m. 14323
66 Jaargang.
Zaterdag 13 September 1913
Tweede Blad.
De arme wandelaar.
REVOLVERHELDEN.
33© z wart-gele demon
Deze courant verschijnt "d a g o 1 ij k s,- met uitzondering van Zon- en Feestidageffij
Pry's per kwartaal: Koor Schiedam en Klaardingen fl, 1.25^ franco
per post fl. 1.65. .'ëi*
Prijs per week: .Voor Schiedam en Vlaardingen 10 cent.
Afzonderlijke nummers 2 cent. 1
Abonnementen worden dagelijks aangenomen. 1
Advertentiën voor het eerstvolgend nummer moeten des middags vóór een
uur aan het Bureau bezorgd zijn.
Bureau: Lange Haven No. 141 (hoek Korte Haven).
Prijs der A'dvertenfiënl Van 1—-6 regels ftö.92; iedere regel meer
15 cents. Reclames 30 cent per regel. Groote letters naar de plaats die zij
innemen.
Advertentiën bij abonnement op voordeelige voorwaarden. .Tarieven
biervan zij'n gratis aan het Bureau te bekomen.
Ia de nummers 'die Dinsdag-, Donderdag- en 1Z a t erd ag a v on0
verschijnen, worden zoogenaamde kleine advertentiën opgenomen tot den prijs
van '40 cents per advertentie, bij vooruitbetaling aan het Bureau te voldoen,
Intercommunale Telefoon No. 103.
Een jaar of tien geleden hebben wij
het geklaag al vernomen van den armen
wandelaar, die zich in 1de stad en ook daar
buiten bedreigd zag in zijn msl, -op zijde
gezet en verdrongen. Toen leek die kroel
overdreven. Nu is zij dat iniot meer. Als
„bestuien" inderdaad „voorzien" was, zou
er in dien lijd allerlei gedaan zijn om
den wandelaar in zijn rechten te herstel
len. Doch in veel gevallen voorziet men
maar liever niet, omdat voorzien duur en
lastig is. Men wacht, tot er geklaagd wordt
Die klaagliederen komen dan nu ook met
toenemende kracht uit de menigte op.
En volmaakt terecht. Want in heel veel
gevallen wordt melden wandelaar heel wei
nig rekening gehouden. Dat is te opmer
kelijker, omdat hef huilen nog steeds meer
in trek komt. Hoe langer hoe moer wil de
bewoner van de grootere steden wandelen
en hoe lager hoe minder stelt men hom
daartoe in staat. Da.t 'is even verkeerd,
met het oog op de openbare gezondheid
als op het gewone, dagelijksche, althans
wekolijksche genot van een hu it ongewoon
groot aantal menschen. En zeer zeker zou
er dan ook heel wat over geschreven en
aan gedaan zijn, als heL wandelen evenzoet
in de (politieke) mode was als woning-hy
giëne, kiesrecht, rechtspositie van den open
haren beambte enz. enz.
Doch de arme wandelaar is niet in de
mode en mist vooralsnog de kracht om mei
voldoenden nadruk te zeggen: ik wil vlak
buiten iedere stad ten minste oen weg of
twee, drie bobben die door een zoo aan
trekkelijk mogelijke streek loopen en waai
ik ongestoord kan wandelen, waar ik dal
althans Zondags kan doen. Want thans
kan de wandelaar op de meeste wegen
bij de gruote steden niet rustig wandelen.
Bij droog weer heeft iedere automobiel bei
recht hem gedurende ten minste twee, drie
minuten de frissche lucht te ontnemen en
hem vies straatslof in het gezicht te Ma
zen. Daarbij hebben voel openbare wegen
buiten geen wandelhaan. Veelal loopt aan
do eene zijde een tram, is aan de ander
zijde een fietspad en loopt middenin de
weg voor rijtuigen en auto's. De wandelan-
is dus nergens veilig, wordt aan alle kan
ton opgeschrikt, moet van links naai rechts
vluchten en gevoelt zich dan nog aller-
behalve zeker. Dit is belachelijk, fileer dan
fietsen, auto's, rijtuigen of trams heeft de
wandelaar liet recht te eischen, dat hij op de
voornaamste wegen een pad heeft, waar hij
heer en meester is en niemand hem kan
verjagen.
Een trjd geleden heeft het gesehepen,
dat de regeering dit recht erkende en zich
opmaakte om den wandelaar te geven wn;
des wandolaa'» is. Bedriegen wij ons niet
dan is mol die pogingen de naam van den
In de schaduw van een reuzenocder, op
do Happen, die voeren naar ons wacht hum
zat Maomcd, ineengehurkt, als een pelgrim
zit vóór de poort der moskoe, llij was zoo
verdiept in do aanschouwing der glimmen
de parelen zijner gebedsketen, die hij iosj.v
door zijn vingors glijden liet, dat hij mijn
aanwezigheid eerst opmerkte, toen ik pil
voor hem stond. Toen hij mij zag, sprong
iiij met één ruk overeind, greep mijn arm
niet zijn gloeiend-lieele handen en trok nu
naar de poel, die deer weelderig groeien
de, giftige lianen en half vergane bananen
heesters verborgen lag1.
„Kijk dan toch, daar hier, ginds --
jij gelooft maar nooit Maomed's .beweringen
maar hier zie je toch zelf duidelijk de
sporen, liet eene na het tan cl ere, verderop
nieuweZijn glooiende handen hielden
krampachtig mijn arm vast, terwijl hij otvnift
tig voortging; „Vorigen nacht was ,zi.j ei
weer en dan clan verdween zo woei
kijk daar eens jon hier...."
Op den glibherigcn slikgrond onderscheid
de ik duidelijk, sclierp-afgeleekend, voet
sporen, die zelfs vijf kromme klauwen ver
toonden,
„Weet je, het zijn dezelfde, die den klei
nen Mali uit het dorp hebben weggesleept
-- en do Knlkoensche liaanbuiten twij
fel
Over do. tygerkat had hij diet; en zijn
Stem beefde van angst bij zijn vertellen,
hoe hij haar rond had zien sluipen, onheel
baar, gelijk een slechte-geest; hoe 'zij random
,het huis had gedraaid en hoe haar oog en
togen woord igen minister van waterstaat ver
honden. Doch sedert lang hebben wij (bun
van niets of nagenoeg niets gehoord, (lie
wandelaars klaagden blijkbaar niet haid
en niet .unisono genoeg en zoo .ge
schiedde het, dat wel hier en daar op
de wegen eens een paar zoden werden
weggestoken, doch van heli nor! tijk geuno
'iveeifle en consequent doorgevoerde 'po
gingen om onze groole openbare rijkswegen
'o verbroeden en daar althans nabij de ste
ion ook ruimte voor'den wandelaar te ma
ken, bobben wij met een enkele uitzondering
jodori niet meer gehoord.
Dit schijnt ons van de betrokken autori
teiten zeer beslist een tekortkoming. Reste
ren 'was, zoo ergens dan hier, voorzien. Men
'ind bijtijds moeten irachten de rijksstraat
wegen, waar zij zoo druk zijn, te verbroeden.
Op den weg van Den Haag naar Leiden moet
non daarmede dan ook begonnen zijn. Doch
dat dit ook gehemd is op Wegen van]
Utrecht naar Zeist en van Groningen naai
de Runt, die in drukte komen na den
i-erstbedoeldon weg, is ons niet bekend.
En dat het op nog mnider drukke wegen
/ou zijn geschied is al heel onwaarsrhijn-
i ijk.
Toch is dit de oersto eischde rijks
■vegen liij grootere steden zoo te verbroei
den, dal er naast een fietspad en een
rijweg ook oen wandelpad gemankt u ordl,
dal voor alle voertuigen ontoegankelijk zal
zijn. Zonder twijfel za! dat niet overal
even gemakkelijk gaan, "hier en daar zal
dit waai schijn lijk mei vrij wat kosten ge
paard gaan doch dit alles is geen reden
om bet na te laten en om met name niet nok
de vraag Ie bc-siudeei'en of de kanten van
don weg niet zóó zijn te construeeren,
dat van do daar aanwezige ruimte ge
bruik kan worden gemaakt tot het inrich
ten van oen i rotfoir.
Een kwestie, die zich hierbij voordoet,
is een lieteie regeling van het automobiel-
verkeer, wijziging dus van de op dit punt
zoo zonderlinge wel. Met name dient ook
bestudeerd de vraag of niet een bouwwijze
kan worden voorgeschreven, die het belache
lijke slofopwerpen tegengaat. Bovendien zou
van rijkswege juist op deze drukke weg
gedeelten moeten worden overgcgnniS lol
Ieerbesproeiing en dgl. En alweer dit
zal wol wat kosten, maar het is dan ook
de moeite waaid de vele duizenden, (die
leze wegen Zondags pnsseeren, al clil onge
rief en deze ongezonde omstandigheden Ie
iespaien. Tn laaste instantie en zoo dit
alles niet hielp, zou men eventueel paar
Zwitserse!) voorbeeld kunnen overwegen of
bel niof gowenschf ware met het oog op
de/e vele wandelaais Zondags op bepaalde
lijden Let aulomobielverkcer op dergelijke
wegen Ie stoppen.
Hot komt ons voordat de overheid nog op
andeio wijze behoort, tegemoet Ie komen
aan de behoefte van wandelen van ftc
burgers. Waar in de huurt der groote sle
den wandelwegen zijn, belmoren deze onder
-peeiaal toezicht gesteld te worden en l>c-
bonjl er tegen gewaakt te worden, dal do
als schelle lichtbundeltjes gefonkeld had
den
„i\Tu, jou hoeft zo per ,sk>t clan toch
nog niet opgegeten," probeerde ik to sclicrl-
-on. Maar zijn -vertwijfelende gebaren deden
mij verstommen. Wal hem bijna [zinneloos
uigslig maakte, dit nachtelijk rondsluipen
\nu de gestreepte jkijgerkal en hot stille
luipaard, daarvoor waren wij, die door
lienst in het van do pvereld afgesneden
'iesl Tonking opgestoten zaten, door de go
voonle onverschillig gewon!en, 'Wij waren
'oor dergelijke emoties, door de lange maan
ten van ons oponthoud in dit verloren,
wereld hoekje reeds afgestompt; de koorts
miasmon, die uit den door regen verweekten
uoerasgrond opstegen, hadden onze zinnen
1 cnevcld, onze physieke kracht uitgeput
Zoo zaten wij op een regenzwaren avond
.tompzinnig in onze wachthut oni de ceder
'ionten tafelt Uit het keukenvertrok drongen
nu en dan afgebroken klanken tot ons door,
acl'ko de kok zijn hoeinbocftflnit. .ontlokte,
'u den tuin slapte deftig onze trotscbe
pauw op en neer, die door een der onzen
dl ons vaderland was meegebracht. Zcvij
;cnd tuistei-don wij, by gebrek aan andere
conversatie, uaar.de verhalen, vat1 jMaomed
dien hel toeval in ons .midden bad gebracht
Mot gekruiste beonen zat 'hij, .naar muzet-
mniTsche wijze, op den grond, en vertelde
onder levendige gebaren van zijn pelgrims
tocht naai' Mekka, naar hel graf van den
IVofcef, van zijn gebed bij.de heilige Kaaha
-- doch hij verzweeg, dat zelfs in zijn hei
ligste extase van hei gebed do vrees voor d,
Ujcerkat en hot luipaard hem nooit ver
Inlon bad. j
V
Opdoen der volgende avonden waren wij
weer bij onzen avonddrgnk bij elkander;
gelegenheid tot wandelen vei mindert. Eu
eventueel moet men de hand aan den
jdoeg slaan c-n zelf zorgen, dat er wegen
komen, buiten de bebouwde start, die liet
groote publiek al- wandelwegen kan ge
bruiken zonder vooitdurend door automo
hielen e.n dgl. te worden opgeschrikt. _Met
Ideino middelen ware bier voel te bereiken
Ion halo van de gezondheid en liet genot
van de burgerij. Doch clan zou men minder
an.rz.eIond do groote steden 'in de gelegen
heid moeten stellen een ruim gebied to
bestrijken otf jz.ou men den ömliggondan,
gemeenten de verplichting moeten opleggen
Bin in deze richting met cle grootere stad
samen to werken, als die samenwerking
gevraagd werd. i
fn één woord er is in deze richting
veel goed woik te doen, maar dan moeten
de wandelaars zich ook doen gelden en
(-ischa-n, dat men dit, welk ten hunnen bate
doet. r
Als er het oen of ander groot sensa
fiewekkend misdrijf of ongeluk gebeurt,
j dat de algemeen» Aandacht trekt, clan staan
J altijd ecnige bladen gereed, om te vorkla*
I ien, dat hot do schuld van cle regeering
is en dal maatregelen moeten worden ge
troffen om zoo iets onmogelijk te' ana,-
ken. "Wat zouden wij een volmaakten toe
stand krijgen als do regeering telkens aan
dergelijke verzoeken om slaatslussöhon-
komst voldeed. Maar wat zouden er dan
weer een massa bepalingen komen, waar
aan men op den duur de hand met zou
kunnen en niol zou willen houden I
Infiissclieii niet al dergelijke demon
straties zijn altijd per se verkeerd. En met
name zullen velen wel wal gevoed en voor
hel geroep om staatshulp om Ijol verbod
van staatswege van hel hebben van re
volvers, dat in Duitse,hland opnimijw na,n
de orde is naar aanleiding van de krank
zinnige daden van don onderwijzer Wag
ner to Degcrlodi, die den (lood van een
twaalftal menschen op zijn. rekening hooft,
afgezien van do vele verwondingen.
Nu moot men zich hoeden voor over
drijving. Zonderlinge figuren als die van
dezen onderwijzer komen overal voor en
zullen steeds blijven voorkomen, of er re
volvers te krijgen zijn of niet. Doch als' do
revolver evenzeer in de vergifikapt zal zijn
opgesloten als de vergiften, zullen dcv.ej
figuren niet meer zooveel kwaad kimnoii
doen en zullen er allerlei treurige dm1-
gen niet gebeuren, die nu wèl' mogelijk!
zijn.
Want er is een bepaalde reden, waarom
men tegen revolvers beboert op Ie bo
den gelijk men vroeger tegen vei gif is op
getreden. Men is cle algomeene verkrijgbaar
heid van vergif niet gaan beperken, omtlaf
men zoodoende eiken aanslag op eigen
of andermans leven meende t,e zullen kun
nen voorkomen. Doch men is hel vergif
wij wachtlten op één der onzen, op den
jager Sorg, die eerst laat in den nacht van
z.i.jn strooptochten terug zou zijn. liet werd
wider zeer laat en wij begonnen ons on
gerust Ie maken. Zoo lang was Sorg nog
nimmer uitgebleven wij voelden ons on
behagelijk Ie moede, gedeeltelijk uil verve
ling, omdal Maomert ons heden niet met
/.ijn verhalen genoeg afleiding bracht, ge
deeltelijk uit bezorgdheid over onzen ka me
raad. 'loen wij juist beraadslaagden of wij
Sorg iemand tegemoet zouden zenden, kwam
Maomcd binnen. Zijn bedrukt uiterlijk be
loofde niet voel goeds.
„lieer," sprak hij tot mij, „voet je, dat
de pauw meneer tSc*rg's pauw ver
dwenen is? En jij, lieer, jij wilde den
novel niet dooden. Ik heb het mi zelf aan
meneer Sorg verteld. Uie zal hem neer
schieten, die heeft geen vrees
Zonder mijn antwoord af Ic wachten, ver
dween hij. Kort daarop .weerklonk de
gong van de huisdeur en direct daarop
verscheen Sorg's kleine, smalle gehalte in
ons midden.
„Vei lel, wiens bloed veift hedenavond
uwe handen," plaagde ik hem. Jlij scheen
beden echter geen lust voor (scïiprts te
voelen, want hij trok een gezicht, zoo dwaas
dal je denken moest aan een Chineesch
afgodsbeeldje.
„Is het waar," vroeg hij, inplnals van te.
antwoorden, „dal mijn pauw void wenen
is
„Bij den baard van den „Profeet, hij is
lood," zwoer Manmed, die Sorg „weer on
middellijk oji de hielen gevolgd .was,
„Nu, dan morgein roeg om vijf urn-
Wij probeoiden Sorg van zijn plan af te
brengen, „laat dat toch, de paiuv zal wel
wee:- op de een of andere manier vervangen
worden."
buiten het bereik van iedereen gaan bren
gen. omdpt hel zoo'in verschrikkelijk en
geheimzinnig middel was en omdat het
kon worden toegediend zonder inspanning
Dat zijn overwegingen van gewicht.
Wilcle men alle moordtuigen wegnemen,
dan zou rncn niet aan een einde komen,
dat zou onbegonnen werk zijn. Doch men
moet de middelen wegnemen, die de da
ders zonder inspanning pn zonder drukte
Ie maken kunnen toepassen en die 'bo
vendien dadelijk zoo geweldig doei trof- j
feu. Men heeft te rekenen met de onlm- J
zonnenliead en cle onnadenkendheid van
velen en bovendien met veler wilszwakle,
die hel deze allen onmogelijk maakt zich
te verzetten tegen de suggestie van zulke
gevaarlijke moordtuigen.
Zulk een suggestie nu gaat uit van een
gif en van een revolver, veel minder daar
entegen van een geweer en nog maar heel
weinig van een scherp mes ot een louw,
ofschoon men met al die dingen een aan
slag kan plegen,
Becds het bekende woord, dat wij hier
boven plaatsten, duidt op die suggestieve
kracht. Er schijnt voor sommigen iels kra
nigs. iets groots in het misbruik van oen
revolver te steken, terwijl voor do wils
zwakken bovendien dit kleine instrument
een gevaarlijke verleiding moet opleveren
'Vandaar waarschijnlijk, dat cle revolver
r.ooveel voor aanslagen en zelfmoorden
gebruikt wordt. Er zijn zoo zou men
zeggen zooveel bolero middelen om
iemand of zichzelf naar het leven te staan
clan dit schiettuig, dat veel lawaai mankt
en waarmee men lang niet altijd zijn doel
bereikt. Als velen dan toch niet die mid
delen, maar wèl dit schiettuig gebruiken,
is dat ten minste oen aanwijzing, dat h'ct
bier haast nog meer het middel dan hei
dool is, dat tot het plegen van deze ver
schrikkelijke daden brengt. En als dat zon
kan worden geconstateerd, dan is er alle
aanleiding om juist tegen de revolver op
te treden.
Dat er hoe langer hoe meer jrcvolvep
heldcn komen, is een bekend feit. Alleen
in Berlijn van cle laatste dagen deze go
vallen: een slechtbel'aamde kroegbaas schiet
zijn buurman neer, omdat deze zich over
lawaai koml beklagen, een badmeester
schiet op een badvraujw, uil gekrenkte
eigenliefde, een verhuurder schiet den huur
der, die in gebreke is mei de li uur-bet
ling, dood, een oplichter schiet z.i.jn aan
slaande dood uit vrees van vormeling van
geheimen. Eiken dag grijpen in Dmtsch-
Land 10 handen naar de revolver, 3(150
slachtoffers van de revolver dus per jaar.
En toch gaal men. dezen gevaarlijken vijand
nog niet te lijf!
Inderdaad even gevaarlijk als, zoo nog
niel gevaarlijker dan vergift, is ,de revol
ver. Én meent de staat in het geval van
hef vergift, dat het op zijn weg ligt. dit
voor het publiek minder toegankelijk te
maken, dan behoort hij hetzelfde 1c doen
ten aanzien van cle revolver.
„Zoo, en dan kan het „ellendige beest
onze kippenren lot op het laatste kinken
vernielen, zooals het elders reeds gebeur
de?"wierp Sorg togen. En hij bleef
hij zijn onwrikbaar vast besluit, de rijgor
xa't neer te leggen.
Den volgenden morgen, togen zonsop
gang, was hij klaar voor de jacht, de patio*
non zaten in don gordel, liet geweer hing
hem over den schouder. Op de mat voor
de huisdeur sliep Maomcd „Sla pp I" kom-
mandeerde Sorg, „en toon mij Jiel spoor."
Zij gingen naar buiten en Maomcd wees
op do verso,lie voetsporen van hel roof
dier, die duidelijk in den, weeken grond
zichtbaai waren. De Arabier waagde zich
niet verder door te dringen; ,liij keerde hij
'den hoM'hrnnd lenig en (Sorg, met. zijn
trouwen hond aan zijn zijde, trok alleen
hp zoek van liet spoor vorder. Hij was
er geheel de man naar om niet eerder
zijn plan op te geven, voordat hij liet. doei
•bereikt, ha cl. Zoo wrong hij zich door de
dichtbegroeide lianenranken heen, die ,in
hare omhelzing de veuzenboomen bijna ver
stikten; steeds verder in het dichtste
van hel boseh volgde hij do sporen, die hij
aan de geknakte lakken duidelijk pon onder
scheiden. Steeds dieper, vel',Ier, hici
had 1e üjgerkal een sprong over laag
groeiende ranken gedaan, daar een over
een poel; overal vertoonden zich cle vijf
'scherpe roofdierklauwen in den moeras
grond. Daar daar moest zij zich ergens
schuil houden! Hij meende dal hij haat
'spitsen kop met de lang, naar achterwaarts
(gebogen noren fussehen de sliuikcn ont-
(dekt had, llij kroop door hel lage kreupel
gewas; -- niets. Maar ginds, aan iict eind
rvan liet pad, bij' een haag, daar hield
"zij zeker zich schuil'. Jlij slapte nog
leen paar honeïprd schreden verder.
Nu is het natuurlijk wet waar, dat het
zeer moeilijk en trouwens ook in'et gc-
wenscht zou zijn alle revolvers onbe
reikbaar te maken. Geheel afdoende zal
zulk oen maatregel dus nooit zijn. Doch
men moet al tevreden zijn, als het maar
moeilijk i» zich zulk een moordtuig le ver
schaffen, als imuu1 niet elke kwajongen,
die het geld beeft bij eiken wapcabando
laar zooveel van die gevaarlijke dingen,
kan koopen als bij maar wil.
Tegenwerpingen als die, dat men een,
revolver voor een buitenlauclsch'e reis noo-
dig kan hebben, schijnen ons niet gewich
tig. Er is bier een uitzoiulemigsgeval, waar
in waarschijnlijk wel te voorzien is. En
als men beweert, dat zulk een verbodswet
alleen zou werken voor de goede menschen
en de boosdoeners niet zou verliindarenl
toch een revolver te koopen, dan zegt
men een algemeenheid, die maar betrekke
lijk juist is. Immer* bet is natuurlijk
wel waar, dat do doortrapte bandieten, die
lang vooraf een aanslag hebben beraamd
en sluw voorbereid, ziejh in elk geval
een revolver zullen kunnen verschaffen.
Doch primo zal liet gevaarlijk voor hen
zijn en eerder lenden tot bun arrestatie. En
dan zijn zulke doortrapte booswichten ge
lukkig Imel zbldzhapi. Het aantal geval
len, waarin een revolver in hun hand
nadeel toebrengt zal zeker staan lot heit
aantal gevallen, waarin zij in handen van
een zelfmoordenaar, een gelcgemheidsmis-
dadiger of zelfs van een ernstigen maar
minder doortrapten schavuit als één tot
20, tot 40, tol 50. En nu lijkt het ons
goecl, dat men begint met maar dïo 20,
10 of 50 gevallen eerst onmogelijk 1e ma
ken en zich in dat eakete geval lo be
palen tot vermooilijkon van h'et snoodo
bedrijf. En daarom achten ook wij liet
aewensebt. dat men naar middelen zoekt
pm een cvnde Ie maken aan hei revol
ve imisbruikdal noc steeds toeneemt. Ouzo
verouderde en vrijwel in neon enkel bp-
zield doeltreffende wet met verbodsbepa-
Lingen tegen h'et dragen van wapenen ver
mag in deze richting heel weinig (Men
zal ten aanzien van de revolver meer Het
tlahannsche voorbeeld moeten volgen.
BiyNEffLAm
Vrouwenkiesrecht,
Het Hoofdbestuur der Yemeni ging voor
Vrouwenkiesrecht heeft een open brief pan
den Minister van ïhnnCfilandsche Zaken
gezonden, waarin verhouwen wordt
mlgb&prokon. dat het Z. Exo. geen oogen-
tiük uit de gedachten zal gaan, dat de
olksvcrlegemvoordiging niel slechts geroe
pen it, de mannen-kiezers maar tevens do
(rouwen des lands lo vciiegen\voord'gen„
„Wij vertrouwen, clat gij vooral hij dat ge/-
deelte van uw gewichtige taak daaraan
zult denken, waar gij n ten püch( stelt
de Grondwet van het Koniiikrijk Ie lier-
zien, ten einde o. a. Het kiesrecht meer
in overeenstemming met cle in het volk
Daar werden do sporen plotseling [Onduide
lijk: had liij zich vergist llij zuchtte diep,
zijn geweer hing hem zwaar. Opeens
stond hij voor een vertrapte huiken wil
dernis, daarachter lag oen, bloedplas.Een
moorddadige strijd was hier gestreden.
Yomzichtig zocht hij in het ;roikl, Wpnr-
heen zon het roofdier zijn richting gekozen
hebben?
Nu begon hij naar het Zuiden het bosch
le onderzo,eken. llij was zeker van zich
zelf, dal hij hel wild z"u neervellen.
Maar tevergeefs zocht hij den lieven huigen
dag. Toen de schemering viel en hij on
zeker werd. trok hij naar jmis terug, dood
moe, met bloedende, door doornen open
gereten handen. Zijn hond, evenals pijn
meester uitgejmt, sjokte achter Jiem, aan,
terwijl hij, geërgerd over don ^eninnkeer-
den jachtdag, het roofdier een vasten dood
zwoer. Hij x, o u binnenkort, dïo boute lij-
gei kat het vel over do ooron struipenl
Plotseling hoorde hij, zijwaarts, achter
zicli een geritsel, een geplas in een water-
pool. Hij meondo dat zijn thond, dom tig,
water dronk, llij sloeg op ,do struiken en
riep hel dier, daar hij in den schemer
niets duidelijk moor zien kon. Haas
tig wendde hij zich toen, door een onver-
klaarbareu angst bevangoii, om. ,Wal was
dat Met af do macht zijnor gczichlzenu-
.wen, proteerde hij hot dobber te door
zien; daar sprong iets geolzwnrts dopr
'do struiken..,., eon groengeel paar ojogim
lichtten hem uit do diepte'der struiken,
legen. Zijn hond was liot niet! Die
'lag zeker reeds gewurgd achter cle haag.
Ilier echter, nog geen vijf pas van hem
venvijdeul, had zijn vijandin, zicli opge
steld! Tol den spron'g gereed, lag zij op
>de loer; bestond er (nog eon macht,
•die hem van den zekeren dood kon reddejn
COURANT.
