 'zonder oplfou,den er ernstig
voort te werken.
Ook de kwestie van vr ede-d oor-ïrec-ht is
er niet oen, die met wat congres-vuurwerk
kan worden opgelost, ook hier is inspan
ning en geduldige arbeid noodig, voordat
men, ernstige resultaten zal kunnen berei
ken.
BiNNEKLAKB.
Koninklijk bezoek aan Zeeland.
De Koningin cn de Prins -uilen 30 Augus
tus ,op bun autotocht naar Goes ea Mid
delburg een Zeeuwse he hofstede in den
Kraayertpokler onder -'s-lleer Arendskerke
bezichtigen. 1
Vrijstelling van Invoerrecht.
Staatscourant no. 197 bevat een besluit;
houdende vrijstelling van bet invoerrechlj
voor aelhyk-.hloride (chooracthyl), benoo-
digd bij dc werkzaamheden in fabrieken;
van verfstoffen.
Nienwe directeur Staatsmijnen.
Volgens oen bericht uit Heerlen zou ter
vervanging ran don beer De Kal, dia naar
Indiü gaat, als lid van het directorium der
Staatsmijnen benoemd zijn prof. Van Itter-
son, van dc Technische Hoogesehool! te
Delft. 1 H' I na
Toelagou nan belasting-ambtenaren.
De „Belastingambtenaar'" nrekll, dat amb
tenaren, die aan suikerfabrieken, buiten htm
standplaatsen, worden gedetacheerd, alsme
de kommiezen, die bij eerste benoeming nan
een suikerfabriek Worden geplaatst, toela
gen zullen krijgen ter vergoeding van onkos
ten uit die lijdelijke worlczaamstolling voort
vloeiende. i
Deze zullen voor hen, dio oen gezin ten
laste hebben, f 1,20 por dag bedragen eu
voor dc overigen f0.35 per dag. Dc- chefs
van dienst zullen, voor zoover zij kommies
zijn, bovendien een toolage, berekend naar
X10 's maand, genieten. i
stapelde. „Voor die manier van reizen,;
onder toezicht nog wol; bedank ik lokker."-1
Hij was innerlijk blij; dat Anuatjo, zijn
aangetreden snoesje, ham in dozen toestand'
niet zag. Zelfs zijn grijzo pak had bij niet
mogen aandoen; noen, zijn ouwe groeate
buis cn zijn ouwe dop word gecomman
deerd het Was om gek to worden, dat
hij thuis niets in te brongen liad.i.,-
Hij draaide zich nog óón keer om, om
moeder de hand te reiken, toen he.t hein
plotseling door alle leden schokte.
Daar*vlak bij homvoor de coupe
tweede klasse n., in haar bekend, lief ma-
trozonblousotjo, stond Annatje. Om haar
hoen een kring van kennissen, allen oven
gedistingeerd..', 1
Henri durfde hoelemaal niet groeten, hoe
wel bot kleine brutaaltje niet naliet oin door
luid gelach en gepraat zijn aandacht te vra
gen. Hij deed maar eerst, of hij haar niet'
zag en reikte mol deftige gebaartjes moeder,
en zuster de hand ten afscheid.
„IJ behoeft housch niet tot het einde toeio
te wachten, mama-,het is hier zo,oi
stoffig, zoo lummelig! onder do kap."
Het kleine mevrouwtje ging echter niet
van haar plaats. I
„Doe jo jas toch los, mijn jongent, ;,j
Jo hebt immers toch ooit net sporlhrimdi
aan. Zul jo niet vergeten, wat van liet
frisscho bessensap jo te drinken, dal ik! je
voor onderweg heb moegegeven En écht
voorzichtig zijn, nietwaar?"-
llenri. leed follerkwaten.
„Spreek toch zachter, mama," Bui,stepte
JL
SCHIEDAMSCHE
m
